#οραση

[lenshop]

Τα μάτια σας αποκαλύπτουν τη χοληστερίνη: Πώς να δείτε τα σημάδια με μία ματιά!

Ξέρατε ότι τα μάτια σας μπορούν να αποκαλύψουν πολλά για την υγεία σας, ακόμη και χωρίς να το αντιληφθείτε; Όταν μιλάμε για τη χοληστερίνη, τα μάτια μπορούν να είναι ένα από τα πρώτα σημεία που υποδεικ��ύουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τα επίπεδά της.

Η χοληστερίνη, αυτή η ‘‘σιωπηλή’’ απειλή, μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την υγεία σας, αλλά ευτυχώς τα μάτια μπορούν να μας δώσουν πρώιμα σημάδια για να αντιδράσουμε.

Πώς η υψηλή χοληστερίνη επηρεάζει τα μάτια Η χοληστερίνη μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην κυκλοφορία του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των μικρότερων αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τα μάτια. Εάν τα επίπεδα χοληστερίνης παραμείνουν υψηλά για μεγάλο διάστημα, μπορεί να προκαλέσουν συσσώρευση λιπιδίων (λιπαρών ουσιών) στα αγγεία των ματιών, δημιουργώντας διάφορες οφθαλμικές παθήσεις.

Τα σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε

Ξανθέλασμα: Οι Κίτρινες Κηλίδες Γύρω Από Τα Βλέφαρα Αν παρατηρήσετε κίτρινες κηλίδες γύρω από τα βλέφαρά σας, πιθανότατα πρόκειται για ξανθέλασμα, ένα από τα πιο κοινά σημάδια υψηλής χοληστερίνης.

Αυτές οι κηλίδες είναι γεμάτες από χοληστερόλη και εμφανίζονται συνήθως στο άνω ή κάτω βλέφαρο. Αν και το ξανθέλασμα δεν προκαλεί άμεσα πόνο ή σοβαρά προβλήματα, είναι ένα ισχυρό σημάδι ότι τα επίπεδα της χοληστερίνης σας μπορεί να είναι αυξημένα, και πρέπει να το ελέγξετε με εξετάσεις αίματος.

Arcus Senilis: Η γκρίζα περίμετρος γύρω από την ίριδα Αν η ίριδα του ματιού σας αποκτήσει μια λευκή ή γκρίζα ταινία γύρω της, αυτό ονομάζεται arcus senilis και μπορεί να είναι ένδειξη ότι η χοληστερίνη σας είναι υψηλή.

Αυτό το φαινόμενο είναι πιο συχνό σε ηλικιωμένα άτομα, αλλά αν το παρατηρήσετε σε κάποιον νεότερο, θα πρέπει να ανησυχήσετε. Η συσσώρευση λιπιδίων γύρω από την ίριδα μπορεί να δείχνει ότι τα αιμοφόρα αγγεία του σώματός σας έχουν επηρεαστεί από την υπερβολική χοληστερίνη.

Θολή όραση Kαι Καταρράκτης Η αθηροσκλήρωση, δηλαδή η στένωση των αρτηριών λόγω της συσσώρευσης χοληστερίνης, μπορεί να επηρεάσει τα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, προκαλώντας θολή όραση ή ακόμα και καταρράκτη. Οι περιορισμένες ροές αίματος στους αμφιβληστροειδείς μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην όραση, ειδικά κατά την ανάγνωση ή την οδήγηση τη νύχτα. Αν και η σύνδεση του καταρράκτη με την χοληστερίνη δεν είναι απολύτως κατανοητή, ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι τα υψηλά επίπεδα χοληστερίνης μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξή του. Η συσσώρευση λιπιδίων στους φακούς των ματιών μπορεί να επιταχύνει την εμφάνιση καταρράκτη, μειώνοντας την ικανότητα του ατόμου να βλέπει καθαρά.

Τα μάτια σας μιλάνε! Η χοληστερίνη μπορεί να παραμείνει αθόρυβη για χρόνια, χωρίς να προκαλεί εμφανή συμπτώματα. Ωστόσο, τα μάτια σας μπορούν να σας ‘‘μιλήσουν’’ και να σας προειδοποιήσουν για πιθανές ανισορροπίες στην υγεία σας. Οι πρώιμες εξετάσεις και η πρόληψη μπορούν να σας βοηθήσουν να διατηρήσετε την υγεία των ματιών και την καρδιοαγγειακή σας υγεία σε εξαιρετική κατάσταση. Αν παρατηρήσετε κάποια από τα παραπάνω σημάδια, μην τα αγνοήσετε! Η καλή είδηση είναι ότι η υπερβολική χοληστερίνη μπορεί να ελεγχθεί. Αν παρατηρήσετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω σημάδια, είναι σημαντικό να κλείσετε ραντεβού με τον γιατρό σας για να κάνετε εξετάσεις χοληστερίνης. Ο τακτικός έλεγχος των ματιών μπορεί, επομένως, να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για την έγκαιρη διάγνωση προβλημάτων υγείας όπως η υψηλή χοληστερίνη και οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Όλοι οι Οπτικοί-Οπτομέτρες της εταιρίας μας ως επαγγελματίες υγείας ειδικεύονται στην αξιολόγηση τη�� όρασης και τη διάγνωση προβλημάτων των ματιών. Κλείστε ένα ραντεβού σε ένα από τα καταστήματά μας για ένα πλήρη οπτομετρικό και οφθαλμολογικό έλεγχο.

https://lenshop.gr/booking

Κυριάκος- Χρήστος Ανδριανόπουλος Οπτικός- Οπτομέτρης, BSc, MSc. Κατάστημα Lenshop Ακαδημίας- Αθήνα

[cherryjuicegf]

sorry but the english language kinda cooked with vision and looking synonyms

[murdermost-foul]

στις εξιστορησεις της ζωης σου συχνα ανταποκρινομαι με ριγη στη ραχοκοκκαλια τυλιγομαι σε κουβερτα πορτοκαλια γινομαι σερβετος τυφλος που καταληγει στην ακρη του ντιβανιου του γκρεμου ανικανος στα δακρυα και στη ποιηση ζητωντας αλλου ειδους οραση καθως ειμαστε πια μεγαλα παιδια που χρειαζονται πολλα δαχτυλα για να μετρησουν τον πισω χρονο να βυθισουν μακρια δαχτυλα για να αγγιξουν τον αρχικο πονο ωστε να μπορουν να διατηρησουν την χαρα το λεω ξανα στις εξιστορησεις της ζωης σου συχνα ανταποκρινομαι με ριγη στη ραχοκοκκαλια τυλιγομαι με κουβερτα πορτοκαλια γινομαι σερβετος τυφλος που καταληγει στην ακρη του ντιβανιου του γκρεμου ανικανος στα δακρυα και στη ποιηση ζητωντας αλλου ειδους οραση τοτε μονο ξαφνικα και ορμητικα ερχεται η επιβιωση και με βαζει σε αναγκαστικη απογειωση σε ταχυτητα αμυντικη σχεδον φωτος απομακρυνομαι μεσα σε θολο απειρου ιριδισμου και ετσι σε βλεπω φιλε γεματη με σκια ενος ρυθμου ειτε συμφωνεις ειτε διαφωνεις ειτε βρεθεις σε αφωνια συμπαικτη στην ιδια συγχορδια μαζι με μας επωνυμο συνθετη ενος μεγαλου επιτραπεζιου παιχνιδιου που μερικοι το ονομαζουν ιστορια και μερικοι το ονομαζουν ιστορια της ηδονης

