#ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

[spoilersgr]

Για τέταρτη μέρα το Oruc Reis οργιάζει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και εξευτελίζει την ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, ενώ την ίδια ώρα το Γιαβούζ κάνει γεωτρήσεις και το Μπαρμπαρός έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ. Η κυβέρνηση και το ελληνικό κατεστημένο, ενώ ξεπουλάνε τις θαλάσσιες ζώνες και επομένως την καρδιά της εθνικής υπόστασης της Ελλάδας και της Κύπρου, την ίδια ώρα εμπαίζουν τον ελληνικό λαό και του πουλάνε με μεγάλη ευκολία φούμαρα για τις μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες της Ελλάδας. Το έκτακτο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε κάθε άλλο παρά έχει ως κεντρικό θέμα την τουρκική προκλητικότητα, την οποία ούτε καν αναφέρει στον τίτλο του αλλά μιλάει γενικώς για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Το κύριο για το οποίο συνεκλήθη το Συμβούλιο της Ε.Ε και το οποίο επισκιάζει τις αιτιάσεις της Ελλάδας κατά της Τουρκίας, είναι οι εξελίξεις στη Λευκορωσία και η ενίσχυση των ωμών και απροκάλυπτων επεμβάσεων που πραγματοποιεί η Ε.Ε σε αυτήν την χώρα, με στόχο όχι τον εκδημοκρατισμό της αλλά την αποκοπή των στενών σχέσεων της με την Ρωσία. Αν η Ε.Ε συζητά κάποιες κυρώσεις, αυτές θα αφορούν το καθεστώς Λουκασένκο και σε καμία περίπτωση την Τουρκία για την οποία όλα δείχνουν ότι  θα επαναλάβουν το γνωστό ανώδυνο τροπάρι της μείωσης της έντασης στην περιοχή και του διαλόγου, κάτι που δεν παρενοχλεί καθόλου την Άγκυρα αφού δεν μετουσιώνεται σε ισχυρά και αποτελεσματικά μέτρα αποτροπής σε βάρος της. Πολύ περισσότερο απογοητευτικά είναι τα πράγματα με την Γερμανία. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Κρίστοφερ Μπούργκερ, αρνήθηκε να χαρακτηρίσει, έστω, νόμιμη την Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, ενώ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν η δράση του Oruc Reis είναι ή όχι σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, τόνισε ότι δεν διαθέτει τις απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να αξιολογήσει συνολικά το θέμα! Η Μέρκελ σε καμία περίπτωση δεν θέλει να ενοχλήσει την Τουρκία, αντίθετα είναι εκείνη που θέλει να βάλει την Ελλάδα και την Τουρκία στο τραπέζι ενός εφ’ όλης της ύλης διαλόγου, για ένα ένα νέο status στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, συμβατό με τους σχεδιασμούς της Γαλάζιας Πατρίδας του Ερντογάν. Θετική μεν η μεμονωμένη αντίδραση της Γαλλίας στον τουρκικό επεκτατισμό αλλά οι αντιδράσεις της συνιστούν άσφαιρα πυρά, όπως η πρόχειρη ελληνογαλλική άσκηση περισσότερο για τα μάτια του κόσμου, στη δεσμευμένη από την τουρκική Navtex περιοχή, η οποία να λειτουργεί εκνευριστικά για την τουρκική ελίτ αλλά ουδόλως παρεμποδίζει τους σχεδιασμούς της. Την ίδια ώρα, μόνο για γέλια και για κλάματα ήταν η απέλπιδα προσπάθεια του ισχυρότατου φιλοισραηλινού λόμπι της Ελλάδας, να εμφανίσει το Ισραήλ ως συντασσόμενο ανοιχτά με την χώρα μας. Ουδείς από τους κυβερνώντες του Ισραήλ (πρωθυπουργός – υπουργός Εξωτερικών) έχει αξιωθεί να μιλήσει υπέρ της Ελλάδας αλλά αντιθέτως έχουν πολλάκις δηλώσει την ουδετερότητα τους. Το μόνο που επικαλούνται οι λομπίστες του Ισραήλ στην χώρα είναι του πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα, ο οποίος με δηλώσεις υπεκφυγής και αφού δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για την Τουρκία και πολύ περισσότερο για τις προκλήσεις της, εξέφρασε αορίστως την αλληλεγγύη του στις θαλάσσιες ζώνες (ποιες;) και στο δικαίωμα καθορισμού της ΑΟΖ (που;) της Ελλάδας, κάτι που θα μπορούσε να πει με τις ίδιες ακριβώς φράσεις για οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Το δούλεμα πάει σύννεφο. Βεβαίως δεν υστερούν καθόλου σε κοροϊδία οι ΗΠΑ, οι οποίες επιμένουν να χαρακτηρίζουν διαφιλονικούμενη ή διεκδικούμενη την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Ανατολικό Αιγαίο, αποφεύγοντας να ονομάσουν ως παράνομες τις δραστηριότητες της Τουρκίας, ενώ προτρέπουν σε ένα ελληνοτουρκικό, χωρίς ατζέντα, διάλογο. Ακόμα και ο φιλέλληνας Τζέφρι Πάιατ έχει αλλάξει το παραμύθι  και έχει κολλήσει στη σελίδα του διαλόγου! Η Ρωσία, ένας παράγοντας με μεγάλο και ουσιώδη ρόλο στη περιοχή, έχει αποφύγει, μέχρι στιγμής, να παρέμβει στην τελευταία κρίση που έχει προκαλέσει η Τουρκία. Βλέπετε ότι η πολυδιαφημισμένη διπλωματική κινητικότητα της κυβέρνησης, σταματάει  μέχρι εκεί που επιτρέπουν τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.  Αποτελεί ντροπή το γεγονός ότι η κυβέρνηση και η ελληνική διπλωματία έχουν αποφύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, έστω να ενημερώσουν την ρωσική πλευρά για τις θέσεις της Ελλάδας και την προκλητικότητα που αντιμετωπίζει από την πλευρά της Τουρκίας, προκλητικότητα που η Τουρκία εμφανίζει, επίσης, εναντίον όλων, σχεδόν, των χωρών της περιοχής, ενώ σε πολλές εξ’ αυτών προβαίνει σε στρατιωτικές επιθετικές επιχειρήσεις. Η απομονωμένη Τουρκία περισσότερο είναι ένας βολικός μύθος του ελληνικού κατεστημένου, από τον οποίον επιχειρεί να πιαστεί όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, για να δικαιολογήσει τις απαράδεκτες εθνικές ταπεινώσεις και συνεχείς εθνικές παραχωρήσεις και υποχωρήσεις. Κανένας στη Δύση δεν είναι ενθουσιασμένος με τις επεκτατικές νεοθωμανικές φιλοδοξίες της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή μας. Ωστόσο για τα μεγάλα δυτικά κέντρα, η σχέση με την Τουρκία, είναι το αναγκαίο κακό για τα συμφέροντα τους στην περιοχή, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η Ελλάδα, η μόνη χώρα που θα μπορούσε να αμφισβητήσει το νεοθωμανικό ρόλο της Τουρκίας, λειτουργεί φοβικά, υποχωρητικά και κυρίως με απεριόριστη δουλοπρέπεια απέναντι στον ευρωατλαντισμό. Μόνο μια εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και μια  εθνική πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης η οποία θα είναι σε απόλυτο συντονισμό με την Κύπρο και κυρίως αποφασισμένη να αγωνιστεί με συνέπεια και χωρίς φοβικά σύνδρομα για να υπερασπίσει την εδαφική ακεραιότητα, τη ασφάλεια και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, μόνο μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να βρει πραγματικούς συμμάχους και να αλλάξει ριζικά τους συσχετισμούς και το πολιτικό τοπίο στη περιοχή μας, καθιστώντας εφιάλτη για την Τουρκία τις επεκτατικές της φιλοδοξίες. Αυτή, όμως, η Ελλάδα δεν υπάρχει σήμερα. Αυτή η Ελλάδα είναι το μέγα ζητούμενο και το στοίχημα σε αυτήν την συγκυρία. Αν αυτό το στοίχημα δεν κερδηθεί, η χώρα μας δεν θα έχει και μέλλον. Ν.Ζ Υ.Γ: Μόνο απογοήτευση προκαλεί το άρθρο-παρέμβαση του Α. Τσίπρα στην Εφ Συν για την εξωτερική πολιτική της χώρας και την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια ώρα που το Oruc Reis αλωνίζει ενώ Μπαρμαρός και Γιαβούζ κουρελιάζουν την κυπριακή ΑΟΖ αντί να ξεκινήσει προτείνοντας άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της έκτακτης αυτής κατάστασης, εξυμνεί την ακραία εξωτερική πολιτική της παράδοσης της χώρας στις Βρυξέλλες, την γερμανική Ε.Ε και τον αμερικανοισραηλινό άξονα, που έχει θάψει και θάβει την Ελλάδα και την οποία τυφλά ακολούθησε, ενώ υιοθετεί ως  στρατηγική της χώρας τις υποδείξεις Βερολίνου και Ουάσινγκτον για ελληνοτουρκικό διάλογο (διερευνητικές) και Χάγη και αναγκαστικά με όλες τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο τραπέζι. Μωραίνει ο Κύριος…! Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[eclecticstarlightblogger]

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια...

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια…

Συνεχίζουν τις προκλήσεις και από αέρος οι Τούρκοι καθώς την Τρίτη σημειώθηκαν 52 παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη πάνω από το βορειοανατολικό, το κεντρικό και το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα πάνω από το Αιγαίο επανέρχεται μάλιστα μετά από μερικές ημέρες με σχεδόν μηδενική πτητική παρουσία από πλευράς Τουρκίας. (more…)

[thoughtfullyblogger]

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια...

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια…

Συνεχίζουν τις προκλήσεις και από αέρος οι Τούρκοι καθώς την Τρίτη σημειώθηκαν 52 παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη πάνω από το βορειοανατολικό, το κεντρικό και το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα πάνω από το Αιγαίο επανέρχεται μάλιστα μετά από μερικές ημέρες με σχεδόν μηδενική πτητική παρουσία από πλευράς Τουρκίας. (more…)

[greekblogs]

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια...

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια…

Συνεχίζουν τις προκλήσεις και από αέρος οι Τούρκοι καθώς την Τρίτη σημειώθηκαν 52 παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη πάνω από το βορειοανατολικό, το κεντρικό και το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα πάνω από το Αιγαίο επανέρχεται μάλιστα μετά από μερικές ημέρες με σχεδόν μηδενική πτητική παρουσία από πλευράς Τουρκίας. (more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια...

Φιρί -φιρί το πάνε τα τουρκάκια…

Συνεχίζουν τις προκλήσεις και από αέρος οι Τούρκοι καθώς την Τρίτη σημειώθηκαν 52 παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη πάνω από το βορειοανατολικό, το κεντρικό και το νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα πάνω από το Αιγαίο επανέρχεται μάλιστα μετά από μερικές ημέρες με σχεδόν μηδενική πτητική παρουσία από πλευράς Τουρκίας. (more…)

[spoilersgr]

Το σκηνικό της έντασης που έχει στηθεί από την Τουρκία νότια του Καστελόριζου τα τελευταία εικοσιτετράωρα ξυπνά μνήμες της βραδιάς των Ιμίων. Τότε που η  χώρα χωρίς κόκκινες γραμμές και με άτολμη και ενδοτική πολιτική ηγεσία οδηγήθηκε σε διπλωματική και στρατιωτική ήττα.  Τότε που  σκοτώθηκαν  τρεις νέοι άνθρωποι που υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις και  η Τουρκία πέτυχε  να γκριζάρει την περιοχή η οποία από τότε παραμένει έτσι. Το ευχαριστώ στους Αμερικανούς που ακούστηκε από τα χείλη του Έλληνα πρωθυπουργού κ Σημίτη εκείνο το βράδυ ολοκλήρωσε την ταπείνωση που ένιωσε ο ελληνικός λαός. Ο προκλητικός τρόπος που κινείται  το Oruc Reis στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και η χλιαρή αντιμετώπισης του, δημιουργεί μόνο αρνητικές σκέψεις.  Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος μπαινοβγαίνει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα με ποντισμένα καλώδια ανενόχλητο. Οι δικαιολογίες ότι βρίσκεται στο άκρο της είναι αστείες. Όπως και   αντίδραση του ελληνικού ναυτικού που το καλεί κάθε λίγο και λιγάκι  να αποχωρήσει. Επιπλέον, γελοίο  ακούγεται  το επιχείρημα ότι ο θόρυβος που κάνουν τα πολεμικά πλοία εμποδίζει τις έρευνες του.   Προκύπτει πραγματικά ένα μεγάλο ερώτημα: υπάρχουν κόκκινες γραμμές; Αν ναι ποιες είναι αυτές;  Από επίσημα χείλη τονίζονταν πως αν τολμήσει να εισέλθει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα θα αντιμετωπιστεί με αποφασιστικό τρόπο. Φαίνεται ότι μάλλον οι κόκκινες γραμμές έπεσαν και συνεχώς μετατοπίζονται. Αυτή ,όμως, η υποχωρητικότητα δεν πρόκειται να οδηγήσει παρά σε μια ακόμη ήττα. Μια ήττα που θα έχει θύμα αυτή τη φορά το Καστελόριζο. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συμφωνία  που έγινε με την Αίγυπτο δε συμπεριλαμβάνεται. Ούτε είναι σύμπτωση πως εδώ και καιρό διάφοροι παίζοντας τον ρόλο του πολιτικού λαγού  μιλούν για απομακρυσμένο νησί, σαν να μην είναι το Καστελόριζο Ελλάδα, για μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της χώρας μας , για πιθανότητα να χάσουμε την ΑΟΖ του νησιού αυτού , αν καταφύγουμε στη Χάγη κ.α. Με δυο λόγια χρησιμοποιούν το Καστελόριζο σαν διαπραγματευτικό χαρτί για μια πιθανή υποχώρηση της Τουρκίας  στο  τουρκολιβυκό μνημόνιο και μας προετοιμάζουν για την πιθανότητα ενός ακόμη  διπλωματικού  χαστουκιού. Αυτό φάνηκε καθαρά και από τις άνευρες και  ανεμικές αντιδράσεις  της  Ευρώπης και της  Αμερικής. Αμφισβητούμενη περιοχή χαρακτηρίστηκε  η ΑΟΖ νότια του νησιού από τις ΗΠΑ  και σε συνετό  διάλογο προτρέπει η Γερμανία και νίπτει τάς χείρας. Οι διπλωματικές παρεμβάσεις έχουν ένα στόχο: να σύρουν την Ελλάδα σε έναν διάλογο με ανοιχτή ατζέντα πάνω , αν όχι σε όλα, στα περισσότερα και σοβαρότερα θέματα που θέτει η Τουρκία. Η ελληνική κυβέρνηση θα υποχωρήσει ή θα επιμείνει στην γραμμή ότι το μόνο πρόβλημα για το οποίο μπορεί να συζητήσουμε είναι το θέμα της υφαλοκρηπίδας; Θα  ακολουθήσει τη  γραμμή ότι τα νησιά έχουν δική τους ΑΟΖ ή θα δεχτεί τη μειωμένη επήρεια  νησιών, όπως το Καστελόριζο;  Η χώρα θα δείξει αποφασιστικότητα τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό πεδίο , αν χρειαστεί, ή έχει αναλάβει άλλες δεσμεύσεις μετά τη μεσολάβηση και τις παραινέσεις της Γερμανίας , της Αμερικής και άλλων χωρών, οι οποίες έχουν συμφέροντα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που βρίσκονται στη νοτιοανατολική Μεσόγειο; Θα ισχύσει επιτέλους το διεθνές δίκαιο ή για μια ακόμη φορά θα θυσιαστεί στο βωμό των οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων; Η Τουρκία βγάζοντας το ερευνητικό της σκάφος στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ποντίζοντας καλώδια έκανε για μια ακόμη φορά επίδειξη δύναμης και αμφισβήτησε εμπράκτως τα δικαιώματα μας στην περιοχή. Η κυβερνητική ρητορική  για την  αποφασιστικότητα της ελληνικής πλευράς δίνει και παίρνει,  στην ουσία, όμως, δε γίνεται τίποτα. Οι Τούρκοι έχουν προαναγγείλει έρευνες και νότια της Καρπάθου σε λίγο καιρό αμφισβητώντας ευθέως και το ελληνοαιγυπτιακό σύμφωνο για τις ΑΟΖ. Αν συμβεί αυτό, η  κυβέρνηση έχει, ίσως, μια τελευταία ευκαιρία, γιατί μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει,  να αποδείξει πώς εννοεί στην πράξη  την αποφασιστικότητα. Διαφορετικά η ήττα στο Καστελόριζο και αλλού θα είναι ασήκωτη για τον ελληνικό λαό ,ο οποίος νιώθει ήδη την περηφάνια του βαρύτατα τραυματισμένη.   *Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το χθεσινό διάγγελμά του, σε μια συγκυρία όπου το Oruc Reis οργίαζε σε παραβιάσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και οι Τούρκοι αξιωματούχοι το γλεντούσαν με διθυράμβους, αντί να δώσει την εικόνα ενός ηγέτη αποφασισμένου να θέσει με όλα τα μέσα που διαθέτει τέρμα στην καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας και να καλέσει τον λαό να στηρίξει αυτήν την πολιτική, εμφάνισε στο γυαλί έναν φοβισμένο πρωθυπουργό, που ενέπνεε περισσότερο λύπηση παρά αυτοπεποίθηση και διακατέχετο από την αγωνία μήπως συμβεί κανένα ατύχημα, παραγνωρίζοντας ότι το ατύχημα είχε ήδη συμβεί και ήταν οδυνηρό σε βάρος της χώρας μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περισσότερο εξέπεμπε με το διάγγελμά του φόβο και ηττοπάθεια, ενώ έμοιαζε να εκλιπαρεί την Τουρκία για διάλογο, την ώρα που η άλλη πλευρά επέφερε δια των ωμών και απροκάλυπτων παραβιάσεων της, νέα τετελεσμένα σε βάρος της χώρας μας, γκριζάροντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Ανατολικού Αιγαίου και της Κύπρου. Όλα έδειξαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προέβη σε ένα διάγγελμα για να απαντήσει σθεναρά στη Τουρκία και να απαιτήσει, προβάλλοντας τις δυνατότητες της χώρας, την άμεση αποχώρηση του Oruc Reis από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, τονίζοντας ότι διαφορετικά θα υποστεί από τον πολεμικό μας στόλο τις ανάλογες συνέπειες αλλά προέβη στο διάγγελμα περισσότερο για να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να υπάρξει επιδείνωση της έντασης και σχεδόν να υποβαθμίσει και να δικαιολογήσει την επέλαση του Oruc Reis στα κυριαρχικά μας δικαιώματα, χαρακτηρίζοντας επί λέξη ως ανύπαρκτες τις σεισμικές έρευνες του τουρκικού ερευνητικού και επομένως να διαβεβαιώσει με αυτόν τον αφελή τρόπο ότι δεν τρέχει και τίποτα. Γιατί, όμως, τότε τόσος θόρυβος και τόσα πολεμικά πλοία εκατέρωθεν του OruC Reis, αν το τελευταίο βρίσκεται, απλώς, σε αβλαβή διέλευση; Το τραγικό είναι ότι η απογοητευτική και ηττοπαθής εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού στο διάγγελμά του, αντιμετωπίστηκε, σχεδόν, με ανακούφιση από την πλειοψηφία των κυριάρχων μέσων ενημέρωσης, τα οποία μετέφεραν, όπως το κάνουν όλο το τελευταίο διάστημα, ένα υμνητικό για την κυβέρνηση κλίμα και κυρίως ένα κλίμα ύπνωσης και εφησυχασμού προς τον ελληνικό λαό, αντί να παρακινούν την εγρήγορση και κινητοποίησή του, χωρίς τις οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μείζονες απειλές εναντίον της Ελλάδας. Δυστυχώς, η κυβέρνηση και οι κατεστημένοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι που κυριαρχούν στη χώρα μας, ποιο ξενόδουλοι και υποτελείς σε αυτή την φάση παρά ποτέ, προετοιμάζουν τον ελληνικό λαό, στο όνομα του φόβου του πολέμου, για πολύ μεγάλες ήττες και τέτοιες εθνικές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, που θα θέσουν υπό ερώτημα ακόμα και την επιβίωση της χώρας μας. Ζητούνται δυνάμεις και ευαίσθητοι μαχόμενοι και ανυπότακτοι πολίτες που θα σηκώσουν μεγάλα και ειλικρινή πατριωτικά, κοινωνικά λάβαρα αντίστασης ενάντια στον συντελούμενο εδώ και καιρό άγριο εξανδραποδισμό. Ν.