#τροία

[eucanthos]

Giōrgos Lazogas   (GR, 1945 - 2022)

_

Trojan Horse - Pegasus, 1987. Drawing

“With Pegasus you save the Myth, with the Trojan Horse you win Troy, with Bucephalus you reach the edge of the world” GL

Σχέδιο 1987: «Με τον Πήγασο διασώζεις το Μύθο, με τον Δούρειο Ίππο κερδίζεις την Τροία, με τον Βουκεφάλα φθάνεις στην άκρη του κόσμου. Το άλογο είναι το σύμβολο της πόλης μου». Γ.Λ.

https://www.namuseum.gr/periodic_exhibition/to-chtes-einai-tora-lt-br-gt-giorgos-lazogkas-mythoi-kai-archaiotita/

[aboutanancientenquiry]

“Ελένη”(“Helen”). A poem of Giorgos Seferis with English translation

                                            Ελένη

ΤΕΥΚΡΟΣ: …ἐς γῆν ἐναλίαν Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν

οἰκεῖν Ἀπόλλων, ὄνομα νησιωτικὸν

Σαλαμῖνα θέμενον τῆς ἐκεῖ χάριν πάτρας.

.........................................................

ΕΛΕΝΗ: Οὐκ ἦλθον ἐς γῆν Τρῳάδ’, ἀλλ’ εἴδωλον ἦν.

.........................................................

ΑΓΓΕΛΟΣ: Τί φῄς;

Νεφέλης ἄρ’ ἄλλως εἴχομεν πόνους πέρι;

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΕΛΕΝΗ

«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

Αηδόνι ντροπαλό, μες στον ανασασμό των φύλλων,

συ που δωρίζεις τη μουσική δροσιά του δάσους

στα χωρισμένα σώματα και στις ψυχές

αυτών που ξέρουν πως δε θα γυρίσουν.

Τυφλή φωνή, που ψηλαφείς μέσα στη νυχτωμένη μνήμη

βήματα και χειρονομίες· δε θα τολμούσα να πω φιλήματα·

και το πικρό τρικύμισμα της ξαγριεμένης σκλάβας.

«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

Ποιές είναι οι Πλάτρες; Ποιός το γνωρίζει τούτο το νησί;

Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας ονόματα πρωτάκουστα:

καινούριους τόπους, καινούριες τρέλες των ανθρώπων

ή των θεών·

η μοίρα μου που κυματίζει

ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

και μιαν άλλη Σαλαμίνα

μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.

Το φεγγάρι

βγήκε απ’ το πέλαγο σαν Αφροδίτη·

σκέπασε τ’ άστρα του Τοξότη, τώρα πάει νά βρει

την καρδιά του Σκορπιού, κι όλα τ’ αλλάζει.

Πού είν’ η αλήθεια;

Ήμουν κι εγώ στον πόλεμο τοξότης·

το ριζικό μου, ενός ανθρώπου που ξαστόχησε.

Αηδόνι ποιητάρη,

σαν και μια τέτοια νύχτα στ’ ακροθαλάσσι του Πρωτέα

σ’ άκουσαν οι σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο,

κι ανάμεσό τους —ποιός θα το ’λεγε— η Ελένη!

Αυτή που κυνηγούσαμε χρόνια στο Σκάμαντρο.

Ήταν εκεί, στα χείλια της ερήμου· την άγγιξα, μου μίλησε:

«Δεν είν’ αλήθεια, δεν είν’ αλήθεια» φώναζε.

«Δεν μπήκα στο γαλαζόπλωρο καράβι.

Ποτέ δεν πάτησα την αντρειωμένη Τροία».

Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό το ανάστημα

ίσκιοι και χαμόγελα παντού

στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα·

ζωντανό δέρμα, και τα μάτια

με τα μεγάλα βλέφαρα,

ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.

Και στην Τροία;

Τίποτε στην Τροία — ένα είδωλο.

Έτσι το θέλαν οι θεοί.

Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα νά ηταν πλάσμα ατόφιο·

κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

Τόσα κορμιά ριγμένα

στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·

τόσες ψυχές

δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.

Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου

για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.

Κι ο αδερφός μου;

Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,

τ’ είναι θεός; τί μη θεός; και τί τ’ ανάμεσό τους;

«Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

Δακρυσμένο πουλί,

στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη

που έταξαν για να μου θυμίζε�� την πατρίδα,

άραξα μοναχός μ’ αυτό το παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως αυτό ειναι παραμύθι,

αν είναι αλήθεια πως οι ανθρώποι δε θα ξαναπιάσουν

τον παλιό δόλο των θεών·

αν είναι αλήθεια

πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,

ή κάποιος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη

ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο

είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,

δεν το ’χει μες στη μοίρα του ν’ ακούσει

μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε

πως τόσος πόνος τόση ζωή

πήγαν στην άβυσσο

για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.