[missdevildoll]

H SPHLIA

H ΣΠΗλια

δεν εφυγε ποτε απο μεσα σας

οτι μπει και οτι βγει

θα φαγωθει η θα γαμηθει

δεν θελετε να βγειτε καν απο την ασφαλεια της σπηλιας

σας

κυνυγι και πισω

και οτι βρεξει οτι κατεβασει

οτι ξημερωσει

αλλωστε ετσι σας εμαθε και η φυση

σημερα ηλιος

αυριο βροχη

μεθαυριο πλυμμηρα και καταστροφη

και κατασκευασαμε πιο γερες σπηλιες και δεν βλεπουμε τις καταστροφες

τριγυρω μας

παρα μονο αυτες που γινονται μεσα μας

και ετσι βαρβαροι και αμαρτωλοι μεσα στο αιμα μας

και στο dna μας

ξημερωνουμε και αλλη μερα κυνηγιου..

και κυνηγαμε ολοι το ψωμι. την ευτυχια. την ελευθερια.

το φως στην ψυχη που μας λειπει που δεν θα βρουμε ποτε στην σπηλια

που τυφλωθηκαμε πληρως

και οταν θα βγουμε απο αυτη

θα καταλαβουμε μοναχα οτι

οτι και αν καναμε οτι και αν βλεπαμε δεν ητανε αληθινο

ητανε οτι φερναμε εμεις στο μυαλο μας

οτι φερναμε εμεις απεξω μεσα στην ψυχες μας

και το παιζαμε γοερα συνεχεια μεχρι να ειμαστε ετοιμη να το αφησουμε

και με τα τυφλα μας ματια πια

να δουμε μια αληθεια που δεν ειχαμε ξαναδει με τα ματια

να δουμε μια αληθεια που δεν ειχαμε νιωσει με την οραση

αλλα να δουμε μια ματια στην ζωη ετσι οπως ακριβως ειναι πλασμενη

αγρια απροβλεπτη πανεμορφη γεματη συγκινησεις και αδικιες

ενα χαος που ολα παντα ��ινονται για καποιο λογο

για να δεις εσυ οτι δεν μπορεις μια ζωη να εισαι σε μια σπηλια

και να παιζεις την φυση

πρεπει να γινεις ενα με την φυση να την καταλαβεις να την συγχωρεσεις για αυτο που ειναι και να την αποδεχτεις. και να δαμασεις οσο μπορεις τα δοντια της. ειτε στον ηλιο ειτε στην βροχη ειτε στην πλυμμηρα .παντα υπαρχει τροπος να βρεις σκια, και νερο και κατυφυγιο και υψωμα. αρκει να ανοιξεις τον οριζοντα σου και να δεις τριγυρω οτι δεν εισαι μονο εσυ . αλλα ενας ολοκληρος κοσμος που σε χρειαζεται και τον χρειαζεσαι για να γινεται καλυτεροι μεσα απο την αλληλεπιδραση. απλα πλεον θα επιλεγεις εσυ ..τον τροπο και την ενταση της. δεν θα ματωνεις πια τον ευατο σου στην προσπαθεια να σωσεις καποιον. ουτε θα σκοτωνεις καποιον στην προσπαθεια σου να τον σωσεις. ουτε θα χασεις το χερι σου μεσα σε αλιγατορα για να το σωσεις απο βεβαιο πνιγμο. θα αφησεις τους ωμους χαλαρα και τον θεο ψηλα και θα εμπιστευτεις την φυση και τα δυο σου χερια και τα δυο σου ποδια και θα το παρεις αποφαση οτι μονο καλο θελεις να παραγεις να δινεις να μιλας και να επιστρεφεις στους αλλους. και οσο θα εχεις αυτο το συλλογισμο κοντα σου θα γινεται συνηθεια σου μερα με την μερα. θα ερχεσαι πιο κοντα στο να εξερευνησεις ολο σου το κοσμο. μακρια απο την σπηλια σου . και θα δεις οτι δεν την χρειαζοσουν καθολου. δεν υπαρχει κανενα λιονταρι που να θελει να σε φαει. αν δεν του κανεις κακο. και δεν υπαρχει κανενας κροκοδειλος που θα σου ζητησει βοηθεια οτι πνιγεται. μαθε μονο να χαιδευεις απαλα την ζωη και τους ανθρωπους και το χαδι που θα μενει να ειναι μονο χαδι αγαπης. μονο χαδι απαλης αγαπης σε αυτη την τρομερα επιπονη ζωη που ζουμε κλεισμενη σε δυο σπηλιες. του μυαλου μας. του σωματος μας. της ψυχης μας. απλα η τριτη μπορει να ελευθερωθει και πιο πριν.... εσυ που το διαβασες αυτο. κανε κουραγιο . παρε μια ανασα. και να ξερεις οτι το εχεις. οτι και αν ειναι αυτο που σκεφτεσαι να σκορπισεις στο διαβα σου . το εχεις ηδη μεσα σου . εισαι ακατεργαστο υλικο που μπορεις μοναχα με τις επιλογες σου να μην ξαναπληγωσεις εσενα η τον ευατο σου. Καντο! πιστευω και σε σενα και σε εμενα. και ακομα και αν καποιος απο τους δυο μας ειναι ο λαθος. εγω θα χαρω να πεθανω με ενα μαχαιρι στην πλατη απο σενα και με ενα χαμογελο στα χειλη οτι σου εδωσα την ευκαιρια για αγαπη και εγω το τηρησα. δικια σου σειρα απο ποια μερια θα κρατησεις το μαχαιρι.

