#μετά από μάθημα;

[allo-frouto]

Έχω γεμίσει bonus points από σένα, στο τέλος τι κερδίζω; Εντωμεταξύ πως είσαι εσύ όμορφη; Ιστορικός

Έπαθλο.

Είμαι λίγο πτώμα, μάλλον είναι η σειρά μου σήμερα.

[h-kakia-h-wra]

17

Μία Δευτέρα ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι πλέον 17. Μάλιστα δεν είσαι 17 εδώ και αρκετό καιρό. Ο 17χρονος εαυτός σου δεν υπάρχει πουθενά πλέον εκτός από μέσα σου και αυτό που έχει μείνει είναι ο σημερινός και οι χιλιάδες πιθανοί μελλοντικοί.

Αυτή τη Δευτέρα λοιπόν καταλαβαίνεις ότι σου έχουν λείψει τα 17. Θυμάσαι πως όταν όντως ήσουν, ανυπομονούσες να γίνεις 18. Και πίστευες ότι στα 18 θα χαιρόσουν που κοντεύουν τα 19, και που μεγαλώνεις και οριμάζεις.

Κι’ όμως. Είσαι 18 και δεν έχει περάσει μέρα που να μην λησμονείς τα 17. Που τα μαλλιά σου ήταν βαμμένα μωβ και τα ρούχα σου πολύχρωμα. Και οι φίλοι σου ήταν δίπλα σου. Και ζούσες με την οικογένεια σου-που τότε δεν πολυσυμπαθούσες- και τη γάτα σου. Και πήγαινες σχολείο και το βαριόσουν τόσο πολύ. Και όταν έκλαιγες είχες πάντα κάποιον δίπλα σου να σε κρατήσει. Και όταν γελούσες, γελούσες με ολόκληρο το πρόσωπο σου. Και σε ένοιαζε μόνο τι θα κάνεις το βράδυ της Παρασκευής. Ή το Σάββατο, μετά το μάθημα φυσικής. Και ο αδελφός σου ήτανε ακόμα μωρό στα μάτια σου. Και ήσουν ακόμη έφηβη και δεν ήξερες τι γινόταν ακριβώς γύρω σου αλλά δεν είχε τόση σημασία, γιατί ήσουν απλά 17.

Τώρα, αυτή την ασήμαντη Δευτέρα, κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι πλέον έφηβη. Κι’ ότι ο αδελφός σου που ήταν μωρό, τώρα είναι έφηβος. Και πλέον δεν πας μαθήματα Φυσικής αλλά την σπουδάζεις. Και την Παρασκευή την περνάς σπίτι. Και γελάς, αλλά πιο σπάνια. Και κλαις, αλλά πιο συχνά. Και δεν πας τώρα σχολείο, όμως εκεί που δεν το περίμενες, το έχεις πεθυμήσει. Και μένεις μόνη, χωρίς την οικογένεια σου αν και κάποτε εύχεσαι να μπορούσες να τους ακούσεις στο δίπλα δωμάτιο. Και η γάτα σου έχει γεράσει πια. Και οι φίλοι σου είναι σκορπισμένοι σε πόλεις και χώρες. Και τα παλιά σου ρούχα δεν τα φοράς πια. Και τα μαλλιά σου έχουν ξεβάψει.

Είναι Δευτέρα και είσαι 18. Μέσα σου όμως εύχεσαι την επόμενη Δευτέρα να ξυπνήσεις πάλι 17.

[kurios-gatoylis]

Μετά από μια πολύ για τον πουτσο ημέρα στην δουλειά,πρέπει να πάω με τα μέσα να δώσω μάθημα. Θέλω να κλάψω,και να αρχίσω να βαράω κουτουλιες στον τοίχο. Ευχαριστώ που με ακούσατε.

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

Μπαίνουμε στο λεωφορείο για να πάμε στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Πρώτη φορά υπάρχει αυτή η ησυχία σε αυτό το δρομολόγιο, συνήθως όλοι μιλάμε. Περπατάω στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Περιμένω σε ένα παγκάκι έξω απ την αίθουσα την φίλη μου για να μπούμε και προσέχω ότι είναι πρωί και δεν βλέπω τόσα παιδιά στην σχολή. Ησυχία. Οι καθηγητές άρχισαν να ακυρώνουν τα μαθήματά τους ο ένας μετά τον άλλον, ο δικός μας μόλις μπήκε μας αντίκρισε και προσπάθησε να χαμογελάσε. Ησυχία. "Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά το τραγικό συμβάν στα Τέμπη ήρθαμε να κάνουμε μάθημα. Με θύματα συμφοιτητές σας. Στην ηλικία σας ήταν. Σαν εσάς". Ησυχία. Άδειες οι θέσεις, άδειοι οι χώροι παντού, πώς να γεμίσουν?... δεν είμαστε όλοι εδώ... λείπουν 57. Ησυχία. Δεν ξέρω κανένα από τα παιδιά που σκοτώθηκαν, αλλά όλες αυτές τις μέρες νιώθω ότι έθαψα τους φίλους μου. Ησυχία.

[gemsofgreece]

Συγγνώμη;;;;;;;;;;; Δεν υποτίθεται ότι έγινε ψηφοφορία από Ελληνικό κοινό όλων των ηλικιών;;;;;; Δεν υποτίθεται ότι κατηγορούσαν την άλλη τραγουδίστρια που τους μήνυσε για νοθεία των αποτελεσμάτων ότι παρεμποδίζει την ομαλή λειτουργία της αποστολής χωρίς λόγο;;;;; Ακόμα δεν της έχουν παραδώσει αναλυτικά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας όπως ζητήθηκε;;;;;; Δηλαδή από τις συνολικά 100 συμμετοχές, ψηφίστηκε ως η καλύτερη αυτή ενός δεκαεξάχρονου που δεν έχει μουσική καριέρα ακόμα και που εντελώς τυχαία ήταν η προσωπική επιλογή του προέδρου της ΕΡΤ;;;;;;;; Και είναι φυσικά συγγενής εφοπλιστών και πολιτικών;;;;;;;; Δηλαδή πόσες συμπτώσεις πια!!!!

Και μετά από τόσο κράξιμο και καταγγελίες για την ψηφοφορία, υπάρχουν Έλληνες που θεωρούν «χρέος» τους να υποστηρίξουν αυτό το τραγούδι;;;;;;; Πάρτε μαθήματα από τους Πολωνούς, που και εκεί η συμμετοχή αποφασίστηκε αυθαίρετα από τους πολιτικούς, και τους έχουν κάνει βούκινο και τώρα όλοι στην Ευρώπη γνωρίζουν και κράζουν την συμμετοχή.

Εγώ πάντως εύχομαι πάντα για δίκαιο αποτέλεσμα και το τραγούδι δικαίως δεν έχει ελπίδες οπότε αναμένω και την αντίστοιχη έκβαση. Και δε με νοιάζει καθόλου αν είναι 16 χρονών παιδάκι και «κρίμα μωρέ». Είναι ήδη άπειρα πιο προνομιούχος από το 99% από εμάς και ήδη του μαθαίνουν ότι όλα τα πράγματα, όπως οι προτιμήσεις των ανθρώπων, μπορούν να μαγειρεύονται για να βγαίνει αυτός μπροστά. Καλύτερα να φάει τα μούτρα του τώρα που ίσως το πάθημα γίνει μάθημα. Όσο για την επιτροπή της ΕΡΤ για τη Eurovision, αν τα θαλασσώσουμε, ελπίζω και ανυπομονώ για το ξεφτιλίκι.

[petamouthnmpurasou]

Πρώτο και τελευταίο θεωρητικό μάθημα για δίπλωμα οδήγησης και η άλλη ρώτησε αν έχουμε αυτοκινητόδρομο στο χωριό

μετά από αυτό εγώ έχω ελπίδα να πάρω δίπλωμα 😂

[giasemi]

Κάπου διάβασα ένα "γιατί η μοίρα με έβαλε να τον συναντήσω;"

Γιατί ΕΠΡΕΠΕ.

Γιατί καλώς ή κακώς, εμείς οι άνθρωποι πρέπει να νιώσουμε τον πόνο για να βγούμε από αυτόν.

