#δημοσίευσε | Explore Tumblr posts and blogs

crisismonitor · 11 days ago

Text

Κομβική και ιδιαίτερα κερδοφόρα χρονιά αναμένεται ότι θα είναι το 2025 για το Real Estate, σύμφωνα με έκθεση της Deloitte, με έμφαση στις βιομηχανικές μονάδες και προβλέψιμους κινδύνους που απορρέουν κυρίως από την πορεία των επιτοκίων. Tην ετήσια έκθεση για τις προοπτικές του κλάδου των εμπορικών ακινήτων για το 2025 δημοσίευσε η Deloite, αναδεικνύοντας σημαντικές ευκαιρίες που διαφαίνονται για την επόμενη χρονιά, έπειτα από μια μακρά περίοδο οικονομικής αβεβαιότητας. Για την εκπόνηση της έκθεσης, διεξάχθηκε έρευνα που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περισσότερων από 880 C-level στελεχών από το χώρο του real estate σε Βόρεια Αμερική, Ευρώπη και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Η έκθεση εστιάζει στις κύριες τάσεις και προκλήσεις που θα διαμορφώσουν τον κλάδο τα επόμενα χρόνια, στα οικονομικά σενάρια για την ανάκαμψή του, στην αυξανόμενη ανάγκη για επενδύσεις σε βιώσιμες στρατηγικές, στις δεξιότητες της νέας γενιάς εργαζομένων, στην εφαρμογή τεχνολογικών λύσεων καθώς και στο πώς οι εταιρείες ακινήτων μπορούν να προσαρμοστούν και να επωφεληθούν από τις επικείμενες ευκαιρίες. Σύμφωνα με την έρευνα της Deloitte, το 2025 αναμένεται να αποτελέσει μια κομβική και ευνοϊκή χρονιά για την αγορά εμπορικών ακινήτων, με σημαντικές ευκαιρίες και προκλήσεις να διαμορφώνουν το τοπίο. Η έμφαση στη βιωσιμότητα, την τεχνολογική καινοτομία και τις στρατηγικές επενδύσεις εκτιμάται ότι θα αποτελέσουν τους καθοριστικούς παράγοντες που θα διαμορφώσουν την επιτυχία των εταιρειών του κλάδου τα επόμενα χρόνια και θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να διαφοροποιηθούν από τον ανταγωνισμό και να αναπτυχθούν περαιτέρω. Τα κύρια ευρήματα της έρευνας συνοψίζονται στα εξής: Αύξηση Εσόδων: Σχεδόν το 90% των ερωτηθέντων αναμένει αύξηση των εσόδων της εταιρίας τους το 2025, με το 60% να προβλέπει ετήσια ανάπτυξη άνω του 5%. Αυτή η τάση σηματοδοτεί την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στον κλάδο σε επίπεδο εσόδων. Αύξηση Προϋπολογισμών και Επενδύσεων στην Τεχνολογία: Το 81% των στελεχών προτίθεται να αυξήσει τον προϋπολογισμό της εταιρείας τους, δίνοντας έμφαση στις επενδύσεις στον τομέα της τεχνολογίας και των δεδομένων. Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και άλλων καινοτόμων τεχνολογιών θεωρείται απαραίτητη για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Μακροοικονομικές Προκλήσεις: Οι μεγαλύτερες ανησυχίες των στελεχών αφορούν στους αυξημένους κινδύνους από τα επιτόκια, τους κινδύνους στον κυβερνοχώρο, τις αλλαγές στη φορολογική πολιτική και το αυξημένο κόστος κεφαλαίου. Αυτοί οι παράγοντες θεωρούνται καθοριστικοί για τη χρηματοοικονομική απόδοση των εταιρειών μέσα στους επόμενους 12-18 μήνες. Ευκαιρίες Επενδύσεων: Σημαντικότερες προοπτικές ανάπτυξης φαίνεται να έχει ο κλάδος των βιομηχανικών μονάδων, τα συγκροτήματα κατοικιών, τα ξενοδοχειακά ακίνητα και τα καταλύματα, τομείς στους οποίους σημειώνεται αυξημένη ζήτηση. Βιωσιμότητα και Αναβαθμίσεις: Το 76% των ερωτηθέντων σχεδιάζει σημαντικές ενεργειακές αναβαθμίσεις των ακινήτων τους μέσα στους επόμενους 12-18 μήνες. Οι αναβαθμίσεις αυτές αποτελούν κομβικό παράγοντα για τη μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος και την επίτευξη των στόχων βιωσιμότητας. Επιτόκια και Αγορές: Αν και τα υψηλά επιτόκια θα συνεχίσουν να φέρνουν προκλήσεις, οι εταιρείες εμπορικών ακινήτων αναμένουν βελτίωση στις χρηματοοικονομικές συνθήκες το 2025, με προοπτική μείωσης επιτοκίων και ανάκαμψης της αγοράς. Συγχωνεύσεις και Εξαγορές: Το 68% των ερωτηθέντων σκοπεύει να αυξήσει τις συγχωνεύσεις και εξαγορές (M&A) μέσα στους επόμενους 12-18 μήνες, εστιάζοντας στην ενίσχυση της τεχνολογικής υποδομής και της ανταγωνιστικότητας. Αναδυόμενες Τεχνολογίες: Η τεχνητή νοημοσύνη συνεχίζει να κερδίζει έδαφος, με το 76% των εταιρειών να βρίσκεται στα πρώτα στάδια υιοθέτησης ή δοκιμαστικής εφαρμογής της. Οι επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει στην τεχνητή νοημοσύνη και προπορεύονται ως προς την εφαρμογή της αναμένουν βελτίωση στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και αύξηση της αποδοτικότητας του ανθρώπινου δυναμικού τους. Με αφορμή τη δημοσίευση της Έρευνας ο κ. Χρήστος Κοσμάς, Partner, Real Estate Advisory and Corporate Finance Leader, Real Estate Sector Leader στην Deloitte Ελλάδας, σημείωσε: «Το 2025 διαφαίνεται ως μια χρονιά καίριας σημασίας για τον κλάδο των εμπορικών ακινήτων. Οι οργανισμοί έχουν τώρα την ευκαιρία να προσαρμόσουν τις στρατηγικές τους και να ανακάμψουν δυναμικά, επενδύοντας σε τεχνολογικές καινοτομίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, και υιοθετώντας βιώσιμες πρακτικές. Η βιωσιμότητα και η