#στα διαλα με το καστανο τον γκομενο σου

[prosorinos]

Φούτερ

Ναι, είναι ο καιρός που γεμίζει το τουμπλρ με ποστ για φούτερ. Εμένα όμως με χαλάει ρε!

Λοιπόν, βραδάκι Μαρτίου έχει σκάσει μύτη κοράσιο στο φτωχικό μου. Όμορφο κορτσούδ' μπορώ να πω. Καθόμαστε έξω στο μπαλκόνι και έχει πιάσει μια άλφα πούντα. Μιας και που είμαι προνοητικός, προσφέρομαι να της δώσω μια ζεστή μου φούτερ, γιατί με επισκέφτηκε ολίγον ελαφρά ενδεδυμένη, οπότε μη φύγει και κρυωμένη.

Φτάνει η ώρα να φύγει και κάνει κίνηση να μου τη δώσει πίσω. Της αποκρίνομαι πως δε χρειάζεται και πως θα ήταν πιο σοφό να μου την επιστρέψει από αύριο με το φως της μέρας. Έλα όμως που δεν τη γύρισε ποτέ...

Το κορίτσι βλέπετε αποφάσισε πως τελικά δεν ήθελε να κάνει κατιτίς μαζί μου γιατί ήθελε να σπιτωθεί με το τότε ταίρι της. Και ρωτώ εγώ... Τι με νοιάζει εμένα αν θες εσύ να φτιάχνεις σπιτικά κυρά μου εις βάρος του ενδύματός μου;;; Τι εννοώ.

Ρε! Δε μου γύρισε την απίστευτη μπλουζάρα μου ποτέ! Αυτό ήταν! Μου την καπάρωσε! Και να της λέω εγώ "βρε πουλάκι μου, κάνε ο,τι θες με όποιον θες, εγώ την μπλούζα μου θέλω και μετά σαν να μη με γνώρισες θα είμαστε". "Όχι" μου λέει "θέλω να πούμε πρώτα κάποιες κουβέντες και μετά".

Ε όσες κουβέντες είπε σε εσάς είπε και σε μένα. Όπου εκεί λέω "ρε δε με χέζεις", και την τσίμπησε τη μπλουζάρα.

Και έχω και εσάς με τα φούτερ και τα φούτερ να μου θυμίζετε την φουτεροκλέφτρα. Ρε... Μια φορά να τη δω να το φοράει αυτή, ή το γκομενικό της, θα πάω εκεί και θα της/του πω "ωραία μπλούζα, πού τη βρήκες;", και θα φύγω με ερωτήματα να τριγυρνάνε. Ρίχνω φυτίλι ρε και την κάνω με ελαφρά.

Πουτανιά ρε παιδιά...