#ολα η τιποτα

[vrwmikh-texnh]

Και με την καρδια στα χερια

θα ερθω να σου πω

πηγαινε με ως τα αστερια

ή ως το γκρεμο.

[orgismenh]

Για τον υφυπουργό ναυτιλίας ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε άψογα μια εβδομάδα σχεδόν που καίγεται ολόκληρη η Ρόδος. Για τον κύριο Μητσοτάκη και το επιτελείο του λοιπόν απ' την στιγμή που δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν αναγνωρίζουμε την αξία της πανίδας και της χλωρίδας της περιοχής. Χάθηκαν τόσα αθώα πλάσματα, κυρίως ελάφια τα οποία αποτελούσαν είδος προς εξαφάνιση, αλλά δεν μας νοιάζει αφού δεν ήταν άνθρωποι, χάθηκε τόση δασική έκταση μα σιγά τι έγινε; Θα σας βάλουμε ανεμογεννήτριες! Χάθηκαν ανθρώπινες περιουσίες γιατί η φωτιά δεν περιορίστηκε και έφτασε σε χωριά, αλλά ψηφοφόροι του μην αγχώνεστε θα σας πετάξει κάτι ψιχουλάκια για να πάρετε μια κουζίνα, ένα ψυγείο και ένα πλυντήριο κι αυτά αν το κράτος κρίνει ότι πληρούνται τα κριτήρια ώστε να τα λάβετε, θα πάρουμε και εμείς ένα Rhodes pass για την ανάπλαση του νησιού το καλοκαίρι του '24 και όλα καλά. Βασικά το καλοκαίρι του '24 θα καίνε άλλο νησί ή άλλη περιοχή οπότε θα έχουμε ξεχάσει τις φωτιές στη Ρόδο όπως ακριβώς έγινε και με την Εύβοια.

[upofainomenos]

« Και απο καρδια θα παω

Γιατι ειναι μεγαλη η καρδια μου »

Και καπως ετσι γιορτασαμε τα 11 χρονια. 11 χρονια που ειναι παροντες στην σκηνη, στην καθημερινοτητα μας, στα ακουστικα μας, στην ζωη μας. Προσωπικα ως ενα παιδι που εφαγε τρομερο μπουλινκ σε ολη μου την ζωη μεχρι το τελος του σχολειου, μονιμη ψυχολογικη πιεση και λεκτικη βια απο γονεις ( με γνωμωνα την αγαπη παντα) και πολλα ακομη, αυτοι οι ανθρωποι ( οπως και αλλοι του χωρου, οπως ο Ακης aka 12ος Πιθηκος, ή ο Γωργος aka Novel 729 ) ειναι ο λογος που ειμαι ζωντανος σημερα. Με κρατησαν οταν υπηρχαν νυχτες που ηθελα να «φυγω», ηταν εκει να μου πουν πως ολα θα πανε καλα και να χαμογελαω οταν ολοι ελεγαν το αντιθετο.

Σας αγαπαω πολυ παιδια, και μακαρι καποια στιγμη να εκανα καθε εναν απο εσας μια αγκαλια, να σας εσφιγγα το χερι να σας πω ενα απλο ευχαριστω. Οχι φωτογραφιες, οχι στορυς. Τιποτα. Απλα μια αγκαλια και ενα ευχαριστω. Γιατι για μενα αυτο ειστε. Φιλοι, αδερφια, ξαδερφια. Οπως θελετε μεταφραστε το!

Γιατι οπως ειχε πει και ο Θανασης στο «Ελα Μαζι Μου»,

- καλη επιρροη το ελληνικο ραπ για φαντασου -

[yourfaveblogger]

