#κουναει

[se-perimenw-akomh]

Ο κόσμος πάντα θα λέει και πάντα θα κουνάει το δάχτυλο σε αυτά που δεν έζησε για να καταλάβει.

-Γράψτε τον στα αρχίδια σας.

[feggaroneira]

Τι είναι ο έρωτας τελικά;

ΤΙ σημαίνει να αγαπώ και να αγαπιέμαι;

Ποιος ορίζει την σημασία της αγάπης;

Ποιος μπορεί να την ορίσει;

Πάντως σίγουρα όχι οι ερωτευμένοι.

Ίσως οι πληγωμένοι να σου πουν περισσότερα αν τους ρωτήσεις.

Προσωπικά δεν έχω ερωτευτεί αληθινά πολλές φορές στην ζωή μου.

Μόνο μια.

Μία και αληθινή.

Μία που με άλλαξε.

Και μου έμαθε τόσα πράγματα.

Όλες οι υπόλοιπες φορές, ήταν πλατωνικες.

Εφηβικοι έρωτες που κράτησαν για μια στιγμή.

Κυριολεκτικά.

Τότε δεν ένιωθα πραγματική αγάπη για κανέναν.

Μονό έλξη.

Έλξη που σιγά σιγά έσβηνε με τα χρόνια,

όπως μεγαλώναμε.

Δεν ��ταν έρωτας εκείνος.

Έναν μόνο άνθρωπο ερωτευθηκα.

Κι έτσι όπως τον ερωτεύτηκα, σιγά σιγά άρχισα να τον αγαπάω.

Να τον αγαπάω τυφλά χωρίς όρια.

Αυτός ο άνθρωπος που ήρθε τόσο ξαφνικά στην ζωή μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη.

Εκείνος που μου κράτησε για πρώτη φορά το χέρι με καλοσύνη, αλλά μετά με άφησε απότομα.

Ενώ δίπλα μου υπήρχε γκρεμός.

Και εγώ έχασα την ισορροπία μου και έπεσα.

Και έτσι οπως έπεφτα είδα εκείνον,

να μου κουναει χαρακτηριστικά το χέρι ως σήμανση για "αντίο".

Και εκεί ήταν που έχασα τελείως τον έλεγχο.

Δεν ξέρω αν έχετε δει αυτό το "τρεντ" στο τικτοκ,

που λέει "there was before you and there was  during you. For some reason I didn't think there would be an after you".

Την συγκεκριμένη έκφραση την άκουσα πριν 4 μέρες μετά από 8 μήνες.

Παρατηρώντας τον εαυτό μου σήμερα, μπορώ να πω πως όλα έχουν αλλάξει.

Και ναι όπως στο τρεντ, υπήρξαν δυο μεγάλες αλλαγές από την στιγμή που αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε στον δρόμο μου.

Η πρώτη ήταν από το "πριν" στο "μεταξύ".

Μία αλλαγή που μου έδωσε δύναμη,

ελπίδα,

που μου έμαθε πως είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι,

και που μου έδειξε ότι αξίζω την αγάπη.

Μου έφερε στη ζωή έναν άνθρωπο που έγινε κομμάτι της καρδιά μου,

που με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και μου έμαθε πόσο σημαντικό είναι να τολμάς για αυτά που θες και για αυτά που αγαπάς.

Όλοι μου έδειχναν το αντίθετο.

Ζούσα με τα "καλύτερα να μην το προσπαθήσεις, θα πληγωθείς."

Γιατί βασιζομουν πολύ στους άλλους.

Τον ευχαριστώ πάρα τα όσα έχουν γίνει.

Αυτό όμως που ένιωθα για αυτόν δεν ήταν απλά έρωτας.

Ήταν αγάπη.

Πραγματική, απόλυτη αγάπη.

Γεμάτη αφοσίωση.

Αγάπη που δεν μπορούσα να περιγράψω με λέξεις.

