#ανασα

[xamenosstokeno]

Χωρίς ανάσα

Μια ανάσα

Σιωπή

Δύο ανάσες

Σιωπή

Τρεις ανάσες

Σιωπή

Το στήθος  βαρύ

Το στόμα δεν μπορεί να βγάλει λέξεις

Πνιγμός

Σιωπή

Τετάρτη ανάσα

Σιωπή

Πέμπτη ανάσα

Σιωπή

Συναισθήματα χτυπάνε γροθιές το σώμα

Στήθος

Πλάτη

Στομάχι

Έκτη ανάσα

Σιωπή

Στο βάθος φως

Τα χέρια στο κεφάλι

Φωνή

Φυγή

~ΣΚ

[astratv]

Ανάσα ζωής για την επαρχία το φράγμα Σκοπιάς –

«Το φράγμα Σκοπιάς θα είναι μια ανάσα ζωής για όλους. Η υλοποίησή του εξασφαλίζει την άρδευση 107.500 χιλιάδων στρεμμάτων γεωργικής γης, την ύδρευση δεκάδων οικισμών αλλά και τοπικών κοινοτήτων στην περιοχή των Φαρσάλων». Με αυτόν τον τρόπο, η Γενική Γραμματέας της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Θεσσαλίας κ. Ρένα Καραλαριώτου, εξέφρασε την αισιοδοξία της για την εξέλιξη μιας υπόθεσης που…

[poignardeparlebeau]

Είσαι mermaid 🌊🌊 για μένα <3

omg the highest honour <3

ο 8χρονος εαυτος μου ηταν σχεδον σιγουρο για αυτο

[vrwmikh-texnh]

Εχω μια ανασα τα πρωινα και της ανηκει.

[xehasmenesithakes]

Νιωθω το αιμα μου να ρεει στις φλεβες,τους κροταφους μου να παλλονται σε μια μουσικη που τα αυτια μου δεν μπορουν να ακουσουν.Θελω να σπαραξω,θελω να μοιραστω αυτη την ενοχικη παραδοχη πως φοβαμαι.

Μια ξαφνικη αρνητικη τροπη..μηπως αυτη ειναι η τελευταια μου ανασα ή πως εκει στο τελος του δρομου καραδοκει το τελος του κοσμου.Αλλα δυσκολα βρισκω τις λεξεις να το θεσω.Δεν ξερω πως να νιωσω.Οι παιδικες μου φαντασιωσεις φταναν ως εδω.Και να μαι με ενα χαρτι στα χερια για να σκισω και ενα καδρο να κανω γραβατα στο λαιμο μου.Και μια γραβατα που θα γινει λουρι και μαστιγιο και σχοινι και θηλια.Φοβαμαι!άλλοτε τον εαυτο μου αλλοτε για τον εαυτο μου.Ντυμενος στα μαυρα,πενθω το λευκο,την αθωότητα που εχει στραγγιξει απο μεσα μου.Θυσια στο μονο θεο.Θυσια στο χρονο.Που μου φερεται οπως ο θυτης στο θυραμα.Αλλα ετσι ειναι , ειμαι πεπεισμενος πια..ζεις και πεθαινεις συγχρονως,οτι και αν λενε..Και οσο ζεις πεθαινεις… και οσο πεθαινεις,ζεις.Και εχω τοσες ερμηνειες καλες και κακες να σου δωσω,μα τι και αν μια μερα βρεξει και την αλλη φωτισει,ο ουρανος παντα ο ιδιος θα ειναι και νομιζω πως καπως ετσι παει και εδω.

Τυλιγομαι στα σεντονια μου,λευκες σελιδες που δε μπορω να γεμισω πια.Μια νεα δειψα νιωθω στο λαιμο μου,μια δειψα για ελεγχο.Ειναι αρκετη για να με σηκωσει απο το κρεβατι..Αδαμαστη ειναι αρκετη για να βαλει φωτια σε ολο το κοσμο…και το νιωθω.Νιωθω τον κοσμο να καιγεται το μυριζω,το γευομαι.

Αφαιρουμαι ξεχνιεμαι αλλα η αισθηση αυτη υπαρχει παντα.Ισως αυτο φοβαμαι.

