onvruchtbaawhatever-blog

[onvruchtbaawhatever-blog]

Onderzoeken onderzoeken onderzoeken.

Naar mijn idee, is een vruchtbaarheid-onderzoek krijgen in Nederland veel te ingewikkeld. Je moet aan allerlei eisen voldoen zoals: al een jaar lang aan het proberen zijn, een vaste partner hebben, een bepaalde leeftijd hebben etc.

Ik had al vrij jong het idee dat er iets niet helemaal klopte met mijn vruchtbaarheids-organen. Maar ga maar eens naar de dokter en vragen, “kan ik een onderzoek krijgen of ik wel kinderen kan krijgen?”. Zo makkelijk gaat dat niet.

Ik was geloof ik net 20 (7 jaar geleden), had al een tijdje een vriendje, ging volop uit en was zeker nog niet klaar voor kinderen. Maar er spookte wel altijd in mijn hoofd dat ik dat onderzoek, hoe dan ook, moest doen.

Dus vroeg ik aan mijn toenmalige vriendje, om te acteren dat wij al een jaar lang aan het proberen waren een baby te krijgen. “YES ik krijg eindelijk dat onderzoek!” dacht ik toen. Little did I know, dat dit het begin was van de Medische Malle Molen (of hoe ze dit dan ook noemen).

Van bloedtesten, naar inwendige vaginale testen, naar baarmoederhalskanker-testen. Dit bij elkaar rekken ze al zo erg uit, dus alleen al met deze testen ben je zo’n 4 maanden onderweg. Als daar dan niets geks uit komt, mag je eindelijk door naar het ziekenhuis, voor een daadwerkelijk onderzoek naar de eileiders, eierstokken, baarmoeder etc. 

Daar zat ik dan, 20 jaar, in het ziekenhuis, met een lariekoek verhaal om maar dit onderzoek te krijgen (hier vragen ze je echt 100 x naar). Het begon met een inwendige echo. Je krijgt dan een soort koude staaf in je doos, en deze kan door middel van geluidsgolven zien hoe alles er globaal bij ligt. Je kan je eitjes tellen, je eileiders een beetje zien, en je baarmoeder en alles eromheen goed bekijken. Hiermee kijken ze dus of er cystes of iets geks groeit. 

Deze echo krijg je gedurende 1 maand een paar keer tijdens verschillende fases; vlak voor je menstruatie, tijdens je menstruatie en tijdens je ovulatie. Zodoende kunnen ze een goed zien of het in deze hormonale tijden gekke veranderingen optreden. (Zo ben je weer 1,5 maand verder)

Soms kunnen ze het niet zo goed zien, en dan mag je nog een paar keer komen. 

Bij mij konden ze na een paar keer zien dat mijn eileiders een beetje vocht vast hielden. En daardoor wilde ze een HSG-scan doen. Dit is een röntgenfoto van je baarmoeder en eileiders. Om te kijken of je eileiders open zijn. Klinkt niet erg een “röntgenfoto”, maar dat kan nog wel eens tegenvallen!

Als je je niet snel schaamt, en je je hebt overgegeven aan het feit dat er meerdere mensen aan je doos zitten of er in kijken, zowel man en vrouw, én je eileiders zijn open, dan is deze test niet echt heel erg. 

En nu schaam ik me niet zo snel, dus toen ik ging liggen op die bank dacht ik; ik doe dit wel even. 

Het begint met de eendenbek (valt mee, beetje koud misschien), dan vervolgen er baarmoedermond klemmen (kan je vergelijken met een menstruatie krampje, niet heel relaxt), dan gaat er een buisje naar binnen (die voelde ik niet) en aan dat buisje wordt een soort gigantisch apparaat met contravloeistof aan vast. Als ze dit apparaat aanzetten wordt langzaam die vloeistof in je baarmoeder gepompt, en vult je baarmoeder zich en wordt de vloeistof naar je eileiders gedreven. 

Als je eileiders gewoon open zijn, dan vloeit die vloeistof via je eileiders weg naar je buikholtes. Dit is goed. 

Bij mij blies mijn baarmoeder op als een grote ballon, en zag je dat de eileiders maar een klein beetje volliepen en daarna ook opbliezen. 

IK KAN JE VERTELLEN, DE HELLLLLLL

Dit is denk ik het verschrikkelijkste gevoel, wat ik ooit heb meegemaakt. 

Nja 2 x heb meegemaakt. Maar daar later meer over. 

Verder, als je wat dat betreft oke bent, piece of cake! 

Mocht je er nog 1 tegemoet gaan; neem lekker een extra pijnstillertje, kan echt geen kwaad hoor, en wordt je lekker rozig van! TOP

[onvruchtbaawhatever-blog]

Welkom, welkom, welkom

Waarschijnlijk als je deze pagina bezoekt, zit je óf in het zelfde schuitje, óf je bent bang om in het zelfde schuitje als ik te komen. Het kan natuurlijk ook omdat je geïnteresseerd bent in zulke verhalen. Het maakt niet uit.. Welkom anyways!

Ik ben deze blog gestart omdat ik zelf (toen ik er achter kwam, dat zwanger worden bij mij niet helemaal van zijn leien dakje ging) zoveel wilde weten, maar zó bar weinig kon vinden.

Ja natuurlijk alle horror verhalen van dien, die fladderen uit het jaar 1991 nog op het internet. En hoe graag wij die horrorverhalen ook lezen, is het voor degene in kwestie ook wel heel fijn om luchtigheid en moderne verhalen te lezen!

Dat terzijde, vind ik het ook wel chill om mijn eigen gedachten en ervaringen terug te kunnen lezen, en werkt het uiteraard semi therapeutisch. Lekker kalken op het net.