#πύλες

[romios-gr]

Άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως στη Μέση Ανατολή – Μαζική πυραυλική επίθεση της Hamas στο Ισραήλ, βροχή από ρουκέτες Η Hamas ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, με την Ταξιαρχία al-Qassm, τη στρατιωτική πτέρυγα της οργάνωσης, να ανακοινώνει ότι εκτόξευσε τις ρουκέτες ως απάντηση στις συνεχιζόμενες επιχειρ��σεις του Ισραηλινού Στρατού στη Λωρίδα της Γάζας Μαζική πυραυλική επίθεση εξαπέλυσε η... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/anoixan-oi-pyles-tis-kolaseos-sti-mesi-anatoli-maziki-pyrayliki-epithesi-tis-hamas-sto-israil-vrochi-apo-royketes/

[allo-frouto]

Is it pink Χρυσα μου;; 🤭

Χρυσό είναι σαν τις πύλες του Παραδείσου.

[reality-breaker]

Επιλογές Μαΐου (28/5)

Ποιος έφτιαξε το Stonehenge; | Ron Walotsky | Η καλλιτέχνις που φτιάχνει πύλες προς άλλους κόσμους | Το μυστήριο της κώφωσης του Μπετόβεν | Πώς ο Τόλκιν αρνήθηκε στους Beatles να φτιάξουν ταινία Lord of the Rings | Μεσίτης με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης | Οι διαστάσεις του χρόνου | Ταινίες ψυχεδελικού σουρεαλισμού από τον Vince Collins | Οι Μεγαλουπόλεις του Αύριο | Μουσική εμπνευσμένη από τον Τσαρλς Φορτ | House of the Dragon και Rings of Power: νέα τρέιλερ | Μια ανάλυση για το πώς φτιάχνονταν και φτιάχνονται τα τραπουλόχαρτα | Nicholas Kalmakoff | Η σχέση του Lovecraft με τον Charles Fort

➤ https://www.fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=05_2024#3

[konmarkimageswords]

η σκληρή εντολή

να γνωρίζεις την ισόβια εντολή να γνωρίζεις τον προορισμό σου να κοιτάζεις κατάματα το θηρίο και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

να ξέρεις ότι όλα είναι μάταια να καταθέτεις γυμνή την ψυχή σου να προφέρεις ηδονικά τις λέξεις και να επιδιώκεις μια ανέφικτη τελειότητα

όχι για αραχνιασμένα ράφια βιβλιοπωλείων όχι για τον έπαινο και την ιστορία να γράφεις για ��ένα γι’ αυτό που είσαι και που δεν αλλάζει ίσως έτσι ν’ αγγίζεις και τ’ αδέρφια σου

τα τραύματα που ματώνουν και πονάνε είναι η δωρεά σου να είσαι ευγνώμων και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

 

μάταια λόγια

πόρνες και μαστρωποί θα διαβάσουν το πολύτιμο αίμα μου έντρομοι θ’ αποπειραθούν σ’ αραχνιασμένα ράφια να το κρύψουν με τρεις αδιάφορες λέξεις να προδώσουν το χρώμα του τους νέους να παραπλανήσουν

όμως εγώ μες στο περίλαμπρο κλουβί σαν άνεμος θα εισχωρήσω μ’ αυτά τα μάταια λόγια θα κλέψω τ’ ακριβά παιδιά σας με το φαρμάκι της αλήθειας εχθρούς και ξένους θα τα μεγαλώσω οράματα θα ορθώσω εμπόδιο στις καθημερινές συναλλαγές

η επανάσταση κυοφορείται μέσα στα πεθαμένα σπίτια σας 

εκπλήρωση

το πλοίο που δεν σήκωσε άγκυρα ένα τρένο που έμεινε για πάντα στον σταθμό όσα ποτέ μας δεν γνωρίσαμε πέρα από τους ορίζοντες

θάλασσες και βουνά και πολιτείες μυθικές ονειρεμένες με τους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τ’ άστρα

τα χρώματα, τις μουσικές όσα δεν θάμπωσαν δεν μέθυσαν την άπληστη ψυχή μας τα μαγικά εκείνα δάχτυλα που δεν αγγίσαμε ποτέ

όλα τα άγνωστα τα προαιώνια μυστικά και θαύματα εκστατικά πάντα αναδύονται στα φωτεινά σου μάτια

