#ενεργειακή κρίση

[businessnews24]

Fortune Greece: Πόσο η ενεργειακή κρίση επηρεάζει την επιχειρηματικότητα

Εστιάζοντας στο ενεργειακό κόστος ο κ. Ομράν επικεφαλής EU-Greek Practice της DLA Piper, αναφέρθηκε στους λόγους που παρατηρούνται αυξημένες μέσες τιμές από τον περασμένο Μάρτιο στην Ελλάδα.

Ενέργεια, οικονομία και επιχειρηματικότητα βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, στο επίκεντρο συζήτησης του Ορέστη Ομράν δικηγόρου, επικεφαλής EU-Greek Practice της DLA Piper και του Παύλου Ευθυμίου, γενικού διευθυντή της Ένωσης Ελλήνων Επιχειρηματιών που πραγματοποιήθηκε από το Fortune Greece.

Εστιάζοντας στο ενεργειακό κόστος ο κ. Ομράν αναφέρθηκε στους λόγους που παρατηρούνται αυξημένες μέσες τιμές από τον περασμένο Μάρτιο στην Ελλάδα τονίζοντας ότι μπορούν να αποδοθούν σε μια σειρά λόγους όπως η υπερεξάρτηση από τις εισαγωγές, ο μεγάλος διεθνής ανταγωνισμός για την εξασφάλιση φορτίων από εναλλακτικούς παρόχους, οι υψηλοί φόροι και τα τέλη που προστίθενται στα τιμολόγια των καταναλωτών κ.ά. Σημείωσε ωστόσο ότι ενώ το κόστος της ενέργειας μειώνεται, λόγω των μέτρων που λαμβάνονται όπως οι επιδοτήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, το κόστος των τροφίμων παραμένει υψηλό. «Έχουμε μια αύξηση της τάξεως του 16% μεσοσταθμικά των βασικών καταναλωτικών προϊόντων που χρειάζεται μια οικογένεια ενώ την ίδια στιγμή το κόστος της ενέργειας παραμένει σχετικώς χαμηλό. Αυτό πρέπει να διορθωθεί γιατί καταλήγουμε σε αδικίες και κοινωνικές εντάσεις» υπογράμμισε.

Τόνισε επίσης, ότι είναι απαραίτητες πολιτικές που θα προστατεύουν τους ευάλωτους καταναλωτές, θα προβλέπουν ενεργειακή ευελιξία για τις επιχειρήσεις, θα εξασφαλίζουν τη συνδεσιμότητα με το σύστημα των μεγάλων έργων ΑΠΕ και θα ενισχύουν τον διεθνή ρόλο της χώρας στη μεταφορά ενέργειας προς όφελος των πολιτών. Αναφερόμενος στην επόμενη μέρα της ενέργειας στη χώρα σημείωσε ότι η γρήγορη διείσδυση των ΑΠΕ στο μείγμα του ενεργειακού εφοδιασμού θα φέρει σημαντικά οφέλη. Ωστόσο, αναγκαία προϋπόθεση είναι να ξεκαθαρίσει το ρυθμιστικό τοπίο και να διευκολυνθεί η σύνδεση στο σύστημα των έργων ΑΠΕ.

Σε ό,τι αφορά στην οικονομία, ο κ. Ευθυμίου, επεσήμανε ότι επιβαρύνεται από το κόστος της ενέργειας και «τρέχει» με υψηλό πληθωρισμό, τα επιτόκια ανεβαίνουν και οι ειδικοί προβλέπουν ότι τα επόμενα δύο χρόνια δεν θα είναι εύκολα. Από την πλευρά, του ο κ. Ομράν συμφώνησε ότι ο πληθωρισμός είναι υψηλός ωστόσο εκτίμησε ότι το 2023 θα υπάρξουν πιέσεις προς τα κάτω. Στο δύσκολο αυτό περιβάλλον οι επιχειρήσεις, σύμφωνα με τους ομιλητές, βρίσκονται μπροστά σε αυξημένα κόστη και καλούνται να αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις όπως η εύρεση εργατικού δυναμικού με εξειδικευμένες δεξιότητες. Παράλληλα, καλούνται να ενισχύσουν περαιτέρω την εξωστρέφειά τους. «Η ελληνική οικονομία πρέπει να διεθνοποιηθεί και αυτό θα ξεκινήσει από τις επιχειρήσεις» υπογράμμισε ο κ. Ομράν.

Αξιοσημείωτη είναι η δυναμική που επιδεικνύει το οικοσύστημα των νεοφυών (startups) επιχειρήσεων στην Ελλάδα, όπως ανέφερε ο κ. Ευθυμίου με εγχώριους και διεθνείς επενδυτές να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης. Συγκεκριμένα, όπως είπε, «μέσα σε δώδεκα χρόνια έχει κάνει ένα μικρό θαύμα στην Ελλάδα. Το 2010 υπήρχαν ελάχιστες startup στη χώρα και σήμερα ξεπερνούν τις 2.500». Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι ελληνικές startups το 2021 έσπασαν ρεκόρ αντλώντας 4,5 δισ. δολ.

