paradisenauts

[paradisenauts]

An isolated and almost unknown beach to most of citizens/travellers, on the coastline of Kavala city. The tranquil recording of the sea was made using an LS11 and primo mics, about 2m away from the seashore.

[paradisenauts]

Κάθε φορά που θα παίρνεις μια απόφαση, να αναρωτιέσαι εάν θα σε βοηθήσει να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου

Bernando Stamateas

[paradisenauts]

DIY Music gift box 

Having acquired the actual hand cranking music device a while ago, I recently began planning on this mini DIY box.

Initially, in the wooden box, I made a groove for the crank and holes for the screws.

Then the shell of the box was treated with a few layers of protective coating which gave it a dark “wood character”.

On top I glued a decorative air balloon (which made the box sort of unique) and on the base a layer of cork (so that the screws that hold the mechanism won’t stick out).

Finally on the inside I printed, cut and glued decorative patterns, a wishes note and photos.

I haven’t been in the creative mode for a while and really enjoooyed the process of making this music box! The most challenging of all was to stay undercover at all times, as this was meant to be given as a gift!

[paradisenauts]

Για να ανακαλύψεις τον δρόμο σου χρειάζεται να διαθέτεις μια εσωτερική τρέλα, φιλοδοξία, θάρρος, επιμονή, ορμή και τύχη. Να προχωράς με ανοιχτούς ορίζοντες. Να αναπτύσσεται μέσα σου μια ανησυχία. Φυσικά, έχεις να ξεπεράσεις πάμπολλα εμπόδια στη διαδρομή. ... Ζήστε, λοιπόν, έχοντας ως κινητήρια δύναμη τις επιθυμίες, τα θέλω, τα όνειρα. Μακριά από συμβιβασμούς. Μην αφήνεστε σε όσα δεν σας γεμίζουν ψυχικά. Ρισκάρετε. Προχωρήστε και μη φοβάστε την αποτυχία. Γιατί δεύτερη ζωή δεν έχει.

- Δημήτρης Νανόπουλος

[paradisenauts]

Never doubt that a small group of thoughtful, committed citizens can change the world; indeed, it's the only thing that ever has.

Margaret Mead - cultural anthropologist

[paradisenauts]

Το μονοπάτι τση ζωής

Το μονοπάτι τση ζωής σ’ενα γκρεμό τελειώνει κι’απού’χει στη ψυχη φτερα τ’ανοιγει και γλητώνει

(κρητική μαντινάδα)

[paradisenauts]

Poetic cosmogony

Excerpt from Taxidiotika, by Stratis Myrivilis

«Το πρόσωπο της Ελλάδας είναι το αχόρταστο σε ποικιλία και σε αποχρώσεις, εκφράσεις και μας καλεί τόσο έντονα να καταχτήσουμε με το νου και με τις αισθήσεις μας. Και ακόμα ξαίρουμε πως αυτός ο νους και αυτές οι αισθήσεις, είναι τα καταλληλότερα, τα μοναδικά όργανα για να μας δώσουν τη σωστή αντίληψη των φαινομένων, αφού τα ίδια αυτά όργανα είναι πλασμένα από τα υλικά και τα αόρατα στοιχεία που αποτελούν το ελληνικό τοπίο και την ατμόσφαιρά του. Η σάρκα μας, το μυαλό μας είναι από το ίδιο χώμα, το πνεύμα που ζωντανεύει και γονιμοποιεί επι 30 αιώνες την ιδέα αυτή της γης. Το αίμα που κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες μας είναι από το Αιγαίο που την περιβρέχει, είναι από τις βροχές που ραπίζουν τα πολύχρωμα βράχια μας και η ψυχή μας είναι συνθεμένη από τις ψυχ��ς αμέτρητων προγόνων που έζησαν εδώ, αγάπησαν και μ��σησαν με το δικό τους τρόπο επί χιλιάδες χρόνια.» 

[paradisenauts]

Burning sun

Excerpt from Taxidiotika, by Stratis Myrivilis

«Τα χέρια μας ζουν και κινούνται μέσα στα κλώνια των ελληνικών δένδρων, ��α τραγούδια μας, τα τροπάριά μας, οι ρυθμοί μας, βγαίνουν από τους ήχους της γης, από τις φωνές των αγέρηδων και των κυμάτων τούτης της χώρας. Μέσα στα ελληνικά μας μάτια καίγει ο ήλιος που λαξεύει το τοπίο το οποίο που προσπαθούμε να καταλάβουμε και η καρδιά μας είναι ένα μόριο από τη μεγάλη, τη φλογερή και ανήσυχη ελληνική καρδιά.»

[paradisenauts]

Island pebbles

Excerpt from Taxidiotika, by Stratis Myrivilis

«Να μπορούσαμε λέω να γυρίσουμε όλα τούτα τα νησιά ένα προς ένα. Να βγούμε από το καράβι να τα περπατήσουμε, να τα μυρίσουμε, να τα νοιώσουμε κάτω από τη φτέρνα μας την απάντηση από τη γδαρμένη τους μαρμαρόπετρα, από το ξανθό τους χώμα. Ν’ αγγίσουμε με τα δάχτυλα ένα-ένα τους πολύχρωμους βράχους, που λάμπουν, χορτασμένοι από φως, ποτισμένοι από καφτερόν ήλιο ως τα βάθη της καρδιάς τους. Ν’ ακουμπήσουμε το μάγουλο πάνω στο ζεστό τους πρόσωπο, ν’ ακούσουμε μέσα στον παλμό της αρτηρίας μας την αντίστοιχη κόκκινη φλέβα που χτυπά κατάβαθα στη μυστική καρδιά τους, την πετρένια. Να μετρήσουμε τα ψηφιδωτά βότσαλα της ακρογιαλιάς μας μέσα στη βρεμένη μας φούχτα, να τ’ ακούσουμε να τρίζουν κάτων από τα γυμνά πόδια μας. Ακόμα: ν’ αγγίσουμε τις ρώγες των δακτύλων μας πάνω στ’ αγγάθια τα ελληνικά, τα χρυσά, τα γαλανά τα αγκάθια, να γλείψουμε με τη γλώσσα τους αλλατισμένους θαλασσόβραχους που κατεβαίνουν κι αρμυρίζουν τα ζωντανά και ύστ��ρα κοιτάνε το πέλαγο σκεφτικά.

Να δούμε το πηχτό γάλα να στάζει από τις συκιές, το δάκρυ από τα κλαδεμένα κλήματα. Να κολυμπήσουμε όλες τις αμμουδιές, να ντυθούμε κατάσαρκα το γαλάζιο μας Αιγαίο σαν άμφιο, να μιλήσουμε με τους νησιώτες γόνατο με γόνατο, καρδιά με καρδιά. Να πονέσουμε όλους τους πόνους το λαού μας, που είμαστε ο καθένας μας ένα μόριο του γι’ αυτό προδίδοντας ή πλαστογραφώντας τον, προδίδουμε και πλαστογραφούμε τον εαυτό μας. Έτσι μονάχα θα μπορέσουμε να τραγουδήσουμε  μαζί μ’ αυτόν τον λαό όλες τις χάρες του, να κλάψουμε όλα τα μοιρολόγια του σταυρωμού του, που είναι δικός μας, ο κατάδικός μας σταυρωμός.»

[paradisenauts]

What if?

What if schools eliminated busywork and replaced it with important projects that made a difference to the whole community? What if all students had time to think about their highest contribution to their future so that when they left high school they were not just starting on the race to nowhere?

What if society stopped telling us to buy more stuff and instead allowed us to create more space to breathe and think?

What if we stopped celebrating being busy as a measurement of importance? What if instead we celebrated how much time we had spent listening, pondering, meditating, and enjoying time with the most important people in our lives?

What if the whole world shifted from the undisciplined pursuit of more to the disciplined pursuit of less … only better?

Excerpt from Essentialism - The Disciplined Pursuit of Less, by Greg McKeown

[paradisenauts]

Eyes wide open for a moment!

«Θε μου... Άνοιξα μεγάλα τα μάτια, να κοιτάξω δυνατά και περιληπτικά όλη τη Φύση την κρουστή, να πιω μονορούφι όλ�� της το νόημα, σαν άνθρωπος που πρόκεται να στραβωθεί σε λίγο για πάντα» - Η ζωή εν τάφω, Στρατής Μυριβήλης

The author Stratis Myriviis in his novel Life in the Tomb, describes a moment in the life of a soldier in the 1st WW, who after having observed a group of eye-injured soldiers sitting by the river, he forces his eyes wide open to absorb the nature and all the meaning of life, as if he is about to lose his sight forever.

Such a strong imagery and at the same time a call for action! Imagine if we acted this way every day. Eyes wide open to observe the nature around us and absorb the life of that moment!

[paradisenauts]

This is an original short film which was created as a final master’s course project. It was the my first work in which I had the chance to go through the creative stages of screenwriting, directing, film scoring, editing and producing. Happy screening!

Synopsis:

In a society defined by numbers and the suffocating daily schedule, this is the story of a depressed employee who must overcome his fear of being different and escape the rat race. In order to decode a strange paper-note found on the ground, he becomes friend with a retired librarian who introduces him to the world of philosophy and literature.

[paradisenauts]

Music re-score (Heart)

Original music composed as practice work, for the award winning animation Heart by Erick Oh.

Orchestration is based around piano, violin, voice and percussion.

* there is no sound design

[paradisenauts]

Music re-score (poplar)

This was a music entry to the 2017 International Animated Film Music Competition, organised by the Athens Concert Hall. Each contestant had to provide original music for the award winning short animation "The leaf of the poplar" by Eirini Vianelli.

The cues of music were based around piano and simple vocals lines. For the creation of the sound design, audio was recorded and samples from the collaborative database freesound.org were used.

If you enjoyed listening to the track, please give a thumbs up! :)

[paradisenauts]

Never give up on a dream just because of the time it will take to accomplish it. The time will pass anyway. — Earl Nightingale

[paradisenauts]

Playing and creativity!

In “The artist's way” Julia Cameron proposes setting aside time each week to engage in a favorite activity in order to feed the artist within. That is similar to what kids naturally do. Play! Playing is bonded to happiness.

PointA: by setting a few hours each week, one can recharge his/her happiness banks!  

In Greek, the words “kids” and “play” share the same etymology. This means that one stays close to his “true” self while playing.

PointB: by investing a few hours each week in a favourite activity, one stays close to his/her “true north”.

And that is a fertile soil upon which creation blossoms!

[paradisenauts]

Spectator vs Taking action

Last week’s post was on the importance of taking action when other people irresponsibly step on our life. But how one could act when something undesirable/unacceptable happens to someone else? 

Stay back and be a spectator

Take action

By making the first choice is like signalling that the unacceptable event... is actually acceptable! 

Thus the only real choice it to always take action, either when others step on our life or the lives of the ones around us!