ενεργειακή αποδοτικότητα δεν είναι πλέον απλώς επιλογές, αλλά οι στρατηγικές προτεραιότητες που θα καθορίσουν την επιτυχία. Οι εταιρείες που θα προσαρμοστούν γρήγορα στις νέες τάσεις θα βγουν κερδισμένες από τις προκλήσεις του μέλλοντος». Βι��μηχανικό Real Estate Η έμφαση των ερωτηθέντων στα βιομηχανικά ακίνητα πιθανότατα οφείλεται στη συνεχιζόμενη παγκόσμια ζήτηση για χώρους κατασκευής, όπου δύο παράγοντες φαίνεται να παίζουν ρόλο. Πρώτον, μετά από αρκετά χρόνια διαταραχών που σχετίζονται με τον COVID-19, οι εταιρείες επιδιώκουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην εφοδιαστική αλυσίδα φέρνοντας τις εγκαταστάσεις παραγωγής τους πιο κοντά στην εγχώρια αγορά για συντομότερη και πιο ευέλικτη μεταφορά. Από την υπογραφή της Συμφωνίας Ηνωμένων Πολιτειών-Μεξικού-Καναδά το 2020, η επαναφορά της παραγωγής στη Βόρεια Αμερική αυξήθηκε, με το χαμηλό κόστος και τη μεγάλη διαθεσιμότητα εργασίας να προσελκύουν πολλές εταιρείες στο Μεξικό συγκεκριμένα. Εταιρείες όπως η Walmart και η Volkswagen έχουν ανακοινώσει πρόσφατες επενδύσεις στην περιοχή. Το Μεξικό ξεπέρασε την Κίνα ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2023. Δεύτερον, η υπεραπόδοση των κατασκευαστών ημιαγωγών διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο. Παρότι πολλοί παράγοντες επηρεάζουν τις αποφάσεις για μίσθωση, οι ενοικιάσεις από επιχειρήσεις ημιαγωγών αυξήθηκαν κατά 33% από τον Αύγουστο του 2022, όταν ψηφίστηκε ο Νόμος CHIPS and Science Act στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια πολιτική που στοχεύει στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής ημιαγωγών. Άλλα ακίνητα γύρω από αυτές τις εγκαταστάσεις παραγωγής επωφελήθηκαν επίσης, με αύξηση των ενοικίων κατά 48% σε ορισμένες αγορές. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η διαθέσιμη γη για νέες αναπτύξεις είναι περιορισμένη, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευκαιρίες ανακαίνισης παλαιότερων υφιστάμενων κτιρίων αντί για νέες κατασκευές. Η ζήτηση για ακίνητα της ψηφια��ής οικονομίας, ιδιαίτερα για κέντρα δεδομένων, έχει αυξηθεί παγκοσμίως λόγω της υιοθέτησης της τεχνητής νοημοσύνης (AI). Ωστόσο, με την αυξημένη ζήτηση για αποθήκευση προκύπτει και μία ανησυχία—ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος των ενεργοβόρων εγκαταστάσεων. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώνουν τα κέντρα δεδομένων λόγω των απαιτήσεων της AI θα υπερδιπλασιαστεί μέχρι το 2026 και θα μπορούσε να καταναλώσει πάνω από 250 δισεκατομμύρια γαλόνια νερού ετησίως μέχρι το 2030. Καθώς η ζήτηση για λύσεις AI αυξάνει το ενδιαφέρον για εξειδικευμένα κέντρα δεδομένων, οι ιδιοκτήτες και οι επενδυτές σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να εξετάσουν τον αντίκτυπο στη βιωσιμότητα καθώς και τις πιθανές ρυθμιστικές παρεμβάσεις για τον περιορισμό της υπερβολικής κατανάλωσης ενέργειας. Ορισμένοι ήδη αντιμετωπίζουν το ζήτημα της ενεργειακής αποδοτικότητας των κέντρων δεδομένων: Η Equinix, ένας επενδυτικός φορέας ακινήτων (REIT) που λειτουργεί πάνω από 250 κέντρα δεδομένων παγκοσμίως, εγκατέστησε κυψέλες καυσίμου για καθαρότερη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και δεσμεύτηκε για την παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας μέσω συμφωνιών αγοράς ενέργειας. Η ισπανική εταιρεία ακινήτων Merlin Properties ξεκίνησε πρόσφατα τη λειτουργία τριών πλήρως ουδέτερων ως προς το άνθρακα και χωρίς νερό κέντρων δεδομένων, τα οποία βρίσκονται στο λιμάνι της Βαρκελώνης, το Μπιλμπάο-Arasur, και τη Μαδρίτη Getafe. Ένα επιπλέον κέντρο δεδομένων βρίσκεται υπό κατασκευή στη Λισαβόνα. Τα γραφεία έχουν προσελκύσει πολλούς τίτλους στον κλάδο το περασμένο έτος, λόγω των πιο δραστικών μειώσεων στην αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων, της μειωμένης πληρότητας λόγω των υβριδικών μορφών εργασίας της πανδημίας, και των προβλημάτων δανεισμού. Τα ευρήματα από την April Economics Insider της Deloitte δείχνουν ότι ο τομέας γραφείων εξακολουθεί να εξισορροπεί μετά την πανδημία, και πιθανώς θα υπάρξει περαιτέρω ενοποίηση για χαμηλότερης ποιότητας ακίνητα εάν συνεχιστούν οι μειώσεις στην αποτίμηση στο εγγύς μέλλον. Υπάρχει ακόμη υψηλός βαθμός ετερογένειας στις επιδόσεις των μεμονωμένων ακινήτων γραφείων ανά γεωγραφική περιοχή. Οι ερωτηθέντες στην έρευνά μας άλλαξαν ελάχιστα την άποψή τους για τον τομέα για το 2025. Τα προαστιακά γραφεία κατέλαβαν την έβδομη θέση, χωρίς αλλαγή από το προηγούμενο έτος, και τα γραφεία στο κέντρο ήρθαν στην ένατη θέση, με πτώση μίας θέσης σε σύγκριση με πέρυσι. Και οι δύο κατηγορίες παρουσίασαν πιο δραματική υποβάθμιση στην προτεραιοποίηση στην έρευνα για τις εμπορικές προοπτικές ακινήτων του 2024, πέφτοντας από την τρίτη και πρώτη θέση, αντίστοιχα, στην έρευνα του 2023. Read the full article

