#αγαπημενο

[amalia-uwu]

Hmm.

What are you two up to? 💜💙

Where are you carrying the sleepy boy?

What is he dreaming of?

What's on your mind?

Is he heavy?

Is he a squishy, soft teddy bear?

So many questions.

Drabble :

“Carry you in my embrace”

Notes comments:

Thank you so much for this! I love the whole piece so much!

Sans's expression is so soft, serene and beautiful! I love the way you drew him wrapped around me!

I love how I'm holding him!

I love the hair etc.

The colors are also so soft and a beautiful combination.

I love it thank you so much! It gives a soft, beautiful, cozy aura.

As always this is one more beautiful piece of art, that I receive from you!

Each drawing has its own story to tell!

You are an amazing artist and great inspiration! Fudgie! 💙

Thank you so much! 💙

Now unto the Drabble!

💜💙💜💙💜💙💜💙💜💙

We were sitting on the couch watching TV.

At some point I noticed Sans dozing off.

He couldn't stay awake. I saw his eye sockets closing. His head falling forwards.

I chuckled. Hehe!

How can he be so adorable? He was such an adorable baby boy. A baby girl. A cutie pie! I wanted to squish him mercilessly in my embrace!

He just looks so cute when sleepy.

Okay, he looked masculine and adorable anyway. But even in sleep he looks handsome and adorable!

I shuffled closer and wrapped him in my embrace. He smiled in his sleep.

His cheek bone on my shoulder. I brushed my hair at my back, so they won't bother his face.

We stayed there for some time. Just cuddling.

There were many thoughts on my mind.

One thing is sure tho; that, I loved him so much.

I didn't know what he was dreaming but, I could tell he was happy.

There was a soft shade of blue hue on his cheekbones and a relaxed genuine smile on his face.

As much as I loved cuddling him. I knew, that the couch wasn't comfortable.

I was thinking how to carry him. «Will he wake up? Be scared? How will I lift a well build skeleton man?

... He is all bones. He can't be that heavy. I'll try to lift him. Worse case scenario.. Is that he falls on the couch and me on top of him. I am quite heavy. He doesn't have organs like me. He doesn't have skin like me.. How heavy can he be? Well... Let's find out»

I picked him up softly. He wrapped his bones around me.

Hm.. He wasn't as heavy as I was expecting him to be. Heh! He was a bearable comfortable weight.

I could carry him as I carry a child.

I was surprised I could carry him around with so much ease. Truly fascinating. Heh!

Another thing I loved; is how soft he is. How squishy.

Despite him being made of bones; he was pleasant to touch, hug. Physical contact with him felt incredible.

He was warm, soft, squishy. A teddy bear. I could feel his warm breath on my neck.

I could feel some of my hair touching his face. Heh, our souls were close to each other.

He was content and calm.

I walked upstairs to his room carrying him in my embrace.

Heh, he was doing an effort to keep it as clean as possible.

I laid him in his bed carefully. As I attempted to untangle him.

He took a hold of my clothes and refused to let go.

A soft whine left his teeth.

Welp, okay then. So be it.

I laid next to him and cuddled him closer. I could smell his clothes amd bedsheets. So, his bedsheets smelled like green apple. While his clothes smelled like green soap. It wasn't bad. I.. liked it!

Soon enough I covered ourselves with the weighted blanket he had.

I kissed his mandible and got comfortable next to him. He hummed softly.

I closed my eyes too and joined him for a nap.

"I love you sans!" I whispered.

He smiled and mumbled "i love you too".

The end 😘

Thank you for reading! 💙

[carnivalls]

τόσο ξεσυνηθισμενη στην ελλάδα/ελληνική νοοτροπία/ελληνικούς κοινωνικούς κανόνες που α) όταν πήγα για κούρεμα και με κέρασαν ένα κομμάτι καρυδόπιτας τους ρώτησα που να πλύνω το πιάτο και β) στο φοιτητικό πάρτι που πηγα χθες χρησιμοποίησα πληθυντικό για να απευθυνθώ στην bartender

[fandomchaosposts]

δεν θέλω να τα φτιάξει με την μπατσινα θέλω να είναι αυτή ασεξουαλ κι αυτός με την Πηνελόπη

[boulevard-of-broken-dreams6]

Σε Αλλά νέα κάθομαι και στοκαρω τα κρας που είχα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.

[nofuckinlabels]

Το αγαπημενο μου πλασμα στον κοσμο

[arsiaaaa]

Αγαπημενο σου outfit?

[monimh-adieksodos]

Δεν ξερω για εσας αλλα το αγαπημενο μου χομπι ειναι να μαλωνω με τον @xmake-out-hillx

[submissive-sl0th2]

Φωτο αγαπημενο σου outfit?

[heartinhue]

Μερικα γιορτινα συναισθηματα μου

Τα χριστουγεννα παντα ερχονται σαν μια γιορτη που περιμενεις, αλλα οταν φτασουν ειναι παντα λιγο διαφορετικα απο οτι τα περιμενες. Παντα καποιος λειπει απο το τραπεζι. Και οσο περνουν τα χρονια τα σερβιτσια μειωνονται. Τα στολιδια ειναι στο ιδιο σημειο. Τα φωτα αναβοσβηνουν με τον ιδιο ρυθμο. Η μουσικη εχει την ιδια μελωδια. Μα ολα ειναι διαφορετικα. Εγινα απο αυτους που θεωρουν τα χριστουγεννα την γιορτη της δυστυχίας τους; Θυμαμαι παλια το τραπεζι μας να ειναι πιο γεματο , τα χαμογελα πιο μεγαλα , το τζακι αναμενο , τα φωτα πολυχρωμα , τα αστεια πιο ευχαριστα , το κλιμα πιο ελαφρυ.

Τωρα ολα μοιαζουν γκρι.

Οι γονεις μου εχουν αρχισει και γερνανε. Τα αδελφια μου πιο ξενα απο ποτε. Σημερα συνειδητοποιησα οτι δεν εχουμε πει ποτε σαγαπαω με τα αδελφια μου .

Και εγω ενας απλος παρατηρης. Νιωθω σαν παντογνωστης ωρες ωρες . Ξερω πως νιωθουν ολοι για ολους . Κανεις δεν ξερει πως νιωθω εγω. Και ισως κανεις και να μην μπορει να με καταλαβει και ποτε .

Ξερω οτι ενα απλο αστειο που εκανε ο μπαμπας μου κρυβει μελαγχολία και απωθημένο χρόνων για τον χωρισμο με την μαμα μου . Ξερω πως οταν ο μπαμπας μου μιλαει περηφανος για το ποσο καλα τα παω στην σχολη ,πληγωνεται ο αδελφος μου που δεν καταφερε να τελειωσει την σχολη του και τωρα λογω του χαμηλου μισθου του δεν μπορει να κανει οικογενεια. Ξερω πως η μαμα μου νιωθει πως εχει μεινει πισω οταν μιλαμε για τα νεα μας και νιωθει λιγοτερο «μαμα».

Ξερω πολλα. Και νιωθω ακομα περισσοτερα. Ισως αυτη η η ενσυναίσθηση που εχω ειναι ευχη και καταρα ταυτοχρονα.

Ειμαι ευγνωμον για την οικογένεια μου . Και ειμαι σιγουρη ότι υπαρχουν οικογενειες με περισσότερα προβληματα . Και πιο σοβαρα. Αλλα δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι, υπαρχουν και οικογενειες χαρουμενες . Με τραπεζια μεγαλα, τοσο μεγαλα που δεν βλεπεις το τελος τους . Με χαμογελα πλατια. Με χαρτοπετσέτες με σχεδιακια χριστουγεννιατικα και τραπεζομαντιλα εορτινα. Και ξερω οτι Υπαρχουν τέτοιες οικογενειες γιατι υπηρξα και εγω σε μια τετοια για λιγο καιρο. Και ας μην ηταν η δικια μου . Και ας ελείπε ο μπαμπας μου . Υπηρχε αυτη η βαβουρα απο φωνες γνωριμες, πολυκοσμια . Γεματο το σπιτι.

Τα Χριστουγεννα γινομαι ο πιο ζηλοφθονος ανρθωπος σε αλλον τον πλανητη. Βλεπω τα στορι με μανεια , μου φαινονται ολα βγαλμενα απο αλλο κοσμο.

Δεν εχω κακες αναμνησεις απο τα τελευταια χρονια μου στην αθηνα. Εχω κακα συναισθηματα . Αυτο το δισβαστακτο αγχος . Που δεν το σηκωνε η ψυχη μου . Φοβαμαι . Τα γραφω αυτα απο τον ιδιο καναπε που με πιανανε κρισεις πανικου και δεν μπορουσα να αναπνευσω απο το κλαμα . Βγαινω στα ιδια μερη που ενιωθα την ανασα μου να κοβεται τα ποδια να λυγιζουν και να αναζητω λιγο αερα να απανεπνευσω .