[indianthi]

ακούω τριπ μουσικη βλεπω τον νυχτερινο ουρανο πιο φωτεινο , εχει σταματησει η πραξη και κανω μονο ονειρα και εμβρίθειες σκεψεις , ο καπνος του τσιγαρου για λιγο σταματησε να ανεβαινει και εχω εγω σειρα να ανεβω , θελω να ανεβω σε εκεινο το παρτυ στο βουνο, ακυρώθηκε τελικά και ΔΕΝ πήγα ... τον αγαπαω σημερα πιο πολυ, θα τν πεισω να μην κανει μουτρα λογω δουλειας και κουρασης οταν γυρισει σπιτι, θα τον βαλω στον δικο μου εσωτερικο κοσμο να δει ποσο χρωματιστα ειναι ολα και ποσο συναισθηματικα ειναι..... εκεινος εχει ζησει τριπαρισματα εντονα με φιλους, εμεις θελω να τα ζησουμε ερωτικά χωρις σ υ μ φ ε ρ ο ν , μονο με συναισθημα , απορω πως καποιοι ανθρωποι προσφερουν χωρις συναισθημα απλα και μονο για να προσφερουν και για να εχουν κατι να κατακρινουν , η γραφη μου πλεον ειναι κατι αφηρημένο αλλά δεν θελω να κατατασσεται πουθενα δεν θελω να βαζω ραντομ ταμπελες........... σημερα περναω ομορφα, το ανασοποιητικό μου ακομα αγκομαχάει και παλευει για μια καλυτερη ανασα αλλα δεν ξερει που να την βρει, μαλλον δεν πιανει καλο σημα αλλα προσπαθω να κανω το καλυτερο γι αυτο , ποτέ δεν ειναι αργα..... δεν θα αποκαλυψω το τριπ κομματι που ακουω αλλά ειναι μία τρελη απογείωση προς τα αστερια , μενει διπλα ενας φοιτητης και μου τα χει μαθει, κανουμε φουλ καλη παρεα, εκεινος το γυρναει καμια φορα αλλα εγω εχω πει οχι προς το παρον κι ας εχω κανει δύο φορές, την επομενη φορα που θα κανω ,θα βαλω τριπ τρελαμένη δεν εχω ακουσει ποτέ ούσα μπαφιασμένη , ποτό και άλλα τετοια μου φερνουν εμπνευση και δεν ξερω αν ειναι καλό αυτό ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ αλλά το κάνω , με κανουν να δημιουργω ακομα και φανταστικές νουβέλες

[mouskema-stories]

Διαγωγή Κοσμία (submission απο την υγρη Σ.)

