nezuszan

[nezuszan]

Bana sarıldıktan sonra uçurumdan itmene rağmen, içimdeki tek pişmanlık kokunu içime çekememiş olmamdı...

[nezuszan]

Son kez sarıldın ve sessizce çıkıp gittin hayatımdan. Nereden bilebilirdim ki son sarılışımız olduğunu? Ya da nereden bilebilirdim ki dudaklarımız birbirine değerken kalbimin hızlı atmasının ve midemde ki kelebeklerin heyecanla uçuşmasını bir daha yaşayamayacağımı? Ama keşke bilseydim. Keşke bilseydim ve sana daha sıkı sarılabilseydim. En azından bir vedayı hak etmiştim. Gel benimle uzun uzun konuş demiyorum. En azından sessiz sakin hayatımdan çıkmak yerine bunu dile getirseydin. Seni istemediğin yerde tutacak ve kalman için yalvaracak değildim. Ama keşke söyleseydin de son kez sana, son olduğunu bile bile sarılıp, kendi içimde de veda edebilseydim.

[nezuszan]

Aramızda bir soğukluk var ama kopamıyoruz da birbirimizden. Sanırım başkası girmiş aramıza, yoksa böyle kötü davranmaz bana. Bana her ne kadar çaktırmamaya çalışsa da anlıyorum ben, başkası girmiş kalbine. Beni atmak üzere oradan... Her ne kadar evimden gitmek istemesem de, başkasının evi olmuş artık burası. Ne çabalamamın manası var artık, ne de kalmamın…

[nezuszan]

Kaldırım köşesine çökmüş sessizce küçük bir çocuk gibi ağlıyordum. Yanıma yaklaşan adım seslerini umursamadan başım yere eğik şekilde ağlamaya devam ederken omuzlarıma konulan hırka ile kafamı kaldırdım.

O gelmişti...

Onu görmemle daha çok ağlarken yanıma çöküp bana sarıldı.

"İçini dökmek için ağlama ama sana söz veriyorum hepsi büyüyünce geçecek bebeğim." dedi güven veren kısık bir sesle

"Zaman her şeyi alır ve götürür."

Bunu söylediğin zaman zamanın acılarımı alıp götüreceğine ve senin her zaman yanımda kalacağına çok emindim. Nerden bile bilirdim ki zamanın seni alacağını ve beni acılarımın içinde tek başıma bırakacağını.

Geri gel sevgilim. Lütfen geri gel ve beni, beynimi yiyip bitiren acılarımın içinden kurtar. Gel ki insanlara zamanın sadece kötü şeyleri alıp götürdüğünü, iyi şeyleri de hep yanımızda tuttuğunu kanıtlayabilelim.

[nezuszan]

Bana kırgınsın, biliyorum. Bana yaptığın şeylerle canımı yakarak kendi acını hafifletmeye çalışıyorsun bunun da farkındayım; ama ben hiç bir şeyi canını yakmak için yapmadım. Sende bunun farkına varmalısın. Senden ayrıldım ama seni üzmek için değil, sana iyilik olsun diye ayrıldım. Ben değer bilmez birisiyim sevgilim. Sen bana ne kadar sevgi verirsen ver nankörlük yaparak seni üzmekten başka bir şey yapmayacaktım. Bu ikimiz içinde en iyisi olacak. Şu an bunun farkına varmıyor, bu yüzden de bana kızgın olabilirsin ama ileride bana teşekkür edeceksin. Şu an beni anlamanı beklemiyorum. Şayet ben bu kararı verebilmek için aylarca düşünmüşken, senin iki günde bunu anlaman imkansız olur. Ben seni hep sevdim. Kendimden çok sevdim. Her zaman benim için öncelik sendin. Beni aldatmana, bağımlı olmana, hatta babamın tıpa tıp aynısı olmana rağmen seni her zaman affettim. Beni üzmene rağmen her zaman sustum, ama artık üzülen kişi sensin ve kalbim senin üzülmene el vermiyor. Benden büyüksün ama beni büyüyünce anlayacaksın. Yaşadığın kalp kırıklığı ile benim canımı yakmaya çalıştığında bile seni kalbimde affettim. Bana çok kızma olur mu. Canım acıdığında, benden büyük olduğun için, "Büyüyünce geçer küçük bebeğim. Zaman her şeyin acısını alır ve götürür." derdin. Bende seni temin ederim ki büyüyünce geçecek sevgilim. Zaman her şeyi alıp götürdüğü gibi beni de kalbinden alacak ve çok uzaklara götürecek. O yüzden çok üzülme sevgilim, olur mu? Emin ol, bedenlerimiz birbirinden kilometrelerce uzakta olsa da kalbim hep seninle olacak. Seni o kadar çok seviyorum ki sana veda bile edemiyorum. Seninle fazladan bir kaç dakika da olsa geçirebilmek için, acı çekeceğini bilmemem rağmen vedamı uzatıyorum. Seni üzdüğüm için özür dilerim sevgilim. Yolun açık olsun. Umarım karşına seni seven, seni hak eden ve sevgine karşılık veren iyi birisi çıkar ve benim sana yaşattığım acıları yaşatmaz. Seni çok seviyorum.

[nezuszan]

Çok çabaladım, ikisini de aynı anda idare etmeye çalıştım fakat kalbimde ki yarayla kafamın içinde ki sesler o kadar ağır geldi ki tek çözümü uyumakta buldum. Aylarca uyudum, dünya ile bütün bağlantımı kestim. Beni hayata geri döndürmeye çalışan bütün sevdiklerimi geri çevirdim. Kendim hallede bileceğimi düşündüm, ama bir türlü geçmiyor. Tam kendimi geri hayata döndürecekken bütün anılarımızın olduğu bahar ayı sanki başka bir hançeri kalbime saplayıp beni iyice yok etmek ister gibi gelip çattı. Baktım bütün evren beni öldürmeye oynuyor, oturdum bir köşeye başladım herkese çiçek açıp benim yüzüme gülmeyen koca dünyayı izlemeye.

[nezuszan]

Ben hep sana geldim. Sevilmeyeceğimi, kalbimde ki son sevgi kırıntısını bile bir ümit ile sana verirken, sonunda senin gözünde nankör olacağımı bile bile sana geldim. Ama merak etme, ben yine sana geleceğim.

[nezuszan]

Ben hep sana geldim. Sevilmeyeceğimi ve sevgimin sonuna kadar sömürüleceğini bile bile sana geldim.

[nezuszan]

Ne kadar uzakta olursak olalım, her zaman seni seveceğim.

[nezuszan]

Canımı mı yakmak istiyorsun? Bana böyle zarar veremezsin. Eğer canımı yakmak istiyorsan, önce kendine zarar vermelisin.

[nezuszan]

Herkesi senin gibi görüyorum. Senin yüzünden bütün erkekler gözümde yalancı oldu. Beni sayısız kez kandırdığından dolayı güvenemiyorum hiçbir erkeğe. Çok sıkıldım bu histen. Geçmek bilmiyor bir de. Böyle arkadaşlarım bir şey anlatınca gözlerim dalıyor uzaklara, her seferinde sanki farklı cevapla sonuçlanacakmış gibi Neden? diye soruyorum kendime. Neden böyle biri olmak zorundasın baba?