Η ζωη ειναι κυριολεκτικα τοσο περιεργη. Σε φερνει κοντα με ανθρωπους και μετα απλα στους περνει πισω και εσυ πρεπει απλα να συνεχισεις να ζεις σαν να μην τους γνωρισες ποτε, σαν να μην τους ειπες τους φοβους σου, τις τρελες σου, τα ονειρα σου, σαν να μην τους αγγιξες ποτε, σαν να μην τους κρατησες ποτε, σαν να μην κοιμηθηκαν ποτε στην αγκαλια σου σαν μικρα παιδια,ετσι απλα απο την μια στιγμη στην αλλη πρεπει απλα να αποδεκτεις πως θα ειστε δυο πολυ γνωστοι αγνωστοι. Ολα τα υπολοιπα δεν υπαρχουν πια, εσεις δεν υπαρχετε πια, το μονο που υπαρχει πια για να θυμιζει την παρουσια τους μεσα στην ολη απουσια τους ειναι το κενο που αφηνουν αφου φυγουν. Στην ζωη, στο κρεβατι, στο διαμερισμα, στην μερα, στην νυχτα, στην ψυχη. Ενα κενο που δεν μπορεις να το αποφυγεις και που δεν γεμιζει με τιποτα, πρεπει να μαθεις να ζεις με αυτο και ισως καποια στιγμη σταματησεις να βουλιαζεις μεσα του, ισως καποια στιγμη απλα η πληγη κλεισει και μεινει μονο ενα μικρο σημαδι, ��να σημαδι να σου θυμιζει τι ενιωσες, ποσο ενιωσες και ποσα μπορεις ακομα να νιωσεις και ισως τοτε να μην πονας και ισως τοτε να εισαι ενταξει με την ζωη που παιρνει τους ανθρωπους ετσι απλα, και ισως να εχεις μαθει και συ να τους αφηνεις απλα να φυγουν.

[xehasmenesithakes]

Θελω γυμνη αληθεια να σου δωσω,σκεφτομαι

Καποιοι κανουν ερωτα τωρα, καποιοι βομβαρδιζονται ,καποιοι γελανε,καποιοι πεφτουν για υπνο και αλλοι ξυπνανε.

Και γω περπαταω στο δρομο με τα ακουστικα στα αυτια μου και τη μουσικη τοσο δυνατα σαν ασπιδα γυρω μου,τιποτα δεν μπορει να μπει στο κοσμο μου.

Τα φωτα,οι περαστικοι ,τα γεματα μαγαζια πανω στα πεζοδρομια οι μουσικες.Τα νιωθω ολα να με πλαισιονουν,αλλα δεν με αγγιζουν,τα διαβαζω σαν βιβλιο.

Καποιος πεθαινει τωρα,καποιος γεννιεται,κατι τελειωνει.Καποιος αναρωτιεται.

Αναρωτιεται αν αυτα τα τυχαια γεγονοτα,υπακουν καπου σε καποια αρχη μεγαλυτερη απο μας , συμπαντικη ισορροπια.Αναρωτιεται αν κρυβεται απο πισω μια πελωρια ζυγαρια.Μια ζυγαρια που χωρα να ζυγισει το βαρος ολου του κοσμου.Αναρωτιεται αν υπαρχει αντιβαρο.

Ο δρομος απο την δουλεια στο σπιτι,ειναι μακρης αλλα ομορφος.Εχω δοκιμασει ολες τις διαδρομες που θα μπορουσα να παρω και εχω κατασταλαξει.Αυτη ειναι η αγαπημενη μου.

Εχει ζεστα φωτα,και ωραια σπιτια ,εχει ανθρωπους οχι πολλους για να σε πνηγουν αλλα αρκετους για να νιωθεις τη ζωη γυρω σου.

Παρατηρω τα αυτοκινητα στοιχισμενα το ενα πισω απο το αλλο,κοιταω τα κοκκινα τους φωτα,την αντανακλαση των κοκκινων φωτων στα μαρμαρα των νεοκλασικων,Βλεπω τα κλειστα πατζουρια και τα παλια κουδουνια,Τα θερμα φωτα απο τα παραθυρα.

Καταπινω αυτη τη γλύκα και εστερνιζομαι την ομορφια ακατεργαστη,φιλτραρισμενη μονο απο τα ματια μου.Που αλλοτε ξεχνανε να την αφουγκραστουν και αλλοτε δεν χωρανε να την απορροφησουν.

Ανοιγοκλεινω τα ματια μου, και σκεφτομαι με ποσους διαφορετικους τροπους εχουν δει αυτα τα ματια τον κοσμο.Αν δεν ηταν κολλημενα πανω στο προσωπο μου,θα μου ηταν τοσο δυσκολο να δεχτω οτι ειναι τα ιδια δικα μου ματια.

Σημερα συνειδητοποιησα,οτι δυο ειναι οι στιγμες που σκεφτομαι κατι αληθινα δικο μου.Η μια ειναι οταν κλεινω το φως πριν κοιμηθω, και η αλλη ειναι εδω σε αυτη τη διαδρομη απο τη δουλεια στο σπιτι.

