#ελληνισμοσ

[burningtyranthp]

Is Hellenismos open culture?

Photo is my own taken by myself of the Parthenon at the Acropolis

One thing that doesn't sit well with me is that those who tend to participate in what they describe as "Hellenistic polytheism" in the Western world, often don't look into whether or not Hellenismos is an open or closed culture. There is an unspoken norm within neopagan spaces that Hellenismos is "for anyone and everyone," but that never sat right with me, knowing about the way Ethnikoi--Greeks who have ethnic ties to their own Greek culture, language, land, and religious practises--speak of Western "neopaganism" or "pagan" usage of their original, indigenous culture.

Before I get into accounts that raised these concerns, I'd like to clarify that I whole-heartedly support all indigenous communities or tribes and their ability to practise their original traditions and customs safely without any discrimination, persecution, or harm. I also super support the individual choice to relearn, revive, and recreate one's indigenous practises (if one is eligible to do so). As a member of an indigenous tribe myself, I can empathise with other indigenous communities on some overlapping struggles we might share such as frustration with appropriation, erasure, or persecution in the modern day.

Lastly, the intent behind writing out the following is not to place judgment on anyone for doing anything; the purpose is providing food for thought, and forwarding a different perspective that isn't as popular as the prevailing Western perspective around the topic. I will not speak for Ethnikoi, however I will include references and quotes from sites where Ethnikoi describe who they in their own terms, and share how they think on the matter. By learning more about indigenous cultures, we can show greater respect and support for them, and their preservation.

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ (Hellenismos) vs. Hellenism

Hellenismos, also known as Hellenikon, is the indigenous cultural and religious tradition of Greece, but also the worldview and ethnic identity of the ancient and medieval Hellenes (Plethon, Marullus etc.). Hellenismos is the official name of the Hellenic tradition and way of life. “Hellenismos” and “Hellenic religion” are synonymous to many Hellenes, since the ancestral cults are a very important part of Hellenic identity. Hellenic tradition, Hellenismos, Hellenikon etc. are different names for the same culture and should therefore not confuse people, especially since the Hellenes perceive their religion, identity, worldview, language and way of life as a unity. Thus Hellēnismôs refers automatically to Hellenic religion. [Hellenismos.org]

The proper name for the religion isn't what people know it by in neopagan or pagan spaces. Furthermore, the religion is tied to cultural identity, ethnic background, language, and way of life--a word describing the isolated spirituality does not exist because each of these things is an all-in-one identity package.

Hellenismos and paganism are differentiated from each other culturally, historically, and by time, since paganism emerged from occultism, which is a by-product of Western Christianity. Hellenismos, on the other hand, is a Mediterranean culture that emerged from the commingling of Mycenaean, Minoan and other Helladic cultures. But it is still common to mistake revitalization or even re-indigenization for neopaganism, even in academic environments. [The Real Problem of Cultural Appropriation, Hellenismos.org]

Hellenismos is not paganism or neopaganism because it predates the existence of Christianity, and has been a mixture of Mediterranean cultures within a specific area long before Christianity's idea of a "pagan" designation was made.

Worship

A follow-up to the main question is, "can a non-Greek person worship the Greek gods, too?" The answer based on the following account is a hesitant yes, with a couple important things to bear in mind, in the event that someone would like to worship this pantheon.

People are, of course, allowed to worship the Greek gods, draw ideas and inspiration from Hellenic history and religion, build temples to their gods and find their own way in life. However, what they are not allowed to do is to usurp other people’s ethnonym, misrepresent their practices as something they are not and exploit or distort other people’s ethno-cultural identity, religion and language. And, of course, they are not allowed to speak on behalf of foreign communities. [Avoiding Cultural Appropriation, Hellenismos.org]

There is nothing stopping one from worshipping the Greek gods or goddesses per se, though it is one's responsibility to do so respectfully by not impersonating Hellenismos, and speaking as if one is a member of a tribe or cult one isn't a member of. As long as one doesn't cosplay as a member of a culture they have no ties to in any way, worship is not an issue.

The issue is...

...a matter of cultural appropriation vs. cultural appreciation:

People should not feel guilty for worshipping the Greek gods, should not feel bad for learning from Greek philosophy, adapting Greek ethics, listening to Greek music, enjoying Greek cuisine or learning Greek. This is not cultural appropriation. Loving Greek mythology or feeling drawn to a specific god is not cultural appropriation. Cultural appreciation is not cultural appropriation. Cultural exchange is not cultural appropriation. It never was. People enjoying the cultural goods of Hellenism are not appropriating anything. [ibid.]

