siiriistylish - Tumblr blog

siiriistylish · 6 years

Text

BREAKINGDOWN :CUTSCENE24

มือแกร่งเลิกชายเสื้อขึ้นก่อนถอดออกไปเผยให้เห็นลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันสวยงาม แก้มกลมร้อนไปหมดแล้วเพราะคนตรงหน้าช่างขยันทำให้จีฮุนเขินทุกทีเลยสิหน่า

“ อื้อ … ”

ริมฝีปากสีแดงระเรื่อถูกจู่โจมทันทีด้วยอวัยะวะเดียวกัน มือแกร่งลูบเอวบางพลางบีบเค้นเบาๆ ผิวกายขาวนวลที่นุ่มนิ่มและล��่นมือทำเอาควานลินอยากจะขย้ำให้แหลกคามือเสียจริงๆ

รอยมือแดงๆ ปรากฎขึ้นบนผิวขาวทันทีที่ถูกคนตัวสูงลากผ่านจนเจ้าตัวเล็กต้องสะดุ้งเป็นครั้งคราวเพราะบางครั้งร่างสูงบีบเค้นเนื้อนิ่มของจีฮุนแรงจนเกินไป ไม่ต่างจากตอนที่ใบหน้าคมซุกซบดูดเม้มเนื้อนวลตรงลำคอระหงของเขาเลย

ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามแนวฟันเมื่อเจ้าตัวเล็กแกล้งเขาด้วยการไม่เปิดปากให้ควานลินได้เข้าไปสำรวจ ได้ทีเลยต้องแกล้งคืนด้วยการย้ายมือจากเอวคอดมาสะกิดเม็ดบัวสีชมพูแทนจนได้ยินเสียงครางเล็กๆ ดังลอดออกมาและเป็นจังหวะเดียวที่ร่างเล็กเผลอปากพอดิบพอดี

เสียงเฉอะแฉะของน้ำหวานในโพรงปากดังก้องไปทั่วทั้งในห้องน้ำ ลิ้นอุ่นไล่ต้อนเกี่ยวพันลิ้นเล็กจนจีฮุนเริ่มหายใจไม่ออก

ยอมแพ้ราบคาบ

เพราะสู้ไม่ไหว …

คนตรงหน้าปรือตาฉ่ำน้ำขึ้นมองร่างสูงเมื่ออีกคนใจดียอมผละออกมาให้เจ้าตัวเล็กกอบโกยลมหายใจเข้าปอด ปากแดงบวมช้ำจนเขาอยากจะบดขยี้ลงไปอีกหลายๆ ครั้งอย่างไม่มีเบื่อ

เจ้าตัวเล็กทำให้เขากลายเป็นคนโลภ

อยากจะเก็บอีกคนไว้กับตัว ไม่ให้หนีไปไหนที่ไกลจากเขาอีกเลย

“ อ้ะ … ” ขนาดเนื้อขาวตรงลำคอระหงยังไม่รอดพ้นริมฝีปากร้ายกาจนับประสาอะไรกับแนวไหลปราล้าสวยและแผ่นอกขาวบาง รอยจูบสีแดงกุหลาบถูกประทับไว้นับไม่ถ้วนเต็มไปหมด จีฮุนไม่เอ่ยท้วงเพราะจีฮุนยินดีที่จะให้ควานลินทำ

แสดงความเป็นเจ้าของจนกว่าร่างสูงจะพอใจ

เพราะจีฮุนเป็นของไลควานลิน

แค่คนเดียว…

ฝ่ามือหนาจับมือขาวที่คล้องตรงลำคอของตัวเองออกก่อนจะนำมันไปวางตรงกลางกายที่กำลังตื่นตัวเพราะความต้องการเจ้าตัวเล็กอย่างมากมาย

ผิวขาวน้ำนมแดงซ่านไปทั่วทั้งร่างเมื่อร่างกายกำลังถูดแผดเผาไปด้วยไฟแห่งความปราถนาจากร่างสูงตรงหน้า อากาศหนาวเย็นในยามเช้าแปรเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่มเมื่อผิวกายช่วงบนเสียดสีกันไปมาอย่างแนบชิด

ความแข็งขืนและดุดันกำลังสู้ฝ่ามือนุ่มที่ลูบไล้พร้อมกับนวดคลึงเบาๆ เพื่อให้ร่างแกร่งได้ผ่อนคลายแต่ดูเหมือนจีฮุนจะคิดผิดอีกเป็นครั้งที่สอง

เพราะตอนนี้ควานลินกำลังฝึกความอดทนต่อมือนุ่มๆ จีฮุนมองใบหน้าหล่อเหลาที่ขมวดเรียวคิ้วแน่น หลับตาลงพร้อมกับครางต่ำอยู่ในลำคอ

ภาพที่ดวงตากลมเห็นมันทำให้เซนเซดริกดูดิบเถื่อนและเซ็กซี่ไปในคราวเดียวกัน

อดที่จะหวงไม่ได้ ถ้าคนที่ได้มาเห็นและได้มาสัมผัสร่างกายแข็งแกร่งนี้

ไม่ใช่จีฮุน…

อ๋า… จีฮุนทำตัวไม่น่ารักอีกแล้ว

ดวงตาคมปรือขึ้นมามองเจ้าตัวเล็กที่จู่ๆ ก็หยุดสัมผัสกันและกันก่อนใบหน้าน่ารักจะซบลงตรงหลาดไหล่กว้างของเขาแล้วนิ่งเงียบไป

“ เราขอโทษ… ” น้ำเสียงอู้อี้ดังขึ้นเบาๆ พอจับใจความได้ ควานลินไม่รู้ว่าเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรจึงได้แต่ยกมือแกร่งยกขึ้นมาลูบแผ่นหลังบางอย่างปลอบโยน

“ ขอโทษครับ ไม่ทำแล้วๆ ”

และก็เป็นอีกครั้งที่ร่างสูงขมวดคิ้วเมื่อกลุ่มผมนุ่มส่ายไปมา อ้อมแขนแกร่งที่โอบกอดเจ้าตัวไว้จึงคลายออกก่อนจะดันไหล่เล็กออกเล็กน้อย

กอบกุมแก้มกลมเอาไว้ทั้งสองข้างพร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในตาใสแป๋วของอีกคนที่ดูเหมือนจะคลอน้ำเล็กๆ

“ ไหน… บอกหน่อยได้มั้ยครับว่าเราเป็นอะไร หื้ม… ”

ตาสวยจ้องกลับ สำรวจใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงที่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ตกหลุมรักเสียทุกที จีฮุนยกทุกอย่างให้คนตรงหน้าได้ครอบครองรวมทั้งหัวใจดวงน้อยๆ ที่แสนจะอ่อนแอของตัว แล้วถ้าจีฮุนอยากจะให้ควานลินเป็นของจีฮุนแค่คนเดียวทั้งร่างกายและหัวใจที่แข็งแกร่งนี้ด้วยจะได้มั้ย

“ จีฮุนหวงควานลิน … ”

“ … ”

“ แค่คิดว่าถ้าตรงนี้ไม่ใช่เราแต่กลายเป็นคนอื่น เราก็เจ็บไปหมดแล้ว ” รอยยิ้มอ่อนโยนของร่างสูง สายตาอันอบอุ่นจีฮุนอยากเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับมัน

“ ที่ตรงนี้เป็นของเธอแค่คนเดียว… อย่ากังวลอีกเลย ”