Σκεφτομαι οτι θελω να σου δωσω γυμνη αληθεια και ομορφια ακατεργαστη,μα πως να τα πιασω να στα δωσω;

Ταπεινες σκεψεις εχω.Ουτε τρομερα νοηματα ουτε συμπερασματα.Ταπεινες σκεψεις με σταθερο βημα στα ιδια πεζοδρομια.

Οι δικιες μου μουσικες

οι δικιες μου φθηνες φιλοσοφιες ,που μου τις πουλαω , και μου τις αγοραζω και ετσι συνεχιζω να περπαταω τα ιδια πεζοδρομια.

Κρατωντας μια ελπιδα στα χειλη και μια ενοχη στο λαιμο και αγνοωντας την γη που σειεται κατω απο τα ποδια μου.

Περπατω προς τελος του κοσμου,ονειρευομαι.

Δεν ξερω αν σκεφτομαι, νομιζω εγω μονο ονειρευομαι.

Νομιζω αν καποιος με ρωταγε ποια ειναι τα δυο πραγματα που κανω καλυτερα σε αυτη τη ζωη.

Το ενα σιγουρα ειναι να απολαμβανω τη μουσικη και το δευτερο ειναι να ονειρευομαι.

Χανομαι στα ονειρα τελευταια..

Η σκεψη ειναι μια σταγόνα θεου μεσα σε ολη αυτη την ευθραυστη ανθρωπινη υπαρξη.

Ειναι τοσο επικυνδινο να υπαρχει κατι τοσο ατιθασο μεσα σε κατι τοσο φυσικα ορισμενο.

Κατι αφθαρτο μεσα σε κατι φθαρτο.

Το αγαπω ομως

Εμενα αυτη η σταγονα εχει σβησει μερες και νυχτες δειψας.

αλλοτε σαν χαδι τη νιωθω στο μαγουλο

Αλλοτε σα χαστουκι

Αλλοτε παλι ειναι ευγενικη και μου επιτρεπει να σε αγγιξω ξανα απο την αρχη

Υπαρχουν στιγμες που θολωνουν τα νερα και με ψαχνω στους καθρευτες και ρωταω τα ειδωλα αν ξερουν που πηγα.

Και μετα με αγγιζεις και ξαφνικα το δερμα γινεται τοσο δικο μου ξανα και για λιγο το αισθανομαι.

Αλλα αληθεια αν με ρωτας νιωθω πως ολα οσα ειμαι ειναι αυτη η σταγονα.

Νιωθω οτι χωραω ολοκληρος,εκει

Στο δακρυ που διασχιζει το προσωπο σου

Στην αλμυρη γευση που αφηνει στα χειλη σου

Ολα,Τοσο εγω.

[nofuckinlabels]

Ειναι αργα

Εχω στο μυαλο μου συνεχεια εκεινο το σουπερμαρκετ που πηγαμε για να παρουμε υλικα να μαγειρέψεις

Εγω απλα σε κοιτουσα

Ησουν τοσο ετοιμος να αγαπησεις ολα εκεινα που λατρευα να κανω οσο χαζα και να ηταν

Δεν ξερω γιατι αυτη η στιγμη εγραψε με τετοιον τροπο στο μυαλο και το σωμα μου

Γινομουν ξανα κοριτσακι καθε φορα που με φιλαγες

Ημασταν και οι δυο τοσο μικροι τοτε και ομως σου ειχα πει πως φτιαξαμε το δικο μας οικοσύστημα

Ημασταν μεγάλοι

Για μια μερα μεναμε μαζι και ημασταν οικογενεια

Καναμε την πραγματικοτητα λιγοτερο πληκτικη

Μου λειπεις

Είπα πως αγαπαω παντα το ιδιο προτυπο σε διαφορετικα σωματα ομως αν θες την αληθεια με γοητευει οτιδηποτε μοιαζει με εσένα

Χαμογελουσα με μια πικρια καθε φορα που εκεινος ελεγε κατι που συνηθιζες να λες εσυ

Εμοιαζε το γελιο σας και καθε φορα που τον ακουγα ησουν ξαφνικα εκει

Αληθεια νομιζα οτι πλεον εισαι μια μακρινη αναμνηση

Καποιος που αγάπησα

Καποιος που οταν σκεφτομαι νοσταλγω την αθωότητα του πρωτου ερωτα

Τελικα εισαι πολυ παραπανω απο αυτο

Με εσενα δεν υπαρχει εφησυχασμός ουτε νοσταλγια

Υπαρχει ενας οξυς πονος απο την απουσια σου που βρισκεται εκει για να μου θυμίσει οτι δεν θα συμβιβαστω ποτέ με εμας χωριστα

Δεν θελω να λέω μεγαλες κουβεντες ωστόσο

Ο ερωτας σε περιστρέφει απο την μια μεθη στην αλλη

Ολα μπορουν να αλλαξουν ανα πασα στιγμή

Οχι ομως τωρα.