Πρώτη φορά μου συνέβη αυτό.

Εμένα. Που γράφω κάθε συναίσθημα, κάθε σκεψη σε χαρτί.

Όσο ήμασταν μαζί, δεν μπορούσα να γράψω. Γιατί δεν ήξερα τι να γράψω.

Πως να εκφράσω όλα όσα νιώθω μέσα μου σε απλές λέξεις.

Δεν μπορούσα.

Με έκανε να νιώθω κάτι διαφορετικό.

Κάτι όμορφα παράξενο.

Κάτι που δεν είχα ξανά νιώσει πότε.

Και όσο τον κοιτούσα, ένιωθα πως το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν το δεύτερο μου σπιτι, άλλο που αποφάσισε να μου κλείσει δυνατά την ��όρτα και να φυγει όπως όλοι οι άλλοι.

Έτσι η δεύτερη αλλαγή ήταν από το "μεταξύ" στο "μετά" από αυτόν.

Αυτό μπορώ να το περιγραψω με λέξεις.

Π Ο Ν Ο Σ.

Βαθύς πόνος.

Πληγώθηκα πολύ.

Κάτι μέσα μου έλειπε.

Κάτι μέσα μου έσβησε.

Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έσπασε.

Εκείνη την ημέρα που με άφησε, ένιωθα λες και όλος ο κόσμος γύρω μου γκρεμιζονταν.

Ημουν εγω στην μεση, και γύρω μου οι πολυκατοικες που έπεφταν μια μια και κατεδαφυζονταν,

και εγώ εκεί κοιτάζοντας 'τες, γεμισμενη με φόβο,

άγχος.

Η ψυχή μου ήταν κενή.

Τα μάτια μου κατακόκκινα από το κλάμα

Και το σώμα μου ετρεμε ολόκληρο.

Αυτες οι πολυκατοικες ήταν γεμάτες με λόγια.

Λόγια που μου έλεγε κατά την διάρκεια της σχέσης μας.

Έβλεπα την πολυκατοικία που στην κορυφή της ήταν χαραγμένες οι λέξεις "δεν θα σε αφήσω ποτέ",

να γίνεται χίλια κομμάτια.

Τα κομμάτια αυτά αντιπροσωπευουν πλέον τις αναμνήσεις μας.

Τα λόγια που ειπώθηκαν και χάθηκαν με μια απλή κουβέντα "δεν μπορώ πρέπει να φύγω"

Και λένε πως κανένας που αγαπα δεν φευγει τόσο εύκολα.

Μα εσύ το έκανες.

Τοσο απλά.

Ακομα και όταν μου έλεγες πως δεν θα μου το έκανες ποτέ.

Δεν θα με άφηνες.

Κι εγώ σε πίστευα.

Σε εμπιστευομουν.

Κι όμως με άφησες.

Κι όταν μετά από καιρό διαισθανθηκες πως επιτέλους κατάφερα να σηκωθώ στα πόδια μου και σιγά σιγά ξεκίνησα να προχωρώ μπροστά,

γυρισες πίσω

Και έδωσες πάλι τόσες υποσχέσεις.

Τόσα λόγια.

Μα αυτήν την φορά εγώ δεν μπορούσα να σε εμπιστευτώ.

Βλεπεις η καρδιά μου είναι εύθραυστη.

Δύσκολα κατάφερα να κολλήσω με λίγο ζελοτειπ τα κομμάτια της.

Κι όμως σε συγχωρεσα.

Αλλά μου είπες ψέματα.

Τόσα ψέματα.

Επέλεξες "τις φίλες σου".

Και κατά τα άλλα υποτίθεται χωρίσαμε για την απόσταση.

Και τώρα τι;

Μετα απο όλα αυτά γυρνάς να μου πεις ότι με αγαπάς;

Ότι θες να ξανά προσπαθήσουμε;

Όταν χωρίσαμε μου είπες χαρακτηριστικά "δεν πρόκειται να βρούμε τρόπο."