[monimh-adieksodos]

ουαου tough one

παντως μοιαζεις λιγο με κινεζα

Οταν χαμογελαω εχω 7% οραση 😃

[orthodoxiaonline]

Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τα μάτια και την όραση

Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τα μάτια και την όραση

Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τα μάτια και σε αυτήν προσεύχονται όσοι έχουν πρόβλημα με την όρασή τους. (more…)

[oiktas]

Τυφλός άντρας ξαναβρήκε την όρασή του χάρη σε τεχνητό κερατοειδή

Τυφλός άντρας ξαναβρήκε την όρασή του χάρη σε τεχνητό κερατοειδή

Ένας 78χρονος τυφλός άντρας ξαναβρήκε την όρασή του χάρη σε ένα νέο είδος εμφυτεύματος κερατοειδούς, σύμφωνα με τον  ιστότοπο Israel Hayom. Ο κερατοειδής KPro που έχει αναπτύξει η ισραηλινή εταιρεία CorNeat, είναι το πρώτο εμφύτευμα που μπορεί να ενσωματωθεί απευθείας στο τοίχωμα των ματιών για να αντικαταστήσει ουλές ή παραμορφωμένους κερατοειδείς. Αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής…

[thoughtfullyblogger]

Όραση: Τα πέντε καλύτερα τρόφιμα για να την προστατέψετε

Όραση: Τα πέντε καλύτερα τρόφιμα για να την προστατέψετε

Ο αστικός μύθος θέλει το καρότο να βοηθά τους ανθρώπους να βλέπουν στο σκοτάδι. Μπορεί σε αυτή τη θεωρία να υπάρχει μια μικρή υπερβολή, η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτό το λαχανικό και μερικά άλλα τρόφιμα έχουν θετική επίδραση στη γενικότερη υγεία των ματιών μας. (more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Όραση: Τα πέντε καλύτερα τρόφιμα για να την προστατέψετε

Όραση: Τα πέντε καλύτερα τρόφιμα για να την προστατέψετε

Ο αστικός μύθος θέλει το καρότο να βοηθά τους ανθρώπους να βλέπουν στο σκοτάδι. Μπορεί σε αυτή τη θεωρία να υπάρχει μια μικρή υπερβολή, η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτό το λαχανικό και μερικά άλλα τρόφιμα έχουν θετική επίδραση στη γενικότερη υγεία των ματιών μας. (more…)

[lenshop]

Τι μπορεί να προκαλέσει η υψηλή μυωπία και γιατί πρέπει να την κρατήσουμε χαμηλά

Η μυωπία είναι μια πολύ κοινή διαθλαστική ανωμαλία του οφθαλμών, όπου οι ακτίνες του φωτός εστιάζουν πολύ πιο μπροστά από τ��ν αμφιβληστροειδή αντί να εστιάζουν επάνω του, με αποτέλεσμα να μειώνεται η καθαρή όραση στις μακρινές αποστάσεις. Όταν η μυωπία είναι σε χαμηλά επίπεδα δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, αλλά όταν εξελίσσεται προοδευτικά  σε υψηλή μυωπία, δηλαδή πάνω από τις 6 διοπτρίες, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές επιπλοκές για την υγεία των ματιών.

Τι Προκαλεί η Υψηλή Μυωπία;

Η υψηλή μυωπία μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ματιών μας, καθώς οι αλλαγές στη δομή του ματιού που την συνοδεύουν αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης αρκετών οφθαλμολογικών παθήσεων:

Αποκόλληση του Αμφιβληστροειδούς: Στην υψηλή μυωπία, το μάτι τείνει να επιμηκύνεται, με αποτέλεσμα ο αμφιβληστροειδής να γίνεται πιο λεπτός και πιο επιρρεπής σε ρήξεις ή αποκόλληση. Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι μια σοβαρή κατάσταση που απαιτεί άμεση ιατρική παρέμβαση, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια της όρασης.

Γλαύκωμα: Τα άτομα με υψηλή μυωπία έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης γλαυκώματος. Το γλαύκωμα είναι μια πάθηση που προκαλείται από αυξημένη πίεση στο εσωτερικό του ματιού και μπορεί να βλάψει το οπτικό νεύρο, οδηγώντας σε απώλεια της περιφερειακής όρασης και, σε προχωρημένα στάδια, σε τύφλωση.

Εκφύλιση του Αμφιβληστροειδούς (Μυωπική Εκφύλιση): Με την πάροδο του χρόνου, τα άτομα με υψηλή μυωπία μπορεί να αναπτύξουν μυωπική εκφύλιση του αμφιβληστροειδούς, μια κατάσταση που θυμίζει εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την κεντρική όραση.

Καταρράκτης: Η υψηλή μυωπία έχει συνδεθεί και με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καταρράκτη. Η συνεχής αλλαγή της μορφολογίας του ματιού ενδέχεται να επιταχύνει τη θόλωση του φακού.

��είωση της Ποιότητας Όρασης: Ακόμη και χωρίς τις παραπάνω παθήσεις, η υψηλή μυωπία μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα της όρασης, καθιστώντας πιο δύσκολο να επιτευχθεί καλή διόρθωση της όρασης με γυαλιά ή φακούς επαφής.

Γιατί Είναι Σημαντικό να Κρατήσουμε τη Μυωπία Χαμηλά;

Ο έλεγχος της μυωπίας, ιδιαίτερα σε μικρές ηλικίες, έχει γίνει αντικείμενο έντονης έρευνας και ανησυχίας τις τελευταίες δεκαετίες. Οι στρατηγικές διαχείρισης της μυωπίας στοχεύουν στη μείωση της ταχύτητας επιδείνωσης, προκειμένου να αποφευχθεί η ανάπτυξη υψηλής μυωπίας και οι σοβαρές επιπλοκές που την συνοδεύουν.

Μείωση του Κινδύνου για Σοβαρές Παθήσεις: Όσο χαμηλότερη είναι η μυωπία, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης σοβαρών παθήσεων όπως η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς και το γλαύκωμα. Ο περιορισμός της μυωπίας σε χαμηλά επίπεδα μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην προστασία της υγείας των ματιών μακροπρόθεσμα.

Καλύτερη Ποιότητα Όρασης: Η χαμηλότερη μυωπία σημαίνει καλύτερη διόρθωση της όρασης με γυαλιά ή με τους φακούς επαφής. Άτομα με χαμηλότερη  μυωπία μπορούν συχνά να βλέπουν καθαρά χωρίς υπερβολική εξάρτηση από γυαλιά και φακούς επαφής .

Λιγότερες Χειρουργικές Επεμβάσεις: Αν και οι επεμβάσεις διόρθωσης της μυωπίας, όπως η διαθλαστική χειρουργική (π.χ. LASIK), είναι διαθέσιμες, η υψηλή μυωπία αυξάνει την πολυπλοκότητα και τον κίνδυνο αυτών των επεμβάσεων. Κρατώντας τη μυωπία χαμηλή, μπορεί να μειωθεί η ανάγκη για μια χειρουργική επέμβαση ή να γίνει πιο απλή,ασφαλής.

