#στα δυσκολα

[mathl-alnasim]

Αυτός ο χρόνος που περασε ηταν για μένα ο πιο δύσκολος που έχω ζήσει έως τώρα. Ήρθε και με βρήκε η συνειδητοποιηση του πιο δυνατου, καταλυτικου συναίσθηματος, αφύλαχτη, αδαή, σχεδόν επιπόλαιη. Η πληγή που άνοιξε είναι απύθμενη. Και όχι δεν βγήκα δυνατότερη κι ωριμότερη από όλο αυτό. Βγήκα διαλυμένη και γερασμένη. Παρ' όλα αυτά, ίσως είναι η πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια, που πιστεύω ότι οι πληγές δεν είναι μόνο αίμα, πόνος. Αλλά και επούλωση. Το μετά. Η δική μου μού άφησε λοιπόν δυο δώρα. Το πρώτο είναι που πάτησα ξανά στα πόδια μου, και πραγματικά δεν έχω ανάγκη κανέναν. Αλλά θέλω, να εχω διπλα μου εναν ανθρωπο να μοιραζομαι. Απο επιλογη. Και το δευτερο, πως οι φιλοι μας, που ειναι οντως οι οικογενεια που επιλεγουμε. Που ειναι διπλα μας στα ευκολα, στα δυσκολα, στα αδιαφορα. Στα ολα. Εχουν αναγκη το ιδιο και εκεινοι απο μας. Να μν χανομαι. Στα δικα μου. Να μν βουλιαζω.

Ακόμα, δεν έχω καταφέρει να γελάσω από μέσα μου. Να χαρώ.

Αλλά πιστεύω στον χρόνο που πρέπει να δίνουμε σε όλα.

Θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Και στο τέλος ένα μετράει.

Να είσαι εσύ καλά με τον εαυτό σου.

Να αγαπάτε. Περισσότερο από ότι σας αγαπούν.

[xehasmenesithakes]

Νιωθω το αιμα μου να ρεει στις φλεβες,τους κροταφους μου να παλλονται σε μια μουσικη που τα αυτια μου δεν μπορουν να ακουσουν.Θελω να σπαραξω,θελω να μοιραστω αυτη την ενοχικη παραδοχη πως φοβαμαι.

Μια ξαφνικη αρνητικη τροπη..μηπως αυτη ειναι η τελευταια μου ανασα ή πως εκει στο τελος του δρομου καραδοκει το τελος του κοσμου.Αλλα δυσκολα βρισκω τις λεξεις να το θεσω.Δεν ξερω πως να νιωσω.Οι παιδικες μου φαντασιωσεις φταναν ως εδω.Και να μαι με ενα χαρτι στα χερια για να σκισω και ενα καδρο να κανω γραβατα στο λαιμο μου.Και μια γραβατα που θα γινει λουρι και μαστιγιο και σχοινι και θηλια.Φοβαμαι!άλλοτε τον εαυτο μου αλλοτε για τον εαυτο μου.Ντυμενος στα μαυρα,πενθω το λευκο,την αθωότητα που εχει στραγγιξει απο μεσα μου.Θυσια στο μονο θεο.Θυσια στο χρονο.Που μου φερεται οπως ο θυτης στο θυραμα.Αλλα ετσι ειναι , ειμαι πεπεισμενος πια..ζεις και πεθαινεις συγχρονως,οτι και αν λενε..Και οσο ζεις πεθαινεις… και οσο πεθαινεις,ζεις.Και εχω τοσες ερμηνειες καλες και κακες να σου δωσω,μα τι και αν μια μερα βρεξει και την αλλη φωτισει,ο ουρανος παντα ο ιδιος θα ειναι και νομιζω πως καπως ετσι παει και εδω.

Τυλιγομαι στα σεντονια μου,λευκες σελιδες που δε μπορω να γεμισω πια.Μια νεα δειψα νιωθω στο λαιμο μου,μια δειψα για ελεγχο.Ειναι αρκετη για να με σηκωσει απο το κρεβατι..Αδαμαστη ειναι αρκετη για να βαλει φωτια σε ολο το κοσμο…και το νιωθω.Νιωθω τον κοσμο να καιγεται το μυριζω,το γευομαι.

