#Ημερολόγιο 2023

[orthodoxiaonline]

9 Ιανουαρίου 2023 – Εορτολόγιο

9 Ιανουαρίου 2023 – Εορτολόγιο

Εορτολόγιο Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023 Continue reading Untitled

[michalisvoutsadakis]

ένα λιτό κιθαριστικό ημερολόγιο για το 2023

ένα λιτό κιθαριστικό ημερολόγιο για το 2023

Επανερχόμαστε, στην αρχή του νέου έτους, με το κιθαριστικό ημερολόγιο του 2023. Ένα τυπωμένο χαρτί, είμαι μία ήρεμη και διακριτική υπόμνηση του χρόνου που κυλάει – και δεν ξεμένει από μπαταρία… Κατεβάστε και εκτυπώστε το λιτό και συνοπτικό ετήσιο ημερολόγιο, χωρίς “πολλά-πολλά”, για το 2023. Είναι αρχείο pdf, σχεδιασμένο για εκτύπωση σε σελίδα Α4. Αν σας αρέσουν όσα γράφουμε πότε-πότε στις…

[nofuckinlabels]

2023

Φέτος αποφάσισα να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς. Πιο μικρή δεν το χρειαζόμουν αυτό. Ήξερα ότι ο χρόνος δεν μπορεί να χωριστεί σε 365 μέρες, ότι είναι ένα συνεχές μέγεθος και ότι οι μέρες και οι μήνες είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα για να τακτοποιήσει το χαώδες άπειρο που τον περιβάλλει. Ο Ζήνωνας έλεγε ότι στην πραγματικότητα αν βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο δεν θα πάμε ποτέ από τη μια άκρη στην άλλη γιατί την απόσταση μπορούμε να την χωρίζουμε στην μέση επ άπειρον. Για αυτό οι άνθρωποι έφτιαξαν το ημερολόγιο. Για να δημιουργήσουν- τουλάχιστον- μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας, αθανασίας. Παρόλα αυτά αυτές οι 365 μέρες ήταν από τις πιο σημαντικές της ζωής μου. Πνιγόμουν και ταυτόχρονα ανέπνεα πιο ελεύθερα από ποτέ. Βιωσα-πραγματικα βιωσα- τις διαστάσεις του μυαλού μου και τα παιχνίδια που μου παίζω. Έμαθα ότι ακόμα και οι χειρότερες στιγμές έχουν μια φωτεινή επιγραφή στο τέλος. Ότι η ζωή δεν είναι γραμμική. Έμαθα τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Έμαθα να είμαι τρυφερη,να αγαπάω και να δίνομαι, να θυμίζω ανθισμένο κήπο. Έμαθα να επουλώνω τις πληγές των ανθρώπων και ταυτόχρονα να μην χάνομαι στον ορισμό τους. Δεν μετατόπισα ποτέ τον πόνο μου σε κάποιον άλλο. Ξεκίνησα αυτόν τον χρόνο ως μια κάμπια που πίστευε ότι αυτό είναι το τέλος της όμως συνειδητοποίησα ότι αυτό που οι κάμπιες ορίζουν ως θάνατο οι πεταλούδες ονομάζουν γέννηση. Αν ελπίζω κάτι για το 2024 είναι να καταφέρω να ξανά αφήσω το δέρμα μου πίσω, να αναγεννηθώ και για λίγο να ενωθώ με εκείνο το θεϊκό που έχω καταφέρει μονάχα να φανταστώ. Η ζωή είναι μια αέναη μεταμόρφωση. Ξέφυγα. Φέτος έμαθα ότι τίποτα δεν είναι άσπρο η μαύρο. Στην πραγματικότητα όλα είναι αποχρώσεις. Έμαθα ότι η αγάπη είναι η γενεσιουργός δύναμη του κόσμου. Είναι η πιο αρμονική συνύπαρξη του μαύρου με το λευκό. Ξεκίνησα αυτήν την χρονιά πιστεύοντας ότι θα σε αγαπάω για πάντα, ότι είτε θα καταλήξουμε μαζί είτε θα πρέπει να παραμείνω ερωτευμένη με την απουσία σου. Να την κάνω να σου μοιάζει σαν την καλύτερη σου εφεδρεία. Πέρασα περισσότερες μέρες από όσες θέλω να θυμάμαι να ψαχουλεύω στίχους που να σε θυμίζουν. Και χανόσουν πάντα εκεί στα παιχνίδια του μυαλού μου. Όλα αλλάξαν πριν λίγο καιρό. Όταν κάποιος με έκανε να καταλάβω ότι η αληθινή αγάπη δυο ανθρώπων είναι ικανή να σε πείσει ότι υπάρχει κάτι θεϊκό κάτι που κουνά κάποια νήματα και γεννά θαύματα. Η αγάπη πάντα θα θυμίζει απαλό χιόνι, καινούργια σεντονια,βανιλια και ηλιοβασίλεμα. Και είναι τόσο άσχημο εκείνο το κράμα αγάπης και εγωισμού αδύναμων ανθρώπων. Τελειώνω αυτή την χρονιά πιο ολόκληρη από ποτέ , πιο γεμάτη από ποτέ , πεισμένη ότι θαύματα υπάρχουν γιατί τα προκαλούμε. Τελειώνω αυτήν την χρονιά με μια διψά για ζωή. Όταν σε αγαπάει κάποιος σωστά με κάποιον μαγικό τρόπο ο χρόνος μεγαλώνει, διαστέλλεται. Ίσως γιατί μια ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή για τους μεγάλους έρωτες. Είναι Δεκέμβριος και όπως στην αρχή της χρονιάς ξέρω ότι σε αγαπάω , κατοίκησες στο σώμα μου όσο γινόμουν γυναίκα και σε αναγνωρίζω μέσα μου. Κατά κάποιον τρόπο η σάρκα σου έλιωσε μέσα στην δική μου. Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε ποτέ να σκοτώσω τα κομμάτια μου που σε θυμίζουν. Δεν έπρεπε ούτε καν να τα ξεχάσω. Γιατί θέλω όταν λήξει η παραμονή μου στην γη να είμαι ένα ψηφιδωτό όλων των ανθρώπων που αγάπησα. Θέλω να οικειοποιηθώ ότι τους ορίζει. Στην τέχνη άλλωστε δεν υπάρχει παρθενογένεση. Αφήνω λοιπόν αυτόν τον χρόνο τόσο μα τόσο ερωτευμένη με την γυναίκα που βλέπω στον καθρέφτη και με επίγνωση οτι θα υπάρξουν ξανά σκοτεινές μερες, μερες που θα κοιταζω για ωρες την αντανάκλαση μου σε καποια βιτρινα προσπαθώντας να με πεισω οτι δεν εξαϋλώθηκα, οτι το δερμα μου με οριζει ακομα.

