#τσόκαρα

[di0genes]

ZOCCOLMMT Fattore K—“K Factor”—clogs #zoccoli, #λ, #🌩, #zoccolo, #takunya, #τσόκαρα, #kleppers, #greenstraps, #goodguysdontwearleather, #oldtoes (at Lower Paxton Twp) https://www.instagram.com/p/CTpHE6Ig5A1/?utm_medium=tumblr

[katiisthoughtsworld]

Ποτέ μην βάζεις τις αγαπημένες σου γόβες, για κάποιον που αξίζει μόνο "τσόκαρα"..(!)👌🔥

[plumbersguides]

12 Things That Your Plumber Won’t Tell You

Τα υδραυλικά προβλήματα θα ξοδέψουν τα χρήματά σας και τον πολύτιμο χρόνο σας. Ο υδραυλικός σας θα μπο��εί να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα για εσάς. Όμως, υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν θα σας πει ο υδραυλικός. Υπάρχουν μερικά προβλήματα που μπορείτε να επιλύσετε μόνοι σας.

Εάν θέλετε να εξοικονομήσετε χρήματα ή νεύρα, αυτός είναι ο οδηγός για εσάς που μπορείτε να ελέγξετε καθώς αυτό το μυστικό δεν θα σας πει ο υδραυλικός σας.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ Τα τσόκαρα δεν εμφανίζονται από πουθενά. Εσείς είστε ο υπεύθυνος για αυτό. Γνωρίζατε ότι η απόρριψη του υπολείμματος γράσου από το μαγείρεμα μπορεί να προκαλέσει φράγματα; Εάν τείνετε να το κάνετε συχνά, θα χρειαστεί να ξοδέψετε περισσότερα για τις υδραυλικές υπηρεσίες. Όταν ρίχνετε λίπος και λάδι κάτω από την αποχέτευση, θα καλύψουν το εσωτερικό των σωλήνων. Όταν το γράσο κρυώσει, θα πήξει και θα παράγει φράξιμο. Εάν θέλετε να αποτρέψετε την εμφάνιση αυτού του είδους ζητημάτων, ρίξτε το γράσο στα σκουπίδια.

ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΤΟ ΜΠΡΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΤΕ ΝΕΡΟ Πολλοί άνθρωποι θα προσπαθήσουν να τοποθετήσουν ένα τούβλο στη δεξαμενή τουαλέτας. Πιστεύουν ότι αυτή η ενέργεια θα εξοικονομήσει νερό και θα μειώσει τους λογαριασμούς νερού. Μακροπρόθεσμα, αυτό μπορεί να σας κοστίσει περισσότερο. Το τούβλο μπορεί να καταστρέψει τον μ��χανισμό με το βάρος του. Αν θέλετε να εξοικονομήσετε χρήματα, θα πρέπει να αντικαταστήσετε ��ο ρεζερβουάρ υψηλής έντασης με ένα νέο, όλα αυτά που δεν θα σας πει ο υδραυλικός σας.

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΗΓΗΣ ΚΥΚΛΟΥ ΣΑΣ Ως ιδιοκτήτης σπιτιού, θα πρέπει να προετοιμαστείτε για οτιδήποτε. Ένα από τα πράγματα που ο υδραυλικός σας επιθυμούσε να γνωρίζετε είναι η κύρια πηγή διακοπής. Αυτός είναι ο κύριος σωλήνας που φέρνει νερό στο υπόλοιπο σπίτι σας. Γνωρίζοντας τη θέση του, μπορείτε να σταματήσετε το νερό εάν αντιμετωπίσετε ποτέ πλημμύρες.

Also, Read | HOW TO KNOW YOU HIRED A GOOD PLUMBER

Λάβετε λίγες προσφορές

Οι υδραυλικοί προσφέρουν διαφορετικές τιμές, επομένως είναι πάντα καλύτερο να ψωνίζετε. Θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τουλάχιστον τρεις εργολάβους για το έργο σας. Μην βιαστείτε να πάρετε την πρώτη προσφορά που μπορείτε να βρείτε. Σκεφτείτε την αξία που παίρνετε για τα χρήματά σας και ελέγξτε τη φήμη του υδραυλικού σας. Βεβαιωθείτε ότι συνεργάζεστε πάντα με πιστοποιημένους επαγγελματίες όπως το San-Del Plumbing. Ποτέ μην διαλέγετε τους σκιερούς υδραυλικούς που δεν έχουν καμία απόδειξη της καλής τους δουλειάς. Λάβετε υπόψη ότι οι φτηνές τιμές μπορούν να οδηγήσουν σε περισσότερες επισκευές στο μέλλον.

[followgeorgegr]

10 πράγματα που μπορείς να αγοράσεις μόνο στη Δανία

Υπάρχουν άπειρα σουβενίρ που μπορείς να αποκτήσεις από το ταξίδι σου στη Δανία για να θυμάσαι τις ξεχωριστές.. σκανδιναβικές σου διακοπές, αλλά, αν ψάχνεις κάτι το μοναδικό, αυτός ο οδηγός είναι για σένα! Το FollowGeorge.gr επέλεξε 10 πράγματα που μπορείς να βρεις μόνο στη Δανία και θα διατηρούν ολόφρεσκο στη μνήμη σου τον πολιτισμό αύτης της χώρας. Πάμε να δούμε ποια είναι αυτά.

Η Royal Copenhagen είναι διεθνώς γνωστή για τα όμορφα προϊόντα της από μπλε και λευκή πορσελάνη. Η συλλογή της διαθέτει μεγάλη ποικιλία από πιάτα, κούπες, τσαγιέρες και μπολ. Το εργοστάσιο Royal Danish Porcelain ιδρύθηκε το 1775 από τη Βασίλισσ�� Juliane Marie και, μετά από περισσότερα από 240 χρόνια, τα είδη πορσελάνης βρίσκονται σχεδόν σε κάθε σπίτι στη Δανία.

Η Δανία είναι ο ιδανικός προορισμός για όσους θαυμάζουν την ιστορία των Βίκινγκ. Η χώρα βρίθει μουσείων και μνημείων που παρουσιάζουν διαφορετικά μέρη και περιόδους της ζωής των άφοβων πολεμιστών. Καθώς τα κοσμήματα αποτελούσαν μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού τους, είτε επειδή συμβόλιζαν τον πλούτο είτε επειδή χρησιμοποιούνταν συχνά για να στερεώσουν ρούχα, πολλά μουσεία έχουν στην κατοχή τους αυθεντικά κοσμήματα Βίκινγκ. Αντίγραφα μπορούν να βρεθούν σε καταστήματα μουσείων, καθώς και σε άλλα καταστήματα σε όλη τη χώρα. Έτσι, εάν θέλεις να πάρεις ένα κομμάτι της ιστορίας της Σκανδιναβίας πίσω στην Ελλάδα, φρόντισε να τα επισκεφτείς.

Είναι γνωστό ότι η Δανία έχει μακρά ιστορία στην αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό και μερικοί από τους πιο ταλαντούχους και διεθνώς αναγνωρισμένους σχεδιαστές του 20ού αιώνα ήταν από αυτήν τη μικρή σκανδιναβική χώρα. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι σχεδιαστές που συνεχίζουν το έργο των προγόνων τους και ο σκανδιναβικός σχεδιασμός εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Σε όλη τη Δανία και ειδικά στην Κοπεγχάγη θα ανακαλύψεις πολλά καταστήματα με κομψά αντικείμενα που θα προσθέσουν μια σκανδιναβική πινελιά στον χώρο σου.

Ένα από τα ρούχα που οι Δανοί δεν αφήνουν ποτέ στο σπίτι είναι το κασκόλ τους. Λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών και του γεγονότος ότι κάνουν ποδήλατο παντού, τα κασκόλ είναι ένα ανεκτίμητο αξεσουάρ για τους ντόπιους. Το στυλ είναι πολύ σημαντικό για τους Δανούς και, από τη στιγμή που είναι και πρακτικό, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του καθημερινού τους outfit. Ειδικά μετά τις απίστευτες συλλογές κασκόλ του Henrik Vibskov, τα πολύχρωμα αυτά αξεσουάρ έχουν γίνει must-have στη Δανία.