Και με άφησες και προχωρήσεις τον δρόμο σου χωρίς να κοιτάξεις πίσω.

Χωρίς να σε νοιάζει για τα συντρίμμια της καρδιά μου.

Έτρεξες σε άλλες αγκαλιές.

Αλλού έδωσες τα φιλιά σου.

Και εγώ έμεινα εκεί να σε κοιτάω και να αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος,

να αναρωτιέμαι αν όντως αξιζω την αγάπη.

Η αλήθεια είναι πως προσπάθησα πολύ για εμάς τους δύο.

Έδωσα την ψυχή μου ολοκλρηση.

Προσπάθησα να φτιάξω τα πράγματα οσο εσύ μου έλεγες "πως δεν θα πετύχει το μεταξύ μας, έτσι και αλλιώς η απόσταση θα μας χωρίσει."

Ήσουν απαισιόδοξος.

Έλα όμως που δεν ήταν η απόσταση.

Ίσως το χειρότερο από όλα ήταν ότι σε παρακάλεσα να μείνεις ενώ εσύ έπαιζες μαζί μου.

Γιατί δεν ήθελα να ζήσω χωρίς εσένα.

Ενώ ήξερα πως μπορούσα,

δεν ήθελα.

Αλλά η άρνηση μου απέναντι στο τι μπορούσα ήταν μεγαλύτερη.

Και αυτό με σκότωνε.

Και όταν γύρισες εν τέλει,

όσο και να ήθελα να τα δώσω όλα,

να κάνουμε μια νέα αρχή,

δεν μπορούσα.

Όσο και να σε αγαπουσα,

επέλεξα να σε αφήσω να φύγεις.

Γιατί ακόμα πονούσα.

Και η απάντηση σου;

Με τσάκισε.

Βλέπεις ήθελες να είσαι μαζί μου γιατί σου έλειψε να υπάρχει κάποιος άνθρωπος να σε αγαπάει όσο σε αγαπουσα.

Να δίνει την ψυχή του ολόκληρη.

Μα εσύ το μόνο που έκανες ήταν να χρησιμοποιείς λόγια.

Λόγια με ψεύτικες υποσχέσεις.

Ψεύτικα σαγαπω.

Αλλά ξέρεις κάτι.

Λυπάμαι, αλλά με έχασες.

Κι εσύ ήσουν αυτός που το επέλεξε αυτό.

Γιατί η ζωή είναι οι επιλογές μας.

[vrwmikh-texnh]

Αναβει τσιγαρο με σπιρτο και κουναει γρηγορα το χερι για να σβησει η φωτια.

Με κοιταει...χαμογελαει ..χανω τη γη απο τα ποδια και αρχιζω να πεταω.

Φτερουγισματα πεταλουδων στο στομαχι..καθως εκπνεει τον καπνο.

Μου μιλαει...και λεει πως ηταν η μερα καθως ξαπλωνουμε στου αυτοκινητου το καπο.

Βρωμικη τεχνη.

[companionofthemoon]

Το κουναει ΛΕΦΤ ΡΑΙΤ

[deardiaryitsanna]

Eχω ενα μονιμο ανακατεμα τον τελευταιο καιρο,κουναει πολυ μεσα στην ελπιδα εχει αερα

[koinonika-adeksia]

Σκεψη 2508

Οταν η καθημερινοτητα ειναι σκατα,οταν τα προβληματα πανε και ερχονται,οταν η αποτυχια μου κουναει το μαντηλι σε καθε βημα.

Περνω ανασα,σκεφτομαι το χαμογελο σου και εκεινη την νυχτα που ηταν Αυγουστος και ολα εμοιαζαν ενταξει και χανομαι στους δρομους τις πολεις,ξεροντας δεν θα σε πετυχω πουθενα...