Κοιταξα τον αγνωστο αριθμο που με καλουσε στο κινητο και το σήκωσα περιμενοντας να εχουν κανει καποιο λαθος..αντι γι’αυτο ομως ακουσα μια φωνη μα μιλαει αμηχανα και ευγενικα λεγοντας μου οτι επρεπε να βρεθουμε και να τα πουμε οπως παλια.Στην αρχη νομιζα πως ηταν πρωην μου και ηθελε να με ενοχλησει παλι,αλλα μετα καταλαβα οτι ηταν ο κολλητος μου ο Ν. που ειμασταν μαζι σχεδον σε ολα τα σχολικα χρονια μεχρι το τελος του λυκειου! Εκλεισα το τηλεφωνο χαρουμενη αφου θα τον ξαναβλεπα μετα απο τοσο καιρο ! Οταν εφτασε το απογευμα και τον ειδα να καταφθανει απο μακρυά ειχα με το στομα ανοιχτο,ηταν που ηταν καυλακι στο σχολειο τωρα ειχε παραγινει το κακο ! Μιλησαμε τα ειπαμε και δεν ηταν λιγες οι φορες που μου περασε απο το μυαλο να τον πιασω και τον ρουφηξω ενω παράλληλα κι εκεινος εδειχνε ενα ενδιαφερον που με ερέθιζε πολυ… Οταν αρχισαν να λιγοστευουν τα λογια μας περασε απο το μυαλο η ιδεα να παμε στο παλιο μας σχολειο για να δουμε αν ηταν εκει ακομα μια αφιερωση που μου ειχε γραψει στον τοιχο. Πηδήξαμε τα καγκελα μπηκαμε στο προαυλιο και απο μια χαλασμενη πορτα μπηκαμε μεσα στο σχολειο…στο μεταξυ εγω ολο και πιο πολυ καυλωνα με την ολη φαση αφου ειμασταν ολομόναχοι και τα πρωτα υγρα δεν αργησαν να ερθουν .. Ειδαμε την αφιερωση και περασαν διαφορα απο το μυαλο μας και εκεινη την στιγμη προς μεγαλη μου εκπληξη με αρπαξε και με φιλησε με παθος,το ιδιο κι εγω ενω ειχε περασει τα χερια του κατω απο την μπλουζα μου και μου αρπαζε με μανια το στηθος μου.Εγω του χούφτωσα το πουτσο και τον ενιωθα σαν να ηθελε να εκραγει,ειχε στενέψει τοσο που τον εβγαλε και με πιεσε με δυναμη προς τα κατω για τον παρω στο στομα μου… Επειτα με ξαπλωσε κατα μηκος του θρανιου ,επιασε τα μπουτια μου και μπηκε οσο πιο δυνατα γινοταν,ενιωθα καθε εκατοστο του πουτσου του μεσα μου και με τρέλαινε..ειχα μεθύσει απ΄την καυλα και κοιτουσα το ταβανι χωρις να μπορω να κουνηθω,με ειχε ξεκανει…τελειωσαμε και οι δυο ταυτοχρονα ομως εγω ηθελα κι αλλο ! Πηρε μια ανασα και περασα παλι το χερι μου μεσα απο το τζιν του,ηθελα τοσο απεγνωσμενα να με γαμησει ξανα με τον πουτσο του. Τον πηρα παλι στο στομα και του εκανα την καλυτερη πιπα,τον εφτυνα και αυτος καυλωνε ακομα περισσότερο…με σηκωσε με μανια με εστησε στην εδρα στα 4 και αρχισε να μου γλείφει το μουνακι που ειχε γινει μουσκεμα απο την καυλα,το εκανε τοσο καλα που είδη ειχα τελειωσει μια φορα για παρτη του..κατεβηκα και με κόλλησε στον πινακα για να ακουμπάνε τα βυζια μου εκει ωστε να παγωνω ! Με γαμουσε με μανια στα ορθια ενω μου τραβουσε τα μαλλια,του ειχα παραδωθει μπορουσε να με κανει οτι θελει,ειχα γινει το πουτανακι του,με χαστουκιζε τοσο δυνατα που ουρλιαζα απο την καυλα…Τελειωσε πανω στην κωλαρα μου ! Μετα απο εκεινο το βραδυ δωσαμε μια υποσχεση,οτι καθε χρονο τετοια μερα θα βρισκόμαστε για να κανουμε μια επανάληψη,ωστε να μένει παντα αξέχαστο…

[toshiro-shomashi]

Για την σειρα που αλλαξε την ζωη μου:

Το ποστ καθαρα για προσωπικη εκφραση

Οταν ημουν 14 ειχα εναν φιλο (αποδειχτηκε παπαρας), ο οποιος μου προτεινε μια σειρα ανιμε Great teacher onizuka (GTO), υπηρχε στο γιουτιουμπ, ευκολη προσβαση, αρα αποφασισα να την δω.

Τελειωνοντας σημερα την 5η φορα παρακολουθησης και βλεποντας καθε φορα τα μαθηματα της σε διαφορετικες φασεις της ζωης μου, αποφασισα να γραψω την δικη μου μαλακια εδω, μοιραζοντας (οχι οτι περιμενω να διαβασει κανεις εκθεση) την δικη μου εμπειρια και πώς με επηρεασε η εν λογω σειρα.

Η σειρουλα πραγματευεται εναν ανωμαλο, πρωην συμμοριτη, τον Eikichi Onizuka, ο οποιος θελει να γινει καθηγητης. για να ειμαι ακριβης GREAT TEACHER θελει να γινει ο φιλος. Πώς θα το κανει αυτο; ευλογη ερωτηση, αφου ο ιδιος εχει κακιστο πτυχιο, δεν ειναι το πιο κοφτερο ξυραφι, ουτε ειναι ιδιαιτερος γνωστης ή/και λατρης της αστικης ευγενειας(μπραβο του).

