sofiazour-blr

[sofiazour-blr]

Σεβασμός

Γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, ό,τι ωραίο έχει το δείχνει σε αυτόν που πρέπει, όχι σε όλους!

[sofiazour-blr]

Αφού ήθελε να φύγει άφησε τον.

Ο χρόνος θα τα δείξει ολα.

[sofiazour-blr]

Ηταν γραφτό να γίνει, είπες. Ίσως τίποτα δεν είναι γραφτό, κι όλα ορίζονται από τις πράξεις μας, όμως συχνά οι άνθρωποι φοβούνται να παραδεχτούν ότι δεν προσπάθησαν και αρκούνται σε βολικές δικαιολογίες.

[sofiazour-blr]

«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω... Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή... Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις... Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα "βάρος", έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να "πεθάνω"... μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοί��ω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου...»

-respect!

[sofiazour-blr]

Τρία χρόνια...

Η ώρα 1:49 κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι τι πήγε στραβά και καταλήξαμε έτσι. Εμείς. Δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και αγάπησαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Εσύ τωρα κοιμάσαι. Δεν νιώθεις λυπημενος, ούτε θυμωμενος ,ούτε μόνος. Δεν νιώθεις τίποτα.  Ξέχασες εμάς και δεν ξέρω γιατί. Καθένας πονάει μόνος του,την χαρά την μοιράζεσαι τον πόνο όμως δεν μπορείς να τον μοιραστείς,μακάρι να μπορούσες να νιώσεις έστω και λίγο,τον πόνο. Αλλά ξέρω,όλοι ξεχνάνε ,όλα ξεχνιούνται,προσαρμόζεσαι.Σου ήταν πολύ εύκολο να φύγεις όμως η απουσία σου βρίσκεται όπου κι αν κοιτάξω. Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία ίσως να μην μπορούσε να ζήσει κάπου αλλού.Θέλω να μεθυσω για πάρτη σου μέχρι να ξερασω όλη την αγάπη που ��ίχα  να σου δώσω.υποφέρω,υπεφερα. Κουράγιο έλεγα θα περάσει,τίποτα λιγότερο από τα πάντα.. ήθελα να είμαι ο άνθρωπος σου όχι μια ξένη. Σκέψου όμως,πόσες φορές σε έκανα να γελάς και πόσες φορές σε εκανα να κλαις; βαλτα κάτω και δες αν αξίζει η όχι,κι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, σε ποιανεις αγκαλιά Θα τρέξεις; μην ξεχνάς εύκολα! Δεν μετανιώνω για τις στιγμές δίπλα σου γιατί διαολε τότε  ήσουν ακριβώς ότι ήθελα και ας τα διέλυσες όλα οδηγώντας με έτσι στην καταστροφή και την παράνοια.Εκανες τις πεταλούδες που φτερούγιζαν στο στομαχι μου να γίνουν μέλισσες και να τσιμπουν την καρδιά μου. Μα πως ; τα μάτια μου δεν δακρυζουν πια, ούτε μια σταγόνα δεν πέφτει από αυτά,από μέσα μου όμως κλαίω, η ψυχή μου είναι που έχει ματωσει αλλά ας μην γελιομαστε. Αν ήθελες θα έστελνες ή θα έπαιρνες ενα τηλέφωνο. Δεν έστειλες. Δεν πήρες. Δεν ήθελες! Κι αν θέλεις να με μισησεις καντο αλλα για τον σωστό λόγο. Ήμουν τρελή για σένα. Σιχαθηκα όμως όλα τα δήθεν. Λέξεις στιγμής με συνέπειες διάρκειας. Με έκανες να μην αντέχω μακριά σου και μετά έφυγες…τον εαυτό μου μισώ όμως περισσότερο που δεν κατάφερε να σε κρατήσει,ήμουν λίγο τελικα,όλα μάταια όμως… τι έκανα λάθος; μερικές αναμνήσεις άξιζαν καλύτερο μέλλον… έρχεται όμως μια στιγμή που μόνη λύση είναι να μείνεις μακριά από όλους και απ όλα, να αφήσεις πίσω σου όσα σε πλήγωσαν και να κρατήσεις μόνο τις ωραιες στιγμές η ίσως ούτε κι αυτές μήπως και καταφέρεις να να συμπληρώσεις τα σπασμένα σου κομμάτια, ήρθε ο καιρός… σε αγάπησα και σε αγαπάω εσύ απλά έχασες κάποια που θα έδινε και την ζωή της για σένα…καληνύχτα (ΙΟΎΛΙΟΣ 2016)

