personalmuch

[personalmuch]

Gusto ko nang mawala sa mundo. Nakakapagod na rin pala magpanggap na masaya. Nakakapagod nang takasan mga problema. Hanggang ngayon wala na kong maisip na dahilan para mabuhay. I mean, alam mo yun. Tsssssss. Hindi ko pa rin talaga kayang magopen up. Parang wala naman kasing magseseryoso. Parang wala namang makikinig. Ang hirap pala kapag masayahin ka no. Hindi ka masyado makapaglabas ng damdamin. Kingina.

[personalmuch]

Iniisip Kita

Kasalukuyang nasa trabaho ngunit walang ginagawa.  Kasaluhuyang iniisip ka.  Kung kamusta kaba?  Kung kumain ka na kaya?  Kung galit ka pa ba?  Kung kaya mo pa ba akong intindihin?  Hindi ko alam.  Gusto kitang kausapin, kamustahin.  Kaya lang kapag ginawa ko yun, baka hindi ko na matiis.  At bigla na naman tayong umasa sa isa't-isa.  Walang bagay yata sa mundo na hindi kita naaalala. Haaaaaaay.

[personalmuch]

Sinabi kong ayoko na hindi dahil sa hindi ko siya mahal,  Kundi dahil alam kong wala nang patutunguhan.  Hindi ko talaga kayang magbago ng paniniwala.  Inaamin ko naman na hindi rin naman ako religous na tao.  Ano nga bang meaning ng relihiyoso? Palaging nagsisimba?  Palaging cinecelebrate ang kung anumang meron sa pagiging katoliko?  Kung ganun man ang definition nun, hindi nga ako ganun.  Pero alam ko kung kailan dapat manalangin.  Alam ko kung kailan ko Siya pasasalamatan.  Alam ko na kailangan ko Siya tuwing may pinagdadaanan ako, at kailangan ko ng gabay Niya.  Alam ko yun.  Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung tama ba ang desisyon ko.  Kung tama ba ang dahilan ko. Hindi ko alam.  Basta ang natatanging pinanghahawakan ko eh ang hindi ko talaga kayang baguhin ang paniniwala ko, ang nakasanayan ko, at kung anong alam kong tama.  Sinasabi nila na okay lang naman magbago ng paniniwala kasi hindi naman ako mapupunta sa masama. Hmm, para namang sa kalagayan ko ngayon, nasa masama ako. Pero baka kasi ang ibig nilang sabihin ay, para mapunta ka sa MAS mabuting lugar.  Ano bang kinaibahan ng mabuting lugar lang sa MAS mabuting lugar? Hindi ba parehas lang naman yon na mabuti?  Ayoko naman talaga siyang bitawan.  Pero paanong hindi ko gagawin yun kung hindi rin naman kami magkakasundo ng paniniwalaan? Pano ko ipapaliwanag sa mga taong nakapaligid sa amin, na hindi ko nga talaga kaya. Na sinubukan ko naman.  Sinubukan kong gustuhin ang paniniwalang meron siya/sila.  Sinubukan kong intindihin kung anong mga pinaglalaban nila/niya minsan.  Sinubukan ko naman.  Alam ko naman din na walang perfect sa mundo.  Alam ko rin na lahat ng paniniwala ng tao hindi perfect.  Kaya hindi ko rin naman sinasabi na perfect tong paniniwala ko.  Lahat naman may mali.  At yun na nga, hindi ko alam kung ano nang gagawin.  Kung anong sasabihin sa mga magtatanong.  Basta ang alam ko lang na sasabihin kung anong dahilan bakit wala na... "........"  Alam ko kung pano kami tingnan in a good way ng mga kaibigan namin.  Alam ko kung pano sila kiligin tuwing may nagpopost samin ng picture namin.  Nakakatuwa kasi masaya sila para samin.  Natutuwa din kami kasi syempre, parang wala namang nageexpect na kami pa rin.  Kahit ako, hindi ko inakalang lalagpas sa higit kalahating dekada.  Pero patawarin niyo ko kung bibitaw na ako.  Patawarin niyo ko kung hindi ko kayang magbago para sa kanya.  Patawarin niyo ko kung hindi ko na kayang lumaban.  Patawarin niyo ko kung sumusuko na ako.  Patawarin niyo ko kung hanggang dito na lang ang kaya kong ibigay.  Patawarin niyo ko.  Patawarin mo ko. 

