#Παραλιακή

[epestrefe]

Παλιά φωτογραφία της παραλιακής κωμόπολης του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας

[veilblight]

άνθρωπος που μένει σχεδόν 24 χρόνια στην Αθήνα μαθαίνει ότι η Βουλιαγμένης φτάνει μέχρι κέντρο

[methismeniprigkhpissa]

Περπατούσαμε στην παραλιακή μαζί με άλλους δύο φίλους μας και θαύμαζα το Electra palace.

«Βγαλτο φωτογραφία ωραίο κτήριο είναι» είπε ο ένας και δεν πρόλαβα να γυρίσω πίσω να του απαντήσω

«Είναι το Electra palace,είναι το ξενοδοχείο που θέλει να δουλέψει και θα δουλέψει κάποια στιγμή,και θα την φέρω και για ένα ραντεβού εδώ,ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ» είπες και χαμογέλασα,είπες μόνοι μας γιατί ήξερες πώς άμα δεν έλεγες θα ήθελαν να έρθουν και αυτοί,με κοίταξες και έσκυψες για ένα φιλί. Τι γλυκό που το θυμόσουν και θαύμαζες αυτό που θέλω να κάνω.

[justforbooks]

Η μυρωδιά της ανάπτυξης στην Παραλιακή

Παρά την πλημμύρα και την μπόχα, η ελληνική ριβιέρα παραμένει το υπόδειγμα της ανάπτυξης και απόδειξη είναι το ότι οι τιμές ακινήτων στην περιοχή συνεχίζουν τον ανηφορικό τους δρόμο

Το χτίσιμο πάνω στα σκατά είναι το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης στην Ελλάδα.

Χθες έγραφα για το πώς η ιστορία της συντρόφισσας Μποφίλιου είναι μια πάρα πολύ ωραία παραβολή για την αριστερά και σήμερα λέω να γράψω για το πώς η σκατοπλημμύρα της Παραλιακής είναι μια πολύ ωραία παραβολή για την ελληνική ανάπτυξη, για την οποία και μόνο το ότι είναι «ελληνική» θα έπρεπε να μας είναι αρκετό 😄

Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, χθες στην Παραλιακή, στην περιοχή του Αλίμου, ξανάνοιξε ένα φρεάτιο και ξανάρχισαν να βγαίνουν αχνιστά και μυρωδάτα όμβρια ύδατα ανακατεμένα με λύματα προκειμένου να σκορπίσουν παντού τη μυρωδιά της ανάπτυξης α λα γκρέκα. Το ότι το φρεάτιο άνοιξε με μια βροχή, η οποία ήταν ο ορισμός της συνηθισμένης βροχόπτωσης (χωρίς κοσμητικά τύπου «έντονη», «ακραία» κ.λπ.), αποδεικνύει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα δεν είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά η ακραία αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας και των πολιτών της για νόμους, κανόνες, υποδομές και σχέδιο.

Μια περιοχή «φιλέτο», η Παραλιακή, χτίστηκε (όπως και όλη η Ελλάδα) χωρίς κανέναν έλεγχο με περίπου 7.000 κτίρια (σύμφωνα με τον υπουργό Σκυλακάκη) να έχουν συνδέσει την αποχέτευσή τους με τον αγωγό όμβριων υδάτων. Η περιοχή αναπτύχθηκε, είναι μια από τις πιο ακριβές περιοχές της Ελλάδας, αλλά επειδή η ανάπτυξή της είναι ελληνική, σε κάθε βροχή οι οικιακές ακαθαρσίες εμφανίζονται για να θυμίσουν τι ακριβώς συμβαίνει όταν χτίζεις και αναπτύσσεσαι πάνω στα σκατά (και μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Εχτές μάλιστα αυτό το πανηγύρι χρωμάτων και αρωμάτων συνοδεύτηκε κι από μια επίδειξη της ελληνικής καινοτομίας καθώς ο τρόπος που επελέγη προκειμένου το φρεάτιο να μείνει στη θέση του ήταν να το πατάει με τη ρόδα του ένα μεγάλο όχημα της ΕΥΔΑΠ. Πρόκειται για μια πατέντα που μπορείτε να απολαύσετε στην παραπάνω φωτογραφία και η οποία εξηγεί γιατί όλες οι εταιρείες πληροφορικής σκοτώνονται να επενδύσουν στο πολυμήχανο εργατικό δυναμικό της χώρας❗