Μετά άκουσα ένα "Συναντάς έναν άνθρωπο πολλές φορές ώσπου αντιληφθείς το μάθημα σου"

Οπότε ναι, όλα γίνονται για κάποιον λόγο!!!

🫂

[nofuckinlabels]

Αυτή την ιστορία τη λέω πάντα, την έχω γράψει και πολλοί από σας την έχετε ακούσει χιλιάδες φορές, μ' αρέσει όμως τόσο πολύ. Στο μάθημα της Αγάπης ένα κορίτσι είπε ένα βράδυ: «Ξέρω γιατί απελπίζομαι τόσο συχνά. Είναι γιατί θέλω να με αγαπούν όλοι κι αυτό δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Θα μπορούσα να είμαι το πιο ζουμερό, το πιο γευστικό, το πιο συναρπαστικό ροδάκινο του κόσμου και να προσφέρομαι σε όλους. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στα ροδάκινα. Αυτοί θα θελήσουν ίσως να γίνω μπανάνα». Πόσο συχνά δε γινόμαστε μπανάνες για άλλους, που θέλουν ροδάκινα! Τι θλιβερή φρουτοσαλάτα. Είναι προτιμότερο να πεις στον άλλο: «Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να είμαι μπανάνα, θα το 'θελα πολύ να ήμουνα μπανάνα για σένα. Βλέπεις όμως, είμαι ροδάκινο».

Και ξέρετε τι θα συμβεί; Αν περιμένετε αρκετά, θα βρείτε κάποιον που του αρέσουν τα ροδάκινα. Και μετά θα μπορείτε να ζήσετε σαν ροδάκινο κι όχι σαν μπανάνα. Σκεφτείτε χάσιμο ενέργειας που έχει κανείς προσπαθώντας να γίνει μπανάνα όταν είναι ροδάκινο!

«Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου». Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για ν' αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση – αυτό δεν είναι αγάπη.

«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις». Και «Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις». Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δε ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν' αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δε ζει και δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.

Ενα κειμενο που εκανα στην δευτερα γυμνασιου και μου ερχεται στο μυαλο ανα τακτά χρονικα διαστηματα

[sugaroto]

Είδα στον ύπνο μου ότι το πανεπιστήμιο μου ήταν στο χωριό μου στο νησι

But like μια αίθουσα ξερω γω

Τύπου ήταν το εργαστήριο και οι μαθητές έπρεπε να πάρουμε το αεροπλάνο για να πάμε εκεί στις 7μμ ξέρω γω να κάνουμε μάθημα και μετά πάλι πίσω

Και ήταν τύπου "παρακλάδι" του πανεπιστημίου, "Πανεπιστήμιο ΤαδεΠεριοχη" και αναρωτιόμουν γιατί το έφεραν τόσο μακριά, το νησί μου δεν είναι στην ΤάδεΠεριοχή, λαικ υπολογιστε 17~ ώρες με λεωφορείο και καράβι, δεν είμαι κοντα

Αλλά ναι παίρναμε λέει το αεροπλάνο για το εργαστήριο, και η αίθουσα ήταν το μαγαζάκι που δούλευα το καλοκαίρι για κάποιο λόγο

Και θυμάμαι ότι είδα έναν συμφοιτητη μ απέξω I guess πήρε το νωρίτερο αεροπλάνο για να φτάσει νωρίς επδ είναι το "φυτό της ταξης"

Btw το σπίτι μ είναι 2 λεπτά από το μαγαζάκι και εγώ μπήκα σε ένα λεωφορείο (science fiction, δεν έχουμε λεωφορεία) για να με πάει στο πανεπιστήμιο? Που εντωμεταξύ ήμουν απέναντι ακριβώς αλλά αυτό πήγαινε προς το σπίτι μου οπότε κατέβηκα

Και μπουκαρα μέσα στο μαγαζάκι γτ τρ δεν είχα εισιτήρια και έψαχνα να βρω αυτόν τον αυτόματο πωλητή που βγάζει εισιτήρια μες στα σκοτάδια

Και ανάβει το φως ο μαγαζάτορας και τέτοιο σοκ που γύρισα wow χαρά πω πω γύρισα τι μαγικό, δεν ξέρω γιατί ενθουσιαστηκε κ του λέω ότι θέλω εισιτήρια για το λεωφορείο κ μ λέει δεν έχουμε τέτοιο μηχάνημα

Και βγάζει... αυτό το μπλοκάκι με τους λαχνους? Και είχαν γραμμένους κάτι αριθμός πάνω π και καλά θα έπρεπε ο οδηγός να ... σκαναρει? Μάλλον τον αριθμό και ότι είναι εισιτήριο

Αλλά κάπως παίρνω χαμπάρι ότι είναι εισιτήριο για το μετρό (γιατί αν δεν κόψεις εισιτήριο για το μετρό σε νησί τότε που) και του λέω ότι όχι θέλω για το λεωφορείο αλλά I guess δεν ειχε δεν ξρω δεν θυμάμαι τι έγινε μετά

[monimhgkriniaa]

Είμαι καλά χωρίς εσενα,

Αν κάποιος με ρωτούσε ένα χρόνο πριν, θα έλεγα πως είσαι η ηρεμία μου.

Έτσι νόμιζα, λανθασμένα.

Είχε πείσει τον εαυτό μου ότι είσαι η ηρεμία μου.

Όμως, σχεδόν μισό χρόνο από τη μερα που έφυγα από το σπίτι «μας», είμαι καλά.

Ημουν από την αρχή καλά.

Ναι μου λείπεις, κάπως περίεργα.

Ναι, σε κάποια πράγματα που βλέπω ή ακούω, σε σκεφτομαι.

Μα δε σε αναζητάω.

Δε σε ζηταω τα βραδιά.

Δε ψάχνω να μάθω για εσενα.

Δεν είσαι αυτός που τρέχω να μοιραστώ τα νέα μου.

Δε σε ψάχνω στις χαρες μου, μα ούτε και στις λύπες μου.

Ήσουν μάθημα για εμενα.

Μου έδειξες πως είναι να μην νιώθεις την αγάπη που σου έχει ο άλλος.

Δεν αμφιβάλλω.

Με αγάπησες πολύ. Το ήξερα, ακόμα το ξέρω.

Για εσενα ημουν και είμαι κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί ήμουν δίπλα σου σε όλα. Ήξερες πως ο,τι και αν γίνει εγώ θα είμαι πίσω σου να σε κρατάω.

Για αυτό εμενα.

Σε αγάπησα παρά πολύ.

Μα εμενα για εσενα.

Και ας μη το καταλάβαινα.

Δεν είχες μάθει πως είναι να σε αγαπάνε. Και στο έδειξα.

Δεν ηξερες πως είναι να νοιάζεται κάποιος για εσενα. Και το έμαθες.

Και εσυ τι έκανες;

Όλα σου τα συναισθήματα ήταν σε εμενα.

Η καρδιά σου, η ψυχη σου, το μυαλό σου.

Ήταν όλα δικά μου.

Όμως το σώμα σου, το μοιραζόμουν ανα καιρούς.

Δε περίμενες ποτέ ότι θα φύγω.

Ημουν ασφάλεια σου.

Και έφυγα.

Και βρήκα τον εαυτό μου, ενώ εσυ εχασες τον δικό σου.

Πάντα έλεγες πως με φοβάσαι γιατί από εμενα θα την "έτρωγες" πιο άσχημα από όλους.

Όμως μέχρι και σε αυτό λάθος ήσουν.

Έφυγα.

Αλλά ησυχα.

Δεν έκανα φασαρία ούτε όταν έφυγα, ούτε μετά.

Και εσυ έμεινες πίσω.

Νιώθοντας ότι εγώ σε πέταξα.

Μα δεν ήταν έτσι και καταβαθος το ξέρεις.

Έφυγα, γιατί είχα χάσει τον εαυτό μου.

Έφυγα, γιατί δεν άντεχε αλλο πόνο η ψυχη μου.

Έφυγα, γιατί άνθρωπος είμαι και εγώ και θέλω να νιώθω την αγάπη του άλλου.