Πώς Μπορούμε να Διαχειριστούμε τη Μυωπία;

Η σύγχρονη έρευνα προτείνει διάφορες μεθόδους για τον έλεγχο της μυωπίας, ιδιαίτερα στα παιδιά:

Ορθοκερατολογία: Ειδικοί ημίσκληροι φακοί επαφής που χρησιμοποιούνται μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορούν να αναδιαμορφώσουν προσωρινά το σχήμα του κερατοειδούς, ελέγχοντας την εξέλιξη της μυωπίας.

Ατροπίνη: Η χρήση οφθαλμικών σταγόνων με μικρή ποσοτητά ατροπίνης έχει δείξει ότι μπορεί να επιβραδύνει σημαντικά την αύξηση της μυωπίας σε παιδιά.

Χρήση ειδικών οφθαλμικών φακών: Όλες οι μεγάλες εταιρίες του χώρου όπως η Zeiss, η Hoya αλλά και η Essilor έχουν κατασκευάσει ειδικούς φακούς που βοηθούν στην επιβράδυνση της μυωπίας στα παιδιά. Ρωτήστε μας για να μάθετε περισσότερα.

Περιορισμός της Χρήσης Ψηφιακών Συσκευών: Ο περιορισμός του χρόνου μπροστά σε οθόνες και η αύξηση της δραστηριότητας σε εξωτερικούς χώρους έχουν συνδεθεί με χαμηλότερα επίπεδα μυωπίας.

Συχνές επισκέψεις σε Οφθαλμιάτρους και Οπτομέτρες και καλύτερης ποιότητας οπτικά μέσα (γυαλιά και φακούς επαφής) 

Η υψηλή μυωπία δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα που σχετίζεται με την ανάγκη για ισχυρότερα γυαλιά ή φακούς επαφής. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να επιφέρει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των ματιών μας. Η έγκαιρη αντιμετώπιση με τον έλεγχο της μυωπίας  ιδιαίτερα στα παιδιά, είναι κρίσιμης σημασίας για την πρόληψη επιπλοκών και τη διασφάλιση καλής όρασης σε όλη τη διάρκεια της ζωής .

Ρωτήστε μας σε ένα από τα καταστήματα Lenshop και ένα εξειδικευμένο οπτικός οπτομέτρης θα σας εξυπηρετήσει.

https://lenshop.gr

[eclecticstarlightblogger]

Οφθαλμικές ημικρανίες: Αιτίες και αντιμετώπιση

Οφθαλμικές ημικρανίες: Αιτίες και αντιμετώπιση

Οι οφθαλμικές ημικρανίες προκαλούν απώλεια της όρασης, ή τύφλωση, η οποία διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, μαζί με -ή μετά από- μια ημικρανία. Οι ειδικοί μερικές φορές αποκαλούν αυτά τα επεισόδια και ως “ημικρανίες αμφιβληστροειδούς”, ή και “μονοφθαλμικές ημικρανίες” (δηλαδή στο ένα μάτι). (more…)

[boulevard-of-broken-dreams6]

2 μεγαλες ασκησεις εξελ ρε ανθρωπε θελω 2 ωρες την μια, θες να γκαβωθω??

[greekblogs]

Πώς να προστατέψετε τα μάτια σας από το φως της οθόνης του υπολογιστή. Απλές και σωτήριες λύσεις

Πώς να προστατέψετε τα μάτια σας από το φως της οθόνης του υπολογιστή. Απλές και σωτήριες λύσεις

Περισσότερες από 10 ώρες την ημέρα κατά μέσο όρο, ξοδεύουμε κοιτάζοντας μια οθόνη, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα. Το μπλε φως της οθόνης και η υπεριώδης ακτινοβολία UVA-UVB που εκπέμπεται από τις ψηφιακές συσκευές επιβαρύνουν τα μάτια, προκαλώντας τη λεγόμενη φυσική κόπωση των ματιών. (more…)

[trappedself]

μια στάση να χαϊδέψω

φατσες ιστορικων αποποιησεων και μπασταρδεματων θνησιγενη γατια που αντεχουν δεκα χρονια με ματια απο αμμο, εγω, ποικιλια αιγυπτιακη  με οραση ελαφιου και κεφαλι σκανδιναβιας θελω να φυγω αντρες που μαθαινουν τροπους βρετανικους προκαλουν συναισθηματα πνευμονικου οιδηματος οταν κοντα μου ελαττωνουν ταχυτητα κι εγω θελω να πεθανω να γινω απανθρωπη να γαμωσταυρισω εχω το ονομα σου τα δαχτυλα σου παραδοξως μαλακα μπλεγμενα καταλαθος στα δικα μου την μυρωδια σου να εξεγειρει τα αφρικανικα μου κλιματα ολα τα ψεματα που χρειαζομαι -

[monaxikos-skantzoxoiros]

για το νταρκ;;;; σειραραραραρα. να πουμε για το στορυ;;; για τη σκηνοθεσια;;; για τα σκοτεινα δαση και ολα τα σκηνικα (το λατρεψα το βιντεν);;;; για τις ερμηνειαρες;;;; ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΟΥΝ ΦΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ; τι να πουμε. τρομερο απ την αρχη μεχρι το τελος. και οι σχεσεις οι μεταξυ τους και το γενικο στορυ και η σκηνοθεσια τα παντα ολα. Κλαυδία αρχόντισσα, πάρε μας τα υπαρχοντισσα. 1η σεζον: φάση τρομου 2η σεζον: δραματική (και αγαπημενη μου) 3η σεζον: science fiction.

αν με το ζορι πρεπει να βρω κατι κακο να πω (ε πρεπει παιδι ειμαι κι εγω, ζηλευω), θα εκραζα ισως που ξεφυγε το πραγμα λιγουλακι στην 3η σεζον. too much, too complicated, λίγη υπερπροσπάθεια ίσως. Αλλά εντάξει δεν κλώτσησε καθόλου.

σχολίασε κι εσύ όμως

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΑΟΥΝΤΙΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ; Καταρχας ολοι εκει ειναι sus, ολοι ανεξαιρετως και αυτο μου τη δινει ακομα αλλα θα το καταπιω γιατι κυριολεκτικα οτιδηποτε αλλο. απλα. Απλα. ΑΠΛΑ. *αρχιζει να φωναζει*

Η ΜΟΥΣΙΚΗ. ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ. Μας γαμησε η μουσικη, οπως γαμησε ο φωτισμος την ηδη λειψη οραση μου. Αλλα αξιζε, ανετα το ξαναεβλεπα απλα και μονο για να το εκτιμησω οσο γινεται. Ααααριστη παραγωγη και αν κρινω τους σκηνοθετες βασει του νταρκ τοτε και η επομενη σειρα τους το 1899 θα γαμησει ασχημα ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΑΟΥΝΤΙΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ;

[thebeardednightowl]

Δαγών

Συγγραφη : H. P. Lovecraft.