Το χτίσιμο πάνω στα σκατά είναι το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης στην Ελλάδα και γι’ αυτό η κάθε ανάπτυξη, από την ανάπτυξη της πρωτεύουσας μέχρι την τουριστική ανάπτυξη των νησιών, γίνεται με τρόπο που αργά ή γρήγορα τα (μεταφορικά η κυριολεκτικά) «φρεάτια» σκάνε και η (μεταφορικά η κυριολεκτικά) «μπόχα» πλημμυρίζει τα πάντα. Μια χώρα αλλεργική σε σχεδιασμό, μια χώρα της οποίας πολιτεία και κάτοικοι φαίνεται να ομονοούν στο ότι η επιβολή και συμμόρφωση με τους κανόνες δεν ταιριάζουν στο αδούλωτο του χαρακτήρα τους, φυσικά και μπορεί να αναπτυχθεί αλλά η μυρωδιά από αυτού του είδους την ανάπτυξη θα ακολουθήσει σύντομα.

Φυσικά δεν είναι όλα μαύρα καθώς ο άνθρωπος, και πολύ περισσότερο ο ελληνικός άνθρωπος (ο Homo Grecus), είναι ιδιαιτέρως προσαρμοστικός. Αυτό το λέω διότι, παρά την σκατοπλημμύρα και την μπόχα (η οποία μαθαίνω είναι διαρκής και δεν εμφανίζεται μόνο με τις πρώτες στάλες της βροχής), η ελληνική ριβιέρα παραμένει το υπόδειγμα της ανάπτυξης και απόδειξη γι’ αυτό είναι το ότι οι τιμές ακινήτων στην περιοχή συνεχίζουν τον ανηφορικό τους δρόμο. Οι συμπολίτες, κυριευμένοι από το αναπτυξιακό όραμα, έχουν πάψει να ενοχλούνται από τη μυρωδιά των λυμάτων και έχουν προσαρμοστεί έτσι ώστε να την απολαμβάνουν. Στο κάτω κάτω είναι η μυρωδιά της ανάπτυξης 😅😂🤣

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[moutro-story]

2 ηλεκτρόνια

Επιστρέφω στο γνωστό τ(ρ)όπο του εγκλήματος, μετά από πάρα πολύ καιρό για να πω μια μικρή ιστοριούλα.

Δυο ηλεκτρόνια σε παράλληλη πορεία. (Για κάποιο λόγο αυτός ο στίχος ηλεκτρίζει το μυαλό μου δίχως βάση.)

Παράλληλη αγάπη στη συνείδηση μου αγκάθι στην καρδιά φτερά

Προτού να σε γνωρίσω δε χρειάστηκε να ζήσω ούτε μια φορά

Παρασκευή βράδυ - ώρα 1:30 πμ

-Κοιμάσαι?

-Οχι, κάνω βόλτες με το αμάξι στην παραλιακή.

-Θέλεις να βρεθούμε;

-Πότε;

-Τώρα

-Ναι

-Έρχομαι

Καρφωμένο το μυαλό μου στα χείλη σου. Δεν άκουσα λέξη από όσα έλεγες. Ταξίδεψα τόσες φορές ανάμεσα στα μάτια, στα μαλλιά, κατέβηκα κρεμασμένος από τις γωνίες του προσώπου σου στο λαιμό σου. Κι όλα έλεγαν ναι. Κι ας μου έλεγε το σώμα σου οχι.

