#ρεμπέτες

[eclecticstarlightblogger]

Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας!

Τώρα πια τώρα που η παντοτεινή Καίτη Γκρέη με το σώμα της στην αγκαλιά της μάνας Γης, έστω και λίγο αργά ας κρατήσουμε την γνώμη που είχαν για την φωνή της, την παρουσία της όλοι οι ρεμπέτες Πειραιά και περιχώρων, δια στόματος Μπαγιαντέρα. Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας!

Τώρα πια τώρα που η παντοτεινή Καίτη Γκρέη με το σώμα της στην αγκαλιά της μάνας Γης, έστω και λίγο αργά ας κρατήσουμε την γνώμη που είχαν για την φωνή της, την παρουσία της όλοι οι ρεμπέτες Πειραιά και περιχώρων, δια στόματος Μπαγιαντέρα. Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! – olympia source…

[greekblogs]

Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας!

Τώρα πια τώρα που η παντοτεινή Καίτη Γκρέη με το σώμα της στην αγκαλιά της μάνας Γης, έστω και λίγο αργά ας κρατήσουμε την γνώμη που είχαν για την φωνή της, την παρουσία της όλοι οι ρεμπέτες Πειραιά και περιχώρων, δια στόματος Μπαγιαντέρα. Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας!

Τώρα πια τώρα που η παντοτεινή Καίτη Γκρέη με το σώμα της στην αγκαλιά της μάνας Γης, έστω και λίγο αργά ας κρατήσουμε την γνώμη που είχαν για την φωνή της, την παρουσία της όλοι οι ρεμπέτες Πειραιά και περιχώρων, δια στόματος Μπαγιαντέρα. Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! Ο Μπαγιαντέρας είχε πει για την Καίτη Γκρευ: Πρώτη! Όλες οι άλλες δευτερευούσης σημασίας! – olympia source…

[antixristina]

«Αγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους». Ηλίας Πετρόπουλος

“The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars.”

— Jack Kerouac

[shmeragr]

Μυστικά κέντρα της ρεμπέτικης νύχτας: Τα κουτούκια και οι θρυλικές ταβέρνες

Το ρεμπέτικο τραγούδι γεννήθηκε μέσα από την ψυχή του ελληνικού λαού και βρήκε καταφύγιο σε μέρη που δεν ήταν εμφανή στους πολλούς, αλλά αποτελούσαν μικρούς ναούς της λαϊκής τέχνης και της αυθεντικής έκφρασης: τα κουτούκια και οι ταβέρνες. Αυτά τα μέρη φιλοξενούσαν ρεμπέτες, ανθρώπους της ��ργατιάς, αλλά και της παρανομίας, και αποτέλεσαν τα ζωντανά κύτταρα της ρεμπέτικης νύχτας. Σε αυτούς τους…

[aboutnetgreece]

Η Aboutnet έχει αναλάβει την #Digital διαφήμιση της συναυλίας “Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά”. Μια μοναδική βραδιά με τα καλύτερα ρεμπέτικα τραγούδια σας περιμένει στο Christmas Theater! Ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε στην ψυχή της ελληνικής μουσικής παράδοσης!

[konmarkimageswords]

Δημιουργικοί άνθρωποι και ομάδες της Θεσσαλονίκης ξεκλειδώνουν τα μυστικά της ζωής στον βορρά

Γιώργος Αλισάνογλου:

«Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσουν κάποιες “κρυφές” γωνιές, σημεία της πόλης που διατηρούν ακόμη μνήμες και μυρωδιές από την πολυπολιτισμικότητα, το χαρμάνι, την ιστορία, το αποτύπωμα τόσων σπουδαίων γεγονότων που συνέβησαν όλο τον 20ό αιώνα. Μουσικοί –από ρεμπέτες μέχρι ροκ–, σημαντικοί συγγραφείς και ποιητές, πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις, ανατροπές, η αρμονική συμβίωση τόσων ετερόκλητων φυλών, θρησκειών, ανθρώπων, σε μια πόλη-λιμάνι γεμάτη ορμή πίσω απ’ τα τείχη, σύγχρονη και μεσαιωνική μαζί. Κάτι ελάχιστο έχει μείνει σήμερα ως απόηχος εκείνης της πολυδαίδαλης τοπογραφίας. Σε αυτά τα σημεία ψάχνω, αναζητώ το νήμα της ιστορίας που τραβάω στο σήμερα, που πασχίζω να υπάρξω ως δημιουργός, άνθρωπος του βιβλίου, άνθρωπος που αγωνιά να υπάρξει και να αλλάξει ό,τι μπορεί να σωθεί από αυτή την πόλη-φάντασμα, γνωρίζοντας και βιώνοντας καθημερινά, τα τελευταία είκοσι χρόνια, μια μεταστροφή σε κάτι βάρβαρο, πολλές φορές χυδαίο, μια βρομιά και μια βαλτωμένη κατάσταση προς κάθε κατεύθυνση. 