Αφαιρουμαι ξεχνιεμαι αλλα η αισθηση αυτη υπαρχει παντα.Ισως αυτο φοβαμαι.

[nofuckinlabels]

Pre uni days με την κοπελα που στην 2α γυμνασιου επιλεγαμε επιπλα για το μελλοντικο φοιτητοσπιτο μας.

Δεν ειχα ιδεα τι θα συμβει τοτε, πιστευα οτι απλα καναμε ονειρα που δυσκολα θα γίνονταν πραγματικοτητα. Πιστευα πως οι ανθρωποι ειναι αναλωσιμοι.

Ως πρωτοετής ηταν σουρεαλιστικο να μην εχω σχολειο τις καθημερινες και να μπορω να κανονιζω τετοιες βολτες . Σημερα συνειδητοποίησα οτι αυτο συμβαινει στα αληθεια και οτι τα καταφεραμε.

19/9 λοιπον

Βροχερες μερες σε παρκα μετα για τσαι και τελικα σπιτι για Disney ταινιες

[colourful-dreamer]

Ειπα να γράψω λιγο να μου βγει λίγο η πίκρα

Το κεφάλι μου ειναι γεμάτο να εκραγεί

Το να ζεις με μία ψυχική διαταραχή δεν είναι καθόλου εύκολο

Πολλές φορές δυσκολεύεσαι να κανείς τα βασικά

Δυσκολεύεσαι να φας η τρως απίστευτα πολυ

Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς ή θες ολοι την ώρα να κοιμάσαι

Και πάνω ��πο ολα δυσκολεύεσαι να πιαστείς απο κατι να βρεις κίνητρά

Να εχεις κινητρα και διάθεση

Και πιο πολυ απο ολα σε δυσκολεύει η κοινωνία μας

Γιατι σπάνια θα βρεθείς σε μια οικογένεια που σε βοηθάει στα θέματα ψυχικής υγείας

Σπάνια θα βρεθεί στο σχολείο ενας καθηγητής που θα ενδιαφέρεται για το τι περνάει ενα παιδί στο σπιτι του, αν εχει φίλους, αν τσακώθηκε με τους φίλους του ή τον σύντροφό του, αν πέθανε καπιοος κτλπ

Σπανια θα βρεθεί ενας καθηγητής στο σχολείο να ακουσει για τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την ζωη ενος παιδιού

Και αντε αυτος ο καθηγητής μπορει να βρεθει στο νηπιαγωγείο η στο δημοτικό

Αλλα οσο μεγαλώνουμε και τα προβλήματα μεγαλώνουν ακομη και τοτε στο γυμνάσιο και στο λυκειο σπάνια θα βρεθει κανείς

Και καλύτερα μην μιλήσω και για το πανεπιστήμιο ή στην δουλειά κάποιου το αφεντικό σπάνια θα ενδιαφερθεί

Και σε αυτό που δίνει έμφαση η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι το εξής να παίρνεις καλούς βαθμούς, να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να παντρευτείς και να κάνεις μια οικογένεια

Ωραια και αυτά δεν λέω

Αλλα δυσκολα στην πράξη άνθρωποι είμαστε

Και τις άσχημες μερες μας θα έχουμε

Ποσο μάλλον οσοι βασανιζονται ψυχικά

Το να επιβιώσεις είναι δύσκολο

Και σε ενα κόσμο που απλά αυτο που θα επρεπε να τον ενδιαφέρει είναι να επιβιωσεις και να εισαι ευτυχισμένος

Αυτο που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι αν ικανοποιω ολα τα κριτήρια του για να θεωρήθω "επιτυχημένος άνθρωπος "

Και δεν υπολογίζει ολα τα υπόλοιπα

Και ετσι εγω και οποιοδήποτε άνθρωπος που ειχε μια άσχημη μερα και δεν έκανε τίποτα στην τελικη

Θεωρείται αντιπαραγωγικος

Και ετσι καταλήγουν οι άνθρωποι να σκέφτονται χιλια δυο άσχημα πράγματα για τον εαυτο τους

Επειδή απλα δεν είμαστε μηχανές ρομποτ για να είμαστε παραγωγικοί ολοι μέρα και καθε μερα