Απο την αρχη της σειρας, ο Eikichi μπαινει στα βαθια, αφου του αναθετουν τις "χειροτερες" ταξεις. Καλειται λοιπον, οχι να τους μαθει Κοινωνικες Επιστημες -το αντικειμενο του- αλλα ζωη. Βλεποντας την σειρα αυτη , η οποια εν ετει 2023 θα χε φαει κανσελ απο το πρωτο μισο λεπτο, παρατηρει κανεις την ανορθοφοξη φυση του ως ανθρωπος. Ο τυπος δεν ειναι απλος καθηγητης σου. Ειναι φιλος σου. Θελει να κερδισει την εμπιστοσυνη σου και να κανει το σχολειο "διασκεδαστικο".

Ο Eikichi ειναι παρτακιας, ανωμαλος, εγωπαθης και χαζος. Προσεγγιζει τους μαθητες του επειδη ειναι ομοιοι του. Ποτε δεν ισχυριζεται οτι ειναι παντογνωστης ή μοναδικη πηγη της αληθειας ή αυθεντια (οπως πολλοι καθηγητες κανουν). Συμφωνα με τον ιδιο κανενα παιδι δεν ειναι σκουπιδι. Ολα αξιζουν το ιδιο. Χεστηκε αν εισαι διανοια ή κακος μαθητης. Θα σου φερθει το ιδιο γιατι ετσι ειναι. Γιατι ολοι θα κανουν κατι στη ζωη τους. Δεν κρυβει τα ελαττωματα του κι εξαλλου οταν πρεπει, αναλαμβανει τις ευθυνες του ως ανθρωπος, ενηλικος και καθηγητης. "Σκουπιζε τον δικο σου κωλο" λεει ο δασκαλος. Θυσιαζει τον εαυτο του και τις απολαυσεις του για τους μαθητες του, οχι απλα για να το κανει, αλλα επειδη η βοηθεια ειναι καθηκον του. Δεν κραταει κακιες, συγχωρει, ειναι δοτικος και μεσα στην καφριλα του, καλος ανθρωπος.

Η σειρα εχει πολυ γελιο και πολυ κλαμα. Περιλαμβανει σοβαρες θεματικες. Οταν ενας μαθητης του λχ ροσπαθει να αυτοκτονησει λογω bullying, ο Eikichi πηδαει απο την ταρατσα μαζι του για να τον πιασει. Δεν ειναι ο μεσος, στερεοτυπικος ηρωας. Δεν εχει τροπους, ειναι χυμα και τελος παντων δεν ειναι ο καπτεν αμερικα. Με ανορθοδοξους τροπους ομως, πληρως αντισυμβατικους και καποιες φορες παραβιαστικους τοσο των νομων οσο και της συμβασης των δικαιωματων του παιδιου, καταφερνει να μεταφερει αυτο που θελει, επηρεαζοντας τα κωλοπαιδα προς το καλυτερο.

Με το περας των επεισοδιων δενεσαι μαζι του. Προσωπικα τουλαχιστον αγαπω αυτη τη σειρα, αφενος επειδη με εισηγαγε στην ιαπωνικη κουλτουρα ευρυτερα κι αφετερου επειδη αποτελεσε αξιακο δεικτη για την δικη μου ζωη. Παρατηρησα οτι οποτε περναω δυσκολα, παντα γυρναω σε αυτη τη σειρα, παντα βλεπω κατι φρεσκο και παντοτε με βοηθαει να ηρεμησω. Να παρω μια ανασα και να κοιταξω γυρω μου. Εμαθα την σημασια της ευθυνης απεναντι στον εαυτο σου και στα ατομα γυρω σου, την αξια της πλακας και της αυθεντικοτητας του εαυτου σου και κυριαρχα την ικανοτητα να χαλαρωνω και να περναω καλα ακομα κι αν οι συνθηκες γυρω μου δεν ειναι ιδανικες, γιατι ποτε δεν θα ειναι. ας απολαυσω λοιπον την ζωη μου ανεξαρτητως του καθε μαλακα χ και του τι θα πει ο καθε παπαρας ψ. στην τελικη "μην αγχωνεσαι. ολα θα πανε καλα. κι ας παρει χρονο. τουλαχιστον περνα ομορφα. η ζωη ειναι μικρη".