[sofiazour-blr]

Δεν μπορείς να την εξηγήσεις.. Νομίζεις ότι είναι καθώς πρέπει κορίτσι αλλά μόλις την γνωρισεις συνειδητοποιείς ότι είναι τα πάντα.. Είναι τρελή είναι αστεία είναι ειλικρινής και πότε δεν ξέρεις ποια θα είναι η επόμενη της κίνηση.

(via cantgetmy-shit-together)

[sofiazour-blr]

Μακάρι να καταλάβαινες...

Ορισμένες φορές συμπεριφερομαστε στους ανθρώπους που αγαπάμε με τον χειρότερο τρόπο...εγώ φταίω για όλα αυτά που έχεις παθει; εγώ φταίω που πονάς; εγω φταίω που ο μπαμπάς σου δεν είναι Καλα; εγώ φταίω που λείπεις στον αδερφό σου και όλη μέρα είναι χάλια; για όλα εγώ; ακόμα για πράγματα που είναι αδύνατο να ανακατευτω; μα ναι στο μυαλό σου η Σοφία είναι το θύμα η Σοφία φταίει για όλα στην σ Σοφία θα μιλάω όλη μέρα χάλια για να της χαλάω την διάθεση...η Σοφία είναι εκεί για μένα αυτή θα την πληρώνει...δεν έκατσες ακόμα ούτε μια στιγμή να σκεφτείς τι κάνει αυτή η Σοφία...πως περνάει την μέρα της τόσες ώρες σπίτι ας δείξω λίγο ενδιαφέρον στην κοπέλα μου...ας ακούσω για λίγο την φωνή της να δω αν είναι καλά...ας δω λίγο το πρόσωπο της που έχω να την δω 1 μήνα τώρα....να δω αν σίγουρα είναι καλά όπως λέει...όμως ναι δεν ζήτησε ποτέ πολλά μονάχα λίγο παραπάνω ενδιαφέρον...ένα ρημάδι σε αγαπάω να λες και μια καληνύχτα που και που αλλά ξέρω αυτά είναι για τους φλωρους...το να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι ντροπή...ντροπή είναι να το παίζεις σκληρός και να γαμας την ψυχολογία των άλλων....χαίρομαι τόσο πολύ όταν μου στέλνεις μήνυμα αλλά ξέρω ότι είναι η ίδια καθημερινή ρουτίνα...ο Γιάννης είναι πιεσμενος κάποια στιγμή θα είναι καλά...είναι δύσκολο αυτό που περνάει...και είμαι εδώ..είμαι εδώ και το ξέρεις...αλλά κοίτα.. κοίτα εμένα είμαι εδώ δεν είμαι αόρατη...γιατί έτσι νιώθω...δεν έχεις ποτέ Χρόνο για μας όλο δεν μπορώ ακούω...κάνω υπομονή γιατί θέλω και σε αγαπάω αλλά σκέψου λίγο έστω για μια φορά εμάς...εμένα...

[sofiazour-blr]

Οι σχέσεις εξ αποστέσεως...

Οι σχέσεις εξ αποστάσεως δεν είναι στρωμένες με ροδοπέταλα. Δεν είναι μόνο εκείνο το ρομαντικό κλισέ των ταινιών οπού αγόρι αγαπάει κορίτσι και τελικά κάποιος από τους δύο τρέχει πίσω από τον άλλον με αποκορύφωμα ένα καυτό φιλί στο gate του αεροδρομίου.