Αλλα αυτο ουσιαστι��ά επιδιώκει η κοινωνία

Και χεστηκε για το τι προβλήματα μπορεί να έχεις εσυ στο ενδιάμεσο

Αλλά η κοινωνία επίσης ξεκινάει απο εμας τους ίδιους

Οποτε θα παρακαλούσα λοιπόν

Να έχουμε ανοιχτά τα μυαλα μας και τα αυτιά μας ολοι μας

Και να ρωταμε τους γυρω μας αν είναι καλα

Και αν μας λενε ότι δεν είναι

Να τούς ακουμε και να τους καταλαβαίνουμε

Να τους στηρίζουμε και να τους βοηθάμε

Να δείχνουμε οτι τους αγαπάμε οχι μονο στα ομορφα και στα καλα τους και οταν μας συμφερει εμάς και ικανοποιούν τις προσδοκίες μας

Αλλα και στις άσχημες μερες τους

Γιατι αυτο είναι αληθινή αγάπη

Τα υπόλοιπα ολα ειναι υποκρισία σκέτο

Ας είμαστε άνθρωποι λοιπόν ας ανοίξουμε τα ματια μας και ας δείξουμε στους άλλους οτι δεν ειναι μόνοι τους και οτι είμαστε εδώ για αυτούς

[toshiro-shomashi]

Για την σειρα που αλλαξε την ζωη μου:

Το ποστ καθαρα για προσωπικη εκφραση

Οταν ημουν 14 ειχα εναν φιλο (αποδειχτηκε παπαρας), ο οποιος μου προτεινε μια σειρα ανιμε Great teacher onizuka (GTO), υπηρχε στο γιουτιουμπ, ευκολη προσβαση, αρα αποφασισα να την δω.

Τελειωνοντας σημερα την 5η φορα παρακολουθησης και βλεποντας καθε φορα τα μαθηματα της σε διαφορετικες φασεις της ζωης μου, αποφασισα να γραψω την δικη μου μαλακια εδω, μοιραζοντας (οχι οτι περιμενω να διαβασει κανεις εκθεση) την δικη μου εμπειρια και πώς με επηρεασε η εν λογω σειρα.

Η σειρουλα πραγματευεται εναν ανωμαλο, πρωην συμμοριτη, τον Eikichi Onizuka, ο οποιος θελει να γινει καθηγητης. για να ειμαι ακριβης GREAT TEACHER θελει να γινει ο φιλος. Πώς θα το κανει αυτο; ευλογη ερωτηση, αφου ο ιδιος εχει κακιστο πτυχιο, δεν ειναι το πιο κοφτερο ξυραφι, ουτε ειναι ιδιαιτερος γνωστης ή/και λατρης της αστικης ευγενειας(μπραβο του).

Απο την αρχη της σειρας, ο Eikichi μπαινει στα βαθια, αφου του αναθετουν τις "χειροτερες" ταξεις. Καλειται λοιπον, οχι να τους μαθει Κοινωνικες Επιστημες -το αντικειμενο του- αλλα ζωη. Βλεποντας την σειρα αυτη , η οποια εν ετει 2023 θα χε φαει κανσελ απο το πρωτο μισο λεπτο, παρατηρει κανεις την ανορθοφοξη φυση του ως ανθρωπος. Ο τυπος δεν ειναι απλος καθηγητης σου. Ειναι φιλος σου. Θελει να κερδισει την εμπιστοσυνη σου και να κανει το σχολειο "διασκεδαστικο".

Ο Eikichi ειναι παρτακιας, ανωμαλος, εγωπαθης και χαζος. Προσεγγιζει τους μαθητες του επειδη ειναι ομοιοι του. Ποτε δεν ισχυριζεται οτι ειναι παντογνωστης ή μοναδικη πηγη της αληθειας ή αυθεντια (οπως πολλοι καθηγητες κανουν). Συμφωνα με τον ιδιο κανενα παιδι δεν ειναι σκουπιδι. Ολα αξιζουν το ιδιο. Χεστηκε αν εισαι διανοια ή κακος μαθητης. Θα σου φερθει το ιδιο γιατι ετσι ειναι. Γιατι ολοι θα κανουν κατι στη ζωη τους. Δεν κρυβει τα ελαττωματα του κι εξαλλου οταν πρεπει, αναλαμβανει τις ευθυνες του ως ανθρωπος, ενηλικος και καθηγητης. "Σκουπιζε τον δικο σου κωλο" λεει ο δασκαλος. Θυσιαζει τον εαυτο του και τις απολαυσεις του για τους μαθητες του, οχι απλα για να το κανει, αλλα επειδη η βοηθεια ειναι καθηκον του. Δεν κραταει κακιες, συγχωρει, ειναι δοτικος και μεσα στην καφριλα του, καλος ανθρωπος.