Θα πρέπει να δούμε και να επαναπροσδιορίσουμε όλοι τον ρόλο μας και το για ποια Θεσσαλονίκη μιλάμε αν θέλουμε να γίνει βιώσιμη αυτή η πόλη. Να βρεθούν λύσεις για ανάπτυξη και προώθηση, για ανάδειξη όλων αυτών των νέων που πασχίζουν, αγωνιούν να δείξουν κάπου αυτό που βγαίνει από μέσα τους, το ταλέντο τους στην επιστήμη, την πολιτική, την τέχνη, τη μουσική, τη λογοτεχνία, όμως δεν έχουν το μέσο, τον τρόπο να βγουν προς τα έξω, να προτείνουν, να ακουστούν. Εκεί νομίζω παίζεται το μεγάλο στοίχημα για μια άλλη Θεσσαλονίκη, πριν καταλήξουμε στο “Liberté ou mort” και πάρουμε κι εμείς τον δρόμο της μεγάλης φυγής… προς τα πού;».

Γιώργος Σκαμπαρδώνης:

 «Πολυπαθής και ατελεύτητη. Συντηρητική και πρωτοπόρα, ανοιχτή και περίκλειστη. Μάνα και μητριά. Ιστορικά χαώδης, όσο και να την ψάχνεις δεν έχει τελειωμό – δυόμισι χιλιάδες χρόνια σπειροειδούς Ιστορίας. Σταυροδρόμι κι ασάλευτη ζωή. Αναχώρηση και ζωή εν τάφω. Βυζαντινή και σύγχρονη, πανέμορφη και κιτς. Απομυζητική και αδιάφορη, πολύτροπη και εμμονική. Μαγικά σκοτάδια σε ρουφούν εντός της ενώ η ανοιχτωσιά της προκυμαίας σε διώχνει. Να φύγεις, αλλά για την απόλαυση του γυρισμού. Δύσκολα αντέχεται, πιο δύσκολα εγκαταλείπεται. Όλοι την ερωτεύονται, λίγοι την έχουμε παντρευτεί, αν και κοιμόμαστε σε χωριστά δωμάτια».

Beetroot:

«Αυτή η κατάσταση κρατάει εδώ και 100 χρόνια, από τότε που η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε από την Οθωμανική κυριαρχία. Από τότε ξεκίνησαν και οι νεοσύστατοι γείτονες να εκφράζουν βλέψεις για τη Μακεδονία και τη Θράκη και ο τρόπος που επιλέχθηκε για να διασφαλιστεί η ελληνικότητα της Βόρειας Ελλάδας ήταν η καλλιέργ��ια μιας έντονης εθνικής ταυτότητας, απομακρυσμένης από την πραγματική ��στορία του τόπου. Έτσι, ακόμα και σήμερα βλέπουμε να έχουν “ρεύμα” τα εθνίκια και η φοβική ορθόδοξη εκκλησία, διορισμένους τοπικούς άρχοντες με παρωπίδες, χωρίς όραμα. Αυτή η βαθιά συντήρηση δεν αφήνει χώρο για να εκφραστεί μια άλλη άποψη, ώστε να αναπτυχθεί οποιαδήποτε μορφή πολιτισμού. Ειδικά όταν η ταυτότητα του τόπου και οι αποφάσεις που τον αφορούν καθορίζονται από την ταυτότητα και τις εκάστοτε ανάγκες της Αθήνας. Παράλληλα, υπάρχει κι ένας φαύλος κύκλος όπου ο συντηρητισμός, ο φόβος για το καινούργιο και η σχετική γκρίνια τροφοδοτούνται από την ασυνέπεια του κράτους. Όταν το μετρό της πόλης το λιβανίζουν 17 χρόνια τώρα και πάλι παίρνει αναβολή, πώς να μην γκρινιάζει ο κόσμος. Και αντίστοιχα αντιμετωπίζει και άλλα έργα υποδομής – το flyover, την ανάπλαση της ΔΕΘ. Οι Θεσσαλονικείς φοβούνται για άλλο ένα “φαραωνικό” έργο που θα ταλαιπωρεί τους πολίτες για χρόνια ατελείωτα κι έτσι δεν μπορούν να δουν το όφελος για τους ίδιους. 

»Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε πολλές καινοτομίες να ξεκινούν από αυτή την πόλη – κι αυτό γιατί πολύς κόσμος ζει “έξω από το κουτί”. Βέβαια, κάθε νέα ιδέα φαίνεται να κάνει έναν κύκλο 10ετίας περίπου – και μετά ξεκινάει το brain drain προς τα νότια. Η ελληνική ροκ μουσική σκηνή, το μπάσκετ, η σκηνή του design, η γαστρονομία, τα παραδείγματα είναι πολλά. Ζώντας και έχοντας δραστηριότητα και στις δύο πόλεις, Θεσσαλονίκη και Αθήνα, μπορούμε να εστιάζουμε στα θετικά ή στα κακώς κείμενα και των δύο. Επιλέγουμε να τοποθετούμαστε θετικά, να επιδιώκουμε και να βλέπουμε ευκαιρίες, ανάπτυξη, εκπαίδευση, υποστήριξη».

[kastoriafm]

Πέθανε ο Γιάννης Φλωρινιώτης

Πέθανε σε ηλικία 76 ετών ο γνωστός τραγουδιστής και ηθοποιός Γιάννης Φλωρινιώτης στο νοσοκομείο Σωτηρία όπου νοσηλευόταν με πνευμονικό οίδημα. Ο Γιάννης Φλωρινιώτης γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1947 και ξεκίνησε το τραγούδι σε ηλικία 14 ετών. Αργότερα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου τραγούδησε δίπλα σε μεγάλους ρεμπέτες, όπως Μάρκος Βαμβακάρης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Λαύκας, Πρόδρομος […]

The post Πέθανε ο Γιάννης Φλωρινιώτης appeared first on Kastoria Fm 9.15.

from Kastoria Fm 9.15 https://kastoriafm.gr/%cf%80%ce%ad%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=%25cf%2580%25ce%25ad%25ce%25b8%25ce%25b1%25ce%25bd%25ce%25b5-%25ce%25bf-%25ce%25b3%25ce%25b9%25ce%25ac%25ce%25bd%25ce%25bd%25ce%25b7%25cf%2582-%25cf%2586%25ce%25bb%25cf%2589%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bd%25ce%25b9%25cf%258e%25cf%2584%25ce%25b7%25cf%2582

[epestrefe]

Rembetes 1933 in Karaiskaki,Piraeus.Greece.

Left with bouzouki Markos Vamvakaris, in middle with guitar Yiorgos Batis.

[silezukuk]

--

Τον ξέρετε, μωρέ παιδιά, τον Νίκο τον τρελάκια, παιδί τζιμάνι, μάγκες μου, μα κάνει καυγαδάκια

Το 1938, ο Νίκος Μάθεσης ή Τρελάκιας, ένας από τους πιο γνωστούς νταήδες του Πειραιά, έκανε ένα φόνο. Θύμα του ήταν ο Κώστας ο Στρίγκλας, το φόβητρο της Φρεαττύδας, ένας σκυλόμαγκας που όπως λένε τραβούσε μαχαίρι για το παραμικρό.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν [...], παρεξηγήθηκαν σε έναν τεκέ, κάτι είπε ο Τρελάκιας στον Στρίγκλα και εκείνος του το κράτησε.

[...]

Έτσι ένα απόγευμα ο Στρίγκλας, μαζί με έναν ξαδερφό του ψιλομούτρο, πήγαν να βρουν τον [“Τρελάκια”] Μάθεση στην αγορά του Πειραιά, που εκείνος είχε πάγκο. Του επιτέθηκαν ξαφνικά, ο ένας τον κράτησε και ο Στρίγκλας με το μαχαίρι τον χτύπησε στον λαιμό και στην πλάτη. Χωρίς να μασήσει [...]  ο Μάθεσης τράβηξε πιστόλι, του έριξε τέσσερις φορές και τον σκότωσε.