Έφυγα και ηρεμησα.

Έφυγα και βρήκα τον εαυτό μου.

Έφυγα και έφτιαξε η ζωή μου.

Έφυγα και ησύχασα.

Έφυγα και δε φοβαμαι να μιλήσω σε κάποιον μη τυχών και νευριασεις.

Έφυγα και βρήκα τον εαυτό μου, ενώ εσυ εχασες τον δικό σου.

Και αυτό είναι το δικό σου μάθημα.

Γιατί θα μείνεις πίσω να θυμασαι πάντα ποσό σε αγάπησα, και ποσό λάθος ήταν που με άφησες να φύγω.

Θα μείνεις πίσω να θυμασαι εμενα. Και να με θυμίζουν όλα εκει.

Θα με θυμίζουν όλα.

Τα μέρη μου θα πηγαίνεις, τα φαγητά που θα τρως, τα ρούχα που θα φοράς.

Θα μιλάς για εμενα με τους φίλους σου και όπως πάντα θα σου λένε τι βλακας είσαι που με άφησες να φύγω.

Θα σου μεινω ανεξίτηλη.

Δε θα μπορέσει κανεις να με σβήσει από το μυαλό σου, μα ούτε από την καρδιά σου.

Θα μείνεις πίσω να θυμασαι πάντα τα λάθη σου.

Και για εμενα αυτό θα είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση.

...

Εις το επανιδείν

Το παράθυρο σου. Που κάπνιζε πολύ ναργιλέ. Που κοιμόταν πολύ. Που καθάριζε πολύ. Που σε αγαπούσε πολύ. Που συμπαθούσαν όλοι. Που ήταν το στηριγμα σου, η νοσοκόμα σου, η ψυχολόγος σου και η πιο μεγαλη σου αγάπη.

[alalumin]

Λοιπόν, story time!

Στο λύκειο υπήρχαν οι νορμάλ καθηγητές, οι καθηγητές που δε μπορούσες να μη κοιμηθείς στο μάθημά τους (γκοχου γκουχου, η καθηγήτρια έκθεσης ως τη δευτέρα λυκείου, δεν υπερβάλω όταν λέω ότι δε μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά για τις δύο ώρες μαθήματος) και οι καθηγητές που απλά απέφευγες.

Θέλω να ξεκινήσω με τον μαθηματικό γιατί τι φάση με τον άνθρωπο 😭 Φαινόταν νορμάλ στην αρχή αλλά μετά τη πρώτη καραντίνα (όταν μόνο τέσσερα-πέντε άτομα έρχονταν στη τάξη) άρχισε να μας λέει covid conspiracies! Και σε κάποια φάση άρχισε να λέει πολύ τρανσφοβικά πράγματα από το πουθενά 😭Και οι άλλοι νομίζω συμφωνούσαν που είναι το χειρότερο, εγώ ήθελα να κλάψω.

Τώρα για το δυδιμάκι του τον θρησκευτικό α (δεν είναι δύδιμα αλλά είναι φίλοι + έχουν όμοιες απόψεις + φόραγαν τα ίδια ρούχα μια μέρα και έχουν και ακριβώς τα ίδια μαλλιά). Δεν ξέρω γιατί η τάξη αποφάσισε να αρχίσει να ρωτάει όλους τους καθηγητές την άποψή τους για τα γκέι άτομα, ως το μόνο γκέι άτομο στη τάξη εκείνες τις μέρες δεν ήθελα να ξέρω 😶 Αλλά μη φοβάστε, τον άνθρωπο δε τον πειράζει εφ όσων δε το δείχνουν έξω από το σπίτι τους (γιατί αυτό θα ήταν γελίο) 😐. Επίσης κατά τη γνώμη που του είναι πολύυυ εύκολο να μεγαλώνεις παιδί ακόμη και στο λύκειο οπότε δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να κάνει κανείς έκτρωση.

Ευτυχώς είχαμε τη καθηγήτρια της έκθεσης, ήταν η μόνη true ally στο κτίρια και συγκινήθηκα.

