siyahvegriofficial-blog - Tumblr blog

[siyahvegriofficial-blog]

Benim adım Gri.Bıkkınlık mı bitkinlik mi bilemiyorum.Saat 17:00.Elini yüzünü yıkamadan bi sigara yakmak.Bizim her zamanki menüden yedim yine ya.Standartların dışına çıkmadım.Bu sefer kahve içiyoruz.Gün batarken yavaştan camdan dışarısını izleyip bunları yazmaya karar verdik.Biraz ADOS biraz İNDİGO ve 5 6 tek sigara.Aslında birimiz hareketli şehir yaşantısında boğulmuş birimiz sessiz ve karanlık küçük bir kasabanın sokaklarında.Nasıl tanıştığımızı bile hatırlamıyoruz.Tek bildiğimiz aynı bokun laciverdi olduğumuz.Aynı tür müzikler,aynı içkiler,aynı kadınlar.Kimsenin göremediği o küçük ayrıntıları farkedenlerdeniz.Sigarayı yakıp dumanını slow motion izleyenlerden.Sanki saat ve gün yok gibi.Siyah değil bu beyaz da değil galiba.Bu tam olarak gri.Boşluk işte bomboş.Hiç bir yere ait olmamak bu.Yarın veya öbürgün yok.Hiç bilmediğimiz bir yerde neden yapıyoruz diye sormadan bir şeyler yapmak.Sebepsizce duvarlara bakmak ve durulmak.Hiç bir işe yaramıyoruz galiba ya.Neden geldik bu amınakodumun yerine.Bir şeyler kaybettik ama nerede buluruz bilinmez.Aramıyoruzda.Eskisi gibi hiçbir şeyden tat alamıyoruz.Sadece sigara ve alkol.Bir yapboz düşünün.1000 parça.Birileri hayatıma girip parçaları tamamlamaya çalışıyor.Tam bitti tamamladım derken bir kaç parçanın eksik olduğunu anlayıp her şeyi rafa kaldırıp gidiyor.Tekrar parçalıyor.Eksikliklerle yaşamaya alıştım artık.Aramıyorum,sormuyorum,merak etmiyorum.Bir hissi tam olarak yaşayamıyorum.Bu yüzden köprülere şehirler kurdum.Çünkü ne olduğum yerde kalabilir ne de tam anlamıyla karşıya geçebilirdim.Siyah var işte bizim.2 boş adam devam ediyoruz.Güldüğümüz günler sınırlı.Ağlayamıyoruz da.Bayat balık gibi bakmaya devam.Her akşam içip geçmişi anmak rutinimiz.Paramız hep biter ama bir yolunu bulur eskisi gibi devam ederiz.Bu ara okula gitmeye çalışıyoruz ama başaramıyoruz.Düzelicek ya her şey düzelicek.Ama biz görürmüyüz bilemiyorum.

[siyahvegriofficial-blog]

Benim adım Siyah.Güneş insanların diğer yarısına güne başlamaları için çağrı yaparken,ben öteki tarafta insanlara rahatlamanın,uyumanın yada hata yapmanın zamanı geldiğinin işaretini veriyorum. Hiç bir umudum, ileriye dönük planım yok.Geleceğim zifiri karanlık.Sadece günü kurtarıyorum,Hiç birşeyden keyif almıyorum.Bildiğim tek renk siyah.Ne kadar günah varsa hepsini tenimde saklıyorum. Yazmaya başlama hikayem aslında biraz komik.Gri diye bi arkadasım var benim.Renkli şeylerden nefret ettiğim kadar nefret ettiğim birşey var :Pazartesi.Gride hiç sevmez aslında. Gerçi artık gün, saat kavramımızı kaybettik hiçbir şeyin farkıdna değiliz. Geceden bir kaç bira yuvarlıyıp transit geçmeyi dedik bu günü ama olmadı.Akşamdan kalma bir şekilde aksamustu 5 te uyandık.Yemek müzik derken oyalandık.Gerçi yediğim yemekten bile tat alamıyorum ya,orası ayrı. Sadece hayatta kalmak için yemek yiyorum,onu da çok istediğim için değil.Sadece açlıktan ölmüş olmamak için.Siyah açlıktan öldü densin istemem,ölümüm yine karanlıktan olmalı. Günahlarımdan olmalı.Sonra oturup kahve sigara falan derken kendimizi bu işi yapma fikrinin içinde, hatta kitap ismi ararken bulduk.Bunun sonucunda siz belki hiç bitmeyecek bu paçavraları okuyorsunuz yada sizden, senden başka kimsenin okumayacağı. Tek aktivitemiz alkol.O da tat vermiyor artık,sadece kafamı tırmalayan düşüncelerimden uzaklaşmak,gerçek hayattan uzaklaşmak için alıyorum.Onun dışında şeyleri de denedim.Uyuşturucu kullanmıyorum artık 1 yada 2 ay oldu.Aslında arada arıyorum alkolun yeterli olmadıgı durumlarda.Ama gri pek sıcak bakmıyor bu konuya.Gerçi hangisini kullanırsak kullanalım sabah uyandıgımız da boğulmayı başaramadığımız aynı okyanusun içinde kulaç atarak,hiç olmayan bir adayı arıyoruz. Tek kurtuluşum sanırım bu içinde ne oldugundan emin olmadıgım kafayı golf sopasıyla dağıtmak ve içinde beni hiçbirşey hissetmeyecek bir makine haline getiren şeyi bulmak.