[e1enos]

What I read in 2023🫒

Τα δέντρα, Μαργαρίτα Λυμπεράκη

Όταν βρέχει και φοράς παπούτσια κόλετζ, Άρης Σφακιανάκης

Ούτε Αντιγόνη ούτε Ελένη, Αγγελική Βόρνινγκ

Καρέκλες και σκαμνιά, Ηλίας Πετρόπουλος

Τάλγκο, Βασίλης Αλεξάκης

Κουζίνα εμπιστευτικό, Anthony Bourdain

Επιστολαί προς μνηστήν, Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος/Ηλίας Πετρόπουλος

Μέχρι το φάρο, Virginia Woolf

Rien ne va plus, Μαργαρίτα Καραπάνου

Οι πτυχιούχοι, Χρήστος Βακαλόπουλος

Σικελικοί διάλογοι, Elio Vittorini

Ακυβέρνητες Πολιτείες (Η Λέσχη, Η Αριάγνη, Η Νυχτερίδα), Στρατής Τσίρκας

Topor, Ηλίας Πετρόπουλος

Δώδεκα τραγουδάκια από την Παλατινή Ανθολογία, Ηλίας Πετρόπουλος

Αρετίνου Ακόλαστα Σονέτα, Ηλίας Πετρόπουλος

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 8-Τρελή γκαντεμιά, Jeff Kinney

Περί ηρώων και τάφων, Ernesto Sabato

ΥΓ., Μανόλης Αναγνωστάκης

Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης…, Italo Calvino

Το ταντούρι και το μαγκάλι, Ηλίας Πετρόπουλος

Με στοιχεία προσωπικών συνεντεύξεων, Μάνος Κοντολέων

Κάποια τα αγάπησα και κάποια τα μίσησα, όπως πάντα 🥨

[mariexdiary]

Τετάρτη 3/5/2023, 4:25

Περίμενα πως και πως για να γράψω αυτό το ημερολόγιο. Όχι πως έγινε κάτι συναρπαστικό, αλλά με χαλαρώνει το γράψιμο. Είναι η στιγμή μου! Αυτή τη στιγμή γράψω από το εξοχικό μου. Μέσα στη βαλίτσα έβαλα όχι ένα αλλά, δυο μαγιό μήπως ξεκινούσα τα θαλάσσια μπάνια αλλά.. το σώμα μου και ο καιρός είχαν άλλα σχέδια. Ελπίζω να τα ξεκινήσω σε δυο εβδομάδες, μιας που θα ξανακατεβώ εδώ για τις εκλογές, μόνο που θα κάτσω παραπάνω από μια εβδομάδα για να απολαύσω τον ξάδερφό μου, τα μπάνια και τις ταινίες που βλέπω κάθε βράδυ.

Δε θα τα πάρω με τη σειρά τα γεγονότα. Θέλω να ξεκινήσω με τα λιγότερο καλά και να αφήσω το κερασάκι στην τούρτα για το τέλος.

Το πρώτο μου Πάσχα!

Συνήθως πήγαινα και έκανα Πάσχα σε φίλους μου στα χωρία τους. Μετά από 6 χρόνια αυτό άλλαξε. Πήγα και έκανα Πάσχα με την μητέρα μου. Πάλι καλά που γουστάρει τα ταξίδια σαν εμένα. Πήγαμε και μείναμε στο Πόρτο Χέλι. Τη Μεγάλη Παρασκευή πήγαμε μια βόλτα στο Ναύπλιο. Πρώτη φορά πήγαινα. Αυτό το Ιταλικό αεράκι που έχει, μου αρέσει. Μοιάζει με μικρό νησάκι. Την επόμενη μέρα κάναμε έκπληξη στην αδελφή μου στις Σπέτσες. Πήγαμε στο ξενοδοχείο που δουλεύει και τρόμαξε όταν είδε την μητέρα μου. Ήπιαμε καφέ και φάγαμε μεσημεριανό εκεί. Όλη η κοσμική αφρόκρεμα ήταν μαζεμένοι εκεί όπως ο Χατζηνικολάου, Βαφείας, Λέχου, Ναυπλιώτου και άλλοι.

Τη επομένη μέρα περάσαμε τη μέρα μας στο ξενοδοχείο μιας και είχε Πασχαλινό γλέντι. Είχα πάει αρκετά νωρίς για να πιάσω ένα κάλο τραπέζι δίπλα στην πισίνα. Μετά από κάποια ώρα έρχεται στο τραπέζι μια γυναίκα που γνώρισα στο γκρουπ. Ήταν ευγενική και χαμογελαστός άνθρωπος. Μου άρεσε η παρέα της και τα λεγόμενά της και για να την κάνω να αισθανθεί λίγο καλύτερα μαζί μου, την κέρασα ένα καφεδάκι. Όμως.. μια καριόλα με ειρωνικό ύφος την πήρε από μένα και έτσι έμεινα πάλι μόνη μου. Όλο αυτό δεν ακούγετε σαν ένα παραμύθι κάπως; Το βλέπω σαν την Σταχτοπούτα. Θα σας πω γιατί. Στα δεξιά μου ήταν μια οικογένεια δέκα ατόμων. Όλο το σκηνικό που έζησα το είδε μια κυρία από το τραπέζι. Σηκώθηκε, μου έφερε μια μπύρα από το τραπέζι της και μου μίλησε «Μα γιατί κάθεσαι μόνη σου;» Της εξήγησα πως δεν ήμουν μόνη και περίμενα την μητέρα μου. Κάθισε και μου μιλούσε σχεδόν μια ώρα. Έμοιαζε πολύ με την Σόφη Ζαννίνου. The fairy godmother, έτσι την αποκαλούσα μέσα μου. Όλο αυτό το λες και κάρμα. 

Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα ήμουν στο χωριό Ερμιόνη για να δω το κάψιμο του Ιούδα. Εκεί είδα τα πιο όμορφα πυροτεχνήματα που έχουν δει ποτέ τα μάτια μου! Δεν γίνομαι καθόλου υπερβολική. Το σώμα τα πυροτεχνήματα κράτησε πάνω από 20 λεπτά. Το ένα πιο όμορφο από το άλλο. Το ένα πιο φαντασμαγορικό από το άλλο!

Ένας μήνας όλο party και ποτό!

Disclaimer γιατί με έχετε κουράσει μερικοί εδώ και δεν σέβεστε την ιδιωτική ζωή του άλλου. Το ότι γράφω ημερολόγια δεν σημαίνει ότι μπορείτε να ρωτάτε τα πάντα για την προσωπική μου ζωή. Μόνο ΑΦΜ δεν μου έχετε ζητήσει ακόμη και δεν κάνω πλάκα με αυτό. Από το προηγούμενο ημερολόγιο μέχρι και σήμερα έχουν έρθει στο chat πάνω από 75 άτομα κυρίως άντρες και με ρωτάνε για τα party. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορώ να δώσω παραπάνω στοιχεία και πληροφορίες. Δεν μου το επιτρέπουν οι διοργανωτές και το ΣΕΒΟΜΑΙ αυτό. Παρακαλώ πολύ σταματήστε να με ρωτάτε, χάνετε το χρόνο σας.

