randaharbish-blog

[randaharbish-blog]

Podium: Palimpseste Solo/Duo

Ik ben 5 april naar een dansvoorstelling geweest, nl. Palimpseste Solo/Duo. Gespeeld door Michèle Noiret en David Drouard. Voordat ik naar de dansvoorstelling ben gaan kijken, heb ik eerst opzoekwerk gedaan. Hierdoor was ik nog nieuwsgieriger geworden dan ervoor.   Het was een dansvoorstelling gemaakt door een man en een vrouw. Ze dansten vol met passie en gevoel. De mimiek dat ze tijdens het dansen maakten, maakte het nog mooier. Ook de manier waarop ze met hun lichaam dansten, was zeer speciaal. Het leek alsof ze heel fragiel waren, wat volgens mij het gene was dat het zo mooi maakte. Het werd dan ook maar door 2 personen gespeeld. Wat mij dan wel stoorde, was wel de muziek die werd afgespeeld. Het was helemaal mijn smaak niet, omdat het te rustig was en ze geen woorden gebruikten. He was enkel gebaseerd op ritme. Maar toch vond ik het mooi hoe ze hierop gedanst hebben.

Meestal kijk ik liever naar hiphop waar wat meer beat in de muziek en de dans zit, omdat deze genre mij blij maakt. Toen de voorstelling begon, verwachtte ik niet da ik heel de voorstelling zou kijken omdat het helemaal mijn smaak niet was. Uiteindelijk ben ik wel heel de tijd gebleven en ben ik gepassioneerd geraakt.

Voor een volgende keer zou ik toch liever kijken naar een hiphop dans, omdat ik dit veel meer versta dan dansen waar een heel verhaal achter zit.

[randaharbish-blog]

Film: Jumanji

Recensie De Morgen:

Niemand zat te wachten op een sequel van Jumanji. De avonturenfilm dateert van 1995, en is vandaag ook gedateerd. Maar met een nieuwe premisse, een sterrencast (Dwayne Johnson! Jack Black!) en met getrokken humorkaart weet Jumanji: Welcome to the Jungle verrassend te boeien.

In Jumanji werden spelers van een oeroud bordspel in de jungle gezogen. Zo zagen we wijlen Robin Williams wegvluchten van neushoorns en olifanten. Wou hij terugkeren naar huis, moest het spel eerst uitgespeeld worden. Na het happy end van de toen al ouderwetse film, bleef de vervloekte speldoos achter op een strand.

Daar wordt het in 1996 – de start van Jumanji: Welcome to the Jungle – weer gevonden, maar de vinder vindt er niks aan. De magische lokdoos transformeert dan maar tot videogame, de gevolgen zijn dezelfde: de speler verdwijnt. Op het eerste gezicht is die nieuwe premisse wat goedkoop, maar het dient als hefboom naar een slimmere vertelvorm.

Want natuurlijk wordt het bewuste videospel vandaag – tijdens een strafstudie – opnieuw gevonden door een groepje tieners: de nerdy Spencer, footballspeler Fridge, mean girl Bethany en grijze muis Martha. Alleen hun karakters zijn van belang. Eens in het spel gezogen, worden zij de avatar die ze bij de start gekozen hebben.

En dat is waar de humor én de sterrencast hun intrede maken. Zo zit Spencer-de-nerd plots in de huid van Dr. Smolder Bravestone – een stoere Indiana Jones – gespeeld door Dwayne ‘The Rock’ Johnson. De fysiek klopt. Alleen blijft het een watje in een atletisch lichaam, en dat dwingt The Rock uit zijn comfortzone als acteur. Hi-la-risch.

Is deze Jumanji plat commercieel? Jazeker. Maar gelachen dat we hebben

Nog grappiger is de rol van Jack Black. Zijn personage: de chubbycartograaf Shelly Oberon. Een man met een vrouwelijk klinkende naam, als avatar gekozen door Bethany. In onze wereld is zij onlosmakelijk verbonden met haar smartphone en Instagram-account, in de jungle is ze compleet lost. Dat egocentrische, snel oordelende poppemieke zit gevangen in een obees mannenlichaam. Jawel, enter de obligate, platte penismoppen. Maar ze werken, dankzij het sterke werk van Black, die een geloofwaardige tienermeid neerzet.

Verder wordt de saaie Martha een bom à la Lara Croft (Karen Gillan). Zij krijgt in de pers kritiek op haar crop top. Maar hé, het gaat om een personage in videospel voor tienerjongens. Dat hoort zo. En uiteindelijk is Martha een verlegen schoolmeisje dat openbloeit. Waarom dan oppervlakkig blijven hangen bij haar outfit? Iets wat Fridge (Kevin Hart) dan weer omgekeerd ervaart, de stoere sporter kan plots geen 100 meter lopen en moet zichzelf leren relativeren. Wie had gedacht dat de jungle ook een beetje wollig kon worden?

Uiteraard wordt dat geheel overgoten met een flinke scheut nostalgie. Die keert niet terug naar het origineel, maar naar de popcultuur van de jaren 90. Inclusief een vergeten oorwurm. Verder verdenken wij regisseur Jake Kasdan een echte metalhead te zijn. De film zit vol geestige knipogen. Of dacht u dat die wat zielloze ondertitel toevallig was?

Is deze Jumanji plat commercieel? Jazeker. Maar gelachen dat we hebben.

Mijn mening: 

Ik ben samen met mijn zus ‘Jumanji’ gaan kijken in de Kinepolis. In het begin had ik er niet veel van verwacht, maar ik had wel al van de acteurs gehoord. Uitendelijk was het een hele leuke film, omdat het zeer grappig was. Dwayne Johnson vind ik persoonlijk een zeer goede acteur. Ik kende hem al van andere films die ik gezien had onder andere ‘The Game Plan’. Ik heb mij in geen enkel moment verveeld terwijl de film bezig was. Er gebeurde bepaalde dingens dat ik zelf niet verwacht had. Niet enkel Dwayne Johnson was een goede acteur in de film, maar ook Kevin Hart, een super grappige acteur in al zijn films. Het thema van de film sprak me al direct aan, nadat ik de trailer had gezien. 

De film gaat over een bordspel waarin 4 tieners die als straf de kelder van hun school moesten kuisen erin worden gezogen. Ieder persoon krijgt zijn rol in dit spel. Vanaf daar vond ik de film leuk en begon het avontuurlijk te worden steeds als ze een level wonnen. 

Nadat de film volledig afgelopen was, vond ik het wel spijtig omdat de tijd zo snel was gegaan. Ik heb zeker van de film genoten en zou het voor geen enkel probleem een tweede keer willen zien. 

[randaharbish-blog]

Art is not what you see, but what you make others see

Edgar Degas

[randaharbish-blog]

Expo: Museum

Over het museum:  Het Musée Magritte Museum, in het hart van Brussel, is met zijn meer dan 230 werken en archiefstukken de belangrijkste verzameling ter wereld van de Belgische kunstenaar René Magritte. De multidisplinaire opstelling toont zijn schilderijen, gouaches, tekeningen, beelden, beschilderde objecten, maar ook zijn publicitaire affiches, muziekpartituren, foto’s en films. Het Musée eveneens de belangrijkste collectie werken uit zijn "vache"-periode.

De tentoongestelde selectie werken uit de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België wordt steeds uitgebreid met een wisselende presentatie van externe bruiklenen. Belgische en buitenlandse musea en privéverzamelaars steunen dit museumproject en stellen hun vaak nog nooit eerder getoonde werken ter beschikking. De bezoeker kan daardoor tal van juweeltjes ontdekken die nog steeds in privébezit zijn.

Het Musée Magritte Museum reeds 8 nominaties en prijzen in de wacht sleepte. Jaarlijks komen meer dan 300.000 bezoekers over de vloer die genieten van 2.500 m² expositieruimte.

Mijn mening: 

He was de eerste keer dat ik zo’n grote museum heb bezocht. Er was enorm veel te zien, maar persoonlijk heeft het mij niet aangesproken. Wat ik wel indrukwekkend vond, was dat ik een van de mooiste schilderijen in dit museum heb kunnen zien.

[randaharbish-blog]

Extra: graffiti Diesdelle

Het station van Diesdelle werd verschillende keren geconfronteerd met hardnekkige vandalen. De treinhalte werd beklad met illegale graffiti. Volgens de NMBS hebben illegale graffiti en tags een negatieve effect op de uitstraling van het station. Dit is de reden waarom vzw propganza begonnen is met een streetartproject. Dit zal het station aangenamer en kleurrijker maken. 

10 tot 25 graffitikunstenaars hebben gedurende drie weken het station van Diesdelle omgetoverd tot een kunstwerk. De kunstenaars kregen de nodige vrijheid, maar ook enkele voorwaarden. Ze mochten enkel lichte kleuren gebruiken en geen teksten. Dit zal het veiligheidsgevoel verhogen.

Hieronder vindt u het prachtig resultaat. 

Before: 

After: 

EIGEN MENING:

Ik vind het resultaat enorm mooi, omdat de kunstwerken enorm realistisch zijn geschilderd. Het geeft mij een goed gevoel als ik hiernaar kijk. 

Minpuntje? Wat ik dan minder vind is dat het te veel in een keer is. Als je dan in de trein zit, krijg je niet de kans om elk gedeelte te bewonderen.

[randaharbish-blog]

Extra: 13 reasons Why

RECENSIE

13 Reasons Why volgt het leven van tiener Clay Jensen (Dylan Minnette, Let Me In) na de verbijsterende zelfmoord van klasgenote Hannah Baker (Katherine Langford, Daughter). Hij ontvangt een doos met tapes waarop Hannah - in hoe kan het ook anders 13 redenen – uitlegt waarom zij heeft besloten om uit het leven te stappen. Ondanks dat de serie gezien kan worden als een tienerdrama worden er heftige onderwerpen aan de kaak gesteld en wordt het leven van de tieners niet mooier gemaakt dan de werkelijkheid. 13 Reasons Why laat een van de meest realistische weergaven van tieners zien en gaat verder dan een bepaald soort typisch high-school sfeertje. Het zijn allemaal mensen, echte mensen, die de kijker tonen dat tiener-zijn niet altijd even leuk of makkelijk is. Het is erg knap dat de serie gemakkelijk wegkijkt en soms zelfs luchtig aanvoelt terwijl onderwerpen zoals zelfdoding, seksueel misbruik en depressiviteit bespreekbaar worden gemaakt. Onderwerpen die dat helemaal niet zijn. Netflix13 Reasons Why is spannend opgebouwd. Er ontstaat een web van gebeurtenissen, de spanning wordt goed vastgehouden en zo wordt er stukje bij beetje ontrafelt wat Hannah ertoe zette om zelfmoord te plegen. Dat alles leidt tot een gruwelijke climax. De scene van de zelfdoding is even slikken, ongemakkelijk, pijnlijk, maar wel een gedurfde keuze om op deze manier te visualiseren. Het is echter wel vreemd en ongeloofwaardig dat Clay niet in een keer de tapes beluisterd. Hoewel die keuze ook wel weer begrijpelijk is voor het verhaal, om het als een serie uit te kunnen zenden zonder met een al te ingewikkelde vertelstructuur op de proppen te komen. Verder is het jammer dat iedereen die op de tapes staat als het ware als schuldig wordt gezien aan de dood van Hanna. Natuurlijk moeten de personages gestraft worden voor hun daden. Natuurlijk hadden ze toenadering kunnen zoeken, het ‘slut-shaming’ proberen te stoppen of er niet in mee te gaan. Natuurlijk is het begrijpelijk dat een opsomming aan gebeurtenissen iemand tot waanzin kunnen drijven, zover dat diegene geen uitweg meer ziet. Dat zijn echter geen redenen om de misleidende boodschap over te brengen dat er iemand als verantwoordelijke kan worden aangewezen voor zelfmoord. 13 Reasons Why is aangrijpend, zit goed in elkaar en is een serie die je niet meer kunt afzetten. De serie zet je wel aan het denken zet. Er worden heftige onderwerpen bespreekbaar gemaakt, zonder als een volkomen depressieve serie te worden gezien. Het lijkt erop dat er een tweede seizoen aankomt, en ondanks dat het eerste seizoen een afgerond verhaal lijkt, is het alleen Hanna’s verhaallijn die wordt afgesloten en blijven die van de andere personages open. Maar de vraag is echter of een tweede seizoen echt iets zal toevoegen?

Mijn mening:

De waarschuwing bij de laatste afleveringen is terecht. Het einde van deze serie is intens, confronterend en behoorlijk realistisch. Ik was er wel even van ondersteboven en kan me goed voorstellen dat dit niet het soort serie is om te kijken wanneer je zelf niet lekker in je vel zit of worstelt met depressieve gevoelens. Deze serie bevat behoorlijk wat triggers en die roepen verschillende emoties op. Je leeft vanaf de bank mee met Hannah, Clay en de rest.Toen ik van deze serie hoorde, verwachtte ik er enorm veel van, maar dit was spijtig genoeg niet het geval. Ik vond dat er een ingewikkelde vertelstructuur inzat, maar het verhaal in zijn geheel was dan wel zeer boeiend. Ik vond deze serie ook helemaal geen tienerdrama, omdat er toch heel wat heftige gebeurtenissen in voorkwamen.

[randaharbish-blog]

Film: Thank you for your service

RECENSIE 

Thank you for you service (2017) werd geregisseerd en geschreven door Jason Hall, die zijn film baseerde op het gelijknamige fictieboek van David Finkel uit 2013. Hij geeft inzichtelijk weer hoe de Amerikaanse veteraan aan zijn lot wordt overgelaten na zijn terugkomst. 

Thank you for your service gaat over drie terugkerende militairen, die achtervolgd worden door traumatische oorlogsherinneringen en schuldgevoelens jegens hun medesoldaten. Drie militairen keren terug van hun missie in Irak en proberen hun normale leven weer op te pakken. Hierbij worden ze geconfronteerd met een nieuw gevecht, waarin hun gezin en omgeving worden getrokken. De blijvende herinneringen aan de oorlog dreigt hun leven te ruïneren. 

Het verhaal zoomt in op Adam Schuman, één van de terugkerende militairen. Hij heeft tijdens zijn missie veel kameraden zien sneuvelen, maar één incident kan hij niet verwerken. Zijn kameraad, Michael, werd tijdens de oorlog geschoten in zijn hoofd. Hij probeerde de trappenhuis af te stormen met de gewonde soldaat op zijn rug, maar verloor hierbij zijn evenwicht en liet hem vallen. Deze herinnering blijft hem voortdurend achtervolgen. Na het verlaten van het slagveld kampte hij met woede- aanvallen, zelfmoord gedachten en geheugenverlies.

Solo, de tweede terugkerende militair heeft een zwaardere klap gekregen. Hij werd verslaafd aan de kick die de oorlog met zich meebrengt. Hij wil graag terugkeren naar de oorlog. Zijn vrouw integendeel wil graag het gezin uitbreiden en een kind verwekken. Hij kampt met dezelfde symptomen als zijn kameraad, Adam. Hij geeft toe dat hij soms jaloers is op de soldaten die terugkeerden met een ontbrekende ledemaat, omdat ze gezien worden als helden. De soldaten die psychische wonden dragen, blijven onzichtbaar voor hun omgeving. 

Billy, de derde veteraan, valt niets te herstellen. Bij thuiskomst ontdekt hij dat zijn verloofde hem verlaten heeft en hem uit huis heeft gezet. 

Thank you for your service 

Regie: Jason Hall

Acteurs: Miles Teller, Amy Schumer, Haley Bennett, Scott Haze, Beulah Koale

Duur: 109 minuten