Μεταφραση / Προσαρμογη : The Bearded Night Owl.

*

Γραφω αυτες τις λεξεις κατω απο αβασταχτη ψυχικη πιεση, διοτι αποψε σκοπευω να δωσω τελος στην υπαρξη μου. Χωρις μιση δεκαρα στην τσεπη, και με τις ελαχιστες εναπομενουσες σταγονες απο το ναρκωτικο της επιλογης μου, το οποιο αρκουσε κατα περιστασεις απο μονο του ωστε να κανει την καθημερινοτητα μου εστω και λιγο υποφερτη, το μαρτυριο ειναι πλεον ανυποφορο. Εδω λοιπον, απο αυτη τη σκοτεινη σοφιτα, θα αφησω το σωμα μου να αιωρηθει στο κενο μεταξυ αυτου του μικρου παραθυρου και του τρισαθλιου πεζοδρομιου εκει κατω. Και να μην θεωρεις οτι η σωματικη μου εξαρτηση στην μορφινη με μετετρεψε σε καποιο ειδος αδυναμου και εκφυλισμενου μικροαστου. Οταν θα εχεις ακουσει τις τρεμαμμενες μαρτυριες μου, μονο τοτε θα δικαιουσαι να κανεις υποθεσεις, αν και ποτε δε θα καταφερεις πληρως να συνειδητοποιησεις, τον λογο για τον οποιο πρεπει εγω ταχιστα να βουλιαξω ειτε στην λησμονια ειτε στον αιωνιο υπνο του θανατου.

Ηταν σε μια απο τις πιο ανοιχτες και μηδαμινα επισκεψιμες υδατινες εκτασεις του απεραντου Ειρηνικου, που το εν πλω φορτιο του οποιου ημουν υπεθυνος, επεσε θυμα λεηλασιας ενος Γερμανικου πολεμικου. Ηταν τοτε που τα αρχικα σταδια των πρωτων σημπλοκων του μεγαλου πολεμου λαμβαναν χωρα και οι υπερωκεανιες δυναμεις του Ουνου δεν ειχα υποπεσει πληρως στην μετεπειτα τους εξαθλειωση, κατι που καθιστουσε το σκαφος μας ως ενα νομιμοτατο λαφυρο, ενω εμεις το πληρωμα του, τυγχαμε συμπεριφορας ακρως συνετης και δικαιοτατης καθοτι διατελουσαμε πλεον ως ναυτικοι κρατουμενοι. Τετοιας φιλελευθερης φυσης ηταν οι πειθαρχικες μεθοδοι των απαγωγεων μας δε, που μολις ενα πενθημερο μετα την εναρξη της αιχμαλοσιας μας, καταφερα μοναχος μου να αποδρασω με μια μικρη ξυλινη λεμβο, εχοντας μαζι μου νερο και προμηθειες για αρκετα μεγαλο διαστημα.

Οταν εν τελει βρεθηκα να πλεω ελευθερος και ακυβερνητος, τα περιχωρα μου στον οριζοντα δεν ενεπνεαν καμια οικειοτητα. Δεν ειχα ποτε υπαρξει ως πεπειραμενος πλοηγος, και ο μονος κατα γενικη προσεγγυση προσανατολισμος μου, γινοταν μεσω του ηλιου και των αστρων, για να καταληξω στο οτι επλεα καπου νοτια του ισημερινου. Για τις συντεταγμενες δε μπορουσα να ειμαι σιγουρος, και κανενα ιχνος γειτονικης ακτης η χερσαιας εκτασης δε βρισκοταν στο οπτικο μου πεδιο. Ο καιρος ειχε διατηρηθει αιθριος, και για αμετρητες μερες συνεχισα την ακυβερνητη μου πλευση, χωρις σκοπο και εκτεθιμενος στις πυρινες ακτινες του ηλιου, περιμενοντας εναγωνιωδως ειτε καποιο πλοιο να με πλευρισει ειτε να ξεβραστω στις ακτες καποιας κατοικησιμης γης. Αλλα ουτε πλοιο πλησιασε, ουτε κομματι στεριας εμφανιστηκε, και ειχα αρχισει ολομοναχος πλεον να απελπιζομαι καθως τα κυμματα συνεχιζαν να μου επιδυκνυουν την γαλαζια απεραντοσυνη τους να εκτεινεται, προς ολες τις κατευθυνσεις.

Η αλλαγη ομως, συνεβη ενω αναπαυομουν, και λεπτομερειες για αυτην δε θα βρεθω ποτε σε θεση να γνωριζω, διοτι ο υπνος μου, ενω ηταν πληρης απο ανυσηχα ονειρα και οραματα ταραχης, παρεμεινε συνεχης. Και οταν τελικα τα βλεφαρα μου ανοιξαν, παρατηρησα το κορμι μου να βρισκεται ημιθαμενο παν�� απο μια γλοιωδη εκταση, μαυρου και ανιερου βουρκου, που εκτεινοταν περιμετρικα μου σε μονοτονους κυμματισμους, για οσο εφτανε η οραση μου, και στην οποια εντοπισα και τη βαρκα μου ακινητοποιημενη, αρκετα μετρα μακρια.

Και ενω καποιος δικαιωματικα θα φανταζοταν οτι η πρωτη μου εντυπωση θα ηταν αυτη του θαυμασμου ενωπιον μιας τοσο τερατωδους σε εκταση και απροσμενης μεταμορφωσης του φυσικου τοπιου, εγω στα αληθεια εννοιωθα πολυ περισσοτερο τρομοκρατημενος παρα εκπληκτος. Διοτι αιωρειτο στον αερα και στο διαβρωμενο απο την αποσυνθεση εδαφος, ενα δυσοιωνο ψυγμα  που με παγωνε ολωσδιολου. Η περιοχη ηταν διασπαρτη απο τα κουφαρια σαπιων ψαριων, και απο αλλα λιγοτερο περιγραψιμα, πρωτιστως εμβυα οντα, τα ��ποια διεκρινα να προεξεχουν απο την βδελυρη λασπη της ατερμονης πεδιαδας. Ισως δε θα επρεπε να ελπιζω οτι θα υπαρξει ποτε εστω και μια περιπτωση του να αποδωσω με απλα λεγομενα, την απεριγραπτη αποκρουστικοτητα που κυριαρχει σε τετοιες συνθηκες απολυτης σιωπης και αγονης απεραντοσυνης. Δεν υπηρχε τιποτα ουτε στο ακουστικο, ουτε στο οπτικο μου πεδιο, περαν απο την αχανη εκταση της καταμαυρης λασπης, και εντουτοις...  ο ολοκληροτισμος της ακρας σιωπης συνδιαστικα με την ομοιορφια του σκοτεινου τοπιου, με καταπιεζε με ενα εμετικο συναισθημα ναυτιας και φοβου.