αυτό το φως είναι το τέλος και η αρχή του κόσμου και το δικό μου ατέλειωτο ταξίδι

εξόριστο φως

όχι μόνο στο χάραμα το φως στ’ αγαπημένα μάτια στο άγγιγμα ή το χαμόγελο

όχι μόνο το φως που αστράφτει παντού με χίλιες λάμψεις που απλώνεται με χίλια χρώματα

μα πιο πολύ το φως που κρύβεται μες στην ψυχή στο ξύλο και την πέτρα το φως στο χώμα σε υπόγεια μυστικά το φως πέρα απ’ τις πύλες του Άδη

εκστατικά λυτρωτικά σε αναζητώ σε επικαλούμαι φως εξόριστο πηγή της ύπαρξής μας και πατρίδα μας

 

φαντάσματα

ευγενικέ αναγνώστη πρόσεχε όπως σ’ ερειπωμένους πύργους χαμένους μέσα στην ομίχλη ανάμεσα σ’ αυτούς τους στίχους κυκλοφορούν φαντάσματα που σέρνουν πίσω τους βαριά τις αλυσίδες του ανεκπλήρωτου

φαντάσματα της νιότης και του έρωτα ιδανικών και ονείρων μιας κάποιας φευγαλέας ευτυχίας

κι ακόμα πρόσεχε γιατί δεν ξέρεις αν το χαμόγελό τους είναι δάκρυ κι όταν απλώνουν χέρια αόρατα πόσο σφιχτά θα σ’ αγκαλιάσουν

φαντάσματα ποιήματα με λέξεις μυστικές περιπλανιούνται μες στο φως σε γειτονιές παλιές λησμονημένες αναζητώντας όσα αγάπησαν και ίσως κάποτε αλώσουν την ψυχή σου

ποιος σκόρπισε τον πόνο και τον θάνατο

ποιος σκηνοθέτησε αυτή την αποτρόπαια κωμωδία, ποιος είναι πρωταγωνιστής και υποβολέας, ποιος χρονομέτρης, που παρακολουθεί με παγωμένα μάτια τις λέξεις μας να εξοστρακίζονται στους τοίχους, ποιος σκόρπισε τον πόνο και τα θαύματα και κρύβεται μέσα στο φως, από το τίποτα ποιος είναι ο ξένος που ζητάει πίσω την ψυχή μου

οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

νιώθω μιαν ακατάσχετη παρόρμηση να κατουρήσω πάνω στο γραφείο σας κύριε πρόεδρε πάνω στους ισολογισμούς εταιριών με κέρδη αμύθητα, πάνω στους κώνους τα υποβρύχια και τους κομπιούτερ και τους αδιάφορους πολίτες της πατρίδας σας

άλλο χαιρετισμό σαν μελλοθάνατος δεν έχω μπροστά στο σπίτι μας που καίγεται και στο παράλογο αυτό τέλος της ζωής

κι εσύ, μονάκριβη μου εσύ, μη με ρωτήσεις πώς και γιατί τύλιξε μόνο τα μαλλιά σου στον λαιμό μου κι ακούμπησε στο στήθος μου το χέρι σου αυτό το έσχατο μυστήριο να τελέσουμε να ταξιδέψουμε στο άπειρο κάποια μετέωρη στιγμή του γαλαξία σαν σκόρπιες νότες από τη μουσική του αύριο

επίγνωση

με επίγνωση βαδίζω στην άκρη άκρη του γκρεμού γνωρίζω πια την κατασκότεινη άβυσσο κι όταν σκοντάφτω και παραπατώ χωρίς κανένα μάταιο επιφώνημα κρατάω το χέρι σου σφιχτά μες στις σχισμές των βράχων ψάχνω για άγρια φυτά να μου διδάξουν το δικό τους βλέμμα μπροστά σε χίλια χρόνια ή δέκα δευτερόλεπτα ζωής με επίγνωση αιωρούμαι πάνω από το κενό, το τίποτα με τη φωνή μου ακέραια και τον αντίλαλο κι εσένα

αθανασία

πέθανα και ξαναγεννήθηκα χίλιες φορές ως τώρα σε διάφορες χώρες κι εποχές μίλησα πολλές γλώσσες αγάπησα τον άνθρωπο σε κάθε χρώμα και μορφή έζησα άπειρες παραλλαγές στην περιπέτεια της ύπαρξης