[victoriaenjoyshardcore]

εγω ειμαι παλι με το κολλημα με συμφοιτητη. τον εκανα αντ στο φβ (με δεχτηκε) και χθες πηρα θαρρος και του εστειλα να τον ενημερωσω για ενα τεστ που θα γραψουμε (δεν ειχε ερθει στο μαθημα οποτε ηταν ΠΕΡΦΕΚΤ για να του πιασω κουβεντα). Με ευχαριστησε τζεντλεμαν, προσφερθηκα να του δωσω σημειωσεις που δεν εχει, με ρωτησε ποιο κεφαλαιο καναμε και το απαντησα... ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΕΣΤΕΙΛΕ ΛΑΗΚ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ :) να το θεωρησω χυλοπιτα ε;

καλα εχει χαθει ο ερωτισμος ΠΟΙΟ ΛΑΙΚ εδω καιγομαστε

χυλοπιτα ή οχι αμα δε κουναει ουτε δαχτυλακι αλλου και σβελτα

❤️

[hmousikhdenexeiopwskiextesruthmo]

ΚΑΝΤΕ ΑΣΚ ΚΟΥΝΑΕΙ ΤΟ ΚΑΡΆΒΙ

[vakalen]

εχω ενα κολλητο που κουναει τον ωμο του περιεργα οταν περπαταει

Χαχαχα

[companionofthemoon]

Εγώ: αραχτή στην παραλία να βλέπω σειρά

*γινεται σεισμός*

Εγώ: χμμ λογικά η ξαπλώστρα κουναει από τον αέρα

[lefbinn]

Εδω κατω εχει μποφορια και κουναει

Η αληθινή μας όψη είναι η πιο άσχημη.

12ος Πίθηκος - Τα Παιδιά Των Ανθρώπων

[spoilersgr]

Μας κουναει το δαχτυλο μισάνθρωπος σκ@τοψυχος Αδωνις ! ! ! Ο κόσμος να μαζευτεί στο σπίτι γιατί δεν θα διστάσουμε να πάμε σε ολικό lockdown, επειλει ! ! !

[lefbinn]

εχω εναν ηλιο κρυμμενο πισω απο τα βουνα ενα παρελθον που εφυγε σαν σφαιρα πηρε μαζι ιστους, αραχνες, δρακους, φαντασματα, μαυρα μαγια ελπζω να μην πετυχε κανεναν εχω εναν σκυλο που με ξυπναει καθε χαραμα μου υπενθυμιζει να ξυπναω νωρις για μενα μια βολτα ενας καφες ψηλα στον Υμμητο περπατημα να κανω δικο μου οτι μου χωραει μεσα στα χερια εχω ενα μονιμο ανακατεμα τον τελευταιο καιρο κουναει πολυ μεσα στην ελπιδα εχει αερα τα κυματα δεν φτανουν ουτε καν ομως καταστρομα και οπως μου ειπε ο αετος  κοντευουμαι να βρουμε ξερα εχω εναν φιλο μου τον ερωτα οσα χρονια και αν περασαν δεν μου εχει πει ποτε ουτε ενα ψεμα με περιμενει καθε βραδυ στο ιδιο μερος γεμιζωντας με αγαπη για την επομενη μερα εχω ενα προβλημα οταν λειπεις της μερας μισος δεν καλυπτεις γι αυτο και δινω κακο στο κακο υπηρξαν στιγμες οπου δεν θα ηθελες μαζι μου να τις ζησεις εχω προβλεψει καταληξεις εχω ενα ρ��π αγγιγμα που δεν σε αφηνει αν δεν πω να με αγγιξεις εχω σταλθει για καποιο λογο εδω στα σιγουρα νομιζω εισαι κοντα μαζι μου να το ανακαλυψεις