[personalmuch]

020616

Kagabe pako ganito. TANGINA. Hindi ko alam kung bakit ako malungkot. Ngayon, paggising ko, iyak lang ako ng iyak. HINDI KO ALAM KUNG BAKET. PUTANGINA

[personalmuch]

Ano nga ba??

Ano nga bang misyon ko sa buhay? PWede bang malaman na ngayon din para magawa ko na, nang matapos na ang papel ko dito sa mundo? Pwede ba yun? Parang nakakawalang gana na lang din kasing mabuhay. Paulit-ulit na ginagawa. Walang sense. Nagpupunta sa iba't-ibang lugar, tumatambay hangga't kahit na anong oras, nagtratrabaho para sa pamilya. Ano pa ba? PArang hanggang ngayon hindi ko pa rin talaga alam kung anong gusto kong gawin ko sa buhay ko. Hindi ko alam. Hindi ko pa nahahanap yung mga sagot sa napakarami kong tanong. Pinipilit ko na lang maging masaya para hindi na masyadong magtanong kung bakit ako malungkot. Ang hirap kasing ipaintindi sa ibang tao kung ako nga mismo hindi ko maintindihan kung ano nga bang pinagdadaanan ko, o kung meron nga ba talaga akong pinagdadaanan o nag-eemote lang ako. Hindi ko alam. Ang hirap.

[personalmuch]

7 Books To Read When You’ve Finished PAPER TOWNS

You read the book. You saw the movie. And now you’re wondering–what should I do next? The answer is obvious: read more books! Here are seven novels that bring the mystery, romance, friendship, and road trip fun that John Green’s Paper Towns made you crave. 

1. Mosquitoland by David Arnold

The road trip doesn’t have to end in Agloe. Mim Malone hops on a 1,000 mile bus ride without telling anyone because she’s fed up with life, and you’ll be aching to know what she’ll find when she reaches her destination. Get your copy! 

2. I Was Here by Gayle Forman

Gayle Forman’s heart wrenching novel asks the same question Paper Towns does when Cody’s best friend Meg abandons her: can we really know a person entirely? Get your copy!

3. I’ll Give You the Sun by Jandy Nelson

Even if you live next door to someone your whole life or, in twins’ Noah and Jude’s case, WITH someone your whole life, you can miss 99% of what’s actually going on in their mind. Get your copy!

4. Trouble is a Friend of Mine by Stephanie Tromly

Come August 4th, let irresistibly charming, sometimes annoying, probably brilliant Digby drag you on another missing persons hunt in this debut. Oh, and even though Ben won’t be there, you’ll laugh just as much – if not more. Get your copy!

5. The Truth Commission by Susan Juby

As Quentin knows about Margot and Normandy Pale discovers about her older sister, finding out the truth of what’s inside someone’s head and heart gets exponentially more difficult when they tend to keep disappearing. Get your copy!

6. The Disenchantments by Nina Lacour

There’s something about hitting the road with friends that brings out the importance of our true feelings, our decisions, and the question of what direction we actually want to take in our lives. Get your copy!

7. Simple As Snow by Gregory Galloway 

Quentin’s search for Margot was nothing without the clues he found, just like the narrator of As Simple As Snow, who reconstructs the five months leading up to high schooler Anna’s disappearance. Get your copy!

Start reading here! 

[personalmuch]

Gusto kong umiyak.

[personalmuch]

Uhm, hi.

Gusto ko sana ipost sa main blog ko 'tong kwento kong 'to, kaya lang hindi kasi pwede. Haha. Tumambay kami kahapon sa technohub. 6pm kami nagkitakita. At syempre, libre na naman ni Bryan. Tuwing tambay kasi nililibre kami. AT nagulat ako nung nagtext siya na tambay daw kami. Gora naman ako kasi hindi pa rin naman ako masyadong kumakain nung araw na yun. Haha. Kaya push na push talaga! Tatlo lang kaming tumambay. Kasama si Juns na galing pang boni na nakacorpo pa. Haha. Ang plano talaga, actually walang plano kung hanggang anong oras kami. Kumain muna kami sa yellowcab, tas nagkape. At syempre, bumili ng yosi. Haha. Tangina langs. Mga alas diyes, nakakadalawang kaha na kami ng yosi. Yung 20pcs ah. Haha! Tas di ko na maalala kung kanino nanggaling ang idea na maghanggang 4am kami tambay dun kasi nakakatamad pa rin naman umuwi. Haha. At ayun nga, pagkatapos magpaalam sa mga magulang, nagpaumaga kami dun. Para naming sinabayan ang shift ng mga barista sa starbucks. Haha. Nakadalawang rounds kami ng kape at nakalimang kaha kami ng yosi. At punong puno ang ashtray namin. Haha. Nakakatawa yung nilinis yung table namin, super taktak talaga si kuya sa ashtray namin, busog na busog talaga ang ashtray samin eh. At tatlo lang kami. 101 sticks baby. Hahahahaha. La lungs! Super fun ng tambay namin na yun, ubusan ng kwento. Ubusan ng baga. Pero hindi naman ubusan ng pera kasi libre naman ni Bry, hihi. At 6am nga pala kami nakauwi. At sobrang saya saya talaga!!!

[personalmuch]

Yosi please?

Gusto ko magyosi. Pero di makapagyosi. Wala kasing yosi. Gago kasi kapatid ko. Di ako binilhan. :(((((

[personalmuch]

Secondary lang 'tong blog ko na 'to. Actually, hindi secondary. Haha. Kasi pangatlo ko 'tong secondary blog. Kaya anong tawag sa ganun? Haha. Dito na lang muna ako magpopost. At itong blog na 'to muna ang gagamitin ko. Kasi naman eh. Nakakairita yung sa pinakauna kong blog. Badtrip kasi yan. Hindi ko makwento eh. Diko alam kung paano siya sisimulan. Ewan. Nextime n lang siguro. Huhuhuhu.

[personalmuch]

Ayan sige, puta. Simula ngayon, hindi na ako makikielam sa inyo. Lahat ng gamit ko aayusin ko. Tangina. Gamit KO lang. Dahil nasa isang bahay pa rin tayo. At hindi ko naman bahay to, kaya wala akong karapatang magreklamo. Kaya sige, simula ngayon. Wala na akong pakielam sa inyong lahat. Gagawin ko lang kung anong dapat kong gawin. Bahala kayo sa buhay niyo. Bahala ako sa buhay ko.

[personalmuch]

Buti na lang gumawa ako ng personal blog ko. Dahil nakakaputangina lang dito sa bahay na to. Hindi naman ako makareklamo. Kasi hindi naman ako mareklamong tao. Anong pake ko kung ang gulo gulo ng bagay? Eh putangina mo. Hindi ko naman kasalanan to. Kaya wag mong ibunton sakin yang mga reklamo mo. Imbis na nagrereklamo ka sa harap ko, tangina mo, ayusin mo na lang yung bahay o kung gusto mo, lumayas ka dito. Gustong gusto kong sagutin tong Ate ko. Kaso ayoko lang siya sagutin kasi mas matanda siya sakin. At alam ko namang lilipas din yung gamit niya. Pero nakakaputa pa rin. Ang sarap niyang sabihan ng 'Eh di lumayas ka dito! Puro ka reklamo!' Buti na lang pala nasanay na akong tumahimik na lang kapag may nagagalit. Kaso ang nakakainis kasi dun, sobrang ganda ng mood ko kanina. Tapos dahil sa mga putanginang reklamo niya sa pamamahay na to, pati ako nadadamay. Eh anong pake ko sa nararamdaman mo? FUCK THE WORLD!!!

[personalmuch]

Busy

Okay lang naman sa akin kahit busy ka. Madali lang namang intindihin yun. Hindi ganito yung ineexpect kong usapan natin. Kaninag magkasama tayo, mukhang masaya naman tayo. O baka ako lang ba yung masaya? Hindi ko alam. Pero sa pinaparamdam mo ngayon, parang hindi tayo magkasama kanina. Ang weird. Totoo nga bang pagod ka lang talaga? Pagod? Eh wala naman tayong ginawa kanina kundi tumambay lang. Magtawanan. Maglaro sa timezone. Kahit hindi tayo nanalo sa stacker. Okay lang. Nag Dance Revolution pa tayo kanina. Ang saya saya ko nun. Kasi kasama kita. Alam ko nagmamadali kang umuwi kanina kasi may pasok ka pa bukas. Kaya sorry kung nagpapatagal ako. At ang kulit kulit ko sa kakasabi kong mamaya na tayo umuwi. Sorry. Gusto lang kasi kitang asarin. Joke. De, Gusto ko lang naman kasing makasama ka pa. Kasi hindi naman tayo madalas magkita. Kaya sinusulit ko na. Masaya ako kanina. Sobrang saya ko. Ikaw kaya?