#πιστευα

[eosphorusss]

γιατι ειπα σε μια συμφοιτητρια μου χτες οτι «σερβιρει απολυτο μουνι»….

[leninqrad]

τι γλυκό θα έπρεπε να βάλει η δονα τερηδόνα στη φυλακή σου για να σε πείσει να καταναλώσεις ζάχαρη?

Σε παρακαλώ, θα έτρωγα ζάχαρη από το σακί με κουτάλα σούπας, δεν χρειάζεται να με πείσει. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω το βασικό γλυκό στο κελί μου θα διάλεγα μπισκότα σοκολάτας. Πεντανόστιμα και μπορώ να καταναλώσω δυο πιατέλες μέσα σε δέκα λεπτά.

[nofuckinlabels]

Tabula rasa

Καποτε πιστευα πως το παρον οφειλει να αντικαθιστα το παρελθον

Πως οι αναμνησεις στιβαζονται η μια πανω στην αλλη

Οταν σε εχασα προσπαθησα να γατζωθω στο παρελθον μου για να γινει το παρον μου

Αφησα γρατζουνιες στο δερμα σου

Και στο δικο μου

Δεν θα μπορουσα ωστόσο ποτε να σε τακτοποιησω σε κατι τετελεσμένο

Ειναι ομορφη περιοδος

Κοιμαμαι πολυ

Ειμαι απογοητευμενη μαζι μας

Οχι πολυ

Αρκετα για να μην με ποναει η ελπιδα της επιστροφης σου

Ο κυκλος μου διευρύνεται και ανθρωποι προστίθενται χωρις να αντικαθιστουν αλλους

Ειμαι αισιόδοξη

Δεν φοβαμαι πλεον πως θα σταματησω να γραφω στο β πρόσωπο

Πως θα σταματησω να γραφω σε εσενα

Ισως να το θελω

Η αυθυπαρξια με εχει γοητεύσει

Ισως ακουω τα αγαπημενα μου τραγουδια και σκεφτομαι τι θα μπορουσαμε να υπαρξουμε

Ομως κουραστηκα τοσο πολυ να μας κουβαλαω στην πλατη μου

Να πλαθω το μελλον μου για να σε χωρεσω

Για να χωρεσω την σκια σου

Τα ημιμετρα με τα οποια συμβιβάστηκα

Θελω κατι ολοκληρο

Θελω κατι που θα γεμιζει αερα στα πνευμονια μου και θα με βοηθαει να συμφιλιωθω με τον θανατο

[chanse4u]

Τελικά και ο κανενας κάποιος είναι

Ένας άνεμος είμαι ένα τίποτα στα τόσα των καιρών

Ξελλογιασα τον εαυτό μου με λόγια

Πιστευα σε όνειρα που μπαζανε νερά

Και τώρα πάλι ένα τιποτα χωρίς κόμμα χωρίς ουσία

Ξέρεις πεθαίνω μα στην ουσια

Δεν έζησα και ποτέ

_κανένα_

[taylorforelizabeth]

Δεν ξερω αν ασχολεισαι πλεον ιδιαιτερα μα το tumblr αλλα καπου θελω να το πω.Κι σκεφτηκα εσενα γιατι φαινεται να βλεπεις τις καταστασεις πιο σφαιρικα και σε εκτιμαω σαν ανθρωπο.

Ποναω.Ποναω τοσο πολυ που πνιγομαι.Ποναω τοσο πολυ που το νιωθω σωματικα.Δεν θελω να ζω αλλο εδω και πολυ καιρο.Δεν εχω ιδεα τι θα κανω γιατι δεν πιστευα οτι θα ζω μεχρι τωρα οποτε δεν εκανα πλανα.Δεν ξερω αν θα καταφερω να μεινω εδω

Έχω νιώσει όπως νιώθεις, έχω δει αυτό που βλέπεις και όχι για λίγο, για χρόνια.

Αν προσπαθήσεις να αναγνωρίσεις κάθε μέρα από ένα στοιχείο που μπορεί να σε κρατήσει είναι αρκετό ώστε να δώσει boost στον εγκέφαλο σου και να μείνεις. Αυτό που αισθάνεσαι είναι μέσα σου, δεν είναι εσυ, δεν είναι το όλον που σε χαρακτηρίζει. Φαντάσου την καταθλιψη σαν ένα μαύρο σύννεφο, εσυ είσαι ο ουρανός, το σύννεφο δεν υπάρχει χωρίς τον ουρανό, ο ουρανός υπάρχει χωρίς το σύννεφο. Όλες τις μέρες που τα κατάφερες, κάπου υπήρχε κάποια πολύ κακή που σε έκανε να πιστέψεις ότι θα νικούσε, είσαι όμως εδώ, έχεις μείνει, αλήθεια υπάρχει φως στο τούνελ σου κι ας μην μπορείς να το δεις τώρα.

Κάνε ένα δωρο στον εαυτό σου και διάβασε το "λόγοι για να ζεις" του Matt Haig, στις πολύ δύσκολες μέρες μου με βοήθησε απερίγραπτα και το κρατάω μέσα στην καρδιά μου.

There’s enough beauty in being here & not somewhere else.

Γίνεται καλύτερο, χωρίς πλάνο, μόνο με τη σιγουριά ότι θα γίνει καλύτερο και δεν θα σε νικήσει το σκοτάδι, αλλά το φως σου. Please believe me, even when the darkness is total. Always know that life is not still. Time is space. You are moving through that galaxy. Wait for the stars.

❤️

[ola-mia-idea-einai]

Εχεις σκεφτει ποτε ποσες ζωες θες να ζησεις;

Απο μικρη ειχα παρα πολλα ονειρα. Ειναι τοσο απεριοριστες οι επιλογες που εχουμε, που δεν μπορεις απλως να θέλεις ενα πραγμα. Θυμαμαι οτι επιανα τον εαυτο να με σκεφτεται στο μελλον σε πολλες διαφορετικες εκδοχες. Και μου εβγαινε τοσο φυσικα, τοσο αυθορμητα. Και πιστευα πως ολοι οι ανθρωποι λειτουργουν ετσι.

Μεχρι που μεγαλωσα και καταλαβα πως αυτο δεν ειναι αληθεια. Μεχρι που μεγαλωσα και καταλαβα πως αυτο δεν ειναι εφικτο. Οι επιλογες μας δεν ειναι απεριοριστες. Απεριοριστοι ειναι οι παραγοντες που τις περιοριζουν · οικονομικοι, κοινωνικοι, ψυχολογικοι... Και απο την αλλη, σε αυτη την κοινωνια οι ανθρωποι επαψαν να ονειρευονται, εμαθαν να συμβιβαζονται. Ακολουθούν εναν προκαθορισμενο τροπο ζωης, για να εχουν οσο το δυνατον εναν πιο βολικο βίο. Συνεχιζουν την πορεια που κληρονομησαν με ελαχιστη εξελιξη. Δεν προσπαθουν να αλλαξουν τις συνθηκες. Και να προσπαθουσαν δηλαδη, δεν ξερω ποσοι θα τα καταφερναν.

Και για αυτο κανεις δεν μπορει να με καταλαβει. Κανεις δεν καταλαβαινει το κενο που νιωθω καθε λεπτο, που δεν ζω μια απο ολες αυτες τις ζωες. Κανεις δεν καταλαβαινει πως η φαινομενικα καλη ζωη μου ειναι και η πιο βαρετη, η πιο μιζερη, η πιο κοινωνικα κατασκευασμενη απο ολες. Και οχι δεν ειμαι αχαριστη. Δεν κατηγορω κανεναν. Οι γονεις μου, μου εδωσαν οτι ειχαν και ακομη περισσοτερα. Εχω πετυχει καποια πραγματα και θελω να πιστευω πως ειμαι περηφανη για τον εαυτο μου.

Ομως στην πορεια εχασα ολα μου τα ονειρα. Στην πορεια εχασα το ποια ειμαι. Γιατι, στην τελικη, εκεινες οι φιλοδοξιες ειναι που εκαναν εμενα, εμενα. Χαθηκα καπου στην προσπαθεια μου κι εγω για επιβιωση και αυτο ειναι ο μεγαλυτερος θανατος που μπορει να υποστει η ψυχη ενος ανθρωπου.

Αλλα κανεις δεν το καταλαβαινει. Σχεδον κανεις. Γιατι στους περισσότερους δεν δοθηκε καν η ευκαιρια να ονειρευτουν.

Και αυτη ειναι η κοινωνια στην οποια ζουμε.

[dark-soul-fullofscars]

Life update

Ας πούμε ότι έχω προσαρμοστεί στη δουλειά της σεζον

Έχω κάνει νέες πάρεες

Κοιμάμαι λίγο αλλά καλα

Βλέπω το αγόρι μου λιγότερο από όσο θέλω και υπολόγιζα

Δευτέρα δίνω το τελευταίο μάθημα για πτυχίο

Πολλά κακά νέα μαζί

Ξεκίνησα να διαβάζω τα βιβλία μου

Κάνω λιγότερες βουτιές από όσες πιστευα

Δεν έχω προσαρμοστεί στο νησί αλλά δεν υποφέρω κι ολας

Γνώρισα ήδη αρκετό κόσμο

Αυταααα

[delulu-papia]

Λιγο πριν κλεισουμε τα 10 χρονια φιλιας, σπασαμε. Ηταν πληγμα για τους γυρω.Ημουν σιγουρη πως η απουσια σου δεν μου ηταν αισθητη ουτε στο ελαχιστο. Ή μαλλον, προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν με επηρέαζε. Ετσι, περασαν 2 χρονια ζώντας μια αλλη ζωη χωρις εσενα. Ημουν επιθετική μαζι σου, σε εκραζα, σε απεφευγα στον δρομο. Καπως μεσα μου ειχα πεπειστει πως τιποτα δεν θα γινοταν οπως παλια. Πιστευα πως τελικα αυτο που ειχαμε ειχε αρχη μεση και τελος. Πως δεν ηταν τοσο αληθινό οσο νομιζαμε. Και καπου εκει που αρχισα σιγα σιγα να σε αποζητω ξανα αλλα να χανω καθε ελπιδα, εστειλες, δίνοντάς μου πασα να απαντήσω. Ειπαμε πραγματα που δεν μας δωθηκε η ευκαιρια να πουμε. Φτανουμε, λοιπον, στο σήμερα βαδίζοντας παλι μαζι εστω και σε αποσταση λογω των συνθηκων, κανοντας κοινα πλανα για το μελλον. Ειμαστε οπως παλια και πολυ πιο updated απο ο,τι μας αφησαμε. Απο εκει που δεν μαθαινα νεα σου, δεν μπορω να διανοηθώ να περασει μερα και να μην ακουσω τα ηχητικα σου ποντκαστ. Χρειαστηκε ενα καλοκαίρι μονο για να πω πως εισαι το highlight μου για το 23 και πραγματικα το έκανες καλυτερο[...] Θυμασαι τι ειχαμε πει λιγο πριν ερθει η ωρα να χωριστουν οι δρομοι μας? Πως θα ηταν καλο να σταματησουμε να βαζουμε ταμπελες για το τι ειμαστε. Και συμφωνησα. Ακομα συμφωνω. Αλλα βλεπεις...μια βδομαδα μετα την επανασυνδεση ηθελα για να σε νιωσω παλι οχι μονο μπεστι αλλα και soulmate. Ενα μεγαλο κομματι της ζωης μου που δεν θα ξαναφησω να φυγει και η 25η ωρα της ημερας μου<3

[atzatzoukalia]

αν νιώσετε ποτε ηλίθιοι σκεφτείτε εμένα που έκανα παρέα με την πρώην του γιατί πιστευα ότι είχε καλες προθέσεις και αυτη από πισω έλεγε ιστορίες με φίδια για να μας χωρίσει

