poetryknownandunknown - Tumblr blog

[poetryknownandunknown]

ZAMGLONE ZWIERCIADŁO

ZAMGLONE ZWIERCIADŁO

Lustro.

Niby zwykły przedmiot domowego użytku,

Ale dla mnie rzecz z najgorszych koszmarów.

Nie zawsze tak było,

A przynajmniej tak mi się wydaje.

Linia między wiedzą, a niewiedzą zatarła się dla mnie lata temu. 

Teraz nierzadko boję spojrzeć się w jego gładką taflę,

Nie wiedząc jakie monstrum ukaże się moim oczom.

Czy chodzi o moje własne oblicze?

 A może o moje nierealistyczne i absurdalne przesądy i wierzenia? 

Nie wiem.

Ale mój strach,

Strach, który spędza marę z oczu,

Strach, który powoduje, że co sekundę patrzysz przez ramię, przekonany, że ktoś, że coś cię obserwuje, podąża za tobą, śledzi każdy twój ruch, czając się żeby zaatakować cię gdy jesteś najbardziej bezbronny,

Ten właśnie, paraliżujący rodzaj strachu, powodujący że najmniejszy szmer sprawia, że podskakujesz,

Najbardziej ujawnia się w godzinach, gdy nawet najmniejszy promień słońca nie dosięga jego refleksyjnej powierzchni. 

Najbardziej boję się tego,

Co mogę ujrzeć między środkiem nocy a 6,

Tego, że ujrzę w nim coś, co nie jest mną,

Postać prosto z horroru...

A wtedy, nie będe miał już nawet najmniejszej szansy, na zaprzeczenie,

Że potwory żyjące w mojej wyobraźni...

 Nie... 

W mojej głowie,

Czające się w moim cieniu,

W ciemności, 

Są właśnie tylko tym, 

Wytworem mojej wyobraźni. 

A gdy odebrana zostanie mi ta najmniejsza iskierka nadziei...

Nic już nie zostanie.

Will A. S. Daniels

®All rights reserved.

Angielskie tłumaczenie:

[poetryknownandunknown]

BLURRED MIRROR

Translacja wiersza pt. “Zamglone zwierciadło” autorstwa Willa A. S. Danielsa

Translation of the Will A. S. Daniels poem "Blurred mirror"

BLURRED MIRROR

A mirror.

Supposedly a household item,

But for me it is an object from the worst nightmares.

It hasn’t been always like this,

At least I suppose so.

The border between knowledge and ignorance disappeared a long time ago.

Now for most of the time,

I’m afraid to look at my reflection,

Not knowing which monster will flash before my eyes.

Maybe it is my visage?

Or maybe my unrealistic and absurd superstitions and believings?

I do not know.

The Fear,

The Fear which gives you sleepless nights,

The Fear which brings you to look over your shoulder, convinced that something or someone is watching you, following you, tracking your every move, lurking to attack you when you’re the most vulnerable.

This one, the paralysing type of fear causing you to jump whenever you hear even the quietest whisper,

Appears when not even the smallest sunbeam can reach its reflecting surface.

I’m most afraid of what I can see between the middle of the night and morning,

Something that isn’t me,

A character straight from a horror movie.

And then I will not have the slightest chance to deny that

Monsters living in my imagination…

No.

Living in my head,

Lurking in my shadow,

In the darkness,

Are just it,

A creation of my imagination,

And when the last glimmer of hope will be taken away,

I will have nothing left.

Author : Will A. S. Daniels

Translator : J.K. Ikigai

®All rights reserved.

Polish version: