soluyorzihnim

[soluyorzihnim]

Çok özledim, bir şeyler anlat bana hasretim geçsin.

[soluyorzihnim]

Sana şiirler okuyacağım, gitme. Lakin her dizesinde senle karşılaşınca akan gözyaşlarımı mazur gör.

[soluyorzihnim]

“o sabah uyandım yine sabahın beşi. soruyorum kendime. oğlum ali, kabeyi yıkan, kalbini kırmaya çekinir mi sandın. su verdiğin her toprak yeşerir mi sandın. sen bu dünyayı ne sandın.”

[soluyorzihnim]

sana söz veriyorum, kaçmak istediğin o dört duvardan, çiçekli dağlara açılan kapı olacağım. yeter ki koş bana.

[soluyorzihnim]

Zamanla geçiyor ama iyileşmiyor yaralarım.

[soluyorzihnim]

sen seversin diye yap��lan şeylerin güzelliğine aşığım. bir fikrin güzelliğine tutulmaktan bahsediyorum. her şeyi bir kenara bırakmış, seni düşünmüş, sevdiğin şeyi biliyormuş da seni mutlu etmek için onu yapmış. dünyanın en güzel hissi, bir fikrin içinde var olmak, düşüncelerde sevilmek.

[soluyorzihnim]

sana anlatacağım çok şey birikti.

[soluyorzihnim]

kendimi bir yere ait hissedebilmek isterdim.

[soluyorzihnim]

sana anlatacağım çok şey birikti.

[soluyorzihnim]

sürekli olumsuz düşünen, hiçbir şeyden zevk almayan, negatif enerji yayan kişilerden çok sıkıldım

[soluyorzihnim]

“bana karanlık bakma ne olur, çekme ülkemden nar yangını gözlerini.”

[soluyorzihnim]

Dön. Sevecekler sanıyorsun, gidersen her şey geçecek sanıyorsun. Dön. Verilen her sevgi gerçek sanıyorsun, kimse sevmez kimseyi canın çok acıyacak. Dön. Çiçek ektiğin her toprak mezar oluyor. Dön. Gittiğin yol; yol değil, karanlık. Korkarsın. Orayı yak ve dön.

[soluyorzihnim]

Nasıl olunur bilmiyorum. Bilsem böyle mi olurdum? Sahi ne zamandan beridir bu hâldeyim? Bütün bunlar bir hiç miydi? Aslında bütün bunların cevabını biliyordum. Görmek istemedim. Belki de kördüm. Kör müydüm sahi? Bunca zamandır neye inandım? Bir hiçliğe mi yoksa hiç olamayacak kadar gerçekliğe mi? Öyle bir hissin ki kanser gibi. tüm bedenimi yitiriyorum.

[soluyorzihnim]

keşke benim de karşımda her zorluğa rağmen dimdik duran ve beni sevebilen biri olsaydı. insan tek başına dağ olamıyor bazen.

[soluyorzihnim]

çocukken dizlerimdeki kan canımı zerre acıtmazdı. artık çocuk değilim. dizlerimde kan yok ve canım bin kat daha fazla acıyor.

[soluyorzihnim]

bu yokuş seni yordu biliyorum ama elini tuttuğum için beni neden vurdun

[soluyorzihnim]

Neye üzülsem hep aynı şeye ağlıyormuşum gibi.