Ζ   Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε  στήνουμε θέατρα και σκηνικά, όμως η μοίρα μας πάντα νικά  και τα σαρώνει και μας σαρώνει και τους θεατρίνους και το θεατρώνη υποβολέα και μουσικούς στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.   Μέρος από το ποίημα του Γ. Σεφέρη Θεατρίνοι, Μ.Α., Αύγουστος 1943  Το ποίημα γράφτηκε στη Μέση Ανατολή (Μ.Α.) τον Αύγουστο του 1943. Μια περίοδος και ένας χώρος έντονων πολιτικών διεργασιών με καθοριστικό το ρόλο των ισχυρών ξένων δυνάμεων. Διεργασιών που είχαν ως επιστέγασμα τη Συμφωνία του Λιβάνου, η οποία σφράγισε το μεταπολεμικό πεπρωμένο της χώρας. Αύγουστος 2020:  Μ.Α., Μεσόγειος Ανατολική, όλος ο θίασος επί σκηνής. Κι οι θεατρίνοι και ο θεατρώνης, υποβολείς και μουσικοί, διπλωμάτες πολιτικοί, διεθνολόγοι στρατιωτικοί κι η κοινωνία άφωνη, μουγκή. Το σκηνικό έχει άψογα στηθεί. Οι στόλοι διαπλέουν τη Μεσόγειο. Ο στρατός κι η αεροπορία σε επιφυλακή. Οι τηλεοράσεις σε ζωντανή σύνδεση με τα γεγονότα, διαταράσσουν για λίγο τη θαλπωρή του καναπέ, δίνοντας την ευκαιρία στο φιλοθεάμον κοινό να εκτονώσει τον πατριωτισμό του μέσω πληκτρολογίου, ενώ στο βάθος παραμονεύει ο κορωνοϊός. Φύλλα πορείας προς Καστελόριζο αναστέλλονται κι όχι μέχρι νεωτέρας. Ας αρκεστούμε στον Σαρωνικό ή έστω στον Κορινθιακό για όσο ακόμα μπορούμε. Στο Αιγαίο πλέουν οι εμπόλεμοι. Εμείς προ πολλού έχουμε εκδώσει τη δική μας NAVTEX. Περιλαμβάνει τον ίσκιο της ομπρέλας μας και το μήκος της πετσέτας μας που έχουμε απλώσει στην παραλία. Φρέντο καπουτσίνο και αντηλιακά πιστοποιούν το ειρηνόφιλο του χαρακτήρα μας. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει χαράξει τις δικές του κόκκινες γραμμές. Σε αυτές περιλαμβάνεται η Πλατεία Συντάγματος, φυσικά η Βουλή, επίσης – αλίμονο- το Κολωνάκι. Δηλαδή, η πάλαι ποτέ Σκομπία.. Στις οδούς Ηρώδου του Αττικού και Ζαλοκώστα – οδοί εντός της Σκομπίας– πριν καλά καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των επιτυχιών για τις Συμφωνίες με την Ιταλία και προσφάτως με την Αίγυπτο, ετοιμάζονται για το νέο θρίαμβο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Να σύρουν πισθάγκωνα δεμένη στο μεσιανό κατάρτι, την Τουρκία. Το ασφυκτικό pressing του στόλου μας στο Oruc Reis επέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο Ερντογάν στο καναβάτσο. Επιτέλους συμφωνεί να συζητήσουμε εφ’ όλης της ύλης. Χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, ίσως , ποιος ξέρει, μπορεί και να φτάσουμε και στον 25ο μεσημβρινό. Αυτό κι αν θα ’ναι επιτυχία! Ποιο Αιγαίο Πέλαγος. Το Δένδιο Πέλαγος είναι το πεπρωμένο μας. Στις Βρυξέλλες ανοίγουν σαμπάνιες, στο ΝΑΤΟ επικρατεί ικανοποίηση, η Ν.Α. πτέρυγα παραμένει αρραγής, ενώ ο υπερατλαντικός σύμμαχος συγχαίρει τον εαυτό του. Όμως από τον Μιναρέ της Αγίας Σοφίας, ο Μουεζίνης βγάζει από το θηκάρι του το οθωμανικό ξίφος και ετοιμάζεται για το κουρμπάνι   Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Η επιθετικότητα της Τουρκίας ακολουθεί προοδευτικά κλιμάκωση τόσο σε διπλωματικό- πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην δεύτερη κρίση με το τρομοκρατικό- αναθεωρητικό καθεστώς Ερντογάν μέσα σε λίγες μέρες . Στη δεύτερη αυτή φάση έχουμε πλέον την κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από το ερευνητικό Oruc Reis και τον στολίσκο των πολεμικών τουρκικών πλοίων. Αυτές τις ώρες που αναφερόμαστε πλέουν σε βάθος άνω των 50ν.μ εντός Ελληνικής υφαλοκρηπίδας! Η αντίδραση των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων ( φυσικά με εντολή κυβέρνησης) περιορίζεται στο να καλεί μέσω ασυρμάτου τις τουρκικές δυνάμεις να αποχωρήσουν, παρακολουθώντας διακριτικά. Ο απόλυτος εξευτελισμός της πατριδοκάπηλης κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας, που θα έκαιγε όποιον πάταγε στο ελληνικό έδαφος και μετά θα ρώταγε ποιος ήταν, εκτός και αν η θάλασσα δεν μετράει . Θα αναρωτηθεί κάποιος τι ζητάτε πόλεμο; Να συρθεί η χώρα σε περιπέτειες; Δε μας φτάνει η κατάντια που έχουμε; Όχι δεν είμαστε πολεμοχαρείς, δεν είναι δόγμα μας ο πόλεμος αλλά η ειρήνη! Για να έχεις όμως ειρήνη πρέπει να καλλιεργείς τις συνθήκες αυτές που θα σου επιτρέπουν να μένεις ασφαλής και σε ειρήνη με τους γείτονές σου. Να έχεις δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της Αποτροπής για να μην χρειαστεί να έρθεις σε εμπλοκή, πόσο μάλλον όταν έχεις ένα γείτονα όπως η Τουρκία. Ο οποίος παραδοσιακά και ιστορικά αποδεικνύει την επιθετική και αναθεωρητική συμπεριφορά του. Πως όμως έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο; Η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική που ακολούθησαν όλες οι πολιτικές κυβερνήσεις των τελευταίων τουλάχιστον 25 χρόνων. Μια πολιτική συνεχών υποχωρήσεων σε όλα τα επίπεδα έναντι των Τούρκικων απαιτήσεων, με αποτέλεσμα η Τουρκία συνεχώς να κερδίζει χωρίς πόλεμο χωρίς να ρίξει εν βόλι. Η πάγια πολιτική επιλογή της ελληνικής πλευράς του κατευνασμού και όχι της αποτροπής έφεραν αυτό το αποτέλεσμα ( Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη) δηλαδή την αμετροέπεια της Τουρκίας και την αποθράσυνση της. Σε όλα αυτά βέβαια συντέλεσε και το υπόλοιπο φαύλο πολιτικό – οικονομικό κατεστημένο, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του και τις νεοφιλελεύθερες παγκοσμιοποιητικές φαντασιώσεις του. Ξενόδουλοι – υποτελείς- μίσθαρνα όργανα των ξένων κέντρων αποφάσεων και συμφερόντων. Αλλά αυτούς είναι γνωστό ότι δεν τους ενδιαφέρει η πατρίδα πολύ περισσότερο ο λαός. Την άρχουσα τάξη παραδοσιακά και πάντα, εδώ και σε όλο τον κόσμο, το μόνο που την απασχολεί είναι η αύξηση των κερδών της και η διαιώνιση της εξουσίας της . Ειδικά στην χώρα μας που πο��έ δεν είχε μια ισχυρή μεγαλοαστική τάξη αλλά μεταπρατική και κομπραδόρικη, το τελευταίο πράγμα που την απασχολεί είναι αυτός ο τόπος! Εύκολα δέχεται την εξάρτηση από