pws-katantisame - Tumblr blog

[pws-katantisame]

therapy is expensive, making oddly specific spotify playlists is free

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

Άνθρωποι που δεν είπαν αντίο. Θα ξανά συναντηθούν.

-Ας ελπίζουμε.

[pws-katantisame]

Real selfcare is about building a life in which you don’t need a constant escape from

[pws-katantisame]

Be careful who you push away, real ones don’t come back

[pws-katantisame]

Απλοί άνθρωποι...

Θεσσαλονίκη, Απρίλιος 2021

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

Artist is Comicname

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

[pws-katantisame]

gamw thn eksetastikh

[pws-katantisame]

Βαρέθηκα να ανάβω φωτιές για να ζεσταθούν οι άλλοι και στο τέλος να ξεπαγιάζω εγώ.

Να μοιράζομαι την καρέκλα μου με τον κάθε κουρασμένο και στο τέλος να στρογγυλοκάθεται αυτός και γω να κουλουριάζομαι στο πάτωμα.

Να σκουπίζω με τα χείλια μου τα δάκρυα των άλλων και τα δικά μου να ξεραίνονται στα μαγούλα μου και να κάνουν κρουστά.

Κουράστηκε η ράχη μου να κουβαλά πληγωμένους. Στέγνωσε το στόμα μου να τους φωνάζω. Μη σωριάζεστε ρε ξεφτίλες. Σταθείτε στα πόδια σας. Μπόρα είναι. Βγάλτε τις τσίμπλες από τα μάτια σας. Ξημερώνει..

Aπό το βιβλίο “Σκισμένο Ψαθάκι”

Αλκυονη Παπαδακη

[pws-katantisame]

Κάθε φορά που επρόκειτο να χωρίσουν οι δρόμοι μας για διάφορους λόγους, είχα ένα καταραμένο προαίσθημα...κάτι μέσα μου δεν με άφηνε να χαρώ τη στιγμή που ήμασταν μαζί. Και εσύ το καταλάβαινες, το διάβαζες στα μάτια μου. «Τι έπαθες;» με ρωτούσες και δεν σου απαντούσα. Τι να σου έλεγα άλλωστε; Πως θα με αφήσεις ξανά να αναρωτιέμαι τι έφταιξε και να περιμένω πάλι με μια μετέωρη ελπίδα να γυρίσεις;

[pws-katantisame]

Εορταστικό IV

Είναι στο πνεύμα των ημερών η ανασκόπηση της χρονιάς όλης

Το πώς ξεκίνησε,

Το τι κατάφερα

(πλέον και το τι καταφέραμε)

Τι κέρδισα,

Τι έχασα.

Και η αλήθεια είναι, δεν θα μπορούσα ποτέ να προβλέψω τι θα γινόταν,

πόσα πράγματα θα εκτιμούσα, 

Και τι αποφάσεις θα έπαιρνα.

_

Ξεκινησε, λοιπόν,

Με ένα φιλί και πολλά ποτά, μια ζάλη κι ένα αίσθημα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με φίλους και αγνώστους.

Εκτίμησα

Τον χρόνο στον ήλιο στα παγκάκια στην πλαϊνή είσοδο της σχολής, εκεί που τυχαία συναντούσα τους φίλους και ανταλλάζαμε τσιγάρα.

Τις αγκαλιές και τις επισκέψεις στα αγαπημένα μου πρόσωπα,

Τις βραδινές εξόδους πλυ διαρκούσαν μέχρι την άλλη μέρα το πρωί.

Αποφάσισα

Να μην ξαναπώ ποτέ πως “δεν έχω χρόνο”. (υπήρξε τόσος ελεύθερος χρόνος)

Και αυτόν τον χρόνο να τον διοχετεύω μόνιμα σε δραστηριότητες που απολαμβάνω, στο να εξελίσσομαι και να μαθ��ίνω συνέχεια.

Και μετά

Τελειωσε

Σαν πυροτέχνημα

Με το αίσθημα να είναι πλέον αγαπη,

Και η γιορτή να είναι στο δικό μου σπίτι με τους δικούς μου γονείς,

Και η μόνη έξοδος να είναι στο μπαλκόνι (με μουσικές σε ένα μικρό ηχειάκι, και το σπιτικό κρασί να μας ζεσταίνει).

Ηταν μια χρονια γεμάτη εκπλήξεις, ανατροπές, χαρές, και μια μικρή μελαγχολία.

_

(

Τις μέρες που κυριαρχούσε η μελαγχολία μου αρέσει να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου

“Θα περάσει κι αυτό”.

)

- Λέιλα, 30/12/2020

[pws-katantisame]

My circle small but we all funny tho