O ηλιος φλεγοταν απο ψηλα, διχως οι ακτινες του να εμβολιζουν το τοπιο, αφηνοντας το καλυμενο απο μια, ναι μεν ανεφελη, αλλα συναμα και αρκετα σκοτεινη αγριοτητα, λες και αντανακλουσε το μελανο ελος κατω απο τα ποδια μου. Καθως εσυρα το κορμο μου μεχρι την ακινητοποιημενη λεμβο, συνειδητοποιησα οτι μονο μια θεωρια φανταζε αρκετα εγκυρη ωστε να περιγραψει το τι ειχε συμβει. Μεσω μιας ηφαιστιακης αναταραχης ανευ προηγουμενου, ενα μεγαλο κομματι των ωκεανικων ηζιματων πρεπει να εκτοξευθηκε προς την επιφανεια, αποκαλυπτοντας περιοχες οι οποιες για ετη αμετρητων εκατομμυριων, κειτωνταν καλλυμενες κατω απο ανυπολογιστα βαθη υδατινης αβυσσου.

Τοσο τιτανια ηταν η εκταση της νεοσχηματισθεισας γης κατω απο τα ποδια μου, που δεν μπορουσα καν να αφουγκραστω τον παραμικρο κυμματινο θορυβο, οσο και αν προσπαθουσα.

Οι ιπταμενοι σαπροφαγοι ηταν επισης απωντες απο τα νεκρα κουφαρια τριγυρω μου.

Γυρνωντας πισω κοντα στη βαρκα, καθησα και βυθιστηκα στις ζοφερες μου σκεψεις. Η βαρκα στεκοταν πλαγιως, ημιβυθισμενη και αυτη στο βουρκο, παρεχωντας μου ελαχιστη σκια καθως ο ηλιος συνεχισε την πορεια του κατα πλατος των ουρανων. Και καθως η μερα προχωρουσε, το εδαφος αρχισε να αποξηρενεται και να δειχνει σημαδια επερχομενης σταθεροτητας για κανονικο πλεον βηματισμο. Εκεινο το βραδυ αποκοιμηθηκα ελαχιστα, και το επομενο πρωι συγκεντρωσα νερο και φαγητο στον σακο μου, προετοιμαζομενος για ενα χερσαιο ταξιδι προς αναζητηση του αποτραβηγμενου ωκεανου και καποιας πιθανης βοηθειας.

Το τριτο πρωινο, διαπιστωσα οτι το εδαφος ειχε ξεραθει αρκετα ωστε να μπορεσω ανετα να το βαδισω. Η οσμη των νεκρων ψαριων ηταν εξοργιστικη, αλλα ο νους μου ηταν απασχολημενος με πολυ πιο βαριες ανυσηχιες ωστε να αφησω κατι τοσο ασημαντο να με επηρεασει, και ετσι οπλιστηκα με θαρρος και εκανα την εναρξη του βηματισμου μου προς το αγνωστο. Ολημερης προχωρουσα σταθερα, καθοδηγουμενος απο εναν μακρινο ��οφισκο, που στεκοταν υψηλοτερα απο οτιδηποτε αλλο πανω σε ολη εκεινη την αγονη εκταση. Εκεινο το βραδυ κατασκηνωσα, και την επομενη μερα συνεχισα τη πορεια μου προς τον λοφο, αν και ακομα ο προορισμος μου φαινοταν σχεδον στην ιδια μακρινη αποσταση, οπως την πρωτη στιγμη που τον εντοπισα. Μεχρι το τεταρτο δειλινο, ειχα καταφτασει στους προποδες του λοφου, ενας λοφος που αποδειχθηκε να ειναι πολυ υψηλοτερος απο οτι ειχα εξ' αποστασεως εκτιμησει, καθως ειχα παραπλανηθει απο την παρεμβαλουσα πεδιαδα. Εξουθενωμενος ωστε να επιχειρησω την αναβαση, εγειρα και αποκοιμηθηκα στην σκια του υψωματος.

Δεν γνωριζω τον λογο, αλλα τα ονειρα μου ηταν πολυ εξαλλα εκεινη την νυχτα, και πρωτου η φθινουσα και εντυπωσιακα αμφικυρτη σεληνη προλαβει να ορθωθει στα ανατολικα υψη του ουρανου, αφυπνηστικα εντος μιας παγωμενης εφυδρωσης, αποφασισμενος να παραμεινω πλεον αγρυπνος. Τετοιας φυσεως ηταν τα οραματα που αντικρυσα κοιμωμενος, που δεν ειχα αλλες δυναμεις να τα ξαναυποστω. Και εκει, κατω απο την λαμψη του φεγγαριου, διαπιστωσα το ποσο ανοητα ειχα πραξει, επιλεγοντας να ταξιδευω κατα το φως της ημερας. Χωρις τις επιπονες αντανακλασεις του ηλίου, το ταξιδι μου θα ηταν πολυ λιγοτερο κοπιαστικο. Και πραγματι, εκεινη τη συγκεκριμενη στιγμη ενοιωθα πολυ πιο ικανος να επιχειρησω την αναβαση που με ειχε αποκαρδιωσει το προηγουμενο δειλινο. Σηκωσα το σακιδιο μου και ξεκινησα για την κορυφη.

Ανεφερα πριν οτι η ατερμονη μονοτονια της κυμματιστης πεδιαδας, ηταν μια πηγη αοριστου τρομου για μενα, αλλα πλεον θεωρω τον τρομο μου μεγαλυτερο την στιγμη που βρεθηκα στην κορυφη τους υψωματος και αφησα το βλεμμα μου να πεσει στην αλλη πλευρα, μεσα σε ενα φαραγγι, εναν γιγαντιαιο λακκο ανυπολογιστου βαθους, με αβυσσαλαιες μαυρες εσοχες, ανεγκιχτες απο το φως του φεγγαριου, το οποιο ακομα βρισκοταν σε αρκετα ανημπορη υψομετρικα θεση ωστε να τις φωτισει. Εννοιωσα εκεινη τη στιγμη οτι στεκομουν στην ακρη της υφηλιου, να ατενιζω απο το χειλος της τo απυθμενο χαος της αιωνιας νυχτας. Ο τρομος με διαπερασε ανασκαλευοντας μεσα μου αλλοκοτες θυμησες του Χαμενου Παραδεισου, και της αποτροπαιας αναρηχησης του Εωσφορου απο το βασιλειο του Ερεβου.