[xehasmenesithakes]

«τι ακριβως ειναι αυτο που σε ταρασει στην ιδεα οτι χανει το ενδιαφερον του καποιος απεναντι σου;» Μεγαλωνοντας ποτε δεν ειχα προσοχη απο αγορια.Ημουν το κοριτσακι που τα αγορια στο δημοτικο της λεγανε οτι την γουσταρουνε για πλακα κλπ κλπ.Τωρα οποτε εχω το ενδιαφερον καποιου,μεσα μου δεν πιστευω 100% οτι οντως του αρεσω.Ισως επειδη εγω δεν μου αρεσω.Οποτε,πιστευω οτι πιανομαι απο συμπεριφορες απλα και μονο για να αποδειξω στον εαυτο μου αυτο που πιστευα απο πριν,να επιβεβαιωσω τις ανυσηχιες μου και να ενισχυσω τις ανασφαλειες μου(;).Μπορει να λεω ο,τι ναναι και να μην πολυβγαζω νοημα.Παντως πραγματικα δεν μπορω να υσηχασω και υπεραναλυω τα παντα στο πως φερεται και μιλαει

Οχι σε καταλαβαινω,σε χει τραυματισει αυτο γενικα σα παιδια ειναι πολυ ευκολο να τραυματιστουμε απο πολλα πραγματα που μπορει να φαινονται πολυ light αλλα δεν ξερεις πως επηρεαζουν την ψυχοσυνθεση ενος παιδιου..Πιστευω οτι δεν ειναι ακριβως οτι θες να το επιβεβαιωσεις απλα το φοβασαι ,σε στρεσαρει η ιδεα .Εχει γινει αυτη η συνδεση μεσα σου η επιβεβαιωση σου συνδεεται με τη προσοχη του αλλου φυλου,γενικα στην ιδια σκατοκοινωνια ζουμε…οι περισσοτεροι ασυνειδητα γαλουχιζονται με τα ιδια στερεοτυπα και μηχανισμους.Για να ξεφυγεις απο αυτο θελει φουλ δουλεια με τον εαυτο σου.Για αρχη πρεπει καθε φορα που πας να σκεφτεις κατι τετοιο πολυ συνειδητα να σε σταματας και να λες στον εαυτο σου.Οτι ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει οτι θελει,η αξια σου δεν καθοριζεται απο κανεναν.Πρεπει να το δεις λιγο εγωιστικα,τυπου πως γινεται να γινομαι τοσο ευαλωτη στα θελω του καθενος,ακομα και να σαρεσει ο αλλος.Εσυ εισαι ο μειν καρακτερ,εσυ κανεις τις επιλογες,δεν περιμενεις να σε επιλεξουν ουτε πρεπει να ζεις με το φοβο του τι θα γινει οταν και αν αλλαξουν γνωμη.Εχω υπαρξει ετσι,εγω ειχα παρα πολλες ανασφαλειες,δεν καταλαβαινεις ποσο αναγκη ειχα την εξωτερικη επιβεβαιωση και εγω απο τη δικια μου εμπειρια ,μπορω να πω οτι γυρισε το μυαλο μου μετα απο μεγαλο χαστουκι,επρεπε για να ξυπνησω πραγματικα να ρθουν και να μου πουν τυπου οτι ειμαι για τον πουτσο τοσο πολυ για να ενεργοποιηθω μεσα μου και να πω οτι οχι ρε φιλε και ��οιος ειναι αυτος αυτη που θα μου πει τι ειμαι γω και ποιος ειμαι και μεχρι που ειμαι.Και αμα δε γουσταρεις στο καλο.

Ειναι πολυ φυσικο ακομα και στις ερωτικες σου σχεσεις που ειστε τιγκα στον ερωτα καποια μερα να τελειωσει αυτο το συναισθημα και να μη θελει καποιος.Ας ειναι,δε μπορεις να ζεις με τετοιους φοβους.Δεν σημαινει απορριψη αυτο.Οταν τελειωνει κατι αρχιζει κατι αλλο

[toshiro-shomashi]

Αφού αυτόν ανεβάζεις συνέχεια..

