#γκρι�� ταμπλερ

[hellobannanas]

Ώρες ώρες είσαι μεγάλος μαλάκας.

[companionofthemoon]

Κοιτα αν εχω την υποψία οτι εισαι εσυ προσπαθήσω να βρω μαύρο παγουρι κάπου κοντά 😂😂 αλλα κ εσυ να είσαι ναι θα τρομοκρατηθείς πιστεύω κ εγω οτι θα παθαίνα...

μα ειναι γκρι:( 

ναι γενικα το οτι εχω λογαριασμο στο ταμπλερ δεν σημαινει οτι δεν θα φρικαρω αν με σταματησει καποιος αγνωστος στο δρομο:ρ

[darkside-cookies]

Θα μπορούσες να εξηγησεις για ποιους λόγους δεν είναι καλό να μιλάμε για τα συναισθήματά μας στους ανθρώπους στο ταμπλερ (με ανώνυμο); Εγώ πιστεύω ότι είναι ανακουφιστικό. Τα βγάζεις από μέσα σου και κανείς δεν ξέρει ποιος είσαι.

[δεν είμαι ψυχολόγος, ίσως αυτά που λέω να μην είναι απολύτως σωστά, επειδή όκει διαβάζω πράγματα, μαθαίνω πράγματα αλλά δεν έχω τα γνωστικά εργαλεία για να ξέρω αν τα μεταφράζω σωστά. Απλώς το να απαντάς σε ask προσφέρει μεγάλη ναρκισιστική ευχαρίστηση, ειδικά όταν είναι για σοβαρά συναισθηματικά θέματα, αλλά επειδή με κάνει εμένα να νιώθω σημαντική δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω και να κοιτάξω αν όντως βοηθάω ή χειροτερεύω την κατάσταση. Εν πάση περιπτώσει δεν ξέρω αν αυτή η άποψη είναι απολύτως σωστή, αλλά είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω με τι γνώσεις που έχω τώρα] 

 Το να έχεις ανοιχτές οδούς επικοινωνίας με σημαντικά άτομα στη ζωή σου είναι πολύ σημαντικό για την ψυχική σου υγεία, τη συναισθηματική σου ανάπτυξη, τη διαχείριση του στρες. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να τα εξηγήσω αυτά τα πράγματα επειδή πιστεύω πως είναι σε γενικές γραμμές αντιληπτά. Το ζήτημα με το άνοιγμα, με το να στέλνεις τα συναισθήματα σου σε κάποιον άγνωστο στο ίντερνετ, είναι πως μοιάζει με μορφή επικοινωνίας χωρίς να είναι. Για μένα, το blog που λαμβάνει το μήνυμα, τον δέκτη δηλαδή, ο αποστολέας είναι ανώνυμος, είναι μια γκρι εικόνα στην οθόνη του υπολογιστή μου με την οποία δεν έχω συναισθηματικά επαφή, δεν ξέρω ποιος είσαι, δεν ξέρω τι σου συμβαίνει, δεν έχουμε κάποια σχέση. Το να μιλάς για τα συναισθήματα σου δεν είναι μόνο στιγμιαί�� ανακούφιση, είναι επίσης και μια εμπειρία που μοιράζεσαι με κάποιο άτομο, μια επίπονη, δύσκολη εμπειρία, που δίνει μια ώθηση στη σχέση σας. Η επικοινωνία στηρίζει τις σχέσεις. Δεν τις κατασκευάζει όμως. Εγώ δεν αποκτάω σχέσεις με το ανώνυμο. Το ανώνυμο στην πραγματικότητα αποκτάει περισσότερη οικειότητα με εμένα, επειδή με γνωρίζει ήδη: είμαι ένα μπλογκ που ακολουθεί, έχει διαβάσει posts μου, πιθανώς να έχουμε συνομιλήσει κι άλλες φορές. Αλλά εγώ δεν το ξέρω. Δεν έχω αποκτήσει μια οικειότητα. Το ζήτημα εδώ είναι πως, αν προσέξεις, τα περισσότερα προβλήματα που έρχονται στα inbox μας, έχουν να κάνουν με την έλλειψη επικοινωνίας αυτή καθ'αυτή. Να στείλει κάποιος μονάχα ένα μήνυμα που να προκύπτει από τα προβλήματα επικοινωνίας του δεν είναι πρόβλημα. Είναι ένα μήνυμα. Ωστόσο, οι περισσότεροι, δεν στέλνουν απλώς ένα. Το κάνουν συνήθεια. Είναι πολύ επικίνδυνο για την ανάπτυξη κάποιου να ανοίγεται στο ίντερνετ και να μην ανοίγεται στην πραγματική ζωή. Ναι, ανακουφίζεται στιγμιαία. Αλλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να ενδυναμώσει σχέσεις με άλλα άτομα, να απευθυνθεί εκεί από όπου παίρνει ουσιαστική στήριξη. Ναι, είναι πιο επίπονο, πιο δύσκολο, ναι, υποφέρεις στιγμιαία όταν μπαίνεις στη διαδικασία να μοιραστείς με κάποιο κοντινό σου πρόσωπο. Αλλά είναι υγιές. Σου κάνει καλό. Το ζήτημα είναι να δυσκολευτείς τις πρώτες φορές, ώστε στη συνέχεια, το μοίρασμα των συναισθημάτων σου να αρχίσει να γίνεται αυτόματα. Να μην χρειάζεται να μπαίνεις κάθε φορά στη διαδικασία του “α, φοβάμαι να μιλήσω”. Είναι πιο δύσκολο να το μάθει αυτό κάποιος αν η αυτόματη αντίδραση του είναι να πάει να ζητήσει βοήθεια από αγνώστους. Πρέπει να καταλάβεις πως κάποιος που έχει ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με σημαντικά άτομα στη ζωή του δεν θα μπει στη διαδικασία να απευθυνθεί σε κάποιον άσχετο. Το να μπεις στη διαδικασία αυτή, σημαίνει πως δεν έχεις ανοιχτά ουσιαστικά κανάλια. Και ο μόνος τρόπος για να ανοίξεις κανάλια είναι να πιεστείς για να μοιράζεσαι. Προφανώς και υπάρχουν θέματα που δεν μπορείς να τα μοιραστείς με κοντινά σου πρόσωπα: μερικές φορές θα στείλουν άτομα που έχουν κάποιο μυστικό που δεν θέλουν να μοιραστούν, θα στείλουν άτομα πχ άτομα που είναι λοατκι και είναι ακόμη στη ντουλάπα. Ναι, πολλές φορές δεν έχεις που να πας και απευθύνεσαι σε τρίτους. Το καταλαβαίνω. Είναι καλύτερο από το τίποτε. Απλώς, η κοπέλα που μου έστειλε τώρα, μιλούσε για προβλήματα επικοινωνίας. Δεν μπορούσα να μην της αναφέρω πως και αυτό είναι μέρος του προβλήματος.