Η σειρα εχει πολυ γελιο και πολυ κλαμα. Περιλαμβανει σοβαρες θεματικες. Οταν ενας μαθητης του λχ ροσπαθει να αυτοκτονησει λογω bullying, ο Eikichi πηδαει απο την ταρατσα μαζι του για να τον πιασει. Δεν ειναι ο μεσος, στερεοτυπικος ηρωας. Δεν εχει τροπους, ειναι χυμα και τελος παντων δεν ειναι ο καπτεν αμερικα. Με ανορθοδοξους τροπους ομως, πληρως αντισυμβατικους και καποιες φορες παραβιαστικους τοσο των νομων οσο και της συμβασης των δικαιωματων του παιδιου, καταφερνει να μεταφερει αυτο που θελει, επηρεαζοντας τα κωλοπαιδα προς το καλυτερο.

Με το περας των επεισοδιων δενεσαι μαζι του. Προσωπικα τουλαχιστον αγαπω αυτη τη σειρα, αφενος επειδη με εισηγαγε στην ιαπωνικη κουλτουρα ευρυτερα κι αφετερου επειδη αποτελεσε αξιακο δεικτη για την δικη μου ζωη. Παρατηρησα οτι οποτε περναω δυσκολα, παντα γυρναω σε αυτη τη σειρα, παντα βλεπω κατι φρεσκο και παντοτε με βοηθαει να ηρεμησω. Να παρω μια ανασα και να κοιταξω γυρω μου. Εμαθα την σημασια της ευθυνης απε��αντι στον εαυτο σου και στα ατομα γυρω σου, την αξια της πλακας και της αυθεντικοτητας του εαυτου σου και κυριαρχα την ικανοτητα να χαλαρωνω και να περναω καλα ακομα κι αν οι συνθηκες γυρω μου δεν ειναι ιδανικες, γιατι ποτε δεν θα ειναι. ας απολαυσω λοιπον την ζωη μου ανεξαρτητως του καθε μαλακα χ και του τι θα πει ο καθε παπαρας ψ. στην τελικη "μην αγχωνεσαι. ολα θα πανε καλα. κι ας παρει χρονο. τουλαχιστον περνα ομορφα. η ζωη ειναι μικρη".

Και γι'αυτο ευχαριστω Tooru Fujisawa για το αριστουργημα που λεγεται GTO. Κι Eikichi Onizuka που ησουν απο τους πρωτους φιλους κι ο καλυτερος δασκαλος μου.

Υ.Γ. ισως επιστρεψω για καμια διορθωση

[absolute-1nsanity]

Κι αν δεν πανκ?

τι κανουμε στα δυσκολα; κοοολυμπαμεε , κοοολυμπαμε

[paranoia-me-podia]

παμε να κλεισουμε αλλο ενα κεφαλαιο.

Δεν θα παω αρκετα πισω στον χρονο, θα αρκεστω απο το καλοκαιρι του 2021 μεχρι και πριν 1 μηνα. Εκει που αρχισαν ολα και εγω δεν ειχα καταλαβει τιποτα. Ηταν η περιοδος που περνουσες δυσκολα, ησουν αδυναμη ψυχολογικα και εψαχνες τροπο διαφυγης απο την κατασταση που βρισκοσουν. Σου σταθηκα οσο μπορουσα να επεμβω, να "βοηθησω" αλλα πανω απ ολα να σου συμπαρασταθω αλλα ποιο ηταν το ευχαριστω σου; να με θαβεις και να φτιαχνεις δικες σου "αληθειες". Ευτυχως δεν περασε καιρος απ'οταν συζητησα με την μητερα μου και με πονηρεψε γιατι ενδεχομενως ακομα να πετούσα χαρταετο και εσυ να επαιζες το καλα μαθημενο πλεον παιχνιδι σου. Τα ακριβη της λογια λοιπον που δεν ξεχασα λεπτο ηταν "αφου η "1" σε κραζει η "2" γιατι στα λεει και εξακολουθει να κανει παρεα μαζι της;" ελα ντε. Θυμασαι; μαζι την κραζαμε! και το 85% που κραζαμε εσυ το ξεκιναγες με αφορμη καποιο τσακωμο σας, μετα ναι διψουσα και εγω να μαθω. Ερχοσουν σε μενα και μου παρουσιαζες ενα εξωφρενικα μεγαλο τοξικο ψεμα, μου παρουσιαζες την "1" λες και ηταν τερας και οταν ελεγα "η 1 τα εκανε αυτα;" ελεγες "ναι εχει αλλαξει δεν ειναι αυτη που ξερεις", κιομως οταν την συνατησα δεν ειδα καμια αλλαγη, εσυ εχεις αλλαξει οχι εκεινη. Και πριν σκεφτεις ή πεις οτι "γιατι εσυ λιγα εχεις πει για την "1";" οχι δεν εχω πει λιγα! και ό,τι εχω πει και ό,τι θυμαμαι να εχω πει για εκεινη τα ξερει ολα, δεν εχω λογο να κρυφτω πισω απο το δαχτυλο μου οπως εκανες εσυ οταν σου ειπα οτι ξερω τι εχεις πει για μενα, που ξερεις την αληθεια; δεν με απασχολει και καθολου και ξερεις γιατι; γιατι ξερω οτι στο 50% της φιλιας μας δεν ησουν αληθινη, ακομα και μεχρι το τελος δεν μπορεσες να παραδεχτεις οτι ναι ειπα αυτο κ αυτο για σενα, αντιθετως πηγαινες να κρυφτεις. Πιστεψε με αν οντως μου ελεγες εστω α��γα την αληθεια μπορει να ηταν αλλιως τα πραγματα τωρα, γιατι τουλαχιστον θα εβλεπα μια αλλαγη ή εστω μια ωριμοτητα. Δεν εχω ομως αναγκη πλεον απο τιποτα. Δεν μετανιωνω για τον χρονο που περασαμε μαζι, ναι σε εναν βαθμο καλα περασα. Ισως ολα αυτα για να κλεισω μια και καλη το κεφαλαιο επρεπε να στα πω κανονικα και οχι να τα γραφω εδω αλλα οπως εκλεινα κεφαλαια με την "1" ετσι θα κλεισω κεφαλαιο και με σενα εδω, ειναι αλλωστε το "ημερολόγιο" μου. Θυμαμαι τις φορες που προσπαθουσα να βρω κατι να κανουμε μαζι, να συζητησουμε κλπ και με κουραζε, "δεν ειναι ετσι οι φιλιες" ελεγα μεσα μου αλλα παρολα αυτα προσπαθουσα για να μην χαθουμε. Αν με ρωτας δεν ξερω γιατι προσπαθουσα τοσο, γιατι προσπαθουσα να κρατησω μια κατασταση οταν η αλλη πλευρα απλα με κραζει οταν δεν ειναι μαζι μου; Που το ηξερα οτι συμβαινει αλλα και παλι δεν εφευγα, ακομα ψαχνω τον λογο αφου δεν ειχα να κερδισω κατι μεσα απ ολο αυτο. Να και κατι που δεν ξερεις, οταν βρεθήκαμε με την "1" εγω τα ξεκινησα ολα και εκεινη στην αρχη δεν μιλησε και επεμενα "ελα αφου το ξερω οτι με χει κραξει, πες τι εχει πει για μενα", μαλλον σου χαλασαμε τα σχεδια γιατι δεν περιμενες αυτη την εξελιξη. Το χαρηκα κιολας που δεν σου ειχα πει οτι μιλησαμε και ειπαμε να βρεθουμε γιατι το βλεμμα σου οταν το εμαθες τα απαντησε ολα!