Αυτά ήταν λίγο heavy, αλλά θα κλείσω με τον φυσικό ο οποίος ήταν πιο πολύ cartoon villain. Σε φάση, τους τρόμαζε όλους και έκανα συχνά κοπάνα από το μάθημα. Ήταν απότομος και κακολογούσε (η καθηγήτρια της έκθεσης που έλεγα του την είπε so I stan) αλλά επίσης όποτε έλεγες το όνομά του σε μια συζήτηση εμφανιζόταν από πίσω σου 😭. Τι στην ευχή, μάγος ήταν; Αυτό έγινε inside joke και του αναφερόμασταν με άλλα ονόματα για να φύγει η κατάρα.

[dark-soul-fullofscars]

Πρώτο μάθημα μετά από 2χρονια✨️

[xamenikopela]

🆘📍Απορριπτική Ασύλου στον #Chico

ή αλλιώς πως καταδικάζεται η ζωή ενός νέου ❗️

◾️Ο νέος που βλέπετε στη φωτογραφία είναι o Chico, ένας νεαρός πρόσφυγας, τη μέρα της παράστασης «Untitled for now: An old fable» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στην οποία έλαβε μέρος. Ο Chico, ένα παιδί εξαιρετικά φιλότιμο, που ήδη έχει ενταχθεί την κοινωνία μας, έλαβε απορριπτική απόφαση χορήγησης διεθνούς προστασίας, ενώ η ζωή του κινδυνεύει σοβαρά σε περίπτωση που οδηγηθεί πίσω στην χώρα του. Γεννημένος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έζησε μια δραματική παιδική ηλικία. Σε ηλικία 10 ετών σφαγιάστηκε όλη η οικογένειά του από στρατιώτες. Ο ίδιος, που τυχαία έλειπε από το σπίτι, γλύτωσε τη σφαγή αλλά αναγκάστηκε βέβαια να δραπετεύσει από την πατρίδα του, καθώς αποτελούσε και ο ίδιος στόχο.

◾️Μαζί με τον θείο του, έφτασαν στο Μαρόκο, όπου έζησε ως επαίτης μέχρι την ηλικία των 14 ετών, ενώ ο θείος πέθανε λίγο μετά την άφιξή τους σε αυτή τη χώρα. Με φουσκωτή βάρκα πέρασε στη Λιβύη και από εκεί επιχείρησε να περάσει με καράβι στην αντικρινή «ασφαλή» Ευρώπη. Δυστυχώς, το σαπιοκάραβο βούλιαξε ανοιχτά της Λιβύης και πνίγηκαν αβοήθητοι πολλοί συνταξιδιώτες του. Ο Chico φάνηκε τυχερός για μια ακόμη φορά (!) αφού διασώθηκε από Ιταλικό εμπορικό πλοίο. Κατέληξε στην Τουρκία και από εκεί κατάφερε να περάσει με βάρκα στην Κω.

◾️Ο Chico έφτασε στη Δομή «Νεφέλη 1» του Κοινωνικό ΕΚΑΒ στις 24/12/2019. Μιλούσε βασικά την μητρική γλώσσα του, τα Lingala, και ελάχιστα γαλλικά. Έδειξε όμως αξιοθαύμαστο σθένος, επιμονή και θέληση να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα. Συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες της δομής, χωρίς να απουσιάζει ποτέ από το μάθημα ελληνικών! Με ακλόνητη συνέπεια φοίτησε για 3 χρόνια στο 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά, ακολουθώντας την ειδικότητα της Ηλεκτρολογίας, και αποφοιτώντας με βαθμό 15,5 (!) και με εξαιρετική διαγωγή. Όλοι όσοι βρέθηκαν γύρω από τον νεαρό έφηβο, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον χαρακτήρα του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία.

◾️Μετά την ενηλικίωσή του, αποχώρησε από τη Δομή της Οργάνωσής μας και φιλοξενήθηκε σε διαμέρισμα ημιαυτόνομης διαμονής άλλου οργανισμού. Σήμερα, σε ηλικία 20 ετών πλέον, μετά τη διακοπή των προγραμμάτων φιλοξενίας προσφύγων σε διαμερίσματα, πήρε τη ζωή του στα χέρια και εγκαταστάθηκε μαζί με συνομήλικο φίλο του που γνώρισε στη Δομή μας, σε μισθωμένο διαμέρισμα, καλύπτοντας εξ ιδίων τις δαπάνες του. Βρήκε δε μόνιμη εργασία σε εργοστάσιο συσκευασίας στον Ασπρόπυργο.

◾️Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, είναι προφανές ότι ο Chico NSECI πληροί αναμφίβολα τις προϋποθέσεις υπαγωγής του σε Προσφυγικό Καθεστώς Διεθνούς Προστασίας. Η άρνηση χορήγησης ασύλου αποτελεί μια ακατανόητη απόφαση, η οποία έχει χαρακτηριστικά αυθαιρεσίας. Όπως βεβαιώνεται από διεθνείς οργανισμούς και έγκυρους ανεξάρτητους παρατηρητές, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, «οι βίαιες ένοπλες συγκρούσεις με θύματα τον άμαχο πληθυσμό, είναι εκτεταμένες στο σύνολο της χώρας και η κατάσταση παραμένει ασταθής, με ομάδες ενόπλων να προβαίνουν σε ωμότητες εις βάρος του άμαχου πληθυσμού».

◾️Επιπλέον, δεν πρέπει να παραγνωρισθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια, ο Chico με επιμέλεια και προσήλωση πέτυχε την ουσιαστική ένταξή του στην ελληνική κοινωνία και στην εργασιακή ζωή του τόπου μας.

Το Κοινωνικό ΕΚΑΒ, μαζί με όλους όσους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτόν τον υπέροχο νέο, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα στο Chico, ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή να του αποδοθεί η Διεθνής Προστασία που δικαιούται ❗️

📢Παρακαλούμε διαδώστε την ιστορία του Chico. Eίναι ανάγκη να σωθεί αυτός ο υπέροχος νέος. Του το οφείλουμε σαν ανθρωποι προς άνθρωπο!

✊ #support_chico #RaiseYourVoice #με_τον_Σικο #justice #solidarity

Konstantina Panagiotopoulou Tsak Maki Afrodite Kofopoulou Anna Maria Katomoniati Mando Douri Michalis Moschoutis Evi Hadjipieri Θεοφανώ Κατωμονιάτη Nikos Kostakopoulos Fey Apostolou Irini Blika Νίκος Γ. Χασιώτης Andys Skordis - composer Nikos Ziaziaris Zizar Athanasia Nikolopoulou Christina Vazou

📷 by Christina Vazou

[mousmoula]

1, 3, 13, 14💕

1. How many books did you read this year?

μέχρι στιγμής 34, αλλά είμαι halfway through σε καμιά 10αρια βιβλία αυτή την στιγμή οπότε ίσως φτάσουν τα 36 μέχρι το τέλος της χρονιάς

3. What were your top five books of the year?

(θα μετρήσω δι/τριλογίες μαζί για να έχουμε ποικιλία)

1) the dragon republic by r.f. kuang (ποιος να το περίμενε)

2) all my rage by sabaa tahir (έπρεπε να το διαβάσω για ένα μάθημα που κάνω εδώ στο πανεπιστήμιο στην γερμανία και χολι σιτ ήταν τόσο καλό)

3) magnus chase (trilogy) by rick riordan (δεν έχω ξαναγελασει τόσο στην ζωή μου με βιβλία)

4) these violent delights/our violent ends by chloe gong (θέλω το last violent call ΤΩΡΑ)

5) heartstopper vol.3 by alice oseman (γενικά όλα τα heartstopper αλλά το 3 έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου)

13. What were your least favorite books of the year?

πολύ unpopular opinion αλλά το red white and royal blue είναι τόσο οβερχαιπντ για το ΤΙΠΟΤΑ. δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο που να με τσαντισε τόσο πολύ, δεν ξέρω γιατί έκανα καν τον κόπο να το τελειώσω. επίσης το you'll be the death of me της karen m. mcmanus ήταν άνετα από τα χειρότερα φέτος, ο μόνος λόγος που το τελείωσα ήταν επειδή έπρεπε επίσης να το διαβάσω για το προαναφερθέν μάθημα. όταν έρθει η ώρα να φτιάξω ασκήσεις βασισμένες σε αυτό το βιβλίο θα είναι όλες σε φάση, "πώς θα το κάνατε λιγότερο ανυπόφορο" <3

