nieodpornosc

[nieodpornosc]

Ludzie to kurwy?

Nowe, nie znałem.

Ale mów dalej,

bo chyba masz więcej do dodania.

O fałszywych obietnicach,

o uśmiechach, które ranią bardziej niż słowa,

o dłoniach wyciągniętych,

tylko po to, by zabrać więcej niż dały.

Nie zdziwię się.

Nie zaskoczę.

Bo wiesz, co jest zabawne?

To, że w grze zwanej życiem

nikt nie jest święty.

Każdy ma swoje za uszami,

każdy kiedyś był dla kogoś rozczarowaniem.

Ludzie to kurwy?

Może.

Ale czy ty jesteś inny?

[nieodpornosc]

Ostatnio słyszałam, że kłóciłeś się o mnie z nią.

Podobno przeglądałeś moje profile,

leżąc obok niej w łóżku.

Ciekawe, prawda?

Jak łatwo wspomnienia mogą przeniknąć

do twojej nowej rzeczywistości.

Jak ktoś, kto miał być dawno zapomniany,

ciągle wywołuje w tobie burzę.

Nie wiem, co bardziej mnie bawi –

twoje słowa o „pójściu dalej”

czy to, że wciąż sprawdzasz,

czy ja już tam jestem.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Nie myśl sobie, że nadal jesteś kimś ważnym.

Nie jesteś.

Każda część mnie brzydzi się mną z przeszłości,

tą wersją, która pozwoliła ci zająć miejsce,

którego nigdy nie powinieneś mieć.

Nie czuję gniewu,

nie czuję żalu.

Czuję tylko pustkę tam,

gdzie kiedyś myślałam, że coś istnieje.

Już nie nazywam tego błędem,

to była lekcja.

Ale nie jestem z niej dumna.

To jedynie przypomnienie,

że czasem trzeba się sparzyć,

by zrozumieć,

kogo nigdy więcej nie wpuścić do swojego życia.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Mówiłeś, że jestem twoim wszystkim.

Że beze mnie nie wyobrażasz sobie życia.

A potem weszłam na twój Instagram.

I widzę – żyjesz.

Zdjęcia pełne uśmiechów,

wyjazdów, nowych twarzy.

Wygląda na to, że życie beze mnie

nie tylko istnieje,

ale nawet całkiem ci służy.

:)

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Rozczarowanie

Rozczarowanie smakuje jak gorzki łyk,

który utknął w gardle,

jak obietnica, która nie przetrwała poranka.

Jest ciężkie, wisi na piersi,

ale nie robi hałasu –

po prostu tam jest.

To spojrzenie w lustro,

które odbija coś, czego nie chciałam zobaczyć.

To chwila, gdy słowa tracą znaczenie,

a milczenie staje się głośniejsze niż krzyk.

Rozczarowanie nie kruszy się od razu.

Pęka powoli, jak lód na jeziorze,

aż w końcu czujesz, że stoisz na krawędzi,

a pod tobą tylko woda.

To nie złość.

Nie gniew.

To pustka, która przychodzi,

kiedy coś, co kochałeś,

okazuje się inne, niż myślałeś.

Rozczarowanie to lekcja,

której nie chciałam się uczyć.

To zrozumienie, że czasem

to nie ludzie nas zawiedli,

ale nasze własne oczekiwania.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Odpuszczenie

Odpuszczanie nie jest łatwe.

Nie jest piękne.

Nie jest tym momentem, który rozświetla wszystko wokół.

To raczej powolne gaśnięcie,

chwila, gdy rozluźniasz dłonie,

choć wciąż czujesz ból po linie, którą trzymałeś zbyt długo.

Mówili: “Odpuść, będzie lżej”.

Nie powiedzieli, że zanim będzie lżej,

trzeba będzie zmierzyć się z pustką,

którą po sobie zostawiłeś.

Z tym ciężarem wspomnień,

który nie odchodzi razem z tobą.

Odpuszczanie to przyznanie się,

że nie każda historia zasługuje na zakończenie.

Czasem trzeba zamknąć książkę,

choć nie przeczytało się ostatniej strony.

I to boli.

Ale z czasem przestaje.

To nie zapomnienie,

bo zapomnieć się nie da.

To nie wybaczenie,

bo nie każda rana się goi.

To moment, w którym przestaję pytać “dlaczego��,

przestaję czekać na odpowiedź, która nigdy nie nadejdzie.

