renshomai - Tumblr blog

[renshomai]

SINTESIS

Ang mga tula ni Jose Corazon De Jesus ay naglalarawan ng iba't ibang aspeto ng buhay at pag-ibig, na nagpapakita ng mga hamon, pakikibaka, at pag-asa ng indibidwal. Sa "Ang Buhay ng Tao," ipinapakita ang paglalakbay ng buhay na may mga tagumpay at kabiguan. Sa "Isang Punong Kahoy," ang pagpapahalaga sa buhay at ang pagbabagong dala ng panahon ay inihambing sa pag-unlad ng isang puno. Sa "Maggagawa," ang halaga ng paggawa at pagpupunyagi sa pag-angat ng sarili at lipunan ay ipinakikita. Sa "Ang Tren," ang paglalakbay ng buhay at mga pagkakataon ng pagbabago ay binabanggit. Sa "Ang Pag-ibig," inilalarawan ang mga aral at hamon ng tunay na pag-ibig. Sa "Puso, Ano Ka," ang puso ng tao ay inihahalintulad sa iba't ibang bagay, nagpapakita ng kakayahan nitong magmahal at masaktan. Sa kabuuan, ang mga tula ay nagpapakita ng malalim na pag-unawa sa buhay at pag-ibig, naglalayong magbigay-liwanag at gabay sa mga mambabasa.

[renshomai]

Itanong Mo Sa Bituin

ITANONG MO SA BITUIN

Isang gabi’y manungaw ka. Sa bunton ng panganorin ay tanawin ang ulila’t naglalamay na bituin;

Sa bitui’y itanong mo ang ngalan ng aking giliw

at kung siya’y magtatapat, ngalan mo ang sasabihin.

Ang bitui’y kapatid mo. Kung siya ma’y nasa langit,

ikaw’y ditong nasa lupa’t bituin ka ng pag-ibig;

dahil diya’y itanong mo sa bituin mong kapatid

kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis.

Itanong mo sa bitui’t bituin ang nakakita

nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa;

minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada,

ngunit ikaw na tinawag, lumayo na’t nagtago pa.

PAKSA NG TULA:

Ang paksa ng tula ay ang paggamit ng bituin bilang tagapayo o tagapagpayo sa pag-ibig.

MENSAHE NG TULA:

Ang mensahe ng tula ay nagpapakita ng pag-asa at pangungulila ng isang minamahal. Ginamit ang bituin bilang tagapayo upang magbigay ng gabay sa pagtatanong ng nararamdaman. Ipinapakita rin dito ang pangungulila at pag-asa ng isang pusong iniwan ng minamahal, na umaasa na sana ay magbalik ang pag-ibig na minsan niyang naranasan.

[renshomai]

May Mga Tugtuging Hindi Ko Malimot

MAY MGA TUGTUGING HINDI KO MALIMOT

O may mga tugtog na nagsasalita, malungkot na boses ng nagdaralita; pasa-bahay ka na ay nagugunita’t parang naririnig saanman magsadya.

Langitngit ng isang kaluluwang sawi, panaghoy ng pusong nasa pagkalungi; laging naririnig sa bawat sandali ang lungkot ng tugtog na mapawi’y hindi.

Ikaw baga’y daing ng nakaligtaan? Ikaw baga’y hibik ng pinagtaksilan? Matutulog ako sa gabing kadimlan ay umuukilkil hanggang panagimpan.

Oo, mayr’ong tugtog iyang mga b’yoling tila sumusugat sa ating panimdim; bawat isang tao’y may lihim na daing, pinakakatawan sa b’yoling may lagim.

Sa lahat ng gabi sa aking pag-uwi, kung ako’y hapo na na makitunggali, ang bawat tugtugi’y kalulwa ng sawi ako’y dinadalaw sa bawat sandali.

May isang tugtuging hindi ko malimot, kinakanta-kanta sa sariling loob; hiniram sa hangin ang lambing at lamyos, awit ng ligayang natapos sa lungkot.

PAKSA NG TULA:

Ang mga tugtuging hindi malilimutan na nagpapahayag ng lungkot at pag-asa sa mga taong nagdaranas ng pagdurusa at pangungulila.

MENSAHE NG TULA:

Kahit sa gitna ng lungkot at paghihirap, may mga tugtugin na nagbibigay ng kahulugan at nagpapagaan ng damdamin. Ang musika ay nagiging daan upang maipahayag ang mga emosyon at damdamin na hindi madaling ipaliwanag sa salita lamang. Sa pamamagitan ng mga tugtugin, maaaring mabigyan ng pag-asa at ginhawa ang mga pusong nababalot ng lungkot at pangungulila.

[renshomai]

Kamay ng Birhen (Hands of a Virgin)

KAMAY NG BIRHEN

Mapuputing kamay, malasutla’t lambot, kung hinahawi mo itong aking buhok, ang lahat ng aking dalita sa loob ay nalilimot ko nang lubos na lubos.

At parang bulaklak na nangakabuka ang iyong daliring talulot ng ganda, kung nasasalat ko, O butihing sinta, parang ang bulaklak kahalikan ko na.

Kamay na mabait, may bulak sa lambot, may puyo sa gitna paglikom sa loob; magagandang kamay na parang may gamot, isang daang sugat nabura sa haplos.

Parang mga ibong maputi’t mabait na nakakatulog sa tapat ng dibdib; ito’y bumubuka sa isa kong halik at sa aking pisngi ay napakatamis.

Ang sabi sa k’wento, ang kamay ng birhen ay napababait ang kahit salarin; ako ay masama, nang ikaw’y giliwin, ay nagpakabait nang iyong haplusin.

PAKSA NG TULA:

Ang paksa ng tula ay ang kapangyarihan ng pag-ibig at pag-aalaga na nagdudulot ng pagbabago at pagpapabuti sa buhay ng isang tao.

MENSAHE NG TULA:

Ang mensahe ng tula ay nagpapahayag ng kapangyarihan ng pagmamahal at kabutihan sa pamamagitan ng pagmamahal at pag-aalaga ng isang tao. Ipinakikita nito ang pagbabago at pagpapabuti ng isang tao dahil sa pagmamahal at pagtanggap mula sa minamahal. Ang mga mapuputing kamay ng birhen ay simbolo ng pag-asa, pagpapagaling, at kabutihan na nagbibigay ng pag-asa at pag-asa sa mga taong dumaranas ng paghihirap at pighati.

[renshomai]

SA BILANGGUAN NG PAG-IBIG WALANG SALA’Y NAPIPIIT!

SA BILANGGUAN NG PAG-IBIG WALANG SALA’Y NAPIPIIT!

Lumuluhang isinasayapak ng dalagang walang awa: kay A.

Isang tao ang mag-isang lumuluhang walang tigil

sa silong ng sakdal dilim na piitan ng Paggiliw;

Sa labi ay tumatakas ang mga ay! ng damdamin

at sa anyo’y tila mayr’ong nilalagok na hilahil.

Para niyang nakikitang siya’y ayaw nang lapitan

ng dalagang lumalayo sa tawag ng kanyang buhay.

Palibhasa, siya yata’y hinding-hindi nababagay

na umibig sa dalagang mayr’ong matang mapupungay.

Nagdaan ang mga araw. Ang bilanggo’y nagtitiis

sa pagtawag sa pangalan ng diwatang naglulupit

samantalang ang diwata’y patuloy sa di-pag-imik.

Ngunit sino kaya yaong naglulupit na diwata?

Walang salang iya’y ikaw, dalaga kong walang-awa

at ako ang bilanggo mong hanggang ngayo’y lumuluha.

PAKSA NG TULA:

Ang paksa ng tula ay ang pag-ibig na walang awa at ang pagdurusa ng isang taong hindi mapalaya mula sa kanyang nararamdamang pangungulila at sakit sa puso.

MENSAHE NG TULA:

Ang tula ay naglalarawan ng isang taong nasa kalagayang piitan ng pag-ibig na walang awa. Ipinapakita nito ang sakit at paghihirap ng isang taong hindi mapalaya sa pag-ibig, kahit na ang kanyang minamahal ay tila hindi na siya pinapansin. Ang mensahe ng tula ay nagpapakita ng damdamin ng pagmamahal at pangungulila na hindi kayang takasan ng bilanggo, patunay ng kapangyarihan ng pag-ibig na patuloy na bumabalot sa kanyang damdamin.

[renshomai]

SA PAMILIHAN NG PUSO

SA PAMILIHAN NG PUSO

Huwag kang iibig nang dahil sa pilak pilak ay may pakpak dagling lumilipad pag iniwan ka na, ikaw’y maghihirap.

Huwag kang iibig nang dahil sa ganda ganda’y nagbabawa kapag tumanda na ang lahat sa mundo’y sadyang nag-iiba.

Huwag kang iibig sa dangal ng irog kung ano ang tayog siya ring kalabog walang taong hindi sa hukay nahulog.

Huwag kang iibig dahilan sa nasang maging masagana sa aliw at tuwa pagkat ang pag-ibig ay di nadadaya…

Kung ikaw’y iibig ay yaong gusto mo at mahal sa iyo kahit siya’y ano, pusong-puso lainang ang gawin mong dulo.

Kung ikàw’y masawi’y sawi kang talaga ikaw na suminta ang siyang magbata; kung maging mapalad, higit ka sa iba.

Sa itong pag-ibig ay lako ng puso di upang magtubo kaya sumusuyo pag-ibig ay hukay ng pagkasiphayo.

PAKSA NG TULA: Pag-ibig at Pagpili

MENSAHE NG TULA:

Ang tula na ay nagpapayo na ang pag-ibig ay hindi dapat batayan ng kayamanan, kagandahan, o dangal ng isang tao. Ipinapakita nito na ang tunay na pag-ibig ay nagmumula sa puso at hindi nadadaig ng anumang materyal na bagay. Ang pag-ibig ay dapat na bukal sa sariling damdamin at hindi pinipilit dahil lamang sa pansariling interes.