#αλητεία

[thetrigger]

Ο ενεργειακός γύφτος και πως να τον αντιμετωπίσεις

Πάντα συνέδεα την εμμονή (εμμονή με τους ανθρώπους, όχι πάθος για χόμπυ, σπορτς για παράδειγμα) με την 'ασχήμια'.

Την ψυχική και την εξωτερική. Η Εξωτερική εμφάνιση εξάλλου τις περισσότερες φορές αποτελεί καθρέφτη της ψυχικής μας ωριμότητας. Το έξω μας δείχνει πόσο “χορτάτοι” είμαστε μέσα μας σε κάθε επίπεδο. Ένας άντρας γόης για παράδειγμα, φαντάζεσαι πως έχει χορτάσει να πέφτουν τα μάτια επάνω του από την 'πληρότητα' σε όλες τις εκφάνσεις της. Στο χέρι ενός "γόη" να επιβεβαιωθεί με ποιόν τρόπο διαχειρίζεται αυτήν τη ξεχωριστή δύναμη του να έλκεις.

Οι ασχημούληδες, ωστόσο, δημιουργούν ευχάριστες εκπλήξεις: ακόμη και την εξωτερική αδυναμία μπορεί κανείς να την μετατρέψει σε μεγάλη γοητεία. Το μέσα μας όταν είναι γλυκύ, τα χαρακτηριστικά υπακούν.

Το ίδιο για μία γυναίκα. Από ψυχικά γεμάτους ανθρώπους εισπράττεις ηρεμία και ευγένεια. Ομορφιά.

Μπαίνουν στον κόσμο σου μόνο αν το επιτρέψεις και μόνον αν τους ανοίξεις την “πόρτα”. Δεν σε παρενοχλούν, δεν σου επιβάλλονται ως κομπλεξικοί ζήτουλες του ενδιαφέροντος, δεν παρενοχλούν το ενεργειακό σου πεδίο.

Μία ώριμη προσωπικότητα γνωρίζει σε τι βαθμό έχει να κερδίσει από εσένα σε ένα “απαλό” δούναι λαβείν ενεργειακό.

Αυτούς τους ανθρώπους τους καταλαβαίνεις γιατί είναι “αεράκια”.

Έχω γνωρίσει λογής – λογής ενεργειακούς ...ζήτουλες. Γύφτους. Σε κάθε περίπτωση απομακρύνομαι. Εάν δεν μπορώ να απομακρυνθώ γιατί ας πούμε εγκλωβίστηκα στον χώρο και τον χρόνο με ενεργειακό χαμίνι, ουαί και αλλοίμονο. Ενεργοποιείται η δύναμη του σκότους μέσα μου.

Τέτοια ενεργειακά γυφτάκια έχει τύχει να τα βάλω στη θέση τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Το πρόβλημα βέβαια με την ενεργειακή γυφτιά είναι πως δεν ανέχεται την απόρριψη. Εξάλλου, ενδιαφέρον ζητούν, ευθύς εξαρχής. Εάν δεν το πάρουν, εάν τους έχεις δώσει μερικές σβουριχτές να τους κάνεις χαλκομανία στον τοίχο, μετά από καιρό τσουπ, ξανά κορδώνονται και σου τη βγαίνουν σαν τις τσουτσούδες από γωνίες.

Τί κάνεις με αυτήν την ενεργειακή ζητιανιά; Θα σου διηγηθώ ιστορίες, με διαφορετικές λύσεις στις περιπτώσεις μας αν τυγχάνει και έχεις μπερδευτεί στο πως μπορείς να διαχειριστείς τον ενεργειακό γύφτο.

Ετοιμάσου για γέλια μετά δακρύων.

