nightwem3t

[nightwem3t]

“gözlerim fazla hevesleniyor sana.”

[nightwem3t]

insanlar güzel şeyleri mahveder.

[nightwem3t]

“eli boş döndüm bu aşktan, gözlerim dolu.”

[nightwem3t]

Sanki yeniden gidiyorsun, öyle sıcak ki göğsüm.

[nightwem3t]

Çevremi tertemiz yaptım, daha sağlam gelecek planlarına yöneliyorum ve olmaması gereken kimseye yer vermiyorum her şey mis gibi oldu.

[nightwem3t]

“On yıl sonraki kendime not; eğer kalbinde biri çiçek açtırabildiyse onun hatrına o bahçeyi kimseye talan ettirme. Hayatta değilsen de eğer umarım toprağına güller getirecek vefalı insanların vardır.”

[nightwem3t]

Dostoyevski keşkeyi şöyle tanımlıyor; “yaşanması mümkünken, yaşayamadığın mutluluklar.”

[nightwem3t]

çok fazla insana karıştık, oysa hiç gerek yoktu bu kadar yıpranmaya.

[nightwem3t]

Virginia Woolf’un kocasına yazdığı intihar mektubu

en sevdiğim, yine delirecekmişim; bu korkunç günleri anlayamayacaksınız gibi hissediyorum. ve sanki giden zamanı geri çeviremeyeceğim. sesler duymaya başlıyorum ve konsantre olamıyorum. bu yüzden yapmam gereken şeyi yapıyorum. bana verebileceğin en büyük mutluluğu verdin. kimsenin yapamayacağı şeyleri yaptın. iki insanın birlikte daha mutlu olabileceğini sanmıyorum. ben artık yaşayamayacağım. biliyorum, senin hayatını mahvediyorum, bensiz daha mutlu olacaksın. görüyorsun bu mektubu bile doğru düzgün yazamıyorum. okuyamıyorum. hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçlu olduğumu söylemek isterim. bana karşı inanılmaz sabırlısın ve iyisin. Şunu söylemek istiyorum -aslında bunu herkes biliyor- eğer biri beni bu durumdan kurtarabilecek olsa bu sen olurdun. her şey beni terk edip gitti ama senin iyiliğin hep benimle kaldı. artık senin hayatını mahvetmeyeceğim. kimse, seninle mutlu olduğumuz kadar mutlu olamazdı.

[nightwem3t]

“dünya tersine dönse vazgeçmezdim ama neden her şeyin karşısında sustum bir de benden dinle.”

[nightwem3t]

Her şeyin farkındayım keşke olmasam.

[nightwem3t]

[nightwem3t]

“Herkes eninde sonunda geri döner” dedin. “Evet” diye cevap verdim, “herkes geri döner ama o zaman kadar da unutulur.”

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu-Stefan Zweig

[nightwem3t]

şehrinin yüz kilometre yakınına bile yaklaşmadım ama gülümseyişini gördüğüme yemin edebilirim.

[nightwem3t]

Yüz kere affettiğin insanın yüz birinci yanlışında ona kızamazsın. Sen onun defalarca aynı yanlışı yapacak cesareti bulduğu tarafsın.

[nightwem3t]

Herhangi bir şeyin inandığım gibi olmayışını çok zor kabulleniyorum ama kendimi buna ikna ettiğim zaman dünyanın en acımasız insanı olabiliyorum. Biri ya da bir şey beni yanıltırsa onu komple silerim, kabullenmesi ne kadar zor olursa olsun.

[nightwem3t]

İnsan mesela canını yakan kişiye sarılıp ağlamak istiyor ya