με αυτη τη λογικη θα πιστευα οτι οι μισοι απο εδω μεσα ειστε πορνοσταρ

[nofuckinlabels]

Διχοτόμηση

Ο σωκρατης χωρισε με την υπαρξη του την φιλοσοφια σε δυο τμηματα

Ολοι οι φιλοσοφοι πριν απο εκεινον ονομαστηκαν προσωκρατικοι

Παντα με γοητευε αυτο

Ενας ανθρωπος μπορει να αλλαξει ολοκληρωτικά

Κατι αιώνιο και αφθαρτο

Κατι χωρις σαρκα για να διαμελίσει

Αυτη η διχοτομηση παντα μου θυμιζε εσενα

Ηρθες στη ζωη μου και την αλλαξες για παντα

Ο ερωτας κοπηκε στην μεση

Δεν ηταν ακροτηριασμος ομως

Ο ερωτας ανθισε

Πριν απο εσενα ηταν έρημος

Ηταν μια αφηρημενη ιδεα που πνοη ειχε μονο στα βιβλία

Τωρα απεκτησε υλικη υποσταση

Απεκτησε δερμα για να μπορεσει να λαβωθει

Απεκτησε ματια για να δακρυσει

Απεκτησε ονομα

Το δικο σου

Η ειρωνεία ειναι οτι ο ερωτας μας πλεον εχει πνοη μονο μεσα σε αυτα που γραφω

Οπως πρωτα

Ομως τωρα εχεις υπάρξει

Και δεν θα ειναι ποτε οπως πριν

Διαβαζω πολυ τον τελευταιο καιρο

ζήτησα απο την μαμα μου να παμε στην ανδρο στο εξοχικο μας

Θελω να δω την θαλασσα και να θυμηθω γιατι διαβαζω

Πηραμε σημερα το καραβι

Αυτη η διαδρομη παντα μου θυμιζει εσενα και εκεινο το καλοκαιρι

Εμας στο πλοιο αγκαλια

Ειχε καθυστερηση εκεινη την μέρα το πλοιο αλλα δεν το προσεξα καν

Γιατι με κρατουσες

Ολα ηταν τοσο ομορφα

Ειχα μεθυσει στην υπαρξη σου και δεν με ενοιαζε αν επεπλεα η βουλιαζα

Η αισθηση ηταν η ιδια

Εκεινη την στιγμη μπορουσα να αφεθω στην ανυπαρξια

Θυμήθηκα το λεωφορειο που πηρα νωρις για Αθηνα για να σε δω πριν φυγεις

Τον τροπο που χαμογελουσα

Το κραγιον που εφτιαχνα συνεχεια για να ειμαι ομορφη οταν με δεις

Πιστευα οτι οποιος με κοιτουσε τοτε θα ηξερε ποσο ερωτευμενη ειμαι μαζι σου

Εχω κανει και αλλες φορες αυτη την διαδρομη

Χωρις να εισαι ο προορισμος μου

Ομως παντα ευχομαι να ερχομουν

Η να εφευγα

Για να σε δω

Υ.Γ: Η διχοτομηση αυτη μπορει να γινει μονο μετα απο αιώνες και δεν θελω να συνεχιζω να οριζω την ζωη μου σε πριν και μετα. Δεν θελω να υπαρχει μετά. Θελω να εισαι εδω. Να εισαι εδω και ολα να ειναι απλα

[whatifwekilledgodandwebothgirls]