To wybór.

Nie ciebie.

Nie nas.

Tylko siebie.

I choć boli, w końcu uczę się oddychać bez ciebie.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Dojrzewanie

Dojrzewanie to nie tylko zmarszczki na twarzy,

ale blizny na sercu.

To odkrywanie, że świat nie jest czarno-biały,

a odcienie szarości mają więcej znaczeń,

niż kiedykolwiek chciałeś zrozumieć.

To chwila, w której uczysz się,

że „zawsze” rzadko trwa wiecznie,

a ludzie, którzy mieli zostać,

często odchodzą bez słowa.

Dojrzewanie to nauka tracenia,

bez utraty siebie.

To godziny spędzone na próbie zapomnienia,

i sekundy, w których wszystko wraca.

To zrozumienie,

że nie zawsze dostaniesz odpowiedzi,

ale i tak musisz iść dalej.

To patrzenie w lustro i widzenie w nim kogoś innego.

Kogoś, kto wie, że ból jest częścią życia,

ale nie całą jego historią.

Dojrzewanie to nie koniec niewinności,

to początek świadomości,

że każda rana jest lekcją,

a każdy krok – wyborem.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Zapomnienie

Zapomnieć można wiele rzeczy:

wzoru na deltę,

co kupić w sklepie,

ile lat ma dziadek,

czy wstawiłam pranie.

Ale są rzeczy, których zapomnieć się nie da.

Nie zapomina się pływania, roku urodzenia,

jazdy na rowerze,

i ciebie.

Ciebie – w każdym szczególe.

Twojego spojrzenia,

które zamykało świat w jednej chwili.

Twojego głosu,

który brzmiał jak obietnica,

choć nigdy jej nie dotrzymałeś.

Nie zapomina się tego,

jak nosiłeś moją gumkę na nadgarstku,

jakby była symbolem czegoś więcej.

Nie zapomina się dotyku,

który zostawił ślady głębiej niż na skórze.

Zapomnienie?

To tylko słowo.

Bo choć mijają lata,

ty wciąż jesteś we mnie,

jak coś, czego nie da się wyrwać.

Nie zapomina się takich rzeczy.

Nie zapomina się ciebie.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Twoje imię.

Tak zwyczajne, noszone przez setki innych.

A jednak, gdy je słyszę,

czuję dreszcze.

Twoje imię nie jest już tylko dźwiękiem.

Dla mnie ma twój kształt,

twój zapach,

twój sposób patrzenia na mnie,

jakbyśmy byli jedynymi osobami na świecie.

Ale twoje imię to także pętla.

Każde jego brzmienie owija się wokół mnie,

zaciska gardło,

aż przestaję oddychać.

Słyszę je i wszystko wraca.

Nie ma znaczenia, czy wypowiada je ktoś obcy, wzmianka w filmie,

czy tylko słyszę je w głowie.

Wtedy świat się zatrzymuje,

a ja wracam do ciebie.

To nie jest zwykłe imię.

To zaklęcie.

Słowo, które przywołuje wspomnienia

klatka po klatce,

jak stare, porysowane taśmy filmowe.

Twój uśmiech.

Twój głos, gdy mówiłeś, że mnie kochasz.

Twój wzrok, gdy odchodziłeś.

Wiem, że wiele osób nosi to imię.

Ale żadna z nich nie sprawia,

że świat zatrzymuje się w pół oddechu,

tak jak ty to robiłeś.

Twoje imię zawsze będzie tobą.

Cieniem, który zostawiłeś.

Echem, które nie pozwala mi zapomnieć.

Ciężarem, który noszę w sercu.

I przypomnieniem,

że czasem wystarczy jedno słowo,

by człowiek pękł na pół.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Jeśli kiedykolwiek potrzebowałeś czyjejś bliskości tak bardzo,

że kiedy odchodził, błagałeś go, by został…

ściskam cię mocno, złamany człowieku.

Wiem, jak ciężką drogę musiałeś przejść,

aby zapomnieć o swojej godności,

aby ukorzyć się przed kimś w taki sposób.

Aby patrzeć komuś w oczy i szeptać,

prosić, błagać, krzyczeć,

że nie dasz rady bez niego.

Wiem, jak bardzo musiało boleć.

Jak każda cząstka twojego serca

pękała przy każdym jego kroku,

oddalającym go od ciebie.