0 notes

aplaw-blog · 19 days ago

Text

Business Insider: Το ελληνικό νησί που ανήκει στους 100 «κρυμμένους παραδείσους» όλου του κόσμου :

Στα 100 πιο όμορφα κα�� αυθεντικά νησιά όλου του κόσμου βρίσκεται η Ίος σύμφωνα με τον ετήσιο καθιερωμένο κατάλογο που δημοσίευσε το Business Insider με το βλέμμα στραμμένο στην ερχόμενη σεζόν.

Της απόφασης αυτής για τους 100 «κρυμμένους παραδείσους» της υφηλίου προηγήθηκε εκτενής έρευνα μετά από συνεντεύξεις σε ταξιδιωτικούς bloggers, μεγάλους τουριστικούς οργανισμούς και πρακτορεία ταξιδίων προκειμένου να επιλεγούν τα ομορφότερα νησιά από Αμερική, Ωκεανία, Ευρώπη, Ασία και Αφρική που ακόμη διατηρούν την αυθεντικότητα τους.

«Κοιτάζοντας τις παραλίες με τη λευκή άμμο και τα κρυστάλλινα νερά, μπορεί κανείς να σκεφτείς ότι έχει δει τα πάντα, αλλά αυτό δεν ισχύει.

Υπάρχει πολύ περισσότερη ομορφιά εκεί έξω από ό,τι θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε», τονίζει ο συντάκτης της έρευνας.

Η λίστα του Business Insider περιλαμβάνει εξωτικούς προορισμούς χωρίς τον συνωστισμό του υπερτουρισμού από Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Δανία, Πορτογαλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Μεξικό, Κροατία, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Γρεναδίνες Νήσους, Ονδούρα, Χιλή, Μάλτα, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Νέα Ζηλανδία, Παναμά, Τουβαλού, Κιριμπάτι, Νήσους Σολομώντα, Μικρονησία, Δομινικανή Δημοκρατία, Τόνγκα, Φίτζι, Γαλλική Πολυνησία, Σευχέλλες, Μαλδίβες, Τανζανία, Μαυροβούνιο, Μαλαισία, Αυστραλία, Αμερικανική Σαμόα, Ισημερινό, Κανάριους Νήσους, Άνδεις, Βολιβία, Ιαπωνία, Ισλανδία, Νικαράγουα, Νορβηγία, Σκωτία, Κορνουάλη, Νήσο του Τζέρσεϊ, Καναδά, Πράσινο Ακρωτήριο, Κορσική, Ελλάδα, Κολομβία, Αγγλία, Βραζιλία, Κόστα Ρίκα, Υεμένη, Γερμανία και Κίνα.

Στον κατάλογο αναφέρεται πως «η Ίος είναι ένας εκπληκτικός προορισμός με πολλές εναλλακτικές δραστηριότητες που διαθέτει πανέμορφες παραλίες, μοναδική ατμόσφαιρα, εντυπωσιακή νυχτερινή ζωή και εύρος επιλογών».

Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπει και το Ισπανικό Conde Nast Traveller που κατατάσσει την Χώρα της Ίου στα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας αναφέροντας πως «η εκπληκτική θέα από την Παναγία την Γκρεμιώτισσα που είναι το ψηλότερο σημείο του χωριού, είναι αξέχαστη ειδικά κατά τη δύση του ηλίου.

Πίσω από τους ασβεστωμένους ανεμόμυλους βρίσκεται το υπαίθριο θέατρο Οδυσσέας Ελύτης, πολύ δραστήριο το καλοκαίρι.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού βρίσκεται επίσης στη Χώρα, όπου μπορείτε να θαυμάσετε μερικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς από τον Σκάρκο, έναν από τους σημαντικότερους αρχαίους οικισμούς των Κυκλάδων».

Σημειώνεται πως σε εξέλιξη βρίσκεται πρόγραμμα προβολής του προορισμού που υλοποιεί ο Δήμος Ιητών με την στήριξη εξειδικευμένων συμβούλων για την ανάδειξη του προορισμού σε καθιερωμένες και νέες ταξιδιωτικές αγορές όπως για παράδειγμα Μ. Βρετανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ και άλλες χώρες. «Εμπλουτίζουμε διαρκώς το κάλεσμα μας με νέα στοιχεία που προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες. Γαστρονομία, πολιτισμός, πεζοπορία, ποδηλασία, καταδύσεις, θαλάσσιες εξορμήσεις, ιστορικά και αρχαία μνημεία δημιουργούν μοναδικά συναισθήματα και "δένουν" ρομαντικά με το απαράμιλλο φυσικό κάλλος, τις εξωτικές παραλίες και τη διασκέδαση, διαμορφώνοντας έναν προορισμό που πλέον έχει ενισχυμένη επισκεψιμότητα πριν και μετά την υψηλή σεζόν.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως τον Σεπτέμβριο εγκαινιάστηκε στην Ίο ένα έργο πολιτισμού ανεκτίμητης αξίας, το Μουσείο Γιάννη Γαΐτη - Γαβριέλλας Σίμωσι. Το Μουσείο στεγάζεται σε ένα μοναδικό κτίριο επιφανείας 1.600 τ.μ. που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Λορέττα Γαΐτη και Jacques Charrat προκειμένου να στεγάσει τη μόνιμη και δημοφιλή έκθεση του Μουσείου αλλά και παράλληλες περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις.

Είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου σε θέση με πανοραμική θέα στη Χώρα, το λιμάνι της Ίου και τα νησιά Σίκινο, Πάρο και Νάξο, με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Το εν λόγω μουσείο θα αποτελέσει ένα «φάρο πολιτισμού» για τις Κυκλάδες και την Ελλάδα δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ενδυνάμωση του πολιτιστικού τουρισμού σε περιόδους εντός και εκτός της υψηλής τουριστικής σεζόν» δήλωσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Ιητών, Αντώνης Μέττος.

Πηγή: cnn

#τουρισμός - επιχειρήσεις

0 notes

justforbooks · 16 days ago

Text

Το πιο παράξενο γαστρονομικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ

Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν, ένας ιερέας με λατρεία για το φαγητό, έγραψε το «Δείπνο του αρνιού», ένα θεολογικό έργο που αφορά όλα όσα θρέφουν το σώμα και την ψυχή.

Το βιβλίο του Robert Farrar Capon (προφέρεται κέι-παν) The supper of the lamb το ανακάλυψα σε μια λίστα με τα σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ για το φαγητό που δημοσίευσε στο τέλος του καλοκαιριού η «Independent», ανάμεσα σε άλλους κλασικούς τίτλους, όπως το Love in a dish and other pieces της M.F.K. Fisher, το Gastronaut του Stefan Gates και το Salt, fat, acid, heat του Samin Nosrat. Από τα συνολικά εννιά βιβλία της λίστας, το πιο περίεργο ήταν το Supper of the lamb (Το δείπνο του αρνιού).

Το μοναδικό αυτό βιβλίο είναι γραμμένο από έναν επισκοπικό ιερέα, θεολόγο και συγγραφέα που από το 1966 μέχρι το 2004 έγραψε 27 βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία ήταν θεολογικά ή ερμήνευαν την Καινή Διαθήκη. Σε αυτά εκφράζει «μια παθιασμένη, διασκεδαστική και μερικές φορές ανορθόδοξη άποψη για τις χριστιανικές διδασκαλίες». Το Supper of the lamb είναι το τρίτο του βιβλίο, το οποίο δεν έχει σταματήσει να εκδίδεται από το 1969 που πρωτοκυκλοφόρησε, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και το 2002 εκδόθηκε ξανά ως κλασικό της Modern Library. Στους «New York Times» ο μυθιστοριογράφος Φρέντερικ Μπιούκνερ το περιέγραψε ως «κάτι που δεν μπαίνει σε κατηγορίες. Το να χαρακτηρίσουμε το Δείπνο του αρνιού ως “βιβλίο μαγειρικής” θα ήταν σαν να χαρακτηρίζαμε τον Μόμπι Ντικ ως “εγχειρίδιο για το κυνήγι της φάλαινας”», έγραψε. «Είναι ένα βιβλίο πιο αστείο, σοφό, όμορφο, συγκινητικό και παράλογο απ' οτιδήποτε έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, τόσο αχρείαστο όσο μια πρίμουλα ή η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού».