Ο Βασίλης (ο Μαύρος), κατήντησε ενεργειακό χαμίνι από τότε που του άλλαξε δραστικά γούστα μία δημοσιογράφος 10 χρόνια μεγαλύτερή του (μάλλον τον βαρούσε). Από τότε ισχυρίζεται πως βαράει (το γύρισε δηλαδή το γούστο ανάποδα). Το αποτέλεσμα είναι πιθανότατα αρκετά μεγαλύτερο στον ψυχισμό του, σε συνδυασμό με ένα φημολογούμενο πρόβλημα που τον καθιστά σεξουαλικά σχεδόν ανίκανο.

ο Αλέξανδρος (ο κολοκύθας ή ο βοθρίλας - Σέλευκας), The Rebel και άλλα αμέτρητα νικς που θα του δώσουμε στη συνέχεια. Βρομύλος όπως τα διηγείται η δικιά του, ψυχάκι νερτν, μία πρώην του τον κεράτωσε στο ίδιο του το airbnb που το πάει κατά διαόλου. Την τσάκωσε στο κρεβάτι. Κοντός, μαυριδερός. Έχει θέμα με τα χρήματα, το κάνει για χόμπυ να αγοράζει ως ...δώρο πολλά κομμάτια σαμπουάν στην ...εκάστοτε και μετά να της ζητά τα ευρώ που πλήρωσε. Ενοχλητικός, βαράει κουδούνια απρόσκλητα. Πελάτες του, ζητούσε από επαγγελματία να τους περάσει στο δικό του μπλοκάκι. Έχει θέμα γενικά με τα χρήματα. Την καλή του την είχε κάνει καθαρίστρια στο Airbnb (βρίσκουν και τα κάνουν) παρόλο που η γυναίκα είχε μία οικονομική επιφάνεια.

Η κυρά Μαρία (ο πράσινος δράκος ή Κονγκρόσιαν, ή southern, ή ... πολλά - πολλά άλλα παρατσούκλια, διαβόητο ενεργειακό χαμίνι, χρεωμένη μέχρι το λαιμό, ποινικό μητρώο. Μπέκρα),

η Κατερίνα η (no ...man στον ορίζοντα για πολύ καιρό;) υστερικιά κοντούλα από ένα μικρό χωριό της επαρχίας ή Καρολίνα,

ο Γιός της Πλύστρας βγαλμένος από τη λάσπη των Ιωαννίνων, με τα χίλια πρόσωπα. Δεν μπορεί να έχει φυσιολογική ζωή στον έξω κόσμο. Ζει δεκαετίες μέσα σε simulation παιχνίδια, από commodoro ακόμη εποχή. Παρουσιάζεται ως ο σχεδόν πιο κακός/μοχθηρός άνθρωπος στη σειρά. Δέχθηκε αμέριστη επαγγελματική βοήθεια και στήριξη παρόλο που στο ιστορικό του κατέγραφε διαρκώς επεισόδια: τα έπινε και τα έσπαγε σε μαγαζιά που τον τοποθετούσαν για δουλειά. Ατυχήματα. Ένα τέτοιο ατύχημα (παραλίγο δυστύχημα) με τη μηχανή το προκάλεσε ο ίδιος - μετωπική σύγκρουση μπαίνοντας ανάποδα σε λεωφόρο πιωμένος (ένα μπουκάλι ουίσκι). Πως σώθηκαν οι απέναντι, πως σώθηκε αυτός, είναι μία άλλη ιστορία. Οι μπουκάλες αίμα που έτρεχαν να του αιμοδοτήσουν οι άνθρωποι που τον φιλοξενούσαν, η περιποίηση και η θαλπωρή που δέχτηκε σε αρκετά σπίτια συγγενικά μετά το ατύχημα (στα οποία δυστυχώς πολύ πιθανό να αποκτούσε πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες οικονομικά ευκατάστατων καθώς και καταξιωμένων ανθρώπων, με αποτέλεσμα μόλις απεδείχθη τι κουμάσι είναι να κοιτάζονται όλοι μεταξύ τους με απορία και αγωνία), δεν στάθηκαν ικανά να τον κάνουν να μην φθονεί σε τάτοιο βαθμό την οικονομική τους κατάσταση, που να προσπαθήσει πολύ αργότερα στην εποχή του ίντερνετ παίρνοντας μεγάλη φόρα, να τους βλάψει. Enterprise-Psi, Daje, και όχι εκατοντάδες, αλλά χιλιάδες άλλα νικς. Ήταν επόμενο στη ζωή του να ��αταστραφεί σε πολλαπλά επίπεδα, μια και την έβγαζε μέρα - νύχτα συκοφαντώντας τους ανθρώπους που κατάφερναν να πετύχουν ή αυτούς που απλά και μόνο πραγματοποιούσαν τα όνειρά τους. Εδώ έχουμε την πεμπτουσία του "πήγα να σε σώσω και βρέθηκα μπλεγμένος".

