poesligeia - Tumblr blog

[poesligeia]

Zaman; tehlikenin her an her yerden gelebileceğini göğsümü şişiren tedirginlik hissiyle şuur altımda biçimsizleşmiş hâlde. Çevremden donuk bi uğultu akıyor, nereden gelip nereye gittiği belli olmayan soğuk esinti, kökleri sızlayan saçlarımın arasına hırçınca dalıyorken şiddetli yağmuru suratıma çarpıyor. Ne zamandır ayakta dikildiğim belli olmasa da kalçamda ve bacaklarımdaki uyuşmuş ağrı uzun süredir bir şeyler beklediğimi yahut kaçmaya niyetim olmadığı için durduğumu hatırlatıyor. İçimde gitgide genişleyen huzursuzluk boğuk ve anlamlandırılamaz bir sesi işitmemle patlıyor.

Ses arkamda, hayır, önümde, hayır, yerin altında, hayır, içimde, bir inilti, hayır, çığlık, hayır, ağlama! Yerin altında, hayır gökte; bir çocuğun acı iniltisi! Bir çocuğun yardım çığlığı! Bir çocuğun lanetli ağlayışı! Kızgın ve düşman.

[poesligeia]

Dilerim sen de bir gün bir yudum su içerken, şüphe sarsın bir yılan gibi boynunu; onu kusmadan uyuyama

[poesligeia]

Zaman volta atan bir katil, avuçlarımda kaç lanet günün ertesi

[poesligeia]

Oysa sorsa belki anlatabilirdim. Belki de bu dünyada sadece ona anlatabilirdim. Belki de hiç konuşmaz ve sadece ağlardım.

[poesligeia]

Aşık olmayı becerememiş bütün kadınlar gibi, o da bir şey isterdi ama ne istediğini tam olarak bilmezdi. Daha doğrusu, ona her şeyi istiyormuş gibi gelirdi ama aslında hiçbir şey istemezdi.

1862.

[poesligeia]

Tabii bir mezar taşının karşısında durmak, kitabın son sayfasını açmaya, filmin son karesini yakalamaya benziyordu.

[poesligeia]

Nelly; benden daha çok bana benziyor da, onun için seviyorum. Ruhlarımız her neden yoğrulmuşsa, ikimizinki de aynı.

[poesligeia]

Kimsin sen, böyle geceye gizlenerek sırrıma el uzatan?

[poesligeia]

Yazık! hem kıyasıya harcıyorsun kendini,

Hem gönlün yeltenmiyor hiç kimseyi sevmeye.

Biliyorsun, saymakla bitmez sevenler seni,

Ama besbelli sen aşk duymuyorsun kimseye.

-

For shame deny that thou bear’st love to any,

Who for thy self art so unprovident.

Grant, if thou wilt, thou art beloved of many,

But that thou none lov’st is most evident

[poesligeia]

Gözlerimi kapatabilseydim, rüyalar elimden tutup götürürdü. Yükselir, süzülürdüm yeni bir gökyüzünde. Kederlerimi unuturdum. Hayalimde çekip gidebilseydim, aşkın ve umutların yeşerdiği, acıların dindiği saraylar ve geceler inşa ederdim.

Bir dünya ki zulüm ve sefalet ile özellikleri gölgelenen insanları görürsünüz ve inşa ettiğimiz her şeyi yıkan acı bir gerçeklikten muzdariptir.

Bir dünya ki düşlerimizi ezen zorbalığın yükselen duvarlarını görürsünüz ve tüm kalplere karanlık ve açgözlülük hüküm sürer.

Emel - Holm

[poesligeia]

Bir şeyden kaçıyorum, bir şeyden. Kendimi bulamıyorum, dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer… Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına aynalarla kaplattım, ölü ben’im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!

Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.

Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına, niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına, niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?

“Öyle güzelsin ki,

kuş koysunlar yoluna.”

Demiş bir çocuk.

Nilgün Marmara.

[poesligeia]

Ah benim cennet güzelim.

Ah göğsümdeki derin ağrı.

[poesligeia]

[poesligeia]

Onun bütün hayatı sadece uçurumdan kaçıştır, sadece derinliğe doğru bir koşudur, korkunç, acılı, kalbini sıkıştıran, soluk soluğa bir kovalamacadır.

[poesligeia]

Erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için, bu acımasız ölü anne sesini.

[poesligeia]

Onun, daha yirmisine basmadan

Görmeliydin apansız yaşlanışını

İşte acı şöleni.

[poesligeia]

Margarita Karapanou, tr. by Karen Emmerich, from Rien ne va plus

[Text ID: “—Every time I want to write, I want to write love stories. But as soon as I pick up the pen I’m overcome by horror.”]