#γκομενα ταπετσαρια

[prosorinos]

Γκόμενα ταπετσαρία

Η γκόμενα "ταπετσαρία" είναι από τα χειρότερα είδη γκόμενας. Όπως οι σαύρες, έτσι κι αυτές, προσαρμόζονται ανάλογα με τον γκόμενο (και όχι το περιβάλλον).

Οι ρίζες αυτού του φαινομένου πηγάζουν από την, όχι και τόσο, βαθύτερη έλλειψη προσωπικότητας του θηλυκού. Συνεπώς οποιοσδήποτε χαρακτήρας, εν προκειμένω του γκόμενου, είναι ικανός να την κάνει ίδια με αυτόν μιας και εξαρχής το θηλυκό ήταν σαν μια λευκή σελίδα.

Λόγω δημιουργίας μιας νέας ερωτικής κατάστασης, το θηλυκό θεωρεί πως έχει πετύχει αυτο που δεν έβρισκε τόσο καιρό και πως είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να βρει, οδηγώντας έτσι το μυαλό της στην θεοποίηση του "συντρόφου".

Μια γκόμενα "ταπετσαρία" θα τη βρούμε οπουδήποτε. Είναι το πιο συχνό παράδειγμα και είναι συνήθως το ακοινώνητο και σνομπ θηλυκό ενός συνόλου ατόμων. Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, ασχέτως αν πιστεύει πως έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Έχει πολύ ψώνιο μέσα του κι ακόμα μεγαλύτερη πουτανιά, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου γυρίσει την πλάτη για ανόητο (και πιθανώς άγνωστο) λόγο ή απλά επειδή προτεραιότητα έχει ο γκόμενος στο μυαλό της (άρα όλες οι επικοινωνιακές της λειτουργίες, πέφτουν σε κατάσταση αδράνειας). Με άλλα λόγια, δεν έχει ούτε επαφή ούτε ανταπόκριση με άτομα και καταστάσεις.

Χρησιμότητα ενός τέτοιου ατόμου θα βρει κανείς αν θέλει να τονώσει τη μειωμένη του αυτοπεποίθηση. Ένα ακόμη παράδειγμα είναι και η καταστολή της έλλειψης ανοχής για τον εαυτό του, οπότε και η παρουσία μιας τέτοιας φιγούρας/γκόμενας κάνει την εικόνα για το άτομό του πιο ανάλαφρη, εφόσον έχει κάποιο άλλη ματιά να τον βλέπει/ανέχεται.

Τελευταίο ίσως παράδειγμα είναι απλά η αδυναμία του να μείνει κανείς μόνος λόγω σαθρών κοινωνικοποιητικών ικανοτήτων, επομένως εάν προκύψει μια "ταπετσαρία", παραμένει λόγω έλλειψης εναλλακτικού πλάνου (κοινώς, αφού έκατσε, έκατσε).

Εδώ δε χρειάζονται κακοπροαίρετοι λογισμοί. Δεν είναι κακό πρότυπο ατόμου ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ο ένας πέφτει στην ανάγκη "ταπετσαρίας" και ο άλλος στην ανάγκη του αντίστοιχου. Δεν τρέχει τίποτα. Ναι, είναι μια τοξική σχέση (με έντονο τον χαρακτήρα της εκμετάλλευσης) και ναι, είναι ένα αντιαισθητικό θέαμα. Συμφωνώ. Για να κινείται όμως ο κόσμος, πρέπει να πατάει κάπου και σε κάποιους.

Ας μη χαλάνε οι ισορροπίες...