Και ναι, ο Απρίλιος σίγουρα ήταν ένας μήνας όλο party και χαρά. Πήγα σε δύο πάρτι από τα τρία. Το πρώτο πάρτι ήταν στην περιοχή του Ψυρρή σε ένα dark bar. Όσο ξέρετε γενικά το κέντρο της Αθήνας μπορείτε να καταλάβετε για ποιο μαγαζί μιλώ. Είχε αρκετά drag shows και shibari. Γενικά το μαγαζί δεν μου άρεσε, ούτε η μουσική. Πέρασα σχετικά καλά, είδα γνωστούς από την κοινότητα. Μουσική για μένα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και αν ένα μαγαζί δεν έχει το στυλ που ακούω δεν είμαι ο εαυτός μου. Κάθομαι σε μία γωνία και απλά κάνω πως διασκεδάζω αλλά στην πραγματικότητα δεν διασκεδάζω.

Το δεύτερο party ίσως είναι το πιο γνωστό στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Αθήνα και για αυτούς που ψάχνουν εναλλακτικά party ίσως τα γνωρίζουν. Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να πω ποιο είναι, γιατί το μαγαζί ήταν full και δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα. Και ιδιαίτερα στον δεύτερο όροφο που ήταν φτιαγμένος και ειδικά διαμορφωμένος για την κοινότητα. Υπήρχαν αγοράκια που δεν ήταν καν από την κοινότητα και έσπρωχναν όλον τον κόσμο για να δουν το play που γινόταν εκεί. Είχε τέκνο μουσική και χόρευα συνέχεια. Έβαλα την σέξι δερμάτινη φούστα μου και το αγαπημένο μου μαύρο see through, κορμάκι.

Είχε αρκετά ερωτικά shows αυτό το party. Όταν μπήκα μέσα στο μαγαζί ήταν πάνω στη σκηνή μία κοπέλα η οποία έκανε ακροβατικά με φωτιές. Αργότερα ήταν μία γυναίκα η οποία ήταν ντυμένη δασκάλα μαζί με δύο μαθητές, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αγόρι κρατούσε ένα πίνακα και τον έβαλε σε έναν σταυρό δεμένο και τον χτυπούσε στον κώλο. Μετά στήθηκε το κορίτσι και έφαγε και εκείνο μερικές ξυλιές πίσω. Ύστερα από ένα διάλειμμα, ανέβηκαν δύο γυναίκες σκηνή με ένα φίδι και κάνανε ερωτικό show. Στη συνέχεια ήταν μία γυναίκα η οποία είχε piercing στα μεγάλα χείλη του αιδοίου. Για να ανοίξουν τα χείλη της και για να μπει το στραπόν που φορούσε μία άλλη γυναίκα, είχε δεξιά και αριστερά από τις άκρες της σκηνής, αλυσίδες τις οποίες τραβούσαν. Μετέπειτα, η γυναίκα αυτή ξαναβγήκε με έναν υποτακτικό της. Του έβαλε σε όλο του το σώμα μανταλάκια τα οποία τα τραβούσε με ένα καμτσίκι για άλογα. Και στο τελευταίο show ήταν μία όμορφη ξανθιά κοπέλα, πού στη μέση της είχε ένα μεταλλικό σίδερο το οποίο όταν έβαζε πάνω της ένα ας το πούμε τρυπάνι, πετούσε σπίθες σε όλο το μαγαζί.

Εκεί γνώρισα και τον κολλητό της φίλης μου. Τον έλεγαν και αυτόν Αντώνη αλλά ευτυχώς δεν ήταν Αιγόκερως. Ήταν Τοξότης με ωροσκόπο ζυγό από ότι θυμάμαι. Ήταν φιλικός και μύριζε τόσο ωραία. Είχε έρθει Απλά ντυμένος με ένα τζινάκι και πουλοβεράκι. «Και τι κάνεις στη ζωή σου;», με ρώτησε εκείνος. «Παιχνίδι!», του απάντησα. «Είσαι παιχνιδιάρα όμως..», μου απάντησε. «Βρίσκεις;», του λέω. «Μα το κάνεις ήδη και με μεγάλη επιτυχία!», μου απάντησε και δεν ήξερα τι να του πω. Ήταν φυσικοθεραπευτής και του είχα πει ότι με θυμό έχω κάποιο πρόβλημα. Δεν έχασε την ευκαιρία με τράβηξε κοντά του και ξεκίνησε να μου κάνει μασάζ με δύναμη. Και όντως δεν είναι ερωτικό μασάζ, αλλά θεραπευτικό. Αργότερα ήρθε κοντά φίλη μου, και μας ρώτησε αν περνάμε καλά. Εκείνος με έσπρωξε κοντά της και την πήρα αγκαλιά. Της είπα στο αυτί πόσο cute είναι. Εκείνος μου σήκωσε λίγο τη φούστα, και είπα αμέσως στην φίλη μου «Μου βάζει τώρα χέρι ο δικός σου!», γαντζώθηκε από πίσω μου και ένιωσα τη στύση του. «Είναι καυλωμένος!», της είπα.

Το τρίτο party κοινότητας δεν έγινε ποτέ και θα ήταν το τελευταίο της σεζόν. Θα ήμουν η host για το κόκκινο δωμάτιο του πόνου. Ναι, έτσι το αποκαλώ εγώ κι' ας έχει δικό του όνομα. Είχα αγοράσει καινούργια see through ρούχα για αυτό το party οπότε θα περιμένω μέχρι τον Οκτώβριο, αλλά μέχρι τότε έχει ο Θεός..

Εσύ ξέρεις τι είναι το cbt;

Οι τελευταίες μέρες του Απριλίου κλείσανε με μία ώρα χαλαρή συγκέντρωση. Παλιοί και καινούργιοι συναντιούνται και λένε τα νέα τους. Εκεί γνώρισα κάποιον που με τρολάρε επικά. Επειδή μου συστήθηκε στα αγγλικά νόμιζα ότι ήταν ξένος και έτσι εγώ συνέχιζα να του μιλώ στα αγγλικά αλλά, κάποια στιγμή τον ρώτησα αν μιλάει καθόλου ελληνικά, και έτσι την πάτησα. Γιατί ήταν γνήσιος πατριώτης. Και η φίλη μου γνώρισε κάποιον, ο οποίος φαίνεται σοβαρός και μετρημένος. Και θα πω επιτέλους! Στο τέλος, είχαμε μείνει λίγα άτομα και χορέψαμε 80s και 90s. Αυτή συνάντηση έκλεισε με πάρα πολλά σφηνάκια τεκίλας. Που οκ, δεν τρελαίνομαι για τη τεκίλα αλλά δεν έγινα και κουρούμπελο.

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-5396-6 Συγγραφέας: Νικολέτα Καπίλλα Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 200 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-11-08 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-04-5396-6 Συγγραφέας: Νικολέτα Καπίλλα Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 200 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-11-08 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-5396-6 Συγγραφέας: Νικολέτα Καπίλλα Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 200 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-11-08 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-5396-6 Συγγραφέας: Νικολέτα Καπίλλα Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 200 Ημερομηνία Έκδοσης: 2023-11-08 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[orthodoxiaonline]

Εορτολόγιο Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023 – Τι γιορτή είναι αύριο

Εορτολόγιο Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023 – Τι γιορτή είναι αύριο

Εορτολόγιο Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023 – Τι γιορτή είναι αύριο. Continue reading Untitled

[newsokgr]

ON the Beat | Χαιρετισμός της σεζόν, Εισερχόμενη

Αυτή η έκδοση του ON the Beat στάλθηκε αρχικά μέσω email στους συνδρομητές στις 30 Νοεμβρίου 2023. Για να λαμβάνετε το μουσικό ενημερωτικό δελτίο του Josef Woodard στα εισερχόμενά σας κάθε Πέμπτη, εγγραφείτε στη διεύθυνσηdependent.com/newsletters. Δημιουργία μουσικής λίστας Αυτή η εποχή πλησιάζει, όταν η πραγματική ή υπονοούμενη παρουσία των Γιορτών αιωρείται πάνω από το πολιτιστικό ημερολόγιο,…

[freemindergr1]

Το TVMove της εβδομάδας - 23-29/10/2023

Το TVMove είναι και αυτήν την εβδομάδα εδώ, με προτάσεις, αλλά και μια σημαντική ανακοίνωση… Τηλεόραση Ταινία -> Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα: Νέοι κανόνες Δευτέρα 17:10 -> Cosmote Cinema 2 Απαλλαγμένος από το στίγμα του σπασίκλα, ο Γκρεγκ ξεκινά την επόμενη τάξη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και εκφράζει το ενδιαφέρον του για ένα νέο κορίτσι, την Χόλι Χιλς. Μόνο που στο σπίτι, ο Γκρεγκ…

[bikerspiritmagazine]

Αλλαγές Ημερομηνιών & Ακυρώσεις Αγώνων από την ΑΜΟΤΟΕ

Το Δ.Σ, της ΑΜΟΤΟΕ ανακοινώνει τις παρακάτω τροποποιήσεις στο αγωνιστικό ημερολόγιο του 2023: Continue reading Untitled

[madragoras]

Το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πόλις το βιβλίο της Μυρσίνης Ζορμπά «Σημειώσεις από την εποχή των προσδοκιών» (Εισαγωγή-Επιμέλεια: Αντώνης Λιάκος).