Τωρα τυχαια παιζει το αγαπημενο σου τραγουδι και σε νιωθω να με χαιδευεις

Θα θελα να ειμαι δικια σου

Θα θελα να γυρναω σπιτι και να σε βρισκω εκει

Θα θελα να πλενω τα πιατα αφου μαγειρέψεις

Θελω να εμποτισω την πραγματικοτητα μας με ερωτα

Τιποτα δεν μπορει να ειναι ασχημο οταν μου κρατας το χερι

Αληθεια περπατω καλυτερα οταν το χερι σου σφίγγει το δικο μου

Σε αγαπουσα τοσο πολυ ομως απο οταν εφυγες εμαθα τις πραγματικες διαστασεις αυτου του συναισθήματος

Με γνωρισες οταν γνωριζα τον κοσμο

Διψουσα για εμπειριες

Ακομα διψαω

Τωρα ομως θα εδινα τα παντα να πηγαινουμε καθε απογευμα στο ιδιο σουπερμαρκετ

Να γυρναμε χερι χερι και να μου παιζεις στην κιθαρα τα αγαπημενα σου τραγουδια

Να ειμαι εθισμενη στο δερμα σου τοσο που θελω μονο εσενα και ενα κρεβατι

Δικη σου

[sugaroto]

For real😭

Το πρόγραμμα μου την δίνει στα νευρα

Για ποιο διαλο λόγο έχουμε γυμναστική 3 φορές την βδομαδα😭 δεν αντέχω δλδ έχω μόνο 2 μέρες π μπορώ να ντυθώ κ να βάλω πχ ένα τζιν πρπ κάθε τρεις και λιγο να θυμάμαι να φοράω φορμες😭bro έτσι ήμουν στο γυμνάσιο- επιτέλους έμαθα να βάζω τζιν άσε με να το χαρω

Κ άμα βάλεις τζιν παίρνεις απουσία μη χεσω😭

Like- μέχρι κ αγγλικά- που μπορείς να δώσεις πανελλήνιες έχουμε 2 φορές την βδομαδα (όχι ότι θα προτιμούσα να κάνω αγγλικά με τον ηλιθιο π εχουμε- ο μπρο έκανε παρομοίωση τον θάνατο με δίδυμα μωρά στον τοκετό π είχαν πιάσει κουβέντα για την γεννα-) Κ μας λέει ιστορίες από τον στρατό Κ άλλες μλκιες το ψώνιο είναι Κ διευθυντής τρομάρα του😭

Θα έπρεπε να ψηφίζουμε οι μαθητές ποιον καθηγητή θέλουμε να μας κάνει μάθημα και τι- η βιολόγος μας είναι τέλεια και πάω θεωρητικη- θέλω πίσω την βιολόγο πως θα ζήσω χωρίς αυτήν?? Πες μ κ άλλα για την καρδιά χρυσοστομη είναι το μόνο π εμαθα😭

Επίσης- να κράξω λίγο ακομα-

Η θρησκευτικός ήταν σε φαση "μην ανησυχείτε, καταλαβαίνω. Δίνετε πανελλήνιες, δεν θα σας βάλλω τίποτα, εδώ θα έρχεστε να ηρεμητε λιγο" και μετά πάει κ μας βάζει να γράψουμε άρθρο Χριστούγεννιατικα💀

ΠΟΥ ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ ΑΥΡΙΟ ΦΡΟΝΤ Κ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΟΙΞΕΙ ΒΙΒΙΛΙΠ Κ ΑΥΤΗ ΘΕΛΕΙ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΣ

POV: You're seniors and don't care about the useless homework anymore

[Translation: has anyone done the homework for religion class?