κι όλα όσα έζησα και έμαθα από τον ανεξάντλητο ωκεανό βρίσκονται κάπου μέσα μου ανεξίτηλα μα δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως γιατί θα ήτανε για μένα αδύνατον ν’ αντέξω τόση έκσταση και τόσο πόνο τη γνώση γενεών και αιώνων

έτσι λοιπόν εκεί που γράφει θάνατος εγώ διαβάζω αναγέννηση και πίσω από κάθε τάφο βλέπω ν’ ανθίζει ένα λουλούδι όταν τελειώνει γνωστή μια περιπέτεια πέφτουν ξανά τα ζάρια κι αρχίζει μια περιπέτεια άγνωστη σαν πάνω σε άγραφο χαρτί

αν ξαναγεννηθώ

να γίνω οπωροφόρο δέντρο ή φτερωτό στο απέραντο γαλάζιο ίσως πηγή με δροσερό νερό για κουρασμένους οδοιπόρους

δεύτερη φορά άνθρωπος δεν θέλω την τόση οδύνη δεν αντέχω το θέατρο αυτό του παραλόγου

καλύτερα λοιπόν ο αιώνιος ύπνος ή κάτι που την άνοιξη ανθίζει σαν άρωμα, σαν άγγιγμα ή χάδι

τι θα μείνει

και ποιον δεν περιμένει το άγιο σκοτάδι η λησμονιά, η σιγή, το τέλος καθώς θα εκσφενδονιστεί η μάταιη γη στην πρώτη και έσχατη πατρίδα μας καθώς αδιάφορο θα μας υποδεχτεί το χάος τι θ’ απομείνει άραγε παρά τα φωτεινά κουρέλια οι πέντε τρομερές μου λέξεις για να περιμαζέψουνε με δέος οι κοσμοναύτες σ’ άλλα συστήματα αστρικά να αναστήσουνε τους πεθαμένους ήλιους που γύρω τους θα περιφέρονται πλανήτες με λαμπρούς πολιτισμούς

το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στην οδό Αγνώστου Στρατιώτου (Πλατεία Δικαστηρίων) της Θεσσαλονίκης στις 14 Νοεμβρίου του 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας του, Νίκος, από το Σαλιχλί της Ιωνίας και η μητέρα του, Αριστούλα, από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Αποφοίτησε από το αμερικανικό κολλέγιο Ανατόλια το 1957, φοίτησε για δύο χρόνια στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. και, τελικά, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αναλυτής συστημάτων και διαδικασιών και μεταφραστής-διερμηνέας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και  στο Λονδίνο. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για  να ασκήσει το επάγγελμα του μελετητή-συμβούλου επιχειρήσεων ως το 1999.

Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, ως λογοτεχνικός συντάκτης των περιοδικών College News και Annual και, αργότερα, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού των αποφοίτων, Anatolia Alumnus. To 1957 του απονεμήθηκε το 1ο βραβείο για το διήγημά του «Η ώρα της δημιουργίας» στον ετήσιο διαγωνισμό του Anatolian.

Έχει εκδώσει συνολικά 31 βιβλία (17 συλλογές ποιημάτων και μία συγκεντρωτική έκδοση, 6 συλλογές διηγημάτων, 4 μυθιστορήματα και 3 παραμύθια για μεγάλους). Διηγήματα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Το Βήμα, Νέα, Αυγή, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, κ.α., και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί, κυρίως από πανεπιστημιακούς δασκάλους, σε εννέα ευρωπαϊκές γλώσσες, στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, και έχουν περιληφθεί σε πολλές έντυπες και ηλεκτρονικές ελληνικές και ξένες ανθολογίες καθώς και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Μέσης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Νέα Πορεία επί 30 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του '70. Οργάνωσε και έλαβε μέρος σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Β.Ε. και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και μέλος του Δ. Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Το 1989 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μυθιστορήματος Επιστημονικής Φαντασίας της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς για το παραμύθι του Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας και το 2009 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Ο δρόμος για την Ουρανούπολη, 2008.