Κι όσα μισούσα μέσα μου έλεγαν μη. Κι αυτή η αδιάφορη, συγκαλυμμένη άνεσή σου να μου γεμίζει αδρεναλίνη την ανάσα.

Προσπαθώ να βρω timing. Παλεύω να καταλάβω το βηματισμό σου. Τις σκέψεις σου. Προσπαθώ να συντονίσω τα ηλεκτρόνια μου με τα δικά σου.

Μάταια. Ένα ταξίδι θα λύσει τις απορίες μου. Λίγες ώρες. Για πρώτη φορά ρίχνω στο τραπέζι το μαζί.

Και ξαφνικά, όπως έπαιξα τόσες νύχτες τη ζωή μου σε μια ζαριά… 

All in. Ή τώρα ή ποτέ. Ή θες ή δεν θες.

Και σε φίλησα.

Και ήθελες. Οσο κι εγώ. Κρυφές διαδρομές σαν δύο κολασμένοι

και τρέμω μη μου πεις πως πουθενά δεν βγαίνει

Σου λέω “σ’ αγαπώ” και νιώθω πως υπάρχω

για τ’ αύριο δεν ρωτώ ούτε τι τέλος θα ‘χω-ω-ω 

Και τα ηλεκτρόνια μας συγκρούστηκαν τόσο δυνατά που φώτισε ο κόσμος όλος στις 5 το πρωί. 

Κι οι ακτίνες με διαπέρασαν βαθιά μέσα. Σε κάθε σπηλιά, σε κάθε κελάρι, σε κάθε υπόγειο τούνελ μου. Και το σκοτάδι έφυγε. Το πρόσωπό μου έλαμψε. Και η καρδιά μου άνοιξε στα δύο. Για να χωρέσει κ τους 2 μας.

Κοιμάσαι στην αγκαλιά μου. Δε μπορώ να κλείσω μάτι. Ακούω τις ανάσες σου, ακούω την καρδιά σου να χτυπάει επάνω μου. Τρέμω. Με ακουμπάς και καίγονται τα σωθικά μου. Μου μιλάς και ζαλίζεται η λογική μου. Με κοιτάς και γαμάς το μυαλό μου.

Σε ξυπνάω μέσα στη νύχτ�� γιατί θέλω κι άλλο. κι άλλο. κι άλλο. Μέχρι να μη με κρατάνε τα πόδια μου. Μέχρι να πνίγομαι από λαχτάρα κι ευχαρίστηση. 

Μέχρι να λες φτάνει. Γιατί στα φτάνει σου… εγώ θα λέω κι άλλο.

Το μυαλό μου σταματάει τις υπεραναλύσεις και ταξιδεύει στο μετά. Στο εμείς. Κάνει σχέδια. Χωρίς γιατί, χωρίς μη. Με μόνη ιδέα το μαζί. 

Πουτάνα όλα. Δε με νοιάζει τίποτα. 

Για σένα. Το απολαμβάνω τόσο πολύ. 

Και για μένα. Το χαίρομαι τόσο πολύ.

Οι νύχτες είναι περισσότερες από τις μέρες. Γίνομαι ξανά 20χρονών, Να σε περιμένω στα κρυφά, στα σκοτάδια, να σε σφίξω επάνω μου. Στο πνιχτό φιλί μια νύχτας. Να σε ακούω να μιλάς με τη ματιά σου. Να χαιδεύω τα χρυσά μαλλιά σου.

Μου λες οτι τρέχουμε. Μπορώ και πιο γρήγορα. Με τέρμα γκάζια. Άλλωστε αυτό με τρέφει. Αυτό με γεμίζει. Αυτό θέλω για σένα. ΒΑΛΤΟ ΤΕΡΜΑ.

Και σε μια στιγμή όλα αλλάζουν. Από ένα λάθος χειρισμό πέφτουμε στην καταιγίδα. Κόβονται τα φτερά. Και το αεροπλάνο πέφτει. 

Κι εμείς τσακωνόμαστε στο πιλοτήριο για το ποιος πρέπει να τραβήξει το μοχλό για να γλιτώσουμε. Εχει σημασία ποιος φταίει; Κι αν έχει, πρέπει να πέσουμε για να το μάθουμε;

Και πέφτουμε και πέφτουμε κι ο ίλιγγος γεμίζει τα στόματα και τα μυαλά μαλακίες.

Και συντριβόμαστε στο έδαφος. Με ένα τόσο μεγάλο γδούπο. Τόσο δυνατά, τόσο σκληρά, τόσο ανώριμα, σαν να μην είχε πετάξει ποτέ ξανά κανείς μας τόσο ψηλά. Σαν να έλιωσε ο ήλιος τα φτερά της ικάριας λαχτάρας μας.

Μαζεύω τα κομμάτια μου ανάμεσα σε ουρλιαχτά, καπνούς, τσιγάρα και συντρίμμια.

Μαζεύω τις σκέψεις μου τα βράδια και με πλημμυρίζουν τα γιατί. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λείπεις από τη φωτογραφία.

Κι όταν κατηφορίζω το δρόμο του σπιτιού σου, στο ραδιόφωνο παίζει αδιάκοπα χωρίς ίχνος οίκτου: Το δικό μας το σπίτι σε άλλους νοικιάστηκε. Τη δική μας τη θέα κοιτούν αγκαλιά.

Καλό καλοκαίρι. 

Και θα μου πεις τωρα το θυμηθηκες;

Και σου απαντώ. Πριν 15 μέρες κόντεψα να χάσω τη ζωή μου. Και δε θα θελα να πάω πουθενά χωρίς να στα χω πει. Έστω κι έτσι. Γιατί αυτά που νιώθουμε μάλλον πρέπει να τα μοιραζόμαστε. Και καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που είπα, παρά για κάτι που δεν είπα τελικά.

Γιατί τωρα τελευταια δε μιλαω πολύ κι αυτή τη συνήθεια ίσως στα 43 πρέπει να την κόψω. Γιατί αυτοπληγώνομαι.

Υ.Γ Εγώ πάντως έκλεισα δίκλινο. Χωρίς γιατί, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς όχι. Μόνο μαζί. Γιατί τα ��λεκτρόνια φτιάχτηκαν για να ταξιδεύουν μαζί στο χωροχρόνο.

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Άλιμος: Το βράδυ γέμισε ξανά λύματα η παραλιακή λόγω της βροχής

Πρόβλημα ακριβώς στο ίδιο σημείο που στις 26 Δεκεμβρίου 2024 είχε γεμίσει λύματα η παραλιακή, έχει δημιουργηθεί στον Άλιμο. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, το καπάκι από το φρεάτιο του προβληματικού αγωγού της ΕΥΔΑΠ σηκώθηκε ξανά από την καταρρακτώδη βροχή, με αποτέλεσμα τα λύματα να ξεχυθούν μαζί με τα όμβρια ύδατα, ξανά στο οδόστρωμα. Πριν την Πρωτοχρονιά, κατά τη διάρκεια κακοκαιρίας, πλημμύρισε ο…

[im-a-mess-of-gorgeous-chaos]

Να σε παω για ψώνια και μετα ποτο στη παραλιακή;

Μόλις αναρρώσω

[fenakos]

Εγω παραλιακή

[eclecticstarlightblogger]

Το μεγάλο πατιρντί για τη «λιμνοθάλασσα» που έγινε «λυματοθάλασσα» και το… νησί του ΣΕΦ – «Βούλιαξε» και το διαδίκτυο!