Γιώργος Σεφέρης. 1955. Κύπρον, οὗ μ᾿ ἐθέσπισεν. Αθήνα: Ίκαρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Σεφέρης. [1972] 1985. Ποιήματα. 15η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.

                                           Helen 

BY GEORGE SEFERIS

TRANSLATED BY EDMUND KEELEY

Teucer: . . . in sea-girt Cyprus, where it was decreed by Apollow that I should live, giving the city the name of Salamis in memory of my island home. . . . . . . . . . . Helen: I never went to Troy; it was a phantom. . . . . . . . . . . Servant: What? You mean it was only for a cloud that we struggled so much? — Euripides, Helen

‘The nightingales won’t let you sleep in Platres.’

Shy nightingale, in the breathing of the leaves,

you who bestow the forest’s musical coolness

on the sundered bodies, on the souls

of those who know they will not return.

Blind voice, you who grope in the darkness of memory

for footsteps and gestures — I wouldn’t dare say kisses —

and the bitter raving of the frenzied slave-woman.

‘The nightingales won’t let you sleep in Platres.’

Platres: where is Platres? And this island: who knows it?

I’ve lived my life hearing names I’ve never heard before:

new countries, new idiocies of men

or of the gods;

                     my fate, which wavers

between the last sword of some Ajax

and another Salamis,

brought me here, to this shore.

                                             The moon

rose from the sea like Aphrodite,

covered the Archer’s stars, now moves to find

the heart of Scorpio, and alters everything.

Truth, where’s the truth?

I too was an archer in the war;

my fate: that of a man who missed his target.

Lyric nightingale,

on a night like this, by the shore of Proteus,

the Spartan slave-girls heard you and began their lament,

and among them — who would have believed it? — Helen!

She whom we hunted so many years by the banks of the Scamander.

She was there, at the desert’s lip; I touched her; she spoke to me:

‘It isn’t true, it isn’t true,’ she cried.

‘I didn’t board the blue bowed ship.

I never went to valiant Troy.’

Breasts girded high, the sun in her hair, and that stature

shadows and smiles everywhere,

on shoulders, thighs and knees;

the skin alive, and her eyes

with the large eyelids,

she was there, on the banks of a Delta.

                                                        And at Troy?

At Troy, nothing: just a phantom image.

That’s how the gods wanted it.

And Paris, Paris lay with a shadow as though it were a solid being;

and for ten whole years we slaughtered ourselves for Helen.

Great suffering had desolated Greece.

So many bodies thrown

into the jaws of the sea, the jaws of the earth

so many souls

fed to the millstones like grain.

And the rivers swelling, blood in their silt,

all for a linen undulation, a filmy cloud,

a butterfly’s flicker, a wisp of swan’s down,

an empty tunic — all for a Helen.

And my brother?

                        Nightingale nightingale nightingale,

what is a god? What is not a god? And what is there in between them?

‘The nightingales won’t let you sleep in Platres.’

Tearful bird,

                 on sea-kissed Cyprus

consecrated to remind me of my country,

I moored alone with this fable,

if it’s true that it is a fable,

if it’s true that mortals will not again take up

the old deceit of the gods;

                                      if it’s true

that in future years some other Teucer,

or some Ajax or Priam or Hecuba,

or someone unknown and nameless who nevertheless saw

a Scamander overflow with corpses,

isn’t fated to hear

messengers coming to tell him

that so much suffering, so much life,

went into the abyss

all for an empty tunic, all for a Helen.

George Seferis, "Helen" from Collected Poems (George Seferis). Translated, edited, and introduced by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Copyright © 1995 by George Seferis.  Reprinted by permission of Princeton University Press.Source: George Seferis: Collected Poems (Princeton University Press, 1995).

 Giorgos Seferis (1900-1971), a career diplomat, was major Greek poet of the 20th century (1963 Nobel Prize of literature).

I remind that the version of the events according to which Helen never went to Troy, but she was in Egypt during the  whole Trojan war is of Herodotean origin (The Histories, Book II, 116-117). Euripides later reworked this version, introducing as part of the plot the story that the gods had sent to Troy a phantom in Helen’s place, a phantom for which Greeks and Trojans were killing each other for ten years... 