Η Κοπεγχάγη είναι η μόνη πόλη όπου μπορείς να πάρεις ένα αναμνηστικό από το Freetown Christiania. Η σημαία της hippie γειτονιάς είναι ένα κόκκινο πανό με τρεις κίτρινους κύκλους. Τα χρώματα επιλέχθηκαν, επειδή, σύμφωνα με τους ανθρώπους που κατέλαβαν την παλιά στρατιωτική βάση τη δεκαετία του '70, υπήρχε μεγάλη ποσότητα κόκκινου και κίτρινου χρώματος στην περιοχή εκείνη την εποχή. Το λογότυπο της Christiania βρίσκεται τώρα σε μολύβια, σταχτοδοχεία, ομπρέλε�� και μπλουζάκια που πωλούνται ως αναμνηστικά στους χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή κάθε χρόνο.

Κάθε χώρα έχει τις δικές της ιστορίες Χριστουγέννων που συνήθως μιλούν για ξωτικά και άλλα παράξενα πλάσματα. Στη Δανία το άτακτο ξωτικό που προκαλεί προβλήματα τα Χριστούγεννα είναι το Nisse. Θεωρείται καλό ξωτικό με παιχνιδιάρικη διάθεση. Την παραμονή των Χριστουγέννων, μερικοί ντόπιοι αφήνουν πουτίγκα ρυζιού ή κουάκερ για αυτό, ελπίζοντας ότι θα είναι πιο καλό απέναντί τους. Αυτός ο μικρός άντρας με τα γκρίζα μάλλινα ρούχα, τα λευκά τσόκαρα, τον κόκκινο σκούφο και τις κάλτσες βρίσκεται στα ράφια των καταστημάτων με σουβενίρ. Αν επισκεφτείς, λοιπόν, τη Δανία Χριστούγεννα, φρόντισε να αγοράσεις μία από αυτές τις χαριτωμένες μαριονέτες, γιατί δε θα τις βρεις σε άλλη χώρα.

Οι Δανοί αγαπούν τόσο πολύ τη γλυκόριζα, που πρέπει να χαρακτηριστεί ως το εθνικό τους προϊόν. Έχουν γλυκιά και αλμυρή γλυκόριζα και τη χρησιμοποιούν σε παγωτά, μπύρες, κοκτέιλ και πολλά άλλα προϊόντα. Έτσι, το 2007 ο Johan Bülow σκέφτηκε να κάνει νόστιμες μπουκίτσες σοκολάτας σε διαφορετικές γεύσεις, αλλά με κύριο συστατικό τη γλυκόριζα. Δέκα χρόνια αργότερα, τα Lakrids σημειώνουν μεγάλη επιτυχία και αποτελούν το τέλειο δώρο για όσους θέλουν να προσφέρουν μια γεύση από τη Δανία στα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Στο μουσείο του Hans Christian Andersen στο Odense θα μάθεις πολλά για τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα και τη ζωή του γενικότερα στο Nyhavn. Το κατάστημα του μουσείου διαθέτει πολλές μικρογραφίες χαρ��κτήρων από τα παραμύθια του Άντερσεν, καθώς και αντίγραφα αντικειμένων που χρησιμοποίησε ο διάσημος αφηγητής κατά τη διάρκεια της ζωής του. Θα ήταν ιδιαίτερο και πρωτότυπο να δωρίσεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο ένα αντικείμενό του.

Η Toms Skildpadde είναι μια από τις πιο δημοφιλείς σοκολάτες στη Δανία. Η «Χελώνα Τομς», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, είναι μια σοκολατένια χελώνα με γέμιση ρούμι, κρέμα και καραμέλα. Από το 1948, όταν πρωτοεμφανίστηκε στη δανική αγορά, η Toms Skildpadde έγινε το αγαπημένο γλυκό των ντόπιων, και εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα. Μπορείς να το βρεις σε κάθε σούπερ μάρκετ της χώρας. Αν βρεθείς, λοιπόν, στη Δανία, φρόντισε να πάρεις γρήγορα.. μερικές «χελώνες» πίσω στο σπίτι.

Τώρα θα μου πεις: «Μα αυτά τα μπισκότα μπορώ να τα βρω και σε άλλες χώρες, γιατί περιλαμβάνονται σε αυτήν τη λίστα;». Τα τελευταία πέντε χρόνια αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της γαστρονομικής κουλτούρας των Δανών και είναι, αναμφίβολα, κάτι που πρέπει να προμηθευτείς για την επιστροφή σου. Παράλληλα, στη Δανία θα βρεις μια μεγάλη ποικιλία από αυτό το μπλε κουτί με πίνακες από τα αξιοθέατα της Δανίας – οπότε, μόλις τελειώσεις με τις νόστιμες λιχουδιές, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις ως διακοσμητικό στοιχείο που θα σου θυμίζει αυτό το ταξίδι σου.

[madam-hussein]