Και καθως το φεγγαρι ορθωνοταν στον ουρανο, αρχισα να διαπιστωνω οτι οι πλαγιες του φαραγγιου δεν ηταν τοσο καθετες οσο τις ειχα φανταστει. Προεξοχες και επιπεδοι βραχοι αρχισαν να υποσχονται μια αξιοπρεπη καταβαση, και επειτα απο μια σταδιακη πτωση μερικων εκατονταδων μετρων, η κληση της κατηφορας ομαλοποιηθηκε. Ωθουμενος απο μια παρορμηση που δεν μπορω επακριβως ��α αναλυσω, κατρακυλισα με δυσκολια τους βραχους και σταθηκα ορθιος στην πρωτη ομαλη πλαγια απο κατω, αγναντευοντας τα Στυγγια βαθη στα οποια ιχνος φωτος δεν ειχε ακομα διυσδυσει.

Και τοτε ολη μου η προσοχη αιχμαλωτιστηκε απευθειας απο ενα αχανες, μοναχικο αντικειμενο στην απενταντι πλαγια, κατι το οποιο εγειροταν αποτομα περιπου στα 100 μετρα μπρoστα μου. Βεβαιωθηκα οτι ηταν ενας γιγαντιαιος και μοναχικος πετρινος ογκος. Η εντυπωση που μου αφησε ηταν αρκετα ιδιαιτερη και μου αφησε επισης και την εντονη αισθηση οτι ο σχηματισμος του και η τοποθετηση του, δεν ηταν αποκλειστικα εργα της φυσης. Και μετα απο μια πιο διερευνιτικη παρατηρηση, εννοιωσα να πλυμμηριζω απο συναισθηματα που μου ειναι ακομα και τωρα δυσκολο να περιγραψω, διοτι παρα το πελωριο μεγεθος του, και την τοποθετηση του σε μια αβυσσο που αποκαλυφθηκε απο τα εγκατα των ωκεανων, κι απο μια ξεχασμενη εποχη που η γη μας ηταν ακομα βρεφος, συνειδητοποιησα διχως αμφιβολια οτι αυτο το αποκοσμο αντικειμενο, ηταν ενας αρτιος σχηματικα Μονολιθος, του οποιου ο τεραστιος ογκος ηταν αποτελεσμα της τεχνης, πιθανως και της λατρειας, καποιων ζωντανων, σκεπτομενων όντων.

Ζαλισμενος και φοβισμενος, και εντουτοις χωρις ιχνος επιστημονικης ή αρχαιολογικης περιεργειας, αρχισα να επιθεωρω τα περιχωρα μου σχολαστικα. Το φεγγαρι, τωρα σχεδον καθετα απο πανω μου, εφεγγε περιεργως και ζωηρα ανωθεν των αποκρυμνων γκρεμνων που πλαισιωναν το χασμα, αποκαλυπτωντας μια ευρια υδατινη συσσωρευση στη βαση του Μονολιθου, να απλωνεται πλαγιως εκτος του οπτικου παιδιου και στις δυο κατευθυνσεις, και σχεδον να μου γλυφει τα ποδια καθως στεκομουν στη πλαγια. Κατα πλατος του βαραθρου, αδυναμοι κυμματισμοι ξεπλεναν με διαδοχη την βαση του κυκλωπειου βραχου, στου οποιου την επιφανεια μπορουσα πλεον να διακρινω καποιες επιγραφες και μερικα ακατεργαστα γλυπτα. Η γραφη ηταν σε ενα συστημα ιερογλυφικων που μου ηταν εντελως αγνωστο και δεν θυμιζε τιποτα απο τα συστηματα που ειχα δει στα βιβλια, απαρτιζομενο επι το πλειστω απο παραδοσιακα υδροβια συμβολα, οπως ιχθεις, χελια, χταποδια, ωστρακοειδη, μαλακια, φαλαινες και διαφορα ακομα τετοιας φυσεως. Ηταν αρκετες επισης οι εικονες θαλασσιας ζωης παντελως αγνωστης στον συχγρονο ανθρωπο, των οποιων οντων ειχα ειδη παρατηρησει την αποσυνθεση καθως ανασηκωθηκαν μαζι με τα εγκατα του ωκεανου για να σχηματισουν εκεινη την μαυρη πεδιαδα.

Ηταν οστοσο οι γλυπτες απεικονισεις, που με τραβηξαν πιο πολυ και με συνεπηραν.

Ξεκαθαρα και ορατα κατα μηκος των κυμματισμων και λογω του πελωριου μεγεθους τους, ηταν ενα μεγαλο φασμα απο αναγλυφα που ηταν ικανα να διεγειρουν τον εικονοπλαστικο φθονο ενος Ντορ. Πιστευω οτι αυτα που απεικονιζαν, ηταν ανθρωποι - τουλαχιστον, ενα συγκεκριμενο ειδος ανθρωπων, καθ'οτι εκεινα τα πλασματα απεικονιζονταν να ψυχαγωγουνται σαν τα ψαρια στα νερα καποιου θαλασσιου σπηλαιου, ή να αποδιδουν τιμες σε καποιο Μονολιθικο βωμο που φαινοταν επισης να ειναι σκεπασμενος απο τα κυμματα. Για τα προσωπα τους και την εμφανιση τους, δε τολμω να μιλησω με λεπτομερειες... διοτι μονο στη θυμηση τους νοιωθω την οψη μου να χλωμιαζει. Τερατομορφα σε τετοιο βαθμο που ουτε η φαντασια του Ποε ή του Μπαλγουερ θα μπορουσε να δημιουργησει. Το γενικο τους σουλουπι παρεμενε σχηματικα ανθρωπινο, περαν απο τα δικτυωτα τους χερια και ποδια, τα απιστευτα πλατια και πλαδαρα χειλη τους, τα πρησμενα τους γυαλιστερα ματια, και διαφορα αλλα χαρακτηρηστικα πολυ λιγοτερο ευχαριστα για να τα ανακαλεσω. Και ολως περιεργως, φαινοντουσαν να ειναι σκαλισμενα σε διαστασεις εκτος προοπτικης αναλογικα με τους γραφικους τους περιγυρους, με ενα πλασμα συγκεκριμενα να απεικονιζεται καθως σκοτωνει μια φαλαινα, η οποια φαινοταν ελαχιστα μεγαλυτερη απο αυτο. Εννοιωσα την ανασα μου να βγαινει πιο ηχηρα απο οτι αντιλαμβανομουν, το βλεμμα μου ακομα να περιεξεργαζεται την αποκρουστηκοτητα και το εντυπωσιακο τους μεγεθος, αλλα εκεινη την στιγμη καταφερα να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν ηταν τιποτε αλλο παρα οι φανταστικοι θεοι καποιας πρωτογονης παραθαλασσιας φυλης, μιας φυλης της οποιας οι τελευταιοι απογονοι ειχαν αφανιστει εδω και χιλιετιες πριν ακομα ο πρωτος προγονος του ανθρωπου του Νεαντερθαλ ειχε καν γεννηθει.

