s-a-y-e

[s-a-y-e]

“Uyаn, uyаn sevgilim Sen uyаnmаdаn, doğmаz hiçbir güneş Soğuk, çok soğuk sevgilim Sen sаrılmаdаn ısıtmаz hiçbir güneş Beni bul, kаrаnlıktаn kurtаr Ellerin olmаdаn kаybolurum Güçlüydüm her zаmаn, dimdik аyаktа Amа sen olmаzsаn mаhvolurum” 

[s-a-y-e]

“ En adi çiçeğin açabilmesi için dünyaların acı çekmesi gerekiyordu... “

[s-a-y-e]

‘Nefret ediyorum senden.’ dedim. ‘Beni bırakma.’ dedi. Biz çocuktuk, biz koybolmuştuk; biz, sadeceydik. Buralara ait değildik, değildik, sadece değildik. ‘Anlamıyorsun, neden anlamıyorsun, söylesene neden istemiyorsun, bıraksana beni ben senden vazgeçtim sen neden hâla kendinden vazgeçmiyorsun, korkuyor musun, çok korktun artık korkma biz buyuz; olman gereken yerde değilsin ait olduğun yere git sokak lambalarına, çocukluğuna...’

[s-a-y-e]

‘Buralar biraz karanlık, korkuyorum seni bekliyorum. Sen yoksun buralarda ama hissediyorum, kaçma benden bırak kaldırım kenarına duygularını alayım ışığım olsun, benliğimi bulsun.’

[s-a-y-e]

‘Yalnızdım çünkü ben hayatın evlatlık çocuğuydum ve hayat beni hiçbir zaman öz bir evladı gibi sevmemişti.’