Both terms are understood in terms of power and invitation: one one hand, when you appreciate a culture, you are invited to take part in it alongside others who belong to it. You are a guest in another's home who is expected to show respect for the one who invites you in, as well as the things they have in their home. You can learn, admire, and participate in everything the host invites you to do, and when it's time for you to return to your own home, you leave only with things your host allows (think extra food to take home from dinner at a friends house).

On the other hand, when you appropriate a culture, you are not invited by anyone who belongs to it to take part in it. You are not a guest in someone's home, but you invite yourself in anyway. You break in and enter, take whatever catches your eye without the homeowner's knowledge, and disappear into the night with stuff that doesn't belong to you. You then add what you took to a personal collection of other things you've taken from other homes on subsequent nights out.

Paganism and neopaganism can sometimes fall prey to the second scenario because some may pick and choose bits and pieces of different cultures and practises to create their own personal spirituality. I am not saying every pagan or neopagan does this, but this mixing of cultures that have little to no similarities to create a personalised spirituality is a popular approach within pagan and neopagan expression. In short, you can choose your own adventure because nobody's going to stop you, but you will run into opposition if you:

identify with an identity or a descriptor that is not yours, like "Hellenic" when you are not Ethnikoi . (You are welcome to come up with your own terms to define yourself or your spirituality as long as it doesn't involve claiming an entire ethnic background you have no part in.)

project your own ideologies onto a culture where said ideologies simply do not exist, or do not apply to a culture. (Many modern terms and designations did not exist for Hellenismos, and therefore do not apply to Hellenismos.)

utilise a culture solely to support a political leaning. (This could be romanticising classicism to justify "conservativism," "liberalism," "nationalism," etc.--either way, a culture and its values are unique to itself, and should not be reduced to a justification for [insert modern political idea].)

speak for the Hellenic community instead of amplifying members of it. (This may not sit well with some, but Hellenic people are indigenous people who deserve full rights to self-determination in their native land--just like all other tribes or groups of indigenous people.)

In Conclusion

Hellenismos, Hellenic culture, ethnic background, and identity, are not open for the taking. It would be offensive to cosplay or claim a background one does not simply have. However, nobody will stop one from worshipping, working with, or serving Hellenic gods and goddesses. In the same capacity, it's perfectly fine to enjoy all of the really cool things this culture produced so long as this enjoyment remains appreciative rather than appropriative. Paganism and neopaganism do sometimes gamble with the line between the two (not all the time), so that's something to be cautious of if someone does choose this pantheon.

References

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ (Supreme Council of Ethnikoi Hellenes)

Hellenismos heute

Labrys Religious Community: for the resurgence of the sacred heart of Hellenism

Further Reading

Whose Gods are These? A Classicist Looks at Neopaganism by Sarah Johnstone

[eclecticstarlightblogger]

Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα!

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα! Ασυμβίβαστος αγώνας για το Δίκαιο, για την Αλήθεια, για την Μητέρα Γη και το μέγιστο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, που συνοψίζεται σε μια λέξη: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ! Το 2025, το δίλημμα θα είναι πιο έντονο από ποτέ: Ελληνισμός η βαρβαρότητα! Με τη νίκη! Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα! – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα!

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα! Ασυμβίβαστος αγώνας για το Δίκαιο, για την Αλήθεια, για την Μητέρα Γη και το μέγιστο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, που συνοψίζεται σε μια λέξη: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ! Το 2025, το δίλημμα θα είναι πιο έντονο από ποτέ: Ελληνισμός η βαρβαρότητα! Με τη νίκη! Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα! – olympia source…

[greekblogs]

Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα!

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα! Ασυμβίβαστος αγώνας για το Δίκαιο, για την Αλήθεια, για την Μητέρα Γη και το μέγιστο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, που συνοψίζεται σε μια λέξη: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ! Το 2025, το δίλημμα θα είναι πιο έντονο από ποτέ: Ελληνισμός η βαρβαρότητα! Με τη νίκη! Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα! – olympia source…

[skandaladiaplokidiafthora]

Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα!

Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα! Ασυμβίβαστος αγώνας για το Δίκαιο, για την Αλήθεια, για την Μητέρα Γη και το μέγιστο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων, που συνοψίζεται σε μια λέξη: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ! Το 2025, το δίλημμα θα είναι πιο έντονο από ποτέ: Ελληνισμός η βαρβαρότητα! Με τη νίκη! Καλή Χρονιά αδέλφια! Ελληνισμός ή βαρβαρότητα! – olympia source…

[news-24gr]

ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ "ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ" Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΨΙΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ

ΧΙΟΣ : Το κόμμα «Σπαρτιάτες», το οποίο ανακηρύχθηκε σήμερα από τον Άρειο Πάγο, ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει ο Ηλίας Κασιδιάρης, μετά τον αποκλεισμό της υποψηφιότητάς του από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου από το Α1 Πολιτικό Τμήμα. Την ανακοίνωση έκανε η Βάσω Πανταζή, δικηγόρος του προφυλακισμένου και καταδικασμένου χρυσαυγίτη. «Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου θα ψηφίσω και θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις το κόμμα ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, που θα εισέλθει δυναμικά στη βουλή και θα αποτελέσει την πιο ισχυρή εθνική αντιπολίτευση. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Αφού απέκλεισαν με αντισυνταγματικό τρόπο τους ΕΛΛΗΝΕΣ, θα στηρίξω συνειδητά τους ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ που αποτελούν διαχρονικά και συμβολικά την πρώτη γραμμή των Ελλήνων στους αγώνες για την Ελευθερία», αναφέρει η σχετική δήλωση του Ηλία Κασιδιάρη.   Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου θα ψηφίσω και θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις το κόμμα ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, που θα εισέλθει δυναμικά στη βουλή και θα αποτελέσει την πιο ισχυρή εθνική αντιπολίτευση. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Αφού απέκλεισαν με αντισυνταγματικό τρόπο τους ΕΛΛΗΝΕΣ,… pic.twitter.com/9ErHBWQfk4 — Ηλίας Κασιδιάρης (@IliasKasidiaris) June 8, 2023 «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» Δήλωση έκανε και ο δικηγόρος Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς, εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος «Σπαρτιάτες», το οποίο όπως είπε, πρεσβεύει «την επιτομή του συνταγματικού πατριωτισμού για μια Ελλάδα ελεύθερη, δυνατή, οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη. Είναι καλοδεχούμενη η στήριξη του Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος αποκλείστηκε κατά τρόπο αντισυνταγματικό, παρά ταύτα όμως, το κόμμα Σπαρτιάτες απευθύνεται σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες ώστε να μπορούμε να κοιτάζουμε όλους τους πολίτες στα μάτια και στεντορείως να φωνάζουμε η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Μετά την σημερινή ανακήρυξη των κομμάτων από το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου τα 12 που «κόπηκαν» είναι: 1. ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙ��ΗΜΑ 2. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ (ΔΗΚΕΑ) 3. ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ -ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΕΛ.ΛΑ.Σ.) 4. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ 5. ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ -ΜΩΡ��ΙΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ 6. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΥΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ (Ε.Λ.Κ.Σ.Ι.) 7. ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ 8. ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΕΝΤΡΩΩΝ 9. ΕΛΛΗΝΕΣ -ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΙΧΑΚΗΣ 10. ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΕΝΩΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ 11. ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 12. ΖΟΤΟΣ ΙΑΓΚΟΣ Κατά συνέπεια τα 32 κόμματα, συνασπισμοί κομμάτων, κ.λπ. τα οποία θα συμμετάσχουν στις επικείμενες εκλογές της 25 Ιουνίου 2023 είναι τα εξής: 1) ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΚΚΕ) 2) ΑΝΤΑΡΣΥΑ 3) ΟΚΔΕ 4) ΚΚΕ (μ-λ) 5) ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 6) ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ- ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ 7) ΜΕΡΑ 25 8) ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ 9) ΣΥΡΙΖΑ 10) ΝΙΚΗ 11) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ – ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ 12) ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ 13) Μ-Λ ΚΚΕ 14) ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-Τ.Ρ.Α.Μ.Π. 15) ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ 16) ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ 17) ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ 18) ΟΑΚΚΕ 19) ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΕΡΓΗΣ – ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 20) ΛΑΪΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ (Λ.ΕΥ.ΚΟ.) 21) ΟΡΑΜΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 22) ΕΥ – ΚΙΝΗΣΗ 23) ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ 24) ΚΙΝΗΜΑ ΦΤΩΧΩΝ 25) ΠΝΟΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 26) ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΤΟ ΟΛΟΝ Συνασπισμοί κομμάτων 1) ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 2) ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ 3) ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΜΩΒ 4) ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Μεμονωμένοι ανεξάρτητοι 1) ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 2) ΣΠΕΝΤΖΑΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΠΟΘΥΤΗ 1978- ΤΡΙΓΩΝΟ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ -UFO- USO EXTRATERRESTIALS- EINSTEIN – ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ Πηγή: olympia.gr https://news-24.gr/stirizei-komma-spartiates-kasidiaris-meta-neo-kopsimo-apo-ton-areio/

[orthodoxiaonline]

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: "Ο Ελληνισμός πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση εν όψει και των εθνικών κινδύνων"

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: “Ο Ελληνισμός πρέπει να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση εν όψει και των εθνικών κινδύνων”

Στην εκδήλωση προς τιμήν του Πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας και Πρύτανη του Διπλωματικού Σώματος κ. Κυριάκου Κενεβέζου που διοργάνωσε το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρευρέθηκε χθες το βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος. Continue reading Untitled

[spoilersgr]

Fallmerayer Jacob-Philip: Η μυστική ζωή ενός απατεώνα

[mykonosislandworld]

29 Μαΐου 1453: Όταν «η Πόλις εάλω....»

