#ειμαι λιγο καθικι

[prosorinos]

Πρόβλημα;

Μάλλον πρόβλημα. Δεν ξέρω. Πάντα μπορούσα να χειριστώ οποιονδήποτε χαρακτήρα με σχετική ευκολία. Αυτό το οποίο με εκπλήσσει όμως και με προβληματίζει, είναι η αδυναμία μου πρόσφατα να χειριστώ αληθινά και καλόψυχα άτομα. Έχω τόσα χρόνια που με τριγυρίζουν σκατόψυχοι και κουτοπόνηροι, που έχω ξεχάσει πώς είναι ένα αληθινά καθαρό μυαλό.

Όταν έχει περάσει τόσος καιρός που κολλάω σε άτομα του συναφιού μου ή χειρότερα (και κάποια από αυτά με μένα με τη σειρά τους), και ξαφνικά προκύπτει κάτι εντελώς αντίθετο, με πιάνω πλήρως αδιάβαστο. Όχι μόνο αυτό, αλλά με πιάνουν κι ενοχές. Τι κάνω εγώ εδώ; Τι ακριβώς γυρεύω; Καλά δεν ασχολούμαι με τα βρώμικά μου τόσο καιρό;

Ενθουσιάζομαι εύκολα τελικά. Αυτό μάλλον φταίει. Θολώνω εύκολα και ξεχνάω από πού ήρθα, πού είμαι και τι κάνω.

Για όσους παρέσυρα στον κόσμο μου άθελά μου, συγγνώμη.

Για όσους δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ ενώπιόν τους και φαινόμουν "περίεργος" και "απόμακρος" (χαρακτηρισμοί που έχω ακούσει), για τους παραπάνω λόγους, συγγνώμη.

Για όσους δεν μπόρεσα να τους δώσω τη γεύση του κόσμου μου που ήθελαν κάποτε, ίσως αντιλαμβάνονται σήμερα το λάθος τους να την επιθυμούσαν κάποτε. Όλοι κάνουμε λάθη. Η κατανόηση και η αποδοχή τους είναι δύο σοφές κινήσεις. Η απάντησή μου στο "ευχαριστώ" σας είναι σαφώς...

"Παρακαλώ".