ragnhildanderdal

[ragnhildanderdal]

Insomnia (1997) og Insomnia (2002)

Insomnia (1997) er ein norsk film regissert av Erik Skjoldberg. Dette er ein thriller/drama, og handlinga foregår i Tromsø, nord for polarsirkelen på vår/sommars-tid, og dermed lyst 24/7. I denne filmen møter me to etterforskarar, svenske Jonas Engstrøm (Stellan Skarsgård), og norske Erik Vik (Sverre Anker Ousdal) som reiser til Tromsø, og ei etterforskar Hilde Hagen (Gisken Armand) som allereie er i Tromsø, samt hotelresepsjonist Ane (Maria Bonnevie) og gjerningsmannen Jon Holt (Bjørn Floberg), som er dei mest sentrale karakterane.

Insomnia (2002) er ein amerikansk regissert av Christopher Nolan. Dette er ein remake av den norske filmen, og foregår i Alaska, også nord for polarsirkelen, på vår/sommars-tid, under lysetida. Her møter me også to etterforskarar Will Dormer (Al Pacino) og Hap Eckhart (Martin Donovan) på veg til Alaska, der dei møter ei lokal etterforskar Ellie Burr (Hilary Swank), her og er hotelresepsjonisten Rachel Clement (Maura Tierney) med, og gjerningsmann Walter Finch (Robin Williams). Men det også fleire karakterar med i denne filmen, politisjefen Chief Nyback (Paul Dooley) er også ganske så sentral.

Filmens introduksjon og scene 1

Insomnia (1997) begynner med litt utydelige klipp, halvnært av ei ukjent dame. Det skjer masse bevegelsar, som kan verke som om denne dama er i ein ubehageleg situasjon og det ser ut som om ho blir overfalt. Det er veldig dempa lys, og veldig grå-svarte fargar. Tittelen på filmen vises, og i bakgrunnen kan ein sjå blod som drypp. Resten av introen, viser namn på skodespelarane og teknisk ansvarlige, medan mordaren steller og vaskar liket av kvinna me såg. Så avsluttar den med eit kvit bilete og derifrå til filmen start. Musikken er ein metallisk lyd som går som eit apparat. Det kan minnast om ein eller anna industriell maskin, eller ein respirator.

Insomnia (2002) begynner med eit kvit bilete og så introduserer produksjonsselskap og nokon av skodespelarane, før tittel på film kjem fram. Bak tittelen så er det noko nærbilde av noko ein kan anta er fiberstoff, som blir heildekka av blod, og så kutter det til nokon oversiktsbilde av landskap, ein isbre, før det går over til kvit bilete, og så av fiberstoffa igjen som blir dekt av blod. Det vekslar mellom dette ei lita stund til før me får eit lite klipp av mordaren. Musikken i denne opninga er meir melodisk, men har ein slik industriell-maskin aktig dunkelyd i bakrunnen, likt som 1997 versjonen. Fargane er lyse då me ser breen, eller kvitbakrunn, som av og til er kvit tekstil som blir dekka av blod.

Begge filmane startar på eit fly. Jonas Engstrøm (Stellan Skarsgård), og Erik Vik (Sverre Anker Ousdal) sitt på eit vanlig fly på veg til Tromsø, og Erik ligg lent å små søv på skuldra til Jonas. Med ein gong får ein intrykk av at dei er ganske godt kjende med kvarandre og komfortable arbeidskameratar. Will Dormer (Al Pacino) og Hap Eckhart (Martin Donovan) sitt på ei privat småfly på veg til Alaska, og Will ser søvnig ut, medan Hap les avisa. Dei snakkar om litt om omgivelsane og verkar meir ukjente for kvarandre enn Jonas og Erik. Dynamikken mellom begge etterforskarane er forskjellig i kvar film. I den norske har Jonas og Erik eit litt meir kompisforhold og verkar ikkje trua av kvarandres maskulinitet og autoritet. Will og Hap er meir i konflikt med kvarandre, dei diskuterer og verkar ikkje som om dei kjem overeins, og er litt trua av kvarandres maskulinitet og autoritet. I 2002 versjonen er det Will som er mest likanes av han og Hap, men motsatt i 1997 versjonen, då Erik er meir likanes enn Jonas.

Kontrasten mellom Jonas og Will er også litt å legge merke til. Jonas er med ein gong ein litt tvilsam type som ikkje gidd vente på kofferten sin, og køyrer på raudt lys. Han ser ut som om han føler seg litt meir viktig enn dei han møter på, og måten han snuser på håret til den døde offeret er ubehagelig. Han blir også etterforska sjølv for å ha låge med involverte i andre saker han har hatt, og seksuelt trakasserer ei jente i denne saka og hotellresepsjonisten Ane. Will er ein litt eldre mann, med ganske godt omdømme og er gammal kjenning av politimeisteren i Alaska. Han verkar ordentlig og høfleg og ikkje som om han er viktigare enn dei andre, spesielt i møte med denne unge etterforskaren Ellie, som er veldig fan av Will. Likheten mellom dei er at dei begge er dyktige i arbeidet, og «syndar» då dei med eit uhell skyt partneren sin og skuldar på drapsmannen i steden for å være ærlig. Og lysetida øydelegger for nattesøvnen. Eller? «Den som synder, sove rikke».

:)

[ragnhildanderdal]

AssitejFestivalen 2021

I løpet av denne veke 38, er foregår Assitejfestivalen 2021 i Kristiansand. Assitej er ein internasjonal organisasjon som arbeider for å fremme barn og unges rett til å oppleve god scenekunst. Min klasse, LFT, skulle sjå to av teaterstykka denne veka og anmelde ein av dei. Eg valgte å anmelde teateroppsettinga: My First... av det islandske kompaniet Gaflaraleikhúsið.

------------------------------------------------------------------

Beskriving av teaterstykket på Assitej.no:

«My First... er en forestilling skrevet av unge og nyutdannede islandske scenekunstnere. Med humor og timing har de sydd sammen mange små fortellinger om den første gangen - fra første kyss i barnehagen til kjærlighetssorg på videregående - til en morsom og fartsfylt forestilling av unge kunstnere for et ungt publikum. Fra regissøren: «Our hope is that the play can open a discussion about all these first ́s among teenagers. To show them that they all are struggling with the same insecurity and it ́s alright to see the humour in it. Parents and teachers are also encouraged to come to see a glimpse of the life of their teenage children and pupils.��

------------------------------------------------------------------

Anmeldelse av: My first... av Gaflaraleikhúsið

My First… er eit teaterstykke med bodskap til dei unge, men også til foreldre og lærarar. Den har dramaturgi er skreven av Bjørk Jakobsdottir saman med unge manusforfattarar. Dei vil få fram alt av flaue «tabu» og situasjonar fram i lyset, med humor. Skodespelarane er unge sjølv, som gjer det lettare for publikum å relatere til det karakterane deira har opplevd. Det er fem unge skodespelarar som utgjer denne framsyninga. Dei ulike karakterane heiter: Anna, Isabel, James, Charlie og Alex. Dei er alle fem på scene nesten heile tida, utanom nokon gonger. Framsyninga bruker raud og kvit som temafargar, som er både enkelt og fint. Det er nok ikkje tilfeldige valte fargar, då fargar har mykje symbolikk. Raud er jo som regel symbol på kjærleik, og i denne framsyninga er dette ein gjengangar. Kvit er oftast symbol på uskuld, og igjen er dette ein gjengangar i framsyninga, då det handlar om alles fyrste gong, der ein er uskyld og ny i situasjonane som oppstår. Kostymet enkle raude og kvite genser/t-skjorter og jeans. Scenen er enkel og effektiv oppstilt. Her er det ein prosjektor som er i bruk av og til med stemningsskapande bilete og filmsnuttar, eller animasjon. Så bruker dei raude og kvite kasser, tre sentrale kisteforma kasser, og tre mindre eplekasser, som dei flyttar på sjølve etter som framsyninga går sin gang. Det var ikkje forstyrrande, og hadde ein fin flyt gjennom heile framsyninga. Lyset på scena var og enkelt gult/kvit, og følgte skodespelarane.

Dei startar heile framsyninga med ein song og mykje energi, som dei held litt som ein rød tråd gjennom framsyninga. Hadde dette berre våre noko dei gjorde ein gong og gått heilt vekk i frå dette, hadde det kanskje ikkje vorte like bra, men sidan denne songen kom igjen som ein avslutting på heile framsyninga, runda det av framsyninga bra. Det skapte ein fin sirkel på det heile. Det var litt revypreg over framsyninga på ein positiv måte fordi det funka, og kunne minne om ungdomsseriar/filmar som eit ungt publikum kan samanlikne framsyninga med. Heile framsyninga besto av små innslag og sketsjar, som skodespelarane utførte fysisk og fortalte om i sittande grupper, eller song om. Det var litt som å sitte med ein vennegjeng i ei kjellarstove å snakke om alles ulike fyrste gongar med kjærleik og kyss og alt anna ein ung person går igjennom, som kan vere både fint og flaut. Sketsjane var gjort enkelt, men viste godt til det det skulle. Dei refererte mykje til populær kultur, vertfall i starten av framsyninga, som ulike filmar og musikk, noko som ein kan kjenne igjen utan å ha for mykje peiling på både musikk og film. Dette gjer dei fint og enkelt med bilete i bakgrunnen på eit lerret og musikk på høgtalarane. Å bruke populær kultur og kjente filmar kan i feil setting bli gjort som eit «billig» innslag, men måten det blei framstilt på i denne framsyninga, var i rett kontekst og funka.

Eit av innslaga handla om det å sende ein «snap» på appen Snapchat, mellom to av karakterane. Det var då spelt inn av skodespelarane frå før av og vist på prosjektoren i bakgrunnen, medan skodespelarane utførte det samtidig. To av karakterane skulle «snappe» med kvarandre, oppstilt i kvar sin ende av scenen. Attmed kvar enkelt av karakterane, sto det ein kamerat til kvar av dei og kom med tips. Tipsa var om kva dei skulle skrive, korleis dei skulle ta bilde etc. Dette var kanskje ein av dei scenane eg hugsa best, fordi den var både relaterande og morosam for meg som ung. Dei fleste på min alder, både nokre år over og under vil forstå denne scena, og mugligens relatere til den. For eit eldre publikum kan denne scena vera mindre relaterande, då eit eldre publikum kanskje ikkje er like inni den teknologiske verda. Mange unge vil sjå på dette som ein slags moderne, digital form for «dating», eller det som fører til å date nokon. Å sende slike snaps til ein annan i dag, kan kanskje samanliknast med å sende lapp i timen, eller kjærleiksbrev som var meir vanleg før. Og det er her denne scena gjorde det oppmerksamt for meg, at den digitale tida, som er no, kanskje er vanskeleg for eit eldre publikum å forstå. Men for yngre publikummarar var jo dette igjen relaterande for dei fleste.

Alt i alt syns eg dette var eit kjekk teateroppleving, og eg koste meg under heile framsyninga. Det var litt same stemning som å sjå ein amerikansk High School film i revyform, på ein positiv måte. Stykket var relaterande, morosamt og «flaut». Skodespelarane var flinke å formidle følelsar og stemning. Dei var gode i engelsk, og snakka tydeleg. Framsyninga skjedde nok så kronologisk, frå tidleg minner frå barndom til tenåringstida. Skodespelerane var flinke på å skape bilete i det dei utførte handlinga, og eg likte at dei ikkje bruke for avanserte rekvisittar i framsyninga. Dei heldt det enkelt, og det funka.

:)

[ragnhildanderdal]

To veker med filmkurs

9.9.2021

I to veker, 35/36, har studiet mitt hatt filmkurs. Der fekk vi to hovudoppgåver, lage ein aksefilm og ein 1-minuttsfilm. 

------------------------------------------------------------------------------

Aksefilmoppgave: Planlegg en kort handlingssekvens (ca 5 scener) på 10 - 30 sekunder Scenene skal klippes sammen til en kontinuerlig handling. I den siste scenen skal kamera befinne seg på motsatt side av interesse-/bevegelsesaksen, men uten av dette medfører et aksebrudd i sekvensen.

1-minuttsfilm: 1-minuttsfilmen er et spennende format å arbeide med. Det er gode distribusjonsmuligheter både med tanke på festivaler og på nett. Den korte og kompakte formen inviterer til både lek og eksperimentering, men samtidig krever formatet klare valg og et poengtert budskap. For å lykkes bør du med andre ord være både modig og tydelig i form og innhold.

------------------------------------------------------------------------------

I arbeidet med begge filmane hadde eg mest ansvar for filminga. Å sette opp kamera og filme. Alle var involverte i korleis det skulle se ut og korleis handlinga skulle vere undervegs i filminga, samt å “skrive” manus og storyboard. Eg var med på all redigering av begge filmane, med korleis det skulle sjå ut, og bruk av lyd/musikk. Men eg gjorde ikkje sjølve redigeringa fordi eg kan ikkje Premier Pro heilt endå, men veldig lærerikt å vere med på prosessen. 

Det er veldig spennande å sjå ein idè gruppa har bli til eit produkt. Å lære seg alt med ein gong er vanskelig, så å gjere det litt og litt med små prosjekt er ein veldig god måte. Eg trur både meg og gruppa mi har lært om korleis ein kan bruke eit filmkamera heilt enkel, og redigere det til ein kort film. Samt og jobbe utifrå kva for eit lys som er ute, og alt som har med det å gjere.

Det å jobbe i gruppe på slike oppgåver kan vere utfordrande, fordi alle har ulike synspunkt, visjonar og tankar rundt korleis produktet skal bli tilslutt. Men gruppa mi fekk til det beste vi kunne, og hadde eit godt samarbeid tilslutt, hvertfall på 1-minuttsvideoen. 

Alt i alt har dette vore to læringsrike veker og ferdigstilt film blei som den blei.

:) 

Link til filmer: 

1-Minuttsfilm 

Aksefilm

[ragnhildanderdal]

Om meg

Eg er født og oppvokst på Voss, der eg også har gått på skule. På videregåande gjekk eg helse- og oppvekstfag, med barn- og ungdomsfag, 2. vgs. Etter vgs, gjekk eg ett år (litt forkorta pga covid) på folkehøgskule i Alta. Har også gått et semester på barnevernstudiet i Sogndal. 

Erfaring med utøvende litteratur, film eller teater har eg litt erfaring med. Sang klassisk og musical i kulturskula som barn/ungdom, har hatt sal- og scene valgfag på ungdomsskula, og vg2 satt vi opp ein forestilling i lag med musikklinja på Voss. Har også alltid likt å skrive og lese bøker. Tilbrakt mye tid på biblioteket som barn, mens eg venta på sang/piano timer. Kunne også sitte i timesvis å skrive stil som barn. Når de skulle vere 2-3 sider lange, skreiv eg av og til opp mot 10 sider. 

Liker litteratur, film og teater så godt at de er litt vanskeleg å trekke ut ein klar favoritt. Men då film eller litteratur er mest tilgjengelig er det dei to eg har brukt mest tid på. Favoritt roman er kanskje Blå av Maja Lunde, eller The Bell Jar av Sylvia Plath. Favoritt film er kanksje Oh Brother, Where Are Thou av Coen Brødrene. Veldig glad i Ringenes Herre triologien også. 

:)