[eclecticstarlightblogger]

Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα

Ο Ιδομενέας ήταν γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους. Ο Ιδομενέας στην Τροία Μαζί με τον ανεψιό του Μηριόνη από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του πατέρα Μίνωα, συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εξαιτίας του όρκου […] Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα

Ο Ιδομενέας ήταν γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους. Ο Ιδομενέας στην Τροία Μαζί με τον ανεψιό του Μηριόνη από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του πατέρα Μίνωα, συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εξαιτίας του όρκου […] Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα – olympia source…

[greekblogs]

Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα

Ο Ιδομενέας ήταν γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους. Ο Ιδομενέας στην Τροία Μαζί με τον ανεψιό του Μηριόνη από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του πατέρα Μίνωα, συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εξαιτίας του όρκου […] Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα

Ο Ιδομενέας ήταν γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους. Ο Ιδομενέας στην Τροία Μαζί με τον ανεψιό του Μηριόνη από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του πατέρα Μίνωα, συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εξαιτίας του όρκου […] Ιδομενέας ο γιος του Δευκαλίωνα – olympia source…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-4966-2 Συγγραφέας: Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 176 ��μερομηνία Έκδοσης: 2019-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-04-4966-2 Συγγραφέας: Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 176 Ημερομηνία Έκδοσης: 2019-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-4966-2 Συγγραφέας: Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 176 Ημερομηνία Έκδοσης: 2019-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-4966-2 Συγγραφέας: Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 176 Ημερομηνία Έκδοσης: 2019-02-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[halloumihallouyou]

Hbfhaehf

Είπε, κι εμάς μάς έκοψε μεμιάς τα ήπατά μας το μουγκρητό του το βαρύ κι η όψη η γιγαντένια. Όμως του απολογήθηκα κι αυτά τα λόγια του είπα· Από την Τροία ερχόμαστε, Αχαιοί που μύριοι ανέμοι μάς πέταξαν στης θάλασσας τα τρίσβαθα τα πλάτια. Πατρίδα θέλαμε, κι αλλού μάς φέραν άλλοι δρόμοι· τέτοιο του Δία στάθηκε το θέλημα κι η γνώμη. Και λέμε απ' του Αγαμέμνονα του γιού του Ατρέα τ' ασκέρι πως είμαστε, που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου μεγάλη χώρα παίρνοντας, πλήθος λαό χαλνώντας.

Όμως του απολογήθηκα κι αυτά τα λόγια του είπα· Από την Τροία ερχόμαστε, Αχαιοί που μύριοι ανέμοι μάς πέταξαν στης θάλασσας τα τρίσβαθα τα πλάτια. Πατρίδα θέλαμε, κι αλλού μάς φέραν άλλοι δρόμοι· τέτοιο του Δία στάθηκε το θέλημα κι η γνώμη. Και λέμε απ' του Αγαμέμνονα του γιού του Ατρέα τ' ασκέρι πως είμαστε, που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου μεγάλη χώρα παίρνοντας, πλήθος λαό χαλνώντας. Κι εμείς που εδώ βρεθήκαμε, προσπέφτουμέ σου τώρα, φιλοξενιά ή και χάρισμα κανένα να μάς δώσης, σαν που σε ξένους συνηθούν.

[aboutanancientenquiry]

Απιστία (Unfaithfulness/Infidelity)- a poem of Constantinos Cavafis (C. P. Cavafy) with translation into English

Πολλά ἂρα Ὁμήρου ἐπαινοῦντες, ἀλλά τοῦτο οὐκ ἐπαινεσόμεθα…

οὐδὲ Aἰσχύλου, ὅταν φῇ ἡ Θέτις τὸν Ἀπόλλω ἐν τοῖς αὑτῆς γάμοις ἂδοντα

ἐνδατεῖσθαι τὰς ἑὰς εὐπαιδίας,

νόσων τ’ ἀπείρους καὶ μακραίωνας βίους.

Ξύμπαντά τ’ εἰπὼν θεοφιλεῖς ἐμὰς τύχας

παιῶν’ ἐπευφήμησεν, εὐθυμῶν ἐμέ.

Κἀγὼ τὸ Φοίβου θεῖον ἀψευδὲς στόμα

ἢλπιζον εἶναι, μαντικῇ βρύον τέχνῃ:

Ὁ δ’, αὐτὸς ὑμνῶν, ...............................

............................αὐτὸς ἐστιν ὁ κτανὼν

τὸν παῖδα τὸν ἐμόν".

