#Τάσος Κόρφης

[dimartblog]

Το ποίημα της εβδομάδας 19/6

Γεννημένοι πάρα πολύ αργά —Άρτσιμπαλντ Μακ Λης— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης Και μεις, και μεις κατεβαίνοντας ακόμα μια φορά τους λόφους της δικής μας χώρας, και μεις ακούσαμε από πολύ μακριά —Ah, que ce cor a langue haleine— το κέρας του Ρολάνδου στις διαβάσεις της Ισπανίας, το πρώτο, το δεύτερο σάλπισμα, το τρίτο παράφωνο, κι ύστερ’ από το τρίτο γυρίζοντας πίσω και σκαρφαλώνοντας ακόμα μια φορά τον…

[dimartblog]

Το ποίημα της εβδομάδας 12/7

[Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό…] —Jules Supervielle— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό κι αυτήν τη γκρίζα θάλασσα που η καρένα της πλώρης ανόρεχτα κολπώνει, πίσω απ’ αυτόν τον κλεισμένο ορίζοντα είναι η Μπραζίλια* με όλους τους παλμούς της, με τις πληθωρικές μπανανιές που μπερδεύουν τα φύλλα τους όπως οι ε��έφαντες τις αιωρούμενες προβοσκίδες τους, τους πυραύλους των…

[dimartblog]

Το ποίημα της εβδομάδας 13/11

Το ποίημα της εβδομάδας 13/11

Αίμα και φτερά

—Ζακ Πρεβέρ— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης

Κορυδαλλέ των αναμνήσεων είναι το αίμα το δικό σου που κυλά κι όχι το δικό μου. Κορυδαλλέ των αναμνήσεων έσφιξα τη γροθιά μου. Κορυδαλλέ των αναμνήσεων ωραίο, νεκρό πουλί, δεν έπρεπε να ‘ρθεις, δεν έπρεπε ν’ αρπάξεις απ’ το χέρι μου της λησμονιάς τους σπόρους.

* * *

Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων

[dimartblog]

Το ποίημα της εβδομάδας 30/10

Το ποίημα της εβδομάδας 30/10

Ταξίδια

—Jules Supervielle— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης

Δεν ξέρω πώς να τα καταφέρω με τη γη, με τα βουνά της Ευρώπης, τη θύελλα της Καλιφόρνιας, την ομαλότητα της Αυστραλίας. Αυτός ο ελέφαντας που ολόβρεχτος βγαίνει απ’ τον Γάγγη περνώντας με μουσκεύει, όμως τίποτα δεν μου έχει μάθει. Πεντάρα δεν αξίζει ένα μάτι ελέφαντα μπροστά στο μάτι ενός ανθρώπου παντοδύναμου απ’ τον χρόνο. Δεν ξέρω τι να κάνω…

[dimartblog]

Το ποίημα της εβδομάδας 7/6

Το ποίημα της εβδομάδας 7/6

S/S Terrified return —Τάσος Κόρφης— Δεν ξέρω αν φταίνε τα μάτια μου ή έχουν μεταβληθεί τα λιμάνια, αν κάθε τι καινούριο κρύβει κι ένα χωρισμό, ή μόνο τα μάτια γερνούν, όλο και πιο πολύ ησυχάζουν, ο χρόνος καταπιεστικά μας περιφράσσει στα χαρακώματα. Κι όλο ζητάω να βρω καινούριες προβλήτες, καινούρια περίπτερα, τόπους καινούριους, άλλους ορίζοντες, ξένα φανάρια, γιατί φοβάμαι, τρομάζω την κάθε…