14. What books do you want to finish before the year is over?

αυτή την στιγμή προσπαθώ να τελειώσω το the city we became που είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ οπότε το 'χω, μετά από αυτό θέλω είτε το an absolutely remarkable thing είτε το dracula που το παράτησα κάπου τον σεπτέμβριο αλλά περιστασιακά κάνω catch up

[agxos-kai-stress]

Είδα το post σου για τις πανελλήνιες και αποφάσισα να σου στείλω.

Είμαι πρωτοετής σε μια σχολη της επιλογής μου σε μια μικρη βεβεια πολη.Δεν ήξερα ακριβώς τι ήθελα επομένως οταν βγήκαν οι βασεις έβαλα σχολες που επιανα και ξέρεις κατι δεν μετάνιωσα που δεν μπήκα σε μια σχολη με 17 ή 18 χιλιάδες μόρια ή σε μια μεγάλη πολη.

Προσπάθησε να διαβάζεις συστηματικά και να καλύπτεις κενά. Επισης πολλες επαναληψεις και προσπάθησε να δώσεις βάση σε ότι σε δυσκολεύει. Η υλη ειναι τεράστια οπότε χρειάζεται πρόγραμμα για να μπορεσεις να δεις εστω μια φορα ολα τα κομματια και μονη σου εκτος απο σχολειο και φροντ.Μην αφήσεις τον εαυτό σου να σε "φανε" τα βιβλία. Είναι απαραίτητο να κάνεις και πραγματα που σε κάνουν χαρούμενη ή σε ηρεμούν. Είναι δύσκολο να συνδυάσεις σχολειο φροντ προσωπικό διαβασμα και προσωπική ζωή αλλα οχι αδύνατον. Το κεφαλι ψηλά και με αυτοπεποίθηση γράψε ότι ξέρεις.

*προσωπικά πηγα και έγραψα χωρις να ξερω κάποια πράγματα.

Οι πανελλήνιες επίσης είναι θέμα τύχης επομένως δώσε τον καλύτερο σου εαυτό πίστεψε σε σενα και από κει και περα όλα θα ερθουν μονα τους

Επιτυχία είναι να περνάς και σε μια σχολη με 10 και σε μια σχολη με 18 χιλιάδες μόρια. Σκέψου καλα τι θέλεις να κάνεις και υπάρχουν σίγουρα πολλοί δρόμοι για αυτο.( σίγουρα αν θες να μπεις σε μια σχολη με 17+ χιλιάδες μόρια θα πρέπει να κοπιασεις και ίσως να στερηθείς και κατι, αλλά αυτό εξαρτάται από εσένα)

Για να κλείσω μην ακούς τι λένε οι άλλοι. Που είναι στην ύλη ή πόσο καλά ξέρουν το μάθημα. Υπάρχουν παιδιά που διαβάζουν 2 λεπτά κατι το λενε και μετα το ξεχνάνε. Το θέμα είναι να σου μείνουν για να γράψεις. Μετά θα γελας με την παρεα σ για τις βλακιες που μαθαίνατε. Α! Επίσης την ωρα που θα περιμένετε τα γραπτά μην ξεκινας και σκέφτεσαι παπαγαλια θεωρίες και μην ακούς ξανά τι λένε οι γύρο σου.

Αυτά. Ελπίζω καπως να βοήθησα. Ειμαι σίγουρη με λιγο υπομονη και αρκετό διάβασμα θα πετυχεις.<3

Σε ευχαριστώ που έκατσες και έγραψες όλο αυτό, αλήθεια το εκτιμώ<3 θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και και πραγματικά σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα γλυκά σου λόγια:) Σου εύχομαι τα καλύτερα !

[petamouthnmpurasou]

Λαιφχακς για οταν πας μετά από σερί να δώσεις μάθημα