Εκθαμβος απο αυτη την απροσμενη μου ματια πανω σε μια παρελθοντικη συλληψη για την οποια θα αμφεβαλαν ακομα και οι πιο τολμηροι ανθρωπολογοι, σταθηκα στοχαζομενος ενω οι ακτινες της σεληνης αντανακλουσαν περιεργως πανω στο υδατινο καναλι μπροστα μου.

Και τοτε ξαφνικα, το ειδα.

Με την ελαχιστη αναστατωση να δηλωνει τον σηκωμο του στην επιφανεια, το πλασμα εμφανιστηκε μπροστα μου πανω απο τα σκοτεινα νερα. Η μαζα του απεραντη και αηδιαστικη, σαν αυτη του κυκλωπα Πολυφημου.... να εκτοξευται προς τον μονολιθο σαν το εκπληκτικοτερο τερατουργημα μιας εφιαλτικης φαντασιας, τυλιγοντας τα γιγαντιαια φολιδωτα του χερια γυρω απο την πετρα, γερνοντας την αποκρουστικη του κεφαλη και ξεσπωντας σε μια σειρα απο αποκοσμες κραυγες απεριγραπτης κτηνωδιας.

Ηταν σε εκεινη τη φρικτη στιγμη, που εχασα τα λογικα μου.

Απ'την φρενηρη αναβαση μου πισω προς τις πλαγιες και τα γκρεμνα, και ��πο την παραλληρηματικη μου επιστροφη στην ακινητοποιημενη βαρκα, ελαχιστα θυμαμαι. Νομιζω πως τραγουδουσα μεγαλοφωνα και στα κενα ξεσπουσα σε παρανοικα γελια. Εχω νεφελωδεις αναλαμπες μιας μεγαλης καταιγιδας και μετα απο λιγο καταφερα να πλησιασω την βαρκα. Ειμαι σιγουρος οτι αντηχουσαν ουρανοκρουσιες, κεραυνοι και αλλοι πρωτογονοι ηχοι οργης που μονο η φυση μπορει μεσω τετοιου μεγαλοπρεπου δεους να εκφρασει.

Οταν ελευθερωθηκα απο τις σκιες, βρισκομουν στο κρεβατι ενος νοσοκομειου στο San Francisco, φερμενος εκει απο τον καπετανιο του αμερικανικου πλοιου που με ειχε διασωσει απο τα ανοιχτα του ωκεανου. Μεσα στο ντελιριο μου ξεστομισα πολλα, αλλα διαπιστωσα οτι σχεδον κανενας δεν ειχε δωσει προσοχη στα λογια μου. Κανεις απο τους διασωστες μου δεν γωριζε τιποτα για καμια νεοσχηματιθεισα εκταση γης κεντρικα του Ειρηνικου, ουτε το θεωρησα απαραιτητο να επιμεινω σε λογια ανυποστατα, στα οποια ηξερα πολυ καλα οτι δεν θα μπορουσαν ποτε να πιστεψουν. Καποτε αναζητησα εναν περιβοητο εθνολογο, και τον απασχολησα με τις παραξενες ερωτησεις μου περι του αρχαιου Φιλισταικου θρυλου του Δαγών, του ιχθυομορφου θεου... αλλα η απροθυμη συμβατικοτητα με την οποια αντιμετωπιζε τις αποριες μου, με απετρεψε απο το να πιεσω περαιτερω την κατασταση.

Και ειναι τις νυχτες, ειδικα οταν η σεληνη σηκωνεται φθινουσα και αμφικυρτη, που τον βλεπω ξανα. Δοκιμασα την μορφινη... αλλα αυτη η ουσια μου προσεφερε μονο προσωρινες ανακουφισεις, και τωρα ειμαι φυλακισμενος στον εθισμο της σαν ανημπορος σκλαβος.

Γιαυτο επιλεγω τωρα... να τα τελειωσω ολα.

Η ιστορια μου ειναι πλεον γραμμενη ολοκληρωμενα και αναλυτικα, για οποιονδηποτε πιθανως θελησει να πληροφορηθει ή υπεροπτικα να χλευασει τα λογια ενος παρανοικου. Και ειναι συχνα που αναρωτιεμαι αν ηταν ολα απλα μια ψευδαισθηση, μια διαστρεβλωμενη σειρα απο βδελυρες εικονες καθως κειτομουν κατω απο το λιοπυρι στην παρασυρομενη βαρκα μετα την αποδραση μου απο το γερμανικο πολεμικο...  Αυτα ρωταω τον εαυτο μου, και ειναι εκεινες τις στιγμες που επανερχονται τα αποκρουστικα οραματα προς απαντηση μου... πιο ζωντανα απο ποτε!

Δεν μπορω να θυμηθω τον ωκεανο χωρις να με κυριευσει το ριγος για ολα εκεινα τα απροσδιοριστα οντα που μπορει αυτη τη συγκεκριμενη στιγμη να σερνονται και να σπαρταρουν στα αβυσσαλεα του αποκρουστικα βαθη, λατρευοντας τα αρχεγωνα Μονολιθικα τους ειδωλα, σκαλιζοντας τις δικες τους αποκρουστικες μορφες και αναπραστασεις, πανω σε υποβρυχιους οβε��ισκους και βυθισμενους ογκους γρανιτη.

Ονειρευομαι την ημερα που θα αναδυθουν με την παλιρροια και θα ξηλωσουν με τα βρωμερα τους νυχια, τα απομειναρια της αδυναμης και απο τους πολεμους ρημαγμενης εναπομεινουσας ανθρωποτητας, καταβαραθρωνοντας την παλι στα βαθη μαζι τους...

Την ημερα που η γη μας θα βυθιστει, και τα σκοτεινα βαθη της αβυσσου να αναδυθουν αναμεσα σε ενα πανσυμπαντικο πανδαιμονιο.

Το τελος πλησιαζει. Ακουω θορύβους στη πορτα... Ηχους υγρους, λες και καποιο πελωριο ολισθηρο σωμα αγκομαχαει απο πισω της...

Δεν θα το αφησω να με βρει...

Θεε μου... αυτο το... αυτο το χερι!

Στο παραθυρο.... ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ!