notalardakonusursworld - Tumblr blog

[notalardakonusursworld]

"Bence benimle iyi geçin. O saçının bozulmasını istemezsin."

"Yanımda olmadığın sürece istediğim kadar uğraşabilirim Ayaz. Mal, öküz, pislik, hayvan, böcek, ezik, şerefsiz, aslacık..." diye devam ederken, "Korkarım yanındayım," dediği için sustum. Yutkunup endişeyle "Ne?" dediğimde gülüp, "Arkana bak," dedi. Derin bir nefes aldım ve telefonu kulağımdan çekmeden arkama baktım.

"Beni mi özledin kedicik?"

[notalardakonusursworld]

"Şey... gitti işte. Herkesin gittiği gibi. Yemekleri beğenmiyorum, dedi. Yer değiştirmek istemiştir besbelli. Yemeklerden başka bir gerekçe göstermedi. Bir gece, gitmek istemeyen herkes gibi 'Hesabımı kapayın,' dedi, o kadar.

[notalardakonusursworld]

Ben hep sıkıntılıyım. Yani bir adamın canı sıkılır, o ben'im. Çünkü bana en yaraşan durumdur sıkıntılı olmak. Ben silahsız bir askerim de ondan. Törenler askeriyim ben. Cumartesi ve Pazar askeri. Aslında karışık bir şey, kime ne söylenebilir? Bir sıkıntıyı ısrarla büyüterek, asıl büyük sıkıntıya ısrarla giden tümün attığı çekirdek. Pis bir köleliğe ve sonsuz çılgınlığa varacak bir oluşumu sıkıntıyla bekleyen bölünmez varlık'ın ben'i. Ondan severim sıkıntıyı. Sevincin o amansız, o aşağılayıcı bönlüğünden korur beni.

Ne söylenmişse ve ne söylenmemişse, ne yapılmışsa ve ne yapılmamışsa, ne düzeltilmişse ve ne düzeltilmemişse ondan sıkılan biri. Belki, söylenmemişin, yapılmamışın ve düzeltilmemişin telaşı içinde biraz. O kadar. Ve sıkıntılı. Ve sıkıntılı. İşte böyle başlıyordu her yerde mutsuzluk. Ve mutsuzluk büyük bir umut gibi çekiyor kendine beni. Değişiyorum ve çoğalıyorum gibi. Tek büyük doğrunun yarım dilimi o. Kim bilebilir işe yaramamanın değişmesini ha? Ha! Cumartesi ve Pazar günlerinde. Yorgun, izinli ve silahsız bir asker. Sonra kim döneniyor ortalarda benden başka. Şiir yazdığım söyleniyor ortalarda. Değil. Ben, kutsal bir bahaneyim, belki de bir sığınağım kendime.

(Papirüs, Eylül-1966)

[notalardakonusursworld]

Bir gün "Yalnız olmanın güzelliği özgürlüğündedir," demişti, artık uzaklarda olan mavi gözlü yabancı. "İstediğin zaman, istediğin yere gidebilirsin ama etrafında birileri olduğu zaman onlarla kalman gerekir, onlarla hareket etmen, uyum sağlaman..."

Sonra başını kaldırıp gülümsemişti. "Herhangi birini, özgürlüğünden daha çok sevebilir misin?"

Hayır.

Gülümsedi: Mavi gözlü yalancı.

"Çünkü özgürlüğe sahip değilsin, insan sadece eksikliğini hissettikleri uğruna çabalar. O gece sen sevgi istemedin, özgür kalmak istedin. Bu yüzden benim küçük kızım, sen hiç kimseyi sevemezsin."

[notalardakonusursworld]

"Geçti," dedi. "Bir daha asla ağlayarak uyanmana izin vermeyeceğim."

Elini burnumun üzerine bastırdı.

"Geçti," dedi.

Dudaklarımı nefes alamayacağım şekilde kapattı.

"Bir daha asla uyanmana izin vermeyeceğim."

[notalardakonusursworld]

Günün sonunda aynanın karşısına geçtiğinizde kendinizden başka kimseniz olmadığını görüyorsunuz. Bu yüzden bırakın insanların ne yaptığını, ne söylediğini... Her koşulda kendinize iyi davranın ki yegâne dostunuzu, kendinizi kaybetmeyin.