Momentum

"Δε τον αντέχω ρε αυτό τον  χυλό, κάτι αζώιστα κνώδαλα με ζαχαρωτές ζωούλες, ανάσες που μυρίζουν παρκετίνη και σουπλίν της μαμάς τους, αγράμματα τσόκαρα όλοι τους, που περιφέρονται από μπαράκι σε μπαράκι τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους με άλλα ανερμάτιστα..." Διακόπτει. Τον κοιτάει περιμένοντας να τη βοηθήσει. "Με άλλα ανερμάτιστα τσόκαρα." Δείχνει αγριεμένη. "Με άλλα ανερμάτιστα τσουτσέκια, που όλα μαζί γλείφουν το κάθε τσογλάνι που κρατάει τ’ αντικλείδια κάποιου θεάτρου, κάποιου εκδοτικού ή γλείφουν πατόκορφα τον κάθε λίγδα σφουγγοκωλάριο που έχει τα κοννέ για τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα βραβεία. Και γιατί; Γιατί τόσος γαμημένος ζήλος; Μου λες; Για να προβάλλουν το τίποτα, τον κοπανιστό αέρα που περιέχει το έργο τους αμπαλαρισμένο με φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μια τέχνη της ελίτ, για την ελίτ, που δεν αφορά κανέναν εκεί κάτω. Ξέρεις τι είναι όλοι αυτοί; Ε; Ξέρεις; Σκυλάδες με προβιά μεταμοντέρνου, κατίσχυσαν στο σύστημα, επιβλήθηκαν, γίνανε πρώτες μούρες μέσα από το εναλλακτικό λάιφσταϊλ κι από μέσα νάδα, νούλα, μηδέν, πώς -το -λένε. Γιατί αυτοί, δεν έχουν να πουν, πασχίζουν μόνο να δειχτούν." Η ηθοποιός ξεφυσάει και ρωτάει τον σκηνοθέτη. "Τι λέει; Καλό;" "Να κάνουμε ένα διάλειμμα και να το ξαναπάμε από τα τσουτσέκια; Έβαλες πολύ σάρκα ειδικά εκεί στο τσογλάνι. Δε βγαίνει καλά." "Κοίτα, πέφτουν πολλά λάμδα στη σειρά, γλείφουν, τσογλάνι, αντικλείδια. Το βλέπεις; Έχει θέμα το κείμενο." "Αδουλευτο τελείως.Είπε όμως ο παραγωγός να μην το πειράξουμε, να βγει όπως είναι. Ακατέργαστο, πρωτολειακό. Βγάζει μια δύναμη, μια οργή, ένα κάτι. Το θελουμε αυτό, μας κάνει." "Πώς το ανεχόμαστε;" "Ποιο;" "Να αποφασίζει ο παραγωγός πάνω στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα." "Εντάξει, κοίτα, το δέχομαι, πάντα ένα τρίτο μάτι βοηθάει στη δουλειά μας..." "Έλα τώρα, αν δεν ήταν γεμάτο το πορτοφόλι του, να στα ακουμπάει ντάγκα-ντάγκα, ποιο μάτι και ξεμάτιασμα μου λες." "Έχεις επηρεαστεί από τη μπλόγκερ." "Ναι, μπήκα στο πετσί του ρόλου. Από αύριο μόνο τσικουδιές με ελιές και παξιμάδι. Yeah!" "Ντάκο εννοείς." "Αυτό. Τσίπουρο, ντάκο κι επανάσταση στην πλατεία Εξαρχείων." Γελούν. Η ηθοποιός αφήνει το κείμενο στο τραπέζι και συνεχίζει. "Μολις γίνουν κυβέρνη��η, θα τους δεις κυριλέ στα υπουργεία. Ψοφάνε όλοι για εξουσία." "Καλά, δε νομίζω, η συγκεκριμένη είναι πολύ στα κάγκελα." "Για την καρέκλα τα κάνουν. Άκου με που σου λέω." "Σόρρυ αν στέκεσαι τόσο κριτικά απέναντί της, δε θα μπορέσεις να το βγάλεις." "Θα το βγάλω, no worries." "Παιδάκι μου, το πιστεύεις καθόλου το κείμενο;" "Ούτε καν." "Τότε πώς θα το παίξεις; Θα με τρελάνεις;" "Είναι μόδα, πουλάνε οι μπλόγκερς και η φάση αγανάκτηση κι έτσι. Αυτό και μόνο μού αρκεί." "Δίκιο έχεις. Άντε, το ξαναπάμε;" "Το ξαναπάμε. ΟΚ. Να σου πω, δεν κατεβαίνουμε σε καμία πορεία να δούμε πώς είναι; Για το βίωμα, ξέρεις." "Να κατέβεις εσύ, αγάπη μου, που θα την ενσαρκώσεις." "Άστο, εντάξει. Πήγα πέρυσι στο Σύνταγμα στους αγανακτισμένους και φρίκαρα." "Οι διαδηλώσεις είναι άλλο στυλ. Έχουν πιο τζέρτζελο. Δε θυμάσαι τον Φλεβάρη που ψηφίστηκε το δεύτερο μνημόνιο τι έγινε;" "Άστο λέμε, να μου λείπει. Από πού το ξαναπάμε;" "Από τα τσουτσέκια." Δυο μέρες μετά στο τηλέφωνο. "Τα έμαθες, έτσι;" "Ναι ρε συ, είναι δυνατόν;" "Είχε κατάθλιψη ή κάτι;" "Μπα...Δεν είχε ακουστεί τίποτα τέτοιο, αλλά ποτέ δε ξέρεις." "Κρίμα ρε συ, νέα κοπέλα." "Στην αρχή έλεγα μπορεί να έγινε λάθος, ξέρεις, συνωνυμία, γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή έγραφε με ψευδώνυμο. Αλλά μετά μαθεύτηκε παντού. Τι να πεις..." "Άφησε σημείωμα;" "Όχι, αλλά το τελευταίο της  διήγημα ήταν για εργασιακό μπούλινγκ και λοιπά, οπότε όλοι λένε πως αυτός πρέπει να ήταν ο λόγος." "Κι εμείς τι κάνουμε τώρα; Θα το ανεβάσουμε;" "Κοίτα, θα το ψάξω λίγο τι παίζει με τα πνευματικά δικαιώματα σε περίπτωση θανάτου και θα σου πω. Πάντως δε βλέπω το λόγο γιατί να μη το κάνουμε. Τόσες πρόβες, βρήκαμε χώρο, παραγωγή, μην πάνε χαμένα." "Καλά λες. Άσε που τώρα θα ακουστεί ακόμα περισσότερο το όνομά της. Μη χάσουμε το momentum."

[theantelopesteps]

Και τότε θα ‘ρθουν να σου πουν, / πως κάποτε ήταν καιροί που μάνες ξυπνούσαν νωρίς τις αυγές / χαράζοντας μέρες νεκρές στις υγρές αυλές των σπιτιών τους / σούρνωντας με κόπο τα βαριά τσόκαρα / για να φτάσουν μέχρι τους αγρούς / και να σταθούν στις άκρες των γραμμών / που έχτισαν οι λεύκες ανά τους αιώνες / για να χωρίζουν τον πλούτο από τη φτώχεια / με βλέμματα θολά στραμμένα στη γη / να σπείρουν τα μέλλοντα των γενεών / τα καλαμπόκια, τα ρύζια, τα σιτάρια / να ζυμώσουν βαθιά τα κουρασμένα χέρια / να σκύψουν στη γη ψιθυριστά / να την παινέψουν λόγια γλυκά, μουρμουρητά, τραγούδια / για να μαθαίνουν οι νέες κόρες / να τραγουδούν σιωπηλά στα νεαρά βλαστάρια / να εύχονται ψυχή μες στο ψωμί της μέρας / να ετοιμαστούν για τη γιορτή / της νέας αρχής του κόσμου.

- Η ετοιμασία . 2018 -

Bread and Roses, μελοποίηση της Mimi Fariña

[maxmaggr]

Έλενα Ακρίτα, μια δολοφονική πένα

Και μόνο το όνομα Έλενα Ακρίτα αποτελεί από μόνο του εγγύηση ότι το κείμενο που  θα διαβάσεις από τα χέρια της θα είναι τεχνικά τουλάχιστον άρτιο. Είτε πρόκειται για άρθρο, είτε πρόκειται για κάποιο σχόλιο της στο Facebook και στο twitter,είτε για κάποιο από τα βιβλία της. Ανεξάρτητα αν  συμφωνείς με τις πεποιθήσεις της ή όχι δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την «δολοφονική» της πένα, το χιούμορ με το οποίο καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής και τις σταθερές της απόψεις. Γεννημένη  στην Αθήνα, κόρη του Λουκή Ακρίτα (από την πόλη Μόρφου της Κύπρου) και της Σύλβας Ακρίτα (από τη Θεσσαλονίκη, με μικρασιατική καταγωγή). Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με το περιοδικό Ταχυδρόμος και τις εφημερίδες Το Βήμα, Έθνος, Έθνος της Κυριακής, Ειδήσεις και Τα Νέα όπου, μέχρι τώρα, αρθρογραφεί κάθε Σάββατο. Συνεργάστηκε με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΕΡΑ1, Αθήνα 9,84, Flash και ΑΝΤ1. Επίσης, έχει παρουσιάσει τηλεοπτικές δημοσιογραφικές και ψυχαγωγικές εκπομπές (Κυριακάτικα, Ο πιο Αδύναμος Κρίκος, Φώτα Πορείας κ.λπ.) και έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση. Έχει μεταφράσει και διασκευάσει από τα αγγλικά και τα γαλλικά πολλά θεατρικά έργα, πρόζες και μιούζικαλ. Το θεατρικό της έργο Η Δίαιτα του Αστροναύτη ανέβηκε την περίοδο 2000-2001 σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Γιώργο Κυρίτση , ενώ υπήρξε παντρεμένη τόσο με τον συγκοινωνιολόγο Νάσο Κόκκινο, όσο και με τον επίσης ηθοποιό Κώστα Αρζόγλου.  Ζει στο σπίτι όπου γεννήθηκε. Εκτός όμως από την δημοσιογραφική της ιδιότητα η Έλενα Ακρίτα έχει γράψει και αρκετά βιβλία. Κάποια, κυρίως τα πιο παλιά βρίσκονται εκτός κυκλοφορίας. Ας γνωρίσουμε αυτά που μπορούμε να βρούμε στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς μας.