Η Μυρσίνη Ζορμπά εξιστορεί τη ζωή της, μετά την προαναγγελία του επικείμενου τέλους της: «Να γράψω για τις πολλές ζωές που έζησα; Για τα Πετράλωνα, την εφηβεία, τη Νομική, την Ιταλία, τον “Οδυσσέα”, το διδακτορικό, το ΕΚΕΒΙ, την Ευρωβουλή, το γραφείο Σημίτη, το Υπουργείο Πολιτισμού; Ναι, αλλά όχι τις αναμνήσεις μου• κυρίως τη δυναμική και τον προβληματισμό μου».

Προκύπτει, έτσι, μια ιστορία του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα και της πρώτης εικοσαετίας του εικοστού πρώτου, μέσα από τη συγκρότηση των υποκειμένων, και παράλληλα η συγκρότηση του εαυτού μέσα από την ιστορία. Η αυτοεξιστόρηση της ζωής μιας γυναίκας που γεννήθηκε σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας του Εμφυλίου, και η οποία στην εφηβεία και τα νεανικά της χρόνια έζησε δραστήρια τη Δικτατορία και τη Μεταπολίτευση• τα χρόνια της ωριμότητάς της περιελάμβαναν την εποχή της Αλλαγής και του Εκσυγχρονισμού, και η μετάβαση στη ζώνη του λυκόφωτος έγινε στη μακρά περίοδο της κρίσης. Θα διαβαστεί και ως αυτοπροσωπογραφία μιας γενιάς που έζησε στην εποχή των συλλογικών προσδοκιών.

Παράλληλα με την εξιστόρηση του βίου της με τη συνειδητοποίηση της υπό προθεσμία ζωής, η Μυρσίνη άρχισε να κρατά, με εξαιρετική ψυχραιμία και διαύγεια, ημερολόγιο του τέλους της. Ακόμη και όταν έφθιναν οι δυνάμεις της, επέμενε να καταγράφει τις σκέψεις της, στο μαγνητόφωνο που είχε δίπλα της, έως το ύστατο κείμενό της για την ανυπαρξία.

Αν έχει μια σπάνια ιδιαιτερότητα αυτή η συγκεκριμένη αφήγηση ζωής, συμπεριλαμβανομένου του ημερολογίου, είναι ότι ξεκινάει από τη γέννηση και φτάνει ώς τον θάνατο. Είναι ένας συνολικός αναστοχασμός του κύκλου της ζωής.

***

Η Μυρσίνη Ζορμπά (1949-2023), με σπουδές στο Δίκαιο, διετέλεσε εκδότρια («Οδυσσέας»), πρώτη διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ, Ευρωβουλευτής, Υπουργός Πολιτισμού, ερευνήτρια πολιτισμικής πολιτικής και συγγραφέας, ιδρύτρια και πρόεδρος του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Ο Αντώνης Λιάκος, είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

[mariexdiary]

Τρίτη 14/2/2023, 7:42

Το ότι θα έγραφα ημερολόγιο την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν το φανταζόμουν ποτέ γιατί είναι μία γιορτή η οποία δεν την απολαμβάνω τόσο όπως κάποιες άλλες. Αλλά οκ, δεν θα πω όχι σε μία ανθοδέσμη. Κανονικά έπρεπε να γραφτεί Κυριακή αλλά κάποια ήταν πίτα, δηλαδή χάλια.. από τα ποτά.

Αιγόκερως, ετών 33

Η αλήθεια είναι ότι πλέον στο xxx site δεν ψάχνομαι για γνωριμίες γιατί υπάρχουν αρκετά ψεύτικα προφίλ (όχι πως δεν υπάρχουν εδώ βέβαια), και αρκετοί παντρεμένοι οι οποίοι απλά θέλουν καυλάντα ιντερνετική. Ας μην λέω όμως συνέχεια για τους παντρεμένους, υπάρχουν και άτομα εκεί μέσα που είναι σε σχέση και ψάχνουν άλλη μία κοπέλα για να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις τους και όχι μόνο. Δεν το κατακρίνω, απλά δεν είναι του γούστου μου.

Να σου όμως από το πουθενά ένα μήνυμα από κάποιον που δεν του απάντησα την πρώτη φορά γιατί είχα τις μαύρες μου. Ένα παιχνίδι όμως ήταν η αιτία να απαντήσω στο δεύτερο μήνυμα του. Μιλήσαμε και κάπως έτσι αρχίσαμε να γνωριζόμαστε πίσω από μία οθόνη. Τον ρώτησα αν θα έρθει στις εκδηλώσεις που θα γίνουν αυτό το διάστημα και μου είπε πως είναι καινούργιος και δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσουν. Κάποια όμως τον κάλεσε και έτσι μέσα σε δύο μέρες τον είδα από κοντά. Από τα μηνύματα όμως του εξήγησα ότι από τη στιγμή που θα συνοδεύεται δεν χρειάζεται να τα πούμε από κοντά και ίσως πάμε κάποια μέρα για ένα ποτό.

Στο μαγαζί ξεκίνησε το παιχνίδι, το χαλαρό παιχνίδι, ας το πούμε ορεκτικό παιχνίδι, γιατί την Παρασκευή (10/2) δοκίμασα όλα τα πιάτα από αυτό το δείπνο. Τον εντόπισα και του έστειλα μήνυμα στο Viber ότι τον βρήκα. Ήθελε να με δει από κοντά και να μιλήσουμε. Εγώ όμως έκανα πίσω καθώς του έλεγα ότι συνοδεύεται και δεν χρειάζεται να μιλήσουμε απόψε. Ήθελα να είμαι σωστή και τίμια. Δεν ήθελα να δημιουργήσω εντάσεις.

Κατά την διάρκεια της βραδιάς, μπήκε ένας άντρας στο μαγαζί ο οποίος πουλούσε τριαντάφυλλα και έτσι του έστειλα μήνυμα και του είπα να μου πάρει ένα τριαντάφυλλο για την πλάκα. Δυστυχώς για μένα με εντόπισε και κατάλαβε ποια ήμουν γιατί όταν έπαιρνα το κινητό μου έβλεπε ότι τα διαβάζω τα μηνύματα που μου στέλνει. «FUCK», του απάντησα. Αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή γιατί καθόταν πάνω στο μπουφάν και δίπλα στην τσάντα μου. Το πρώτο ποτό το είχα μόλις τελειώσει και έπρεπε να πάρω την τσάντα μου για να παραγγείλω άλλο ένα ακόμη. Σηκώνομαι, έρχομαι στο μέρος του, του χαμογελώ και του λέω με όμορφο τρόπο «Συγνώμη, έχετε την ευγενή καλοσύνη να μου δώσετε την τσάντα μου που είναι στο πάτωμα παρακαλώ;»

Πήρα το δεύτερο ποτό και κάθισα δίπλα του. Αρχίσαμε να χαμογελάμε ο ένας στον άλλον σαν βλαμμένα. Μιλούσαμε και λέγαμε διάφορα πράγματα για τον εαυτό μας. Του άρεσε που υπήρχε ένα μέρος με πολλούς ανώμαλους ανθρώπους στο κρεβάτι (έτσι μου το εξέφρασε). Υπήρχε χημεία από την πρώτη στιγμή και ένα κύμα αισιοδοξίας ακούμπησε το σώμα μου. Ήθελα να κάνω ένα bdsm test αλλά δεν μπορούσα γιατί είχα αρκετές άγνωστες λέξεις στα αγγλικά. Οπότε καθίσαμε χαλαρά στον καναπέ καθώς μου μετέφραζε το κείμενο και εγώ του απαντούσα. Οι εκφράσεις του σε κάποιες ερωτήσεις ήταν «Μμμμ.. Τέλεια, ωραία!»

Όσο περνούσε όμορφα η βράδια, εκείνος μου έδειξε τις γυμνές του φωτογραφίες από το κινητό του. Του έδειξα και εγώ τις γυμνές μου φωτογραφίες από το κινητό τις οποίες δεν τις έχω ανεβάσει πουθενά. Κρατιόμουν σαν τρελή να μην τον φιλήσω. Δεν θέλω να κάνω το πρώτο βήμα, γενικά δεν μου αρέσει να κάνω το πρώτο βήμα. Θέλω να έχει ο άντρας τον έλεγχο σε μένα. Γι' αυτό είμαι και υποτακτική εξάλλου. Μου ζήτησε να φύγουμε και έτσι πήραμε το δρόμο για την επιστροφή. Το σπίτι μου ήταν πέντε λεπτά με τα πόδια, εκείνος ήθελε να με συνοδεύσει μέχρι εκεί.

Όπως περπατούσαμε προς το σπίτι μου, εκείνος έβγαλε έξω το πέος του. Πήρα το χεράκι μου και το έβαλα εκεί που έπρεπε. Ξεκίνησα να παίζω με το πέος του. Το κρατούσα δυνατά και σκληρά. Τα πρώτα του βογκητά ήταν ευχαρίστηση για τ’ αυτί μου. Το θέμα μου όμως ήταν να μη με δει κανένας γιατί ήμασταν στη γειτονιά μου. Με σταμάτησε, με ρώτησε αν μου αρέσει αυτό που κάνει και απάντησή μου ήταν «Δεν έχει σημασία αν μου αρέσει εμένα, σημασία έχει αν σου αρέσει εσένα!» Με τράβηξε κοντά του και με φίλησε. Ήθελε να βάλει κατευθείαν γλώσσα αλλά εγώ τον σταμάτησα και τον έλεγχο του φιλιού τον είχα εγώ! «Φιλάς πολύ ωραία», μου είπε με χαμηλή, ερωτική φωνή. Συνεχίσαμε να περπατάμε προς το σπίτι μου. Σάλιωσα δύο δάχτυλα για να έχω καλύτερη κίνηση στο να παίζω με το πέος του. Εκείνη την ώρα με πήρε στην αγκαλιά, μου τράβηξε τα μαλλιά προς τα πίσω, με κοίταξε στα μάτια και με φίλησε για αρκετά λεπτά στο στόμα. Ήμουν φουλ καυλωμένη. Ήθελα να πάω σπίτι μου και να χύσω δυνατά για εκείνον!! Μου είπε καληνύχτα και ο καθένας πήρε το δρόμο για την οικία του.

It’s party time!

Την επόμενη μέρα δηλαδή το Σάββατο, ήταν αποκριάτικο party. Τον είχα παρακαλέσει να έρθει αλλά δεν μπορούσε γιατί δούλευε ως αργά το βράδυ. Έβαλα τα ωραία μαύρα δαντελένια εσώρουχα μου, ντύθηκα πειρατίνα και έφτασα στο μαγαζί. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε πολύς κόσμος όπως είχα συνηθίσει από τα προηγούμενα party. Βρήκα την Dancing queen μου και είπαμε τα νέα μας. Αργότερα είδαμε τα δύο show που υπήρχαν στο χώρο. Μία κοπέλα που τη γνωρίζω αρκετά χρόνια είχε φέρει τα μαστίγια μαζί της. Της είπα να με βαρέσει στα οπίσθια και μου είπε να ανέβουμε πάνω στον δεύτερο όροφο όπου είναι ο χώρος για παιχνίδι. Και έτσι έγινε λοιπόν. Ανεβήκαμε, διάβασα τους κανόνες, έβγαλα το καλσόν και τα παπούτσια μου. Σήκωσα το φόρεμα και πήρα θέση για spanking στα οπίσθια. Το δερμάτινο μαστίγιο μου άρεσε τρελά και δεν με πονούσε! Το λαστιχένιο όμως έτσουζε αρκετά, οπότε της είπα να το αφήσουμε. Παίξαμε γύρω στα 10 λεπτά και μετά κατεβήκαμε κάτω.

Αργότερα η Dancing queen με έσυρε πάνω στη σκηνή για να χορέψουμε και να προκαλέσουμε κόσμο όπως κάνουμε κάθε φορά. Κάποια στιγμή κατέβηκα από τη σκηνή γιατί ήθελα να κάνω ένα τσιγάρο. Εκείνη όμως μου τρίφτηκε τόσο άσχημα που εγώ της άνοιξα τα πόδια και της έπιασα το μουνί της με βίαιο τρόπο. Δεν κατάλαβα τι είχα κάνει και μετά από λίγα λεπτά της ζήτησα συγνώμη.

Το party τελείωσε μετά τις 3 τα ξημερώματα αλλά θέλαμε να συνεχίσουμε κάπου αλλού. Δεν υπήρχε διάθεση από όλους και έτσι πήγαμε στα Mc Donald's και φάγαμε μέχρι σκασμού. Μετά ο καθένας πήρε την επιστροφή για το σπίτι του.

Ο Δίας μέσα μου!

Ο Ιανουάριος δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές για μένα, προσπαθώ να βάλω ένα τέλος στο Mr. Big. Δεν είναι εύκολο όμως.. Όσο περνούν τα χρόνια καταλαβαίνω όλα αυτά που μου έχει κάνει και είναι τόσο άσχημα γιατί έχω δώσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου σ’ εκείνον. Ας μην ξεχάσω το γεγονός ότι ένα βράδυ που μιλήσαμε, έκλαιγα. Είχα χρόνια να κλάψω για άντρα. Κοιτούσα τον τοίχο έλεγα «Γιατί όλα αυτά τα παίρνω εγώ; Γιατί σε μένα;»

Ήρθε όμως ο Φεβρουάριος και να μου λέει «hold my beer». Μετά από καιρό λέω στον εαυτό μου «Επιτέλους συμβαίνει και κάτι ευχάριστο στη ζωή μου!» Και δεν είναι ένα ευχάριστο, είναι πολλά μαζί. Και τα χαίρομαι ακόμη περισσότερο. Το μυαλό μου δεν είναι πλέον 24 ώρες το εικοσιτετράωρο στη δουλειά. Ας κρατήσω όμως μικρό καλάθι. Γιατί ας μην ξεχνάμε είναι και Αιγόκερως. Στο παρελθόν έχω βγει ραντεβού με δύο Αιγόκερους και πέρασα απαίσια. Ελπίζω όμως να κάνει τη διαφορά! Ο Δίας στον Κριό θα μου έφερνε χρήματα ή γκόμενο. Χαίρομαι πολύ που μου έφερες το δεύτερο!

❤ Happy valentine's Day! ❤