Εισαι η αναταραχη της ζωης μου , εισαι το αχτι της υπαρξης μου. Μπορω να σου μιλαω επι ωρες , μπορω να στο παιξω εξυπνη και μα αρχισω να σου πεταω ρομαντισμουν και ερωτηκες εξομολόγησεις , αλλα πρωτα θελω να σου πω αυτο . Οταν ειμαι μαζι σου ειμαι χαρουμενη . όταν ειμουν μαζι σου εξαχνα μεσα σου θυμο για εσενα και στεναχορια και δεν εβρισκα . Το να ειμαι μαζι σου με ηρεμει , και παντα το επερνα για δεδομενο , και τωρα δεν θα ξανα νιωσω ποτε ετσι . Δεν με πειραζε ποτε η παρουσια σου . Η απουσια σου θα με σκοτωνε ομως . Δεν εντεχω να σου λεω αντιο , δεν αντεχω να σε χανω , ξανα και ξανα και ξανα , οχι μονο οταν σταματαμε να μιλαμε και αποφασιζουμε να ξεκοψουμε , οταν φευγεις απο το παιδιο ωρασης μου νιωθω τετοια απολια , τετοια στεναχορια , οταν φευγουν τα χερια μου απο πανω σου νιωθω πως θα ερθει το τελος του κοσμου . Ποτε δεν σου θυμωσα γιατι εισουν εκει , παντα σου θυμωνα γιατι εφευγες . Και τωρα που εφηγες δεν μπορω να αναπνευσω , δεν μπορω να κοιμηθω , περιμενω ολο το βραδυ να μου στειλεις μυνημα και δεν μου στελνεις ποτε , δεν μπορω να ηρεμησω γιατι με ποναει το κεφαλι μου γιατι σε σκευτομαι τοσο πολυ και με μισουν ομλοι οι φιλοι μου γιατι δεν αντεχω να μιλαω για κατι αλλο περα απο το ποσο ερωτευμενη ειμαι μαζι σου , και τους μισω και εγω γιατι θα προτιμουσα χιλιες φορες να ειμαι μαζι σου και οχι με αυτους . Μακαρι να ηταν διαφορετικα τα πραγματα , μακαρι να ειμουν διαφορετικη , να μην ενιωθα ετσι συνεχια , να μην εκανα μαλακιες συνεχια , προσπαθω να ξέρεις, να γινω καλυτερη και ασ μην με πιστευεις γιατι δεν εχεις κανεναν λογο να με εμπιστευεσε , μακαρι να ηταν διαφορετικα τα πραγματα , να μην ειμουν τοσο απολυτη , αλλα ειμαι , και μια απο αυτες τις φορες που θα σου πω αντιο θα με σκοτωσει οντως . Θελω να το καταλαβεις αυτο , ιωνα σε εναν τελειο κοσμο θα ημασταν φιλοι , αλλα δεν ειμαι τελεια , και δεν αντεχω να ειμαι γυρω σου γιατι με το που μου λες αντιο νιωθω πραγματικα πως θα πεθανω καθε γαμημενη φορα . Δεν ��ντεχω να ��ιωθω πως θα πεθανω για εσενα . Δεν μπορω να σου μιλαω γιατι το μονο πιο συμαντικο ατομο απο εσενα στην ζωη μου ειναι ο εαυτος μου , και το ξερω πως ακουγετε εγωιστικό, και εμενα θα μου αρεσε να μπορουσα να πεθανω για εσενα , ακουγετε πολυ ρομαντικο , με ξερεις , ξερεις ποσο θα μου αρεσε να μπορουσα να στο λεω ξανα και ξανα , να σου λεω πως σε αγαπαω τοσο πολυ που θα κατεστρεφα την ζωη μου για εσενα ξανα και ξανα , αλλα δεν ισχυει . Μου καταστρεφεις την ζωη αλλα δεν φτες εσυ , ποτε μην πιστεψεις οτι φτες εσυ , και για το υπολιπο της ζωης μου θα αναρωτιεμε αν ποτε θα με συνχωρισεις αν εστω για μισω δευτερολεπτο σε εκανα να πιστευεις οτι φτες εσυ που ειμαι τοσο ερωτευμενη μαζι σου

