pascallebeeldspraak - Tumblr blog

[pascallebeeldspraak]

Deze foto plaats ik bij de foto van Jeroen Hofman. De reden waarom is natuurlijk de ruïne die je in beide beelden ziet. In mijn foto zie een ruïne die enkel als monument gebruikt wordt. Dat vind ik ook wel een leuke vergelijking met de ruïne in de foto van Jeroen Hofman, beide gebouwen staan leeg en zijn in principe doelloos maar de één verwijst naar een wereld die geweest terwijl de ander verwijst naar een wereld die eventueel zal zijn.

[pascallebeeldspraak]

Rob Hornstra fotografeert de andere kant van het opkomende kapitalisme in Rusland. Wat ik een mooi gegeven vind bij deze foto is hoe de man zichzelf bewust presenteert, op de beste manier mogelijk, wat ook weer heel erg past bij een kapitalistische samenleving. Ik moest bij het lezen hiervan denken aan een man van wie ik ooit een foto maakte op straat, nadat ik hem om toestemming vroeg nam hij uitgebreid de tijd om zijn jasje recht te trekken en zo voordelig mogelijk te poseren. Beide mannen zagen dat de manier hoe ze gefotografeerd worden een indruk geeft op de kijker en deden hun best om op hun manier met de middelen die ze op dat moment hadden dit zo goed mogelijk te doen.  

[pascallebeeldspraak]

John Lambrichts legde uit nostalgie en eerbetoon aan de omwonenden landschappen vast waar hij zijn jeugd doorbracht hiermee uit hij zijn gevoel en legt hij een verbinding met zijn eigen verleden. Mijn oma woont op een hele oude boerderij waar ik vroeger samen met mijn broer en opa heel veel tijd doorgebracht heb. Mijn opa en moeder zijn hier ook opgegroeid. Mijn oma is al oud en ik weet dat na haar overlijden de boerderij verkocht zal worden. De laatste 1 a 2 jaar neem ik vaak mijn camera mee wanneer ik langs ga en ik heb heel erg de behoefte om dit huis en alle verhalen die het heeft vast te leggen.

[pascallebeeldspraak]

Ellen Kooi laat in haar beeld zowel de rust die je in de natuur kunt vinden zien als het gevaar die het kan zijn voor de mens. Laatst fotografeerde ik deze man die nogal met zijn ziel onder de arm over het strand liep. In het beeld is hij aan de ene kant echt een individu die waarschijnlijk zijn zoals door Ton Hendriks genoemd zijn kwetsbaarheid openstelt. Aan de andere kant is hij heel nietig. Ik zie bijna een vloedgolf ontstaan en hem mee de zee in sleurt, waartegen hij geen schijn van kans heeft.

[pascallebeeldspraak]

Ad van Denderen, So Blue So Blue. Hij reisde de middelandse zee af en liet zich vooral verassen door alles wat hij allemaal tegen kwam. Dit deed me denken aan onze reis naar het buitenland vorig jaar, waar we ook naar een plek reisden met het doel foto’s te maken maar eigenlijk met geen idee wat je er allemaal te wachten zou komen te staan.

[pascallebeeldspraak]

Dit werk van Lana Mesic is vooral metaforisch, ze vraagt zich af of het concepten zijn die bestaan in de realiteit of alleen in gedachte. Ik moest denken aan het werk van Danielle van Ark, zij onderzoekt de waarde van de foto. Hoe waardevol is een beeld? Ik moest aan dit werken omdat Lana Mesic ook bezig is met hoeveel waarde zo’n pasfoto nou heeft, hoeveel zegt dat over haar identiteit?

[pascallebeeldspraak]

De foto van Jaap Scheeren boven bestaat uit een centrale compositie, De boom met de tekst trekt duidelijk alle aandacht. Ik moest denken aan deze foto die ik gemaakt heb, waarin ook een boom vrij centraal in beeld staat. Ik moest door de vorm en de compositie denken aan deze foto, maar is de achtergrond speelt in mijn foto veel meer een rol dan bij Jaap.

[pascallebeeldspraak]

Ik heb deze foto naast bij die van Reinier Gerritsen gezet. Ik heb het gemaakt op Utrecht centraal en je ziet dat alle mensen die links wachten in hun eigen wereldje verkeren. Ik moest heel erg aan deze foto denken omdat alle personen die in de foto van Gerritsen zijn afgebeeld ook in hun eigen wereldje lijken te zitten en niet naar elkaar omkijken.

[pascallebeeldspraak]

Ik heb bij de foto van David Galjaard deze foto van een half afgebroken flat gezocht. David Galjaard ziet zijn foto als een metafoor. Ik zie mijn foto ook als een soort metafoor, voor het constant in verandering zijn van een stad. David Galjaard gebruikt zijn foto ook om een maatschappelijk verhaal te vertellen.

[pascallebeeldspraak]

Toen ik de foto van Jeroen Toirkens voor het eerst zag moest ik direct denken aan het project waar ik op dit moment mee bezig ben. Bij de foto van het meisje denk ik aan de relatie tussen mens en natuur/dier, hoe verhoudt zij zich tot de twee grote elanden die ze aan zo’n lijntje heeft? Dit is iets wat ik ook veel zie wanneer ik José volg, een schaapsherder. Ze werkt met schapen en vooral met deze getrainde hond, die ze koestert maar die ook een “collega” is die ze aanstuurt. Ik zie dus ook telkens hoe Jose zich verhoudt tot de dieren waar ze mee werkt.

[pascallebeeldspraak]

De foto van Jenny Boot gaat over verlies, verdriet en verlatingsangst. Ik zet deze foto die ik bij mijn oma thuis heb gemaakt ernaast. In de foto zie je twee lijstjes met foto’s van de oma en opa van mijn opa. Deze mensen en mijn opa zijn allang overleden er is niemand meer die deze twee mensen levend heeft meegemaakt. Toch laat mijn oma de lijstjes hangen, ik denk omdat ze ook weet dat deze mensen anders in de vergetelheid zullen raken en dat dat haar angstig maakt.

[pascallebeeldspraak]

Joost van den Broek legt een beslissend moment vast waarbij emotie een belangrijke rol vormt. Ik moest denken aan deze foto die ik in Brussel maakte. Er is zowel interactie tussen de trompettist met de vrouw als tussen de twee mannen die fotograferen en de vrouw. Ook is er sprake van blije emoties, wat het beeld een ontroerend beeld maakt. .

[pascallebeeldspraak]

Om deze onderste foto van mijn nichtje te maken heb ik haar op mijn kamer neergezet en haar geregisseerd. Ze was volledig uit haar comfortzone en dat zie je terug op mijn foto, maar ik zie een overeenkomst in de dromerige blik die ze allebei hebben.

[pascallebeeldspraak]

Deze foto is vanaf binnen gemaakt, net zoals Michel Szulc Kryzanowski ben ik hier intuitief te werk gegaan en door de reflectie van de lampen in de lucht voel je mijn aanwezigheid of plek in het tafereel.

[pascallebeeldspraak]

De onderste foto maakte ik in een grote drukke stad. Door de lichten en mensen die overal door het beeld lopen is er ook sprake van een weergave van de dynamiek van zo’n stad. Ik heb niet zoals Martin Roemers gebruik gemaakt van een lange sluitertijd maar ik vind dat de weerwar van mensen wel hetzelfde gevoel van drukte laat ontstaan.

[pascallebeeldspraak]

Elsepth Diedrix gaat heel intuïtief te werk, ze wist dat ze iets met die paardenbloemen wilde maken maar een strak plan had ze niet. Ze probeert een droomwereld te creëren met haar ingrepen. Ik moest bij haar werkwijze denken aan hoe we in blok 1 in de studio stillevens hebben gemaakt. Bij het maken van deze foto wist ik welke attributen ik wilde gebruiken, maar wat ik uiteindelijk zou maken had ik geen beeld van, dat ontstond tijdens het maken van de foto.  

[pascallebeeldspraak]

Ik heb 6 jaar lang elke dag in de week heen en weer gefietst van Olst naar Deventer langs de IJssel. Ik moest bij deze foto’s van Wout Berger direct aan mijn foto’s van het landschap denken omdat ik ook altijd gefascineerd was door de verandering van het licht en het effect hiervan op het landschap. De foto’s zijn niet vanaf 1 exact dezelfde plek genomen.