Πηγή άρθρου: Fortune Greece: Πόσο η ενεργειακή κρίση επηρεάζει την επιχειρηματικότητα

[astratv]

Βρετανία: Πώς η ενεργειακή κρίση χτυπάει τα θέατρα - Ψάχνουν για γεννήτριες, φοβούνται τους λογαριασμούς ρεύματος

Βρετανία: Πώς η ενεργειακή κρίση χτυπάει τα θέατρα – Ψάχνουν για γεννήτριες, φοβούνται τους λογαριασμούς ρεύματος

Τα θέατρα στη Βρετανία διαπραγματεύονται με εταιρείες προμήθειας ενέργειας ξεσκονίζοντας τις παλιές γεννήτριες με τον φόβο πιθανών μπλακάουτ και τον κίνδυνο να μην μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι όμοια με εκείνα που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο τμήμα του λαού καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι επιπτώσεις του στις ενεργειακές προμήθειες έχουν…

[orthodoxiaonline]

Γερμανία: Στους δρόμους ο κόσμος για την ενεργειακή κρίση

Γερμανία: Στους δρόμους ο κόσμος για την ενεργειακή κρίση. Διαδηλώσεις στο Βερολίνο, στο Ντίσελντορφ, στο Ανόβερο, στην Στουτγάρδη, στην Δρέσδη και στην Φρανκφούρτη. (more…)

[bestinfo]

Σύνοδος Κορυφής: Ώρα αποφάσεων για την ενεργειακή κρίση

Μια από τις πιο κρίσιμες Συνόδους Κορυφής  ξεκινά σήμερα στις Βρυξέλλες. Ζητούμενο είναι να μπορέσουν οι ηγέτες των 27 να καταλήξουν σε συμφωνία για την ανακούφιση εκατομμυρίων πολιτών στην ευρωπαϊκή ήπειρο από την ενεργειακή κρίση.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μεταβαίνει σήμερα στις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής που είναι αφιερωμένη στην ενεργειακή κρίση.

Στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα επαναλάβει ότι η ΕΕ οφείλει να στείλει σαφές, ενιαίο μήνυμα στις αγορές ενέργειας πως θα προστατεύσει τους πολίτες της και τις επιχειρήσεις της από τις ακραίες διακυμάνσεις των τιμών και πως απαιτείται να δράσει με αποφασιστικότητα, έχοντας πλέον στο οπλοστάσιό της μηχανισμό που θα καθιερώνει όριο στην τιμή του φυσικού αερίου.

Η κυβέρνηση θεωρεί τη δέσμη προτάσεων που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θετική, σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής αντιμετώπισης του προβλήματος, που απαιτεί συνολική απάντηση, όπως είχε υπογραμμίσει τον Μάρτιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την επιστολή του, που περιλάμβανε σχέδιο έξι σημείων, προς την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Τι θα πει ο πρωθυπουργός Ο πρωθυπουργός θα ταχθεί υπέρ της δέσμης προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ώστε να προχωρήσει στο στάδιο της υλοποίησης, αφού εγκριθεί από το συμβούλιο των υπουργών Ενέργειας, προκειμένου να οριστικοποιηθούν οι τεχνικές λεπτομέρειες του μηχανισμού διόρθωσης τιμών.

Το γεγονός ότι η τιμή του φυσικού αερίου υποχωρεί εν μέρει συνδέεται με το ότι η συζήτηση στην ΕΕ για το όριο τιμής παραμένει ανοικτή.

Στο Μέγαρο Μαξίμου θυμίζουν ότι μετά τη δημοσιοποίηση των προτάσεων, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε «καλωσορίζω την πρόταση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με ένα ολοκληρωμένο πακέτο που περιλαμβάνει δύο προτάσεις που η Ελλάδα είχε κάνει εδώ και καιρό: μηχανισμό διόρθωσης τιμών στο TTF και περιορισμό των διακυμάνσεων στις αγορές παραγώγων ενέργειας. Το ερχόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι ευκαιρία να αποκαταστήσουμε τον έλεγχο στις αγορές ενέργειας θέτοντας όριο στις τιμές και μειώνοντας τις ακραίες διακυμάνσεις. Αυτό μπορεί να είναι αποφασιστικό βήμα στην προσπάθειά μας να μειώσουμε τις τιμές της ενέργειας για τους ευρωπαίους πολίτες και τις επιχειρήσεις».

Επισημαίνουν ακόμη ότι το πρώτο σημείο της προτεινόμενης δέσμης που βασίζεται στην ελληνική πρόταση για την επιβολή πλαφόν στην χονδρική τιμή του φυσικού αερίου αφορά την πρόταση για μηχανισμό διόρθωσης των τιμών στο χρηματιστήριο ενέργειας TTF, σημείο αναφοράς για τις ενεργειακές συναλλαγές, ώστε νοικοκυριά και επιχειρήσεις να μην πλήττονται από υπερβολικές διακυμάνσεις των τιμών. Ήδη τον Μάρτιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμιζε πως οι διακυμάνσεις αυτές αποτελούν στρέβλωση της αγοράς, δεν ανταποκρίνονται στην προσφορά και στη ζήτηση.

Κυβερνητικές πηγές κρίνουν πως πρόκειται για την ουσία της πρότασης που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την επιστολή του στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προτείνοντας την επιβολή πλαφόν, που επανήλθε με πρωτοβουλία και άλλων ηγετών και έχει εξασφαλίσει στήριξη από αρκετά κράτη μέλη.

Η Κομισιόν θα ζητήσει εντολή να καταρτίσει νέο κανονισμό, ο οποίος θα επιτρέψει να διαμορφώσει μηχανισμό διόρθωσης τιμών, να επιβάλει δυναμικό όριο τιμής (πλαφόν) για τις συναλλαγές στο TTF για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ο μηχανισμός διόρθωσης των τιμών θα καθιερώσει, σε προσωρινή βάση, δυναμικό όριο τιμής για τις συναλλαγές στο TTF. Συναλλαγές σε τιμή υψηλότερη από το δυναμικό όριο δεν θα επιτρέπεται να πραγματοποιούνται στο TTF».

Κυβερνητικές πηγές συμπληρώνουν ότι το δεύτερο σημείο που βασίστηκε σε ελληνική πρόταση (συμπεριλαμβανόταν επίσης στο σχέδιο έξι σημείων του πρωθυπουργού) αφορά στην αντιμετώπιση της υπερβολικής μεταβλητότητας στις αγορές. Πρόκειται για μηχανισμό εξομάλυνσης, μέσω προσωρινού μηχανισμού, της ημερήσιας μεταβλητότητας των τιμών, για να αποτρέπονται ακραίες μεταβολές εντός βραχείας χρονικής περιόδου («circuit breaker»). Σκοπός είναι ο περιορισμός των μεγάλων βραχυπρόθεσμων μεταβολών των τιμών στα χρηματιστήρια παραγώγων ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.

Πηγή άρθρου: Σύνοδος Κορυφής: Ώρα αποφάσεων για την ενεργειακή κρίση

[crisismonitor]

Η Gazprom δεν θα παγώσει την Μολδαβία

Η Gazprom δεν θα παγώσει την Μολδαβία

Την απόφαση να μη διευρύνει την πίεση στην ΕΕ, σε αυτή τη φάση, φαίνεται ότι έλαβε το Κρεμλίνο, καθώς η Gazprom υπαναχώρησε από αρχικές ανακοινώσεις για τη μείωση των προμηθειών φυσικού αερίου προς την Μολδαβία. (more…)

[pragmatikotitagr]

Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

Όταν λέγαμε κλιματική κρίση πρώτα έρχονταν στο μυαλό το ενεργειακό μέτωπο που ακόμη μαίνεται (όπως φαίνεται και από τους λογαριασμούς ρεύματος) αλλά και οι φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες και τα πολλά άλλα δεινά που γίνονται όλο και πιο έντονα και επικίνδυνα). Τα παραπάνω μέτωπα έρχονται ακόμη πρώτα ως προτεραιότητα όχι μόνο στην σκέψη αλλά και στην «τσέπη» της ΕΕ, στον κουμπαρά των κονδυλίων που διανέμει (πχ ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Και τούτο γιατί προφανώς χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά και γιατί αφορούν στο σύνολο των κρατών της ΕΕ.

Ωστόσο, ένα άλλο οξύτατο μέτωπο της κλιματικής κρίσης, που επίσης έχει φτάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτό της λειψυδρίας. Είναι μάλιστα ένα μέτωπο με πολλαπλή σημασία αφού είναι μία δυνάμει αιτία των παραπάνω φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, πυρκαγιές), αλλά και έχει άμεση σχέση με την ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ. Καθιστά εξαιρετικά φλέγον το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Προς το παρόν όμως τα σήματα κινδύνου για λειψυδρία είναι ορατά κυρίως στον Νότο της ΕΕ. Οι κραυγές αγωνίας από τις περιοχές και από τους κλάδους που ήδη πλήττονται μεταφέρουν ένα πρόβλημα που έβραζε εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.

Τα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν πως η λειψυδρία είναι πιο συχνή στη Νότια Ευρώπη, όπου περίπου το 30% του πληθυσμού της ��ει σε περιοχές με μόνιμο πρόβλημα και το 70% του πληθυσμού ζει σε περιοχές με εποχικές πιέσεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ου καλοκαιριού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχει η Κύπρος, μετά η Μάλτα και μετά η Ελλάδα….

Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την φετινή Έκθεση Συνοχής της ΕΕ, αλλά αποτυπώνουν τα δεδομένα του 2019. Το πρόβλημα λοιπόν είναι γνωστό, το σήμα κινδύνου εκπέμπεται εδώ και χρόνια και η Ελλάδα το «παλεύει» με τα κονδύλια που της δίνουν. Η κατανομή στον τομέα «ύδατα» δεν είναι πλουσιοπάροχη, αφού είπαμε η ΕΕ δίνει έμφαση κυρίως στην ενέργεια όταν μιλά για κλιματική κρίση/μετάβαση.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει, τα λεφτά που της δίνουν, αφενός να τα αξιοποιήσει πλήρως (κάτι που είναι από μόνο του ένα μεγάλο στοίχημα γιατί πολλά πρέπει να διατεθούν από τις περιφέρειες και από τους αρμόδιους φορείς) και αφετέρου να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση, δηλαδή πρόσθετα κονδύλια από την ΕΕ. Γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες.

Ποια είναι η εθνική στρατηγική; Στα έγγραφα για τον σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ που τώρα τρέχει αναφέρεται ενδεικτικά για το πρόβλημα πως «στον τομέα των της διαχείρισης των υδάτινων πόρων «παρατηρούνται υψηλά ποσοστά διαρροών των υφιστάμενων δικτύων ύδρευσης, απαιτούνται επενδύσεις και δράσεις διαχείρισης για την πλήρη εφαρμογή των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών. Απαιτείται επίσης η βελτίωση της κατάστασης πολλών επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων συστημάτων, η διακρατική συνεργασία για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμών και η εξειδίκευση και εφαρμογή των μέτρων της Θαλάσσιας Στρατηγικής. Σημαντικές είναι οι ανάγκες διαχείρισης λυμάτων καθώς και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου διαχείριση της ιλύος και επάρκειας/ποιότητας πόσιμου νερού σε νησιωτικές και δυσπρόσιτες περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση παρεμβάσεων έναντι διάβρωσης του αιγιαλού. Παράλληλα, είναι σημαντικό να ενδυναμωθούν και να υποστηριχθούν κατάλληλα οι φορείς σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης και λειτουργίας των έργων υποδομής».

Με άλλα λόγια, όπως και στην ενεργειακή μετάβαση, έτσι και στο πεδίο των υδάτων η Ελλάδα έχει πολλές ανάγκες (και λόγω των παλαιών και ανεπαρκών δικτύων και της αποσπασματικής διαχείρισης που γίνεται, αλλά και λόγω των νέων προκλήσεων) και πρέπει να κλείσει πολλά μέτωπα. Ο λόγος για μέτωπα που εκτείνονται από τις υποδομές έως και τη διπλωματία υδάτων με τα Βαλκάνια.

Οι ανάγκες αυτές πλέον δεν είναι «θεωρητικές», η κρίση είναι εδώ. Είναι οξύτατη και δεν αφορά μόνο στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, αλλά συνολικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε το νερό είναι ΤΟ βασικό αγαθό.

Το θέμα των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγχωρίως με μία στρατηγική η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να ενισχυθεί (θεσμικά και χρηματοδοτικά), αλλά και να διασφαλισθεί πως θα πετύχει στην πράξη. Σε επίπεδο ΕΕ με ισχυρή θέση στην μάχη για το τι θα γίνει μετά το 2026 στα κονδύλια και στις δυνατότητες που θα έχουν τα κράτη στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν μία κρίση λειψυδρίας και ερημοποίησης που αφορά (προς το παρόν) κυρίως τον Νότο της Ευρώπης.

Πηγή άρθρου: Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

[hellenicnews]

Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

Όταν λέγαμε κλιματική κρίση πρώτα έρχονταν στο μυαλό το ενεργειακό μέτωπο που ακόμη μαίνεται (όπως φαίνεται και από τους λογαριασμούς ρεύματος) αλλά και οι φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες και τα πολλά άλλα δεινά που γίνονται όλο και πιο έντονα και επικίνδυνα). Τα παραπάνω μέτωπα έρχονται ακόμη πρώτα ως προτεραιότητα όχι μόνο στην σκέψη αλλά και στην «τσέπη» της ΕΕ, στον κουμπαρά των κονδυλίων που διανέμει (πχ ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Και τούτο γιατί προφανώς χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά και γιατί αφορούν στο σύνολο των κρατών της ΕΕ.

Ωστόσο, ένα άλλο οξύτατο μέτωπο της κλιματικής κρίσης, που επίσης έχει φτάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτό της λειψυδρίας. Είναι μάλιστα ένα μέτωπο με πολλαπλή σημασία αφού είναι μία δυνάμει αιτία των παραπάνω φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, πυρκαγιές), αλλά και έχει άμεση σχέση με την ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ. Καθιστά εξαιρετικά φλέγον το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Προς το παρόν όμως τα σήματα κινδύνου για λειψυδρία είναι ορατά κυρίως στον Νότο της ΕΕ. Οι κραυγές αγωνίας από τις περιοχές και από τους κλάδους που ήδη πλήττονται μεταφέρουν ένα πρόβλημα που έβραζε εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.

Τα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν πως η λειψυδρία είναι πιο συχνή στη Νότια Ευρώπη, όπου περίπου το 30% του πληθυσμού της ζει σε περιοχές με μόνιμο πρόβλημα και το 70% του πληθυσμού ζει σε περιοχές με εποχικές πιέσεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ου καλοκαιριού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχει η Κύπρος, μετά η Μάλτα και μετά η Ελλάδα….

Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την φετινή Έκθεση Συνοχής της ΕΕ, αλλά αποτυπώνουν τα δεδομένα του 2019. Το πρόβλημα λοιπόν είναι γνωστό, το σήμα κινδύνου εκπέμπεται εδώ και χρόνια και η Ελλάδα το «παλεύει» με τα κονδύλια που της δίνουν. Η κατανομή στον τομέα «ύδατα» δεν είναι πλουσιοπάροχη, αφού είπαμε η ΕΕ δίνει έμφαση κυρίως στην ενέργεια όταν μιλά για κλιματική κρίση/μετάβαση.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει, τα λεφτά που της δίνουν, αφενός να τα αξιοποιήσει πλήρως (κάτι που είναι από μόνο του ένα μεγάλο στοίχημα γιατί πολλά πρέπει να διατεθούν από τις περιφέρειες και από τους αρμόδιους φορείς) και αφετέρου να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση, δηλαδή πρόσθετα κονδύλια από την ΕΕ. Γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες.

Ποια είναι η εθνική στρατηγική; Στα έγγραφα για τον σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ που τώρα τρέχει αναφέρεται ενδεικτικά για το πρόβλημα πως «στον τομέα των της διαχείρισης των υδάτινων πόρων «παρατηρούνται υψηλά ποσοστά διαρροών των υφιστάμενων δικτύων ύδρευσης, απαιτούνται επενδύσεις και δράσεις διαχείρισης για την πλήρη εφαρμογή των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών. Απαιτείται επίσης η βελτίωση της κατάστασης πολλών επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων συστημάτων, η διακρατική συνεργασία για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμών και η εξειδίκευση και εφαρμογή των μέτρων της Θαλάσσιας Στρατηγικής. Σημαντικές είναι οι ανάγκες διαχείρισης λυμάτων καθώς και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου διαχείριση της ιλύος και επάρκειας/ποιότητας πόσιμου νερού σε νησιωτικές και δυσπρόσιτες περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση παρεμβάσεων έναντι διάβρωσης του αιγιαλού. Παράλληλα, είναι σημαντικό να ενδυναμωθούν και να υποστηριχθούν κατάλληλα οι φορείς σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης και λειτουργίας των έργων υποδομής».

Με άλλα λόγια, όπως και στην ενεργειακή μετάβαση, έτσι και στο πεδίο των υδάτων η Ελλάδα έχει πολλές ανάγκες (και λόγω των παλαιών και ανεπαρκών δικτύων και της αποσπασματικής διαχείρισης που γίνεται, αλλά και λόγω των νέων προκλήσεων) και πρέπει να κλείσει πολλά μέτωπα. Ο λόγος για μέτωπα που εκτείνονται από τις υποδομές έως και τη διπλωματία υδάτων με τα Βαλκάνια.

Οι ανάγκες αυτές πλέον δεν είναι «θεωρητικές», η κρίση είναι εδώ. Είναι οξύτατη και δεν αφορά μόνο στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, αλλά συνολικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε το νερό είναι ΤΟ βασικό αγαθό.