Και γι'αυτο ευχαριστω Tooru Fujisawa για το αριστουργημα που λεγεται GTO. Κι Eikichi Onizuka που ησουν απο τους πρωτους φιλους κι ο καλυτερος δασκαλος μου.

Υ.Γ. ισως επιστρεψω για καμια διορθωση

[taseisfyghss]

Για τις νυχτες που ειχα σκυψει το κεφαλι στο παγκακι

Και δεν εβγαινε ανασα και ειχα κομπο στο στομαχι..

Novel 729 x Lobo ~ Ντου σε τοιχο

[adyto]

41,94

94. Αγαπημένο στίχο

Εχω μαθει να φευγω την ωρα που πρέπει κι απ το παρελθόν να ξεκοβω.

Και

Αν είχα μια συμβουλή να τη δώσω σε μενα οταν ήμουν παιδί θα μου ελεγα Γιάννη μορφώσου, ταξίδεψε, αγαπα κι εκτίμησε εσενα λίγο πιο πολύ.

41. Top 10 songs

1) Ανασα βαριά - Anser

2) Senpou - Kako

3) Ταξιδεύω - Tiny Jackal

4) Ελεύθεροι - Λόγος Τιμής

5) Ολο φεύγω - Novel 729

6) Για σενα - Sadam

7) Να αγαπάς τελικά είναι πιο εύκολο - Anser

8} Πως θα ταν αλλιως - Λόγος Απειλή

9) Φιλοσοφία ζωης - Anser

10) Η αλήθεια πονάει - 12ος Πίθηκος

[missdevildoll]

*Pictures of you* playing on the background by The Cure

τρομερο το πως το μυαλο σου διαμορφωνει την πραγματικοτητα σου

δεν το διαλεξα να σκεφτεται ετσι , δεν ητανε συνειδητη επιλογη

ο εγκεφαλος αναπτυσεται διαμορφωνεται αλλαζει

για να μας προστατεψει

οι σκεψεις ο πονος η πικρα ο θυμος , ο κομπος στο λαιμο καθε φορα

βρισκονται ολα σε αυτο τον μικρο μαλακο ιστο

βασταει ολες τις εμπειριες , τις αναμνησεις τα τραυματα

και ενιοτε αν θελει κραταει και τις ευτιχισμενες στιγμες.

αυτες που δεν θα ξαναζησεις ποτε και ειναι μονο για φορα

για μια στιγμη να νιωσεις οτι εισαι αξιος αγαπης

και οταν πετουν αυτες οι αναμνησεις

και οταν δεν επαναλαμβανονται αυτες οι πραξεις

γυρνας παλι στη γνωστη φωτογραφια της μοναξιας σου

παλι στην αναμνηση οτι ησουνα μονη αβοηθητη

οτι εισαι και τωρα

οτι παντα διαλεξες να εισαι μονη και αβοηθητη.

τοσο πολυ σε πληγωσαν

που προτιμας να διωξεις τα χερια της βοηθειας

να κλεισεις τα αυτια σου στις συμβουλες των φιλων σου

να μπεις παλι μεσα σε αυτη την εικονα που εφτιαξες για σενα

την μονη και αβοηθητη που ολοι την σακατεψαν και αυτη ποτε δεν εκανε ενα κοπο να σηκωθει απο μονη της.

βαρεθηκα να κλαιω και να περιμενω τον ευατο μου να με αγαπησει να με σεβαστει να με ζησει .

αντι για μυαλο εκει μεσα εχω χαλασμενα γραναζια και σκουριασμενους νευρωνες που δεν εχουν επαφη καμια

ουτε με σενα ουτε με μενα

ειναι απλα ο πονος .

και δεν μπορω να διαλυθω απο αυτο τον ωκεανο του πονου και να βγω

εξω να παρω ανασα.

δεν μπορω να με βρω.

δεν μπορω να με ξαναφτιαξω.

δεν ημουνα ποτε ολοκληρη

δεν μπορω να χτισω στα συντριμμια

δεν μπορω να καθαρισω αυτο το χαλι

δεν μπορω να σταματησω την ψυχη μου απο το να αιμοραγει συνεχεια

καθε λεπτο της μιζερης υπαρξης μου .