αλλά ισχυρότερα κέντρα με αντάλλαγμα την επιβίωση της. Το έργο το ξέρει καλά και στις δύσκολες στιγμές το έχει αποδείξει: Γερμανική κατοχή, Αμερικανοκρατία και Χούντα, Ευρωϋποτέλεια και μνημόνια. Το ζήτημα είναι τι πρέπει να κάνει ο φτωχός λαός , που πάντα μόνος τους βρίσκεται να παλεύει για την ζωή του και για το κομμάτι γης πάνω στο οποίο χτίζει το παρών και το μέλλον του. Αυτό το κομμάτι γης είναι η πατρίδα του, με την ιστορία, τον πολιτισμό, τους αγώνες και τις κατακτήσεις που πέτυχαν οι πρόγονοι του κατοικώντας σε αυτή. Αυτή η πατρίδα δεν είναι των εξουσιαστών, δεν είναι του κεφαλαίου γι’ αυτό δεν έχουν λόγο να την υπερασπιστούν! Γι αυτό το λόγο μας την αρπάζουν και την ξεπουλάνε! Ο Λαός όμως έχει χίλιους λόγους γιατί το μόνο που έχει είναι αυτή η πατρίδα! Όπως έλεγε και ο αρχικαπετάνιος εμείς υπερασπιζόμαστε τις καλύβες και τις πεζούλες μας. Η υπεράσπιση της είναι πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον του λαού. Έχοντας αυτά κατά νου γίνεται να έχουμε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με στρατιωτικά μέσα και να μην αντιδρούμε;  Η αντίδραση πρέπει να είναι η λαϊκή απαίτηση για αντίστροφή των όρων υποτέλειας. Άρνηση συνέχισης των λαοκτόνων πολιτικών, της συμμετοχής μας και υποταγής μας στους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, που όλα αυτά τα χρόνια μόνο δεινά γέννησαν για τον εργαζόμενο λαό και κίνδυνους για την πατρίδα μας. Αξιοποίηση των διεθνών συσχετισμών με ισχυρές διμερείς συμμαχίες για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων και την θωράκιση της πατρίδας μας από γεωπολιτικούς αναθεωρητισμούς, (και όχι με τους λαγούς του δυτικού ιμπεριαλισμού που πάντα μας αδειάζουν, βλπ. Ισραήλ). Αλλαγή του σάπιου – φαύλου – προδοτικού πολιτικού συστήματος. Εδώ και Τώρα! Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. 11/08/2020 Διονύσης Φλαμιάτος Περικλής Δανόπουλος Γιάννης Αθανασιάδης Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της προσπαθούν να δικαιώσουν το περιεχόμενο της απαράδεκτης συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου, προβάλλοντας ως επιχείρημα για την ορθότητα αυτής της συμφωνίας, την σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας απέναντί της. Δυστυχώς, το επιχείρημα θυμίζει το ράβδος εν γωνία άρα βρέχει! Αν ακολουθούσαμε την ίδια κυβερνητική επιχειρηματολογία, τότε θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου είναι για τα σκουπίδια, αφού ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσασβούσογλου ισχυρίστηκε, όχι πάντως εντελώς αδικαιολόγητα, ότι αυτή η συμφωνία δικαιώνει τις τουρκικές θέσεις πως τα νησιά δεν έχουν  ΑΟΖ ή έχουν περιορισμένη ΑΟΖ. Αυτό που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση είναι ότι η Τουρκία θα αντιδρούσε σθεναρά σε οποιαδήποτε συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ, εφόσον η τελευταία παρεμπόδιζε το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, ακόμα και αν αυτή η συμφωνία έδινε το 90% της ΑΟΖ στην Αίγυπτο και μόνο το 10% στην Κρήτη για παράδειγμα. Και θα αντιδρούσε η Τουρκία διότι η συμφωνία αυτή όσο ετεροβαρής και αν ήτανε για την Ελλάδα, θα προκαλούσε εξίσου, όπως είπαμε, προβλήματα στην αυθαίρετη τουρκολυβική ΑΟΖ. Η Τουρκία ακολουθεί σε σχέση με την συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ τη γνωστή τακτική: με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Από τη μια χρησιμοποιεί αυτήν την συμφωνία ως αφορμή για να κλιμακώσει μέχρι θερμού επεισοδίου ή και ελληνοτουρκικής σύγκρουσης την επιθετικότητά της και από την άλλη αξιοποιεί τις άδικες και σε βάρος της Ελλάδας ρυθμίσεις αυτής της συμφωνίας για να αποκτήσει νομικά ερείσματα, ώστε να αποκλείσει την Ελλάδα από την Ανατολική Μεσόγειο, να  αποκόψει τα θαλάσσια σύνορά της από αυτά της Κύπρου και να συρρικνώσει στο έπακρο την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά της στο Αιγαίο. Και δύο ακόμα παρατηρήσεις: Πρώτη: Φανταζόμαστε ότι η κυβέρνηση όταν προέβαινε στην υπογραφή της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, είχε πλήρως κατά νου ότι η Τουρκία δεν θα κατάπινε τη συμφωνία και ότι θα υπήρχαν θυελλώδεις τουρκικές αντιδράσεις και επομένως η κυβέρνηση δεν είναι τώρα αιφνιδιασμένη αλλά αντιθέτως έτοιμη και προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και με επιτυχία τις σφοδρές τουρκικές προκλήσεις . Φανταζόμαστε λέμε… γιατί δεν θέλουμε να στεφτούμε ότι μπορεί να δούμε το επόμενο διάστημα είτε μια άτακτη εθνική υποχώρηση είτε μια εθνική συμφορά. Είναι προφανές ότι όταν κάνεις ένα βήμα, τότε είσαι προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσεις τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις της πλευράς που θεωρεί ότι θίγεται ή δείχνει ότι θίγεται… Δεύτερη:  Και ξαφνικά, από το πουθενά, μας προέκυψε κείμενο για τα ελληνοτουρκικά από τους λεγόμενους 53 του ΣΥΡΙΖΑ στην ιστοσελίδα τους commonality.gr . To κείμενο των 53, σε αντίθεση με την διφορούμενη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζει, δυστυχώς, μαξιμαλιστικές τις θέσεις της χώρας μας για τα θαλάσσια δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και πολιτική απομόνωσης της Τουρκίας, την πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα. Με δύο λόγια, οι περισπούδαστοι 53 κατηγορούν την επίσημη πολιτική της Ελλάδας ακριβώς για τα αντίθετα από όσα πράττει. Το θέμα, βεβαίως, δεν είναι απλώς και μόνο οι απόψεις των 53. Δικαίωμα τους να καταθέτουν ότι πιστεύουν. Αυτό όμως που προξενεί αλγεινή εντύπωση είναι ότι εκφράζουν αυτές τις θέσεις σε μια κρίσιμη στιγμή όπου η Τουρκία φλερτάρει ανοιχτά με το θερμό επεισόδιο, ακόμα και την πολεμική σύγκρουση, πράγματα για τα οποία δεν αναφέρουν τίποτα οι 53″, όπως δεν αναφέρουν τίποτα για τον κλιμακούμενο αναθεωρητισμό και επεκτατισμό της Τουρκίας στην περιοχή και σε βάρος της χώρας μας, για τις νεοθωμανικές βλέψεις της, για την στρατιωτική εισβολή της στη Συρία και την Λιβύη και ιδιαίτερα για τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου. Ν.Ζ Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Την ίδια ώρα που 14 τουρκικά πολεμικά πλοία πλέουν μεταξύ Ρόδου-Καρπάθου και Καστελόριζου, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής σε ανακοίνωση του , τονίζει ότι  τα θαλάσσια όρια πρέπει να καθοριστούν μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων, όχι μέσω μονομερών δράσεων και κινητοποίησης δραστικών δυνάμεων. Ο Ζοσέπ Μπορέλ δηλώνει  έτοιμος να συμβάλει στην επανέναρξη του διαλόγου και αναφερόμενος στις τουρκικές κινήσεις αναφέρει: Η πρόσφατη ναυτική κινητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι εξαιρετικά ανησυχητική. Δεν θα συμβάλει για την εξεύρεση λύσεων. Αντίθετα, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό και δυσπιστία. Τα θαλάσσια όρια πρέπει να καθοριστούν μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων, όχι μέσω μονομερών δράσεων και κινητοποίησης ναυτικών δυνάμεων. Οι διαφορές πρέπει να επιλυθούν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Ο ελληνικός στόλος αλλά η Πολεμική Αεροπορία βρίσκονται σε επιφυλακή και ήδη έχει γίνει γνωστό ότι άδειες προσωπικού που επρόκειτο να αρχίσουν αύριο δεν θα δοθούν. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Νέα κρίση εξελίσσεται στο νότιο Αιγαίο και στην περιοχή του Καστελόριζου. Οι Τούρκοι έχουν βγάλει από το Ακσάζ 14 πλοία τα οποία απλώνονται στην περιοχή μεταξύ Καστελόριζου-Ρόδου-Κάρπαθου. Ο ελληνικός στόλος παρακολουθεί τις κινήσεις των Τούρκων διαρκώς. Σε μονάδες των Δωδεκανήσων υπάρχουν ήδη ανακλήσεις αδειών. Στην Άγκυρα αναμένεται υπουργικό συμβούλιο. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Είναι προφανές, ότι η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την τμηματική οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ είναι απαράδεκτη για τα ελληνικά συμφέροντα, ενώ το κυβερνητικό επιχείρημα ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να πληγεί το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, είναι απολύτως έωλο. Επομένως, είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένη η κριτική και η πολεμική σε αυτήν την Συμφωνία, αρκεί αυτοί που την κάνουν να διαθέτουν στοιχειώδη αξιοπιστία και να μην πουλάνε εύκολη εθνοκαπηλεία, μόνο και μόνο για να κοροϊδεύουν τους πολίτες και να ψαρεύουν ψήφους στα θολά νερά, χωρίς ποτέ να θίγουν την ουσία όλων αυτών των δομών που κρατάνε την Ελλάδα προτεκτοράτο και υποχείριο κηδεμονίας. Για αυτό είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό, ο άνθρωπος που υποθήκευσε οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά την χώρα, ψηφίζοντας με χέρια και πόδια το πρώτο μνημόνιο των επικυρίαρχων της χώρας και στη συνέχεια αφού έσωσε την Ελλάδα με το πρώτο μνημόνιο, ψήφισε μετά Βαΐων και Κλάδων την καταστροφική κυβέρνηση του υπερμνημονιακού τραπεζίτη πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου ,μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, να μιλάει τώρα, σε σχέση με την Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ, για εθνική μειοδοσία αντί να σιωπά και να κρύβεται, διότι αυτός και τόσοι άλλοι μαζί άνοιξαν αυτόν τον δρόμο της εθνικής παράδοσης και εθνικής προδοσίας για την χώρα. Και αυτός ο άνθρωπος είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο οποίος παριστάνει τον όψιμο αντιμνημονιακό και τον δήθεν αγωνιστή κατά των τραπεζών. Αν ο  Κυριάκος Βελόπουλος είναι, ίσως, από τις πιο ακραίες περιπτώσεις πολιτικού αμοραλισμού, δυστυχώς το πολιτικό θέατρο και τις πολιτικές κωλοτούμπες πολιτικών που συνεχίζουν να δημαγωγούν, να ψεύδονται και να καρεκλοθηρούν, πληρώνει πανάκριβα αυτός ο τόπος. Κ.Μ Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Όλα δείχνουν ότι πίσω από το σκηνικό έντασης στο Αιγαίου είναι σε εξέλιξη και ια μεγάλη διαπραγμάτευση, με σύνθετες και τεθλασμένες σχέσεις και λεπτές ισορροπίες. Παρότι η μυστική διπλωματία καταδικάζεται από όλους, ταυτόχρονα παραμένει ένας από τους βασικούς τρόπους με τον οποίο διαμορφώνονται οι διεθνείς σχέσεις, ακόμη και σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η εικόνα, όπως η δική μας. Αυτό φαίνεται να ισχύει και στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ιδίως μέσα στο νέο τοπίο που έχει διαμορφώσει η συστηματική προσπάθεια της Άγκυρας να θέσει νέα δεδομένα ως προς τις διεκδικήσεις και τις αναθεωρητικές βλέψεις. Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει σαφή επιλογή να επιδιώξει διάλογο με τη γείτονα, ακόμη και εάν αυτό συνεπάγεται τελικά και την υποχώρηση από ορισμένες από τις φαινομενικά πάγιες ελληνικές κόκκινες γραμμές. Ουσιαστικά η ελληνική διπλωματία δείχνει να επιστρέφει και πάλι σε μια γραμμή διαλόγου για όλα τα ζητήματα, ακόμη και εάν αυτό συνεπάγεται ότι θα τεθούν στο τραπέζι του διαλόγου και ζητήματα που υποτίθεται ότι ήταν εκτός συζήτησης. Είναι μια κατεύθυνση που προσομοιάζει περισσότερο στη γραμμή που είχε κυριαρχήσει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, που άλλωστε ήταν και το κοντινότερο που οι δυο χώρες έφτασαν σε υπογραφή συνυποσχετικού για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αφετηρία κοινά αποδεκτές μόνιμες διαρρυθμίσεις για τα ζητήματα του Αιγαίου. Αυτό σημαίνει ότι πάμε σε μια κατεύθυνση διαφορετική τόσο από τη γραμμή που κυριάρχησε μετά το 2004 όταν πρυτάνευσε η λογική ότι είναι τα πράγματα δεν είχαν ωριμάσει για μεγάλες κινήσεις. Είναι επίσης σαφές ότι υπάρχει μια επίγνωση ότι η στρατηγική της απομόνωσης της Τουρκίας μέσα από την οικοδόμηση ανταγωνιστικών συμμαχιών έχει όρια, εκτός όλων των άλλων και γιατί οι συμμετέχοντες σε αυτές τις συνεργασίες, δηλαδή το Ισραήλ και η Αίγυπτος δεν επιδιώκουν μια συνολική αντιπαράθεση με την Τουρκία ακόμη και εάν έχουν επιμέρους διαφορές μαζί της. Επιπλέον, φάνηκε ότι ανεξαρτήτως επιμέρους τοποθετήσεων ο κύριος όγκος του αμερικανικού στρατιωτικού και διπλωματικού κατεστημένου δεν έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε συνολική ρήξη με την Τουρκία, παρά τις εντάσεις που δημιούργησε η τακτική συμπόρευση της Άγκυρας με τη Μόσχα (στο Συριακό μέτωπο, γιατί στη Λιβύη υποστηρίζουν αντίπαλα στρατόπεδα). Όσο για την ΕΕ, μπορεί χρόνια τώρα να έχει διακοπεί ουσιαστικά η ενταξιακή διαδικασία, όμως τόσο η Κοινή Δήλωση για το προσφυγικό όσο και οι πολλαπλές σχέσεις αρκετών ευρωπαϊκών χωρών με την Τουρκία σημαίνουν επίσης μια απροθυμία συνολικής ρήξης, παρά το γεγονός ότι χώρες όπως η Γαλλία δείχνουν να θεωρούν σοβαρό πρόβλημα την προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης. Η αμερικανική προσπάθεια τήρησης ισορροπιών Η συζήτηση που έχει προκύψει ως προς το ποια χώρα τελικά έκανε πιο σημαντικές κοινές ασκήσεις με το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower είναι ενδεικτική ενός τρόπου αντιμετώπισης των διμερών σχέσεων. Είναι το σχήμα σύμφωνα με το οποίο τόσο η αποτροπή κινδύνου όσο και η λυσιτελής δρομολόγηση διαπραγματεύσεων κυρίως θα εξαρτηθούν από την αμερικανική παρέμβαση. Οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν κατά καιρούς τροφοδοτήσει την αντίληψη αυτή κυρίως με τον τρόπο που έχουν παρέμβει σε κρίσιμες στιγμές και συγκρούσεις. Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ είναι προφανές ότι δεν επιθυμούν ούτε μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο γειτονικά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, που θα δημιουργούσε όρους μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης, ούτε όμως και να αναλάβουν να παίξουν πλήρως το ρόλο του επιδιαιτητή. Προφανώς και υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις στο πώς αντιμετωπίζουν την τουρκική κυβέρνηση η πλευρά του προέδρου Τραμπ και αυτή των Δημοκρατικών, που δείχνουν περισσότερο έτοιμοι να έχουν μια πιο αυστηρή τοποθέτηση απέναντι στην Τουρκία, ιδίως σε ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις με τη Ρωσία, όμως υπάρχει ένας κοινός τόπος ως προς την ανάγκη να μη χαθεί η Τουρκία ως χώρα της Δύσης. Επιπλέον, η στάση της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη όπου στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης και άρα στηρίζει αντίπαλη παράταξη σε σχέση με τη Ρωσία επίσης αναβαθμίζει τη σημασία της στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη στήριξη της Ρωσίας στην πλευρά Χαφτάρ, έστω και την ίδια επιλογή έχουν κάνει και παραδοσιακοί σύμμαχοί τους. Σε αυτό το φόντο είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να υπάρχει μια ανοιχτή εστία ανεξέλεγκτης σύγκρουσης εντός ΝΑΤΟ και σε αυτό το πλαίσιο θα προσπαθήσουν να τηρήσουν ισορροπίες, κάτι που μπορεί εξηγήσει και τον τρόπο που χειρίζονται ζητήματα σχετικού συμβολισμού όπως οι κοινές ασκήσεις. Η προσπάθεια της Γερμανίας να αναβαθμίσει τη διπλωματική της παρουσία Παρότι η βαρύτητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα γεωπολιτικά ζητήματα δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει ένα δεδομένο όριο, κυρίως γιατί η ΕΕ δεν διαθέτει στο στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο οτιδήποτε θα μπορούσε να συγκριθεί με τα εργαλεία που διαθέτει στο οικονομικό πεδίο και παρότι η ίδια η Γερμανία έχει φανεί απρόθυμη να συνεισφέρει ιδιαίτερα στο στρατιωτικό μέρος μιας κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής (σε αντίθεση με τη Γαλλία που διαθέτει τις πιο ισχυρές ένοπλες δυνάμεις στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών όπλων), το Βερολίνο διεκδικεί έναν αναβαθμισμένο ρόλο σε διάφορες γεωπολιτικές εντάσεις. Αυτό έχει φανεί και στην περίπτωση της Λιβύης όπου η Γερμανία διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην αναζήτηση μιας λύσης που να οδηγήσει στο τέλος των συγκρούσεων και μια διαδικασία εκ νέου ενοποίησης της διαιρεμένης χώρας. Ειδικά για την Άνγκελα Μέρκελ η έμφαση στα ζητήματα που αφορούν το ρόλο της ΕΕ (αλλά και της Γερμανίας) στις μεγάλες αντιπαραθέσεις του σύγχρονου κόσμου, έχει να κάνει και με την τη διαπίστωση ότι οι ΗΠΑ δεν παίζουν πια τον ίδιο ρόλο παγκόσμιου ηγέτη. Μεγαλώσαμε με τη βέβαιη γνώση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να είναι μια παγκόσμια δύναμη. Εάν τώρα οι ΗΠΑ θέλουν να αποσυρθούν με τη θέλησή τους από αυτόν τον ρόλο, πρέπει να αναστοχαστούμε βαθιά αυτό το ενδεχόμενο, υπογράμμισε σε μια πρόσφατη συνέντευξή της. Βέβαια, για την Μέρκελ αυτό δεν σημαίνει μια στρατηγική αυτονομία, δηλαδή μια ικανότητα της ΕΕ να υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή επικράτεια έναντι κάθε απειλής, όπως προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, χωρίς αυτή να εξαρτάται από τις ΗΠΑ. Η τοποθέτησή της παραπέμπει περισσότερο σε μια παραλλαγή ατλαντισμού, με διατήρηση της κοινής πυρηνικής προστασίας αλλά και προσπάθεια για συνέχεια του διαλόγου και της συνεργασίας με τη Ρωσία στα πεδία που είναι εφικτό. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και γιατί θεωρεί ότι μπορεί να παίξει έναν αποτελεσματικό ρόλο σε διαπραγματεύσεις όπως αυτές για μια πολιτική λύση στη Λιβύη, αλλά και γιατί επιλέγει να πάρει πρωτοβουλίες για τον ελληνοτουρκικό διάλογο και για την αποτροπή μιας κλιμάκωσης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ούτε είναι τυχαίο ότι η πρώτη απόπειρα για ένα back channel διαλόγου ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα έγινε υπό γερμανική φιλο��ενία. Ας μην ξεχνάμε ότι το Βερολίνο, σε αντίθεση με το Παρίσι που είναι σε μια τροχιά εντονότερης σύγκρουσης με την Τουρκία, θέλει να διατηρήσει ένα βαθμό ευρωτουρκικής συνεργασίας, ακόμη και ένα αυτό προφανώς δεν σημαίνει κάτι ενταξιακή διαδικασία. Όμως, φαίνεται ότι στη Γερμανία εκτιμούν ότι το γεγονός ότι η Τουρκία έχει σημαντικές και πολυεπίπεδες σχέσεις με την ΕΕ, από οικονομικές συναλλαγές και την παρουσία Τούρκων μεταναστών, μέχρι τα ζητήματα που αφορούν το προσφυγικό, διαμορφώνει ένα πεδίο διαλόγου και ισορροπιών. Σε αυτό το επίπεδο εντάσσεται και η προσπάθεια να αποτραπεί μια περαιτέρω κλιμάκωση της ελληνοτουρκικής έντασης που εκτός των άλλων υπονόμευε οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των ευρωτουρκικών σχέσεων. Τα όρια των παρεμβάσεων Το ανοιχτό ερώτημα είναι σε ποια κλίμα είτε κινήσεις τήρησης ισορροπιών, είτε κατευνασμού μπορούν να οδηγήσουν μια πιο μόνιμη διαδικασία εξόδου από τη σημερινή κρίση. Η ίδια η Τουρκία δείχνει να σταθμίζει τις επιλογές της, υψώνοντας τους φραστικούς τόνους, επιλέγοντας όμως την ίδια στιγμή και πρακτικές αποκλιμάκωσης στο πεδίο. Όμως, ακόμη δεν έχει γίνει σαφές εάν αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα σε ένα συνολικό διάλογο, ή ένας τακτικός χειρισμός της όλης κατάστασης. Την ίδια στιγμή αυτό αποτυπώνει και τις υπαρκτές ταλαντεύσεις της Άγκυρας σε μια συγκυρία που έχει πολλά γεωπολιτικά μέτωπα ανοιχτά αλλά και το ενδεχόμενο αυξημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας στο εσωτερικό, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με κινήσεις συσπείρωσης ενός θρησκευόμενου ακροατηρίου όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά διαπιστώνει ότι η αντίληψή της για έναν διάλογο εφ’ όλης της ύλης, αλλά με συγκεκριμένα όρια ως προς το τι μπορεί να τεθεί σε συζήτηση, δεν συμπίπτει ακριβώς με τον τρόπο που η τουρκική πλευρά θεωρεί όχι απλώς ανοιχτά μια σειρά από ζητήματα αλλά και ορίζει τις τουρκικές αφετηρίες, μέσα από μια λογική τετελεσμένων. Σε αυτή τη δυσκολία, που γεννά πάντα και το ενδεχόμενο στιγμών αυξημένης έντασης, προστίθεται και το διαρκές ερώτημα εάν και κατά πόσο αυτό που θα φαντάζει ως εφικτός συμβιβασμός δεν θα αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της χώρας πολεμική για ανεπίτρεπτη ενδοτικότητα. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Οι ενδείξεις αποκλιμάκωσης στο Αιγαίο είναι πλέον σαφείς. Αυτή τη στιγμή 5 τουρκικά πολεμικά πλοία έχουν απομείνει στο Αιγαίο με τα υπόλοιπα 12 να αποσύρονται. Παρόλα αυτά ο Στόλος δεν εφησυχάζει αφού δεν αποκλείει τίποτα. Οι ενδείξεις για αποκλιμάκωση είχαν διαρρεύσει από την κυβέρνηση από προχθές. Δείγμα ότι υπάρχουν συνεννοήσεις και συζητήσεις πάντα υπό την επίβλεψη των Γερμανών στους οποίους η Αθήνα έχει ποντάρει τα πάντα. Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