“ … ”

“ มันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว… ตั้งแต่ได้ตกหลุมรักรอยยิ้มหวานจากคนน่ารักที่ชื่อ พัคจีฮุน ”

“ … ”

“ ให้รักครั้งนี้ยืนยันได้มั้ยเพราะมีแค่จีฮุนคนเดียวที่ควานลินจะสัมผัสแบบนี้ ” ดวงตาหลมหลับพริ้มลงทันทีที่ริมฝีปากอิ่มของคนตัวสูงแนบลงที่แก้มนิ่ม ใบหน้าน่ารักพยักหน้ารับคำอย่างไม่มีข้อคัดค้านใดๆ อีก

สันจมูกโด่งคลอเคลียไม่ห่างจากกายขาวก้มต่ำลงมาเลื่อนจนถึงเม็ดบัวสีชมพูอ่อน ปากอิ่มแนบเข้าอกด้านซ้ายที่มีหัวใจดวงน้อยๆ ที่ควานลินเป็นเจ้าของเต้นอยู่ในนั้น ลิ้นร้อนกดจูบซ้ำๆ กัดอย่างหยอกล้อเบาๆ จนมันแข็งสู้สร้างความรู้สึกวาบหวามให้กับคนตัวเล็กจนต้องแอ่นอกรับสัมผัสจากร่างสูง

มือสวยถูกส่งไปขยุ้มกลุ่มผมดำสนิทของควานลินส่วนอีกข้างเอื้อมลงไปสัมผัสลำกายแกร่งสานต่อการกระทำที่ค้างไว้ก่อนหน้านี้

“ อ่า… จีฮุนครับ ” มือหนาจับเรียวขาขาวทั้งสองข้างยกขึ้นวางบนเคาน์เตอร์ที่เจ้าตัวเล็กนั่งอยู่จนขาขาวชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม

“ ควานลิน … อื้อ ” จีฮุนประท้วงทันทีเมื่อร่างสูงก้มลงมาครอบริมฝีปากอิ่มกับความอ่อนนุ่มกลางลำตัวเจ้าตัวเล็ก ความรู้สึกเสียวซ่านเข้าครอบงำจนจีฮุนต้องเชิดหน้าครวญครางชื่อของเซนเซดริกออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ ฮื่อ … อ้ะ ”

เสียงนุ่มครางติดๆ ขัดๆ กับสัมผัสที่ได้รับ มือสวยคว้าเข้าที่กลุ่มผมสีดำนุ่มที่ซุกอยู่ระหว่างขาขาวอย่างระบายอารมณ์

“ อืม…. ” ร่างสูงยังคงขยับปากปรนเปรอคนรักไปเรื่อยๆ และยังรับฟังเสียงครางหวานที่ดังออกมาจากปากอิ่มแดงบวมเจ่อ

ควานลินอยากให้จีฮุนรู้ว่าเขารักเจ้าตัวเล็กขนาดไหน

หลังจากนี้จะได้เลิกคิดน้อยใจเสียที

“ ควานลิน … เราไม่ไหวแล้ว ”

“ รับทราบครับ ” คนตัวสูงละริมฝีปากออกมาก่อนจะกดจูบเข้ากับปากแดงของเจ้าตัวเล็กแรงๆ หนึ่งทีแล้วก้มลงไปจัดการที่เหลือต่อ

“ ควานลินออกไปก่อน ฮื่อ… ” ด้านจีฮุนที่ใกล้จะถึงขีดสุดของความต้องการเอ่ยบอกร่างสูงติดๆ ขัดๆ มือขาวกอบกุมแก้มสากออกแรงดันออกไปเล็กน้อย แต่ร่างสูงยังคงดื้อจนจีฮุนทนไม่ไหว น้ำสีขาวขุ่นถึงได้เอ่อล้นจนเต็มปากอิ่มของควานลิน

ใบหน้าคมเงยขึ้นมามองเจ้าตัวเล็กที่จ้องมองกันก่อนจะกลืนกินน้ำของจีฮุนให้เจ้าตัวเห็น สายตาสวยมองร่างสูงอย่างเต็มรักก่อนจะเอื้อมปลายนิ้วอุ่นเช็ดน้ำสีขาวออกจากมุมปากอีกคนให้ เช็ดออกให้เบาที่สุดเพราะมันดันเลอะอยู่ตรงแผลของร่างสูงพอดี

“ เสร็จแล้วต้องให้เราทำความสะอาดแผลนะ เห็นมั้ยว่ามันสกปรก ” จีฮุนเอ็ดร่างสูงเบาๆ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้บอกให้ถอยออกไปแล้วแท้ๆ

“ ครับ… จะเป็นเด็กดีอยู่นิ่งๆ ไม่ซนเลย ” คนตัวโตเอ่ยเสียงอ้อนก่อนจะยกยิ้มให้กับเจ้าตัวเล็ก

ควานลินยืนขึ��นเต็มความสูงกดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างรักใคร่ก่อนจะจัดการถอดกางเกงขายาวและบ๊อกเซอร์แบรนด์ดังให้พ้นออกไปจนความดุดันที่ขยายใหญ่ดีดออกมาชี้ใบหน้าของคนน่ารักให้แดงซ่านเต็มแก้มกลม

“ ไม่ได้เอาเจลมา ใช้ครีมอาบน้ำแทนได้มั้ยครับ ” หัวกลมพยักหงึกๆ ก้มหน้างุดซ่อนแก้มแดงๆ ก่อนจะใช้เรียวแขนคล้องลำคอแกร่งตวัดขาเข้าสะโพกสอบแน่นเพราะกลัวตกกลายเป็นลูกลิงตัวเล็กที่ถูกโอบอุ้มด้วยร่างกายแข็งแรง เรียวขายาวเดินตรงไปจนถึงอ่างอาบน้ำสีขาวก้าวขาลงไปทั้งๆ ที่ยังมีเจ้าลิงตัวน้อยเกาะอยู่

น้ำอุ่นๆ ลอยอยู่ระดับอกเมื่อร่างสูงนั่งลงในอ่างแล้ว จีฮุนที่นั่งคร่อมร่างกายแกร่งซบใบหน้าสวยเข้ากับไหล่กว้างเพื่อพักพิงอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะถูกฝ่ามือหนาทั้งสองข้างจับหมับเข้าที่เอวคอดลูบไล้เบาๆ อย่างปลอบโยน

ขนาดจีฮุนแทบไม่ได้ออกแรงอะไรเลยยังเหนื่อยขนาดนี้

แต่ความใจกล้าที่ไม่รู้ไปเอามาไหนกับเข้ามาทดแทนจนตัวเองเริ่มจะซุกซนอีกแล้ว สะโพกกลมกลึงขยับเบียดกายไปมาบนตักแกร่ง กดลงให้แนบชิดเสียดสีกับความแข็งขืนใหญ่โตจนมันดุนช่องทางรักที่ยังไม่ได้ถูกรุกล้ำ

มันทักทายจีฮุนจนเจ้าตัวเล็กได้ใจ ยิ่งน้ำเสียงทุ้มเข้มที่ครางต่ำอยู่ข้างใบหูขาวสะอาดยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คนตัวเล็กอยากจะทำทุกอย่างให้ควานลินพึ่งพอใจ