δεν μπορω να ειμαι εγω.

[astratv]

Πέντε πανέμορφοι προορισμοί για χριστουγεννιάτικες αποδράσεις μια… ανάσα από τη Λάρισα

Μοναστήρια, υψόμετρο, λίμνες, φύση, κάμπος… Η Θεσσαλία έχει άπειρες ομορφιές και ιδιαίτερα μέρη που αξίζει να επισκεφτείτε. Στους 4 νομούς της Θεσσαλίας, Λαρίσης, Μαγνησίας, Τρικάλων και Καρδίτσας, απλώνονται οι ομορφιές της και τα μέρη να επισκεφτείτε και να περιπλανηθείτε είναι πολλά, από μεγάλες πόλεις, μέχρι μικρά, όμορφα χωριουδάκια κι από βουνό μέχρι θάλασσα. Εμείς επιλέξαμε 5 από αυτά που…

[skybornedreamer]

-"Κρίσιμη κατασταση...", αναφώνησε ξέπνοα η Καλλιστώ καθως στεκόταν πανω στο ατελείωτο πρασινο χαλι που σχηματιζε το γκαζόν μπροστα της.

Χαζευε ανικανη το σκαφος που την εφερε σε αυτο τον αγνωστο και ολοκαίνουργιο κοσμο να απομακρυνεται αργα απο την επιφανεια, εγκαταλείποντας την και αφηνωντας στο κατοπι του ενα σύννεφο καυσαερίων και καπνού δυσανάλογα μεγαλου για το δικο του, λιλιπούτειο μεγεθος.

Σταγονες ιδρωτα ανεβλησαν και κυλησαν μεσα απο τα λεπτα φρυδια πανω στα ματια της, παρα τη μάταιη προσπαθεια να μεινει ψύχραιμη. Το χερι της ασυναίσθητα μετακινηθηκε προκειμενου να ανακουφισει την ενοχλητική αισθηση του ιδρωτα, χτυπώντας ατσαλα στην προσωπίδα του διαστημικου της κρανους χωρις αποτέλεσμα. Μηνες μετα το πέρας της εκπαιδευσης που είχε προηγηθεί, ακομα δν ειχε συνηθισει πληρως να αλληλεπιδρά αρμονικα με το νεο της σπιτι, την στολη που την κρατουσε ζωντανή ακομα και τωρα. Γελασε αξαφνα, πρωτα διστακτικά και ύστερα σπαρακτικά, σχεδον χλευαζοντας την κατασταση που βρισκοταν, προκαλώντας ετσι την ιδια της την προκαθορισμενη πλεον μοίρα. Για πρωτη φορα στην ζωη της δεν ειχε σχεδιο, οι ενεργειες της δεν ηταν μελετημενες μέχρι κεραίας.

Αφησε απρόθυμα την αγανακτηση και την αποδοχη να την ορίσει. Πρωτα ελυσε τα γαντια της, και οταν βεβαιωθηκε οτι επεσαν απο τους καρπους της χωρις καποια βιαιη έκρηξη αποσυμπίεσης, έβγαλε με αργές και διστακτικες κινησεις το βαρυ κρανος εξω απο το κεφαλι της. Τα ματια της παρεμειναν ορμητικα σφραγισμένα ενω κρατουσε την ανασα της. Δεν άντεξε πολύ και λιγα δευτερόλεπτα μετα εισέπνευσε βιαστικά, νομίζοντας οτι τα φωτα στη δικη της σκηνη θα έσβηναν απο καποιο τοξικο αεριο που πλανωνταν στην ατμόσφαιρα αυτου του πλανητη.

Δεν εγινε ποτε. Πηρε τη πρωτη ανασα και υστερα πηρε ��ην δευτερη πιο βαθιά και βεβαιη. Στο τελος γεμισε το στηθος της αυταρεσκα με φρεσκο αερα, ξεσπώντας παραδομένη στο παραλήρημα αισιοδοξίας.. Δεν θα πεθαινε σημερα! Ολα τα αλλα ηταν ανουσια ξαφνικα, η ύπαρξη της πηρε νέο νόημα μεσα σε λιγα δραματικα δευτερολεπτα. Αύρα δροσερη στριφογυρισε τους ξανθους βοστρύχους των μαλλιων της. Το μωβ σέλας χορευε με φοντο τον πορφυρο ουρανο στον δικο του ρυθμο, τελείως ανέγγιχτο απο την ανθρωπινη παρουσια ακριβως απο κατω του.