[paidi-trauma]

Δεν θέλω ρηχές κουβεντουλες

Ας μιλήσουμε για το παρελθόν σου θέλω να μάθω τα πάντα για σένα ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες που σε έκαναν αυτό που είσαι.Πες μου που απέκτησες αυτές τις πύλες είμαι πρόθυμη να μάθω πως και γιατί συνέβη και να σε καταλάβω καλύτερα.Τι γίνεται με τα πράγματα που σε ενοχλούν και σε τρομάζουν περισσότερο; τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθωσω να ξεπεράσεις αυτούς τους φόβους;

Μην φοβάσαι να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου οπότε είσαι μαζί μου.Θελω να περάσω ώρες απομνημονευοντας αυτές τις σκέψεις στο όμορφο μυαλό σου και δεν με νοιάζει πραγματικά αν είναι ακατάστατεςη όχι.Πες μου ιστορίες για τις πιο σκοτεινές στιγμές πριν μερικά χρόνια γιατί ορκίζομαι ότι θα σου κρατώ το χέρι όταν πρόκειται να καταρευσεις.Πες μου τα αγαπημένα σου τραγούδια βιβλία η ταινίες.Με ενδιαφέρει τόσο πολύ να μάθω τι σε κάνει ευτυχισμένη.Πες μου για τα όνειρα,τις ιδέες και τα σχέδια σου.Θα μείνω πάση θυσία για να είμαι μέρος του μέλλοντος σου.Πες μου μέρη που θες να πας θα έρθω μαζί σου να μαζέψουμε αμέτρητες αξέχαστες αναμνήσεις έτσι θα αντικαταστήσουμε τις σκέψεις που μετανιώνεις με αναμνήσεις που αξίζεις να θυμάσαι για πάντα.

Ξέρω ότι θα νομίζεις ότι εισαι δύσκολο να σε χειριστώ,αλλά ορκίζομαι ότι θα σε κρατήσω ασφαλή στην αγκαλιά μου καθώς θα πέφτω για κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα σου.Δεν με νοιάζει απλά να σε γνωρισω περισσότερο μοιάζει περισσότερο σαν να βουτάω στην ψυχή σου.

Επιτρεψε μου να σου αποδείξω ότι δεν έχουμε χάσει την τέχνη της επικοινωνίας και της βαθιάς συνομιλίας.Υπαρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για μένα για το πώς να σε αγαπω και να σου φέρομαι σωστά και αυτός είναι ένας από αυτούς.Ας μην συμβιβαζόμαστε λοιπόν με τυπικά και μέτριες συζητήσεις αγαπητή μου.Αςιλησουμε για το μόνο συμπαν που αγαπάω όσο τίποτα άλλο-εσενα

[kyrioskanenas]

Ιστορίες από το συρτάρι που δεν τελείωσαν ποτέ vol. 2

"Εσύ τι έχεις να προσφέρεις; Για κάνε ένα βήμα μπροστά. Την έχεις δει την ταμπέλα;" είπε με βαθιά και σκληρή φωνή.

«Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε ».

Έγραφε με μεγάλα γράμματα, θυμίζοντας την Κόλαση. Παρόλα αυτά δε με τρόμαζε. Θεωρούσα πως ήταν λυτρωτικό. Η ελπίδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα βάσανα που κουβαλάμε. Το πιο μεγάλο βάρος, που γίνεται, τη μία, μια σκουριασμένη βαριά μπάλα που σαν τους φυλακισμένους τη σέρνουμε και την κουβαλάμε παντού και την άλλη σαν μια σφικτή θηλιά που όσο πιο πολύ παλεύεις και ελπίζεις, τόσο πιο πολύ αυτή σφίγγει και σου κόβει τις ανάσες. Έτσι, και όταν το είχα δει την πρώτη φορά θεώρησα πως ο Δάντης είχε κάνει λάθος. Η ελπίδα είναι μια φωτιά που καίει μέσα μας. Άλλοτε σιγοβράζει και μπορεί να σε κρατήσει ζεστό στα μεγάλα κρύα και τις μοναξιές, αλλά άλλοτε φουντώνει και καεί μην αφήνοντας τίποτα στο πέρασμα της πέρα από μυρωδιά και αίσθηση καμμένης σάρκας.

"Ε, τελείωνε, θα μας πεις;" φώναξε, νιώθοντας το κτύπημα του να με επαναφέρει βίαια από τις σκέψεις μου.

"Δεν ξέρω και δε με νοιάζει. Πάρτε τα άκρα μου. Πάρτε τα χείλη μου. Πάρτε τα όλα. Πάρτε τα κόκαλα ��ου και πετάξτε τα. Όχι, στα σκυλιά, αυτά δεν τρώνε ανθρώπινα κόκαλα. Αντιθέτως, τα γλύφουν και με μια ευγένεια μη γίνουν θρύψαλα, τα κουβαλάνε μέχρι την κρυψώνα τους.Εκεί, εκεί που κρύβουν ότι πιο πολύτιμο έχουν, μαζί με τα παιχνίδια και τις λιχουδιές, κείτονται επιμελώς τοποθετημένα. Με τη διαφορά, ότι ξαπλώνουν πάνω τους για να τους προσφέρουν μια ζεστασιά. Μια ζεστασιά που δεν πήραμε πότε από τους ομοίους μας.

Για αυτό, καλύτερα πετάξτε τα στους ανθρώπους. Αυτοί έχουν μάθει. Ξέρουν. Ξέρουν, να κατασπαράζουν και να μην αφήνουν ούτε το μεδούλι. Είναι όντα άπληστα και αιμοβόρα. Εκεί ρίξτε τα. Να μη μείνει τίποτα. Και χωρίς κόκαλα και χωρίς ελπίδα, αν εσείς το θεωρείτε κόλαση, εγώ το θεωρώ λύτρωση, ελεύθερος θα περάσω τις πύλες."

[greekminoz]

"Θα ανοίξω όλες τις πύλες του Σύμπαντος για να έρθω σε σένα"

[elgatoloco94]

Το έλα να δούμε πύλες του ανεξήγητου με τον χαρδαβέλα είναι καλή ατάκα;

LET'S SIT ON A ROOFTOP AT 2AM AND TALK ABOUT LIFE

[xionisgr]

ISBN:978-960-16-4627-5 Συγγραφέας: McKee Robert Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σειρά: Κινηματογραφικές σπουδές Σελίδες: 520 Ημερομηνία Έκδοσης: 2017-11-17 Διαστάσεις: 24 x 17 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[a078740849aposts]

ISBN:978-960-16-4627-5 Συγγραφέας: McKee Robert Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σειρά: Κινηματογραφικές σπουδές Σελίδες: 520 Ημερομηνία Έκδοσης: 2017-11-17 Διαστάσεις: 24 x 17 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[rulinarulina]

Κίνα: Άνοιξε τις πύλες της η εντυπωσιακή «Πόλη του Πάγου» της Χαρμπίν

Κίνα: Άνοιξαν οι πύλες της Διεθνούς Έκθεσης Γλυπτικής στο Χιόνι και στον Πάγο στη Χαρμπίν Άνοιξαν οι πύλες της 41ης Διεθνούς Έκθεσης Γλυπτικής στο Χιόνι και στον Πάγο της Χαρμπίν στην επαρχία Χεϊλονγκτζιάνγκ, στην καρδιά της βορειοανατολικής Κίνας. Η Χαρμπίν, γνωστή ως «Πόλη του Πάγου» συνεχίζει να αιχμαλωτίζει τους επισκέπτες με τα εντυπωσιακά τοπία πάγου και χιονιού που κόβουν την ανάσα και…

[reality-breaker]

Επιλογές Δεκεμβρίου (12/12)

Τα manga προμήνυαν την άφιξή του Εξορκιστή του 1974 | Εικόνες από τις Πύλες του Παραδείσου του William Blake | Η μυστηριακή τέχνη του William Thomas Horton (1864-1919) | Έχουμε αρχίσει να γινόμαστε «δούλοι των subscription» | Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης στη φανταστική λογοτεχνία | Messiah of Evil, μια ταινία τρόμου που μάλλον δεν έχετε δει αλλά θα έπρεπε | Αποκωδικοποίηση του αινιγματικού πίνακα του Barry Windsor-Smith | Σύγκριση ύφους William Hope Hodgson και H.P. Lovecraft | Το Quag Keep της Andre Norton | Το Sword & Sorcery των παλιών εκδόσεων Manor Books | Το ’90, συμμορίες που έκαναν γκράφιτι πλημμύρισαν το Λος Άντζελες | Δωρεάν δεκάδες βιβλία του Ιούλιου Βερν (στα ελληνικά) | ΝοΗΜΑΤΑ | Το Βρώμικο Μυστικό της Αιολικής Ενέργειας | Τώρα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το WiFi «για να δουν τους ανθρώπους μέσα από τοίχους» | 101 ταινίες που δεν έχεις δει | Τα αγάλματα του υποθαλάσσιου πάρκου | Οι ιστορίες φαντασίας του Raymond Chandler | Marjorie Miller | Κατεβάστε δωρεάν το Mirrorshades (ανθολογία ιστοριών cyberpunk)

➤ https://fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=12_2023#1

[ilektroniki-efimerida]

Η Costa Navarino εγκαινιάζει τη σεζόν με καινοτομίες και νέες προσφορές για το κοινό

Η Costa Navarino ανοίγει τις πύλες της στις 19 Φεβρουαρίου, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία φιλοξενίας για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Το 2023 φέρνει νέες δυνατότητες για τους επισκέπτες, με περισσότερες επιλογές δραστηριοτήτων, πολυτελείς ανέσεις και μοναδικά τοπικά δρώμενα που αναδεικνύουν τη μεσσηνιακή παράδοση. Παράλληλα, οι αεροπορικές συνδέσεις ενισχύονται σημαντικά, με νέες πτήσεις της Olympic Air από τις 19 Μαΐου και επιπλέον πτήσεις από την Aegean Airlines και τη Volotea, διευκολύνοντας την πρόσβαση τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.

Η φετινή σεζόν ξεκινά με το "The Westin Resort Costa Navarino", το οποίο παρέχει επιλογές χαλάρωσης στη φύση, καθώς και παραδοσιακές δραστηριότητες για τους επισκέπτες. Τα τέσσερα γήπεδα γκολφ είναι έτοιμα να υποδεχτούν τους λάτρεις του αθλήματος από τις 20 Φεβρουαρίου, ενώ τον Μάρτιο, το Mouratoglou Tennis Center θα ανοίξει τις εγκαταστάσεις του για παίκτες κάθε επιπέδου. Επιπλέον, τον Απρίλιο, το "W Costa Navarino" παρουσιάζει νέες σουίτες και βίλες με ιδιωτικές πισίνες, ενώ το "The Romanos, a Luxury Collection Resort" καλωσορίζει επισκέπτες σε μια ατμόσφαιρα αυθεντικής πολυτέλειας και εξατομικευμένων εμπειριών.

Πηγή άρθρου: ​Η Costa Navarino εγκαινιάζει τη σεζόν με καινοτομίες και νέες προσφορές για το κοινό

[eclecticstarlightblogger]

Τα μυστικά των μεσαιωνικών κάστρων – Κρυφά περάσματα, πύλες θανάτου και ο ρόλος της τάφρου

Τα Μεσαιωνικά κάστρα εξακολουθούν να μαγεύουν ακόμη και σήμερα. Τόσο για την κατασκευή τους όσο και για τα μυστικά τα οποία κρύβουν. Μυστικά τα οποία έχουν να κάνουν με το σχεδιασμό τους αλλά και την εφευρετικότητα των κατασκευαστών τους οι οποίοι κάθε άλλο παρά τυχαίες κινήσεις έκαναν. Σύμφωνα με το thevintagenews.com, τα πάντα είχαν μελετηθεί […] Τα μυστικά των μεσαιωνικών κάστρων – Κρυφά…

[thoughtfullyblogger]

Τα μυστικά των μεσαιωνικών κάστρων – Κρυφά περάσματα, πύλες θανάτου και ο ρόλος της τάφρου

Τα Μεσαιωνικά κάστρα εξακολουθούν να μαγεύουν ακόμη και σήμερα. Τόσο για την κατασκευή τους όσο και για τα μυστικά τα οποία κρύβουν. Μυστικά τα οποία έχουν να κάνουν με το σχεδιασμό τους αλλά και την εφευρετικότητα των κατασκευαστών τους οι οποίοι κάθε άλλο παρά τυχαίες κινήσεις έκαναν. Σύμφωνα με το thevintagenews.com, τα πάντα είχαν μελετηθεί […] Τα μυστικά των μεσαιωνικών κάστρων – Κρυφά…