storiesofmylife02

[storiesofmylife02]

„Każdy jest wyjątkowy i zasługuje na wyjątkowy pogrzeb, każde życie i każda śmierć niesie historie którą warto opowiedzieć”

[storiesofmylife02]

„Szczęście czasem warto opłacić krótszym życiem”

[storiesofmylife02]

Najważniejszą zasadą w życiu jest. Żyć tak aby nikt przez nas nie płakał...

[storiesofmylife02]

„Czasem alkohol jest jednym rozwiązaniem by świat choć na chwile stał się inny”

[storiesofmylife02]

„I szczerze nie żałuje niczego w życiu, bo to wszystko doprowadziło mnje do miejsca gdzie jestem teraz”

[storiesofmylife02]

Hejt zawsze boli choć nie wiem jakbyś udawał, że jest okej w środku czujesz coś zupełnie innego. Choć byś miał nie wiadomo ile dystansu do siebie to i tak czujesz ten ból. Nie jest to dla Ciebie jak i dla mnie coś miłego.

[storiesofmylife02]

Jest taki moment w życiu gdy czujesz, że już nic nie potrzebujesz do szczęścia. Twoje życie staje się dla Ciebie idealne i Ty stajesz się dla siebie idealny. To jest najlepsze uczucie na świecie!

[storiesofmylife02]

Jesteś inna niż wszyscy! Niech inni ludzie i ich zdanie przestanie mieć dla Ciebie znaczenie. Niech ludzie nie decydują o Twoim życiu. To Ty musisz je przeżyć i przeżyj tak by na końcu niczego nie żałować, a jeśli już to żałować tego co Sama chciałaś zrobić, a nie ktoś Ci kazał lub "tak wypada”

[storiesofmylife02]

- Jaki jest sens życia?

- Samemu trudno jest dostrzec sens swojego życia, ale gdyby nie to, że jesteś to mnie by już dawno nie było.

[storiesofmylife02]

Następnym razem jak ktoś Ci powie, że jesteś nic nie warta, brzydka, gruba, okropna, cokolwiek co Cię zaboli to zapewniam Ciebie, że jesteś śliczna i wyjątkowa ludzie zwyczajnie Ci zazdroszczą. BĄDŹ SOBĄ, BO TO JEST W TOBIE NAJPIĘKNIEJSZE

[storiesofmylife02]

What’s the first thing you’re doing after get out of quarantine?

I was nominated by @pokrak-a ❤️🥀

When I finally get out of the house, I'll meet my friends and we'll go to a party together. 👯‍♀️

 I'll also thank God for surviving. 🙏🏻

I nominate: 💜@lenatextos

💛@omglovehurtsworld

💙@samotnosc-jest-droga-do-smierci

��@firelinekiss

🧡@nigdy0404

[storiesofmylife02]

11.04.2020

Mamy pandemie, ludzie się zastanawiają gdzie jest Bóg, że pozwala cierpieć i umierać. Bóg pozwala na to, bo już przesadzamy. Brak szacunku, miłości, wywyższanie się to tylko kilka cech jakie są w dzisiejszych czasach na porządku dziennym. Powinniśmy się wreszcie opamiętać! Teraz dopiero widzimy, że ani lekarze, ani my ludzie nic nie jesteśmy w stanie zrobić żeby przeżyć jest to wola Boża. Jedyne co możemy zrobić to wrócić do naszego Ojca, zacząć się modlić, ale też zacząć być człowiekiem. Tylko On może zdziałać cuda, ale musimy też pokazać, że Go potrzebujemy i kochamy jak On nas. Jutro Wielkanoc i niech Jezus Zmartwychwstanie nie w kościołach tylko w naszych sercach. A Jezus Zmartwychwstały będzie wiedział co zrobić.

 Powinny być to święta radości i postarajmy się żeby takie były mimo panującej pandemii i tego wszystkiego co się dzieje na świecie.. 

[storiesofmylife02]

24.03.2020

Czasem leżę w łóżku tak jak dziś i się zastanawiam jak bardzo, czy w ogóle by ktoś zobaczył, że mnie nie ma, że znikłam z tego świata. Czasem myślę, że ludzie sobie o mnie przypominają jak ode mnie czegoś potrzebują. Czyli jakby nie potrzebowali to bym nie musiała żyć? Czy jakby nie potrzebowali czegoś ode mnie to nie napisali by? Czuję się tak bardzo samotna, już nie pamietam kiedy się tak czułam i kiedy nie miałam do kogo napisać albo powiedzieć co czuje...

[storiesofmylife02]

21.03.2020

Siedząc w domu mam bardzo dużo czasu do myślenia, nawet więcej niż podczas choroby.  Przypominają mi się chwile jak po tygodniu siedzenia  w szpitalu wychodziłam na świeże powietrze. Dla innych coś normlnego, ale dla mnie to był ogromny dar, że mogłam spojrzeć na słońce i oddychać czymś innym niż środkami do dezynfekcji na oddziale. Myślę, że nic nie dzieje się bez przyczyny; moja choroba, teraz pandemia koronawirusa. Z każdego wydarzenia w naszym życiu powinniśmy wyciągnąć lekcje. Koronawirus też jest po coś...ja zauważyłam ogromną prace personelu medycznego i lęk o każdy dzień, ale także po raz kolejny w swoim życiu doceniam wolność która jest czymś cudownym i wyjątkowym. Obiecałam sobie i słowa dotrzymałam, że po chorobie wkrótce do normalnego życia, czasem jest cholernie trudno wnet nie mam już siły, ale się nie poddaje i walczę dalej. Choć czasem ciężko jest przejść obojętnie jak kolejna osoba odchodzi lub nie ma dla niej już szans. Czasem jest lepiej, ale czasem mam problem olać zwykły hejt z którego jeszcze  niedawno bym się śmiała... Wierzę w to, że wszystko wróci do normy i już niedługo skończy się ten koszmar dla nas wszystkich.

[storiesofmylife02]

29.01.2020

Kończąc leczenie chcę napisać coś czego nikomu chyba nie mówiłam. Podczas choroby niejednokrotnie myślałam o śmierci o tym jak będzie wyglądał mój pogrzeb oraz jak inni to zniosą. Moje urodziny były szczególne i nie dlatego, że coś się działo, ale dlatego bo obawiałam się, że mogą to być moje ostatnie urodziny. Kolejnym dniem który szczególnie przeżyłam była Wigilia; dzielenie się opłatkiem, rozmowa. Niczym się praktycznie nie różniła oprócz tego, że bałam się i nadal boję, że za rok może zostać puste miejsce przy stole, a te święta były ostatnimi dla mnie. Podczas leczenia straciłam wiele czasu które bym pewnie lepiej wykorzystała niż leżenie i płacz w łóżku. Łącznie przyjęłam 4 cykle czyli 34 wlewy i 16 naświetleń nie mówiąc o tych okropnych tabletkach po których tak bardzo przytyłam było ich 320. Było to pół roku męki istnego cierpienia i nie chodzi mi tu tylko o cierpienie fizyczne. Po paru latach kiedy udało mi się pozbierać nagle się wszystko zawaliło. Tak samo zawaliła się moja pewność siebie i samoakceptacja. Tak bardzo boli jak widzę dziecko które znałam z oddziału odeszło z tego świata, a przed śmiercią tak bardzo cierpiało.

Teraz czekam na oficjalne potwierdzenie zakończenia leczenia i w miarę możliwości powrót do normalnego życia. Chociaż już nigdy nie będzie jak przed tym wszystkim.

[storiesofmylife02]

“Szedłem ostatnio przez szpitalne sale, Gdzie w ściany drapali i wzywali Boga, Ale tego Boga nie było tam wcale… Tylko łyse kwiaty i krzyżowa droga. A ty płaczesz nad przelotnym deszczem I że wiatr piachem oczy twe zaprószył. Tam wszedł raz diabeł i załamał ręce. Spojrzał na to piekło i szczerze się wzruszył.”

— (via wielkimarzyciell)

[storiesofmylife02]

6.01.2020

Oglądam swoje stare zdjęcia i zastanawiam się czemu tak wszystko się potoczyło? Czemu wtedy narzekałam na swój wygląd skoro teraz wyglądam jak ulana świnia i nie mogę nic z tym zrobić? Chce cofnąć czas. Nikt nie wie jak boli mnie kupowanie ubrań rozmiar większych niż zawsze. Jak bardzo z obrzydzeniem patrzę na siebie w lustrze. Znów czuje wzrok ludzi skierowany na mnie. Milion myśli w mojej głowie, że myślą co za świnia pewnie cały czas żre. Mam dość szczerze tego wszystkiego już.