Η Καλλιστώ αφεθηκε συνειδητά και εκατσε επιτοπου οκλαδον. Οι παλιες της συνήθειες ανασκόπησης σε δυσκολες καταστάσεις πηραν το πανω χερι και την επανεφεραν στην πραγματικοτητα. Η πραγματικοτητα αυτη την χτυπησε ξανα καταπρόσωπα σαν παγωμενος καταρράκτης. Μπορει να επιβιωνε τελικα δν θα ηταν ομως χωρίς να χρειαστει μεχρι και τη τελευταια ρανίδα των γνώσεων της. Χαμένη στις σκέψεις της, η μουδιασμενη αντιληψη της την προειδοποίησε για καποια αδιορατη κινηση γυρω της. Νομιζε οτι ειδε κατι που μονο ως οφθαλμαπάτη μπορουσε να εξηγησει. Βγηκε απο την ονειροπόληση και εδωσε μεγαλυτερη προσοχη, οχι δεν ηταν οφθαλμαπατη, ενας ακομα ζωντανος οργανισμός ηταν εκει και την παρακολουθουσε με αυθαδεια.

Ενα ιριδίζον μικρό ψαράκι έπλεε στον πυκνό αερα ακριβως μπροστα στο προσωπο της. Η Καλλιστώ παγωσε και η αναπνοη της κοπηκε στιγμιαία. "Δεν θα μπορούσε να ηταν πραγματικοτητα αυτο, συνελθε!" Προσταξε φωναζοντας νοερα στον εαυτο της. Η νεα μικρη παρουσια αγνοησε την εκρηξη εκπληξης απο μερους της λες και ηταν συνηθισμενο σε τετοιου ειδους αντιδράσεις και συνεχισε νωχελικα την πορεια του. Ολα τα στοιχεια που ειχε συσσώρευσει με την παροδο ετων για αυτο το μοναδικο, μακρινο οικοσύστημα αποδεικνύονταν λανθασμένα και καταρριπτονταν το ενα μετα το αλλο σε μια πανδαισία εκπλήξεων και χρωμάτων. Αφου ο μικρος νεος της φιλος τα καταφερνε εκει τοτε ισως μπορούσε και αυτη.

Χαμογελασε πρωτη φορα για εκεινη τη μερα, σηκωθηκε άτεχνα και τιναξε τις κλωστές χορταριου που ειχαν καρφιτσωθει πανω της. Αρχισε βιαστηκα να μαζευει τα σκορπισμενα πραγματα και εξαρτηματα της...ειχε εναν πλανητη να γνωρισει!

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-563-562-6 Συγγραφέας: Δήμητρα Μπουσίου Εκδότης: Ελληνοεκδοτική Σελίδες: 160 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-04-27 Διαστάσεις: 29 x 21 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[eclecticstarlightblogger]

Σοβαρότατη καταγγελία του Παύλου Πολακη για Αυγενάκη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ -παιρνοντας βαθεια ανασα-απο μειλ που μας ηρθε στον Τομεα Διαφανειας ,ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΑΝΑΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ -ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΑΧΑΙΑΣ —ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙ ΑΥΓΕΝΑΚΗ …. ολα ερχονται στην επιφανεια !!! (να πω πως περιμενω να ενδιαφερθει καποιος Εισαγγελεας;;; Αν χαλασουν ολοι οι φουρνοι στη Δυτικη Ελλαδα και γινει κατι τετοιο να…

[xehasmenesithakes]