[spoilersgr]

Η επιπολαιότητα αλλά και η γελοιότητα σε αυτόν τον τόπο δεν έχει όρια. Δυστυχώς τα προσέγγισε αρκετά ο Γιάννης Βαρουφάκης με τα όσα είπε μετά τη συνάντηση του με τον πρωθυπουργό για το ζήτημα της προκλητικότητας της Τουρκίας, με την έκδοση Navtex και τις προθέσεις της για έρευνες με το Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Δεν θα σχολιάσω τα πολλά μαργαριτάρια που είπε ο Γιάννης Βαρουφάκης στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Κ. Μητσοτάκη, το ένα χειρότερο από το άλλο. Χαρακτηριστικά, όμως, για να αποτυπώσω παραστατικά την παραπάνω παρατήρησή μου, θα αναφερθώ, μόνο, στη περισπούδαστη θαυματουργή πρόταση που έκανε ο Γιάννης Βαρουφάκης στον πρωθυπουργό.  Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Βαρουφάκης είπε επί λέξει τα εξής: καλέσαμε τον πρωθυπουργό να συγκαλέσει μια περιφερειακή διάσκεψη των χωρών που βρέχονται από την Ανατολική Μεσόγειο περιλαμβανομένης και της Τουρκίας, για να ξεκινήσει ένας περιφερειακός διάλογος για την χάραξη ΑΟΖ και την επίλυση διαφορών που δημιουργούν εντάσεις στη ευρύτερη περιοχή. Μια τέτοια σύσκεψη στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, χωρίς καμία επιδιαιτησία θα βοηθούσε στην αποκλιμάκωση των εντάσεων και θα ήταν προπομπός για ένα θεραπευτικό διάλογο στα ελληνοτουρκικά. Δεν θα συζητήσω τώρα το γεγονός ότι μια τέτοια διάσκεψη είναι ανέφικτη και θα είχε για αυτονόητους λόγους προβλήματα στο αν και ποιοι θα συμμετέχουν. Το τραγικό είναι ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης ζητάει διάλογο όχι μόνο για το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ, η οποία είναι και η μόνη νόμιμη προς επίλυση διάφορα με την Τουρκία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας αλλά και όπως λέει ρητά, διάλογο επί  όλων των διαφορών που δημιουργούν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Δηλαδή,  διάλογο εφ’ όλης  και για όλες τις απαράδεκτες, αυθαίρετες και επεκτατικές διεκδικήσεις  της Τουρκίας, μόνο που αντί αυτός ο διάλογος να ξεκινήσει ως διμερής, να αρχίσει, ακόμα χειρότερα, σε πολυμερή βάση και επομένως οι επεκτατικές διεκδικήσεις της Τουρκίας να τύχουν διεθνοποίησης και αποδοχής συζήτησης τους. Δυστυχώς, έναν τέτοιο διάλογο προτείνουν εκβιαστικά και επιδιώκουν σ’ αυτόν να σύρουν την Ελλάδα, τόσο η Γερμανία όσο και οι ΗΠΑ. Κατά τ’ άλλα ψάχνει τις κόκκινες γραμμές ο Γιάννης Βαρουφάκης που θα πρέπει να θέσει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας. Μα ακριβώς αυτές τις κόκκινες γραμμές έχει διαγράψει ο Γιάννης Βαρουφάκης, προτείνοντας μια Ελλάδα που θα είναι ανοιχτή να συζητήσει με τους πάντες τα πάντα! Υ.Γ: Ένας διάλογος με την Τουρκία προϋποθέτει την παραίτησή της από τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, την κατάργηση του casus belli, του Πρωτοκόλλου της Βέρνης και του τουρκολυβικού μνημονίου, μαζί με την αποδοχή από την Άγκυρα της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και αυτός ο διάλογος θα έχει ως μόνο θέμα την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες  στη βάση, ακριβώς, του Δικαίου της Θάλασσας. Κ.Μ   Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα