sznvoil - Tumblr blog

[sznvoil]

İnsanlar içinde bir sana inandım

Bir seni sevdim kendimden başka

Uykularımın bölündüğü saatlerde

Sendin düşündüğüm soluk soluk

Sivri bıçaklar gibiydin karanlığımda

Gözümü yumsam seni görüyordum

Oynak türkülere benzer yürüyüşünle

Sen çıkıyordun karşıma

Karanlığımda

İki yıldızlı ellerin görülmedik

Karanlığımda

Bir orman yangınıydı dudakların

[sznvoil]

"Kozan'nın Güncesinden;

19.11.2008

Yeşil gözleri çok güzeldi, beni kötülükten döndürecek kadar.

Sadece Koza"

[sznvoil]

Ait olduğum yeri ararken ait olmadığım yerlerde kaç defa azaldım.

[sznvoil]

"Olmam gereken yerden çok uzaktım, belki de yoruldum, bilmiyorum . öyle karışık, öyle yabancıyım ki, bu aralar kendime bile gelemiyorum."

[sznvoil]

kırdın kanadımı

unuttum uçmayı.

[sznvoil]

"Her bir zerrem biliyordu kalmayacağını. "

[sznvoil]

"O gece herkes çoçukluk anılarını anlatıp insanları güldürürken, ben, sessizce ve buruk buruk gülümseyip, içimden defalarca babama kızıyordum."

[sznvoil]

[sznvoil]

zaman zaman çatlarız içimize ışık girsin diye.

[sznvoil]

sadece aşk ve ölüm her şeyi değiştirir.

[sznvoil]

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,

Nasıl korku verir sessizlik insana;

İnsan nasıl konuşur kendisiyle,

Nasıl koşar aynalara,

Bir cana hasret,

Bilmezler.

[sznvoil]

"Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi."

[sznvoil]

"Şimdi ben gidiyorum. Fakat ne zaman çağırırsan gelirim... Nereye çağırırsan gelirim!"

[sznvoil]

"İnsanlar gider ama terk edişleri kalır daima."

[sznvoil]

"Muhakkak ki dünyanın en lüzumsuz adamıydım. Hayat beni kaybetmekle hiçbir şey ziyan etmeyecekti. Hiç kimsenin benden bir şey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu."

[sznvoil]

"Hayat ancak bir kere oynayan bir kumardır, ben onu kaybettim."

[sznvoil]

"Senelerden beri hiç kimseye bir tek kelime söylemedim. Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım. Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir? Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgârlı sonbahar akşamlarında sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?"