Το θέμα των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγχωρίως με μία στρατηγική η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να ενισχυθεί (θεσμικά και χρηματοδοτικά), αλλά και να διασφαλισθεί πως θα πετύχει στην πράξη. Σε επίπεδο ΕΕ με ισχυρή θέση στην μάχη για το τι θα γίνει μετά το 2026 στα κονδύλια και στις δυνατότητες που θα έχουν τα κράτη στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν μία κρίση λειψυδρίας και ερημοποίησης που αφορά (προς το παρόν) κυρίως τον Νότο της Ευρώπης.

Πηγή άρθρου: Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

[eidiseislive]

Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

Όταν λέγαμε κλιματική κρίση πρώτα έρχονταν στο μυαλό το ενεργειακό μέτωπο που ακόμη μαίνεται (όπως φαίνεται και από τους λογαριασμούς ρεύματος) αλλά και οι φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες και τα πολλά άλλα δεινά που γίνονται όλο και πιο έντονα και επικίνδυνα). Τα παραπάνω μέτωπα έρχονται ακόμη πρώτα ως προτεραιότητα όχι μόνο στην σκέψη αλλά και στην «τσέπη» της ΕΕ, στον κουμπαρά των κονδυλίων που διανέμει (πχ ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Και τούτο γιατί προφανώς χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά και γιατί αφορούν στο σύνολο των κρατών της ΕΕ.

Ωστόσο, ένα άλλο οξύτατο μέτωπο της κλιματικής κρίσης, που επίσης έχει φτάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτό της λειψυδρίας. Είναι μάλιστα ένα μέτωπο με πολλαπλή σημασία αφού είναι μία δυνάμει αιτία των παραπάνω φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, πυρκαγιές), αλλά και έχει άμεση σχέση με την ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ. Καθιστά εξαιρετικά φλέγον το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Προς το παρόν όμως τα σήματα κινδύνου για λειψυδρία είναι ορατά κυρίως στον Νότο της ΕΕ. Οι κραυγές αγωνίας από τις περιοχές και από τους κλάδους που ήδη πλήττονται μεταφέρουν ένα πρόβλημα που έβραζε εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.

Τα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν πως η λειψυδρία είναι πιο συχνή στη Νότια Ευρώπη, όπου περίπου το 30% του πληθυσμού της ζει σε περιοχές με μόνιμο πρόβλημα και το 70% του πληθυσμού ζει σε περιοχές με εποχικές πιέσεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ου καλοκαιριού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχει η Κύπρος, μετά η Μάλτα και μετά η Ελλάδα….

Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την φετινή Έκθεση Συνοχής της ΕΕ, αλλά αποτυπώνουν τα δεδομένα του 2019. Το πρόβλημα λοιπόν είναι γνωστό, το σήμα κινδύνου εκπέμπεται εδώ και χρόνια και η Ελλάδα το «παλεύει» με τα κονδύλια που της δίνουν. Η κατανομή στον τομέα «ύδατα» δεν είναι πλουσιοπάροχη, αφού είπαμε η ΕΕ δίνει έμφαση κυρίως στην ενέργεια όταν μιλά για κλιματική κρίση/μετάβαση.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει, τα λεφτά που της δίνουν, αφενός να τα αξιοποιήσει πλήρως (κάτι που είναι από μόνο του ένα μεγάλο στοίχημα γιατί πολλά πρέπει να διατεθούν από τις περιφέρειες και από τους αρμόδιους φορείς) και αφετέρου να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση, δηλαδή πρόσθετα κονδύλια από την ΕΕ. Γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες.

Ποια είναι η εθνική στρατηγική; Στα έγγραφα για τον σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ που τώρα τρέχει αναφέρεται ενδεικτικά για το πρόβλημα πως «στον τομέα των της διαχείρισης των υδάτινων πόρων «παρατηρούνται υψηλά ποσοστά διαρροών των υφιστάμενων δικτύων ύδρευσης, απαιτούνται επενδύσεις και δράσεις διαχείρισης για την πλήρη εφαρμογή των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών. Απαιτείται επίσης η βελτίωση της κατάστασης πολλών επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων συστημάτων, η διακρατική συνεργασία για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμών και η εξειδίκευση και εφαρμογή των μέτρων της Θαλάσσιας Στρατηγικής. Σημαντικές είναι οι ανάγκες διαχείρισης λυμάτων καθώς και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου διαχείριση της ιλύος και επάρκειας/ποιότητας πόσιμου νερού σε νησιωτικές και δυσπρόσιτες περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση παρεμβάσεων έναντι διάβρωσης του αιγιαλού. Παράλληλα, είναι σημαντικό να ενδυναμωθούν και να υποστηριχθούν κατάλληλα οι φορείς σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης και λειτουργίας των έργων υποδομής».

Με άλλα λόγια, όπως και στην ενεργειακή μετάβαση, έτσι και στο πεδίο των υδάτων η Ελλάδα έχει πολλές ανάγκες (και λόγω των παλαιών και ανεπαρκών δικτύων και της αποσπασματικής διαχείρισης που γίνεται, αλλά και λόγω των νέων προκλήσεων) και πρέπει να κλείσει πολλά μέτωπα. Ο λόγος για μέτωπα που εκτείνονται από τις υποδομές έως και τη διπλωματία υδάτων με τα Βαλκάνια.

Οι ανάγκες αυτές πλέον δεν είναι «θεωρητικές», η κρίση είναι εδώ. Είναι οξύτατη και δεν αφορά μόνο στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, αλλά συνολικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε το νερό είναι ΤΟ βασικό αγαθό.

Το θέμα των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγχωρίως με μία στρατηγική η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να ενισχυθεί (θεσμικά και χρηματοδοτικά), αλλά και να διασφαλισθεί πως θα πετύχει στην πράξη. Σε επίπεδο ΕΕ με ισχυρή θέση στην μάχη για το τι θα γίνει μετά το 2026 στα κονδύλια και στις δυνατότητες που θα έχουν τα κράτη στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν μία κρίση λειψυδρίας και ερημοποίησης που αφορά (προς το παρόν) κυρίως τον Νότο της Ευρώπης.