Το Supper of the lamb είναι ένα βιβλίο μαγειρικής που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. «Πέρα από μια πραγματεία για οτιδήποτε αφορά το φαγητό, είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα βιβλία για το φαγητό που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, κι ας μην το έχετε ακουστά», γράφει ο Mike Daw στην «Independent». «Φαινομενικά είναι ένα βιβλίο συνταγών, με τη συνταγή για το “αρνί για οχτώ άτομα μαγειρεμένο τέσσερις φορές” να καλύπτει παραπάνω από το μισό βιβλίο – με εμβόλιμες φιλοσοφικές και θεολογικές αναλύσεις. Στις τελευταίες εξήντα σελίδες υπάρχουν κι άλλες συνταγές βέβαια» (που περιγράφονται όπως θα τις περιέγραφε η γιαγιά σου). «Το Supper of the lamb είναι περισσότερο ένα εγκυκλοπαιδικό και θεολογικό έργο που αφορά όλα όσα θρέφουν την ψυχή: από το νόστιμο έως το θείο. Αγγίζοντας μια ευρεία γκάμα θεμάτων, από τη γιορτινή και καθημερινή μαγειρική μέχρι τις αρετές ενός κρεμμυδιού, το έργο του Κέιπαν είναι πλημμυρισμένο από ενθουσιασμό – και δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη αυτό, αφού ο άνθρωπος που το έγραψε ήταν και ιερέας. Για να αποκαλυφθεί πλήρως η βασική συνταγή πρέπει να διαβάσετε τα δύο τρίτα του βιβλίου και να ανεχτείτε τη θρησκευτικότητα του συγγραφέα».

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για τον Κέιπαν. Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1925 στη γειτονιά Τζάκσον Χάιτς του Κουίνς, οι γονείς του ήταν ο Φρεντερίκο και η Μέιμπελ Κέιπαν. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Κολούμπια και το Seabury-Western Theological Seminary στο Έβανστον του Ιλινόις. Το 1949 χειροτονήθηκε παπάς και λειτουργούσε στον χριστιανικό ναό του Ιησού στο Πορτ Τζέφερσον του Λονγκ Άιλαντ από το ’49 μέχρι το 1977. Οι συγκρούσεις με τους ανωτέρους του και μέρος του εκκλησιάσματός του, και μια ρήξη το 1977, όταν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να χωρίσει από την πρώτη σύζυγό του, τη Μάργκαρετ, του κόστισαν όχι μόνο τη θέση του στην εκκλησία αλλά και αυτήν του κοσμήτορα στη Σχολή Θεολογίας Mercer στο Garden City. Την περιπέτειά του την έκανε βιβλία. Μιλάει για το διαζύγιό του στο Φαγητό για σκέψη: Ανασταίνοντας την τέχνη του φαγητού (1978) και στο Μια δεύτερη ημέρα: Στοχασμοί για τον δεύτερο γάμο (1980). Στα πρώτα του βιβλία ο Κέιπαν ερμήνευσε τα Ευαγγέλια ως ένα ριζοσπαστικό μανιφέστο για την ελευθερία, υποστηρίζοντας αυτό που ονόμ��σε «εκπληκτική παραδοξότητα του κόσμου».

Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε παραγωγικό και ανεξάρτητο συγγραφέα, γράφοντας για το φαγητό και το κρασί στους «New York Times» και στη «Newsday», και δημοσίευε σχεδόν ένα βιβλίο με θεολογικά θέματα κάθε χρόνο. Στο site των «New York Times» υπάρχουν 146 συνταγές του, ενώ υπάρχουν και άρθρα του για το φαγητό που είναι εξαιρετικά δείγματα γαστρονομικής λογοτεχνίας, με τόσο αναλυτικές περιγραφές της διαδικασίας μαγειρέματος που στην ουσία είναι περισσότερο εγχειρίδια μαγειρικής για άσχετους μάγειρες παρά συνταγές.

Σε ένα από αυτά, που δημοσιεύτηκε στις 9 Οκτωβρίου 1988, γράφει για το ψωμί:

«Ακόμα και ο ή��ος του εκπλήσσει. Το καρβέλι, αν το χτυπήσεις από την κάτω πλευρά με το δάχτυλο μόλις βγει απ’ τον φούρνο, βγάζει τον ήχο της ζωής. Κάτω από τη σκληρότητα της κρούστας κρύβεται η κενότητα εκατομμυρίων κυττάρων. Το αυτί κρίνει και προσπαθεί να ονοματίσει αυτό που ακούει. Ο ήχος “κλικ”; Πολύ άψυχος. Ο ήχος “τουνκ”; Πολύ κούφιος. Ο ήχος “τοκ;”. Πολύ θαμπός. Ο νους παρεμβαίνει: ο ήχος είναι το γαστρονομικό ισοδύναμο του χτυπήματος στην πίσω πλευρά ενός βιολιού.

