#üzünçlü

[dolunay66]

Korkuyorsun,

İçine yolculuklardan

Oradaki kanadı kırık kuş,

Üzünçlü bakacak diye yüzüne,

Çalmıyorsun kendi kapını..

Kevser Atay

[yasamsallik]

Sonra hiç konuşmasam..

Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği,

Benim değilmiş gibi,

Kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bıraksam..

Edip Cansever

[hayalibey]

"Sonra hiç konuşmasam,

Sonra hiç konuşmasam

Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği

Benim değilmiş gibi,

Benim değilmiş gibi

Kimse görmeden şöyle bir yol

kenarına bıraksam."

[zehhr]

Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği

Benim değilmiş gibi, benim değilmiş gibi

Kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bır aksam.

[dide-igiryan]

"Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği

Benim değilmiş gibi, benim değilmiş gibi

Kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bıraksam."

[yesilkursunasker]

Her yere yetişilir, hiçbir şeye geç kalınmaz ama .. Çocuğum beni bağışla . Ahmet Abi sen de bağışla . Boynu bükük duruyorsam eğer  içimden öyle geldiği için değil , ama hiç değil . Ah güzel Ahmet abim benim . İnsan yaşadığı yere benzer . O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer . Suyunda yüzen balığa , toprağını iten çi��eğe , dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine , konyanın beyaz  antebin kırmızı düzlüğüne benzer . Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir . Denize benzer ki dalgalıdır bakışları . Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına .. Öylesine benzer ki , Ve avlularına  (Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi) , Ve sözlerine   (Yani bir cep aynası alım-satımına belki) .. Ve bir gün birinin adres sormasına benzer . Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne .. Camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına . Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasına , minibüslerine, gecekondularına .. Hasretine, yalanına benzer. Anısı işsizliktir, acısı bilincidir. Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan. Gülemiyorsun ya, gülmek bir halk gülüyorsa gülmektir. Ne kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi. Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden. Dirseğin iskemleye dayalı -- Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben -- Cıgara paketinde yazılar resimler.. Resimler: cezaevleri, resimler: özlem, resimler: eskidenberi..

Ve bir kaşın yukarı kalkık. Sevmen acele, dostluğun çabuk. Bakıyorum da simdi o kadeh bir küfür gibi duruyor elinde. Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi? Biz eskiden seninle istasyonları dolaşırdık bir bir. O zamanlar Malatya kokardı istasyonlar, Nazilli kokardı. Ve yağmurdan ıslandıkça Edirne postası, kıl gibi ince İstanbul yağmurunun altında esmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen. Kadının ütülü patiskalardan bir teni upuzun boynu kirpikleri.. Ve sana Ahmet Abi uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki. Sofranı kurardı. Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardı. Cezaevlerine düşsen cıgaranı getirirdi. Çocuklar doğururdu. Ve o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel gibi. O çocuklar büyüyecek. O çocuklar büyüyecek, o çocuklar... Bilmezlikten gelme Ahmet Abi. Umudu dürt umutsuzluğu yatıştır.

Diyeceğim şu ki yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler. Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse Çocuklar, kadınlar, erkekler.. Trenler tıklım tıklım. Trenler cepheye giden trenler gibi. İşçiler; Almanya yolcusu işçiler. Kadınlar; kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi. Ellerinde bavullar, fileler, kolonyalar, su şişeleri, paketler.. Onlar ki, hepsi bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler.

Ah güzel Ahmet Abim benim. Gördün mü bak dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar. Ve dağılmış pazar yerlerine memleket. Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile. Gelse de öyle sürekli değil. Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün. O kadar çabuk, o kadar kısa. İşte o kadar. Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar? Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar?

Mendilimde kan sesleri.

[cayircimengezegezeoy]

bazen üzünçlü olduğum şeylerden bir diğeri ise sanatla yoğrulamamam.. ilkokulda resmim çok iyiydi eğitilmedim kendimce jimnastik hareketler yapıyordum oralı olmadı kimse ortaokulda basketbol oynuyordum ve ingilizcem iyiydi hiçbirinin üzerine eğilinmedi sonra da ben yine suçlu oldum ısrar etseydin dediler bunun neresini ısrar edeyim lisede sürekli kitap okuyordum kütüphaneden arkadaşlarımdan alıp sürekli bir şeyler yazmaya çalışıyordum hep hor gördü ailem işte şuansa arkadaşlar burda size zırvalıyorum elde var sıfır heee bide bakın her okul dönemlerinde müzik derslerine de ilgim vardı hep müzik öğretmenlerim beni çağırdı istersen okuldan sonra sana şu aleti öğreteyim falan derlerdi ama ne oldu zıkkım gerçekten şuan 24 yaşında kazık gibi bir şey yapmadan bir yeteneği olmadan kendi bunalımımda buraya yazıyorum.. yine bana stres üzünç basmıştır arkadaşlar.. neyse buda geçer öbürleri nasıl geçtiyse bu da geçicek.