Wiem, jak wiele trzeba znieść,

by kochać kogoś bardziej niż siebie.

I wiem, jak bardzo trzeba cierpieć,

by zapomnieć, że zasługujesz na więcej.

Ściskam cię mocno, złamany człowieku.

I przypominam ci, że to nie twoja słabość,

ale twoja zdolność do kochania,

uczyniła cię tym, kim jesteś.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Nie wiem, czy kiedykolwiek sobie wybaczę.

Że pozwoliłam ci wejść.

Że wpuściłam cię w głąb miejsc,

które miały być moje, tylko moje.

Nie zasługiwałeś na nie.

Nienawidzę siebie za tę słabość,

za to, że widziałam znaki, a mimo to cię wpuściłam.

Za to, że dałam ci wszystko,

czego nigdy nie chciałeś zatrzymać.

Czasem chcę krzyczeć.

Na siebie. Na ciebie. Na los.

Za to, że mnie oszukałeś, że ja siebie oszukałam.

Ale w ciszy wiem, że ta złość nie zmienia niczego.

Bo jestem też wdzięczna.

Za tę lekcję, która bolała,

ale była potrzebna.

Za to, że nauczyłeś mnie,

jak kruche są słowa, które brzmią jak miłość.

Teraz wiem, że to nie ty mnie złamałeś.

To ja pozwoliłam, byś mnie zniszczył.

I wiem, że nie jesteś tylko stratą.

Jesteś blizną,

która przypomina mi, jak silna jestem,

skoro wciąż tu stoję.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

[kiedy powiedziałaś, że nie możesz beze mnie żyć… musiałaś mieć skrzyżowane palce], marta masłyk

[nieodpornosc]

oj, uleciały Xd

Kiedyś dogadywaliśmy się tak dobrze, a razem mogliśmy skraść cały świat. Nagle to wszystko zniknęło, niewiedząc kiedy i dlaczego.

Teraz pozostało nam tylko pilnować naszych dni na snapchacie, żeby one też czasami nie uleciały tak niespodziewanie jak MY.

~ nieodpornosc

[nieodpornosc]

Na początku byliśmy obcy.

Mijaliśmy się bez słowa, jakby nic nas nie łączyło.

Dziś robimy dokładnie to samo,

ale różnica jest taka,

że teraz wiem, jak smakujesz.

Wiem, jak brzmi twój głos, kiedy mówi, że kocha.

I wiem, jak brzmi cisza, która przyszła po wszystkim.

Mijamy się jak dawniej,

ale każde nasze spojrzenie niesie ciężar tego, co było.

Byliśmy wszystkim, a dziś udajemy, że nigdy nas nie było.

~nieodpornosc

[nieodpornosc]

Spotkałam cię tam, gdzie nie miałam cię spotkać.

Gdybym przyszła pięć minut wcześniej, minęlibyśmy się, jakbyśmy nigdy nie istnieli.

Ale los zadrwił z nas obojga.

Stałeś za mną – tak blisko, że czułam twój oddech na karku.

Odeszłam, wmawiając sobie, że to tylko wyobraźnia.

Ale kiedy się odwróciłam, patrzyłeś.

Patrzyłeś tak, jakby nasze milczenie było zbyt głośne, by można było je zignorować.

Los nie tylko bywa okrutny.

Jest bezlitosny

~ nieodpornosc

[nieodpornosc]

Kolejny raz mi się śniłeś.

Nie wiem, co to znaczy.

Wmawiam sobie, że o tobie zapomniałam,

ale te sny są dowodem,

że wciąż nie mogę cię wyrzucić z mojej podświadomości.

Utknąłeś głęboko w zakamarkach mojej duszy,

tam, gdzie nawet ja nie mam dostępu.

Skryty w miejscach, których nie potrafię otworzyć,

w ciszy, która krzyczy twoim imieniem.

To nie miłość.

To cień wspomnień, które ciągną mnie w dół.

To echo dawnych ran, które nie chcą się zagoić.

To iluzja, którą podsycają sny.

Chcę cię wymazać.

Ale im bardziej próbuję,

tym głębiej wnikasz we mnie.

~ nieodpornosc

[nieodpornosc]

Are you surprised I have trust issues?

I told him my greatest fears and the traumas I had suffered at the hands of other people, and he did the same to me.