#κλασικη μουσική

[dimidesan]

Ένα ακόμα επεισόδιο του "Podcast των Χαμένων Ονείρων" είναι εδώ.

Σήμερα θα αναφερθώ στην ζωή και ειδικά στο έργο ενός εκ των σπουδαιότερων συνθετών/μουσικών που υπήρξαν ποτέ, Wolfgang Amadeus Mozart.

Ακούστε το στο Spotify, Apple Podcasts, Google Podcasts RadioPublic μεταξύ άλλων.

[realitycrasher]

Πρότυπα ομορφιάς

Πρωί Δευτέρας Εκείνη τη μέρα αποφάσισα να λείψω τις δύο πρώτες ώρες από το σχολείο. Βέβαια το διαγώνισμα των μαθηματικών της τρίτης ώρας μου έφερνε ναυτία αλλά κόπιασα πολύ και δεν σκόπευα να μην παλέψω για ένα καλό βαθμό.

9:10 Ήμουν μόλις λίγα βήματα πριν την εξωπορτα όταν άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει. Η κολλητή μου, ξενυχτισμενη και αυτή, με ρώτουσε αν ήμουν σπίτι. Με τα πολλά πολλά η μέρα μας βρήκε με να καφέ στο χέρι, λαδωμένα μαλλιά , και υπερογκα φούτερ. Τα μάτια μας έκλειναν από τη νύστα. Ζόμπι λόγω πανελληνίων. Δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα, να πω την αλήθεια. Ένιωθα άνετα, ένιωθα όμορφη, και δεν χρειαζόμουν την επιβεβαιωση κανενός. Όχι, όμως και εκείνη.

9.30 Ένα αγροτικό με πράσινη οροφή πέρασε ξυστά από την άκρη του πεζοδρομίου. Παρατήρησα μόνο έναν 25αρη να κοιτάει με μανία έξω από το παράθυρο. Ήθελα τόσο πολύ να σβήσω το υπεροπτικο του χαμογ��λάκι. Ο τύπος θα πρεπε να θεωρείται δημόσιος κίνδυνος. Λίγο πιο αριστερά να του φεύγε και οι μοναδικοί μου φίλοι θα ταν τα ραδικακια. Τρελάρες του δρόμου ρε φιλε, σκέφτηκα. Ειχα τρομάξει τόσο πολύ με το σύρσιμο που έκανε η ρόδα του αυτοκινήτου και είχα χαθεί τόσο στις σκέψεις μου που δεν συνηδητοποιησα πώς η κολλητή μου είχε ήδη προχωρήσει μέτρα μπροστά. -Εε τον είδες ρε τον ηλιθιο? Της φώναξα. Καμία απάντηση. Έπρεπε να φτάσω κοντά της για να συνηδητοποιησω τα δακρυσμένα ματιά της. Κατάλαβα κατευθείαν πώς αυτός ευθυνόταν για αυτό. -Ποιος ήταν ? Πες μου ποιος ήταν! -Ένας. Φίλος…βασικά όχι φίλος. Άστο γαμωτο. - Λέγε. - Τον είδες πώς με κοίταξε ? Κοίτα πως έχω γίνει ρε συ. Μπαλόνι έχω γίνει! Μπαλόνι! Μια φούσκα. Και κοίτα,κοίτα. Πρόσωπο είναι αυτό?? Αβαφη εντελώς. Με βλέπεις και τρομαζεις. Άσπρη σα το γάλα. Θα τα παρατησω όλα σου λέω. Οι ΚΩΛΟΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ. Αυτές φταίνε. Αυτές με φέραν μέχρι εδώ. Μιλούσα με αυτόν στο Facebook… Έχει καιρό τώρα. Δεν σου πα κάτι γιατί δεν το θεωρούσα κάτι το σοβαρό. Εμένα κοιτούσε και γελούσε σου λέω. Κλασικη ψευτογκομενα του Facebook θα λέει και θα γελάει με τους φίλους του.

Έμεινα να την κοιτώ. Πως γίνεται να μην έβλεπε πόσο όμορφα φαίνονταν τα μάτια της εκείνη τη στιγμή. Πόσο ομορφη φαινόταν μέσα σε αυτά τα φαρδιά ρούχα. Πόσο αληθινή. Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο πέρα από το χαμόγελο της για να ομορφύνει τα πάντα γύρω της,κι όμως εκείνη δακρύζε όλο και περισσότερο σε.καθε λέξη της. Βούρκωνε. Κόντευε να σκάσει. Για έναν άκυρο. Για έναν μαλακα.

Η γενιά του υπολογιστή, η γενιά του τέλειου, η γενιά του Facebook έχει σκοτώσει κάθε τι αληθινό.

Εσύ, εσύ στην οθόνη του κινητού που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Μην ξεχνάς πως ο πραγματικός κόσμος είναι γεμάτος ατέλειες. Γεμάτος πανέμορφα ελαττωματα. Δεν θα μπορείς πάντα να είσαι η καλύτερη εκδοχή σου. Και αυτό δεν είναι κακό. Αυτό είναι μαγεία. Είναι μαγεία να χάνεσαι, να μην σε νοιάζει, να βγάζεις το προσωπείο και να είσαι αλήθεια εσύ. Εσύ που αγαπάς να τρως πατατακια και να γεμ��ζεις τον καναπέ με ψίχουλα. Εσύ που χορεύεις σαν τρελός στη μουσική που αγαπάς καταστρεφοντας τα πάντα στο πέρασμα σου. Εσύ που ζεις ανθρώπινα. Εσύ που το σπίτι σου δε είναι πάντα καθαρό, που τα πόδια σου δεν είναι πάντα ξυρισμένα, που το δέρμα σου δεν είναι πάντα λείο και λαμπερό.

Αποδεξου αυτό που είσαι. Βελτίωσε ότι ενοχλεί εσένα όχι ότι ενοχλεί την κοινωνία. Βασισου στη δική σου γνώμη και άσε τους άλλους να μιλούν για τέλεια πρότυπα ομορφιάς και πράσινα άλογα.

Πρότυπο ομορφιάς για μένα είσαι εσύ με όλες σου τις παραξενιές και όλα σου τα κουσούρια. Πρότυπο ομορφιάς για μένα είναι ο άνθρωποτητα στο σύνολο της. Καμία εξαίρεση.

Ανόητοι άνθρωποι πληγώνουν άλλους ανόητους ανθρώπους. Αυτό είναι η κοινωνία μας. Κάνε τη διαφορά και αυτή τη φορά αγαπα.Ξεκινα από τον εαυτό σου.

Τελικά της απάντησα - Ρε χαζό, είσαι πανέμορφη.

Δεν ξέρω αν με πίστεψε, ξέρω ότι χαμογέλασε και ξαφνικά όλα έγιναν πιο όμορφα.