No😂😂😂😂

Nice😂

what homework

She had sent some kids to give us the photocopies when we had a free hour

Theoretically she never gave it to us, since she wasn't there]

[koeenoyokan]

συχνα αναλογίζομαι πως γινεται να επέτρεψα η ουσια σου να χαθει μες τη δικη μου τοσο συντομα. και τις περισσοτερες φορες αναρωτιεμαι αν ηταν σωστος αυτος ο συνδυασμός μας.μα φυσικα, δε βρισκω απαντηση. ή μαλλον δε θελω να βρω. εχω δει συναισθημα να γινεται ναρκωτικό. μα ο εθισμος μου σε εσενα δε ξερω απο ποιες συνιστώσες προκύπτει πλεον. ισως αυτο ειναι που με τραβαει τοσο σε σενα. η μυστηριώδης ελξη. το ανεξήγητο..

έρωτας: μια συγκλονιστική ιστορια που γραφουν μαζι δυο. μα εσενα η πενα σου ειναι στεγνή απο καιρο και αμφιβαλλω για το αν υπηρξε ποτε μελανι επανω. και εγώ με τη σειρα μου, ως απαισιόδοξα ρομαντικη, ή ηλιθια θα ελεγε κανεις πιο λογικος, κανω την απόπειρα να γινω το μελανι, η πενα και η εμπνευση σου, ολα σε ενα… ολα σε ενα αδιέξοδο. εξαλλου εμεις ανεκαθεν είμασταν σα δυο μαγνητες που έλκονται με διαστημικές δυνάμεις ομως ταυτοχρονα δυο οντότητες που μολις ενωθούν παύουν πια να έλκονται. ποτε και τιποτα δε τελειωνει ποιητικα, το τελος ειναι ολέθριο , και μεις το μετατρέπουμε σε καταραμένη ποίηση. ποίηση σαν εκεινο που αισθανομαι εγω για σενα. καταραμένη οπως με κανεις να αισθανομαι εσυ για μενα, μα ομολογώ πως μεσα στη κατάρα αυτης της ελξης ίσως και να σε αγαπησα λιγακι.

[ola-mia-idea-einai]

Ξερεις τι θελω; Θελω να ειμαστε ξανα οπως τετοιο καιρο περισυ. Θελω να σε γνωρισω απο την αρχη. Σα να μην ξερω τιποτα για σενα, σα να μην νιωθω τιποτα για σενα.

Θελω να παμε για κρασια 15 ατομα και εγω να μιλαω μονο μαζι σου. Να κοιταω μονο τα ματια σου. Να κανουμε κουπες και να σου λεω οτι τις αντεχω. Να επιμενω.

Θελω να φλυαρω πανω σε μαλακιες. Και εσυ να με ακους σα να λεω το πιο σημαντικο πραγμα στο κοσμο. Να γελας με τα αστεια μου, που καθολου αστεια δεν ειναι και να χαιρομαι που καποιος με καταλαβαινει.

Θελω να ερθει η ωρα να φυγουμε και να με πας μεχρι το αμαξι σου, κρατώντας με καλα, γιατι αλλιως θα φαω τα μουτρα μου. Να με κανεις να νιωθω σαν παιδι. Να μου φτιαχνεις τη μερα.

Θελω να μην ακολουθησει οτι ακολουθησε. Θελω να μη τσακωνομαστε με το καλημερα. Να μη νιωθεις οτι σε κατηγορω συνεχεια και να μην νιωθω οτι δεν ειμαι αρκετη για σενα.

Θελω να κανουμε οσα δεν καναμε. Να παμε θαλασσα, να παμε μονοημερες, να παμε στα μακ στις 3 το πρωι. Θελω να δουμε ολα τα τρας ριαλιτι στη τηλεοραση. Να νιωθεις ηρεμια μαζι μου και εγω ασφάλεια.

Θελω να εννοουσες το "θα τα ξαναπουμε", οταν μιλησαμε την τελευταια φορα γιατι εγω εννοουσα το "θα ειμαι παντα εδω για σενα".

Αλλά, οπως αποδείχτηκε, δεν γινονται ολα μας τα θελω πραγματικοτητα. Να προσεχεις.

[pws-skata-empleksa-pali]

πως είναι όταν θέλεις κάποιον κ δεν τον έχεις?