Χτυποκάρδια στο κρανίο, εκδόσεις Καστανιώτη. Πρίγκιπες και βασιλοπούλες, λουσούδες με τσιχλόφουσκες, τσόκαρα με ανταύγειες στο μαλλί, θηλυκά με τριώροφα ασημένια πέδιλα, γυναίκες του διπλανού πλανήτη, κυνηγοί της θετικής ενέργειας, μαμάδες που ανησυχούν για τα παιδιά τους, παιδιά που ανησυχούν για τις μαμάδες τους, γελαστές ξανθιές της τηλεόρασης, μικρά και «μεγάλα» κορίτσια που σηκώνουν το βάρος μιας απρόσκλητης εποχής, παρέα με όλους και όλες που καλύπτονται από τη φήμη τους ή κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους: η σύγχρονη εικόνα του νεοέλληνα, που πάει κόντρα στην παλιά, σ’ ένα βιβλίο που βγάζει άπλυτα στη φόρα και ρίχνει λάδι στη φωτιά. Για όσους βαρέθηκαν να είναι «χρήσιμοι ηλίθιοι»... Για όσες αυτή η χώρα τις στενεύει στο μπούστο, αλλά δεν έχουν κάρτα αλλαγής... Για εκείνους που αναζητούν στο σήμερα την περιπέτεια από το μέλλον και την ανθρωπιά από το παρελθόν.

Το μήλο βγήκε από τον παράδεισο, εκδόσεις Διόπτρα. H Eύα ήταν η μοναδική γυναίκα ever που όταν μαγείρευε, ο άντρας της δεν της είπε ποτέ «νόστιμο αλλά καμία σχέση με της μάνας μου!» «Η παντελής απουσία χιούμορ από τη Βίβλο είναι ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα στην ιστορία της λογοτεχνίας» Alfred orth Whitehead Η Έλενα Ακρίτα μας αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα της Βίβλου. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη, αλλά με το πέρασμα των αιώνων υπήρξαν ορισμένες παρανοήσεις, μερικές διαστρεβλώσεις, κάποια σπασμένα τηλέφωνα, καταλαβαίνετε, οι διάλογοι δεν μεταφέρθηκαν όπως ακριβώς είχαν συμβεί. Μέχρι σήμερα όμως. Τώρα όλα έρχονται στο φως το εξώτερον.

Φόνος 5 αστέρων, εκδόσεις Διόπτρα. Δεκέμβριος 2004. Δέκα χρόνια πριν… Ένα μικρό κοριτσάκι ξεφεύγει από την προσοχή των γονιών του και πνίγεται στη λίμνη Στυμφαλία. Μερικά μέτρα πιο πέρα μια άγνωστη φιγούρα το παρατηρεί μέχρι το τέλος. Δεκέμβριος 2014. Δέκα χρόνια μετά… Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, ο μεγιστάνας του τουρισμού Γιάννος Ασλάνογλου οργανώνει ένα μεγαλειώδες οικογενειακό δείπνο στην έπαυλή του στη Φιλοθέη. Φέτος, ακριβώς τα μεσάνυχτα, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα. Λόγοι υγείας; Ατύχημα; Φόνος; «ΦΟΝΟΣ 5 ΑΣΤΕΡΩΝ» ουρλιάζουν πανευτυχή τα πρωτοσέλιδα: O φόνος «πουλάει». Και σε έναν ιδιοκτήτη αλυσίδας ξενοδοχείων 5 αστέρων, μόνο ένας φόνος 5 αστέρων αρμόζει. Η κόρη του μαζί με τη φίλη της δημοσιογράφο ξεκινούν μια αγωνιώδη έρευνα που θα τις βυθίσει στα πιο σκοτεινά στρώματα της «καλής» κοινωνίας. Από τη Βοστόνη στο Λονδίνο και από το Λονδίνο στην Αθήνα, οι δρόμοι της νύχτας θα τις οδηγήσουν σε μυστικά και ψέματα. Σε κληρονομιές, εκβιασμούς και κρυμμένα πάθη. Σε θαμμένες αλήθειες κι ερωτικά σκάνδαλα. Όλα μαζί συνθέτουν ένα σκοτεινό μείγμα μέσα σε μια κλεψύδρα που αδειάζει. Και αδειάζει γρήγορα. Γιατί στην πραγματικότητα απομένουν μόνο 24 ώρες μέχρι ο δολοφόνος να ξαναχτυπήσει.

Το μυστικό της μπλε πολυκατοικίας, εκδόσεις Διόπτρα. Τη δεκαετία του ’70, σε κεντρικό δρόμο της πόλης διαπράττεται ο τέλειος φόνος. Πολλά χρόνια αργότερα, το 2016, η δημοσιογράφος Ελσινόρη Χατζή λαμβάνει ένα ανώνυμο mail με τρία στοιχεία που θα την οδηγήσουν στην ανατομία ενός εγκλήματος. Ο άγνωστος αποστολέας διψάει για δικαίωση και εκδίκηση. Στη μία άκρη της αττικής γης, το υπέρλαμπρο αρχοντικό της Κηφισιάς. Στην άλλη άκρη, η εμβληματική Μπλε Πολυκατοικία στα Εξάρχεια. Αν οι τοίχοι τους είχαν φωνή θα φανέρωναν πολλά: μυστικά και ψέματα, πάθη και λάθη, φόνους και πόνους κι αγάπες κόκκινες σαν αίμα. Μια τεθλασμένη γραμμή, ραγισμένη σαν καρδιά, συνδέει τους ήρωες της τραγωδίας. Ο αναρχοαυτόνομος Ντίλαν, η καταθλιπτική αρχόντισσα, η ερωτευμένη κομμώτρια, το κορίτσι με τα τατουάζ, όλοι στοιχειώνονται από βαθιά θαμμένες αλήθειες. Η Ελσινόρη ξεκινάει μια επικίνδυνη έρευνα στα παρασκήνια της πολιτικής ζωής• μια έρευνα που θα τη φέρει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του «ιδεολόγου» πολιτικού, ο οποίος πατάει επί πτωμάτων. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα... Όταν ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, τότε θ’ απειληθεί η ζωή της και οι ζωές όσων αγαπάει.

Τα χειροποίητα, εκδόσεις Διόπτρα. Τα Χειροποίητα είναι σύντομα κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα. Κείμενα παλιά, κείμενα καινούρια, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, θυμωμένα ή χαρούμενα, κείμενα βιωματικά, κείμενα που γελούν και κλαίνε και θυμώνουν, και τρολάρουν, και μας κλείνουν το μάτι. Κείμενα διαφορετικά μεταξύ τους με ένα μόνο κοινό στοιχείο· είναι όλα χειροποίητα. Φτιαγμένα στο χέρι με υλικά της ψυχής και της καρδιάς, πασπαλισμένα με «ένα κάποιο χαμόγελο». Αφιερωμένα στους συγκάτοικούς μου στην τρέλα. Τους αναγνώστες μου. Έλενα, 2018   Read the full article

[blogperiodiko-blog]

Τα πιο πρωτότυπα μουσεία του κόσμου-Part 1

Όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε πάει σε κάποιο μουσείο και έχουμε θαυμάσει τα εκθέματα του. Αρχαιολογικά, μουσεία φυσικής ιστορίας, λαογραφικά, παιχνιδιών... Άπειρα μουσεία με εκθέματα του κάθε τόπου. Πρωτότυπα μουσεία που σε ωθούν να εισέλθεις στο εσωτερικό τους και να τα ανακαλύψεις! Υπάρχουν όμως και κάποια μουσεία που πραγματικά διαφέρουν μέσα στο πλήθος και εντυπωσιάζουν με την πρωτοτυπία των εκθεμάτων τους και την αρχιτεκτονική τους! Μερικά από αυτά ξεχώρισαν πραγματικά στα μάτια μου και θα ήθελα πολύ να τα μοιραστώ μαζί σας. Voorlinden Museum, Ολλανδία

Ο Μινιμαλισμός είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό που διέπει το μουσείο Voorlinden στην Ολλανδία. Ολόκληρος ο χώρος έχει δομηθεί ώστε να αναδεικνύει την προσωπική συλλογή του μεγαλοεπιχειρηματία και συλλέκτη, Joop Van Caldenborgh. Στο συγκεκριμένο μουσείο έχουν παρουσιαστεί ολόκληρα αριστουργήματα τέχνης που σίγουρα θα σας τραβήξουν την προσοχή.

Μία παράξενη πισίνα, η βιβλιοθήκη και το Skyspace, ένα διαδραστικό παιχνίδι-εγκατάσταση θα σας μείνουν αξέχαστα. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τον καταπράσινο, μεγάλης έκτασης κήπο του και το υπέροχης σχεδίασης εστιατόριο του.

Bata Shoe Museum, Τορόντο

Αν είσαι κι εσύ λάτρης των παπουτσιών, αυτό το μουσείο σίγουρα θα το λατρέψεις όσο εγώ. Το συγκεκριμένο μουσείο συλλέγει, ερευνά, διατηρεί και εκθέτει υποδήματα από όλο τον κόσμο.  Η συλλογή του περιέχει πάνω από 13.500 αντικείμενα από όλη την ιστορία, καθώς και το παρόν. Μπορείτε να βρείτε τα πρώτα μοκασίνια του 20ού αιώνα, γαλλικά τσόκαρα του 19ου αιώνα, τελετουργικά παπούτσια από το Περού του 15ου αιώνα, αρχαία αιγυπτιακά σανδάλια, ακόμα και προϊστορικά υποδήματα Το μουσείο φιλοξενεί συνήθως τέσσερις εκθέσεις, μία ημι-μόνιμη και τρεις περιορισμένες και μεταβαλλόμενες. Η

ημι-μόνιμη έκθεση "All About Shoes: Footwear Through the Ages" χαρακτηρίζει διάφορα παπούτσια από πολλές ιστορικές περιόδους και γεωγραφικές περιοχές και εξετάζει τη σημασία της σε διάφορες πολιτιστικές πρακτικές και φάσεις της ζωής. Οι τρεις μεταβαλλόμενες εκθέσεις συνήθως εκτίθενται για ένα έως δύο χρόνια και μπορεί να επικεντρωθούν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μια πολιτισμική ομάδα, μια γεωγραφική περιοχή ή μια πτυχή της υλικής κουλτούρας. To Bata Shoe Museum είναι το μοναδικό μουσείο στη Βόρεια Αμερική αφιερωμένο αποκλειστικά στην ιστορία των υποδημάτων.

The Museum of Cartoon Art and Caricature, Βαρσοβία

Το Μουσείο Τέχνης και Γελοιογραφίας σε Βαρσοβία ιδρύθηκε το 1978. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας ενός τέτοιου μουσείου (ενός από τα πρώτα αυτού του είδους στον κόσμο) προέρχεται από τον εξέχοντα πολωνικό καρικατουριστή και σατυρικό γελοιογράφο Eryk Lipiński, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια διευθυντή της.

Στην αρχή η συλλογή του Μουσείου ήταν πολύ μέτρια, υπήρχαν μόνο περίπου 2500 σχέδια. Τώρα υπάρχουν περισσότερα από 25.000 σχέδια, καθώς και ��ίνακες και γλυπτά. Η συλλογή του Μουσείου περιλαμβάνει πολλά σπάνια παραδείγματα πολωνικής και διεθνούς καρικατούρας, που κυμαίνονται από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται έργα τέχνης όπως Daniel Chodowiecki, William Hogarth, Honore Daumier, Jan Piotr Norblin κ.α.

Enea Tree Museum, Ζυρίχη

Ένα μουσείο για όλους τους λάτρεις της φύσης! Ένα μουσείο διαφορετικό από τα άλλα καθώς στεγάζεται σε εξωτερικό χώρο, σε μία περιοχή 75.000 τ.μ. Η ιδέα της δημιουργίας ενός μουσείου δέντρου προέκυψε από το έργο του Enzo Enea ως αρχιτέκτονα τοπίου. Η συλλογή αποτελείται αποκλειστικά από ποικιλίες που ανήκουν στην κλιματική αυτή ζώνη. 

Το Μουσείο διαθέτει, στη συλλογή του, περίπου 50 δέντρα που αντιπροσωπεύουν πάνω από 25 ποικιλίες - αρκετά παραδείγματα των οποίων είναι πάνω από 100 χρόνια - δημιουργώντας μια αύρα αθανασίας και μια συνειδητοποίηση του «χρόνου». Άλλα 100 δέντρα και φυτά βρίσκονται στο Πάρκο που περιβάλλει το Μουσείο Δέντρων. Συνολικά, οι χώροι του Enea περιέχουν πάνω από 3000 αποκλειστικά είδη ξύλου.

Museum of Art, Architecture and Technology, Λισαβόνα

Η αρχιτεκτονική του MAAT είναι εμπνευσμένο από τα νερά του ποταμού Τάγου. Η στέγη του είναι επενδεδυμένη με 15.000 λευκά κεραμικά, απ' όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τη θέα στο κάστρο Sao Jorge, σημείο αναφοράς της πορτογαλικής πρωτεύουσας. To μουσείο εκτείνεται σε περίπου 3 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα εκθετικού χώρου συν 7 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα δημόσιου χώρου. Η συλλογή του καλύπτει τα πεδία της σύγχρονης τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της τεχνολογίας μέσα από περιοδικές εκθέσεις γνωστών καλλιτεχνών, ντιζάινερ και αρχιτεκτόνων.

 Ένα από τα πιο εμπλουτισμένα εγκλείσματα ήταν η απόκτηση, το 2015, της συλλογής Pedro Cabrita Reis, η οποία, μ�� 388 έργα 74 καλλιτεχνών, απεικονίζει τη γενιά καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν στην Πορτογαλία από τα τέλη του 20ού αιώνα μέχρι τις αρχές του αιώνα. Η συλλογή έργων τέχνης του ιδρύματος EDP περιλαμβάνει περισσότερους από 250 Πορτογάλους καλλιτέχνες που αναγνωρίζονται τόσο για το ιστορικό τους προφίλ όσο και για τη σημασία τους από την άποψη των διαδικασιών ενοποίησης στα μέσα της καριέρας τους, καθώς και με ένα σημαντικό σύνολο αναδυόμενων αξιών που διεκδικούνται και διεθνοποιούνται. Ένα μουσείο που θα ενθουσιάσει από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους επισκέπτες του! Εσάς ποιο από τα παραπάνω μουσεία σας κίνησε το ενδιαφέρον; Ποιο έχετε επισκεφθεί ή ποιο θα θέλατε να επισκεφθείτε; Read the full article

[greeknewsonline-blog]

Τα πιο πρωτότυπα μουσεία του κόσμου-Part 1

Όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε πάει σε κάποιο μουσείο και έχουμε θαυμάσει τα εκθέματα του. Αρχαιολογικά, μουσεία φυσικής ιστορίας, λαογραφικά, παιχνιδιών... Άπειρα μουσεία με εκθέματα του κάθε τόπου. Πρωτότυπα μουσεία που σε ωθούν να εισέλθεις στο εσωτερικό τους και να τα ανακαλύψεις! Υπάρχουν όμως και κάποια μουσεία που πραγματικά διαφέρουν μέσα στο πλήθος και εντυπωσιάζουν με την πρωτοτυπία των εκθεμάτων τους και την αρχιτεκτονική τους! Μερικά από αυτά ξεχώρισαν πραγματικά στα μάτια μου και θα ήθελα πολύ να τα μοιραστώ μαζί σας. Voorlinden Museum, Ολλανδία

Ο Μινιμαλισμός είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό που διέπει το μουσείο Voorlinden στην Ολλανδία. Ολόκληρος ο χώρος έχει δομηθεί ώστε να αναδεικνύει την προσωπική συλλογή του μεγ��λοεπιχειρηματία και συλλέκτη, Joop Van Caldenborgh. Στο συγκεκριμένο μουσείο έχουν παρουσιαστεί ολόκληρα αριστουργήματα τέχνης που σίγουρα θα σας τραβήξουν την προσοχή.

Μία παράξενη πισίνα, η βιβλιοθήκη και το Skyspace, ένα διαδραστικό παιχνίδι-εγκατάσταση θα σας μείνουν αξέχαστα. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τον καταπράσινο, μεγάλης έκτασης κήπο του και το υπέροχης σχεδίασης εστιατόριο του.

Bata Shoe Museum, Τορόντο

Αν είσαι κι εσύ λάτρης των παπουτσιών, αυτό το μουσείο σίγουρα θα το λατρέψεις όσο εγώ. Το συγκεκριμένο μουσείο συλλέγει, ερευνά, διατηρεί και εκθέτει υποδήματα από όλο τον κόσμο.  Η συλλογή του περιέχει πάνω από 13.500 αντικείμενα από όλη την ιστορία, καθώς και το παρόν. Μπορείτε να βρείτε τα πρώτα μοκασίνια του 20ού αιώνα, γαλλικά τσόκαρα του 19ου αιώνα, τελετουργικά παπούτσια από το Περού του 15ου αιώνα, αρχαία αιγυπτιακά σανδάλια, ακόμα και προϊστορικά υποδήματα Το μουσείο φιλοξενεί συνήθως τέσσερις εκθέσεις, μία ημι-μόνιμη και τρεις περιορισμένες και μεταβαλλόμενες. Η

ημι-μόνιμη έκθεση "All About Shoes: Footwear Through the Ages" χαρακτηρίζει διάφορα παπούτσια από πολλές ιστορικές περιόδους και γεωγραφικές περιοχές και εξετάζει τη σημασία της σε διάφορες πολιτιστικές πρακτικές και φάσεις της ζωής. Οι τρεις μεταβαλλόμενες εκθέσεις συνήθως εκτίθενται για ένα έως δύο χρόνια και μπορεί να επικεντρωθούν σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μια πολιτισμική ομάδα, μια γεωγραφική περιοχή ή μια πτυχή της υλικής κουλτούρας. To Bata Shoe Museum είναι το μοναδικό μουσείο στη Βόρεια Αμερική αφιερωμένο αποκλειστικά στην ιστορία των υποδημάτων.

The Museum of Cartoon Art and Caricature, Βαρσοβία

Το Μουσείο Τέχνης και Γελοιογραφίας σε Βαρσοβία ιδρύθηκε το 1978. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας ενός τέτοιου μουσείου (ενός από τα πρώτα αυτού του είδους στον κόσμο) προέρχεται από τον εξέχοντα πολωνικό καρικατουριστή και σατυρικό γελοιογράφο Eryk Lipiński, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια διευθυντή της.

Στην αρχή η συλλογή του Μουσείου ήταν πολύ μέτρια, υπήρχαν μόνο περίπου 2500 σχέδια. Τώρα υπάρχουν περισσότερα από 25.000 σχέδια, καθώς και πίνακες και γλυπτά. Η συλλογή του Μουσείου περιλαμβάνει πολλά σπάνια παραδείγματα πολωνικής και διεθνούς καρικατούρας, που κυμαίνονται από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται έργα τέχνης όπως Daniel Chodowiecki, William Hogarth, Honore Daumier, Jan Piotr Norblin κ.α.

Enea Tree Museum, Ζυρίχη

Ένα μουσείο για όλους τους λάτρεις της φύσης! Ένα μουσείο διαφορετικό από τα άλλα καθώς στεγάζεται σε εξωτερικό χώρο, σε μία περιοχή 75.000 τ.μ. Η ιδέα της δημιουργίας ενός μουσείου δέντρου προέκυψε από το έργο του Enzo Enea ως αρχιτέκτονα τοπίου. Η συλλογή αποτελείται αποκλειστικά από ποικιλίες που ανήκουν στην κλιματική αυτή ζώνη. 

Το Μουσείο διαθέτει, στη συλλογή του, περίπου 50 δέντρα που αντιπροσωπεύουν πάνω από 25 ποικιλίες - αρκετά παραδείγματα των οποίων είναι πάνω από 100 χρόνια - δημιουργώντας μια αύρα αθανασίας και μια συνειδητοποίηση του «χρόνου». Άλλα 100 δέντρα και φυτά βρίσκονται στο Πάρκο που περιβάλλει το Μουσείο Δέντρων. Συνολικά, οι χώροι του Enea περιέχουν πάνω από 3000 αποκλειστικά είδη ξύλου.

Museum of Art, Architecture and Technology, Λισαβόνα

Η αρχιτεκτονική του MAAT είναι εμπνευσμένο από τα νερά του ποταμού Τάγου. Η στέγη του είναι επενδεδυμένη με 15.000 λευκά κεραμικά, απ' όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τη θέα στο κάστρο Sao Jorge, σημείο αναφοράς της πορτογαλικής πρωτεύουσας. To μουσείο εκτείνεται σε περίπου 3 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα εκθετικού χώρου συν 7 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα δημόσιου χώρου. Η συλλογή του καλύπτει τα πεδία της σύγχρονης τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της τεχνολογίας μέσα από περιοδικές εκθέσεις γνωστών καλλιτεχνών, ντιζάινερ και αρχιτεκτόνων.

 Ένα από τα πιο εμπλουτισμένα εγκλείσματα ήταν η απόκτηση, το 2015, της συλλογής Pedro Cabrita Reis, η οποία, με 388 έργα 74 καλλιτεχνών, απεικονίζει τη γενιά καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν στην Πορτογαλία από τα τέλη του 20ού αιώνα μέχρι τις αρχές του αιώνα. Η συλλογή έργων τέχνης του ιδρύματος EDP περιλαμβάνει περισσότερους από 250 Πορτογάλους καλλιτέχνες που αναγνωρίζονται τόσο για το ιστορικό τους προφίλ όσο και για τη σημασία τους από την άποψη των διαδικασιών ενοποίησης στα μέσα της καριέρας τους, καθώς και με ένα σημαντικό σύνολο αναδυόμενων αξιών που διεκδικούνται και διεθνοποιούνται. Ένα μουσείο που θα ενθουσιάσει από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους επισκέπτες του! Εσάς ποιο από τα παραπάνω μουσεία σας κίνησε το ενδιαφέρον; Ποιο έχετε επισκεφθεί ή ποιο θα θέλατε να επισκεφθείτε; Read the full article

[paranoikosnews-blog]

Τα χειρότερα παπούτσια για τα πόδια σου

Τα χειρότερα παπούτσια για τα πόδια σου

[ad_1]

Κάθε γυναίκα έχει πιθανώς τουλάχιστον ένα ζευγάρι παπούτσια που απολύτως λατρεύει. Κάποιες άλλες ίσως έχουν δεκάδες. Το…πρόβλημα είναι ότι τα πόδια σας μπορεί να μην αγαπάνε αυτά τα παπούτσια. Είτε είναι γόβες στιλέτο είτε τσόκαρα, είτε μυτερά, είτε απλά μπαλαρίνες, μπορεί να προκαλέσουν από βλάβη των νεύρων έως σφυροδακτυλία και κάλους. Η λύση βρίσκεται στην αποφυγή της πολύωρης…

[kalindafromgreece]

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

  Είναι λίγο απ’ όλα. Πόσες φορές αυτός ο χρόνος που είναι τόσο λίγος, τόσο πιεστικός που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζει αυτό που του αρέσει, αλλά αυτό που τον υποχρεώνει; Και έχει γίνει αυτός ο υποχρεωτικός χρόνος ζωής πολύ ισχυρότερος ποτέ από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Οι εποχές δεν μένουν ατάραχες.

(more…)

[eclecticstarlightblogger]

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

  Είναι λίγο απ’ όλα. Πόσες φορές αυτός ο χρόνος που είναι τόσο λίγος, τόσο πιεστικός που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζει αυτό που του αρέσει, αλλά αυτό που τον υποχρεώνει; Και έχει γίνει αυτός ο υποχρεωτικός χρόνος ζωής πολύ ισχυρότερος ποτέ από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Οι εποχές δεν μένουν ατάραχες.

(more…)

[thoughtfullyblogger]

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

  Είναι λίγο απ’ όλα. Πόσες φορές αυτός ο χρόνος που είναι τόσο λίγος, τόσο πιεστικός που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζει αυτό που του αρέσει, αλλά αυτό που τον υποχρεώνει; Και έχει γίνει αυτός ο υποχρεωτικός χρόνος ζωής πολύ ισχυρότερος ποτέ από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Οι εποχές δεν μένουν ατάραχες.

(more…)

[greekblogs]

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

  Είναι λίγο απ’ όλα. Πόσες φορές αυτός ο χρόνος που είναι τόσο λίγος, τόσο πιεστικός που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζει αυτό που του αρέσει, αλλά αυτό που τον υποχρεώνει; Και έχει γίνει αυτός ο υποχρεωτικός χρόνος ζωής πολύ ισχυρότερος ποτέ από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Οι εποχές δεν μένουν ατάραχες.

(more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

Λάκης Λαζόπουλος: «Όλα αυτά για να έχουν χώρο να μιλάνε τα τσόκαρα»

  Είναι λίγο απ’ όλα. Πόσες φορές αυτός ο χρόνος που είναι τόσο λίγος, τόσο πιεστικός που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζει αυτό που του αρέσει, αλλά αυτό που τον υποχρεώνει; Και έχει γίνει αυτός ο υποχρεωτικός χρόνος ζωής πολύ ισχυρότερος ποτέ από τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Οι εποχές δεν μένουν ατάραχες.

(more…)

[pargagreece]

New Post has been published on PargaNews.com

New Post has been published on http://parganews.com/xeris-ti-den-katalaveno-sas-tis-nees-simera-giati-paraponieste/

«Ξέρεις τι δεν καταλαβαίνω με σας τις νέες, σήμερα; Το γιατί παραπονιέστε;»

Ξέρεις τι δεν καταλαβαίνω με σας τις νέες σήμερα; Το γιατί παραπονιέστε;Γιατί λέτε πως κουράζεστε; Κούραση! Υπάρχει σήμερα κούραση στα σπιτικά σας; Με τόσες ευκολίες;

Κουραση που πλάκωνε τη μάνα μου σαν πέτρα;Τότε που καθετί περνούσε από τα δύο της χέρια; Τι να σου πρωτοθυμηθώ!

Το κουβάλημα του νερο�� από τη βρύση τα κλαρούδια για τα ζωντανά τη μπουγάδα και το σίδερο με το κάρβουνο ή τις γέννες τη μια μετά την άλλη!

Το τσούρμο τα παιδιά να πλύνεις να ταΐσεις να μπαλώσεις! Τους γέρους να κοιτάξεις μ’ όλες τους τις παραξενιές! Αλλά και τις ολονυχτίες στην εκκλησιά τις προετοιμασίες για κάθε μας λύπη και χαρά.

Και τη δουλειά δίπλα στον άντρα στις ελιές και στο αμπέλι;

Σήμερα εσείς οι περισσότερες έχετε πια ξεφύγει από τη δίκιά μας τη ζωή. Τώρα λοιπόν ότι και να σου πω δεν μπορείς να το νιώσεις γιατί άκου να δεις…

Η μάνα μου ξυπνούσε μόλις που χάραζε. Έριχνε βιαστικά λίγο νερό στο πρόσωπό της περνούσε μια χτένα στα ολόισια μαλλιά και τα σήκωνε ψηλά με κάτι μεγάλες κοκάλινες φουρκέτες θαρρώ πως τηνε βλέπω μπροστά μου κι έβαζε το μπρίκι να φτιάξει καφέ για τον πατέρα.

Εκείνος το ζήταγε αυτό. Δεν ήθελε να πίνει καφέ στο καφενείο παρέα με τους άλλους. Ήθελε τη συντροφιά της.

Και κει στην κουζίνα τους έβλεπα για λίγο καθισμένους μαζί στο τραπέζι. Μιλούσαν χαμηλόφωνα να μην ξυπνήσουν τα μικρά. Είμασταν βλέπεις πέντε. Ύστερα εκείνος έφευγε καβάλα στο ζώο πήγαινε στα κτήματα κι έλειπε όλη μέρα.

Σαν έμενε μονάχη η πρώτη δουλειά της μάνας ήταν ν’ αρμέξει τα πράματα να στραγγίσει το γάλα να κρεμάσει τις κλάρες για να τρώνε οι γίδες και να βάλει πίτουρο τριφύλλι ή κριθάρι για τα ζωντανά. Ύστερα έβραζε το γάλα χώριζε όσο ήθελε για να φτιάξει τυρί και πήγαινε στη βρύση για νερό.

Κουβαλούσε το ντυστί και δυο κανάτια ή το γκιούμι γεμάτο Ατέλειωτο μου φαινόταν τότε αυτό το πήγαιν’ έλα στη βρύση… Ανεβοκατέβαινε το καλντερίμι φορώντας τα τσόκαρα τα ξύλινα ή τις παντόφλες από καουτσούκ που όλο και της έφευγαν στο δρόμο.

Τι κούραση αυτή! Και στο σπίτι θέλαμε κοντά πολύ νερό Δεν ήταν μόνο η λάτρα στην κουζίνα ήταν το σφουγγάρισμα και το λουτρό τα ζωντανά που θέλανε να πιουν. Ήταν και τα λουλούδια. Όλοι αυτοί οι ντενεκέδες βαμμένοι κόκκινοι που στόλιζαν την αυλή μας θέλανε πότισμα το καλοκαίρι κάθε μέρα. Και οι πλάκες στην αυλή έπρεπε και αυτές ν’ αστράφτουν. Χαιρόταν όμως να τα βλέπει η μητέρα καθαρά και ολάνθιστα.

Ποτέ μου δεν την άκουσα να παραπονεθεί για το κουβάλημα. Αλλά σαν μεγάλωσε ο αδελφός μου ο πατέρας τον έστελνε μαζί της πια στη βρύση πριν φύγει για το σχολείο. Να τηνε βοηθάει λίγο. Αργότερα πήγαινα και ’ γω από κοντά.

Άλλο μεγάλο βάσανο παλιά ήτανε και οι ψύλλοι και οι κοριοί. Όσο κι αν όλα στο σπίτι άστραφταν από καθαριότητα πάντα και κάπου θα τρύπωναν αυτοί. Δεν είχαμε τότε βλέπεις φάρμακα για να ψεκάσουμε τους στάβλους και να τα διώξουμε τα ζωύφια κι έτσι ασβεστώναμε συχνά τους τοίχους αλείβαμε τα σανιδένια τα πατώματα με το πετρέλαιο ζεματίζαμε τα μιντέρια και ανοίγαμε τα μπαούλα για να τινάξουμε τα στρωσίδια και τα ρούχα μας.

Ώρες δουλειά κοπιαστική. Και το στρώματα με τα καλαμποκόφυλλα θέλαν κι αυτά το χρόνο μια φορά άνοιγμα πλύσιμο τιναγμό και ξαναγέμισμα. Φέρναμε τότε τα φύλλα από τη Μπούφο με τα ζώα Αλλά τι χαρά όταν ξαπλώναμε στο φουσκωμένο στρώμα.

Όλα κορίτσι μου είχανε τότε κόπο θυμάμαι την μπουγάδα που βάζαμε. Εσείς σήμερα πατάτε ένα κουμπί. Τότε η μάνα μου έπλενε στο χέρι στοίβες τα ρούχα. Αμέτρητα σεντόνια και προσόψια μαξιλάρες πουκάμισο και αλλαξιές.

Τότε όταν δεχόμασταν στο σπίτι η μάνα πάντα έστρωνε ότι άμορφο είχε στην προίκα της κι όλα ήταν πάντοτε φρεσκοπλυμένα και μοσχομυρίζανε. Σήμερα η νύφη μου βάζει τα νάυλον κι ας της έχω φτιαγμένα τόσα. Είναι δε λέω λέω βολικό αλλά χάθηκε η αρχοντιά.

“Ήθελε κόπο για να πλυθούν και να σιδερωθούν τα ρούχα μα χαλάλι. Εμείς μια μέρα πριν φέρναμε το νερό από τη βρύση για να γεμίσουν τα καζάνια και το βαρέλι για το ξέβγαλμα κόβαμε και κλαρούδια μπόλικα για τη φωτιά να ‘χει νερό καυτό.

Συχνά οι γειτόνισσες πηγαίνανε παρέα να πλύνουν στη βρύση και περνάνε μαζί κι όλα τα πιτσιρίκια για να μη μείνουν μοναχά και γίνουν σκανταλιές. Φεύγαμε νωρίς πολύ νωρίς.

Οι μανάδες με τη σκάφη στον ώμο και τα ρούχα στοιβαγμένα στις καλαμένιες τις κοφίνες. Αφού άναβαν το καζάνι δίπλα στη βρύση με μανίκια ανασκουμπωμένα έσκυβαν πάνω από τη σκάφη κι έτριβαν τα ρούχα μέχρι να ασπρίσουν.

Δεν είχε τότε απορρυπαντικά κι έπλεναν με το δικό τους το σαπούνι φτιαγμένο από ντόπιο λάδι ελιάς. Κοσκίνιζαν τη στάχτη από το φούρνο κι άφηναν την μπουγάδα στο σταχτόνερο. Ώρες δουλειά δουλειά σκληρή. Κι όμως εγώ θυμάμαι τις γυναίκες να ψιλοκουβεντιάζουν μεταξύ τους να γελάνε και κάπου κάπου.

Κι ύστερα ήταν και η κυρά Λεμονιά μια μεγαλοκοπέλα λίγο γεμάτη και πάντα χαρούμενη που όλο και έλεγε και κάποιο τραγουδάκι και σταμάταγε γιο λίγο η δουλειά. Θυμάμαι ακόμα και την κατσάδα που έφαγα από τη μάνα όταν μας έπιασε μια φορά να παίζουμε κρυφτό πίσω οπό τα ρούχα που είχαν απλώσει στα σκοινιά.

Όλα αυτά τα ρούχα έπρεπε να σιδερωθούν με κείνο το σίδερο που πύρωνε με κάρβουνο. Η μάνα στεκόταν ώρες όρθια κι αυτό την παίδευε πολύ. Δεν έλεγε όμως να καθίσει και όσο προχώραγε η ώρα σιγά σιγά ένα ένα τα ασπροφούστανα κι οι νυχτικές οι αντρικές και τα πουκάμισα οι μαλλίνες οι άσπρες τα σεντόνια και οι μαξιλάρες τα τραπεζομάντιλα τα στόρια τα κουρτινάκια τα πλεκτά όλα κολλαρισμένα έμπαιναν πάλι στο μπαούλο.

Αν η μπουγάδα γινόταν στο μήνα μια φορά η μάνα ζύμωνε και μια και δυο φορές την εβδομάδα. Τη μέρα αυτή ξυπνούσε ακόμα πιο νωρίς για να προλάβει ν’ ανάψει φούρνο πριν ανέβει ο ήλιος ψηλά και τηνε πάρει η ζέστη. Ζύμωνε θυμάμαι δεκατέσσερις οκάδες αλεύρι και μας έφτιαχνε επτά καρβέλια και μια πιταστή.

Φορούσε πάντα το μαντίλι για να μην πέσει τρίχα στο ζυμάρι και με σηκωμένα τα μανίκια την έβλεπα σκυμμένη πάνω από το ξύλινο σκαφίδι να δουλεύει με τις δυο γροθιές σφιγμένες μέχρι που οι κόμποι από τα χέρια της να μελανιάσουν.

Μαζί με τα καρβέλια έψηνε παξιμάδια έφτιαχνε κολοκυθόπιτα πίτα με χόρτα και μπομπότα με το καλαμποκίσιο το αλεύρι. Τι σβέλτη που ήτανε τι επιτήδεια τι νόστιμο ψωμί που τρώγαμε τότε! Σήμερα μουχλιάζει σε λίγες μέρες γιατί δεν είναι φτιαγμένο με προζύμι. Όταν η μάνα άναβε το φούρνο μοσχοβολούσε η γειτονιά. Για να κάψει όμως ο φούρνος ήθελε μπόλικα τσάκνα και κλαρούδια. Τις πιο πολλές φορές όλα αυτά τα κουβαλούσε εκείνη. Φρέσκα κλαριά τα τάιζε στις γίδες ξερό το έκαιγε στο φούρνο.

Τα κουβαλούσε εκείνη γιατί ο πατέρας γύρναγε αργά από το κτήμα. Το μεσημέρι η θέση του έμενε σχεδόν πάντα αδειανή. Κι όμως η μάνα το χε έννοια το μαγείρεμα και στο τραπέζι ήθελε να λέμε πάντα προσευχή. Τις πιο πολλές φορές μαγείρευε το βράδυ γιατί δεν είχαμε τότε ψυγείο ηλεκτρικό κι έπρεπε ο άντρας να “βρει έτοιμο φαί να πάρει το πρωί μαζί. Κι ύστερα αν είχε δουλειά πολλή στο κτήμα αν μάζευαν ελιές μήλα ή κάστανα αν ήτανε τρύγος αν αλώνιζαν τον έπαιρνε μαζί κι εμείς γυρνώντας από το σχολείο τρώγαμε μοναχά. Ξέραμε ότι θ αργούσανε και θα ‘ταν και οι δύο κατάκοποι. Η μάνα όμως θα “χε και πάλι ��όσα να κάνει! Τόσα να φροντίσει! Δε θα τελείωνε ασφαλώς η μέρα της μ” όλη την κούραση της. Πόσες φορές μου δεν την έβλεπα ακόμα τη νύχτα όταν όλοι είχαμε από καιρό πλαγιάσει με τη λάμπα και το λύχνο αναμμένο με κάτι να παιδεύεται να τα προλάβει όλα.

Μονάχα μετά το φαγητό το μεσημεριανό ξαπόσταινε για λίγο. Και όχι πάντα. Γιατί συχνά μαζεύονταν στα σπίτια οι γειτόνισσες. Η μία να ξάσει το μαλλί η άλλη να γνέσει να πλέξει κάλτσες για τα παιδιά ή τη φανέλα για τον άντρα. Ψήνανε καφεδάκι και δούλευαν κουβεντιάζοντας. Πολλές φορές μες στο πανέρι έφερναν ρούχα που ’θελαν μπάλωμα.

Ποιός τότε αγόραζε καινούρια κάθε τόσο; Ποιος τα πετούσε μόλις πάλιωναν;

Δούλευαν και μεις τα μικρά καθισμένα δίπλα τους μαθαίναμε.

Βλέποντας τις μανάδες μας μαθαίναμε τα πάντα. Εσείς που ζείτε στις πόλεις τις μεγάλες τι ξέρετε να φτιάξετε; Τα παίρνετε όλα έτοιμα. Σχεδόν τίποτα πια δεν είναι ναι σπιτικό.

ίνετε τώρα στα παιδιά σας σταρένιο τραχανά με στάρι τριμμένο στο χερόμυλο;

Τις χυλοπίτες τα ντόπια μακαρόνια;

Ρίχνετε στο φαί φρέσκια ντομάτα πελτέ που να μοσχομυρίζει;

Κι έχετε στο τραπέζι τυράκι με γάλα από τα ζωντανά σας;

Τρώτε τις ελιές τις ζαρωμένες και τις ξιδάτες κομμένες από τα δέντρα στο δικό σας κτήμα και πίνετε τσιπουράκι με τσιτσιράβα τουρσί;

Ψήνετε μπακλαβά με φύλλα ψιλά σαν τσιγαρόχαρτο ανοιγμένα στο χέρι και με καρύδι ξεφλουδισμένο άσπρο χιονάτο;

Πλένεστε με σαπούνι από ντόπιο λάδι ελιάς να ευωδιάζει δάφνη;

Πάν’ όλ’ αυτά για σας τις νέες νοικοκυρές των πόλεων ξεχάστηκαν…

Έπαψε η φροντίδα του σπιτιού να “ναι χαρά σας και μόνη ικανοποίηση.

Η μάνα μου κι ας κουραζόταν τόσο το ‘χε καμάρι το δικό της σπιτικό χαιρόταν να τηνε παινεύουν. Της έφτανε.

Και μένα μου “φτάνε. Αλλά και σήμερα εδώ μες στο χωριό βρίσκεις νοικοκυρές που συνεχίζουν ν’ ασχολούνται με τα παραδοσιακά.

Δεν κουβαλάνε πια το νερό από τη βρύση δε βάζουνε μπουγάδα. είναι η ζωή πιο εύκολη αλλά το θέλουν το πατροπαράδοτο κι ας αλλάξαν τόσα τα τελευταία χρόνια…»