“ ซนแล้วนะครับ… ” ริมฝีปากแดงระเรื่อกดจูบเบาๆ ตรงลำคอแกร่งดูดดุนย้ำๆ จนปรากฎรอยช้ำสีแดงอ่อนๆ ตากลมจ้องมันก่อนจะยกยิ้มหวานอย่างพอใจ ถึงมันจะไม่ได้แดงเข้มเท่ากับรอยบนตัวจีฮุนที่ร่างสูงทำ แต่ได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว

“ ทีนี้ก็มีเหมือนกันแล้ว ” เขาจ้องมองใบหน้าสวยที่หัวเราะดังคิกคักเหมือนเจ้าตัวจะดูพอใจกับผลงานของตัวเองบนคอของเขาเหลือเกิน แต่รอยที่เจ้าตัวทำน่ะยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งกับที่เขาทำมันบนกายขาวเลย

“ มีเหมือนกัน แต่มีไม่เท่ากัน …. ”

“ … ”

“ ทำรอยให้มีเท่าบนตัวเธอสิคนดี ”

“ ไม่เอา… เราทำไม่ไหวหรอก กลัวควานลินเจ็บด้วย ” หัวกลมส่ายไปมาจนผมนุ่มฟุ้งกระจายเหมือนชิสุตัวน้อยตอนสะบัดขน ผมหัวเราะกับท่าทางน่าเอ็นดูก่อนจะยกมือขึ้นมาแนบแก้มยุ้ยที่ผมชอบฝังจมูกเข้าไปสูดดมความหอม

“ ขอโทษที่เอาแต่ใจ รอยบนตัวนี่คงทำให้เธอเจ็บน่าดูเลยใช่มั้ย ” ดวงตากลมหลับพริ้มเอียงใบหน้ารับฝ่ามือของผม

“ เราอยากให้ควานลินทำ ทำเท่าไหร่ก็ได้ ”

“ … ”

“ เพราะเรารักเราถึงให้ทำ ”

คนได้ฟังถึงกับทนไม่ไหว ริมฝีปากแดงเจื้อยแจ้วแต่ละประโยคช่างน่าเอ็นดูสำหรับผม จนต้องแนบจูบลงไป เสียงดูดปากดังคลอเบาๆ ปากเล็กพยายามจูบตอบอย่างไม่ยอมแพ้แม้มันจะดูเก้ๆ กังๆ ไม่ประสาแต่น่ารักเหลือเกิน

ควานลินจับร่างเล็กให้อยู่ในท่าคลานเข่ามือหนาแหวกก้นกลมออกก่อนจะเอื้อมมือไปปั๊มสบู่เหลวออกมาจากขวดที่วางอยู่ข้างๆ ก่อนจะป้ายมันลงไปบนช่องทางรักที่ปิดสนิท

“ อ้ะ… ” ความเย็นของเนื้อสบู่ยังไม่สู้นิ้วแกร่งที่นวดคลึงเบาๆ อยู่ตรงนั้น จีฮุนเม้มปากแน่นเมื่ออีกคนกดนิ้วกลางเรียวยาวเข้ามาด้านในเพราะความคับแน่นส่งผลให้เจ้าตัวเล็กสะดุ้งเกร็งจนเผลอรัดนิ้วร่างสูง

“ เจ็บ… ” แม้ว่าเรียวนิ้วจะถูกชโลมไปด้วยสบู่เหลวแล้วแต่ทุกครั้งมันก็ไม่เคยง่ายสำหรับจีฮุนเลย มันเจ็บทุกทีที่ถูกนิ้วแกร่งหรือลำกายใหญ่ของร่างสูงชำเรา

“ ชู่ว์… เด็กดี ” จีฮุนเงยใบหน้าหวานกอบโกยอากาศเข้าปอด หลับตาพริ้มเมื่อถูกร่างสูงหยอกล้อความสนใจตรงใบหูขาวสะอาด กายแกร่งโน้มตัวทาบลงมาจนแผ่นหลังบางนาบเบียดไปกับแผ่นอกกว้าง กดจูบไปทั่วซอกคอขาวหอมก่อนตัดสินใจดันเรียวนิ้วเข้าไปทีเดียวจนสุดความยาว

จีฮุนขมวดคิ้วแน่นเมื่อร่างสูงขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบ พรมจูบดูดเม้มหลาดไหล่บางกับแผ่นหลังโค้งเว้าจนแทบไม่เหลือเนื้อนวลขาว ฝากรอยรักสีแดงกุหลาบของไลควานลินไว้เต็มไปหมด

ช่องทางเริ่มขยายตามจำนวนของนิ้วที่เพิ่มขึ้นจากหนึ่งกลายเป็นสอง จากสองกลายเป็นสาม แต่ถึงอย่างไรอย่างนั้นก็ไม่อาจเทียบความใหญ่โตของเขา

“ อื้อ… ”

“ แน่น… ” คำๆ เดียวที่ชัดเจนในความรู้สึก ต่อให้ร่วมรักกันอีกสักกี่ครั้งจีฮุนก็จะยังเป็นแบบนี้

เขาถอนนิ้วของมา ปั๊มสบู่เหลวออกมาชโลมลำกายใหญ่จนทั่วทั้งลำก่อนจะชักรูดมันไปพลางๆ เจ้าตัวเล็กปรือตาหวานฉ่ำก่อนหันหลังกลับมามองความใหญ่โตของอีกคนที่จีฮุนเห็นกี่ครั้งก็หวั่นใจ

“ กลัวหรอครับ… ” คนตัวสูงหัวเราะอย่างเอ็นดูเหมือนเห็นเจ้าตัวเล็กเบะปาก เริ่มจะงอแงเต็มขั้น ท่าทางน่าสงสารเรียกให้ควานลินโน้มตัวไปหาก่อนจะกดจูบลงบนมุมปากอวบกับแก้มนุ่ม “ อดทนหน่อยได้มั้ยครับ ”

ใบหน้าสวยพยักหน้าเบาๆ เมื่อเห็นแบบนั้นมือหนาจึงจับลำกายแกร่งถูไถรอยแยกระหว่างก้นขาวอวบก่อนจะกดดันส่วนปลายเข้าไปอย่างช้าๆ

เสียงหวานครางอื้ออึง ฟันคมกัดเข้าที่ปากอิ่มของตัวเองอย่างอัดอั้นเพราะความคับแน่นมันตึงช่วงสะโพกกลมของจีฮุนจนอยากจะร้องไห้ออกมา

มือแกร่งเอื้อมไปด้านหน้าบีบเค้นหยอกล้อกับความอ่อนนิ่มของคนตัวเล็กเพื่อดึงความสนใจ ต้องหาอะไรมาหลอกล่อเพราะไม่เช่นนั้นเจ้าตัวเล็กจะจดจ่อมากเกินไปจนเขาไม่สามารถเข้าไปได้

“ อ้ะ! อ้า ” ปากอิ่มเริ่มครวญครางเมื่อความต้องการเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งผ่านการปลุกเร้าจากร่างสูงที่คร่อมตัวเองอยู่ก่อนจะยกเรียวนิ้วสวยขึ้นมาดูดกัดราวกับไอศกรีมรสหวาน

“ ฮึก… ”

ควานลินอยากจะขอบคุณเจ้าตัวเล็กเหลือเกินที่อดทนจนเขาสามารถเข้ามาได้สำเร็จ เสียงสูดน้ำมูกที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากร่างสูงได้ทันที ยามควานลินกดตัวเองเข้ามาดวงตากลมสวยหลับพริ้มพร้อมๆ กับหยดน้ำตาเม็ดเล็กๆ ที่ไหลลงมาช้าๆ ไม่ได้อยากจะงอแงเลยแต่สุดท้ายร่างสูงก็รู้จนได้