Και η ακοή δεν είναι η μόνη από τις αισθήσεις που εμπλέκονται. Η μύτη συμμετέχει σε όλη τη διαδικασία παρασκευής ψωμιού. Έχει μυρίσει το άρωμα της μαγιάς που φουσκώνει, τη μυρωδιά του αλευριού όταν ανακατεύεται με το νερό, το κομψό άρωμα της καραμελοποίησης καθώς το καρβέλι ροδίζει στον φούρνο και το απολύτως χαρακτηριστικό άρωμα του ζεστού ψωμιού όταν ο φούρναρης κόβει την άκρη για να ανταμείψει τον εαυτό του.

Και η όραση έχει την τιμητική της, καθώς βλέπεις το σχήμα που παίρνει το ζυμάρι όταν ζυμώνεται τέλεια, το καρβέλι καθώς μπαίνει στη φόρμα, την τομή στην κορυφή όσο φουσκώνει κατά το ψήσιμο, το χρώμα του όταν βγαίνει από τον φούρνο πάνω στη σχάρα, τις ρωγμές στην κρούστα που εμφανίζονται όσο κρυώνει, τις οποίες μπορείς επίσης να τις ακούσεις. Και μετά είναι η αφή· ένα μπαλάκι ζύμης πάνω στην επιφάνεια ζυμώματος δεν είναι ένα αντικείμενο, είναι σύντροφος σε έναν σφοδρό έρωτα. Και η γεύση, α, η γεύση· ξεπερνάει την κοινή λογική. Αυτό είναι το ψωμί. Ένα από τα παλιότερα, τα καλύτερα, τα πιο συνηθισμένα, τα πιο απλά, τα πιο περίπλοκα, πιο μοναδικά ανθρώπινα επιτεύγματα.

Με έναν τρόπο είναι δημιουργία της γης από τους σπόρους των χωραφιών, το νερό από το έδαφος, τη ζάχαρη από το ζαχαροκάλαμο, το αλάτι από το ορυχείο, τη μαγιά από τις επιφάνειες των ζωντανών οργανισμών, ακόμη και από τον αέρα, αν λάβουμε υπόψη τα ψωμιά με προζύμι. Αλλά, με έναν άλλο τρόπο, οι άνθρωποι είμαστε οι δημιουργοί του ψωμιού, και όχι μέσω έρευνας και σκληρής δουλειάς. Οι περισσότερες από τις μεγάλες κατακτήσεις του ανθρώπινου είδους προήλθαν από τον ελεύθερο χρόνο όσων βαριούνταν την αγγαρεία της κάλυψης των προφανών αναγκών. Πόσα απογεύματα Σαββάτου πέρασαν, άραγε, με χαζολόγημα πριν κάποιος σκεφτεί ότι το ξύλο της ελάτης και του σφενδάμου, τα έντερα του προβάτου, η ουρά του αλόγου και ο χυμός του πεύκου θα μπορούσαν να συνδυαστούν για να φτιάξουν βιολί και δοξάρι; Το καλύτερο πάν��α μάς προέκυπτε όταν δεν είχαμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε.

Το ψωμί είναι αρχαίο. Ο Θεός μάς έδωσε φυτά ώστε καλλιεργώντας τα να παράγουμε κρασί, που μας χαρίζει χαρά, και ψωμί για να δυναμώσει την καρδιά. Ο βασιλιάς Μελχισεδέκ πρόσφερε ψωμί και κρασί στον Αβραάμ. Οι Εβραίοι έψησαν άζυμο ψωμί κατά την έξοδο από την Αίγυπτο. Ο Ιησούς τάισε πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε άρτους, αποκαλούσε τον εαυτό του “Άρτο της Ζωής” και σε μία από τις πιο εκλεκτές και λακωνικές παραβολές του παρομοίασε τον Θεό με μια φουρνάρισσα που βάζει τη μαγιά της βασιλείας της μέσα στη ζύμη της δημιουργίας ώστε να φουσκώσει και από κει να βγει ολόκληρος ο κόσμος».

Στο ξεκίνημα του βιβλίου Το δείπνο του αρνιού ο Κέιπαν αναφέρει με μια διάθεση αυτοσαρκασμού:

«Επιτρέψτε μου τώρα να σκουπίσω τα χέρια μου και να σας συστηθώ. Είμαι ένας συγγραφέας που πάντα είχε σκοπό να γράψει για το φαγητό, αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε τις δύο αράδες, ή και λιγότερο. Αυτήν τη φορά, όπως μπορείτε να δείτε, έχω ξεγελάσει την έμπνευση. Το ξεκίνημά μου, αν και μπερδεμένο, είναι το πιο ευοίωνο μέχρι τώρα.