ο Τρύφωνας ή Ακίραβ ή η κλαίουσα Ιτιά κατεστραμένος και παγιδευμένος από τα δάνεια και τις υποχρεώσεις (κλαις όταν τον ακούς και αποχωρείς άπαξ κερνώντας τα ποτά), δίδυμα.

Ο Αλέξανδρος β' ο Βολιώτης, από τους πιο επικίνδυνους της σειράς εδώ ανθρώπους, 4 παιδιά τα οποία δεν χάνει την ευκαιρία να τα κακολογήσει, εγκεφαλικό από την πίεση να επιτύχει οικονομικά. Μοχθηρά ένστικτα.

ο Μήτσος ο σάχλας ή ο φραγκοδίφραγκος που για όλα φταίει αυτός ο ...εβραίος, συνεδρίες στις οποίες δεν πηγαίνει. Πολλά, αμέτρητα Νικς. Θα τα καταλάβεις όλα.

ο Μάικ ή λόρδος Ταντρίδης χρεωμένος και αυτός μέχρι τον λαιμό, με την πρώην να τον έχει δέσει πισθάγκωνα (την κεράτωνε αβέρτα στην Αθήνα με μοντέλες - διατηρούσε διπλά σπίτια περίοδο ολυμπιακών αγώνων που το χρήμα έρρεε. Ψυχάκι, μυθομανής: "θα σου πάρω τα παιδιά και θα φύγω Καναδά", η δικιά του. Ήταν κάποτε ωραίος.

Ο Βασίλης ο Νταγκλής. Από πολύ πλούσιο σπίτι που του παρείχε τα πάντα όλα, τον σπούδασε στο εξωτερικό όμως αυτός έπαιρνε αεροπλάνο όποτε τον ανεβάζανε πίσω να συνεχίσει σπουδές και επέστρεφε σβουριχτός στο κρεβάτι του στη σοφίτα του σπιτιού του. Ναρκωτικά που του έκαψαν τον εγκέφαλο. Οικονομικά η οικογένειά του έχει καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς από δάνεια. Τον έχει χτυπήσει αυτή η ιστορία πολύ άσχημα γιατί δεν μπορεί να γεμίσει το ρεζερβουάρ του τζιπ του με μπεντζίνα. Και φοβάται πως δεν θα τα καταφέρει π��τέ να συντηρήσει οικογένεια. Έχει κάποια ευγενικά χαρακτηριστικά, όμως από το πολύ μπούλινγκ που υπέστη στη ζωή του έχει μετατραπεί σε ένα ενεργειακό χαμίνι.

Ο Λευτέρης τέλος επί του παρόντος, ένα από τα νεότερα ερευνητικά δείγματα. Μέσα στα δάνεια, με τις τράπεζες να του παίρνουν τα σπίτια στην Αθήνα και στο νησί. Τεμπέλης αναντάμ-παπαντάμ, γιωταπεντάς, με απαραίτητες συνεδρίες που σταμάτησε γιατί δεν μπορεί να τις πληρώσει, το πιθανότερο. Ή τις αμελεί, απλά. Στον άσο όταν τα έφαγε όλα σε Ρωσίδες με αποτέλεσμα να ζητά τα ρέστα από τις Ελληνίδ��ς. Γονεική περιουσία που του εδώθη και εξατμίστηκε. Πετούσε μολώτωφ στα Εξάρχεια, σήκωνε αυτοκίνητα και τα μετακινούσε στην επαρχία. SUV, Αρχαία Κατσαρίδα, και άλλα νικ νέιμς. Βαρύ ενεργειακό χαμίνι.