Η ημέρα που «έπεσε» η Βυζαντινή Αυτοκρατορία!! Το ιστορικό της Άλωσης!! Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄........ Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Απόρροια της Άλωσης ήταν η ανελέητη συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων στην Β. Αφρική και στην Κεντρική Ευρώπη. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλους του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης και της Εποχής των Ανακαλύψεων. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών συμφωνούν στο ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από τ��ν Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία λόγω της Άλωσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και η ευρύτερη περιοχή το 1450

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και η ευρύτερη περιοχή το 1450 Κατά τα 1.100 χρόνια ζωής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη είχε πολιορκηθεί αρκετές φορές αλλά μόνο μία φορά είχε πέσει στα χέρια των εχθρών, το 1204 από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας. Μετά το 1204 στην πόλη εγκαθιδρύθηκε ένα αδύναμο Λατινικό βασίλειο και οι υπόλοιπες περιοχές της Αυτοκρατορίας είχαν διασπαστεί σε επί μέρους βασίλεια. Ένα από αυτά, η ελληνική Αυτοκρατορία της Νίκαιας κατάφερε να επικρατήσει στην περιοχή και να ανακτήσει την Πόλη το 1261. Τους επόμενους δύο αιώνες, η εξασθενημένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από Λατίνους, Σέρβους, Βουλγάρους και ιδιαίτερα από τους Οθωμανούς Τούρκους. Το 1453 στην Αυτοκρατορία ανήκαν εκτός από την ίδια την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της, το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου, με επίκεντρο τον Μυστρά. Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, ένα ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε το 1204 στην άκρη της Μικράς Ασίας και κατάφερε να επιβιώσει όλο αυτό το διάστημα, αποτελούσε εντελώς ξεχωριστή από το Βυζάντιο πολιτική οντότητα. Ο Μωάμεθ Β΄

Πορτραίτο του Μωάμεθ Β΄, από τον Τζεντίλε Μπελλίνι (Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη). Σύμφωνα με μια παράδοση ο Μωάμεθ διαφώνησε με τον Μπελλίνι για το πώς έπρεπε να απεικονίζεται ο ανθρώπινος λαιμός. Για να λύσει το πρόβλημα, ο σουλτάνος διέταξε να φέρουν μπροστά τους έναν δούλο, τον οποίο έβαλε να αποκεφαλίσουν επιτόπου. Στο οθωμανικό στρατόπεδο, ο Μωάμεθ Β΄, είκοσι ενός μόλις ετών (το 1453), χαρακτήρας ιδιαίτερα σκληροτράχηλος, φιλοπόλεμος, υπέκυπτε γενικά σε κατώτερα πάθη, ταυτόχρονα όμως έδειχνε ενδιαφέρον για την επιστήμη και τη μόρφωση, ενώ κατείχε και τα χαρίσματα του στρατηγού, του πολιτικού και του οργανωτή. Η επιθυμία να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη είχε γίνει έμμονη ιδέα για τον νεαρό σουλτάνο: διασώζεται ότι έμενε άυπνος για συνεχείς νύχτες, χαράσσοντας στο χαρτί το σχέδιο της πόλης και σημειώνοντας τα σημεία που μπορούσαν να προσβληθούν ευκολότερα. Αφού αποφάσισε να δώσει το τελικό χτύπημα στην Πόλη, ο Μωάμεθ άρχισ�� να εργάζεται με εξαιρετική προσοχή. Πρώτα έκτισε, στα βόρεια της πόλης, στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου, στο πιο στενό σημείο του, ένα ισχυρό φρούριο, το Ρούμελι Χισάρ (ή Μπογάζ Κεσέν, στα τουρκικά «Λαιμοκόφτης»). Τα κανόνια που τοποθετήθηκαν εκεί ήταν ό,τι πιο προηγμένο είχε να επιδείξει η πολεμική τεχνολογία της εποχής. Αυτή η ενέργεια προκάλεσε ιδιαίτερη ανησυχία στους Βυζαντινούς, που πίστεψαν πια ότι πλησιάζει το τέλος τους. Το οχυρωματικό αυτό έργο απέκοπτε, σε συνδυασμό με το προϋπάρχον οχυρό στην απέναντι ασιατική ακτή (Ανατολού-χισάρ), την θαλάσσια επικοινωνία της Κωνσταντινούπολης με τ�� λιμάνια του Εύξεινου πόντου, στ��ρώντας έτσι πολύτιμες ενισχύσεις και εφόδια για την πόλη. Αμέσως μετά, ο Μωάμεθ Β΄ έστειλε τον Τουραχάν μπέη να εισβάλει στις βυζαντινές περιοχές της Πελοποννήσου, για να εμποδίσει την αποστολή ενισχύσεων από τους αδελφούς του Κωνσταντίνου, οι οποίοι διοικούσαν το Δεσποτάτο του Μυστρά. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος Η περιοχή που αναγνώριζε την εξουσία του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα, περιοριζόταν στην Κωνσταντινούπολη, με τις πλησιέστερες προς αυτήν εκτάσεις της Θράκης, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου (Μορέως), η οποία βρίσκονταν μακριά από την βασιλεύουσα και κάτω από την ουσιαστική κυριαρχία των αδελφών του Αυτοκράτορα. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ κατέβαλε γενναιόδωρες προσπάθειες να περισώσει από την Αυτοκρατορία ό,τι ήταν δυνατό, ο ίδιος ως χαρακτήρας διακρινόταν για την ενεργητικότητα και την ανδρεία του. Ένας Ιταλός ανθρωπιστής, ο Φραντσέσκο Φίλελφο, τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο «με ευσεβές και ανώτερο πνεύμα». Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο βυζαντινός Αυτοκράτορας κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια σε αυτόν τον άνισο αγώνα, μετέφερε στην πόλη όλες τις ποσότητες σιτηρών που ήταν δυνατόν να συγκεντρωθούν και επισκεύασε τα τείχη της πόλης. Η φρουρά της πόλης όμως μόλις έφθανε τις λίγες χιλιάδες. Ο Αυτοκράτορας στράφηκε για βοήθεια και προς τα κράτη της Δύσης. Τελικά σοβαρές στρατιωτικές ενισχύσεις δεν κατέφθασαν ποτέ στην πόλη, ενώ στο εσωτερικό είχε να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των Ανθενωτικών, των οποίων κύριο σύνθημα ήταν «καλύτερα σαρίκι τουρκικά παρά τιάρα παπική». Οι Οθωμανοί προ των τειχών

