siirmiir

[siirmiir]

[siirmiir]

"Unutmak değil belki ama hatırlamamak mümkün." Kelebeğin Rüyası

[siirmiir]

Bir Veda Havası

Vakit tamam... Seni terk ediyorum.

O bütün alışkanlıklardan

Ve bütün sıradanlıklardan öteye,

Yorumsuz bir hayatı seçiyorum.

Doyamadım inan,

Kanamadım sevgiye...

 Korkulu geceleri sayar gibi,

Deprem gecesinde bir yıldız,

Birdenbire kayar gibi;

Ellerim kurtulacak ellerinden,

Bir kuru dal, ağacından

Çatırdayıp kopar gibi...

 Aşksa bitti...

Gülse, hiç dermedik.

Bul kendini kuytularda, hadi dal!

Seninle bir bütün olabilirdik...

Hoşça kal gözümün nuru,

Hoşça kal...

 Vakit tamam... Seni terk ediyorum.

Bu, kırık ve incecik

Bir veda havasıdır.

Tutuşan ellerimden

Parmak uçlarına değen sıcaklık,

İncinen bir hayatın yarasıdır...

 Kalacak tüm izlerin hayatımda.

Gözümden bir damla yaş,

Sızlayıp resmine aktığında;

Bir yer bulabilsem keşke

Bir yer, seni hatırlatmayan;

Kan tarlası gelincik şafağında...

 Ölümse, korktun.

Savaşsa, hep kaçtın...

Vur kendini kuşkularda, hadi al!

Sen bir suydun oysa,

Sen bir ilaçtın...

Hoşça kal canımın içi,

Hoşça kal…

Yusuf Hayaloğlu

[siirmiir]

Eski Avluda

Bir çiçek açtığında Bir eski avluda Diyor ki; Çalıda sarı bir çiğdemim ben Ve senin çok eski cümlen.

Sen otursan, gitmemiş ki! olsan Ben sana bir eski Endülüs avlusu İstersen serin bir Portofino getirsem Ya da Yedigöllerin yedisini birden.

Bir çiçek açtığında Bir eski avluda Diyor ki;

Her şey çok eksik ve neredeyse yok gibiyken Buldum buluşturdum kendime geldim Tek eksik sensin! İncecik, çilli bir dille sen de gelsen.

Ben sana kırmızı kiremitli bir çatı Begonviller ve bir mavi kapı Ve illa amansız bir avlu getirsem.

Dünya soğur, akşam serinlerken, Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok. Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim, Ve işte en geniş cümlem:

İçimi açtım sana. İçini açmak için.

[siirmiir]

BEN BİR EYLÜL, SEN HAZİRAN

Bir eylüldü başlayan içimde,

Ağaçlar dökmüştü yapraklarını,

Çimenler sararmıştı,

Rengi solmuştu tüm çiçeklerin.

Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı,

Katar katar gidiyordu kuşlar uzaklara,

Deli deli esiyordu rüzgâr,

Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa,

Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar..

 Neydi o bir zamanlar

Sevmişliğim, sevilmişliğim?

O heyheyler, o delişmenlikler neydi?

Ne bu kadere boyun eğmişliğim,

Ne bu acıdan korlaşan yürek,

Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım.

Önümdeki dizboyu karanlıklar da ne,

Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım..

 Beni kötü yakaladın Haziran,

Gamlı, yıkık Eylül sonuma

Bir ilk yaz tazeliği getirdin,

Masmavi göğünle,

Cana can katan guneşinle.

Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime,

Çiçekler açtı dokunduğun,

Çimler büyüdü yürüdüğün

Ve güller katmer katmer oldu güldüğün yerde..

 Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi,

Öldürdüğün yemişlerin ağirlığından

Dallarım yere değiyor,

Güneşi batmadan saçlarının,

Bir dolunay doğuyor bakışlarından.

Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma,

Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık,

Başım dönüyor, off başım dönüyor yaşamaktan,

Ölebilirim artık..

 Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse,

Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma.

Baksana; parmak uçlarım ateş,

Lavlar fışkırıyor gözbebeklerimden,

Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan

Benimle meydan oku her çaresizliğe,

Benimle uyu, benimle uyan,

Birlikte varalım onüçüncü aylara,

Ben bir Eylül, sen Haziran...

[siirmiir]

Firar

Bir sihir gibiydi şehre inerken gece

Mektubun güvercin oldu vardı gizlice

Gel diyor, geç olmadan gel, geçiyor yıllar

Böyle başladı, dönülmez bu müthiş firar

 Mademki yeminimiz var, madem aşk mukadder

İşte geldim, bilmesinler yarına kadar

Bil ki artık dönüşüm yok, gitti son vapurlar

Sakla beni, bulmasınlar sabaha kadar

 Belki herkesin dilinde şimdi bu firar

Belki verildi kararım, şimdi yoldalar

[siirmiir]

Senfoni

Önce sesin gelir aklıma

Çaresiz kaldıkça hep seni düşünürüm

Güzel olan, dolgun başaklardaki sarışın sevinçli

Sonra cumartesi günleri gelir

Sonra gökyüzü gelir hemen kurtulurum

Bir yağmur yağsa da beraber ıslansak.

 Kırk kere söyledim bir daha söylerim

Savaşta ve barışta, karada ve denizde,

Düşkünlükte ve esenlikte

Zamanımız apayrı bize göre

Yan yana olduk mu el ele

Aç kalsak ağlamayız biliyorum.

 İçim güvercinleri okşamış gibi rahat

Sen yanımdayken ister istemez

Geniş meydanlarda akşam üstleri

Üst üste üç kere deniz, üç kere çınarlar.

 Sen yanımdayken ister istemez

Uzak ırmakları hatırlıyorum.

 Ara sıra düşmüyor değil aklıma

Yabancı kadınların sıcaklığı

Ama Allah bilir ya, ne saklıyayım

Yanında ihtiyarlamak istiyorum...

Turgut Uyar

[siirmiir]

Eylül

eylül! daha çocukluğumdan beri size bakardım ben bir yazın azalmakta olan sözcüklerinden nasıl da ansızın sökülürdünüz bahçelerle ve kül dolardı içim...eylül! eylül! kırılgan mevsim! cam hançeri güzün dağılırdı kalbimde birden gecenin ve gündüzün perdesiyle örtülürdünüz tenhâyla ve tül dolardı içim...eylül! eylül! unuttum sizi dağ kızarır yol sararırdı ve ben dönüşlere bakardım o amanvermez belleğin paramparça güldüğüydünüz aynalarla ve gül dolardı içim...eylül!

                      Hilmi Yavuz

[siirmiir]

Kaçak ve Anne

Uçtum ateş üstüne, dağlansın diye sızım

Sorma halim ne olur, yoruldum anlamsızım.

Yağmur doldu içime, açım sigarasızım

Uyuyor musun anne ben geldim, vefasızın.

 Suç oldu suç üstüne, her şarkım her yazım

Vuruştum türkülerle, kanla beslendi sazım.

 Bir rüzgârın önünde, kaçağım kuralsızım

Duyuyor musun anne, yalnızım çok yalnızım.

Ah dalsam dizine, uyusam doymaksızın

Sabah olmasa gece, kaçmasam dermansızım.

 Sür beni gül yüzüne, gitsem de kalsın sızım

Ağlıyor musun anne, gidiyor hayırsızın.

Yusuf Hayaloğlu

[siirmiir]

Oğul

Anne ben geldim, üstüm başım

Uzak yolların tozlarıyla perişan

Çoktan paralandı ördüğün kazak

Üzerinde yeşil nakışlar olan.

 Anne ben geldim, yoruldum artık

Her yolağzında kendime rastlamaktan

Hep acılı, sarhoş ve sarsak

Şiirler çırpıştıran bir adam.

 Kurumuş kuyunun suyu, incirin

Sütü çoktan çekilmiş

Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi

Ayrıkotları, dikenler bürümüş.

 Kapıdaki çıngırak kararmış nemden

Atnalı ve sarmısak duruyor ama

Oğlum, mektup yaz diyen

Sesin hâlâ kulaklarımda.

 Anne ben geldim, ağdaki balık

Bardaktaki su kadar umarsızım

Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?

Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın…

                                               Ahmet Erhan, 1982

[siirmiir]

"Ama artık gitmek geliyor içimden.

Bir sabah masmavi bir bulutun peşinden,

dönüşü olmayan yerlere."

Ataol Behramoğlu

[siirmiir]

Sürgün Acısı

Tarifi imkânsız acılar içindeyim

Gurbette akşam oldu yine rüzgâr peşindeyim

Yurdumdan uzak yağmurlar içindeyim

Akşam oldu sürgün susuyor.

 Dönecekler bir gün

Al kırlara, bozkırlara güneşi sunacaklar

Yanacaklar, yanacaklar ama

Bir daha yalnız kalmayacaklar

İki gözüm kör olsun.

 Tarifi imkânsız sancılar içindeyim

Gurbette akşam oldu yine rüzgâr peşindeyim

Yurdumdan uzak yangınlar içindeyim

Akşam oldu sürgün ağlıyor...

[siirmiir]

Manolya

Bana biraz gökyüzü getir Tek bir kelime bile konuşmadan Suyun kıyısında durup Işaret ver kalbime Gözlerin hangi çiçekten renk almışsa Mecaz duruşuyla o dalga Beni de içine çağırsın Konuştukça azalıyor güzelliğim Dalından düşen bir yaprağın kaderini yaşıyorum Aynalar kırılınca Fotoğraflar da düşüyor suya Muğlak bir cümlenin peşine düşüp Üşüyorum Rüzgâra açık bir yanında oluyorum hayatın Merhametin, o ılık rüzgâr değmese yüzüme Elbet benim de kıyametim olacak Bedenimdeki dünya kokusu Kendime sapladığım bu bıçak bu ağrı Dışımdaki kalabalık içimdeki tenhalık Ne çok şey buluyor beni sen olmayınca… Bana kehanetler üzerine sorular sorma şimdi Sesim ki bir gölgenin rengine bürünüp Sana varlığını sunuyor Manolya! Yüz yıllık adresim Beni bana bırakma Bak, daracık merdivenlerinden çıkıyorum sarayına Düşebilirim sen olmasan Derin kuyulara Yeryüzü korkularına Ey bir yazın rüyasında Bir kere daha açan çiçek Her gölge varlığının esîridir Âşikâr kıl kendini Demli bir çay, biraz melâl Yetmiyor bu hayatı anlamaya Istersen çocuk olur Defne ağaçlarını düşünürüm Meleklerin yaprakları altında Gizli duruşlarıyla oldukları yerde Beni kimseler bulamaz Uyurum suların serin yatağında Istersen yolcu olurum dağlarında Kapında akşamları bürünüp sabahı beklerim Ey ay ışığı! Gökten bana bakan sûret Mürekkebi kurumadan şiirimin Bana bak Yeni açılmış bir güle benzesin yüzüm

Mustafa Özçelik

[siirmiir]

Ellerimde Bir Demet Karanfil

Her sabah Hayatın alışkanlıklarına karşı durarak En yakın ve uzak mesafeleri Birlikte tarayarak Başlarız güne

Aşk ve ölüm iki yanımızda durur birlikte ve iç içe yürürler hayatın yokuşlarında Biri sonsuza kadar alıngan Diğeri cesur

Sen meydanlarda büyümüş çocuk caddelerde ve sokaklarda her söze açık Bir yapraktın belki Esen rüzgarlarca kımıldayan Hava kararır ve gökyüzü Bütün yükünü boşaltırken üstümüze Unutulmuş bir zamandan Sesler ve sözler hatırlatan ellerinle Dikkatli ve tedirgin basıyorsun hayatın tuşlarına

Sen hangi aşkları içinde taşıdın da Şimdi ölümün Yorgun tayını gözlüyorsun

Kalabalıklardaydın sen Dudaklarında Başkaları için Sana ait olmayan Tebessüm provaları yaparken Ben seni Meydanlardan kitaplara çağırdım Antenler telefonlar zincirler tükenip biterken Toplu sesler çıkardım içimden Dağlarda yankılandı Meydanlarda uğuldadı da Sen duymadın

Sanki biz göçebeydik O insan bu insan Hepsinin içinden geçtik Duymadılar

Şimdi bize sunulan yırtık resimler Ve parçalanmış binlerce hayat Çok alıngan bir çocuk oluyor gökyüzü Dokunsan ağlayacak Kadınların Bir mendilde kalıyor gözyaşları

Sokaklar Bizden daha özgür ve telaşlı Bense Her şeye rağmen Ve herkese aykırı Ellerimde bir demet karanfil Yine sana geliyorum

Mustafa Özçelik

[siirmiir]

Hasret

Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,

belini sarmayalı,

gözünün içinde durmayalı, 

aklının aydınlığına sorular sormayalı,

dokunmayalı sıcaklığına karnının. 

Yüz yıldır bekliyor beni                                

                      bir şehirde bir kadın. 

Aynı daldaydık, aynı daldaydık.

Aynı daldan düşüp ayrıldık.

Aramızda yüz yıllık zaman,

                               yol yüz yıllık. 

Yüz yıldır alacakaranlıkta 

koşuyorum ardından.

Nâzım Hikmet - 6 Temmuz 1959

[siirmiir]

Haklısın. Ama sen hayatında hiç hata yapmadın mı?

Devlerin Aşkı, 1976

[siirmiir]

Sabiha: Her birimiz yolumuza gitsek? Halil: Yolumuz? Sabiha: Öyle... Halil: Birleşti biliyorum. Sabiha: Yok, birleşecek gibi değil. Seni tanıdıktan sonra anladım bunu. En iyisi seni hiç görmemek, hiç duymamak. Sevgi de yetmiyormuş, çok eskiden rastlaşacaktık...

Vesikalı Yârim, 1968