Θέλουν θυσίες και μάλιστα πολλές, Οι μεγαλύτερη από αυτές; Η αποδοχή του ότι δεν πρόκειται να έχεις το άτομο σου κάθε μέρα δίπλα σου. Δεν έχεις την πολυτέλεια να ξυπνάς κάθε πρωί και στην άλλη πλευρά του κρεβατιού να σε περιμένει ένα γλυκό χαμόγελό ή μι�� μισοξυπνημένη αγριόφατσα. Μόνος σου θα ξυπνήσεις και πάλι μόνος σου θα πέσεις το βράδυ στο κρεβάτι. 

Όσο για τις βόλτες έξω τα σαββατοκυριακά μάζι ακόμη και σε αυτές σου βάζει ρήτρα η απόσταση. Οι πιο τυχεροί αυτοί που μένουν μια δυο πόλεις μακριά από το ταίρι τους θα κατορθώσουν να το κάνουν πραγματικότητα αυτό όσα περισσότερα σαββατοκύριακα μέσα στο μήνα μπορούν.

Οι άλλοι όμως (βλέπε την αφεντιά μου) που μέχρι και διαφορά ώρας έχουν με τον άνθρωπό τους δεν θα το κατορθώσουν αυτό. Θ σβήνουν με προσμονή τις μέρες στο ημερολόγιο ώσπου έστω και για λίγες μέρες να ζήσουν και αυτοί αυτό που όλοι οι άλλοι έχουν ως δεδομένο. Χρόνο με το άλλο τους μισό.

Θα μου πεις τώρα βέβαια γιατί λοιπόν να κάνεις μια τέτοια σχέση αφού είναι τόσο δύσκολη. Γιατί αξίζει θα σου απαντήσω δίχως δεύτερη σκέψη. Γιατί ο άνθρωπος αυτός που έχεις στο πλευρό σου πρέπει να σημαίνει πολλά για σένα για να κάνεις αυτήν την τόσο μεγάλη παραχώρηση για να είσαι μαζί του. Γιατί τίποτα δε συγκρίνεται με το συναίσθημα της ανυπομονησίας μέχρι την επόμενη συνάντηση και το κυριότερο ακόμη γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Γι’ αυτή τη σχέση καλείσαι να παλεύεις κάθε μέρα από την αρχή. 

Και θα πέσεις και  θα σηκωθείς, και θα θελήσεις τον άλλον δίπλα σου και δε θα του το πεις. Απ όλα έχεις ο μπαχτσες. Όμως ακόμη και αν πέσεις κάτω όσο μακριά σου και να είναι ο άλλος θα σε σηκώσει πάλι ψηλά με όποιο τρόπο μπορεί και αν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο και θα έρθει στο πλευρό σου.

Το μόνο που ζητάει και εκείνος από έσενα είναι να είσαι εκεί. Να του θυμίζεις που και που πόσο τον αγαπάς γιατί καμιά φορά η απόσταση τον γεμίζει αμφιβολίες. Και να κάνεις όνειρα μαζί του. Γιατί κακά τα ψέμματα οι σχέσεις εξ αποστάσεως τις περισσότερες φορές είναι σχέσεις προοπτικής. Δεν μπαίνεις σε μια τέτοια σχέση αν δεν βλέπεις μέλλον με τον άλλον. Ξεπέτες υπάρχουν παντού δε χρειάζεται να κοιτάξεις μακριά ο έρωτας όμως θέλει περισσότερο ψάξιμο!

Γι αυτό λοιπόν μη βάζετε σύνορά στον έρωτα. Γιατί η απόσταση μπορεί να είναι φαινομενικά μεγάλο εμπόδιο αλλά αν ξεπεραστεί έχει πάρα πολλά να προσφέρει.

Αξίζει μια προσπάθεια!

[sofiazour-blr]

Πλατεία Κάνιγγος. Χτυπάει ένεση σε μια άκρη. Στέκομαι από πάνω του.

- Τι λες, θα τα καταφέρεις να ζήσεις; - (Σηκώνει αργά το κεφάλι του). Προσπαθώ ρε φίλε, προσπαθώ… (Αργή είναι και η ομιλία του). - Εγώ λέω ότι θα πεθάνεις. Και σύντομα μάλιστα. - Το ξέρω ρε φίλε, αλλά τι να κάνω… δεν έχω που να πάω… τι να κάνω… καταστράφηκα. - Πώς σε λένε; - Παύλο. - Σκύψε το κεφάλι σου Παύλο να μην φαίνεσαι, να σε πάρω μια φωτογραφία, να δουν την κατάντια σου μπας και σώσουμε κανά παιδάκι. - Πάρε με ρε φίλε, πάρε με… μακάρι να σωθούν τα παιδάκια, μακάρι μακάρι μακάρι…

Μακάρι.

(Εικόνες καθημερινές, που τις έχουμε ξαναδεί δω και κει. Δεν συγκινούν πια κανέναν. Αν δεν δεις την εικόνα μπροστά στα μάτια σου, αν δεν μιλήσεις με αυτά τα ναυάγια της ζωής, αν δεν αντικρίσεις στα μάτια τους το θάνατο που ζυγώνει, δεν θα καταλάβεις τίποτα. Αγκαλιάστε τα παιδιά σας. Το έχουν ανάγκη. Το φέισμπουκ, η καφετέρια και η καριέρα, μπορούν να περιμένουν. Αυτά όχι.)

Μου ζήτησε χρήματα (γιατί «πεινάω μετά τη δόση ρε φίλε»). Του έδωσα. Ναι ξέρω, “θα πάει να αγοράσει την επόμενη πρέζα”. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Πόνταρα στο ναι της πείνας. Κάπου εκεί ένας μαγαζάτορας απ’ απέναντι με είδε με τη μηχανή και άρχισε να βρίζει «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι φωτορεπόρτερ… εκμεταλλεύεστε τον ανθρώπινο πόνο» και τα γνωστά. Δεν έδωσα σημασία στον “αλληλέγγυο”. - Τον ξέρεις Παύλο; - Πώς δεν τον ξέρω… αφού εδώ είμαι κάθε μέρα. - Ένα π��άτο φαί σού έχει δώσει ποτέ να φας; - Έξυπνος φαίνεσαι… μη μου λες μαλακίες.

…………

[sofiazour-blr]