Σχεδιαστική τομή των χερσαίων τειχών της Κωνσταντινούπολης Τα πρώτα οθωμανικά αποσπάσματα έκαναν την εμφάνιση τους στις 2 Απριλίου, ενώ ολόκληρο το στράτευμα έφτασε σταδιακά έξω από τα τείχη της πόλης έως στις 5 Απριλίου. Την ίδια ημερομηνία έφτασε και ο σουλτάνος με τις τελευταίες μονάδες και αμέσως απέκλεισε την πόλη από στεριά και θάλασσα. Στις 6 Απριλίου κηρύχθηκε επίσημα η πολιορκία από τον Μωάμεθ Β΄, αφού πρώτα, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, η πρόταση του για να παραδοθεί η πόλη υποσχόμενος ότι θα σέβονταν την ζωή και την περιουσία των κατοίκων, απορρίφθηκε από τους βυζαντινούς. Αμέσως ξεκίνησε ο κανονιοβολισμός, με αποτέλεσμα ένα τμήμα των τειχών κοντά στη Χαρίσια πύλη να καταστραφεί, όμως οι υπερασπιστές κατάφεραν να το επισκευάσουν γρήγορα. Ο συνεχής βομβαρδισμός της πόλης, που δεν διακόπηκε για αρκετές βδομάδες καθόλου, εξάντλησε εντελώς τον πληθυσμό, άντρες, γυναίκες παιδιά, ιερείς, μοναχοί προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν τις πολυάριθμες ρωγμές του τείχους. Η πολιορκία είχε ήδη διαρκέσει πενήντα μέρες. Ταυτόχρονα στο οθωμανικό στρατόπεδο επικρατούσαν φήμες, πιθανόν ψεύτικες, για την πιθανή άφιξη πολυάριθμου χριστιανικού στόλου από τη Δύση, κάτι που ανάγκασε τον Μωάμεθ να εντείνει την προσπάθεια για κατάληψη της πόλης. Στις 21 Μαΐου, ο σουλτάνος έστειλε πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη. Ζητούσε την παράδοση της πόλης με την υπόσχεση να επιτρέψει στον Αυτοκράτορα και σε όσους το επιθυμούσαν να φύγουν με τα υπάρχοντά τους. Επίσης, θα αναγνώριζε τον Κωνσταντίνο ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Τέλος, εγγυόταν για την ασφάλεια και την περιουσία του πληθυσμού που θα παρέμενε στην πόλη. Οι αντιπροτάσεις του Κωνσταντίνου διαπνέονταν από πνεύμα αξιοπρέπειας και αποφασιστικότητας. Δέχονταν να πληρώσει ακόμα υψηλότερους φόρους υποτέλειας και να παραμείνουν στα χέρια των Τούρκων όλα τα κάστρα και τα εδάφη που είχαν στο μεταξύ κατακτήσει. Για την Κωνσταντινούπολη όμως δήλωσε: Το να σου (παρα)δώσω όμως την πόλη ούτε σε εμένα επαφίεται ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της• διότι με κοινή απόφαση οι πάντες θα αποθάνουμε αυτοπροαίρετα και δεν θα υπολογίσομε τη ζωή μας. Η τελική επίθεση