[bengizemligezegen]

Üzünçlü olduğum için komikli blog olamıyorum maalesef

[dedikedii]

Yeni eve taşındığımızda bir vestiyerimiz yoktu biz de gidip bir ayakkabılık aldık. Aldığımız ayakkabılık aslında bir kitaplık, kapakları da 8 kareye bölünmüş ve camlı. Bu dekolteyi nasıl kapatırız dedik...Sonra kedilerimizin patilerinin fotoğrafları dedik sonra büyüttük işi tek tek hayvanların pati fotoğraflarını taradık. Bir süre sonra ayak görmekten bana bir miktar sıkıntı geldi. Koca bir klasör yaptıktan sonra nihayet bu fikirden vazgeçmiş bulunuyorum.

Ancak en sevdiklerim; Fil ve Kirpi. Burada neden üzülüyorum bilmiyorum, üzünçlü bir surat ifadesine bürünüyorum.

Klasik bir dizi-film afiş kaplaması mı yoksa Miyazaki manzaraları mı yoksa siyah-beyaz fotoğraflar mı?

Hala bilemiyorum.

[morkedisblog]

Yaşım gereği 80 darbe öncesini hatırlarım o kavgalı kaoslu ortamda bile rakip siyasiler karşılaştıklarında el sıkılır sohbet ederlerdi hatta bir araya geldikleri ortam cenaze/afet gibi üzünçlü olay değilse şakalaşırlardı Meclisde ve meydanlarda siyasi eleştiri olarak birbirlerine demediklerini bırakmadıkları halde,Deniz Baykal cenazesinde tüm liderler yanyana cenaze namazı kılıp dua ettiler Cumhurbaşkanımız diğer liderlerle selamlaşmadı el sıkışmadı bu neyin öfkesi adı üstünde muhalefet tabiiki de iktidara talip olacak olumsuzlukları söyleyecek herşey 4/4'lük bile olsa şeytanın gör dediğini görüp eleştirecek Sayın Erdoğan kendisi muhalefetteyken Ecevit/Demirel/Erbakan/Yılmaz/Çiller ve şimdi kanka olduğu Bahçeliden böyle bir dışlanma görmüş müydü?Vatandaşım onaylamadığım ayıpladığım yakıştırmadığım eylemi-olayı eleştireceğim tamam polis/jandarma/ambulans bekliyorum ama afad gelmesin depremzedeyle ilgilensin😤😠😈Haah bu defa silivri yolları dar bana bakma benim suçum var😨

View this post on Instagram

A post shared by unutmabenikedisi2020 (@unutmabenikedisi2020)

[jotem]

Sonra hiç konuşmasam..

Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği,

Benim değilmiş gibi,

Kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bıraksam..

Edip Cansever

[sevdimseni1kere]

Ben küçükken ‘Aile evi cehennemin başkenti’ derlerdi nedenini ilk başta anlamazdım. Derdim aq ne güzel işte yediğin önünde yemediğin arkanda çamaşır derdi falan yok derdim. Sonra yaşım ilerledikçe ve yaşımla beraber fikirlerimde geliştikçe aile evi bana cehennem gibi gelmeye başladı. Evde bir kaos var ama nedenini kimse bilmiyor herkes bi kaos derdinde ve sizde ister istemez bu kaosun en baş kahramanı oluyorsunuz. Bütün suç sizin oluyor. Su içmeniz bile batıyor zamanla. Siz kendinizce en güzel, en önemli adımları atmışken onlara göre hiç bi bok yapamayan, vasıfsız, nankör bir evlat oluyorsunuz. Karşı çıkınca da hayırsız oluyorsunuz. O kadar boktan bi durum. Çekip gidicek paranız olmadığı için de bu duruma katlanıyorsunuz. Ve her geçen gün işittiğiniz laflar daha da ağrınıza gidiyor ve suçlu olduğunuzu düşünmeye başlıyorsunuz. Aslında suçlu siz değilsiniz, onlar, onlar ve düşünce yapıları..

[minikminnos]

nişanlılıkta uzak mesafenin de boku çıkıyor arkadaşlar tez vakitte nikahı basmam lazım benim bu çocuğa 

[asiridozdayikiklik]

[cayircimengezegezeoy]

bu iş hayatı konularında çok üzülüyorum vallahi.. lisede ailemin isteği ile acil tıp teknisyenliği okudum ne olduğunu bilmeden oysaki ortaokulda İngilizcem iyiydi ve Anadolu lisesine puanım yetiyordu birinci yanlış burda oldu zaten.. hiç bilmediğim bir şeyin içine girdim staj dönemleri başlayınca zaten patlak verdim panik ataklarım başladı son iki sene sürekli atak geçirdim.. sonra mezun oldum çoğu arkadaşım zaten liseden atandı ben ilk yıl sınavdan bir şey yapamadım.. sonra üniversite sınavına hazırlanıyorum ama ne istediğimi bilmeden ailem bölümümü önlisans ile tamamlamamı istiyor ben istemiyorum sağlıkçı ol diye ısrarlar ediyorlar neyse lisede birileri bölüm üniversite tanıtımına geliyordu orda odyometri aklımda kalmış ama lisansı için ısrar ettim ikinci senede tabi lisansı olmadı üçüncü sene şok altı ay evden çıkmadan ders çalıştım sınavda panik atağım mrb sonra sınav sonucu geçen senenin aynısı öyle şok yaşadım ki diyorum nasıl geçen senenin sonucuna mı bakıyorum diye siteye kaç kere girdim sonra kabulleniş türk dili ve edebiyatı öğretmenliği geliyordu ailem yok dedi sosyal hizmet ucu ucuna geliyordu yok dediler neymiş sağlık oku kaybın oldu iki yıl zaten hemen atanırsın dediler ve şartları Ankara dışı olmazmış odyometri zaten iki üniversitede vardı biri özel biri devlet ve ısrar kıyametle ilk sıraya odyometri sonra paramedik yazdık zaten odyometri geldi.. ee üniversite hayatı yaşamak istiyorum ama ankaradayım ve iki yıllık okul ve paaatt pandemi patladı okula üç ay gittim sonrası hep online eğitim.. tabi bölümü seviyorum çok çalışıyorum sınavları saçma sapan zorlayıp güvenlik yöntemleri alıyorlar falan derken bölüm birincisi olarak mezun oldum fakat belgem yok 🤣 diplomayı verdiklerine şükrettik zaten üniversite yeni açıldı diye ne mezuniyet oldu ne belgeler verildi bu da hüsrandı yani sonra dinlenmeden etmeden iş hayatına atıldım altı ay çalıştım sağolsun iğrenç bir deneyim yaşadım ve bölümden soğudum. yine istemeye istemeye kpss hazırlandım 90 ile atanan bölümüm ve çok az alımı olan bölümüm ile başa çıkamam dedim ama çalıştım 80 aldım sağlık bakanlığı dışında bir şeye başvuramıyorum 4 ay olacak 200e yakın ilan oldu ben sadece 4 tanesine başvurabildim biri olmayan sağlık bakanlığı diğeri darphaneydi ve merkezi atamaya başvurdum olmadı şimdi de milli savunma bakanlığına başvurdum ama şans çok az niye direk herhangi bir önlisans mezunu alıyorlar.. bu serüvende böyle üzünçlü oldu.. kendimi çok kayıp yaşamış gibi hissediyorum.. polislik ikm zabıta katiplik falan istemiyorum yapamam diye.. gerçi ben ne yapabilirim ne severim bilmiyorum ama artık devir bir işin olmak zorunda karın tokluğu bile olmadan çalışmak mecburiyetin olduğu.. bilmiyorum yolun sonu ne olacak nereye gidiyorum kayıp olarak gördüğüm yılları artık güzel bir taçlandırma yapmak istiyorum umarım bu yıl bana güzel yollar sunar mümkünse şöyle çayırlı çimenli çiçekli böcekli güneşli ağaçlı bir yol olsun..

[seher-akgul]

Bazı insanlar sırf can sıkmak için görevlendirilmiş gibiler. Ne geçiyor elinize, birilerinin boynu bükülünce..?? :(