Μία άξια περίπτωση στον αντίποδα, ο Λοξίας - Ιωάννης. Παρουσιάζεται ως συγκροτημένο παιδί, καλών ενστίκτων. Θα τον πούμε εμφανισημο, με μία σχετική για το νεαρό της ηλικίας του επιτυχία στις γυναίκες. Πολύ αλκοόλ. Του αρέσουν οι μεγαλύτερες. Επαρχιώτης. Δεν μπορεί να γίνει ενεργειακό γυφτάκι, είναι καλός και συνηδειτοποιημενος άνθρωπος. Πέραν του ότι ότι θελήσει το έχει σχετικά εύκολα στα πόδια του. Όχι πάντα βέβαια.

Τους έχω δουλέψει στο κείμενο με τα διάφορα νικς σε παραλλαγές.

Δίνω έμφαση όπως πάντα στα οικονομικά χαρακτηριστικά.

Έτσι λοιπόν, θα συζητήσουμε για δάνεια, εισοδήματα, εργασιακή κουλτούρα, τρόπους που ξοδεύουν, προφίλ σεξουαλικότητας, πως διαβιούν ως ενεργειακοί ζητιάνοι, κτλ, πως κατέληξαν και κλατάρησαν ενεργειακά - και οικονομικά - οι περισσότεροι (με εξαίρεση έναν) από αυτούς. Θα δημιουργήσουμε δηλαδή ολοκληρωμένα προφίλ ιστοριών.

[eclecticstarlightblogger]

Ιωαννης Στρατάκης: Ως καρκινοπαθής καταγγέλλω την πολιτική σας αλητεία, αφαιρέσατε από την συνταγογράφηση δυο ισχυρά παυσίπονα

Σε ανάρτηση του ο γνωστός δημοσιογράφος, Ιωαννης Στρατάκης, αναφερει: Ανάλγητε Γεωργιάδη του Ανάλγητου Μητσοτακη Ιδού τα αίσχη σας: Παραπεμπτικό για αξονική και από 32,1€ συμμετοχή χρεώνονται πλέον 85,83€ Σκιαγραφικό αξίας 38€ από μηδενική συμμετοχή είναι πλέον 25% Και επιπλέον συνταγογράφηση από ακτινολόγο. Ως καρκινοπαθής καταγγέλλω την πολιτική σας αλητεία καθώς αφαιρέσατε από την…

[justforbooks]

O μεγαλύτερος μύθος της Επανάστασης θα έλεγα ότι είναι αυτός με τη δήθεν ύψωση του λάβαρου από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στη Μονή της Αγίας Λαύρας την 25η Μαρτίου του 1821, όπου τάχα ορκίστηκαν οι αγωνιστές. Η Επανάσταση στην Πελοπόννησο δεν ξεκίνησε καν την ημερομηνία εκείνη, αλλά λίγο νωρίτερα. Ο ίδιος ο Γερμανός, άλλωστε, στα απομνημονεύματά του αναφέρει ότι την ημέρα εκείνη βρισκόταν σε άλλο χωριό. Ο θρύλος της Λαύρας εντασσόταν στις μεταγενέστερες προσπάθειες να συνδεθεί η θρησκευτική με τη νεοαναδυόμενη εθνική ταυτότητα.

Είχε, τελικά, ταξικό χαρακτήρα το ‘21, όπως πρότειναν κάποιοι ιστορικοί; ― Με την έννοια ενός προλεταριάτου που εξεγείρεται, σίγουρα όχι. Δεν προκύπτει από πουθενά αυτό, ήταν μυθεύματα του ΚΚΕ και συγγραφέων όπως ο Γιάννης Κορδάτος. Τον πιστέψαμε πολύ τον Κορδάτο στα νιάτα μας, τραφήκαμε με αυτόν, αλλά δεν ήταν καν ιστορικός ο άνθρωπος, δεν είχε κάνει καμία σοβαρή έρευνα. Μέχρι ανύπαρκτες κοινωνικές τάξεις εφηύρε για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του.

Δεν ξέρω ποιανού άλλου λαού η ανεξαρτησία εξακολουθεί, δύο αιώνες σχεδόν αφότου επιτεύχθηκε, να προκαλεί τόσες εντάσεις όποτε κάποιος αμφισβητήσει τον «εθνικό μύθο» που είθισται να τη συνοδεύει. Και που, στην περίπτωσή μας, είναι από τους πιο «φουσκωμένους» καθώς η δημιουργία ενός καινούργιου έθνους-κράτους, ανύπαρκτου ως τότε με την σύγχρονη έννοια, έπρεπε να συνδυαστεί με την ανάδειξή του ως αδιαμφισβήτητου κληρονόμου και θεματοφύλακα της ένδοξης ελληνικής αρχαιότητας αφενός, της Ορθόδοξης πίστης αφετέρου.

Η ελληνική επανάσταση είχε, αναμφίβολα, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν την καλοβλέπουν οι Μικρασιάτες Έλληνες, οι Φαναριώτες, ούτε βέβαια το Πατριαρχείο. Δεν ξεκινά στις 25 Μαρτίου στα Καλάβρυτα, όπως ορίστηκε σκόπιμα ώστε να συμπέσει με τη θρησκευτική γιορτή του Ευαγγελισμού, μήτε ξεσπά κάπου στον «εθνικό κορμό» αλλά εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στη Μολδοβλαχία. Δεν είναι καν πόλεμος κανονικός όπως αυτός που διεξήγαγαν τα ευρωπαϊκά έθνη την ίδια εποχή αλλά, στο μεγαλύτερο διάστημά του, ο πρώτος σύγχρονος ανταρτοπόλεμος - που παραλίγο κιόλα να χαθεί όχι από αδυναμία ή ανικανότητα μα από τους εμφύλιους, τη φαγωμάρα και τη διχόνοια. Από την άλλη, υπήρξε η πρώτη επιτυχημένη εθνική εξέγερση με φιλελεύθερο χαρακτήρα - όσο το επέτρεπαν οι παπάδες, δηλαδή -, που μάλιστα πλαισίωσε ένα από τα πιο ριζοσπαστικά Συντάγματα παγκοσμίως για εκείνη την εποχή (Επίδαυρος, 1822). Υπήρξε επίσης, τρόπον τινά, το «Βιετνάμ» της εποχής, προκαλώντας κύματα αλληλεγγύης σε Ευρώπη κι Αμερική – μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Φον Ες κι ο Ντελακρουά έδωσαν έναν υπερβατικό, μεταφυσικό σχεδόν χαρακτήρα στον αγώνα και πλήθος Φιλέλληνες έσπευσαν συνεπαρμένοι να βοηθήσουν προσωπικά, για να χαθούν άδοξα οι περισσότεροι ή να απογοητευθούν, άλλοτε από τις συνθήκες που συνάντησαν κι άλλοτε επειδή είχαν οι ίδιοι λανθασμένες περί Ελλάδας και Ελλήνων ιδεοληψίες.

Τι θα κρατούσα σήμερα ως ώριμος ενήλικας από την επέτειο της 25ης; Ούτε βέβαια τις παρελάσεις, ούτε τα γαλανόλευκα σημαιάκια, ούτε τις φουστανέλες (που και γι΄αυτές ακόμα ερίζουμε αν ήταν παραδοσιακή ελληνική φορε��ιά ή αρβανίτικη), ούτε τα τουρκοφαγικά αισθήματα, ούτε τους ηρωικούς και πένθιμους λόγους και τα ποιήματα, ούτε φυσικά τα τόσα ιστορικά παραμύθια που μας φλόμωναν  προκειμένου να σφυρηλατηθεί μια αμφίβολη εθνική συνείδηση. Το «όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά» από τον Θούριο του Ρήγα. Το διαχρονικά συγκινητικό σύνθημα των επαναστατημένων «ελευθερία ή θάνατος», που έρχεται ακριβώς να δικαιώσει το παραπάνω ρητό. Τα Απομνημονεύματα  του Μακρυγιάννη αλλά και του Κολοκοτρώνη, μέσα από τις σελίδες των οποίων «διαβάζεις» κανονικά τους σημερινούς Έλληνες, με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Μορφές όπως του Καραϊσκάκη γιατί ήταν αλητεία μεγάλη, της Μπουμπουλίνας γιατί υπήρξε αρχετυπική “Femen”, του λόρδου Βύρωνα, του κορυφαίου των Ρομαντικών που παράτησε μια άνετη, κοσμοπολίτικη ζωή προκειμένου να κυνηγήσει μέχρι τέλους μια χίμαιρα. Κάποια χρήσιμα ιστορικά διδάγματα.

Α, και τον βακαλάο σκορδαλιά – εξαιρετικό πιάτο, μα την πίστη μου!

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[mauradusus]

"ΙΘΑΚΗ" από την ποιητική συλλογή "Η εποχή των ισχνών αγελάδων" (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια

η από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,

τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη

με τα χριστιανικά της σωματεία

και την ασφυχτική της ηθική.

Πάντως, δεν ήταν λύση· ήταν ημίμετρο.

Και από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο

αποχτώντας πληγές και εμπειρίες.

Οι φίλοι που αγάπησα έχουν πια χαθεί

κι έμεινα μόνος, τρέμοντας μήπως με δει κανένας

που κάποτε του μίλησα για ιδανικά …

Τώρα επιστρέφω με μίαν ύστατη προσπάθεια

να φανώ άξιος, ακέραιος, επιστρέφω

κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει

την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει

στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει

στους κόλπους του μίαν ασωτία ιδιωτική.

Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,

που με κρατάει πάντα μακριά·

μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω

τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;

[mondayborn]

Me cooped up in my room for the third day in a row: Αλητεία! Αλητεία! Αρκουδέηδες!

[69problemsbutabitch]

ΤΝ και σκούτερ στη μία, ευρωπαϊκή αλητεία

[thoughtfullyblogger]

Αίσχος κι αλητεία με τα fake news για το δήθεν θανατηφόρο τσίμπημα αράχνης στην Ηλεία!

Νέα δεδομένα φέρνουν ανατροπή στην υπόθεση του 48χρονου άνδρα στον Πύργο που άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, λίγες ώρες αφότου τον τσίμπησε αράχνη ερημίτισσα. Αν και οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο άτυχος άνδρας κατέληξε από σηψαιμικό σοκ που προκλήθηκε από το δηλητήριο της αράχνης, η νεκροψία-νεκροτομή που διενήργησε η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα […] Αίσχος κι αλητεία με τα…

[greekblogs]

Αίσχος κι αλητεία με τα fake news για το δήθεν θανατηφόρο τσίμπημα αράχνης στην Ηλεία!

Νέα δεδομένα φέρνουν ανατροπή στην υπόθεση του 48χρονου άνδρα στον Πύργο που άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, λίγες ώρες αφότου τον τσίμπησε αράχνη ερημίτισσα. Αν και οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο άτυχος άνδρας κατέληξε από σηψαιμικό σοκ που προκλήθηκε από το δηλητήριο της αράχνης, η νεκροψία-νεκροτομή που διενήργησε η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα […] Αίσχος κι αλητεία με τα…

[skandaladiaplokidiafthora]

Αίσχος κι αλητεία με τα fake news για το δήθεν θανατηφόρο τσίμπημα αράχνης στην Ηλεία!

Νέα δεδομένα φέρνουν ανατροπή στην υπόθεση του 48χρονου άνδρα στον Πύργο που άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, λίγες ώρες αφότου τον τσίμπησε αράχνη ερημίτισσα. Αν και οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο άτυχος άνδρας κατέληξε από σηψαιμικό σοκ που προκλήθηκε από το δηλητήριο της αράχνης, η νεκροψία-νεκροτομή που διενήργησε η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα […] Αίσχος κι αλητεία με τα…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-4578-7 Συγγραφέας: Ζωή Κυροπούλου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 216 Ημερομηνία Έκδοσης: 2015-03-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-04-4578-7 Συγγραφέας: Ζωή Κυροπούλου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 216 Ημερομηνία Έκδοσης: 2015-03-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-4578-7 Συγγραφέας: Ζωή Κυροπούλου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 216 Ημερομηνία Έκδοσης: 2015-03-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[eclecticstarlightblogger]

Αίσχος κι αλητεία με τα fake news για το δήθεν θανατηφόρο τσίμπημα αράχνης στην Ηλεία!

Νέα δεδομένα φέρνουν ανατροπή στην υπόθεση του 48χρονου άνδρα στον Πύργο που άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, λίγες ώρες αφότου τον τσίμπησε αράχνη ερημίτισσα. Αν και οι αρχικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ο άτυχος άνδρας κατέληξε από σηψαιμικό σοκ που προκλήθηκε από το δηλητήριο της αράχνης, η νεκροψία-νεκροτομή που διενήργησε η ιατροδικαστής Αγγελική Τσιόλα […] Αίσχος κι αλητεία με τα…

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-4578-7 Συγγραφέας: Ζωή Κυροπούλου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 216 Ημερομηνία Έκδοσης: 2015-03-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[mslr567]

Στείλτε καμία ερώτηση για την αλητεία 😝

[konmarkimageswords]

"Εμείς αγαπάμε όχι τη ζοφερή και απάνθρωπη πλευρά της αλητείας, την ξέφρενη αληταμπουρία, τον ανθρωποβόρο τυχοδιωκτισμό, τον βίαιο τραμπουκισμό, ούτε την αληταρία της πολιτικής, των σκοτεινών γραφείων και των απρόσιτων σαλονιών. Αλλά την πολυδαίδαλη διαδρομή καθενός προς τη δική του Ιθάκη με το ακριβό κόστος του ρίσκου τής προσωπικής επιλογής, του «ανοιχτού δρόμου» κόντρα στο ρεύμα, τους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» του Οδυσσέα Ελύτη, που κι ο ίδιος βαφτίστηκε με ποιητικό ψευδώνυμο παρωδώντας το «αλήτης», αυτό που οι ποιητές ονόμασαν «αλήτις μοίρα» και «αλήτης δρόμος», που ο φίλος ποιητής Γιάννης Στίγκας το έκανε τίτλο σε συλλογή του («Αλητεία του αίματος»), το «είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα» του Τσιτσάνη, και το «περιπλανώμενη ζωή, περιπλανώμενο κορμί» του ίδιου, τους ατέλειωτους «ωραίους και γενναίους αλήτες», σαν τα αγόρια και τα κορίτσια που ανταμώσαμε σε μονοπάτια της προσωπικής μας περιπλάνησης, και την εκλεκτή αλητεία της τέχνης και της ιστορίας, περιπτώσεις όπως ο Ρεμπώ και ο Μπωντλαίρ, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος, η Φρίντα Κάλο και η Τζόυς Μανσούρ, ο Μπουκόφσκι και ο Μπάρροουζ, ο Θεόφιλος και ο Χαλεπάς, η Μπίλλυ Χόλιντεϋ και η Τζάνις Τζόπλιν, η Κατερίνα Γώγου και ο Νικόλας Άσιμος, ο Παζολίνι και ο Ζενέ, ο Λαπαθιώτης και ο Παπανικολάου, ο Τζακ Κέρουακ και ο Άλλεν Γκίνζμπεργκ, ο Βαμβακάρης και ο Μπάτης, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζωρτζ Μπεστ, η Μπέλλου και η Πολυδούρη, όλους εκείνους τους πλάνητες που καμιά επισημότητα δεν τους άγγιξε και καμιά περγαμηνή δόξας ή λαχτάρα για συσσώρευση πλούτου δεν ράγισε την αυθεντικότητά τους. Αυτούς που ακολουθώντας δρόμους λοξούς ο ανθρωπισμός και οι περιπλανήσεις τους ενδυνάμωσαν την ουσία της υπόστασής τους και ενίσχυσαν το κύρος τους. Γιατί την ψυχή τους την όριζε η πηγαία και ισοβίως άσβεστη φλόγα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και η λατρεία της τέχνης τους που υπηρέτησαν με γνήσιο πάθος".