Η είσοδος του Μωάμεθ Β΄ στην Κωνσταντινούπολη (πίνακας του Jean-Joseph Benjamin-Constant, 19ος αιώνας). Ύστερα από την αποτυχημένη προσέγγιση, ο Μωάμεθ Β΄ κάλεσε πολεμικό συμβούλιο και κατόπιν έβγαλε λόγο προς τους στρατιώτες του, ζητώντας του θάρρος και σταθερότητα. Τόνισε ότι υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις για έναν επιτυχή πόλεμο: η επιθυμία (για τη νίκη), η ντροπή (για την ήττα) και η υπακοή στους ηγέτες. Επίσης δήλωσε με όρκο πως ο ίδιος ήθελε μόνο τα τείχη και τα οικοδομήματα της πόλης και πως αφήνει στο στρατό του όλα τα άλλα. Υπογράμμισε πως υπάρχουν θησαυροί μέσα στα κτήρια και κυρίως στις εκκλησίες και πως θα επωφεληθούν από τον Εξανδραποδισμό των κατοίκων, ανάμεσά τους υπήρχαν πολλές νέες γυναίκες. Τέλος διέταξε νηστεία και προσευχή. Η επίθεση ορίστηκε για την νύχτα της 29ης Μαΐου. Στις 28 Μαΐου πραγματοποιήθηκε μεγάλη ακολουθία στην Αγία Σοφία, η τελευταία χριστιανική ακολουθία που πραγματοποιήθηκε στην περίφημη εκκλησία της πόλης, την οποία παρακολούθησε πλήθος αξιωματούχων και πιστών. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ σε λόγο προς τον λαό του, όπως τον διασώζει ο Σφραντζής, τον προέτρεψε να αντισταθεί γενναία, λέγοντας ότι οι Τούρκοι «υποστηρίζονται από όπλα, ιππικό, πυροβολικό και την αριθμητική τους υπεροχή, εμείς όμως στηριζόμεθα πρώτα στον Θεό και Σωτήρα μας και κατόπιν στα χέρια μας και στην δύναμή μας που μας έχει χαρίσει ο ίδιος ο Θεός». Ο Κωνσταντίνος ολοκλήρωσε την ομιλία του ως εξής: …Γνωρίσατε λοιπόν τούτο: Εάν ειλικρινά υπακούσετε ό,τι σας διέταξα, ελπίζω ότι, με τη βοήθεια του Θεού, θα αποφύγουμε τη δίκαιη τιμωρία Του, που κρέμεται επάνω μας. Η άλωση

Νωπογραφία από άγνωστο καλλιτέχνη στην Εκκλησία της Μονής Moldoviţa απεικονίζει την άλωση της Κωνσταντινούπολης, 1537 Την Τρίτη το βράδυ, 29 Μαΐου, μεταξύ 01.00 και 02.00, εκδηλώθηκε γενική τουρκική επίθεση. Μόλις δόθηκε το σύνθημα η πόλη υπέστη συνδυασμένη επίθεση από τρεις πλευρές συγχρόνως. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες απ’ όπου οι Τούρκοι προσπάθησαν να περάσουν κάτω από τα τείχη. Παρόλο που στις επιθέσεις ήταν περισσότεροι αριθμητικά, οι Βυζαντινοί τους απώθησαν αρκετές φορές προκαλώντας τους τρομερές απώλειες. Οι δύο πρώτες επιθέσεις αποκρούστηκαν. Όμως ο Μωάμεθ Β΄ οργάνωσε πολύ προσεκτικά την τρίτη και τελευταία επίθεση. Με ιδιαίτερη επιμονή οι Τούρκοι επιτέθηκαν κατά του μέρους των τειχών το οποίο ήταν κοντά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού (Πέμπτον), όπου πολεμούσε και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας. Ένας από τους κύριους υπερασπιστές της πόλης, ο Γενουάτης Ιουστινιάνης, τραυματίστηκε σοβαρά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα. Αυτή η απώλεια υπήρξε ανεπανόρθωτη για τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ακόμα και μετά από αυτή την επιτυχία, οι Οθωμανοί αδυνατούσαν να διεισδύσουν στην Πόλη. Στα τείχη, όμως, δημιουργούνταν συνεχώς ρήγματα και ο Αυτοκράτορας, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης, έπεσε στην μάχη. Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τον θάνατο του και για τον λόγο αυτό ο θάνατός του έγινε γρήγορα θέμα ενός θρύλου που έχει συσκοτίσει την ιστορική πραγματικότητα. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να σπάσουν τη γραμμή άμυνας των τειχών, παρά μόνο όταν από εσωτερική προδοσία μπήκαν από την Κερκόπορτα και περικύκλωσ��ν τους αμυνόμενους. Λεηλασίες Η πολιορκία κράτησε σχεδόν 2 μήνες και, τελικά, ο σημαντικά ισχυρότερος Μωάμεθ κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 (αποφράς ημέρα). Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου οι Τούρκοι όρμησαν μέσα στην πόλη, αρχίζοντας μαζικές λεηλασίες. Ένα μεγάλο πλήθος πολιτών κατέφυγε στην Αγία Σοφία, ελπίζοντας να βρει εκεί ασφάλεια. Αλλά οι Τούρκοι διέρρηξαν την κεντρική πύλη και όρμησαν μέσα στην εκκλησία όπου έσφαξαν το πλήθος. Την ημέρα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης, ή πιθανόν την επόμενη, ο Σουλτάνος εισήλθε επίσημα στην πόλη και πήγε στην Αγία Σοφία, όπου και προσευχήθηκε. Κατόπιν ο Πορθητής εγκαταστάθηκε στα αυτοκρατορικά ανάκτορα των Βλαχερνών. Όπως παραδίδει ο Σφραντζής, δόθηκε διαταγή για τριήμερη λεηλασία της πόλης. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ουσιαστικά η λεηλασία έπαυσε μετά την πρώτη ημέρα. O ιστορικός Δούκας αναφέρει πως ο σουλτάνος επιφύλαξε για τον εαυτό του τα οικοδομήματα και τα τείχη της πόλης, αφήνοντας τα υπόλοιπα αγαθά, τους αιχμαλώτους και τα λάφυρα στη διάθεση των στρατευμάτων. Ο άμαχος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης θανατωνόταν χωρίς διάκριση. Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια με όλο τους τον πλούτο λεηλατήθηκαν και βεβηλώθηκαν, ενώ οι ιδιωτικές περιουσίες έγιναν αντικείμενο αρπαγής και λαφυραγωγίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών χάθηκαν αναρίθμητοι πολιτιστικοί θησαυροί. Πολύτιμα βιβλία κάηκαν, κομματιάστηκαν ή πουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές. Ο ιστορικός Κριτόβουλος, που ανήκε στο οθωμανικό στρατόπεδο, αναφέρει ότι δεν υπήρξε στοιχειώδης οίκτος κατά τις λεηλασίες και η πόλη ερημώθηκε ολοσχερώς. Επακόλουθα της Άλωσης Η Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε πια να υφίσταται και στη θέση της ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, της οποίας η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Αδριανούπολη στην Κωνσταντινούπολη όπου και μετονομάστηκε από τους Τούρκους Κονσταντινιγιέ και παρέμεινε έδρα της Αυτοκρατορίας ως την οριστική κατάλυσή της, το 1922. Αντίθετα το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης έλαμψε με την ανάδειξη σε πατριάρχη του ανθενωτικού Γεννάδιου Σχολάριου καθ΄ υπόδειξη του Μωάμεθ λαμβάνοντας από τον ίδιο και διάφορα πρόσθετα προνόμια μέχρι ακόμα και οθωμανική φρουρά. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης μπορεί να σηματοδότησε την έναρξη της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα, πλην όμως το σημαντικότερο: οδήγησε στον κολοφώνα της αναγέννησης των αρχαίων ελληνικών σπουδών που μεταλαμπαδεύτηκε στην Ιταλία αρχικά καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη στη συνέχεια. Πόλεις όπως η Βενετία, η Φλωρεντία, η Ρώμη κ.ά. άνοιξαν την αγκαλιά τους στους πρόσφυγες βυζαντινούς λόγιους που εγκαταστάθηκαν σε αυτές μεταφέροντας το πολύτιμο φορτίο της αρχαίας Ελλάδας, συμβάλλοντας έτσι στην ανάδειξη των νέων τάσεων κυρίως του ουμανισμού που έφερνε ο νέος αιώνας (15ος αιώνας).

