#Łukasz Dembiński | Explore Tumblr posts and blogs

izaszy · 7 years ago

Text

Superseksi Moniuszko

„Cezary idzie na wojnę” to jeden z najlepszych spektakli, jakie widziałam w ostatnich latach.

Podczas wizyty Donalda Trumpa w Warszawie, chyba dla wyrównania energii w kosmosie, musiałam obejrzeć „Hair” Milosa Formana. Nigdy wcześniej ten film nie zasmucił mnie tak bardzo jak teraz. Gdzie są ludzie, którzy wtedy protestowali przeciw wojnie? Czy wszystkie hipisowskie ideały zostały sprzedane wraz z powstaniem najsłynniejszej reklamy Coca-Coli?* Zadałam sobie wiele pytań, na które nie znam odpowiedzi, w tym to, w kontekście spektaklu w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego najważniejsze, co myślę o wojsku? Tata, który na zdjęciach pięknie wygląda w mundurze, powtarza, że wojsko uczy mężczyznę życia. Ja myślę, że jest kilka łagodniejszych sposobów, żeby się go nauczyć. Ale czy wojsko zawodowe wystarczy w razie katastrofy? Dodatkowo mam większe zaufanie do tej starej struktury niż do oddziałów Wojsk Obrony Terytorialnej, zwłaszcza pod obecną władzą. Bohater spektaklu „Cezary idzie na wojnę” chce czuć się potrzebny. Na komisji wojskowej w latach 90. dostał kategorię „E” i teraz, po latach, wysyła odwołanie od tej decyzji oraz próbuje udowodnić, że posiada potrzebne zdolności, żeby dostać kategorię „A”.

Fot. Patrycja Mic/mat. Komuna Warszawa

Czterech aktorów, właściwie pięcioro licząc pianistkę, wciela się w postać Cezarego Tomaszewskiego. Ubrani w ciemne dresowe bluzy, krótkie jasne spodnie, sportowe buty i z przewieszoną na skos sportową torebką są Cezarym na różnych etapach życia. Cezary jest przepięknym faunem z „Popołudnia Fauna” Wacława Niżyńskiego, który zamiast na skale w lesie to na ławce z sali gimnastycznej śni o męskich nimfach (świetny w tej choreografii Bartosz Ostrowski). Cezary trenuje w grupie wykonując serię wyczerpujących, bo dynamicznie zmieniających się skoków, wymachów rękami na boki, brzuszków czy pompek w oparciu nie o podłogę, a o kostki ćwiczącego przed nim żołnierza. Cezary w końcu też śpiewa. Przedstawieniu patronuje Stanisław Moniuszko zerkający z portretu opartego o ścianę. Słuchając opowieści o Trzech Budrysach czy „Prząśniczek” zastanawiałam się dlaczego w debacie w Pałacu Prezydenckim wiceminister kultury Wanda Zwinogrodzka ubolewała, że kultura narodowa nie jest wystarczająco seksi. Pani Minister, Moniuszko w tym wykonaniu jest totalnie hot! Najbardziej w „Pieśni wojennej”.

Fot. Patrycja Mic/mat. Komuna Warszawa Zaczęłam od smutnego wspomnienia „Hair”, bo podczas spektaklu Tomaszewskiego nastrój tego musicalu powrócił do mnie. Zastanawiałam się dlaczego ciągle mamy wyobrażenie wojska jako wybrańców, którzy niezależnie czy wracają czy polegną to zawsze pozostają w chwale? Przecież wojna kiereszuje na całe życie, co współcześnie opowiada nawet popkultura - wystarczy spojrzeć na listę seriali na Netflixie: „Mad Men” – bohater uciekający przed wojną i samym sobą, „Peaky Blinders” – były żołnierz opętany napadami wojennego strachu w otoczeniu tych, którzy po powrocie z wojny stali się pozbawionymi jakichkolwiek odczuć cynikami. Dlaczego więc romantyczny mit tak mocno cały czas w nas siedzi? Na to pytanie też nie ma jednej odpowiedzi, ale że jest ono dziś ważne upewniły mnie reakcje męskiej części widowni – śmiech, ale jednak dość nerwowy.

Fot. Patrycja Mic/mat. Komuna Warszawa Wymieniłam wyżej jednego wykonawcę, jednak wszystkim należy się owacja: świetne wyczucie formy, kontakt z widzem, skupienie, sprawność fizyczna i taneczna, ekspresja, śpiew – raz profesjonalny, raz, nazwijmy to, bardziej żołnierski. Wczoraj spektakl był zagrany ostatni raz w tym roku, więc, żeby o nim nie zapomnieć już teraz wpiszcie go do do kalendarzy i postanowień na 2018 rok. Komuna Warszawa „Cezary idzie na wojnę”, reżyseria: Cezary Tomaszewski, realizatorzy: Bracia (Agnieszka Klepacka, Maciej Chorąży), Antoni Grałek, Tomasz Kowalski, Justyna Wąsik, Klaudia Hartung-Wójciak. Występują: Michał Dembiński, Weronika Krówka, Oskar Malinowski, Bartosz Ostrowski, Łukasz Stawarczyk. *A tu reklama:

youtube

0 notes