Ακόμα μία κακοκαιρία δημιούργησε πολλά προβλήματα στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, κατά μήκος της περιβόητης και πολυδιαφημισμένης «Αθηναϊκής Ριβιέρα», η οποία τείνει πια να γίνει… αστικός μύθος. Κάτι η βροχή (μια δυνατή νεροποντή δηλαδή…) και κάτι περισσότερο το διαρκές «πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα» από τους ανευθυνο-υπεύθυνους όλα αυτά τα χρόνια, έχουν οδηγήσει σε εικόνες σαν […] Το μεγάλο…

[thoughtfullyblogger]

Το μεγάλο πατιρντί για τη «λιμνοθάλασσα» που έγινε «λυματοθάλασσα» και το… νησί του ΣΕΦ – «Βούλιαξε» και το διαδίκτυο!

Ακόμα μία κακοκαιρία δημιούργησε πολλά προβλήματα στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, κατά μήκος της περιβόητης και πολυδιαφημισμένης «Αθηναϊκής Ριβιέρα», η οποία τείνει πια να γίνει… αστικός μύθος. Κάτι η βροχή (μια δυνατή νεροποντή δηλαδή…) και κάτι περισσότερο το διαρκές «πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα» από τους ανευθυνο-υπεύθυνους όλα αυτά τα χρόνια, έχουν οδηγήσει σε εικόνες σαν […] Το μεγάλο…

[greekblogs]

Το μεγάλο πατιρντί για τη «λιμνοθάλασσα» που έγινε «λυματοθάλασσα» και το… νησί του ΣΕΦ – «Βούλιαξε» και το διαδίκτυο!

Ακόμα μία κακοκαιρία δημιούργησε πολλά προβλήματα στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, κατά μήκος της περιβόητης και πολυδιαφημισμένης «Αθηναϊκής Ριβιέρα», η οποία τείνει πια να γίνει… αστικός μύθος. Κάτι η βροχή (μια δυνατή νεροποντή δηλαδή…) και κάτι περισσότερο το διαρκές «πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα» από τους ανευθυνο-υπεύθυνους όλα αυτά τα χρόνια, έχουν οδηγήσει σε εικόνες σαν […] Το μεγάλο…

[fenakos]

Όποτε βγαίνω παραλιακή ^

[skandaladiaplokidiafthora]

Το μεγάλο πατιρντί για τη «λιμνοθάλασσα» που έγινε «λυματοθάλασσα» και το… νησί του ΣΕΦ – «Βούλιαξε» και το διαδίκτυο!

Ακόμα μία κακοκαιρία δημιούργησε πολλά προβλήματα στην παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος, κατά μήκος της περιβόητης και πολυδιαφημισμένης «Αθηναϊκής Ριβιέρα», η οποία τείνει πια να γίνει… αστικός μύθος. Κάτι η βροχή (μια δυνατή νεροποντή δηλαδή…) και κάτι περισσότερο το διαρκές «πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα» από τους ανευθυνο-υπεύθυνους όλα αυτά τα χρόνια, έχουν οδηγήσει σε εικόνες σαν […] Το μεγάλο…

[rulinarulina]

Κανονικά η κυκλοφορία στην Αθηνών-Κορίνθου – Προβλήματα σε Κάλαμο, Καλάβρυτα, Αιτωλοακαρνανία

Που χρειάζονται αντιολισθητικές αλυσίδες. Σε διακοπή της κυκλοφορίας στην παραλιακή οδό Καλάμου – Ωρωπού και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας από το ύψος της οδού Ακροπόλεως, προχώρησε η Αστυνομία καθώς λόγω της έντονης βροχόπτωσης υπάρχει συσσώρευση υδάτων στο οδόστρωμα. Αντίθετα, σύμφωνα με νεότερη ενημέρωση, κανονικά διεξάγεται η κυκλοφορία των οχημάτων στην Αθηνών-Κορίνθου στο ύψος των…

[they-call-me-stitch]

Θα το είχα πετάξει από τη παραλιακή