Με ρωτησες εαν πιστευω στον θεο , μετα με ρωτησες εαν πιστευω στην εξιλέωση. Ειναι παρανοικο να πιστευω στον θεο , ποτε δεν πιστευα , παντα διαλεγα την λογικη , αλλα σαν τρλη και παρανοικια μιλαω μονη μου και θανταζομαι πως με ακουει καποιος , οχι γιατι ζωτη απο τον θεο βοηθεια η δυναμη , του ζηταω να μου πει συγνωμη . Και θα επρεπε να παρακαλαει για την συνχωρεση μου , θα επρεπε να με παρακαλαει γιατι δεν μου αξιζε ποτε το συναισθημα που ενιωθα οταν δεν εισαι εκει , θελω καποιον να κατηγορησω , γιατι εσενα δεν το βασταει η καριδα μου να σε κατηγορω αλλο , δεν το αντεχω . Θελω καποιον να κατηγορησω γιατι το οτι σε αγαπησα ηταν το καλητερο πραγμα που εκανα , αλλα δεν το εκανα σωστα . Θα μπορουσα να ειμουνα καλητερη , καλυτερη φιλη , καλητερος ανθωρπος , θα μπορουσα να μην σου ειχα φερθει ετσι και τωρα φοβαμε πως γαμησα τα πραγματα τοσο πολυ που δεν θα με συνχωρρησεις ποτε και θα μου αξιζει , και δεν μπορω να σε κατηγορησω αν με μισεις γιατι εχεις δικιο , οποτε πιστευω και προσεφχομαι σε ψευτικους θεους γιατι θελω καποιον να κατηγορησω που ειμαι ετσι , που τα γαμησα τοσο πολυ , γιατι ουτε τον ευατο μου το βασταει η καρδια μου να κατηγορησω ακομα και αν θα επρεπε . Δεν φτες εσυ , φτεω και εγω , και προσπαθω να μην ειμαι ετσι αλλα ειμαι ανθρωπος και κανω λαθη , δεν σου ζηταω να με ανεχεσε , δεν σου ζηταω να μου ξανα μιλας , σου ζηταω να με συνχορησεις , ηδη με εκανες να πιστευω στον θεο , κανε με να πιστευω και στην εξαλεωση τωρα και δεν θα σου ξανα ζητησω τιποτα στο ορκίζομαι. Δεν θελω τιποτα αλλο περα απο την συνχωρεση σου .

Τωρα να σου πω και της ρωμαντικες μου μαλακιες γιατι αυτο δεν θα το διαβασεις ποτε οποτε δεν εχει νοημα , και θελω καπου να τα πω . Δεν καταλαβενω γιατι ολλοι λενε Μεχρι να μας χωρισει ο θανατος . Δεν βγαζει καποιο νοημα . Φενετε τοσος μικρος ο θανατος μπροστα στην αγαπη που νιωθω για εσενα οσο μου κρατας το , οταν μου το αφηνεις ερχομαι σε επαφη με την πραγματικοτητα και αρχιζω να φοβαμε να πεθανω , αλλα οταν σου κραταω το χερι σκευτομαι οως Εαν πεθανω , το σωμα μου θα σειρω μεσα στις λασπες και των κολασεων τα απαντα , μεχρι να βρω το δικο σου . Εαν πεθανεις , τον θανατο τον ιδο θα αψιγισω για να σε εχω στα χερια μου ξανα ,και οταν ��ιμαι μονη μου δεν υπαρχει τιποτα

. Σου κρατησα το χερι και ειμουνα σιγουρη , δεν υπαρχει τιποτα που δεν θα εκανα για εσενα , δεν υπαρχει κανεις που θα με σταματαγε απο το να εχω αυτο που θελω . Σε αγαπαω περισσοτερο απο οτιδήποτε και στο λεω και δεν ενοω πως σε αγαπαω περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο που αγαπαω , ενοω πως περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο που κανω σε αγαπω , περισσοτερο απο οτηδηποτε αλλο που ειμαι ειμαι ερωτευμενη μαζι σου , η αγαπη που νιωθω για εσενα ειναι περισσοτερη απο τα παντα ολλα , δεν μπορω να φανταστω κατι περισσοτερο να υπαρχει στο σημπαν ολλο , δεν χωραει τιπιτα αλλο το συμπαν ολλο .