Ακολουθούν τα προσόντα μου. Πρώτα απ’ όλα, είμαι ερασιτέχνης. Αν αυτό σας φαίνεται απογοητευτικό, σκεφτείτε πόσο λάθος κάνετε και πως το λάθος είναι εντελώς δικό σας επινόημα. Αυτό πηγάζει από μια εναντίωση στα βιβλία μαγειρικής που γράφονται από μη επαγγελματίες (μια αντίρρηση, παρεμπιπτόντως, την οποία θεωρώ απόλυτα έγκυρη και σας συγχαίρω γι' αυτή). Αυτό όμως δεν ισχύει εδώ. Ο “ερασιτέχνης” και ο “μη επαγγελματίας” δεν είναι συνώνυμα. Ο κόσμος ίσως έχει –ή και όχι– την ανάγκη για ένα ακόμα βιβλίο μαγειρικής, αλλά χρειάζεται όσο περισσότερους εραστές, δηλαδή ερασιτέχνες, γίνεται. Είναι ένα υπέροχο παλιό μέρος, γεμάτο κωμικές χάρες και όμορφες γελοιότητες, και έχει αρκετές υφές, γεύσεις και μυρωδιές για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον περισσότερο χρόνο απ' όσο διαθέτουμε. Δυστυχώς, η αντίδρασή μας στην ομορφιά του κόσμου δεν είναι πάντα χαρά και απόλαυση· πολύ πιο συχνά απ' όσο θα έπρεπε είναι πλήξη. Και αυτό δεν είναι μόνο περίεργο, είναι και τραγικό· γιατί η πλήξη δεν είναι ουδέτερη – είναι η γονιμοποιητική αρχή της ασχήμιας, της έλλειψης αγάπης.

Σε μια τέτοια κατάσταση, ο ερασιτέχνης –ο εραστής, ο άνθρωπος που θεωρεί την αδιαφορία αμαρτία και την πλήξη αίρεση– είναι ακριβώς ο άνθρωπος που χρειάζεστε. Πέρα από αυτό, ανεξαρτήτως τού αν πιστεύετε ότι τον χρειάζεστε ή όχι, είναι ένας άνθρωπος που δεσμεύεται να μιλήσει από αγάπη. Αν αγαπά τη Σοφία των Τεχνών, τόσο το καλύτερο γι' αυτόν, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Αλλά αν αγαπά μόνο τον τρόπο που ροδοκοκκινίζει το κρέας ή που ξεφλουδίζονται τα κρεμμύδια, αν παίρνει χαρά απλώς από τον τρόπο που πήζει το τυρί του ή το χρώμα του κρασιού του, είναι αναγκασμένος να μιλήσει για καθέναν από αυτούς τους ενθουσιασμούς. Σιωπηλός εραστής είναι κάποιος που δεν ξέρει τη δουλειά του.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο ρόλος του ερασιτέχνη, να αναγάγει τον κόσμο ξανά στη χάρη. Στην πραγματικότητα, όλη η διάκριση μεταξύ τέχνης και σκουπιδιών, μεταξύ φαγητού και σκουπιδιών, εξαρτάται από την παρουσία ή την απουσία του στοργικού βλέμματος. Δώσε ένα άγαλμα σε έναν αγροίκο και η βαρεμάρα που θα νιώσει θα τον συντρίψει· η απόδειξη είναι τα κατεστραμμένα μνημεία της αρχαιότητας. Από την άλλη, δώσε μια καλύβα σε έναν εραστή· παρότι είναι φτωχική, τα φώτα και οι σκιές της προκαλούν ζεστασιά και οι ακατέργαστες επιφάνειές της, συναισθήματα.

Ή, εν τέλει, ξεφλουδίστε ένα πορτοκάλι. Κάντε το με αγάπη, σε τέλειες φέτες, σαν καραβάκια ή κλιμακωτά, σε στρώσεις, σαν έναν επίπεδο χάρτη του κόσμου, ή σε μια μακριά σπείρα, όπως το έκανε ο παππούς μου. Ο φλοιός του πορτοκαλιού σχεδόν πάντα καταλήγει στα σκουπίδια· αλλά όσο τον κοιτάζει κανείς με χαρά, ο σωρός των σκουπιδιών μένει χιλιόμετρα μακριά. Αυτός, ξέρετε, είναι ο λόγος που υπάρχει ο κόσμος. Η πορτοκαλόφλουδα παραμένει έξω από τον κοσμικό σκουπιδοτενεκέ όχι επειδή απαγορεύεται διά ροπάλου να την ξεφορτωθεί κανείς αλλά επειδή είναι κρεμασμένη στον πολυέλαιο του Θεού, το γιάντες στην ντουλάπα της κουζίνας Του. Του αρέσει· γι' αυτό παραμένει. Όλη αυτή η θαυμάσια συλλογή από πέτρες, δέρματα, φτερά και σκοινιά υπάρχει επειδή τουλάχιστον ένας εραστής δεν έχει πάρει ποτέ το μάτι του από πάνω της, επειδή ο “Δεσπότης Ζωοδότης” χαίρεται με τους γιους των ανθρώπων.

Αλλά αρκετά. Ο ερασιτέχνης δικαιώνεται. Ας προχωρήσουμε με τα υπόλοιπα προσόντα μου. Σημειώστε ότι μου αρέσει το φαγητό. Ως παιδί, απεχθανόμουν τα ψάρια, τα αυγά και το κουάκερ, αλλά όταν μεγάλωσα άφησα πίσω μου όλα αυτά τα παιδαριώδη. Τώρα πλέον τρώω τα πάντα, είμαι παμφάγος. Τα παιδιά μου με αποκαλούν “κάδο σκουπιδιών με πόδια» (με τους δικούς μου όρους, βέβαια, αρνούμαι τον χαρακτηρισμό “όλα όσα τρώω αποθηκεύονται με αγάπη σε ένα φαρδύ σώμα, δεν γίνονται σκουπίδια, αλλά κοιλιά”. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό τους, ωστόσο, ας πούμε ότι είμαι πρόθυμ��ς να δοκιμάσω οτιδήποτε περισσότερο από μία φορά.)