Σημερα ξυπνησα πολυ πιο νωρις απο το ξυπνητηρι μου,σπανιο για μενα.Στριφογυρνουσα στο κρεβατι μου,δεν ειχε προλαβει ουτε ο ηλιος να βγει καλα καλα ακομα.Δεν μπορουσα να κοιμηθω.Κοιτουσα το ταβανι.Σε εφερα στο μυαλο μου.Σημερα ισως να ναι η πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο που σε εφερα απο μονος μου στο μυαλο μου.Γυμνη την αναμνηση μας,χωρις ολη αυτη τη βαβουρα των συναισθηματων που με κατακλιζουν συνηθως.Νομιζω εχεις αρχισει να περνας στον σκληρο μου δισκο.Στην αρχη με τυραννουσες στο στομαχι στην ανασα,σημερα περασες στις παλαμες μου.Πιο σωστο μου φαινεται,εκει με πονανε μονο τα πιο πιο δικα μου…εκει ανηκεις.Σκεφτομουν πως δεθηκαμε,πως λυθηκαμε.Σκεφτομουν εμενα.Μου αρεσα εμενα,μου αρεσε το ποσο δωθηκα μου αρεσε η προσπαθεια μου.Θυμηθηκα τοτε που ξυπναγαμε μαζι και που με το που ξυπναγα σκεφτομουν πως θα σου πω καλημερα για να ξεκινησει η μερα σου γλυκα και να χαμογελασεις και να ειναι καλυτερη απο την χθεσινη καλημερα..Θεε μου δεν ξεχνιεται το ποσο μαρεσε να το κανω αυτο.. χαμογελουσες ξεκινουσε ωραιά παντα.Τοσες μερες κιομως παντα πρωτοτυπούσα.Θυμαμαι καθε φορα που εκανες μπανιο να σε περιμενω εξω απο το ντουζ απλα για να σε τυλίξω με την πετσετα,πρεπει ουτε μια φορα να μη σε αφησα χωρις.Θυμαμαι ποσες διαφορετικες διαδρομες εβρισκα και τις συγκρινα για να βρω την πιο γρηγορη απο το σπιτι μου για το σπιτι σου.Θυμαμαι εκεινη την μερα στην θεα οταν φευγαμε Ηταν χειμωνας μπηκες στο αμαξι και εμεινα εξω σου ζωγραφιζα το τζαμι σου γραφα οτι σαγαπω.Μου αρεσα,μου αρεσε αυτο που μου εβγαζες,παντα το μεγιστο.Σκεφτομουν ποσα απο αυτα που ενιωσα καταφερα να μεταδωσω.Τι σημασια εχει πια ομως.Στο τελος της μερας εμενα εμενα με επεισα και ναι εκανα καλη δουλεια,εκανα το καλυτερο μου.Ειναι τρομερο με ποσες διαφορετικες οπτικες μπορεις να δεις τα ιδια πραγματα.Σε ποσα επιπεδα μπορεις να βιωσεις μια κατασταση,ποσο βαθια μπορεις να μπεις σε αυτη.Ποσο σχετικα ειναι ολα,το λιγο το πολυ,το λαθος το σωστο.Σκεφτομαι ποση διεργασια κρυβει ενα αποτελεσμα.Ποσα αποτελεσματα βιωσα που δεν θα μαθω την προσπαθεια απο πισω,ποσα δεν εμαθες εσυ.Σκεφτομαι ποσο διαφορετικα βιωσε ο καθενας μας,το χρονο που ειχαμε κοινο.Απιστευτο μου φαινεται.Σαν ενα συναισθηματικο χαλασμενο τηλεφωνο... Δεν ειναι οτι θελω να καταληξω καπου μου λειπεις το ξερεις ηδη,χωρις καποια προσμονη ομως.Καθε μερα σε σκεφτομαι χαρουμενη σκεφτομαι τη μερα που καποιος αλλος θα σου δωσει την χαρα που καποτε σου δωσα εγω.Καποιον ακριβως οπως τον θες,να τα χει στο μυαλο του οπως εσυ και να το θελει οπως το θελησα εγω.Το κανω σαν ασκηση στον εαυτο μου,δεν θελω να ζηλευω,θελω να μαι ετοιμος να χαρω με την χαρα σου.Λιγο λιγο προσπαθω να συνηθησω τη σκεψη.Και τα καταφερνω.Δεν με καταλαβες ρε γαμωτο..μονο εκει με πιανει το παροπονο που και που αλλα τι να κανουμε.Ναι αυτα..Ας πετας και ας ειναι μακρια μου.Ετσι αγαπω πανω απο το εγω μου.Να νικαω και να χανω την ιδια στιγμη να ισορροπω πανω σε αυτο.