คนตัวโตรั้งกายขาวขึ้นมานั่งบนตักช้าๆ ก่อนจะจับอีกคนหมุนตัวมาให้ประจันหน้ากันทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ นิ้วแกร่งเกลี่ยหยดน้ำสีใสออกเบาๆ

“ มันไหลเอง เราโอเคแล้ว ” เรียวแขนโอบลำคอแกร่งก่อนจะออกแรงขยับสะโพกเบาๆ

“ แน่ใจนะครับ ”

“ ที่สุดของที่สุด ” เขารู้ว่าเจ้าตัวเล็กเจ็บ แผ่นหลังบางจึงถูกลูบปลอบขึ้นลงอยู่แบบนั้นส่วนสะโพกสอบเริ่มทำหน้าที่ต่อโดยการขยับขึ้นกระแทกสวนกับอีกคนที่กดแรงลงมา “ ขยับนะ… ขยับแรงๆ แล้วเราจะหายเจ็บ ”

หมั่นเขี้ยว…

ชอบยั่วกันด้วยประโยคที่มีแค่ไม่กี่คำ แต่ถึงแม้จะไม่พูดอะไรเลยแค่เป็นจีฮุน

จีฮุนคนเดียว…

“ โดนดีแน่ๆ ”

จีฮุนยึดไหล่กว้างไว้มั่นก่อนจะจิกเล็บลงไปเมื่อความเข็งขืนของควานลินกระแทกเข้ามาลึกจนโดนจุดกระสัน สะดุ้งสุดตัวเมื่อควานลินเร่งสะโพกสอบสวนขึ้นมาเต็มแรงส่วนจีฮุนเองพยายามกดสะโพกกลมกลึงลงมาให้ตรงกับจังหวะของกันและกัน

“ ห้องเก็บเสียงมั้ยครับ ”

“ อื้อ … ” เสียงหวานครางตอบก่อนจะพยักหน้ายืนยันคำพูดก่อนร่างสูงจะพูดประโยคชวนเขินและจุมพิตย้ำๆ บนขมับบางชื้นเหงื่อของเจ้าตัวเล็กเบาๆ

“ งั้นครางดังๆ เลยคนดี… ”

“ ฮื่อ … อ้ะๆ อ้า… ” แก้มกลมแดงระเรื่อทันที มือขาวทุบเบาๆ ลงอกบนแกร่งแต่ควานลินกลับเอาคืนเจ้าตัวเล็กด้วยการกระแทกย้ำจนอีกคนครางเสียงหลง

“ น่ารัก… ” ยอดถันสีชมพูถูกริมฝีปากร้ายกาจกัดเบาๆ ดูดดุนจนเกิดเสียงลามกชวนเขินอาย แอ่นอกป้อนเข้าปากร่างสูงอย่างน่ารัก

ความนุ่มนิ่มของแกนกายเล็กถูกมือหนาปรนเปรอให้เป็นรางวัลของเด็กดีที่กำลังขย่มอยู่บนหน้าตักเขา เพราะเหตุนี้คนน่ารักน่าเอ็นดูจึงกลายมาเป็นคนเร่าร้อนที่ทำควานลินหลงหัวปักหัวปำจนไปไหนไม่รอดแล้ว

“ ควานลิน ฮึก… ”

ระดับน้ำในอ่างลดฮวบลงไปอยู่มากเมื่อร่างกายของคนสองคนที่กระทบกันทำน้ำกระเด็นออกตามจังหวะการขยับตัว

“ ไม่ไหว… ” หัวทุยๆ สั่นคลอนส่งเสียงบอกร่างสูงเมื่ออีกไม่นานจะถึงฝั่ง

“ รอกันก่อนสิครับ … ” ควานลินสวนสะโพกสอบเร่งขึ้นทันทีที่ได้ยินจนเสียงเนื้อและเสียงน้ำกระทบกันดังลั่นพร้อมกับรูดรั้งด้านหน้าให้คนตัวเล็ก

“ อ้า!! ”

“ จีฮุน… ”

เจ้าตัวเล็กเสร็จแล้วจังหวะเดียวกันช่องทางรักยังตอดรัดลำกายใหญ่ของเขาอย่างแรงจนสุขสมไปพร้อมๆ กันความอุ่นร้อนถูกฉีดอัดเข้าไปในกายนุ่มนิ่มของจีฮุนทุกหยาดหยด มันมากพอที่จะเอ่อล้นและไหลเยิ้มออกมาด้านนอกแน่ๆ ควานลินมั่นใจ

เขาไม่ถอนแกนกายออก ควานลินยังกดค้างมันอยู่ในตัวของเจ้าตัวเล็กเพราะมันทำให้เขาได้เป็นคนๆ เดียวกับจีฮุน

เสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนดังเข้ามาแทนที่เสียงครางหวาน เจ้าของผิวกายขาวเอียงซบลงบนอกแกร่งที่มีหัวใจที่จีฮุนเป็นเจ้าของเต้นสูบฉีดทักทายร่างเล็กอยู่ไม่ต่างกัน ดวงตากลมหลับพริ้มอย่างอุ่นใจเมื่อมีควานลินอยู่ตรงนี้

เรียวปากอิ่มแนบจูบบนอกกว้างยกยิ้มหวานน่าเอ็นดู แผ่นหลังขาวที่เต็มไปด้วยรอยแดงถูกฝ่ามือแกร่งลูบปลอบเบาๆ สลับกันใส่ใจเล็กๆ น้อยๆ

“ จีฮุนครับ ”

“ อื้อ… ”

“ รักจีฮุนขนาดนี้… รักใครอีกไม่ได้แล้วคนดี ”

ดวงตาหวานฉ่ำปรือขึ้นยกยิ้มละมุนให้กับร่างสูง มือสวยแนบเข้ากับใบหน้าหล่อคมคายอย่างอ่อนโยน

ไม่ใช่แค่ร่างสูงหรอกที่รู้สึกแบบนี้เพราะจีฮุนเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน

“ ควานลินรู้อยู่แล้ว ”

“ … ”

“ ว่าทั้งหมดของพัคจีฮุนมีความลินเป็นเจ้าของแค่คนเดียว … ”

COMEBACK DEK-D

: https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1680825&chapter=27

กลับไปเมนต์และสกรีมแท็กให้เราด้วยนะคะที่รัก รออ่านอยู่นา <3

#siiriibreak

1 note · View note

siiriistylish · 6 years

Photo

___s.moon

3K notes · View notes

siiriistylish · 6 years

Photo

/jh.e/

124 notes · View notes

siiriistylish · 7 years

Text

BREAKINGDOWN:CUTSCENE18

“ ทำเลย….ถ้าจินอยากจะทำ ”

หัวทุยๆ ส่ายปฎิเสธเขาจะโกรธร่างสูงได้อย่างไรกัน

“ รักนะครับ ”

ปากอิ่มจูบลงบนอวัยวะเดียวกันอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อนอนของร่างเล็กออกจนหมดแล้วถูกแหวกออกจนสาบเสื้อตกลงมาอยู่ตรงข้อพับแขน ไหล่ขาวปรากฎแก่สายตาก่อนจะถูกฝากฝังรอยสีแดงกุหลาบจากริมฝีปากร้ายกาจของคนตัวสูง

ซอกคอขาวคืออีกเป้าหมายที่คนตัวสูงหมายปองหลังจากสันจมูกโด่งสูดกลิ่นความหอมหวานตามแนวไหปลาร้ามาเรื่อยจนมาซุกเข้ากับคอขาว คนตัวเล็กเอียงไปอีกข้างเพื่อเปิดทางให้ร่างสูงได้กระทำตามใจ ความเจ็บจี๊ดเล่นงานอย่างจังเมื่อเนื้อหอมถูกดูดเม้มหลายๆ ครั้ง และมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นอยู่แค่ที่เดียว

ถ้าให้เดามันคงเต็มไปทั่วลำคอระหงแล้วกระมัง ….

“ อื้ออ จินยอง ”

เจ้าของชื่อผละออกมาจากซอกคอขาวก่อนจะมองผลงานของตัวเองผมร่างนุ่มนิ่มอยู่อย่างนั้นจนคนตัวเล็กเสหลบด้วยความขลาดอาย

กดจูบลงอีกครั้งที่แก้มขาวนวลก่อนจะใช้ริมฝีปากลากไล้ลงมาเรื่อยๆ จนถึงยอดถันสีชมพูอ่อน ฟันขบกัดเบาๆ อย่างหยอกล้อจนแผ่นอกบางแอ่นรับสัมผัสอย่างห้ามไม่อยู่เมื่ออีกข้างก็ถูกปลุ้กเร้าจากมือของร่างสูงเช่นกัน

สะโพกกลมที่บดเบียดอยู่บนตักปลุกตัวตนของเขาอย่างรวดเร็วไม่ใช่แค่ในตอนนี้แต่มันตั้งแต่ที่เราทั้งคู่ต่างสัมผัสกันและกันแล้วต่างหาก แดฮวีรับรู้ถึงบางสิ่งที่ดุนสะโพกของเขาอยู่มันที่งแข็งแกร่งและดุดันจนเขาเองหวั่นใจ

“ ผอมเกินไปแล้วแดฮวีอ่า กินข้าวเยอะๆ กว่านี้ได้มั้ยครับ ” ร่างสูงเอ่ยขอเขากลัวเหลือเกินจับตรงนั้นทีตรงนี้ทีก็กลัวร่างบอบบางนี้จะแตกหักเอาให้ได้

“ ถ้าจินขอ เราจะทำ ”

เมื่อได้คำตอบที่น่าพอใจร่างสูงก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นทันทีจนอ้อมแขนเล็กต้องโอบลำคอแกร่งไว้แน่นเพื่อกันม่ให้ตัวเองร่วงหล่นลงมาเจ็บตัว แต่… คิดว่าเขาจะปล่อยให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดกับคนที่เขารักและทะนุถนอมอย่างนั้นหรอ

ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน

เตียงนุ่มถูกใช้เป็นที่รองรับแผ่นหลังบางเอาไว้โดยมีร่างสูงตามไปคร่อมเอาไว้ ร่างสูงยืนเข่าก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกไปแล้วจู่โจมริมฝีปากเจ่อบวมอีกครั้ง เสียงน้ำหวานจากที่งคู่ที่แลกจูบกันยังคงดังก้องอยู่ภายในห้องบวกกับเสียงหอบหายใจจากคนที่โดนปล้นจูบอย่างหื่นกระหาย

“ อ้ะ อื้ออ เจ็บ … จิน ” กว่าจะรู้สึกตัวอีกก็เมื่อนิ้วแกร่งของคนตัวสูงยุ่มย่ามอยู่กับช่องทางสีหวาน ซึ่งร่างบางไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ากางเกงถูกถอดออกไปตอนไหนก่อนมันจะแทรกเข้าไปได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นจนคนตัวเล็กร้องท้วงเมื่อความเจ็บเล่นงาน

“ ชู่ว์ ขอโทษครับ ขอโทษ ” เห็นดังดังปากอิ่มจึงโน้มไปจูบปลอบตรงขมับชื้นเหงื่อของร่างเล็ก ลากไล้จูบไปจนทั่วกรอบหนอบหน้าเพื่อดึงกว่าสนใจเมื่อรู้สึกถึงแรงตอดรัดนิ้วแกร่งเบาลงร่างสูงจังจัดการกดนิ้วเข้าไปจนสุด

“ อื้อ ! จิน ” เล็บคมจิกลงที่ไหล่กว้างทันทีเพื่อระบายความเจ็บ นี่ขนาดแค่นิ้วยังอึดอัดขนาดนี้แดฮวีเองไม่อยากจะคิดถึงสิ่งนั้นที่มันใหญ่กว่านิ้วเลย

“ โอ๋นะครับคนเก่ง ” นิ้วยาวค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ไม่เร่งรีบ แกนกายเล็กก็เช่นเดียวกันมันถูกมือใหญ่ประคองอย่างทะนุถนอมก่อนจะชักรูดขึ้นลงจนคนตัวเล็กต้องเอามือขึ้นมาบังใบหน้าขึ้นสีของตัวเองเพราะนี่มันช่างน่าอายเหลือเกิน

“ อ้ะ … อ้ะ อื้อ … ” เขาจะบ้าตายให้ได้เมื่อได้ยินเสียงครางของคนตัวเล็ก ตาคมมองร่างกายเปลือยเปล่าที่ขึ้นสีแดงไปทั้งตัวจนเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง เมื่อภาพตรงหน้าเขย่าความอดทนของเขาขาดสะบั้น

ต้นขาด้านในถูกดูดเม้มจนขึ้นรอยทันทีอย่างห้ามอยู่ แต่ถึงห้ามไปก็เท่านั้นเพราะไม่มีทางได้ผล ความเจ็บจี๊ดเมื่อยามร่างสูงจะกัดหรือจะดูดมักจะมาพร้อมกับความเสียวเพราะมือแกร่งที่ค่อยชักรูดส่วนอ่อนไหวให้จนใกล้จะถึงห้วงสุดท้ายของอารมณ์เต็มที

“ อ๊า ! ”

น้ำสีขาวปลดปล่อยออกมาทันทีจนเต็มมือแกร่งก่อนร่างสูงจะยืนเข่านิ้วแกร่งชักออกทันทีเมื่อถึงเวลาที่อาวุธจริงๆ จะเข้ามาทำหน้าที่แทนเสียที

เรียวขาขาวที่เต็มไปด้วยรอยรักถูกอ้าออกกว้างทันที มือแกร่งควักเอาแกนกายใหญ่ออกมาก่อนชักรูดไปตามความยาว พลางจ้องมองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มหอบหายใจแรงอย่างเหนื่อยอ่อนกับการปลดปล่อยครั้งแรกออกไป

ร่างสูงถูกไถปลายมนไปกับปากทางสีสวยที่ก่อนหน้านี้ถูกรุกล้ำโดยนิ้วของเขา มันขมิบตอบรับจนเขาทนไม่ไหวจนต้องกดแกนกายเข้าไปช้าๆ

“ ฮึก จินเอาออกก่อนได้มั้ย เราเจ็บ … ”

และแล้วคนตัวเล็กก็ร้องไห้ออกมาอีกรอบแต่คราวนี้สาเหตุมันต่างออกไป แก้มนุ่มนิ่มถูกร่างสูงกดจูบเบาๆ ก่อนแกนกายแกร่งจะถอดออกมา

“ ไหวรึเปล่าครับ หื้ม … ” มือแกร่งลูบหัวทุยเบาพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แดฮวีเปราะบางเกินไปที่เขาจะทำอะไรรุนแรงได้

“ เราโอเค จินเข้ามาเลยเราพร้อมแล้ว ” เขาจ้องมองเข้าไปในแววตาหวั่นๆ ของคนตัวเล็ก คงจะรู้ว่าเขากำลังตั้งคำถามอีกครั้งให้ตัดสินใจเจ้าตัวน้อยเลยเอ่ยประโยคนี้ออกมา

“ ไม่ต้องเกรงนะคนดี ” แกนกายแกร่งถูกกดเข้าไปอีกครั้ง ผ้าปูที่นอนถูกขยุ้มโดยกำมือน้อยๆ จนยู่ยี้และถูกดึงความสนใจอีกครั้งจากริมฝีปากอิ่มที่กดจูบลงมาบนเรียวปาก

“ อ้ะ อ้ะ อ้ะ … ” สุดท้ายมันก็เข้ามาอยู่ในตัวของร่างบางจนหมด สะโพกสอบขยับเข้าออกช้าๆ ส่วนริมฝีปากก็ยังคงแลกจูบกันต่อไปโดยเสียงครางหวานก็ยังคงครางออกมาจากลำคอระหงอยู่ร่ำไป

“ ฮื้ออ จินยอง … ”

“ ว่าไงครับคนดี ” จมูกโด่งไซร้ซอกคอหอมก่อนจะกัดจนขึ้นรอยฟัน ลากไล้จนมาซุกอยู่บนแผ่นอกกบางปากอิ่มดูดดุนยอดถันสีชมพูอ่อนก่อนจะใช้ลิ้นปัดมันไปมาให้อีกคนได้ครางหวานๆ ให้เขาฟัง

“ อ้ะ อ้ะ จิน ฮึก จินยอง ”

“ เบา เบาหน่อยนะ …. ”

ความจุกตรงท้องน้อยทำเอาคนตัวเล็กเจ็บเมื่อสะโพกสอบยังคงกระแทกกระทั้นเข้ามาโดนจุดกระสัยด้านในอย่างจังโดยไม่ผ่อนแรงเลยแม้แต่น้อย ฝ่ามือเล็กจึงต้องคอยดันหน้าท้องแกร่งที่มีมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยไว้แต่ก็ดูจะไม่เป็นผลเอาซะเลย

แดฮวีไม่ได้มีแรงขนาดนั้นกลายเป็นเหมือนว่าคนตัวเล็กเอามือไปลูบเฉยๆ ซะงั้น

“ ใกล้รึยังคนดี ”

ความคับแน่นที่เสียดสีด้านในเป็นชนวนให้ร่างสูงเร่งจังหวะ มันถี่ซะจนคนตัวเล็กครางเสียงหลง

“ อ้ะ อ๊า ใกล้ ฮึก แล้ว ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นพยายามเอ่ยบอก แรงส่งที่มีมากมายเหลือล้นของร่างสูงทำให้กายบอบบางเคลื่อนไปตามแรงกระแทกยิ่งใกล้ถึง

“ แดฮวีครับ พร้อมกันนะ ”

แผ่นอกบางที่เต็มไปด้วยรอยรักสีช้ำถูกแต่งแต้มอีกครั้งที่ใบหน้าคมก้มลงซุกไซร้ สะโพกสอบเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิมก่อนทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

ร่างบอบบางกระตุกเกร็งทันทีเมื่อความอุ่นร้อนถูกฉีดเข้ามาภายใน แกนกายใหญ่คาอยู่อย่างนั้นเพื่อฉีดเชื้อพันธ์เข้าไปอยู่ในตัวร่างเล็กให้หมด ก่อนจะค่อยๆ ถอดแกนกายแกร่งออกมา

น้ำสีขาวขุ่นที่มีมากมายเกินกว่าคนตัวเล็กจะรับไหวไหลย้อนออกมาจากช่องทางสีสวยทันทีเมื่อความใหญ่โตถอดถอยออกไป ร่างสูงมองคนัตวเล็กที่นอนหอบหายใจหน้าท้องแบนราบเปรอะไปด้วยคราบน้ำรัก ริมฝีปากบางที่เจ่อบวมเพราะถูกจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับรอยช้ำสีกุหลาบที่แต่งแต้มลำคอระหงไล่มาจนถึงต้นขาด้านใน

ร่างสูงล้มตัวนอนลงข้างๆ ก่อนจะสอดแขนช้อนคนตัวเล็กขึ้นมานอนซบอยู่บนอกแกร่งโอบกอดไว้ปลอบโยนด้วยอ้อมแขนแข็งแรงของตัวเองอยู๋อย่างนั้นไม่วายริมฝีปากอิ่มยังกดจูบที่ขมับบางชื้นเหงื่อซ้ำๆ

“ คนดี … ”

“ จ๋า … ” น้ำเสียงเหนื่อยอ่อนเอ่ยตอบคนตัวสูง ดวงตาสวยปรือขึ้นมายากเหลือเกินเมื่อความง่วงมาเยือนแต่แดฮวีเองก็พยายามจะยื้อตัวเองไว้เพราะอยากรู้ว่าร่างสูงจะพูดอะไรต่อจากนี้

“ รักนะครับคนดีของแพจินยอง … ”

“ แดฮวีก็รักจินยอง … ”

COMEBACK DEK-D [ ยังมีต่อที่เด็กดีอีกนิดหน่อยนะคะที่รัก ]

: https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1680825&chapter=19

#siiriibreak

0 notes

siiriistylish · 7 years

Text

BREAKINGDOWN:CUTSCENE14

“ ยินดีจะทำตามประสงค์ แค่เธอพูดมา ” ตาสวยปรือเปิดขึ้นมองดวงหน้าคม เขาเข้าใจว่าประโยคที่คนตัวสู��พูดหมายถึงอะไร

“ เราตามใจ …. ”

ร่างสูงจ้องมองคนตัวเล็กที่เอ่ยคำพูดคำจาน่ารักออกมา ก่อนจะก้มลงไปฉกฉวยริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหนาค่อยๆ ละเมียดละไมชิมความหวานดูดดุนเบาๆ ฟันคมกัดไปที่ริมฝีปากบางอย่างหยอกล้อก่อนจะดึงจนเนื้อนุ่มแทบจะติดตามมาด้วย

เสียงหอบหายใจกับลมอุ่นร้อนที่ผ่อนออกมาจากเจ้าตัวน้อยใต้ร่าง แววตาฉ่ำน้ำช้อนมองอย่างออดอ้อนทำลำกายแกร่งคับตึงไปหมดทุกสัดส่วน ร่างบางอ้อนมือจนเขาอยากจะจับฟัดกระแทกกระทั้นแรงๆ ให้ช้ำไปข้างหนึ่งให้ได้

“ อ้ะ อื้ออ ”

ความรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงลำคอขาวพลางให้ร่างเล็กส่งเสียงร้อง ฟันคมของร่างสูงกัดเนื้อนิ่มดูดเม้มอย่างหมันเขี้ยวจนขึ้นรอยช้ำสีแดงกุหลาบสวย ลากไล้ประทับรอยจูบไปทั่วลำคอระหงริมฝีปากบางเจ่อบวมถูกเจ้าตัวเม้มแน่นกลั้นเสียงครางหวานเมื่อความเจ็บจี๊ดจากริมฝีปากร้ายกาจลากผ่าน

ภายในห้องเงียบสนิทมีเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งคู่และเสียงสูบฉีดเลือดของหัวใจในแผ่นออกที่ดังระรัว กระดุมเสื้อเชิ๊ตตัวโคร่งถูกมือหนาไล่ปลดช้าๆ ไปทีละเม็ดจนหมดรังดุม การแสดงออกของร่างสูงทั้งหมดคนตัวเล็กสัมผัสอารมณ์ที่มากล้นได้อย่างหมดสิ้นว่าคนด้านบนที่คร่อมตัวเองอยู่ต้องอดทนพยายามที่จะไม่รุนแรงแค่ไหน

ริมฝีปากอุ่นลากไล้มาจนถึงแผ่นอกบางที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะการหอบหายใจ อ้อมแขนแกร่งโอบรัดเอวบางเข้ามาแนบชิดจนช่วงล่างเบียดเสียดเสียดสีกันไปหมด สัมผัสบางอย่างที่ดุนอยู่ตรงท้องน้อยของร่างเล็กชวนให้ใจสั่น แต่ก็ต้องละความสนใจเมื่อถูกมือแกร่งลากไล้ขึ้นมาสกิดที่ตุ่มไตสีสวยและอีกข้างถูกปนเปรอด้วยริมฝีปากร้ายอย่างไม่ให้ข้างใดข้างหนึ่งต้องน้อยอกน้อยใจ

“ ซะ เซน…อื้ออ ” ฟันคมกัดยอดอกสีชมพูอ่อนจนมันขึ้นรอยฟันมันเจ็บจนต้องเผลอครางเสียงอ้อนให้ผู้บัญชาการช่วยโอนอ่อนผ่อนผัน “ ยะ อย่ากัดแรง ”

เสียงเล็กๆ ที่เอ่ยกับเขาฉุดสติที่กำลังเลยเถิดให้กลับมา ใบหน้าคมคายผละออกจากแผ่นอกขาวก่อนจะเงยหน้าส่งสายตาร้อนแรงให้กับคนหน้าสวยใต้ร่าง ดวงตากลมสุกใสดั่งกวางที่ปรือฉ่ำน้ำน่ามองเสหลบทันทีเมื่อไม่อาจต้านทานได้

สองมือแกร่งลากปลายนิ้วลงมาเรื่อยๆ จนถึงสะโพกกลมก่อนจะเกี่ยวกางเกงขาสั้นตัวเล็กออกไปให้พ้นเรียวขาขาวเนียน ใบหน้าคมก้มลงลากปากดูดเม้มต้นขาด้านในจนแต่งแต้มสีแดงเป็นจ้ำสีแดงก่อนคนตัวสูงจะเปลี่ยนมาใช้มือค้ำเตียงคิงไซส์ข้างคนตัวเล็กไว้ก่อนจะคร่อมไว้ด้วยการยืนเข่า เสื้อเชิ๊ตสีดำที่สวมใส่ถูกปลดกระดุมอย่างช้าๆ ปรากฎมัดกล้ามเนื้อหน้าท้องแกร่งเป็นรอนสวยอย่างคนสุขภาพดีแข็งแรง

แค่นี้ก็ชวนดุดันแล้ว แล้วบางสิ่งอย่างที่มันดุดันกว่านั้นล่ะ ?

เพียงแค่เสื้อเท่านั้นที่ถูกถอดช่วงล่างยังคงเหลือกางเกงยีนส์แบรนด์ดังไว้ พลางส่งสายตาคมไล่มองร่างนวลเนียนที่กำลังยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเขินอายจนร่างบางสีแดงระเรื่อไปหมดทั้งตัว

ด้านคนตัวสูงที่อารมณ์พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ โน้มตัวลงมือแกร่งคว้าข้อมือเล็กทั้งสองข้างที่ปกปิดใบหน้าสีเลือดฝาดกดลงข้างเตียงนิ้วมือทั้งสองคนสอดประสานกันไว้ก่อนสันจมูกโด่งจะดอมดมแก้มนิ่มดูดดึงจนติดมากับริมฝีปากหนา

“ เซน … ระ เราฮื้ออ ”

ข้อมือบางที่ถูกปล่อยเป็นอิสระข้างหนึ่งถูกเลื่อนขึ้นไปโอบรอบลำคอแกร่งไว้เป็นที่ยึด ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือร้อนร้ายกาจเลื่อนไปหน้าท้องแบนลาบไปสัมผัสแกนกายสีหวานที่กำลังสั่นระริก ออกแรงขยับมือรั้งรูดมันเบาๆ เพื่อช่วยให้คนตัวเล็กหายอึดอัด มองใบหน้าสวยที่เชิดขึ้นครางอย่างทรมานเมื่อได้รับความเสียวซ่านจากฝีมือของร่างสูง

“ เรียก ควานลิน สิคนดี ”

เสียงทุ้มเข้มกระซิบแผ่วเบาข้างใบหูขาวก่อนจะงับเบาๆ ให้สะดุ้งเล่นๆ

“ ควานลิน …. ”

เสียงครางหวานที่เอ่ยจากริมฝีปากบางทำให้คนตัวสูงยกยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับความน่ารักและว่าง่าย รางวัลสำหรับเด็กดีจึงเป็นการขยับมือรูดส่วนน่ารักของร่างเล็กเร็วขึ้นเรื่อยๆในขณะที่ร่างเล็กเองก็แอ่นตัวขึ้นรับสัมผัสนั้นอย่างห้ามไม่อยู่

“ อะ อื้อ ยะ อย่าทำแบบนั้น ” ดวงตาสวยเบิกกว้างเมื่อริมฝีปากร้ายกาจของคนตัวสูงก้มลงจูบซับแกนกายสีหวานที่ปริ่มน้ำออกมา มือเล็กพยายามที่จะดันใบหน้าอีกคนออกแต่ก็ไม่เป็นผลเออาเสียเลยเมื่อขีดจำกัดมันใกล้เข้ามาจนร่างสั่นสะท้าน

“ คะ ควานลิน ไม่ไหว ฮึกแล้ว ”

“ อ๊าา ” ความต้องการมาถึงจุดสูงสุด ร่างเล็กกระตุกเกร็งปลดปล่อยทุกห้วงอารมณ์ใส่โพลงปากอุ่นที่ยังคาอยู่แบบนั้น

“ ฮื้ออ อย่ากลืนมันนะ ” มือเล็กค้ำยันตัวเองขึ้นก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อร่างสูงกลืนกินทุกหยาดหยดของเจ้าตัวเล็กอย่างไม่นึกรังเกียจ มือบางแนบเข้ากับแก้มคนตัวสูงก่อนจะใช้ปลายนิ้วจะปาดคราบสีขาวขุ่นที่ติดตรงมุมปากออกให้อย่างอ่อนโยน

“ หวานจะตายจีฮุนนา … ” มือแกร่งรั้งต้นคอระหงส์เข้ามาก่อนจะกดจูบไปที่ริมฝีปากระเรื่อ รสชาติความหวานที่อยู่��นโพลงปากของคนตัวสูงถูกส่งให้กับคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดไล่ต้อนอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนร่างสูงถูกมอมเมาด้วยฟีโรโมนแห่งความหอมหวานจนไม่อาจถอนตัวได้

ร่างสูงยกยิ้มอ่อนโยนพลางเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาน่าหลงใหลเคลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผากมนแผ่วเบาทว่าอ่อนโยนเหลือเกิน กายแกร่งโน้มลงเรื่อยๆ จนคนใต้ร่างนอนลงเช่นเดิม ปลายนิ้วกลางถูกส่งเข้าไปที่โพลงปากเล็ก ริมฝีปากอ้าเผลอออกรับเรียวนิ้วเข้าไปดูดเล่นตามที่ร่างสูงบัญชา ช่างเป็นภาพที่เขย่าความอดทนของเขาเสียจริง

“ เจ็บหน่อยนะคนดี ”

ต้นขาขาวนวลถูกอ้าออกกว้างด้วยฝีมือคนตัวสูง นิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำสีใสจากปากแดงฉ่ำของคนตัวเล็กค่อยๆ กดเข้าไปที่ช่องทางสีสวย

“ อื้ออ ฮึก ” เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กต้องเจ็บคนที่เป็นดั่งเจ้าของอ้อมกอดแข็งแกร่งจึงต้องโอบกอดร่างน้อยไว้อย่างปลอบโยน จูบซับขมับบางอย่างรู้สึกผิดเมื่อน้ำสีใสล้นออกไหลออกมาจากแก้วตาสวย มันไหลลงมาพอดีที่ริมฝีปากของเขากดจูบพอดี

“ กรีดเล็บลงมา ถ้ามันทำให้คนดีหายเจ็บ ” มือเรียวถูกมืองแกร่งเลื่อนไปเกาะที่บ่ากว้างก่อนดวงหน้าสวยจะส่ายไปมาเพราะไม่อยากสร้างบาดแผลให้กับคนตัวสูง แต่เมื่อจำนวนนิ้วที่เพิ่มขึ้นมามันทำให้เรียวนิ้วสวยเผลอจิกเข้าไปที่แผ่นหลังแกร่งเข้าให้

“ ฮึกเจ็บ ควานลิน … ” แม้ความเจ็บจะเล่นงาน แต่การขยับนิ้วเข้าออกเข้าออกซ้ำๆ ทำให้ร่างเล็กครางชื่อเขาออกมา ปลายนิ้วแกร่งที่กระแทกจุดเดิมๆ ด้านในทำให้ช่องทางนุ่มเริ่มปรับตัวได้ ใบหน้าที่เชิดขึ้นแม้จะมีคราบน้ำตาเปรอะอยู่มันทำให้ร่างสูงทนไม่ไหว

มือแกร่งรีบปลดกระดุมยีนส์ตัวเก่งออกทันที ก่อนจะโน้มตัวมอบจูบที่วาบหวามให้กับร่างเล็��อย่างหมันเขี้ยวในความน่าปู้ยี้ปูยำ เบี่ยงเบนความสนใจทั้งหมดมาไว้ที่จูบแสนหวานนี้ก่อนแกนกายคับตึงของร่างสูงจะค่อยๆ กดปลายมนเข้าใส่ช่องทางสีหวานทีละนิด

“ เจ็บ ฮึกฮุนเจ็บ ” น้ำเสียงสั่นพร่าเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางที่เจ่อบวม เพราะความเจ็บมันยิ่งกว่าตอนที่ร่างสูงสอดนิ้วเข้ามาเสียอีก หยาดน้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่แต่ในเมื่อเลือกว่าจะตามใจคนตัวสูงแล้วจีฮุนจะอดทน

“ คนดี ฉันขอโทษที่ทำเธอเจ็บ ” เสียงทุ้มเอ่ยขออภัย ขณะที่ร่างเล็กพยายามจูบสัมผัสแผ่วเบาตรงแก้มสากเพื่อไม่คนตัวสูงรู้สึกผิดนัก

“ อ้ะ! อ๊า ” ใบหน้าหวานหอบหายใจแผ่วเมื่อไหลปลาร้าสวยถูกดูดเม้มไปจนทั่วทั้งแนว ด้านบนโดนสัมผัสแล้วคนตัวสูงยังลากมือแกร่งไปสัมผัสแกนกายเล็กสีหวานด้านล่างอีก

“ อื้อ คะ ควานลิน… ” ซ้ำลำกายแกร่งยังกดเข้ามาจนมิดด้ามเล่นทำเอาคนตัวจุกแน่นหายใจไม่ทั่วท้อง แก้มเนียนถูกดอมดมอีกครั้ง สะโพกแกร่งเริ่มขยับกายเข้าออกเบาๆ ช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไปที่สุด

ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกสอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อร่างเล็กเริ่มปรับตัวได้ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเช่มเดิมเหมือนกับเมื่อตอนแรกที่ร่างสูงทำให้

“ อ๊ะ … อ๊ะ ฮื้ออ ” จังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ บวกกับมือแกร่งที่ค่อยรั้งรูดแกนกายเล็กทำเอาใบหน้าสวยซับสีเลือดอย่างน่ามองและน่าเอ็นดูไปพร้อมๆ กัน

“ จีฮุนนา อ่าาส์ … ” เสียงทุ้มครางกระเส่าทันทีเมื่อช่องทางหวานตอดรัดตัวตนของเขาแน่น ไม่ว่าจะขยับเข้าออกอีกซักกี่ครั้ง

“ ร … เร็วไป อื้อ ช้าหน่อย ” มือเล็กดันบ่ากว้างเบาๆ เมื่อร่างสูงกระแทกกระทั้นเข้ามาจนรู้สึกว่ามันเข้ามาลึกจนเกินไป

“ ควานลิน … ฮึกจ๋าาาา… ”

“ ฮึก ควานลิน…. เบา ห ..หน่อยน้าา ”

น้ำเสียงครางหวานที่ครางชื่อเขา คนตัวเล็กจะรู้มั้ยว่ามันทำให้เขายั้บยั้งตัวเองแทบไม่อยู่แล้ว

“ น่ารักเกินไปแล้วจีฮุนนา … ”

“ ฮื้ออ ฮุนไม่ไหวแล้ว อ๊า! ” ร่างเล็กกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาอีกครั้งเมื่อ ถูกคนด้านบนโถมตัวใส่ สะโพกสอบเร่งความเร็วในจังหวะสุดท้าย ขยับออกจนสุดแล้วกระแทกเข้าจนสุดเช่นกัน

“ อ่าส์ … คนดี ”

หยาดน้ำสีขาวถูกฉีดเข้าไปในช่องทางสีสวยที่บวมช้ำจนมันเอ่อล้นไหลเยิ้มออกมาด้านนอก คนตัวสูงทิ้งกายลงกอดคนตัวเล็กพลางแนบใบหน้าลงแผ่นอกบางฟังเสียงหัวใจที่เต้นระรัวของคนตัวเล็กโดยที่ยังคงแช่ลำกายแกร่งเป็นหนึ่งเดียวกับร่างเล็กไว้อย่างนั้น มือนุ่มนิ่มยกขึ้นมาลูบผมคนตัวสูงอย่างแผ่วเบาส่วนอีกข้างก็เกลี่ยเข้าที่แก้มสากอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรับรู้ถึงหัวใจแกร่งที่เต้นตึกตักแนบอยู่บนอกเขาด้วยเช่นกัน

เป็นของเขาทั้งหมด….

พัคจีฮุนเป็นของไลควานลินอย่างสมบูรณ์….

ทั้งตัวและหัวใจดวงน้อยๆ ที่เขากำลังฟังเสียงนี้ด้วย …

COMEBACK DEK-D

: https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1680825&chapter=15

#siiriibreak

0 notes