Και οχι δεν τα γραφω ολα αυτα για να το δεις και να νιωσεις ασχημα (αν νιωσεις) ή γιατι θελω καποια απαντηση, γραφω τα γεγονοτα και τις σκεψεις μου. Δεν περιμενω καμια απαντηση και τιποτα αλλο γενικα, οπως σου ειπα και απο το μηνυμα "ας πουμε οτι εκλεισε ομορφα ενας κυκλος χωρις κακια" απλα μπορεις να το αγνοησεις γιατι αν το εγραφα σε χαρτι δεν θα το ηξερες καν, ισως μεσα απο αυτο καταλαβεις και καποια πραγματα (αν δεν τα εχεις καταλαβει ηδη).

Και εγω και η "1" σου δωσαμε τα "παντα" και δεν μιλαω απαραιτητα για υλικα αγαθα και εσυ δεν εκτιμησες τιποτα και σε περιπτωση που σκεφτεις κοντρα σε αυτο που λεω, αν οντως εχεις εκτιμησει εστω και το ελαχιστο απ ολα αυτα δεν θα εκανες οτι εκανες για 2 χρονια.

Ελπιζω πραγματικα ολα να πανε στη ζωη σου οπως τα θελεις και να ζησεις την ζωη που θελεις να ζησεις αλλα ευχομαι μεσα απο αυτο που διαβασες, εζησες και σε ενα βαθμο δημιουργησες να κρατησες κατι και να μην κανεις τα ιδια λαθη ξανα και σε σενα και στον κυκλο σου γιατι μονο ατομα θα χανεις και δεν θα κερδιζεις. Γιατι οπως λεει και μια γνωστη παροιμια, ο ψευτης και ο κλεφτης τον πρωτο χρονο χαιρονται, ε εσυ χαρηκες και λιγακι παραπανω.

Καλη συνεχεια σε οτι κ αν κανεις και καλη ζωη να εχεις!

[variemai29]

δυσκολα σεβρισκω, το εριξες στα βαρια με αννιτα !!!

Έτσι πρέπει

[callme4o4]

Ποσό μαρεσει αυτή η μαγεία…

Η μαγεία της ζωής μου

Η χημεία της

Η χημεία του κακού και του καλού ,εύκολο και δύσκολο,σπάνιο και τύχερο ,πόνος και ευτυχία

Αυτό με κρατάει ζωντανό , η ισορροπία αυτή

Στα δυσκολα με το θεο δίπλα.

Στα εύκολα με αφήνει να τα χαρώ μονος μου

Σαν ενα μικρό παιδι που το αφησες στην παιδική χαρά να παίζει με τις ώρες και το προσεχεις απο μακριά …

Και τι να άλλο να πω ; Τι άλλο να θέλω από αυτή τη ζωη ; Ποσα ακόμη να μάθω; Νιώθω ότι ήδη έζησα παρα πολλά (Αχ θεε μου !)

Πόσος πόνος … Μα και οι στιγμές τις χαράς ,έστω…αυτές…οι μικρές πανάκριβες !

Τι νοημα θα είχαν όμως κ��ι ποσο ακριβές θα ήταν εάν δεν υπήρχαν οι άσχημες ;

Δε θα ξέραμε τι θα πει ευτυχία τότε

Νιώθω μέσα μου ότι μπορώ να καταφέρω παρα πολλά…και ας μην τα καταφέρνω αμέσως το κίνητρο μου δεν θα πέσει ποτε

Όταν κάτι το ήθελα το χα!

Ο θεός με ευλόγησε με αυτό!

[ilion013]

Νυχτες που ξυπνησα, τη διψα μου ξεδιψασα, πλησιασα τα απλησιαστα, μπροστα τα βηματα μα πισω κοιταγα και πηγαινα πλατεια.

Ωρα 10:30 το βραδυ εννια τα θυματα στη πιατσα, 40 κυματα οσα φυγαν αστα βραστα, ριχτα, πιαστα, κοιτα πιο καλα.

��ι αναμυξεις κανανε τα ματια μου θολα, με βρηκαν απο τα σκυλια και τα γαβγισματα λιγο πριν να χαθω ξανα, τι να νιωθα αφου παγωνα, τα χειλη δαγκωνα και ματωνα, ξύπνησα στο πατωμα και ανασα δυσκολα επαιρνα, μου καναν χωρο, δεν εβλεπα μα ακουγα το περιπολικο και πισω εγω στο ασθενοφορο, πως γιναν ολα δεν θυμαμαι, θυμαμαι μονο μιλια να φορτωνω και ολα οσα ηθελα μακρια μου να τα σπρωχνω, κανενας διπλα μου στο τελος παντα μονος, εσφαλα ανεπανορθωτα και ξενερωνω, με το χρονο δεν τα πηγαινα καλα. Απο μικρος καθε φορα που κοιταζα ψηλα συννεφιαζε ο ουρανος και οταν σπάνια μου φωτιζε ημουν στο σπιτι μεσα. Την ανασα γεμιζε ο καπνός, του υπογειου μορφη, χαρτι, στυλος, να γραψω ο,τι αισθανομαι κ αισθανομαι κενος, διπλα σου μονο βρισκω ελπιδα, πως να την βγαλω καθαρος και απλως υπηρξα ευαλωτος κ ο καιρος αυτος γοητευτηκα αισχρος, κ αυτος ο γαμημενος πειρασμος, μου ανεβαίνει πυρετος, γυρνωντας στα στενα χαμενος, καχυποπτος και ψιλιασμενος, αρχη και τελος , το ζησαμε ταυτόχρονα στο ιδιο μερος, να μαι εκει καβατζωμενος απ τα βλεμματα, μην με κοιταξει ξενος, το βαλα πεισμα μην αφησω το διαολο να βγει κερδισμενος, να ζω για παντα μαζι σου ερωτευμενος.. 013

[xehasmenesithakes]

Χάρη ο ιός hiv aids φαίνεται στα εξετάσεις αίματος από τη στιγμή που βλάπτει τα λεμφοκυτταρα και οι τιμές αυτών φαίνονται σε μια γενική αιματος; άρα εφόσον είναι οκ οι τιμές δν υπαρχει θέμα.. ; επίσης το να κολλησει κάποιος aids ...είναι πολύ συχνό?

Εγω ειχα κανει ειδικες εξετασεις αιματος για να δω αν εχω aids.Τωρα φανταζομαι πως αν οι γενικες σου δεν ειναι ενταξει οι γιατροι μπορουν να σου γραψουν περαιτερω εξετασεις αλλα δεν ειναι οτι απο τις γενικες μπορει να φανει οτι εχεις aids.Δε ξερω τι συχνοτητα εχει ο ιος.Αλλα πολυ δυσκολα κολλας με χρηση προφυλακτικου

[nofuckinlabels]

Καποιες στιγμες αληθεια νιωθω τοσο μονη μου. Λειπεις καιρο απο την ζωη μου ομως δεν εχω σταματησει να γραφω για εσενα. Θελω να πιστευω οτι ακομα με αγαπας οπως εγω ομως τελευταια αγαπη μου ειναι τοσο δυσκολο. Οταν μιλαω για εμας δεν με ποναει ομως . Ισως να σου ακουγεται τρελο αλλα ποτε μας δεν τελειωσαμε εμεις οι δυο. Και το νιωθω απο παντου αυτο

Περασα τοσο δυσκολα απο οταν χωρισαμε ομως ταυτοχρονα εγινα γυναικα. Ενιωσα πως ειναι να μην μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου και να βοηθας τους αλλους. Πως ειναι να αγάπας οχι επειδη σε αγαπησαν αλλα απλα επειδη αγαπας. Πως ειναι ο πονος σου να μην εχει απλα προσανατολισμο αλλα και πρόσωπο. Κατι μεσα μου φωναζει οτι σε χρειαζεται. Με ακους; Σε λατρευω. Σε λατρευω πιο πολυ απο οσο εχω τολμησει να αγαπησω καθε αλλον άνθρωπο η ποιηση και η θαλασσα και οτιδηποτε σε αυτον τον κοσμο ειναι ομορφο μου θυμιζρι εσενα και τον τροπο που ενιωθα οταν μου κρατουσες το χερι. Δεν ξερω αληθεια τι μπορει να περναει απο το μυαλο σου ομως αληθεια πρεπει να σταματησω να προσπαθω να μαντεψω. Ετσι και αλλιως αγαπαμε για να αγαπαμε.

