ruhumabedim

[ruhumabedim]

çocukken dizlerimdeki kan canımı zerre acıtmazdı. artık çocuk değilim. dizlerimde kan yok ve canım bin kat daha fazla acıyor.

[ruhumabedim]

babalar gider, hatalarıyla bıraktığı hayatlar kararır.

[ruhumabedim]

sonra sindim köşeme. küllüğü önüme çekip bir dal sigara yaktım. geçsin diye bekledim. küllük tıka basa doldu. bende tükendim.

[ruhumabedim]

vedalar, kalbe ağır gelir.

[ruhumabedim]

akıp giden zamana ve bu düzene ayak uyduramıyorum.

[ruhumabedim]

ruhsal çöküşler, yükselişler ve dengesizlik.

[ruhumabedim]

yüzüme kapanan kapının ardında beklememem gerektiğini öğrendiğimde büyüdüm.

[ruhumabedim]

dudaklarında arzu, kollarında yalnız ben

[ruhumabedim]

günlüğümde artık adın geçmiyor.

[ruhumabedim]

cenneti yaşamak istedim dünyanın cehennemden ibaret olduğunu unutup.

[ruhumabedim]

öldürücü yara bağrımızda kalır.

[ruhumabedim]

iyi olanı istedikçe her seferinde bahtsız bedevi gibi en kötüsüyle karşılaşıyorum

[ruhumabedim]

temelini sağlam atmadığın binanın yıkılmamasını bekleyemezsin.

[ruhumabedim]

eroinden daha zararlı olduğunu ruhumun bedenimi terk edişiyle anladım. bu da benim kendimden vazgeçişimdi.

[ruhumabedim]

baş kaldıramadığımız düzenin mağluplarıyız.

[ruhumabedim]

şu yoldan geçen insanlara bir bak jason. bana bu insanlardan herhangi bir üzüntüsü, sorunu, derdi, kaygısı olmayan birini gösterebilir misin? yaşamış olduğu güzel günlerinin özlemiyle yanıp tutuşmayan, gelecek günlerinin korkularından dizleri titremeyen, ailesinden veya dostlarından herhangi birini tabutta görmemiş olan olan var mıdır bu insanlar arasında? yoktur. tanrı'nın, tıpkı gönderdiği kitaplarında bahsettiği gibi doğumdan ölüm anına kadar tüm insanlar, her çözüme kavuşan sorunlarından veya her etkisi azalan üzüntülerinden sonra daha azı veya daha fazlasıyla yeni sorun ve üzüntülere maruz kalacaktır. çünkü bu dünya "cennet yeri" değildir.

[ruhumabedim]

koşulsuz sunduğum sevgimin her zerresine muhtaç olman dileğiyle.