Έχουμε μόνο μια ζωή έχουμε ένα δρόμο κάθε παρακλάδι σε καθυστερεί έχουμε μία οικογένια, μια αγάπη αληθινή ένα αστέρι μία ευκαιρία σε όλους δίνεται μία Γη Μια δυσάρεστη στιγμή δεν θέλει άλλη για να καταλάβεις το χαμόγελο τι πάει να πει μία λέξη, μία εικόνα που προκύπτει μαγική Μη λες πολλά έχουμε όλοι ότι μας αναλογει

εχω βρεθει στο λυσιμο μου μπερδεμενος εχω γυρισει με οπισθεν μετανιωσα ως στο τελος εχω υπαρξει μονος με πολλους εχω υπαρξει με πολλους ο μονος που θα ηθελες για να ακους εχω βγαλει το συμπερασμα κανοντας ακριβο εδεσμα εχω παιδευτει πολλες φορες για το αποτελεσμα εχω εναν αδερφο που εχω πανω απο ενα κοινο αγαπη και ταλεντο που πολλες φο��ες με αυτο απορω εχω ενα συγκροτημα κρικος ενοτητα ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ αν θυμασαι τι ειναι για να ξεπερνας το προβλημα μια μανα εναν πατερα με την σπιθα μεσα στο βλεμμα ενα κτηριο σαν τον ηλιο κιτρινο να φεγγει περα ως περα περνα στο μπουθ μου και μπες στο θεμα, Bashment εδρα, λογια οχι αερα σταθερα γιναν τα θεμελια πετρα Έχω σταθερούς ρυθμούς μέσα σε ασταθείς καιρούς, έχω αγαπήσει την ευθύνη, έχω συμφιλιωθεί με σκέψεις μαύρες και όποια πόρτα δεν ανοίγει. Αν ηταν όλα εύκολα και σίγουρα θα τανε πυροτεχνήματα, η λάμψη εδώ δεν σβήνει. Έχουμε μόνο μια ζωή..

[ou-va-le-monde]

εγω καλά περασα

ΑΠΟ ΤΟ "ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟ ΠΙΟ ΦΡΕΣΣΣΣ, ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟ ΚΟΥΝΑΕΙ ΠΑΝΩ ΚΆΤΩ 10 ΓΡΑΜΜΆΡΙΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ" ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ

παίζει φουρειρα στο μυαλό μου ΜΑ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΩ ΣΑΓΑΠΩ ΣΕ ΘΕΛΩΩΩΩ ΧΟΡΕΥΕΙ Η ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ 9 το πρωί δεν ειμαι καλα

[visible-mirage]

Ποια ηταν η πιο αστεια στιγμη που ζήσατε και θα θυμασαι;

Χαχαχα 😂😂😂 ειχαμε παει εμπορικό και σε καποια φαση βγαζω κιθάρα να της παιξω το τραγουδι που είχαμε γραψει μαζι και ερχεται μια τυπισσα και λεει:ειστε λεσβιες; και λεμε ναι μετα μας λεει να φιληθουμε και λεμε ελα πλακα σου κάναμε. Γυριζει σε μενα και ρωτάει εισαι αγορι ή κοριτσι;(αρχιζω και ενοχλούμαι με την σαυρα).Σε κάποια φαση κουναει το καλαμακι και οεφτει γρανιτα στο ματια και αρχιζω να σπαζομαι απειρα και εφυγε. Ξαναερχεται και μας συστήνεται η σαυρα και μετα λεει σε μενα οτι και καλα βαραω και δίνω ξύλο στην σχέση. (αυτα φαντάσου να τα λεει πολυ γρήγορα και να κουνιέται νευρικα και η χροιά της να αλλαζει σε καθε λέξη).Τες πα φυγαμε εμεις και μετα θυμάμαι η γλυκιά μου (η πρωην κοπελα μου) ερχόταν μπροστά μου και την μιμουταν και ηταν.οτι καλυτερο. Αυτο :ρ 💙

Υ.Γ αν δει αυτο.το ποστ ειμαι σιγουρη οτι θα γελάσει εστω και λιγο :ρ 💙