Ο Τρελάκιας έγινε καλά, έμεινε για λίγο στη φυλακή αλλα το δικαστήριο τον αθώωσε γιατί έκρινε ότι βρισκόταν σε άμυνα. Συνέχισε να πουλάει νταηλίκια και να γράφει στίχους για τον Μπάτη, τον Παπαϊωάννου, τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη – τον τελευταίο μάλιστα κάποτε τον τρύπησε με πιρούνι στον λαιμό, μετά από μία διαφωνία.

Ο Τρελάκιας όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Το διάστημα που ο Μάθεσης έμεινε φυλακή για το φόνο του Στρίγκλα ήταν δύσκολο. Το μυαλό του βασάνιζε μια υπόσχεση που είχε δώσει και δεν μπορούσε να τηρήσει όσο τον κρατούσαν τα κάγκελα.

Τελικά αποφυλακίστηκε και όπως θυμόταν σε μεταγενέστερη συνέντευξή του 

“Μεγάλη Παρασκευή πήγα στον τάφο του Στρίγκλα, μαστούριασα και μετά τον έχεσα! Γιατί το ’χαμε πει, ότι όποιος καθαρίσει από τους δυο θα πάει να χέσει στον τάφο του αλλουνού! Και έτσι έκανα”.

___

[Luben] / [Τάσος Καραντής]

___

[eclecticstarlightblogger]

Βαγγέλης Παπάζογλου Ένας μάγκας με τα όλα του

Ο Βαγγέλης Παπάζογλου, γνωστός και ως Αγγούρης (Ντουρμπαλί Σμύρνης, 1896 – Κοκκινιά, 27 Ιουνίου 1943) ήταν Έλληνας διακεκριμένος λαϊκός μουσικός και τραγουδοποιός, από τους κορυφαίους προπολεμικούς ρεμπέτες. Γεννήθηκε το 1896 στο Ντουρμπαλί, ένα μικρό χωριό λίγο πιο έξω από την Σμύρνη. Πήγε μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού στο ελληνικό σχολείο, αφού ακολουθούσε στη δουλειά τον […] Βαγγέλης…

[thoughtfullyblogger]

Βαγγέλης Παπάζογλου Ένας μάγκας με τα όλα του

Ο Βαγγέλης Παπάζογλου, γνωστός και ως Αγγούρης (Ντουρμπαλί Σμύρνης, 1896 – Κοκκινιά, 27 Ιουνίου 1943) ήταν Έλληνας διακεκριμένος λαϊκός μουσικός και τραγουδοποιός, από τους κορυφαίους προπολεμικούς ρεμπέτες. Γεννήθηκε το 1896 στο Ντουρμπαλί, ένα μικρό χωριό λίγο πιο έξω από την Σμύρνη. Πήγε μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού στο ελληνικό σχολείο, αφού ακολουθούσε στη δουλειά τον […] Βαγγέλης…

[greekblogs]

Βαγγέλης Παπάζογλου Ένας μάγκας με τα όλα του

Ο Βαγγέλης Παπάζογλου, γνωστός και ως Αγγούρης (Ντουρμπαλί Σμύρνης, 1896 – Κοκκινιά, 27 Ιουνίου 1943) ήταν Έλληνας διακεκριμένος λαϊκός μουσικός και τραγουδοποιός, από τους κορυφαίους προπολεμικούς ρεμπέτες. Γεννήθηκε το 1896 στο Ντουρμπαλί, ένα μικρό χωριό λίγο πιο έξω από την Σμύρνη. Πήγε μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού στο ελληνικό σχολείο, αφού ακολουθούσε στη δουλειά τον […] Βαγγέλης…

[skandaladiaplokidiafthora]

Βαγγέλης Παπάζογλου Ένας μάγκας με τα όλα του

Ο Βαγγέλης Παπάζογλου, γνωστός και ως Αγγούρης (Ντουρμπαλί Σμύρνης, 1896 – Κοκκινιά, 27 Ιουνίου 1943) ήταν Έλληνας διακεκριμένος λαϊκός μουσικός και τραγουδοποιός, από τους κορυφαίους προπολεμικούς ρεμπέτες. Γεννήθηκε το 1896 στο Ντουρμπαλί, ένα μικρό χωριό λίγο πιο έξω από την Σμύρνη. Πήγε μόνο μέχρι την τρίτη δημοτικού στο ελληνικό σχολείο, αφού ακολουθούσε στη δουλειά τον […] Βαγγέλης…

[fawncel]

"Aγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες

τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες

γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας

και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν

κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον κυνικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών,

κόντρα στον φλογερό εαυτό τους."