Ξεφυγα… αυτος ο χρονος που ζησαμε χωριστά με αλλαξε τοσο πολυ. Ομως με εκανε να ωριμασω και πλεον στον καθρεφτη βλεπω την γυναικα που θα ηθελα να εχεις διπλα σου. Οταν σε σκεφτομαι τοσο πολυ νιωθω οτι σεν υπαρχει περιπτωση να μην με σκεφτεσαι και εσυ…. Που παει τοσο ενεργεια;

Οι φιλες μου ακομα και οι γνωστες μου με εκαναν να καταλαβω ποσο σημαντικα ειναι αυτα τα θραυσματα αγαπης που δεν προερχονται μονο απο την οικογενεια η τους κολλητους σου. Ειναι αυτες οι βαθιες συζητησεις στις 2 το πρωι με καποιον που μολις γνωρισες, ειναι αυτο το κοριτσι που θα σε παρει αγκαλια στην τουαλέτα του μπαρ επειδη σε ειδε να κλαις. Ειναι αυτη η κοπελα που θα σου πει ποσο της αρεσει η μπλουζα σου , εκεινη που θα σου γραψει το inside joke σας στο yearbook. Υπ��ρχουν ανθρωποι που μπαινουν στην ζωη μας και ειναι παροδικοί σαν μια ξαφνικη μπορα. Τπαρχουν και μας θυμιζουν οτι η αγαπη ειναι θαμμενη στα πιο απλα αν μπορεις να την αναγνωρίσεις

Ολα εκεινα τα αγορια που γνωρισα που δεν μπορουν να συγκριθούν μαζι σου, για καποια κοπελα θα ειναι ολοκληρος ο κοσμος. Το πρωτο αγορι μετα απο εσενα ηταν τοσο γλυκος μαζι μου. Θυμαμαι του ανεφερα απλα οτι δεν εχω ακουστικα και την αλλη μερα ηρθε με ακουστικά. Και εκτυπωσε τα ποιηματα μου για να τα διαβαζει « οπως θα τα διαβαζει σε λιγα χρονια» . Το δευτερο αγορι ηθελε τοσο πολυ να ειμαι δικια του. Με κοιτουσε σαν να ειμαι οτι πολυτιμοτερο εχει ομως ηξερε πως δεν θα ειμαι ποτε δικια του. Ομως ισως να με αγαπησε. Το τριτο αγορι ισως να με συνέπηρε για λιγο και να γοητευτικά αλλα παντα ηξερα. Ηταν καλλιτεχνικος τύπος και αναγνωριζε μεσα μου την τεχνη χωρις να χρειαστει να του την δειξω. Βιωσα τις ανθρωπινες σχεσεις αυτον τον χρονο και τους ξεχωριστους τροπους που αγαπανε οι ανθρωποι. Αυτα τα αγορια καποια στιγμη θα βρουνε την γυναικα της ζωης τους που θα τους αγαπησει με αυτον τον τροπο. Ομως δεν ειμαι εγω. Δεν θα μπορουσα ποτε να ριμαι εγω

Γιατι εγω ειμαι δικια σου

Για παντα

[adyto]

Φυντανι ξεφυντανι ..μου χει πει θελω να μαστε μαζι και στα δυσκολα οχι μονο στα ευκολα επειδη τον ειχαν χτυπησει..

Εσυ τι θες;

[se-perimenw-akomh]

Βασικός τρόπος της δυστυχίας ή της ευτυχίας είμαστε εμείς. Είμαστε εμείς,έτσι όπως βλέπουμε τα πράγματα.

Αν δεν διαχειριστείς και δεν ζήσεις την ζωή σου σε έναν τόπο,σε μια κατάσταση, σε ένα χρονικό πλαίσιο, δεν θα μπορέσεις να την ζήσεις πουθενά αλλού.

Μην αφήνετε το παρελθόν να σας καταβάλει.

Εμείς δίνουμε χρώμα στην ζωή μας.Αν θέλουμε το χρώμα της ζωής μας να είναι μαύρο,θα είναι μόνο μαύρο.Υπάρχουν κι άλλα χρώματα όμως παιδιά.

Η ευτυχία πηγάζει απο εμάς.Αν δεν είσαι μόνος σου χαρούμενος,δεν θα είσαι με κανέναν.

-Λόγια της καθηγήτριας μου στην Έκθεση.

[nefos-left-the-chat]

Ποιος έμεινε να σε αγαπά στα δύσκολα μάτια μου;

[boulevard-of-broken-dreams6]