Πηγή άρθρου: Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

[allaneagr]

Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

Όταν λέγαμε κλιματική κρίση πρώτα έρχονταν στο μυαλό το ενεργειακό μέτωπο που ακόμη μαίνεται (όπως φαίνεται και από τους λογαριασμούς ρεύματος) αλλά και οι φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες και τα πολλά άλλα δεινά που γίνονται όλο και πιο έντονα και επικίνδυνα). Τα παραπάνω μέτωπα έρχονται ακόμη πρώτα ως προτεραιότητα όχι μόνο στην σκέψη αλλά και στην «τσέπη» της ΕΕ, στον κουμπαρά των κονδυλίων που διανέμει (πχ ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Και τούτο γιατί προφανώς χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά και γιατί αφορούν στο σύνολο των κρατών της ΕΕ.

Ωστόσο, ένα άλλο οξύτατο μέτωπο της κλιματικής κρίσης, που επίσης έχει φτάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτό της λειψυδρίας. Είναι μάλιστα ένα μέτωπο με πολλαπλή σημασία αφού είναι μία δυνάμει αιτία των παραπάνω φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, πυρκαγιές), αλλά και έχει άμεση σχέση με την ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ. Καθιστά εξαιρετικά φλέγον το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Προς το παρόν όμως τα σήματα κινδύνου για λειψυδρία είναι ορατά κυρίως στον Νότο της ΕΕ. Οι κραυγές αγωνίας από τις περιοχές και από τους κλάδους που ήδη πλήττονται μεταφέρουν ένα πρόβλημα που έβραζε εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.

Τα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν πως η λειψυδρία είναι πιο συχνή στη Νότια Ευρώπη, όπου περίπου το 30% του πληθυσμού της ζει σε περιοχές με μόνιμο πρόβλημα και το 70% του πληθυσμού ζει σε περιοχές με εποχικές πιέσεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ου καλοκαιριού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχει η Κύπρος, μετά η Μάλτα και μετά η Ελλάδα….

Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την φετινή Έκθεση Συνοχής της ΕΕ, αλλά αποτυπώνουν τα δεδομένα του 2019. Το πρόβλημα λοιπόν είναι γνωστό, το σήμα κινδύνου εκπέμπεται εδώ και χρόνια και η Ελλάδα το «παλεύει» με τα κονδύλια που της δίνουν. Η κατανομή στον τομέα «ύδατα» δεν είναι πλουσιοπάροχη, αφού είπαμε η ΕΕ δίνει έμφαση κυρίως στην ενέργεια όταν μιλά για κλιματική κρίση/μετάβαση.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει, τα λεφτά που της δίνουν, αφενός να τα αξιοποιήσει πλήρως (κάτι που είναι από μόνο του ένα μεγάλο στοίχημα γιατί πολλά πρέπει να διατεθούν από τις περιφέρειες και από τους αρμόδιους φορείς) και αφετέρου να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση, δηλαδή πρόσθετα κονδύλια από την ΕΕ. Γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες.

Ποια είναι η εθνική στρατηγική; Στα έγγραφα για τον σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ που τώρα τρέχει αναφέρεται ενδεικτικά για το πρόβλημα πως «στον τομέα των της διαχείρισης των υδάτινων πόρων «παρατηρούνται υψηλά ποσοστά διαρροών των υφιστάμενων δικτύων ύδρευσης, απαιτούνται επενδύσεις και δράσεις διαχείρισης για την πλήρη εφαρμογή των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών. Απαιτείται επίσης η βελτίωση της κατάστασης πολλών επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων συστημάτων, η διακρατική συνεργασία για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμών και η εξειδίκευση και εφαρμογή των μέτρων της Θαλάσσιας Στρατηγικής. Σημαντικές είναι οι ανάγκες διαχείρισης λυμάτων καθώς και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου διαχείριση της ιλύος και επάρκειας/ποιότητας πόσιμου νερού σε νησιωτικές και δυσπρόσιτες περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση παρεμβάσεων έναντι διάβρωσης του αιγιαλού. Παράλληλα, είναι σημαντικό να ενδυναμωθούν και να υποστηριχθούν κατάλληλα οι φορείς σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης και λειτουργίας των έργων υποδομής».

Με άλλα λόγια, όπως και στην ενεργειακή μετάβαση, έτσι και στο πεδίο των υδάτων η Ελλάδα έχει πολλές ανάγκες (και λόγω των παλαιών και ανεπαρκών δικτύων και της αποσπασματικής διαχείρισης που γίνεται, αλλά και λόγω των νέων προκλήσεων) και πρέπει να κλείσει πολλά μέτωπα. Ο λόγος για μέτωπα που εκτείνονται από τις υποδομές έως και τη διπλωματία υδάτων με τα Βαλκάνια.

Οι ανάγκες αυτές πλέον δεν είναι «θεωρητικές», η κρίση είναι εδώ. Είναι οξύτατη και δεν αφορά μόνο στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, αλλά συνολικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε το νερό είναι ΤΟ βασικό αγαθό.

Το θέμα των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγχωρίως με μία στρατηγική η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να ενισχυθεί (θεσμικά και χρηματοδοτικά), αλλά και να διασφαλισθεί πως θα πετύχει στην πράξη. Σε επίπεδο ΕΕ με ισχυρή θέση στην μάχη για το τι θα γίνει μετά το 2026 στα κονδύλια και στις δυνατότητες που θα έχουν τα κράτη στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν μία κρίση λειψυδρίας και ερημοποίησης που αφορά (προς το παρόν) κυρίως τον Νότο της Ευρώπης.