Εξαρταται απ τον ανθρωπο κι απ το τι εννοει οτι θελει καποιον. Μπορει να ειναι απλα ενας ενθουσιασμος και να νιωθει οτι ειναι το χειροτερο πραγμα που του συμβαινει. Αν ομως ειναι ενα πιο βαθυ συναισθημα πιθανοτατα να το νιωθεις σαν να προσπαθει καποιος να σου σκισει την καρδια σε χιλια κομματια, σαν να εχεις ενα κενο που δεν μπορεις να καλυψεις. Μοιαζει σαν ολα τα τραγουδια να μιλανε για εκεινον/η. Θες να μαθαινεις τι κανει ενω ξερεις οτι αυτο θα σε κανει να νιωσεις χειροτερα (γιατι ερωτας χωρις βασανο δε γινεται). Μα στην τελικη θες αυτο το ατομο να ειναι καλα και τιποτα αλλο. Τουλαχιστον εγω ετσι νιωθω κι αυτο θελω.

[apogoiteumeni]

Πανελλε2023

Ωραια λοιπον ηρθε η ωρα να μιλησω για τις Πανελε, ας ξεκινησω απ’το οτι σε δυο μερες τελειωνουν οι διακοπες του πασχα και εγω δεν εχω ανοιξει βιβλιο απο το αγχος μου τα εχω παρατησει ολα και εχω απομακρυνθει απο το διαβασμα γιατι φοβαμαι πολυ, φοβαμαι οτι δεν μπορω να τα μαθω και δεν θα γραψω καλα αλλα το θεμα ειναι οτι ειναι η τελευταια χρονια ολης μου της σχολικης ζωης και δεν θα ξανα παω σχολειο για αυτο πρεπει να τα δωσω ολα και να τα παω πολυ καλα φετος να το κανω να αξιζει! Μακαρι Θεε μου να πανε ολα καλα, να γραψω καλα στις εξετασεις και στις απολυτηριες και στις πανελληνιες και να περασω σε μια καλη σχολη σε μια καλη και ησυχη πολη χωρις να χω πολλα προβληματα δεν ξερω σε ποια πολη να δηλωσω ειμαι μπερδεμενη Θεσνλκη, Αθήνα, Κομοτηνή ή Κρήτη; Δεν εχω ιδεα καποιος ας με βοηθησει με αυτο Θεε μου🙏🏻 Το μόνο που θέλω πραγματικά είναι να περάσει ο καιρός… Να τελειώσω με τις εξετάσεις, το σχολειό , τα φροντιστήρια και να περασω ενα ομορφο και ήρεμο καλοκαίρι αυτο ειναι που θελω πραγματικα δεν ζηταω τιποτα παραπανω!

[anthws]

Μπηκαν ολα σε μια βαλιτσα

Με αυτην εφυγα

Ουτε καταλαβα ποτε εγινε

Μονο οταν περασα την εξωπορτα, καταλαβα

Και με επιασε μια απεριγραπτη θλιψη

Σαν κυμα που σε χτυπαει στη πλατη σαν πας να βγεις απο τη θαλασσα

Σαν να σου λεει "κατσε λιγο ακομα"

Κατσε λιγο ακομα

Ποσα να χωρεσουν σε μια βαλιτσα?

Τι να κρατησω και τι να αφησω πισω

Πως να καταλαβω και πως να καταλαβεις

Ο,τι κι αν εκανα, επειδη σε αγαπουσα συνεβη

Ο,τι κι αν εκανες, επειδη δεν ηθελες να χασεις

Και τωρα στο τελος αναρωτιεμαι

Ποσες φορες νευριασα που με ξυπνησες, για να πεις καλημερα ή καληνυχτα

Σε ποσες αγκαλιες γκρινιαξα για την ωρα

Μονο τις Κυριακες, μπορουσα να τις περναω ολη μερα εκει, ξαπλωμενη

Μακαρι να ηταν ολη η ζωη μας μια Κυριακη

Μα δεν γινεται

Οι Κυριακες ειναι παντοτε ωραιες, οπου και να εισαι

Μα ποιος ειναι ικανος να σου φτιαξει τη Δευτερα?

Εσυ βεβαια δε μπορουσες

Ειχες τα δικα σου, τα νευρα σου, τα αγχη σου

Και δεν ρωτησες ποτε εμενα "πως εισαι"

Προτιμουσες το που, με ποιον και ποτε

Δεν σου εκανε τιποτα

Δεν εφτανα εγω

Ηθελες να εχεις κι αλλα, κι αλλες, γιατι για εσενα τιποτα δεν εκανα ποτε αρκετα καλα

Ξερω οτι τα πρωτα pancakes παντα μου βγαινουν λιγο καμμενα

Μα τα εφτιαχνα

Και τα ετρωγες

Κι αφου παει ετσι με αυτα, γιατι να μη πηγαινε ετσι και για εμενα?