Οταν ημουν στα χειροτερα μου δεν ειχα κανεναν να με βοηθησει . Βραδια που δεν κοιμομουν . Εκλαιγα . Σκεφτομουν. Οι σκεψεις μου πλακωνανε η μια την αλλη . Η μια χειροτερη απο την αλλη. Οι γονεις μου με αγαπανε και οι φιλοι μου αλλα κανεις δεν καταλαβε ποτε. «Μαρια μην αγχωνεσαι απλα» «εχω δουλεια μαρια δεν μπορω να ερθω» «Μαρια ειναι βραδυ εδω πεφτω για υπνο» «Φαινεσαι κουρασμενη» . Δεν κραταω κακια ομως, ουτε νιωθω οτι με κρεμασανε . Εγω κρεμασα τον εαυτο μου.

Ετσι το εφεραν οι συνθηκες δεν το επελεξα.

Δεν ειμαι αυτο το ατομο πλεον. Η φουσκα εσκασε . Ειμαι πιο δυνατη . Παρολαυτα φοβαμαι . Δεν θελω να ξαναπερασω κατι τετοιο μονη μου. Ενα συναισθημα παντα θα υποβοσκει.

Φετος ηρθαν ατομα στην ζωη μου , εφυγαν και πολλα απο αυτη . Ειμαι ευγνωμων και για τα δυο . Αλλα κυριότερα ειμαι ευγνωμων που γνωρισα τον φιλιππο . Τον αγαπημενο μου ανθρωπο σε ολο τον πλανητη. Τον μονο ανρθωπο που μαζι του επικρατει ηρεμια. Τον μονο ανθρωπο που αγαπαω πιο πολυ απο τον εαυτο μου. Τον μονο ανρθωπο που μοιραζεται την χαρα μου , τον πονο μου, το αγχος μου , την λυπη μου . Το μονο ανθρωπο μου ανέστρεψε τα δεδομενα μου . Που μου εμαθε πως να αγαπαω . Που μου εδειξε τι θα πει ερωτας , τι θα πει σεξ , οίκοιοτητα , συζητηση , διαφωνιες . Που για πρωτη φορα ειπα «μου λειπεις» νιωθοντας ενα απεραντο κενο μεσα μου . Αυτο το «μου λειπεις» το νιωθω τοσο εντονα , τοσο αισθητη η απουσια του .

Φετος για να ειμαι ειλικρινης με πηγε γαμιοντας η χρονια . Τοσο κατω δεν εχω ξαναπεσει . Αλλα μου εμαθε πολλα . Παρα πολλα . Ομορφα και ασχημα . Οποτε αν το τιμημα του να βρω τον εαυτο μου ηταν να τον χασω εντελως . Ας ειναι . Μπαινω στο 2025 πιο δυνατη , με φιλιες ουσιαστικες , με τον ερωτα της ζωης μου , με τ��ν οικογενια μου που ( και ας ειναι λιγο οτι να ναι ) με αγαπαει πολυ.

Αυτα , ισως ειναι πολυ μιζερα καποια πραγματα που γραφω αλλα ειναι η αληθεια. Δεν με καθιστα ομως μιζερο ανρθωπο .Ειμαι αισιοδοξη .

Καλη χρονια λοιπον .

[solmeister13]

Στην αρχη που ακουγα σποιλερ απο το δισκο νομιζα οτι δεν θα μαρεσει.Ειδικα οταν ειδα για αναφορες σε iconic διασημα ζευγαρια,ουσιες και σεξ νομιζα οτι θα μου περασει αδιαφορος.Για καποιο λογο ομως,οπως παντα,ειχα μια εμπιστοσυνη σε εσενα ως καλλιτεχνη και ελεγα "Ρε φιλε,δε γινεται,κατι θα χει κανει παλι ο τρελαρας ο Σολ και θα ναι γαματο".Τελικα αυτη η φωνουλα στο κεφαλι μου ειχε τοσο δικιο.Ο δισκος ειναι πολυ vibey και οριακα απο την αρχη μεχρι το τελος χτυπιεμαι για μια κοπελα λες και δεν χωρισε εσενα,αλλα εμενα,ΚΛΕΛΕΣ.Σκεψου απο τις 13 του μηνα θελω να παρω ενα μπαστουνι του baseball και να φωναζω το baseball για να το ζησω ακομα παραπανω,ΚΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.Vibαρω τοσο με το δισκο που οταν ειπες για το panic attack και το autotune που εχει μου πηρε πολλες μερες να το καταλαβω γιατι απλα εβαζα το,οριακα αγαπημενο μου,κομματι και κοπανιομουν.

Much love απο μια κοπελα που θα ναι για παντα εδω και μολις σε δει θα σου δωσει την πιο σφιχτη αγκαλια(και σιγουρα δεν θα εχει second thoughts για τη μουσικη σου απο δω και περα) <33

Λοιπόν, σημείωσε μία διεύθυνση αν θες ποτέ ακούγοντας το baseball να σπάσεις ένα τυχαίο αμαξι...

ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΝΥΝ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΤΟΥ ΟΝΛΑΗΝ Ο ΤΡΕΛΟΣ.

Όχι νταξ, καλά να 'ναι στη ζωή του το παιδί, απλά να του πέφτει.

ΚΛΕ...

Βασικά χωρίς κλες.

[choiraugur]

πως τα πας μπρο μουυυυ - το αγαπημενο σου κουταβακι :3

πονοκέφαλος μπρο μου δεν αντέχω άλλο σώσε με είμαι στα τελευταία μου

[alatismeni-theitsa]

Καλησπέραα 🌼🌼

Σε λίγους μήνες θα κάνω αλλαγή ονόματος και θα ήθελα να μου προτείνεις τα πιο υπέροχα ελληνικά γυναικεία ονόματα που μπορείς να σκεφτείς 😊 Και ποιο είναι το αγαπημένο σου;

Καποια που μου αρέσουν είναι τα: Αφροδίτη, Άρτεμις, Νεφέλη, Ηλέκτρα

Καλησπέραα 💙🌸💙🌸💙🌸 Με τιμάει που ρωτας τη γνωμη μου για το ονομα σου!! 😭💓😭💓😭💓

Λοιπον εχω διαλεξει μερικα που μου αρεσουν κι ελπιζω να σου ταιριαξουν! Αγαπημενο δεν εχω γιατι ειναι ολα ωραια 😅 Παντως το Νεφελη ειναι εξαιρετικο και θα το προτεινα κ εγω!

Ήβη, Θάλεια, Αρετή, Μελίνα, Χρυσά, Αφροδίτη, Αλεξάνδρα, Βασιλεία, Νιόβη, Ευριδίκη, Ελπίδα, Ζωή, Ζηνοβία (Ζήνα), Ίριδα, Ηρώ, Σεμέλη, Άλκηστις, Ανδρομάχη, Αντιγόνη, Αριάδνη, Ασπασία, Αναστασία, Διονυσία, Δανάη, Ελένη/Φωτεινή (λόγω σημασίας του "Ελένη"), Έλλη, Ερμιόνη, Ιόλη, Ιφιγένεια, Χάρις, Χρυσάνθη

Για πειτε κ εσεις, followers?

[bitplechase]

Σημερα ηρθα αντιμέτωπη για ακομα μια φορα με την εξης φραση:

Τι θα πει ο κοσμος;!

Ποιος ορίζει τον κοσμο τελικα;

Την κοινωνία,τα λογια και την γνωμη του καθενος;!

Αν ζούσαμε με τα θελω των άλλων ας ειμασταν καλυτερα ολοι νεκροί,Ισως ειχε πιο πολυ νοημα ετσι.

Γι αυτον λοιπον Εγω θα συνεχισω να πινω τον αγαπημενο μου ζεστο καφε ακομα και τις πιο καυτές μερες του καλοκαιριου.θα φιλαω δημοσίως τον ερωτα μου με παθος.Τα κοντα μου μπλουζακια θα ‘ναι ακομα στις επιλογες μου.Θα βάφω τα χειλη μου με σκουροχρωμο κραγιον.Θα κυκλοφορω με πιτζαμες για να παω μεχρι το περιπτερο και ακομα παραπερα.Θα φοραω στο σκυλο μου τα πιο περιεργα κολάρα και λουράκια και ας μπερδεύονται οι περαστικοί για το φύλο του.θα περπαταω ξυπολητη.θα γελαω δυνατα.θα φωναζω.θα κλαιω απο χαρα και απο θλίψη.θα λεω την αποψη μου κι ας μην αρεσει στον διπλανο μου.θα παραγγελνω πιατα διχως κρεας κι ας μην ειμαι βιγκαν.θα χαμογελαω συχνα στο δρομο κι ας με περασουν για τρελη.

Αλλωστε στο τελος της ημερας λιγο πριν σβησεις το φως για να κοιμηθεις εισαι μονος σου.

Ο κοσμος λοιπον εισαι μοναχα εσυ.

Ζήσε γιατι η ζωη ειναι μεγαλη αλλα και πολυ μικρη.

[fandomchaosposts]

χεχε. αγαπημενο αττικη μερος

[nofuckinlabels]

Το πιο αγαπημενο μου πλασμα στον κοσμο εχει γενεθλια σημερα