Πηγή άρθρου: Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

[eclecticstarlightblogger]

Κρεμλίνο: Μέσω της Τουρκίας θα λυθεί η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη

«Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι στο τέλος του 2024 θα ενεργοποιηθεί νέα μονάδα στον κόμβο αερίου στην Τουρκία» Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ επιβεβαίωσε την ύπαρξη εναλλακτικών οδών για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον επίσημο εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, υπάρχει πραγματική πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στην Τουρκία. Αυτό αναφέρουν τα ρωσικά […] Κρεμλίνο:…

[thoughtfullyblogger]

Κρεμλίνο: Μέσω της Τουρκίας θα λυθεί η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη

«Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι στο τέλος του 2024 θα ενεργοποιηθεί νέα μονάδα στον κόμβο αερίου στην Τουρκία» Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ επιβεβαίωσε την ύπαρξη εναλλακτικών οδών για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον επίσημο εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, υπάρχει πραγματική πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στην Τουρκία. Αυτό αναφέρουν τα ρωσικά […] Κρεμλίνο:…

[businessnews24]

Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

Όταν λέγαμε κλιματική κρίση πρώτα έρχονταν στο μυαλό το ενεργειακό μέτωπο που ακόμη μαίνεται (όπως φαίνεται και από τους λογαριασμούς ρεύματος) αλλά και οι φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες και τα πολλά άλλα δεινά που γίνονται όλο και πιο έντονα και επικίνδυνα). Τα παραπάνω μέτωπα έρχονται ακόμη πρώτα ως προτεραιότητα όχι μόνο στην σκέψη αλλά και στην «τσέπη» της ΕΕ, στον κουμπαρά των κονδυλίων που διανέμει (πχ ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης). Και τούτο γιατί προφανώς χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, αλλά και γιατί αφορούν στο σύνολο των κρατών της ΕΕ.

Ωστόσο, ένα άλλο οξύτατο μέτωπο της κλιματικής κρίσης, που επίσης έχει φτάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτό της λειψυδρίας. Είναι μάλιστα ένα μέτωπο με πολλαπλή σημασία αφού είναι μία δυνάμει αιτία των παραπάνω φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, πυρκαγιές), αλλά και έχει άμεση σχέση με την ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ. Καθιστά εξαιρετικά φλέγον το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Προς το παρόν όμως τα σήματα κινδύνου για λειψυδρία είναι ορατά κυρίως στον Νότο της ΕΕ. Οι κραυγές αγωνίας από τις περιοχές και από τους κλάδους που ήδη πλήττονται μεταφέρουν ένα πρόβλημα που έβραζε εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.

Τα στοιχεία της Κομισιόν δείχνουν πως η λειψυδρία είναι πιο συχνή στη Νότια Ευρώπη, όπου περίπου το 30% του πληθυσμού της ζει σε περιοχές με μόνιμο πρόβλημα και το 70% του πληθυσμού ζει σε περιοχές με εποχικές πιέσεις κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών ου καλοκαιριού. Το πιο μεγάλο πρόβλημα το έχει η Κύπρος, μετά η Μάλτα και μετά η Ελλάδα….

Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την φετινή Έκθεση Συνοχής της ΕΕ, αλλά αποτυπώνουν τα δεδομένα του 2019. Το πρόβλημα λοιπόν είναι γνωστό, το σήμα κινδύνου εκπέμπεται εδώ και χρόνια και η Ελλάδα το «παλεύει» με τα κονδύλια που της δίνουν. Η κατανομή στον τομέα «ύδατα» δεν είναι πλουσιοπάροχη, αφού είπαμε η ΕΕ δίνει έμφαση κυρίως στην ενέργεια όταν μιλά για κλιματική κρίση/μετάβαση.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει, τα λεφτά που της δίνουν, αφενός να τα αξιοποιήσει πλήρως (κάτι που είναι από μόνο του ένα μεγάλο στοίχημα γιατί πολλά πρέπει να διατεθούν από τις περιφέρειες και από τους αρμόδιους φορείς) και αφετέρου να διεκδικήσει επιπλέον χρηματοδότηση, δηλαδή πρόσθετα κονδύλια από την ΕΕ. Γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις πολύ μεγάλες ανάγκες.

Ποια είναι η εθνική στρατηγική; Στα έγγραφα για τον σχεδιασμό για το ΕΣΠΑ που τώρα τρέχει αναφέρεται ενδεικτικά για το πρόβλημα πως «στον τομέα των της διαχείρισης των υδάτινων πόρων «παρατηρούνται υψηλά ποσοστά διαρροών των υφιστάμενων δικτύων ύδρευσης, απαιτούνται επενδύσεις και δράσεις διαχείρισης για την πλήρη εφαρμογή των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών. Απαιτείται επίσης η βελτίωση της κατάστασης πολλών επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων συστημάτων, η διακρατική συνεργασία για τις διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμών και η εξειδίκευση και εφαρμογή των μέτρων της Θαλάσσιας Στρατηγικής. Σημαντικές είναι οι ανάγκες διαχείρισης λυμάτων καθώς και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου διαχείριση της ιλύος και επάρκειας/ποιότητας πόσιμου νερού σε νησιωτικές και δυσπρόσιτες περιοχές, αλλά και η ολοκλήρωση παρεμβάσεων έναντι διάβρωσης του αιγιαλού. Παράλληλα, είναι σημαντικό να ενδυναμωθούν και να υποστηριχθούν κατάλληλα οι φορείς σχεδιασμού, υλοποίησης και διαχείρισης και λειτουργίας των έργων υποδομής».

Με άλλα λόγια, όπως και στην ενεργειακή μετάβαση, έτσι και στο πεδίο των υδάτων η Ελλάδα έχει πολλές ανάγκες (και λόγω των παλαιών και ανεπαρκών δικτύων και της αποσπασματικής διαχείρισης που γίνεται, αλλά και λόγω των νέων προκλήσεων) και πρέπει να κλείσει πολλά μέτωπα. Ο λόγος για μέτωπα που εκτείνονται από τις υποδομές έως και τη διπλωματία υδάτων με τα Βαλκάνια.