Ο σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ επιβλέπει την υπερνεώλκηση του τουρκικού στόλου. Πίνακας του Fausto Zonaro, (1854-1929) Θρύλοι και παραδόσεις Ο τρόπος που θυσιάστηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας, καθώς και ότι δεν διασώθηκαν πληροφορίες για τις τελευταίες στιγμές του στο πεδίο της μάχης, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους με κυριότερο αυτόν του «μαρμαρωμένου βασιλιά» που περιμένει την στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την Αυτοκρατορία του. Μια λαϊκή χριστιανική παράδοση, αναφέρει ότι τη στιγμή που διέρρηξαν οι Τούρκοι την πύλη της Αγίας Σοφίας τελούνταν η θεία λειτουργία και ο ιερέας τη στιγμή που είδε τους μουσουλμάνους να ορμούν στο πλήθος των πιστών, εισήλθε και εξαφανίσθηκε μέσα στον τοίχο, πίσω από το Άγιο Βήμα, που άνοιξε μπροστά του κατά τρόπο θαυμαστό. Λέγονταν ότι όταν η Κωνσταντινούπολη θα επανέλθει στα χέρια των Χριστιανών, ο ιερέας θα βγει από τον τοίχο για να συνεχίσει την λειτουργία. Ένας άλλος θρύλος λέει ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος στο ένα του χέρι είχε έξι δάχτυλα και αν βρεθεί κάποιος Έλληνας που έχει έξι δάχτυλα τότε θα ανακτήσει (ο Κωνσταντίνος) την Πόλη και την αυτοκρατορία του. Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Αμερικάνος ιστορικός Ε. Α. Γκρόσ��ενορ αναφέρει ότι στην συνοικία Αμπού Βέφα στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχε ένας χαμηλός ανώνυμος τάφος τον οποίο οι Έλληνες τιμούσαν ως τάφο του Κωνσταντίνου και τον χρησιμοποιούσαν κρυφά ως τόπο προσευχής. Όμως η Οθωμανική Κυβέρνηση επενέβη εκείνη την εποχή επιβάλλοντας ποινές και ερημώνοντας το μέρος. Read the full article

[kavala247]

Ψήφος αποδήμων νόμος: Το σχέδιο για κατάργηση των περιορισμών

Ψήφος αποδήμων νόμος: Το σχέδιο για κατάργηση των περιορισμών

Ψήφος αποδήμων νόμος: Το νέο νομοσχέδιο καταργεί τις προϋποθέσεις που υφίστανται για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Κατατέθηκε στη Βουλή, όπως είχε προαναγγείλει ο υπουργός Εσωτερικών, το σχέδιο νόμου για την άρση των περιορισμών στην ψήφο των αποδήμων. Όπως αναφέρεται στην έκθεση του ΓΛΚ, με το σχέδιο νόμου επέρχονται επιμέρους τροποποιήσεις στο ν. 4648/2019 αναφορικά με την άσκηση του…

[eclecticstarlightblogger]

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Το ελληνικό στοιχείο ζει και αναπνέει και στο Λίβανο! Ο Γιώργος Σεΐμπ, πρόεδρος του πολιτιστικού τμήματος της Ελληνικής Κοινότητας Βηρυτού, φιλοξενείται στο στούντιο της ΕΡΤ και μιλάει για την ιστορία του ελληνισμού του Λιβάνου αλλά και τις πλούσιες δραστηριότητες που αναπτύσσει σήμερα… (more…)

[thoughtfullyblogger]

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Το ελληνικό στοιχείο ζει και αναπνέει και στο Λίβανο! Ο Γιώργος Σεΐμπ, πρόεδρος του πολιτιστικού τμήματος της Ελληνικής Κοινότητας Βηρυτού, φιλοξενείται στο στούντιο της ΕΡΤ και μιλάει για την ιστορία του ελληνισμού του Λιβάνου αλλά και τις πλούσιες δραστηριότητες που αναπτύσσει σήμερα… (more…)

[greekblogs]

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Το ελληνικό στοιχείο ζει και αναπνέει και στο Λίβανο! Ο Γιώργος Σεΐμπ, πρόεδρος του πολιτιστικού τμήματος της Ελληνικής Κοινότητας Βηρυτού, φιλοξενείται στο στούντιο της ΕΡΤ και μιλάει για την ιστορία του ελληνισμού του Λιβάνου αλλά και τις πλούσιες δραστηριότητες που αναπτύσσει σήμερα… (more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Ο ελληνισμός της Βηρυτού! | ΕΡΤ

Το ελληνικό στοιχείο ζει και αναπνέει και στο Λίβανο! Ο Γιώργος Σεΐμπ, πρόεδρος του πολιτιστικού τμήματος της Ελληνικής Κοινότητας Βηρυτού, φιλοξενείται στο στούντιο της ΕΡΤ και μιλάει για την ιστορία του ελληνισμού του Λιβάνου αλλά και τις πλούσιες δραστηριότητες που αναπτύσσει σήμερα… (more…)