Ξέρω πώς είναι, το έχω περάσει κι εγώ· χωρίζεις, κάνεις τη ζωή σου, ξενυχτάς με φίλους, με γκόμενες, με τυχάρπαστους κι ορκίζεσαι πως δεν υπήρξες ποτέ καλύτερα. Το λες όταν δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν για το πού είσαι και τι κάνεις, το λες όταν ξυπνάς το πρωί με γκόμενες που δε θα γυρνούσες να κοιτάξεις στο φως της μέρας και τ’ ορκίζεσαι κάθε που κάποιος φίλος σου δεν παρευρίσκεται στο γήπεδο επειδή τον έπρηζε η δικιά του. Δεν έχεις ανάγκη, το λες και το χαίρεσαι κι ούτε σε νοιάζει τι κάνει εκείνη. Ησύχασες, ξέγνοιασες, πώς το λένε; Καλά να είναι όπου είναι και να μη σου γράφει. Έτσι δεν έλεγες; Έτσι έλεγα κι εγώ κάποτε, τα ξέρω, δε σε παρεξηγώ, αφήνω μόνο την τραγική ειρωνεία να μας δείξει το μεγαλείο της. Δεν την έχεις ανάγκη μέχρι να τη δεις με άλλον. Πόσο βάρβαρα σε χτυπάει στα μηνίγγια αυτή η εικόνα, ε; Πόσο άτσαλα συνειδητοποιείς πως τα δεδομένα σου δεν είναι πια και τόσο δεδομένα; Πόσο τσαλακώνονται οι αναμνήσεις σου, πόσο τέλος αντέχεις; Και πόσο πιο όμορφη σου μοιάζει τώρα που της κρατάει άλλος το χέρι, ε; Άστο φίλε μου, το ξέρω, το έχω περάσει κι εγώ. «Να προσέχεις» της έγραψες στο μήνυμα κι ας ήξερες πως πλέον κοιμάται με άλλον. Δεν το άνοιξε, εγώ όμως το είδα. Την είχε πάρει ήδη ο ύπνος και δε θ’ άφηνα τίποτα να την ξυπνήσει. Πάλεψα πολύ για να μη με φοβάται, πάλεψα πολύ για να κοιμάται ήσυχη χωρίς να την τινάζουν οι εφιάλτες κι οι ανασφάλειες που της φόρτωσες. Όχι, δε θα ξυπνούσε τώρα, θα το έβλεπε το πρωί κι ας μπήκα στον πειρασμό να το σβήσω. Θα το δει όταν ξυπνήσει γιατί δε μου επιτρέπεται να μην της αφήσω την επιλογή. Θα το ανοίξει και θα νιώσει το τσίμπημα που αρμόζει σε ένα τέτοιο μήνυμα, θα πάρει και το αίμα της πίσω για όλη την αδιαφορία που την τάισες όσο η αναμονή της για μια πιθανή επιστροφή σου δε σου κέντριζε το ενδιαφέρον. Τότε που για κάποιο λόγο που τώρα δε θυμάσαι, το κορίτσι μου σου έμοιαζε μακρινή ανάμνηση. Θα την αφήσω να το δει επειδή ξέρω πως –είτε μου το πει είτε όχι– μετά την ανάγνωση της θλιβερής αυτής γραμμής σου θα χωθεί στην αγκαλιά μου και το βράδυ θα την ξαναπάρει ο ύπνος όσο γαλήνια της αξίζει. Θα σε αφήσω να κάνεις το κομμάτι σου γιατί σου χρωστάω χάρη και δεν έχω άλλο τρόπο να σου το ξεπληρώσω· σου χρωστάω χάρη που την άφησες, καθώς αυτό το κορίτσι έκανε τη ζωή μου ομορφότερη, όσο κι αν με παίδεψε μέχρι να της μαντάρω τις πληγές. Άξιζε όλη την προσπάθεια του κόσμου και σε αυτό συμφωνούμε πλέον νομίζω, έτσι δεν είναι; Μη με προκαλέσεις παραπάνω όμως, σε παρακαλώ. Κάθισε ήσυχος στην επιλογή σου, στα ξενύχτια σου και τα κατορθώματα που τόσο καιρό της μόστραρες χωρίς να σε νοιάζει πόσο την πόναγες και μη συνεχίσεις με τις μεγαλοψυχίες. Αν ήθελες όντως να είναι καλά, ας στεκόσουν στο πλάι της όπως της άξιζε κι ας την πρόσεχες εσύ. Να κρατούσες το χέρι της και να το πάλευες μέχρι τέλους, έστω μέχρι εκεί που άντεχες. Να την έσφιγγες, ν’ ανεχόσουν τις παραξενιές της, να την ένιωθες αντί να την κατηγορείς για κάθε αντίδρασή της που δεν καταλάβαινες επειδή ήσουν ανίκανος να κατανοήσεις πόσο το πάλεψε για να μη σε χάσει. «Να προσέχεις» της έγραψες κι εγώ το κοιτάζω και γελάω με την αφέλειά σου. Άραξε φίλε μου και μην ανησυχείς· τώρα την προσέχω εγώ.

..τωρα την προσέχω εγω.! (via faynikollove)

[sofiazour-blr]

00:37

Κάποιες στιγμές όπως τώρα κάθομαι και σκέφτομαι: άραγε με σκέφτεται;σκέφτεται τι κάνω;πως είμαι; αν του λείπω έστω και λίγο; Η αλήθεια είναι πως εμένα μου λείπει,αυτό είναι που πονάει πιο πολύ. Στις μέρες μας βρίσκεις δύσκολα έναν άνθρωπο ο οποίος θα έκανε τα πάντα για σένα ακόμη κι αν εσύ του είχες φέρθει με τον χειρότερο τρόπο εκατοντάδες φορές. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που θα επιμένει και θα προσπαθεί μέχρι τελευταία στιγμή να σε κάνει να πιστέψεις τι πραγματικά αξίζεις. Μου πρόσφερε αγάπη, ζεστασιά, με έκανε να νιώσω ευτυχισμένη με τις μικρές του πράξεις που για μένα άξιζαν όλα τα αστέρια του ουρανού! Μου λείπεις γαμωτο 💔

[sofiazour-blr]

Γελάω πολύ ακόμα και για ηλίθια πράγματα,ίσως γιατί βαθιά μέσα μου είμαι στεναχωρημένη. Κοιμάμαι πολύ,ίσως γιατί νιώθω μόνη. Δεν μπορώ να κλάψω,ίσως γιατί είμαι πολύ αδύναμη. Κάνω τον καραγκιόζη στην παρέα,ίσως γιατί δε θέλω να δείξω το ευαίσθητο σημείο μου. Ναι,ρε,είμαι εγωίστρια.Αλλά εσύ περνάς καλά!

[sofiazour-blr]

Άσχημο ξύπνημα!

Ηταν η χειρότερη απάντηση που έχω δώσει και ειδικά ημέρες Χριστουγέννων. Δεν ήθελα να απαντήσω έτσι αλλά ήταν αυτό το άσχημο πρωινό ξύπνημα που έχω καθημερινά…θέλω να μου πεις πως ήταν το 2015 για σένα τίποτα παραπάνω μόνο αυτό γιατί για μένα δεν ήταν άσχημο. Είχε κάτι χαρές και αρκετές λυπες. Άφησα πολλά πίσω μου συναισθήματα, αντιλήψεις μέχρι και ανθρώπους. Μερικούς τους θέλω πίσω άλλους όχι και τόσο. Άλλοι μου λείπουν σε άλλους λείπω. Γνώρισα και καινούργιους, συνάντησα παλιούς. Έκανα νέες φιλίες και γνώρισα νέους έρωτες. Πήγα σε μέρη που δεν είχα ξαναπάει μην φανταστείς τίποτα τρομερό. Πάει κι αυτός ο χρόνος θα φύγει και θα φύγουν μαζί του κομμάτια μου, αναμνήσεις μια ολόκληρη ζωή. Μα έτσι είναι ο καιρός αλλάζει μας αλλάζει…γι αυτό σου εύχομαι μικρέ πρίγκιπα αυτός ο χρόνος που θα έρθει μόνο χαρές να σου φέρει, η ευτυχία να είναι κυρίαρχη στην ζωή σου, να είσαι πλάι σε ανθρώπους που σε αγαπούν και φροντίζουν και που θα έκαναν τα πάντα για σένα. Καλά Χριστούγεννα 🎄

[sofiazour-blr]

It's all about rain 💧💧💧☔

[sofiazour-blr]

Και γιατι το λενε καλοκαιρινο ερωτα; Ας το πουνε κατευθειαν φθινοπωρινη καταθλιψη

(via chaos-kai-erwtas)

[sofiazour-blr]

Αυτό που χαρακτηρίζει τις μεγάλες αγάπες είναι ότι δε σβήνουν ποτέ. Πάντα ένα κομμάτι θα μένει μέσα μας και θα μας θυμίζει πως κάτι υπήρχε. Όλα αυτά τα προδίδουν τα βλέμματα, γιατί με το που συναντιούνται καταλαβαίνεις τον έρωτα που κρύβουν. Η αγάπη δε χάνεται βλέπεις .. Τα δυνατά συναισθήματα μένουν. Κανείς δε πρόκειται να σε αντικαταστήσει στη ζωή μου. Ήσουν ο ένας ο μοναδικός. Κανείς δεν είναι σαν και εσένα και κανείς δε θα γίνει ποτέ σαν και εμάς.

(via the-perfection-maria)