Οι ανάγκες αυτές πλέον δεν είναι «θεωρητικές», η κρίση είναι εδώ. Είναι οξύτατη και δεν αφορά μόνο στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό, αλλά συνολικά στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε το νερό είναι ΤΟ βασικό αγαθό.

Το θέμα των υδάτινων πόρων πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα σε εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγχωρίως με μία στρατηγική η οποία θα πρέπει να επικαιροποιηθεί, να ενισχυθεί (θεσμικά και χρηματοδοτικά), αλλά και να διασφαλισθεί πως θα πετύχει στην πράξη. Σε επίπεδο ΕΕ με ισχυρή θέση στην μάχη για το τι θα γίνει μετά το 2026 στα κονδύλια και στις δυνατότητες που θα έχουν τα κράτη στα χέρια τους για να αντιμετωπίσουν μία κρίση λειψυδρίας και ερημοποίησης που αφορά (προς το παρόν) κυρίως τον Νότο της Ευρώπης.

Πηγή άρθρου: Λειψυδρία: Ένα SOS που εκπέμπεται χρόνια - Η διπλή πρόκληση εντός και εκτός συνόρων

[astratv]

Βρετανία: «Τράπεζες»… αλληλεγγύης για τον «χειμώνα της δυσαρέσκειας»

Με τη χώρα στην «κατάψυξη» από την Κυριακή -μάλιστα με προβλέψεις μέχρι και για μείον 15 βαθμούς Κελσίου στη Σκωτία- η βρετανική Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας (UKHSA) σήμανε συναγερμό, εκδίδοντας ειδικές οδηγίες για άτομα που ανήκουν σε  ευπαθείς ομάδες. Στους χώρους όπου βρίσκονται η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι τουλάχιστον στους 18 βαθμούς Κελσίου, ανέφερε. Θα πρέπει να είναι καλά ντυμένα και να…

[greekblogs]

Κρεμλίνο: Μέσω της Τουρκίας θα λυθεί η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη

«Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι στο τέλος του 2024 θα ενεργοποιηθεί νέα μονάδα στον κόμβο αερίου στην Τουρκία» Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ επιβεβαίωσε την ύπαρξη εναλλακτικών οδών για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον επίσημο εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, υπάρχει πραγματική πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στην Τουρκία. Αυτό αναφέρουν τα ρωσικά […] Κρεμλίνο:…

[bestinfo]

Οι ενεργειακοί κολοσσοί της Ευρώπης επιστρέφουν στον άνθρακα

Η ενεργειακή Orsted αναμένεται να συνεχίσει ή να επανεκκινήσει τις δραστηριότητές της σε τρεις εγκαταστάσεις ορυκτών καυσίμων, ύστερα από εντολή της κυβέρνησης της Δανίας. Δεν είναι η μόνη. Κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη ετοιμάζονται για πολλούς δύσκολους χειμώνες και «σπρώχνουν» τους ενεργειακούς κολοσσούς τους πίσω στον βρώμικο άνθρακα.

Σε ανακοίνωσή της η Orsted - της οποίας ο μεγαλύτερος μέτοχος είναι το Δημόσιο- ανέφερε ότι η απόφαση ελήφθη προκειμένου «να διασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια στη Δανία». Η απόφαση αφορά τη μονάδα 3 του σταθμού ηλεκτρικής ενέργειας Esbjerg  και τη μονάδα 4 του Studstrup (που χρησιμοποιούν άνθρακα ως βασικό καύσιμο) και τη μονάδα 21 στο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής Kyndby Peak Load, που χρησιμοποιεί πετρέλαιο.

«Θα συμμορφωθούμε βεβαίως με την εντολή των αρχών της Δανίας και θα ετοιμάσουμε τις μονάδες για επανεκκίνηση ή συνέχιση της λειτουργίας με τις αναγκαίες εργασίες συντήρησης και το υψηλής ειδίκευσης προσωπικό» δήλωσε ο Μαντς Νίπερ, διευθύνων σύμβουλος τηυς εταιρείας. Οι τρεις μονάδες θα παραμένουν σε λειτουργία έως και τις 30 Ιουνίου 2024, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της Orsted που είναι μεγάλος παίχτης στην αγορά αιολικής ενέργειας και είχε θέσει ως στόχο την ουδετερότητα άνθρακα έως το 2025.

«Εξακολουθούμε να πιστεύουεμ ότι ως κοινωνία πρέπει σταδιακά να σταματήσουμε τη χρήση φυσικού αερίου, πετρελαίου και άνθρακα το ταχύτερο δυνατό, αλλά είμαστε εν μέσω μία ευρωπαϊκής ενεργειακής κρίσης και πρέπει να διασφαλίσουμε την ενεργειακή επάρκεια» σχολίασε ο Νίπερ.

Λίγες ημέρες νωρίτερα ένας άλλος ενεργειακός κολοσσός της Ευρώπης, η γερμανική RWE, είχε ανακοινώσει ότι θα επαναφέρει σε λειτουργία τρεις μονάδες λιγνίτη.

Πηγή άρθρου: Οι ενεργειακοί κολοσσοί της Ευρώπης επιστρέφουν στον άνθρακα

[crisismonitor]

Ενεργειακή κρίση 2.0: Η Ουκρανία στην "πρίζα" της Ευρώπης

Ενεργειακή κρίση 2.0: Η Ουκρανία στην “πρίζα” της Ευρώπης

Ζήτημα έκτακτης ενεργειακής στήριξης της ��υκρανίας θα συζητήσουν οι ηγέτες της ΕΕ στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το Bloomberg και επιβεβαιώνοντας τις επισημάνσεις του Crisis Monitor, που εγκαίρως έχει αναδείξει το ζήτημα της στρατηγικής υπονόμευσης της ενεργειακής ασφάλειας της ΕΕ και επάρκειας της ΕΕ, από τη Ρωσία. (more…)