Πλάτων, Πολιτείας Β΄

Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα σηκώθηκε ο Απόλλων στο λαμπρό τραπέζι του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους για τον βλαστό που θα ’βγαινε απ’ την ένωσί των. Είπε· Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θ ’αγγίξει και θα ’χει μακρινή ζωή. — Αυτά σαν είπε, η Θέτις χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια του Απόλλωνος που γνώριζε από προφητείες την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της. Κι όταν μεγάλωνεν ο Αχιλλεύς, και ήταν της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του, η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν. Αλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις, κι είπαν τον σκοτωμό του Αχιλλέως στην Τροία. Κι η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα, κι έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια. Και μες στον οδυρμό της τα παλιά θυμήθη· και ρώτησε τί έκαμνε ο σοφός Απόλλων, πού γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια έξοχα ομιλεί, πού γύριζε ο προφήτης όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νιάτα. Κι οι γέροι την απήντησαν πως ο Απόλλων αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία, και με τους Τρώας σκότωσε τον Αχιλλέα. [1904]

Then, though there are many other things that we praise in Homer, this we will not applaud...nor shall we approve of Aeschylus when his Thetis avers that Apollo singing at her wedding, “‘foretold the happy fortunes of her issue’”

Their days prolonged, from pain and sickness free, And rounding out the tale of heaven's blessings, Raised the proud paean, making glad my heart. And I believed that Phoebus' mouth divine, Filled with the breath of prophecy, could not lie. But he himself, the singer, himself who sat At meat with us, himself who promised all, Is now himself the slayer of my son.

Plato, Republic, II

At the nuptial banquet of Thetis and Peleus Apollo rose from the sumptuous marriage table, and gave the newlyweds his divine blessing for the offspring that would be born of their union. He said, "No sickness shall ever touch him and he shall have a long, long life." -- When he spoke these words Thetis rejoiced beyond measure, for the words of Apollo who knew all about prophecies seemed a guarantee for the life of her son. And through the years when Achilles was growing up and his fine looks were the glory of Thessaly, Thetis remembered the words of the god. But one day old men arrived with news and they told of the slaying of Achilles at Troy. And Thetis tore off her purple garments, and she kept on tearing off and casting upon the ground her bracelets and rings. And in her lamentation she recalled the past; and she asked what the wise Apollo was doing, where was the poet wandering who speaks so divinely at feasts, where was the prophet roaming when they were slaying her son in the prime of his youth. And the old men answered her that Apollo himself had gone down to Troy, and with the Trojans he had slain Achilles.

Translation by Rae Dalven. The translation of the opening excerpt from Plato’s Republic is by Paul Shorey

https://ia601409.us.archive.org/23/items/in.ernet.dli.2015.123075/2015.123075.The-Complete-Poems-Of--Cpcavafy.pdf

[eclecticstarlightblogger]

Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς προέκυψαν;

του Χρυσόστομου Τσιρίδη. “Κι αν σας έλεγαν ότι η Ωραία Ελένη δεν ερωτεύτηκε ποτέ τον Πάρη, δεν άφ��σε ποτέ τον Μενέλαο και δεν πήγε ποτέ στην Τροία….”. Μαθητική Παράσταση (Εικόνα, λεζάντα από το Διαδίκτυο). . Σημείωση: “ΕΛΕΝΗ” του ΕΥΡΙΠΙΔΗ. Εδώ δεν έχουμε απλώς παραλλαγές, έχουμε ανατροπές . Ας τα δούμε με την σειρά. Η ΙΔΙΑ […] Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς…

[thoughtfullyblogger]

Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς προέκυψαν;

του Χρυσόστομου Τσιρίδη. “Κι αν σας έλεγαν ότι η Ωραία Ελένη δεν ερωτεύτηκε ποτέ τον Πάρη, δεν άφησε ποτέ τον Μενέλαο και δεν πήγε ποτέ στην Τροία….”. Μαθητική Παράσταση (Εικόνα, λεζάντα από το Διαδίκτυο). . Σημείωση: “ΕΛΕΝΗ” του ΕΥΡΙΠΙΔΗ. Εδώ δεν έχουμε απλώς παραλλαγές, έχουμε ανατροπές . Ας τα δούμε με την σειρά. Η ΙΔΙΑ […] Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς…

[greekblogs]

Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς προέκυψαν;

του Χρυσόστομου Τσιρίδη. “Κι αν σας έλεγαν ότι η Ωραία Ελένη δεν ερωτεύτηκε ποτέ τον Πάρη, δεν άφησε ποτέ τον Μενέλαο και δεν πήγε ποτέ στην Τροία….”. Μαθητική Παράσταση (Εικόνα, λεζάντα από το Διαδίκτυο). . Σημείωση: “ΕΛΕΝΗ” του ΕΥΡΙΠΙΔΗ. Εδώ δεν έχουμε απλώς παραλλαγές, έχουμε ανατροπές . Ας τα δούμε με την σειρά. Η ΙΔΙΑ […] Τί σημαίνουν οι παραλλαγές-εκδοχές στην Ελληνική Μυθολογία – Πώς…