Και ανοιγοκλεινοντας τα ματια μου καταλαβαινω οτι ειμαι ακομη εκει, στην εξωπορτα

Δεν κοιταω πισω

Δεν θελω

Ηθελα πολλα που δε θελησες

Αλλα κουραστηκα

Οι μονοπλευρες προσπαθειες ειναι παντα εξουθενωτικες

Μα ποτε δυσκολοτερες απο τις ερωτησεις ενος πατερα

"Του τα ειπες αυτα?"

"4 μηνες μπαμπα"

Και η σιγη του αμαξιου, δειχνει την αντιθεση που εχει το τελος μας, με την αρχη

[aoratosfilosech]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

το πρωτο κεφαλαιο για εμενα δεν θα μπορουσε να ηταν τιποτα αλλο εκτος απο αυτο.

είναι αυτο που έφυγες , η μερα που εκαψα ολοκληρωτικα το παιδι μεσα μου , η μερα που επρεπε να σου πω αντιο και ηταν για παντα.....

για αυτο θελω να σου πω να ξερεις πως δεν το ξεχασα δεν το εσβησα ουτε το προσπερασα κι ουτε προσπαθησα και ουτε προκειται να το κανω...

η ελλειψη μεγαλη τα λογια δεν την περιγραφουν και περνουν οι μερες ανιαρα και τα παιρνουν ολα πατραμαζωμα και εμενα μαζι και δεν εμαθα να τους αντιστεκομαι ακομα

και ολα μοιαζουν ενα αστειο που προσπαθεις να τρεξεις να προλαβεις για να μην γινει η αληθεια για να μην επιβαιβεωθουν τα λογια σου

ξερεις ζοριζομαι μακρυα σου δεν περναω καλα και ολα ειναι κενα νιωθω μονος και οπου ψαχνω να σε βρω δεν με καλυπτει και ετσι εξακολουθω να μενω μονος ξεροντας πωσ δεν θα αλλαξει τιποτα...

τα υπολοιπα θα σου τα πω την αλλη φορα που θα γραψω για σενα...

[omorfakaigontai]

Και ερχεται η μερα και η ωρα που ξαφνικα τα λογια. Δεν σημαινουν τιποτα, οι υποσχεσεις που είχαν γινει δεν σημαινουν τιποτα τα σαγαπαω που ειπώθηκαν και τα σαγαπω που " τα δειξαμε* δεν σημαίνουν τιποτα. Τα για παντα, τα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ .τα τοσα συναισθήματα και στιγμές αυτη η ασφαλεια , η ηρεμια και η σιγουρια πως θα τα καταφερω εστω και αν θελω να πεθανω.

Αλλα ναι οπως και προειπα φυσικα δεν σημαινουν τιποτα και αυτο θα ισχυει για παντα..... Πιθανον να μην ισχυαν και ποτε πραγματικα πραγμα που με θλιβει παρα πολυ. Ευχομαι (ισως να το ξεπεράσω εγω ). παντως σιγουρα ευχομαι να εισαι καλα και χαρουμενη η καλυτερη ψυχη και ο καλυτερος ανθρωπος που θα μπορούσα να ειχα έστω και για λιγο. Σε ευχαριστώ για ολα και πραγματικα ποναει και ειναι κριμα και αδικο το πως δεν υπαρχει θεληση η ελξηη συναισθημα γιατι για μενα σημαινεις παρα πολλα ισως και τα παντα. Ειναι κριμα και αδικο αλλα φυσικα παντα λεω στον εαυτο μου οτι σε αγαπαω γιαυτο που εισαι και μου εδειξες και προσπαθω να σε αγαπαω ολοκληρωτικά σαν συνολο και οχι μονο αυτα που δεναν εμας μεταξυ μας η μου προσέφερες. Γιαυτο και εγω θα σε αγαπαω οτι και αν επιλεγεις ακομα και αν ειναι να με πεταξεις απτην ζωη σου απλα θα σε αγαπαω δυστυχως η ευτυχώ��. Και αυτο ισως ειναι η μονη μαλακια. Που πιστευω οτι θανε για παντα ετσι. Που θελω για παντα να σε βλεπω οπως σε αγαπησα στο μυαλο μου μεσα και ακομα καλυτερη να γινεις, γιατι μπορεις και γιατι θα το καταφερεις γιατι το αξιζεις. Ακομα δεν μπορω να χωνεψω πως ολα αυτα ηταν ενα ψεμα η κατι με ημερομηνία ληξης οταν ακομα και τωρα. Το παραμικρο να χρεισστεις θαμε ο πρωτος που θα τρεξω. Στο ειχα πει και τοτε στο λεω και τωρα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ οτι χρειαστεις η αν με χρειαστεις εδω θα ειμαι. Σε αγαπαω πολυ και συγνωμη για ολα τα κακα που σουχω προκαλεσει