Μου εμαθες να ζω και να ερωτευομαι . Μου εμαθες να φοβαμε να πεθανω , να φοβαμε μην φυγεις

Δεν μπορω να ειμαι μαζι σου , ουτε γυρω σου , ουτε τιπιτα , δεν μου εμαθε κανεις τι εστι αγαπη εσυ μονο . Μου εμαθες πως ειναι να αγαπας , και για αυτο τον λογο θα σε μισω για παντα , γιατι ειχε πει ενας ανθρωπος πιο εξυπνος απο εμενα πως δεν πιστευει τιποτα δεν ελπιζει σε τιποτα , ειναι ελευθερος , λοιπόν εγω πιστευω στα παντα και ελπιζω για τα παντα , τον κοσμο ολλο τον θελω αναμεσα στα χερια μου και πιστευω πως μου αξιζει , και θα ζησω οπως θα πεθανω , μια σκλαβωμενη υπαρξη , αλλα θα πεθανω . Εισαι ο μονος λογος που δεν θα ζησω για παντα .

[chamomil3v]

Παραιτουμαι

Αρχιζω να μισω εναν απο τους φιλους μου, πραμα που ειναι θλιβερο απο την μια αλλα απο την αλλη διαπιστωνω πως ειναι η κορυφωση ολων οσων εχουν συμβει τα προηγουμενα 5 χρονια. Με εχει κουρασει η overall συμπεριφορα του και το υφακι του γαμαω και δερνω... καθως και οτι με μειωνει συνεχως οχι μονο λεκτικα (στα μουλοχτα κανοντας ειρωνικα αστεια) οπως και το deminor του προς τα μενα. Καταλαβαινω οτι μετα απο τοσα χρονια φιλιας, και εχοντας τελειωσει λυκειο και πανεπιστημιο (ενω σπουδασαμε στην ιδια πολη btw) δεν ειμαστε οι ιδιοι ανθρωποι αλλα πιστευα πως μας συνδεουν ακομη πραγματα. I guess I was wrong. (οπως ειμαι αυτος στ αρχιδια του απεναντι μου ετσι και γω θα ειμαι απεναντι του ig)

[orgismenh]

Δεν πιστευα οτι εισαι τοσο αναισθητη

twra to mathes kai auto anon

[xehasmenesithakes]

Ειδα το ασκ που ελεγες για κατι που εχεις παρει απο αυτη την χρονια και ηρθα να πω και εγω το δικο μου γιατι ειμαι πολυ περηφανη🌸🌸Κανεις δεν ασχολειται μαζι μου.Και δεν το λεω αρνητικα.Περασα τοσα χρονια με τρομερες ανασφαλειες και φοβο για το τι πιστευουν οι αλλοι για εμενα.Μετα περασα μια φαση που προσπαθουσε να μην με νοιαζει το τι *πιστευα οτι* λενε.Και σε καποια φαση απλα συνειδητοποιησα that nobody was thinking about me,to begin with.Οι ανθρωποι σκεφτονται κυριως τον εαυτο τους.Δεν εχουν τον χρονο,την ορεξη,ουτε το ενδιαφερον για το τι κανεις γιατι ειναι πολυ απασχολημενοι με την ζωη τους. Και δεν ξερω αυτη η συνειδητοποιηση μου εδωσε μια μεγαλη αισθηση ελευθεριας.

Πλακα πλακα αυτο πραγματικα ειναι ενε τεραστειο βημα!Μπραβο σου ρε πολυ χαιρομαι ξερεις ποσοι ανθρωποι ειναι σκλαβοι αυτης της σκεψης.Ειναι πολυ δυσκολο να κανεις τετοιο μπρεικθρου,και γω μπορω να πω οτι τα παω καλα σε αυτο το θεμαα❤️Μεγαλωνουμε ωριμαζουμε