Αναγνωρίζω ότι ��πάρχουν κάποια εδέσματα που με κάνουν να διστάζω, όπως τα στρείδια ή το μάτι του μοσχαριού στην tête de veau (μοσχαροκεφαλή). Αλλά από τη στιγμή που δεν τα έχω δοκιμάσει η ανησυχία μου μπορεί να είναι απλώς η απογοήτευση που προκύπτει από την απόσταση. Ακόμα και τα υλικά μπορεί να είναι τρομακτικά όταν είσαι ξαπλωμένος και τα σκέφτεσαι στο κρεβάτι. Σε κάθε περίπτωση, είναι μέρος του δόγματός μου ότι σχεδόν κανένα φαγητό, αν το φτιάξει ο σωστός μάγειρας, δεν γίνεται να μην είναι λαχταριστό. Εφόσον δεν είναι ανήθικο –κι αυτό δεν είναι γενικό, θα μου κοστίσει τον φασιανό και το κρέας του ελαφιού–, εφόσον δεν είναι απρεπώς αποκτημένο, υπάρχει κάπου στον κόσμο ένα μάτι που μπορεί να αντιληφθεί την ομορφιά του και μια συνταγή που μπορεί να βγάλει κάτι καλό. Πιστεύω ότι ακόμα και η γλώσσα ενός παπουτσιού, αν μαγειρευτεί με τον τρόπο της Προβηγκίας ή la mode de Caen, θα είναι περισσότερο από ανεκτή.

Τρίτο προσόν: μου αρέσει το ποτό. Χωρίς εξαιρέσεις χρονικές, τοπικές ή περιστασιακές. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ κρασί ή ποτό που να μην βρω να πω μια καλή κουβέντα γι' αυτό ή να μην ασχοληθώ τουλάχιστον μία ώρα με το μαγείρεμά του. (Έχω δοκιμάσει κάποια πραγματικά κακά υλικά, αλλά με αρκετό σκόρδο στη συνταγή συνήθως μπορώ να τα παρουσιάσω ευπρεπώς.) Απ' όσο θυμάμαι, δεν έχω πετάξει ποτέ μπουκάλι· εάν το κρασί είναι πολύ κακό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αραιώσει το ξίδι σε σαλάτες. Και δεν υπάρχει ποτό τόσο κακό που να μην μπορεί να καλυφθεί από κάποιο ισχυρότερο.

Κάθε κανόνας, ωστόσο, έχει την εξαίρεσή του. Ενώ δεν έχω πετάξει ποτέ ποτό, υπάρχει ένα μπουκάλι στο σπίτι μου που, μετά από δέκα χρόνια, είναι ακόμα μισογεμάτο. Περιέχει ένα συνθετικό κιρς που κατασκευάστηκε από μια εταιρεία εντομοκτόνων (sic). Μου το έδωσε, γεμάτο σχεδόν μέχρι τα τρίτα τέταρτα, ένας φίλος χημικός που εργαζόταν στην εταιρεία εκείνη την εποχή. Ήπιε ακριβώς όσο χρειαζόταν για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του στους ανωτέρους του και μετά μου το δώρισε. Ήταν φρικτό, και δέκα χρόνια παραμένει το ίδιο. Παρ' όλα αυτά, κάθε τόσο πίνω μία ακόμα γουλιά, εν μέρει για να θυμάμαι πόσο χάλια είναι αλλά και για να αποδείξω ότι, παρά τις ατέλειές του, είναι δυνατό να το πιεις. Στον πραγματικό κόσμο, τίποτα δεν είναι εντελώς κακό. Ακόμα και ο Διάβολος, εφόσον υπάρχει, είναι καλός».

Το βιβλίο του Κέιπαν γράφτηκε τη δεκαετία του ’60 και με μια πρόχειρη ματιά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «σεξιστικό», γιατί αναφέρεται σε γυναίκες μαγείρισσες – την εποχή που γράφτηκε κυρίως η γυναίκα μαγείρευε στο σπίτι. Παρότι το ��ράφει ένας άντρας, αναφέρεται σε νοικοκυρές και οι περιγραφές των συνταγών δείχνουν ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν εμπειρία στην κουζίνα. Δύσκολα, ωστόσο, θα βρεις συγγραφέα που να αντιμετωπίζει το φαγητό με τέτοια τρυφερότητα και αγάπη και το συνδέει με την πνευματικότητα, ακόμα και αν μιλάει για μια πατατόσουπα: «Η τέλεια σούπα για μεσημεριανό, που θα διώξει την κατάρα του κρυώματος μια βροχερή μέρα και συνοδεύει τέλεια σάντουιτς με ψημένο τυρί (grilled cheese sandwiches)».

Ο Ρόμπερτ Φάραρ Κέιπαν πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2013, αφήνοντας πίσω του τη δεύτερη σύζυγό του, Βάλερι, οκτώ παιδιά, δώδεκα εγγόνια και δυο δισέγγονα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Robert Farrar Capon #The supper of the lamb #book review

4 notes · View notes