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ούτε να πεθάνεις πρέπει

Ούτε να πεθάνεις πρέπει ούτε και να ζεις, στην αυλή να χορταριάζεις της υπομονής, να γυρνάς στα ίδια σοκάκια και στις γειτονιές να σε τρέχουν πιτσιρίκια με τις σφεντονιές.

Ούτε να πεθάνεις πρέπει ούτε και να ζεις, θλιβερά να λες τραγούδια της ανατολής, παραμύθια να σκαρώνεις σαν τη Χαλιμά, να γελάσεις τον κουρσάρο που σε πολεμά.

Ούτε να πεθάνεις πρέπει ούτε και να ζεις, σαν παιχνίδι να σε παίζουν οι θεοί της γης, η ψυχή σου για γαλήνη πάντα να πεινά, μα ο δαίμονας της σάρκας να σε κυβερνά.

***

Ο χρόνος είναι σταυρωτής

Ο χρόνος είναι σταυρωτής, είναι και γδάρτης της ψυχής, τρώει και πίνει απ’ το κορμί μας, πολεμάει την αντοχή μας, πόσο δύσκολα περνάει όταν η καρδιά πονάει, πόσο δύσκολα περνάει όταν η καρδιά πονάει, τρώει και πίνει απ’ το κορμί μας, πολεμάει την αντοχή μας.

Ο χρόνος είναι εκδικητής, του κάτω κόσμου εραστής, ό, τι όμορφο χαρίζει, σάπιο πίσω το γυρίζει, κάνει δάκρυ τη χαρά μας και το γέλιο συμφορά μας, κάνει δάκρυ τη χαρά μας και το γέλιο συμφορά μας, ό, τι όμορφο χαρίζει, σάπιο πίσω το γυρίζει.

Ο χρόνος είναι μαχητής, είναι της μοίρας πορθητής, χρήμα κι ομορφιά θερίζει και το μέλλον μας ορίζει, σιγολιώνει τη φωτιά μας, τα θνητά τα σώματά μας, σιγολιώνει τη φωτιά μας, τα θνητά τα σώματά μας, χρήμα κι ομορφιά θερίζει και το μέλλον μας ορίζει.

Ο χρόνος είναι ένας Θεός, σκληρός, τσιγκούνης, βιαστικός, λίγα δίνει, όλα τα παίρνει και στη βόλτα του μας σέρνει, λίγη αγάπη μας κερνάει κι ύστερα μας προσπερνάει, λίγη αγάπη μας κερνάει κι ύστερα μας προσπερνάει, λίγα δίνει, όλα τα παίρνει και στη βόλτα του μας σέρνει.

****

Ο Θωμάς Κοροβίνης, φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, έζησε για μια οχταετία στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά πολιτιστικού προσανατολισμού.

Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί. Για το μυθιστόρημά του Ο γύρος του θανάτου τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2011, ενώ για το ’55 τιμήθηκε με το βραβείο «Νίκος Θέμελης» 2013.

Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών. Δισκογραφία: Από έβενο κι αχάτη, Φουζουλή: Λεϊλά και Μετζνούν, Τακίμια, Το κελί. Συχνά παρουσιάζει συναυλίες με το δικό του ρεπερτόριο ή με θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.