[xehasmenesithakes]

Και φοβαμαι,φοβαμαι μη καπως ξεφυγει απο τα χερια μου μια απο τις μερες που σκεφτομαι κατι αλλο,φαινομενικα σημαντικοτερο και χασω αυτη τη δειψα που χω να γεμιζω το χαρτι και φοβαμαι μη χασω αυτη την ελπιδα για τον κοσμο και και αυτη τη λαχταρα για τον ερωτα.

Παντα σκεφτομουν τη ζωη μου σα ταινια,και ειναι ορισμενα τελη που ερχονται και καπου νιωθω πως τα χω ξαναδει πια.Και φοβαμαι ,μη νιωσω οτι το χω μαθει το εργο και χασω τον ενθουσιασμο .

Εντελει πιο πολυ με τρομαζει μια ζωη χωρις αισθημα παρα μια γεματη παθη και ας ειναι γεματη λαθη.Δεν ξερω τι να πω,νιωθω μεγαλος,και ταυτοχρονα μικρος.Μια,τα χανω στο βημα και την αλλη νιωθω πως ξερω ολο το δρομο.

Δεν μαρεσει η αισθηση του να ξερω,ακομα και αν ειναι παραισθηση.Δεν θελω να ξερω τιποτα,δεν θελω να ξερω τιποτα για τη ζωη και τιποτα για μενα και τιποτα για σενα και για οποιον εσυ,και δε θελω να ξερω τον ερωτα και ουτε ποσο πονα οταν χωριζουν ζωες ανθρωπων που αγαπηθηκαν και ουτε θελω να ξερω πως μυριζει το γιασεμι ή πως τελειωνει η ιστορια.

Και θελω να ξεχασω τους στιχους απο το πιο αγαπημενο τραγουδι μου και θελω να ξεχασω τι χρωματα εχει ο ουρανος οταν ο ηλιος δύει και θελω να ξεχασω την αισθηση των δαχτυλων σου στο κορμι μου και τον τροπο που φιλας.

Και να τα μαθω ολα απο την αρχη,να τα δω απο την αρχη να τα ακουσω να τα γευτω σαν να ταν χθες η πρωτη φορα που πατησα αυτο το χωμα.

Τι δεν θα δινα να ακουσω τις μουσικες μου σαν να ναι η πρωτη φορα,και να ξαφνιαστω απο το τελος της ιστοριας.Να ερωτευτω σαν να μη εχω νιωσει πονο ποτε.

Θελω να μεινω παιδι και να κοπω στη ταξη και καποιος να μου τα ξαναμαθει..ολα και να γινω καλυτερος.

Δε μπορω να σταματησω να ονειρευομαι λευκο χαρτι και ποσο αλλιωτικα θα μπορουσα να τα γραψω για τα ιδια,αν καποιος με μαθαινε ξανα.

Με κοιτω στον καθρευτη,και εχω αρχισει να με αναγνωριζω αλλα το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι δε θα θελησω να κατασταλαξω ποτε.

[me8usmenhh]

Πηγα στούντιο γαμησα μια πουτανα επειδη δεν εκατσε η φαση με την κολλητη μου (το κλασσικο φιλικο) και ηταν λες και γαμαγα σακουλα. Δεν καταλαβα τιποτα. Ηρθα σπιτι και τον επαιξα με το προφιλ σου και ολα καλα ευτυχώς.

Το συμπέρασμα ειναι οτι αμα πατε με πολλους χαλαει και το μουνι σας και η ψυχη σας απο τα ψυχολογικα για αυτο να προσεχε με ποιον μπλέκετε.

Πχ. Με εμενα δεν ειναι να μπλεξει καμια. Το γιατι....... καλυτέρα να μην το μάθετε. 💀🚩

Φαίνεται γιατι καμία δεν θα θέλει να μπλέξει μαζί σου.Αηδια μόνο αυτό θα πω. Ελπίζω να μην υπάρχουν αρκετοί σαν το δικό σου είδος